Ekonomika turystyki R Łazarek (7)

W Polsce, według Komitetu Prognoz Polska w XXI wieku Polskiej Akademii Nauk, w 2010 r. około 40% wszystkich wpływów dewizowych państwa będzie pochodziło z turystyki i tranzytu. W 2010 r. podwoi się w stosunku do 1995 r. liczba moteli, schronisk, pól biwakowych i kempingów, a liczba miejsc noclegowych potroi się¹.

1. EKONOMIA A EKONOMIKA TURYSTYKI

Ekonomia jest nauką o procesach gospodarczych w sferze produkcji, podziału, wymiany i konsumpcji środków zaspokajania potrzeb ludzkich. Zajmuje się działalnością gospodarczą ludzi. Uwarunkowaniem tej działalności jest ograniczoność zasobów gospodarczych, do których należą zarówno zasoby naturalne: powietrze, woda, lasy, jak i wytwory działalności człowieka. Na podstawie badania procesów i zjawisk gospodarczych ekonomia umożliwia podejmowanie prawidłowych decyzji w życiu prywatnym i publicznym. Mikroekonomia zajmuje się poszczególnymi elementami tworzącymi gospodarkę (np. gospodarstwa domowe, działy i gałęzie gospodarki itp.). Interesuje się zachowaniem na rynku producentów i konsumentów, sprzedawców i nabywców. Rozpatruje czynniki, które wywierają wpływ na kształtowanie się popytu, podaży i cen oraz na wielkość i strukturę produkcji. Bada szerzej konkurencję i kształtowanie się kosztów. Makroekonomia zajmuje się gospodarką jako całością, której elementy są ze sobą powiązane prawami ekonomicznymi².

Ze względów praktycznych występuje jednak także potrzeba wyodrębnionego rozpatrywania poszczególnych dziedzin procesu gospodarczego zarówno z teoretycznego punktu widzenia, tj. praw ekonomicznych, jak i opisowego, tj. z punktu widzenia konkretnego przebiegu. Zajmują się tym poszczególne działy ekonomii szczegółowej, zwane także ekonomią stosowaną. Działy te często, choć nie zawsze, określa się mianem ekonomik^{3 4}. Mamy zatem różne ekonomiki szczegółowe, np. ekonomikę przemysłu, rolnictwa, transportu, a także ekonomikę turystyki. Rozpatruje ona sprawy turystyki w przekroju mikroekonomii i makroekonomii.

Proces wyodrębniania się, z ogólnej nauki o turystyce, ekonomiki turystyki jako dyscypliny szczegółowej dokonywał się w ostatnich kilkudziesięciu latach w miarę żywiołowego rozwoju turystyki i zajęcia przez nią widocznego miejsca wśród problemów gospodarczych w wielu krajach.

Podstawy ekonomiki turystyki stworzył ekonomista włoski, Michelle Troisi, w wydanej we Włoszech w 1955 r. książce Ekonomiczna teoria turystyki i renty turystycznej'⁰.

J. Dembiński: Rok 2000. Polska turystyka w prognozach naukowców. „Tour Express” 1995, nr 4.

* Por. Elementarne zagadnienia ekonomii, praca zbiorowa, PWN, Warszawa 1994, s. 7.

O. Lange: Ekonomia polityczna, T. 1, Warszawa 1961 , s. 17-18, 83-84.

M. Troisi: Ekonomiczna teoria turystyki i renty turystycznej, w: „Materiały i Dokumenty", AWF, Warszawa 1963.