DSC09889

1

64 jut*—* - IV, Srww

SCENA 1

Kleant, Tartąffe

Klwurt

H wszyscy o tym mówię i niech mi pan wierzy, Nie na H chwalę flH U płynie coraz azerzej, |dym pana spotkał B porę właśnie, te ci mój H na rzeczy wyjaśnię.

Że każdy bez wyjętku za złe ci to bierze i, jeśli mnie posłuchasz, rzecz załatwisz całę,

■ pragnę I zapuszczać i owę sprawę całę łtfeę i nij|onaej straty wzięć to, co się stało. Przypuśćmy, te I istocie Darni* tutaj zbłędził I I nie miał I tym racji, o co cię poaędził -Czylii prawem najświętszym jest chrześcijanina 9ImmĆ gttew_t eo się słusznej zemsty dopomina? A co więcej, czy pdzi się to cierpieć komu, ;(ftHft^MM|iejfiia ojciec wygnał z domu? Powtarzam ci raz jeszcze i mówię to szczerze,

Nie czekajęc, fl złe się jeszcze gorszym stało. Cały swśj gniew ofiaruj przed ołtarzem boskim

I spraw, I syn znów stanęł na progu ojcowskim!

Tartuffe

Niestety! Sam bym pragnęł tego tysięc razy -

Tartuffs - ^ obłuda

nenie w dom by wniosło⁴⁹ nasze obcowanie; «ie,jakbym przez ludzi został otędzony...

y_t\Mo by to ^/-^a grzeszny układriość / niej strony. Powiedziano by wszędzie, ii czujyc się winny,

PoH udany I ilość iy zamiar kryj*,- inny,

/r aię lękam i pragnę zjednać go dla siebie,

Aby móc <1« milczenia nakłonić w potrzebie.

Kle ant

Widzę, że ci nu racjach wspaniałych nic zbywa,

Lecz nazbyt azluczne nieco sy pańskie motywu.

Chcesz bronić uprawy niebios, Jęcz skyd i dlaczego? Czyi potrzeba im ciebie, by ukarać winnego?

Ijmtaw samemu niebu, zostaw mu te troski,

Ty myli, źe przebaczenie głos zaleci! boski,

1 niechaj syd pospólstwa w oczy cię nie bodzie,

Skoroś z niebios najświętszym jest rozkazem w zgodzie. Jak to? Więc rzecz poczciwy spełnić ci zabrania Wzglyd na opinię drugich, na ludzkie gadania?

Nie, nie, czyńmy to zawsze, co każe głos boży,

I żadna inna troska niechaj nas nie trwoży!

Tartufte

Tarł uff • -obłuda, dwulicowość

Tartuffa -chciwość

Że mu w sercu przebaczam, wszak ci już mówiłem — Spełniam zatem to właśnie, co niebu jest miłem;

Lecz żadnym tego niebios nie poprzesz rozkazem,

Abym po tej zniewadze miał tu żyć z nim razem⁴*!

Kle ant

A jakiż rozkaz niebios pozwala ci ulec Ojcu, co traci wszelki rozsydku hamulec,

I przyjmować tak hojny zapis z jego dłoni,

Tam gdzie prawo ci wszelkiej doń pretensji broni?

Tartufte

Kio mnie zna, temu pewno w głowie nie postoi Płoche wnioski styd ciygnyć o chciwości mojej.

Wartość wszelkich dóbr świata oceniam najlepiej:

Nie mnie | pewnościy blask ich zwodniczy oślepi,

1 jeżeli się godzę na tę rzeczy kolej,

Bioryc dar, co dziś spada na mnie z ojca woli,

Jeśli chęć tę, powtarzam, swy zgody uświęcę,

Jo dlutego, by dobro nie poszło w złe ręce,

By nie przypadło ludziom, co majyc w udziele Ów majytek, na zdrożne obrócy go cele,

^M uiowu przykład dwulicowości 'lbrtufTe^,a: przebaczam, ale po tej zniewadze nie mogę żyć tu z nim razem, I więc (w domyśle) to Damis musi odejść.