DSCN1241 (2)

eniu się na stałe do Wroc-

ti°n Hioba z przepustem 'awy, Bastion Saikwowy inia, duży rozwartokątny owany na poligonalnym nickim. Czy ten ostatni, bastion, był wzniesiony I formie? -f- raczej nie. lochodzi poświadczenie h przy Bramie Świdni-I, ale nie musi dowodzić

forteczne Schneidera Ibyły stylistycznie jed-,'zględem formy prze-ektonicznej i wystroju go. Charakteryzowały motywem zdobienia Inych boni w kamień-artali, okien i strzdnic. zdobniczego ewołuo-Iwem czasu, zachowu-harakter w wyglądzie Lutsch, konserwator y oglądał istniejące r fortyfikacji Schnei-łowie XIX wieku, tak Iny, mocno zniszczo-lowle tamtego czasu 'erywane ciosowymi uni [...] od północy tszowych. Łuki skła-n łączonych”³⁰.

cheologiczne w miejscu

(-maszkaronów w picrw-^Jde8°) po jednolite zgeo-

fe Stodt Breslau, Breslau

Mistrz Jan z Lindau - budowniczy XVI-wiecznych fortyfikacji w Gdańsku i Wrocławiu

Zakaz prowadzenia przez Schneidera budów innych niż na zlecenie rady miasta Wrocławia praktycznie bywał uchylany pod naciskiem wywieranym na radę przez książąt śląskich, możnych i cesarza. Wyjście z realizacjami poza Wrocław można łączyć z wyczerpywaniem się zasobów finansowych miasta, spowodowanym intensywną budową fortyfikacji i innych budowli miejskich. Niemożliwe było także odmówienie naleganiom cesarza na konsultacyjny wyjazd mistrza Jana. Podróże do Wiednia i Pragi, rozpoczęte wiosną 1600 i 1601 roku, dały efekt - wzniesione zostały urządzenia wodne i tak zaopatrzono miasto Wiedeń w wodę, zaradzono także problemom fortyfikacyjnym stolicy monarchii³¹. Na trasie przejazdu od Wrocławia do Wiednia pojawiły się po roku 1600 realizacje, które należy wiązać z osobą Jana Schneidera, może przy udziale jego syna Jana (wnuka Kramera), też architekta, którego włączał do swych prac³².

W 1594 biskup wrocławski An- Zachowane mury odsłonięte w badaniach z lat 1982-1983

drzej Jerin uzyskał pomoc dla ufortyfi- ^Preserved defensive walls of Wrocław, uncovered during re-

,    .    ,    . ,    ,    • u vt_ searches in 1982-1983

kowania swych miast biskupich: Nysy

(zachowana XIX-w. kopia autorskiego projektu Jana Schneidera) i Wiązowa³³. Na zaproszenia książąt śląskich podejmował się pracy: w Brzegu (przebudował bastion przy zamku na nabrzeżu Odry); w zamkach w Legnicy i Chojnowie; w Oleśnicy (fortyfikacje zamku książęcego - budowa frontu bastionowego z wałem ziemnym³⁴,

³¹K. Hauke, op. cif., s. 548.

” Jan Schneider junior był dobrze przygotowany do zawodu architekta, skoro cesarz powierzył mu rozbudowę swego pałacu. Między innymi zrealizował nowe skrzydło Amalientrakt zamku Hofburg wiatach 1600-1605.

³³    Materiał źródłowy: korespondencja z czasu budowy i ikonografia w postaci kartografii z poŁ XVIII w. - poligon czterobastionowego narysu fortecznego na planie prostokąta 150 x 300 m, fortyfikacji ziemnej wzmacnianej palisadą). M. L. Lewicka-Cempa, Jan Schneider..., s. 59.

³⁴    Nie znamy pierwotnej formy tego założenia obronnego, które niewątpliwie zaprojektowane było ze sporym rozmachem i stanowiło zamknięty obwód obronny. Zachowany jest jeden osiadły bastion ziemny bez kurtyny.