DSC
00

34 Rozdział 2. Geometryczna analiza chwiejności konstrukcji

a)

b) Wariant I

Rys. 2.2. Belka wolno podparta (geometrycznie niezmienna)

Przykład 1

Rozważmy najpierw prostą belkę wolno podpartą pokazaną na rys.2.2a. Po zamianie belki w mechanizm pojawiają się dwie tarcze A i B oraz trzy ogniwa (podporowe). Rekonstrukcję układu można przeprowadzić na dwa sposoby.

Wariant I (rys. 2.2b): Tarcze (ogniwa) A \ B łączymy w jedną nieruchomą całość za pomocą trzech ogniw 1, 2 i 3 leżących na trzech prostych, które nie tworzą pęku.

Wariant II: Tarcze (ogniwa) A, B i C łączymy w większą tarczę za pomocą trzech przegubów 1, 2 i 3 (etap 1 - rys. 2.2c). Następnie do nowej tarczy A (etap 2 - rys. 2.2d) dołączamy tarcze (ogniwa) B i C, łącząc je ponownie za pomocą trzech przegubów 1, 2 i 3.

W obydwu wariantach końcowym efektem rekonstrukcji układu jest jedna nieruchoma tarcza, zawierająca ostoję A.

Rys. 2.3. Belka z utwierdzeniem przesuwnym (geometrycznie niezmienna)