DSCF5442

Rys. 11.3. Zmiany w czasie wychylenia plamki świetlnej galwanometru przy powrocie do położenia zerowego (1 -ruch tłumiony pseudookresowy, 2 - ruch aperiodyczny, 3 - ruch krytyczny)

wychyleń w tym ruchu maleje w czasie zgodnie z zależnością:

“A ^{= O£}o^e~^0t-    (^1L15I

Logarytm naturalny stosunku amplitud dwóch kolejnych drgań określa tzw. dekrement logarytmiczny zaniku (tłumienia) amplitudy drgań

* | in g ₍t+_T) = In e^p = 0 T .    (11.16)

^ 2 2

W warunkach silnego tłumienia { u <    0    ) rozwiązanie

równania (11.11) opisuje tzw. drgania aperiodyczne (krzywa 2 na rys. 11.3) i przyjmuje postać:

a

a exp (

) ,

gdzie

_---L_...,

* ⁺ /p²-^uo

określa tzw. czas relaksacji, po upływie którego wychylenie cewki maleje e-krotnie.

Gdy u = (3, cewka osiąga położenie równowagi w najkrótszym czasie (krzywa 3 na rys. 11.3). Mówimy wówczas o tzw. ruchu krytycznym cewki. W przyrządach pomiarowych wykorzystuje się praktycznie ruch krytyczny i pseudookresowy o tłumieniu zbliżonym do krytycznego.

Przebieg ćwiczenia

1.    Zmontować układ pomiarowy wg schematu podanego na rys. 11.4

2.    Zamknąć obwód galwanometru kluczem K_. Włączyć ukłai oświetleniowy galwanometru i ustawić skalę w odległości L= m od galwanometru tak, aby plamka świetlna była ostra znajdowała się na środku skali.

3.    Rezystancję R^ ustawić na maksymalną wartość. Włączj

zasilanie    układu kluczem K. przy ustalonej wartość

rezystancji R^=2 kfi. Zmniejszyć wartość rezystancji < momentu, gdy plamka świetlna wychyli się o 200 mm na skal; Przełączyć przełącznikiem krzyżowym kierunek płynięć prądu i sprawdzić, czy wychylenie w danym kierunku jest tak samo. Jeśli nie, to należy obrócić lekko skalę, aby uzysk jednakowe wychylenia w lewo i w prawo od położen równowagi.