4130654144

212 Janusz Losowski, Krzysztof Skupieński

Ukrainy. Bibliotekę Ukraińskiej Akademii Nauk im. W. Stefanyka (dawne Ossolineum), lwowski oddział Instytutu Archcografii oraz najcenniejsze zabytki Lwowa), który także został zrealizowany. Natomiast goście lwowscy ze względu na kłopoty z uzyskaniem nic mogli dołączyć do wycieczki studentów UMCS. Zmuszeni byli do przyjazdu w innym terminie, a ich pobyt ograniczył się do zwiedzania placówek dokumentacyjnych Lublina (Archiwum Państwowego łącznie z jego oddziałem terenowym w Radzyniu, Archiwum UMCS. Bibliotek UMCS i KUL oraz Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego, z jego wartościowymi zbiorami rękopisów). Program turystyczny realizowany indywidualnie objął wybrane miasta Lubelszczyzny (Zamość, Chełm i Lubartów). Obie strony mają nadzieję uniknięcia podobnych kłopotów' z wizami w przyszłości.

Wymiana wycieczkowych grup studenckich obu uniwersytetów będzie kontynuowana, ponieważ ułatwia studentom nie tylko poznanie zasobu i fonu pracy archiwów, ale umożliwia poznanie wybranych zabytków sąsiedniego kraju w trakcie krótkich wycieczek organizowanych w czasie pobytu (zwykle organizowanych w godzinach popołudniowych). Regularne wyjazdy sprzyjają także zacieśnieniu więzi między obu środowiskami naukowymi, gdyż zawsze grupie towarzyszy pracownik naukowy jako jej opiekun, który ma okazję do odbycia spotkań z pracownikami naukowymi, a nawet krótkich kwerend naukowych. Dzięki tej formie współpracy dokonuje się zbliżenie społeczności studenckich obu ośrodków akademickich, stanowiące najskuteczniejszy środek pozbywania się wzajemnych uprzedzeń, ciągle jeszcze panujących w niektórych kręgach obu społeczeństw, a będących następstwem II wojny światowej. Realizacja celów wychowawczych w czasie każdego w yjazdu nic tylko w zbogaca w artość tej wymiany, ale nadaje jej społeczny i polityczny sens. Nie bez znaczenia jest także niski koszt tej wymiany, ponieważ wszystkie związane z nim pozycje mieszczą się w planie wydatków Wydziału przeznaczonych na objazdy naukowe.

W ciągu trzydziestu lat pracy kadra dydaktyczna naszej uczelni nauczająca archiwistów' w sposób znaczący powiększyła swój dorobek badawczy, co odzw ier-ciedlają uzyskane przez nią stopnie naukowe, oraz podniosła swoje kwalifikacje dydaktyczne. Wykształciła też liczne grono absolwentów, wystarczająco przygotowanych do zawodu archiwisty, z których pewna część pracuje w archiwach i bibliotekach na terenie niemal całego kraju, a niektóre osoby także zagranicą. Te dwa znaczące sukcesy skłoniły Zakład Archiwistyki UMCS do rozpoczęcia prac nad powołaniem odrębnego kierunku archiwistyki i zarządzania dokumentacją. Kształcenie przyszłych archiwistów w ramach nowego kierunku ułatwiłoby przekazywanie im wiedzy fachowej, w większym stopniu odpowiadającej potrzebom w spółczesnego rynku pracy, a jednocześnie stworzyłoby dodatkowy impuls do dalszego rozwoju naukowego Zakładu.