plik


ÿþGrafika komputerowa Grafika komputerowa WykBad Modelowanie krzywych i powierzchni nieregularnych Interpolacja i aproksymacja Linie i powierzchnie w przestrzeni 3D s okre[lone zbiorem punktów o wspóBrzdnych (x, y, z). Numeryczne metody modelowania geometrycznego (opisu ksztaBtu) na podstawie zdefiniowanych punktów klasyfikowane s na dwie kategorie: - metody interpolacyjne; - metody aproksymacyjne. Interpolacja  metoda numeryczna polegajca na wyznaczaniu w danym przedziale tzw. funkcji interpolacyjnej f(x), która przyjmuje w nim z góry przedziale tzw. funkcji interpolacyjnej f(x), która przyjmuje w nim z góry zadane warto[ci w ustalonych punktach, nazywanych wzBami. Interpolacja jest szczególnym przypadkiem metod numerycznych typu aproksymacja. Aproksymacja  metoda numeryczna polegajca na przybli|aniu w danym przedziale funkcji zwanej funkcj aproksymowan f(x) inn funkcj zwan funkcj aproksymujc F(x,p1,...,pk), tak aby dla przyjtego kryterium, funkcja F(x,p1,...,pk) mo|liwie dokBadnie odtwarzaBa przebieg funkcji aproksymowanej f(x). p1,...,pk  zdefiniowane punkty Interpolacja i aproksymacja - idea PrzykBady: interpolacja metod Newtona aproksymacja wielomianem Czybyszewa Krzywe i powierzchnie utworzone metodami interpolacyjnymi zawieraj wszystkie punkty definiujce. Linia lub powierzchnia utworzona jest metod aproksymacyjn je|eli przechodzi blisko lecz niekoniecznie przez punkty definiujce. Metody interpolacyjne wykorzystywane do modelowania krzywych - interpolacja liniowa; * - interpolacja wielomianowa; * - interpolacja paraboliczna; * - interpolacja Akima; * - interpolacja funkcjami v-sklejanymi; - interpolacja macierzami sklejanymi; - interpolacja funkcjami sklejanymi Bartelsa. - interpolacja funkcjami sklejanymi Bartelsa. wykorzystywane do modelowania powierzchni - interpolacja Coonsa. * Metody aproksymacyjne wykorzystywane do modelowania krzywych i powierzchni - aproksymacja Beziera; * - aproksymacja funkcjami B-sklejanymi; * - aproksymacja funkcjami ²-sklejanymi; * - aproksymacja funkcjami ²2-sklejanymi. * Nazwa tworzonych krzywych i powierzchni nosi nazw funkcji wykorzystywanej w danej metodzie, np.: - powierzchnia Coonsa; - krzywa lub powierzchnia Beziera; - krzywa lub powierzchnia ²-sklejana itp. Równanie parametryczne krzywej Krzywa C(u) mo|e by wyra|ona jako liniowe zBo|enie: n C(u) = " ci Fi (u) i=0 gdzie: - F (u)  funkcja bazowa - Fi (u)  funkcja bazowa - ci  wspóBczynnik liczbowy Funkcja bazowa definiuje ksztaBt i wBasno[ci modelowanej krzywej. Równanie parametryczne powierzchni WspóBczynnik ci mo|e wyznacza krzyw Ci (v), która tak|e mo|e by wyra|ona jako liniowe zBo|enie funkcji bazowych Gk(v): m Ci (v) = " aik Gk(v) k=0 Wprowadzajc to wyra|enie do równania parametrycznego krzywej otrzymamy równanie powierzchni, które jest iloczynem tensorowym funkcji bazowych Fi(u) i Gk(v) : funkcji bazowych Fi(u) i Gk(v) : n m S(u,v) = " " aik Fi (u) Gk(v) i=0 k=0 gdzie: - Fi (u), Gk(v)  