DSCN1651

198 7. Zasady obliczeń wytrzymałościowych śrub

>.10»

10

»• 6,355*

— = 1.57-10-*

mm

N

i podatność wspornika (patrz (7.74))

, _    1    . (a4-d)(g+gtga—d) _

² *E₂dtga “ (o—d) (a+gtga+d)

₌    1    .    (13+8) (13+10 0,5-8)    _{=038 1Q}_₆ mm

ji-10^s-8-0,5 ^m (13-8) (13+10-0,5+8)    ’    N

gdzie a = 13 mm jest średnicą oporową łba śruby (równą w przybliżeniu wymiarowi „pod klucz” S), tga = 0,5, a jest kątem tworzącej stożka obciążonej objętości wspornika.

Stąd

_{z =} -Jl_ ₌_Mi__=0.195.

^Z /.!+/,    1,57+0,38

Całkowite obciążenia śrub (patrz rys. 7.57c) są wtedy równe Qa. = Qw+xQrL = 3733 +0,195-1303 = 3987 N, Q_e, = Q_w+_zQ_rP = 3733+ 0,195 (-5606) = 2640 N.

Maksymalne naprężenia rozciągające w rdzeniu śruby

Ot —

QcL

4

3987

6.355*

4

= 125,7 MPa

i naprężenia skręcające przy obciążeniu wstępnym _ M, _ 0,5 d,Qw'tg(y+ę^/) _

^T W₀    r. ,

ir*

0,5-7,188-3733tg(3,17°+6,59°) ₌ _₀ ^

16

6,355*

gdzie d, = 7,188 mm jest średnią średnicą robocza gwintu, y — ardtg

P    125

—r = arc tg—,; ■■■«= 3,17° — kątem wzniosu linii śrubowej, Q = arc tg

•Uf    AWyloO

——= arc tg—M-- = 6,59° — pozornym kątem tarcia, P = 1,25 mm — COS Ot    ⁶ COS 30

skokiem gwintu, /* = 0,1 — współczynnikiem tarcia na gwincie, a_r =

— — roboczym kątem zarysu gwintu,

dają naprężenia zastępcze

Zatem współczynnik bezpieczeństwa ma wartość zadowalającą.

Warunek nacisków na styku wspornika ze stalowym podłożem

p    2 20

(St3) wyraża wzór (7.159). Przyjmując p** = 0,8k_e = 0,8 —— = 0,8 ——- =

Af    l_tv

= 110 MPa i uwzględniając kierunki działających nacisków, zapisujemy

ten wzór w postaci

Pmmx — Pw+Ph+Pmp = 8+2,14+12,85 = 23 <    = 110 MPa.

Aby nie nastąpiło przemieszczenie wspornika względem podłoża spełniony musi być warunek (7.164). Przy współczynniku tarcia p=0,15 siła tarcia

T — p(Q_wn+P_m) = 0,15(3733-3+3000) = 2130 N

jest mniejsza od siły P, = 5196 N, a więc nie stanowi zabezpieczenia przed przesunięciem wspornika.

Wspornik ustalimy za pomocą dwóch kołków.

Rys. 7.58. Wstępny szkic podnośnika