7,8 Jest to godzina (zob. J 2,4) decydującego pójścia do Jerozolimy na mękę.

    7,10 Zapowiedź z wiersza 8 dotyczyła oficjalnego udziału w święcie.

    7,21 Zob. J 5,1-18.

    7,22 Tzn. z okresu patriarchów. por. Rdz 17,10.

    7,24 Że Jezus, "Pan szabatu" (Mt 12,8), jest równy Ojcu, który ustanowił szabat (Wj 20,8).

    7,27 Pogląd późnego judaizmu. Por. Hbr 7,3.

    7,31 Zob. J 2,11.

    7,34 Por. Iz 55,6; Oz 5,6. Niestety, Żydzi nie zrozumieli godziny łaski i nie przyjęli jej. Przyjmą ją poganie: J 12,40; Dz 28,25-29.

    7,37n W ostatni dzień oktawy Święta Namiotów kapłan czerpał wodę z sadzawki Siloam i zaniósłszy ją do dziedzińca wewnętrznego świątyni wylewał na ołtarz całopalenia. Jezus nawiązuje do tego obrzędu i stwierdza, że On jako Mesjasz spełni zapowiedziane przez "Pismo" wylanie Ducha Świętego. Cytat przy tym jest sumaryczny (por. Wj 17,1n; Iz 34,20; Iz 44,3; Iz 58,11; Ez 47,1; Za 14,8). W NT podobna myśl: J 1,33; J 4,10.13n; Dz 1,4n; 1 Kor 10,4; Ap 21,6; Ap 22,1. Wlg inaczej dzieli to zdanie, sugerując, że z wnętrza wierzącego człowieka płyną wody żywe.

    7,39 Tzn. jeszcze nie zstąpił na Kościół.

    7,41 Por. J 1,46.

    7,42 Por. Mi 5,1.