funkcje bazowe - aik  wspóBczynnik liczbowy Funkcje bazowe definiuj ksztaBt i wBasno[ci modelowanej powierzchni. Auki krzywej, pBaty powierzchni Krzywe i powierzchnie s czsto dzielone na mniejsze wycinki lub segmenty, które mog by niezale|nie przetwarzane. Krzywa C(u) mo|e by dzielona na cz[ci wyznaczone przez punkty ui z dziedziny funkcji F(u) : u1 <u2 <u3 ,...., up . Wybrane punkty ui nazywamy punktami przerwaD lub Wybrane punkty ui nazywamy punktami przerwaD lub wzBami. Ka|dy przedziaB [ui ,ui+1] jest nazywany Bukiem. Powierzchnia S(u,v) mo|e by dzielona na cz[ci wyznaczone przez linie definiowane przez punkty przerwaD (wzBy) z dziedzin funkcji F(u) i G(v) : u1 <u2 <u3 ,...., up oraz v1 <v2 <v3 ,...., vq . Wybrane linie nazywamy liniami przerwaD lub liniami wzBowymi. Pojedynczy segment ograniczony kolejnymi liniami przerwaD (liniami wzBowymi) nazywamy pBatem. Interpolacja liniowa i wielomianowa Problem interpolacji mo|e by uogólniony w nastpujcy sposób:  majc dane N+1 punktów Pi, od i=0 do N, znalez krzyw Q(t) przechodzc przez wszystkie punkty Dwa skrajne rozwizania to: 1. Niezale|ne poBczenie wszystkich par punktów [Pi , Pi+1] 2. Znalezienie równania krzywej przechodzcej przez wszystkie punkty Pi Interpolacja liniowa i wielomianowa Pierwszy przypadek jest przykBadem interpolacji liniowej polegajcej na poBczeniu kolejnych punktów Pi liniami prostymi. Je|eli zaBo|ymy, |e parametr t zmienia si w zakresie [0, 1], to równanie opisujce liniow interpolacj pomidzy punktami Pi i Pi+1 ma posta: Q(t) = (1-t) Pi + t Pi+1 Drugi przypadek jest przykBadem interpolacji wielomianowej. Nale|y znalez wielomian interpolacyjny opisujcy przebieg krzywej Q(t) przechodzcej przez wszystkie punkty wzBowe. Do tego celu mog by wykorzystane wielomiany Lagrange a. Do tego celu mog by wykorzystane wielomiany Lagrange a. N Q(t) = "PL (t) i iN i=0 gdzie LiN(t) jest wielomianem Langrange a: ñø ôø (t - t0).....(t - ti-1)(t - ti+1).....(t - tN ) ôøL (t) = N t - t üø j LiN (t) = òø ýø iN " ti - t (ti - t0).....(ti - ti-1)(ti - ti+1).....(ti - tN ) ôø ôø j=0, j`"i j óø þø StopieD wielomianu N jest bezpo[rednio zwizany z liczb punktów Pi . Dla N+1 punktów stopieD wielomianu wynosi N. PrzykBad interpolacji Langrange a cd. Interpolacja wielomianowa Wad interpolacji wielomianowej jest tendencja do znacznych oscylacji krzywej dla wysokiego stopnia N oraz zale|no[ stopnia wielomianu od liczby punktów kontrolnych. Praktyczne metody interpolacyjne modelowania krzywych polegaj na modelowaniu wycinków krzywej krzywych polegaj na modelowaniu wycinków krzywej opisanej przez niewielk liczb punktów definiujcych (od 3 do 5) a nastpnie Bczenie ich przy zapewnieniu odpowiedniej cigBo[ci poBczenia (np. interpolacja paraboliczna, interpolacja Akima). Interpolacja paraboliczna Interpolacja paraboliczna (Overhauser 1968 r.) jest przykBadem interpolacji lokalnej wykorzystujcej cztery punkty wzBowe P0 , P1 , P2 i P3 . W wyniku tej interpolacji