DSC61

84    _Janina Stankiewię,

•    unikanie przerywania nadawcy,

•    nieprzewidywania co partner chce powiedzieć na dany temat,

•    nieoceniania informacji przekazywanej przez nadawcę, np. „Mylisz się...” “Robisz duży błąd”

•    niedawania rad, bowiem nawet wówczas, gdy są przekazywane w najlepszych intencjach na ogół ograniczają wypowiedzi nadawcy, przeszkadzają mu w pełnym wyrażaniu istotnych treści,

•    unikania emocjonalnych reakcji na poglądy partnera, z którymi nie zgadzamy się,

•    unikania informowania pracownika o odrzuceniu jego propozycji w momencie, gdy ją składa,

•    okazywania przywiązywania znaczenia do tego, co mówi partner,

•    przedstawiania, jak rozumiemy nadawcę poprzez powtarzanie własnymi słowami tego, co się usłyszało,

•    unikania dowcipnych uwag, rozpraszających nadawcę,

•    pozwalania partnerowi, by miał ostatnie słowo,

•    pomagania nadawcy w słuchaniu poprzez:    wyraźne mówienie,

podsumowywanie co pewien czas przebiegu rozmowy, udzielanie krótkich odpowiedzi na pytania, unikanie „rozmywania” swoich mocnych punktów poprzez wprowadzenie słabych, gorzej udokumentowanych, o mniejszym znaczeniu dla partnera,

•    pomagania nadawcy, by poczuł się swobodnie,

•    usuwania rozterek,

•    przejawianie chęci do słuchania poprzez odpowiednią „mowę ciała”,

•    wczuwania się w punkt widzenia nadawcy,

•    okazywania cierpliwości,

•    unikanie demonstrowania „mocnych” reakcji,

•    "przechodzenia” spokojnie przez argumenty i krytykę,

•    dbania o to, jak się mówi - trzeba mówić wyraźnie i utrzymywać takie tempo, by nie było nużące,

•    zmieniania tonu głosu stosownie do etapów wypowiedzi, unikanie zniżania głosu na koniec zdania, bowiem może być niedosłyszane,

•    przejmowania odpowiedzialności za przebieg procesu komunikowania się,

•    okazywania niekłamanego zainteresowania treścią przekazywaną przez nadawcę,

•    poznawania słabych stron swojego słuchania i eliminowanie ich,

•    szczerego manifestowania pozytywnego nastawienia wobec partnera,

•    unikania pochopnego wnioskowania z wypowiedzi nadawcy,

•    okazywania zrozumienia mówiącej osobie,