DSC09831

V«

V«

AKT V

SCENA 1

/kutry mut. Komnata m zamku. lAar: < jedna z dam pałacowych.

Lekarz

Juzem 2 panię czuwał przez dwie noce i przekonać się o prawdzie jej twierdzenia nie mogę. Dawno się to zdarzyło po raz ostatni?

Dama

Lady Makbet -obłęd

Zaraz po wyjściu jego królewskiej mości w pole. Widziałam na własne oczy, jak wstała z łóżka, zarzuciła na siebie nocny ubiót otworzyła szkatułę, wyjęła papier, zło-1 żyła go, napisała coś na wierzchu, przeczytała potem i zapieczętowawszy położyła się znowu: wszystko to we śnie jak najgłębszym.

Lekarz

Dziwne zboczenie natury! Zostawać pod dobroczynnym wpływem snu i pełnić wazem funkcję czuwającego. Ale pominęwszy jej przechadzkę i inne czynne manifestacje, nie słyszałaś, pani, aby w tym sennym stanie coś mówiła?

Dama

i owszem, takie rzeczy, których za nic nie powtórzę.

Lekarz

Mnie możesz, pani; potrzeba nawet, abyś to uczyniła.

Dama

Nie powtórzę nikomu w świecie; nie mam bowiem świadka, który by to potwierdził.

Lady Makbet wchodzi ze świecę w ręku.

Rstrz pan, oto idzie! Tym samym trybem co zawsze i najzupełniej uśpiona. Uważaj tylko, stój cicho.

Lekarz

Skęd ona wzięła tę świecę?

Dania

lak, ule mu zumkniętę ich władzę.

Lekarz

Cóż to ona robi? Patrz, pani, jak aobio, n*₍-_{e 0}|,_n,._r Dama

To jej nich zwyczajny; zdaje się jej, że tym sposobem

umywa sobie ręce; widziałam ję to robięoę, bywało, prze/. Moty_w

cały kwadrans.    „mycia _rąk„

Lady Makbet jeszcze jedna plama.

Lekarz

^UKły«V, abym mógł

¹¹V.

Duma

Sial*' |»r/.y jaj łóżku. Cięgle miihi mir/ Lekarz

\Vid/.i»z, pani - oczy nm olwurle.

'M

**ki

Cicho, zaczyna mówić; muszę sobie zapisać wszystko, co lepiej spamiętać.

Lady Makbet

Precz, przeklęta plamo! precz! mówię. Raz dwa - czas . działać. Piekło ciemne. - Wstydź się, mężu, wstydź się! a Motyw Żołnierzem jesteś, a tchórzysz? Cóż stęd, chociażby się i ^nn,y^cl* W; wydało? Nikt nas przecie nie pocięgnie do tłumaczenia. *■ *“ⁿV^cyl*l 1 Jednakże kto by się był spodziewał tyle krwi w tym starcu!

Lekarz Słyszysz, pani?

Lady Makbet

Tan Fajf miał żonę; gdzież ona jest? Cóż to? Czyż te ręce nigdy obmyć się nie dadzę? Dość tego, mężu, dość tego! Wszystko popsujesz tym obłękunym wzrokiem.

Lekarz

Nieszczęsna, wiadome jej sę rzeczy, których nie powinna wiedzieć.

Dama

Powiedziała, czego nie powinna była mówić; to rzecz pewna, Bóg raczy wiedzieć, co jest jej wiadome!

Lady Makbet

Cięgle ten zapach krwi! Wszystkie wonie Arabii*¹ nic odejmę tego zapachu ² tej małej ręki. Och! och! och!

'"''‘t Arabii i wonne olejki przywożono wtedy ze Wschodu.