znajdowane jest równanie krzywej Baczcej punkty [rodkowe P1 i P2 poprzez zBo|enie liniowe dwóch paraboli: - K1(r) zdefiniowanej przez punkty pocztkowe P0 , P1 i P2 (kolor zielony) - K2(s) zdefiniowanej przez punkty koDcowe P1 , P2 i P3 (kolor niebieski) C(t) K2(s) r K1(r) P1 P2 t P0 P3 s Krzywa C(t) jest opisana równaniem: C(t) = [1  (t/t0)] K1(r) + (t/t0) K2(s) gdzie: t0  odlegBo[ punktów P1 i P2 Interpolacja Akima (1970) W interpolacji Akima wyznaczane jest równanie krzywej trzeciego stopnia Bczcej dwa kolejne punkty Pi i Pi+1 przy zaBo|eniu, |e przebieg tej krzywej zale|y jedynie od stycznych Mi i Mi+1 w tych punktach, które s wyznaczane na podstawie poBo|enia danego punktu oraz 2 punktów poprzedzajcych i 2 punktów nastpujcych po tym punkcie. Dla wyznaczenia krzywej Bczcej punkty Pi i Pi+1 wykorzystywane s wic: - punkty Pi i Pi+1 ; - punkty Pi-2 i Pi-1 poprzedzajce punkt Pi ; - punkty Pi+2 i Pi+3 nastpujce po punkcie Pi+1 PrzykBad: wyznaczenie stycznej do punktu P3 P P5 P1 m4 Warto[ nachylenia stycznej M3 do punktu P3 m1 jest obliczana na podstawie warto[ci nachyleD (wsp. kier.) m1 , m2 ,m3 i m4 odcinków Bczcych odpowiednio punkty P1 i P2 , P2 i P3 , P3 i P4 oraz P4 i P5 . P4 m3 m2 m2 (m3 - m1)(m4 - m3) + m3 (m2 - m1)(m4 - m ) 2 P2 M3 = styczna M3 (m3 - m1)(m4 - m3) + (m2 - m1)(m4 - m ) 2 P3 gdzie: yi+1 - yi mi = xi+1 - xi dla punktów Pi = (xi , yi) , i = 1,2,3 i 4. Interpolacja Akima (1970) Do wyznaczenie krzywej 3 stopnia Bczcej punkt P1=[x1 , y1] z punktem P2=[x2 , y2] wykorzystywane jest równanie: y = &!0 + &!1(x - x1) + &!2(x - x1)2 + &!3(x - x1)3 (1) z warunkami brzegowymi: dy = M1 1. Je|eli x=x1 to y=y1 i dx dy 2. Je|eli x=x2 to y=y2 i = M 2 dx Z równania (1) i warunków brzegowych mo|na wyznaczy warto[ci wspóBczynników &!: &!0 = y1 &!1 = M1 - m2 - 2m1 3(y2 - y1) m1 + m2 2(y2 - y1) &!2 = + &!3 = - (x2 - x1) (x2 - x1)2 (x2 - x1)2 (x2 - x1)3 W ten sposób znajdowane s równania krzywych Bczcych wszystkie kolejne pary punktów. Do wyznaczenia Buków Bczcych dwa punkty pocztkowe i dwa punkty koDcowe definiuje si dodatkowe 2 punkty na ka|dym z koDców. Wyznaczone równanie krzywej redukuje si do równania 2 stopnia. Powierzchnie Coonsa Dane s 4 krzywe definiujce brzeg pBatu powierzchni. ZakBadamy, |e wycinek powierzchni S(u,v) jest znormalizowany do kwadratu jednostkowego, parametry u i v nale| do przedziaBu <0, 1>. Krzywe brzegowe mo|na przedstawi jako: P(u,0), P(u,1), P(0,v) i P(1,v). PBat powierzchni Coonsa buduje si interpolujc punkty le|ce na przeciwlegBych krzywych brzegowych. Utworzona powierzchnia przedstawiona jest równaniem parametrycznym: 1 1 1 1 S(u,v) = (u)P(i,v) + (v)P(u, j) - (u)Fj (v)P(i, j) "Fi "Fj ""Fi i=0 j=0 i=0 j=0 gdzie: Fi s odpowiednio dobieranymi funkcjami interpolujcymi speBniajcymi warunki brzegowe: F0(0) = 1, F0(1) = 0, F1(0) = 0 i F1(1) = 1 Najprostszymi funkcjami Fi s funkcje: /zBo|enie liniowe powierzchni prostoliniowych ang. ruled surfaces/ Najprostszymi