CCF20111211001 (2)

raport: młodzi i media 5

Raport Młodzi i media pisany był wspólnie w pięcioosobowym zespole na podstawie sześciu autorskich raportów stworzonych przez Michała Danielewicza,

Olkę Gołdys, Paulinę Jędrzejewską, Pawła Mazurka, Agnieszkę Strzemińską i Jacka Szejdę. Źródłami wiedzy są też trzy „wydobywcze” warsztaty po badaniu terenowym oraz trwające wewnątrz zespołu konsultacje.

Wychodzimy od etnograficznie opisywanych, materialnych i ugruntowanych w życiu codziennym praktyk społecznych, w które

zaangażowane są media

Raporty cząstkowe powstały na podstawie pobytów etnograficznych w trzech lokalizacjach: Ziemielinie (600 tys. mieszkańców), Parnie (300 tys.) i Zahaczewie (14 tys). Nazwy miejscowości, podobnie jak imiona wszystkich, z którymi przez te dwa tygodnie rozmawialiśmy, zostały zmienione. W każdym z tych miejsc dwuosobowe zespoły etnografów i etno-grafek, spędziły dwa tygodnie, przyglądając się codziennemu życiu młodych ludzi.

W każdym z miejsc, każdy badacz i badaczka miała swojego przewodnika — licealistę lub licealistkę, którzy z jednej strony pokazywali im swój świat, z drugiej pomagali nawiązywać kolejne kontakty.

Zanim pojechaliśmy w teren, pracowaliśmy nad projektem podczas wewnętrznych seminariów. Szczegółowo dyskutowaliśmy raport Limng and Learning wilh New Media przygotowany przez Mizuko Ito z zespołem (2008). Ten trzyletni projekt badawczy realizowany w Stanach Zjednoczonych był finansowany przez Fundację MacArthura. Zarówno założenia badawcze Ito i zespołu, jak i wyniki badań, były dla naszego projektu inspiracją w planowaniu badań. Podobnie jak Ito z zespołem w badaniach wychodzimy od etnograficznie opisywanych, materialnych i ugruntowanychw życiu codziennym praktyk społecznych, w które zaangażowane są media. Nasze podejście do „pracy z młodzieżą”, gdzie zdecydowaliśmy się traktować naszych współpracowników bardzo partnersko (jak współpracowników właśnie) również dużo zawdzięcza Ito. Młodzi ludzie w badaniach społecznych często są traktowani protekcjonalnie, jak jednostki jeszcze „niegotowe”, „niepełne”, co częściej prowokuje pytania o to, „co z nich wyrośnie, jak już dorosną”, raczej niż pytania o to, jacy są teraz i jak wygląda ich życie. Idąc za wskazówkami Ito i wytycznymi współczesnej socjologii edukacji,w naszych współpracownikach rozpoznawaliśmy raczej partnerów, którzy mają swoje życia, potrzeby i pragnienia. Mimo że są silnie zależni od rodziców i szkoły — i często nie mają jeszcze pełni praw obywatelskich ze względu na status nieletnich - powinni być traktowani po partnersku (Ito et. al., 2008).

Drugim ważnym tekstem na seminariach teoretycznych był tekst Nicka Tekst publikowany w tym Couldryego Media w kontekście praktyk. Próba teoretyczna (2010), gdzie ry- ^{nume,ze KP}>^s-⁹⁶-suje nową perspektywę dla teorii mediów, czerpiąc z socjologicznych teorii praktyki. Couldry odchodzi od tradycyjnego medioznawczego podejścia do mediów, które traktowało je jak teksty (stawiając pytania o interpretację) albo struktury produkcji (stawiając pytania o wpływ), i proponuje, żeby „media” rozumieć jako praktyki społeczne. Tekst Couldryego okazał się na naszych seminariach dobrą platformą spotkania badaczy pracujących w tradycji medioznawczej (teoria mediów) z badaczami i badaczkami posługują-