funkcjami F s funkcje: /zBo|enie liniowe powierzchni prostoliniowych ang. ruled surfaces/ F0(u) =1-u i F1(u) =u oraz F0(v) =1-v i F1(v) =v Inne przykBadowe funkcje: F0(u) = cos2(½ " u) i F1(u) = sin2(½ " u) oraz F0(v) = cos2(½ " v) i F1(v) = sin2(½ " v) P(1,1) P(1,1) P(u,1) P(1,v) P(u,1) P(1,v) P(1,0) P(1,0) P(0,1) P(0,1) P(u,0) P(u,0) P(0,v) P(0,v) v u S(u,v) v u PBat powierzchni Coonsa P(0,0) P(0,0) Powierzchnie Coonsa Konstrukcja pBatu powierzchni Coonsa Powierzchnie Coonsa Powierzchnie prostoliniowe (ang. ruled surfaces) Powierzchnia prostoliniowa jest generowana na podstawie dwóch krzywych parametrycznych zdefiniowanych za pomoc jednej zmiennej u. Poszczególne warto[ci zmiennej u definiuj punkty na obu krzywych. Powierzchnia prostoliniowa definiowana jest poprzez poBczenie dwóch punktów o tej samej warto[ci u le|cych na przeciwlegBych krzywych liniami prostymi z parametrem v. Dwuliniowa interpolacja (ang. bilinear interpolation) Powierzchnia generowana metod dwuliniowej interpolacji powstaje w wyniku zBo|enia dwóch interpolacji liniowych: dla jednego kierunku (parametr u) a nastpnie dla tak uzyskanych warto[ci przeprowadza si interpolacj liniow dla drugiego kierunku (parametr v). Powierzchnia generowana w wyniku interpolacji dwuliniowej jest najprostszym przykBadem powierzchni prostoliniowej, w której wszystkie 4 krzywe P01 P11 brzegowe s liniami prostymi. 1 P0,v P1,v v Pu,v P00 P10 u Aczenie pBatów powierzchni Coonsa Dla cigBo[ci poBczenia dwóch pBatów powierzchni Coonsa wystarczy, by miaBy wspólny brzeg, czyli by odpowiednia krzywa brzegowa jednego pBata byBa równa krzywej brzegowej drugiego pBata. Równanie definiujce wycinek powierzchni Coonsa zapewnia równo[ brzegów. Uzyskujemy cigBo[ poBczenia stopnia C0. Dla uzyskania wy|szego stopnia cigBo[ci poBczenia, musz by speBnione dodatkowe warunki  równo[ wektorów stycznych w punktach brzegowych Bczonych pBatów. Uzyskujemy wówczas cigBo[ poBczenia stopnia C1. Analitycznie te dodatkowe warunki oznaczaj, |e pierwsze pochodne czstkowe funkcji definiujcych pBaty powierzchni w punktach Bczenia s sobie równe: Aczenie pBatów powierzchni Coonsa PBat powierzchni Coonsa zapewniajcy cigBo[ poBczenia z innymi pBatami stopnia C1 mo|na zbudowa wykorzystujc wielomiany trzeciego stopnia Hermite a. PBat powierzchni jest opisany równaniem: k +l 1 1 1 1 îø ùø S(u,v) = """"g (u)glj (v)ïød P(u,v) ki dukdvl úø i=0 j=0 k =0 l=0 ðø ûøu=1,v= j gij (u) gdzie s funkcjami interpolacyjnymi Hermite a 3 stopnia: gdzie gij (u) s funkcjami interpolacyjnymi Hermite a 3 stopnia: - g00(u) = 2u3 - 3u2 +1 g00(u) - g01(u) = -2u3 + 3u2 g01(u) - g10(u) = u3 - 2u2 + u - g11(u) = u3 - u2 g10(u) g11(u) Krzywe Beziera Krzywa Beziera jest definiowana przez N+1 punktów kontrolnych, tworzcych Baman kontroln (Baman Beziera) o N+1 wierzchoBkach. Równanie parametryczne krzywej jest liniow kombinacj: N C(t) = BiN (t) "Pi i=0 gdzie: - Pi  punkty kontrolne - BiN  funkcja bazowa bdca wielomianem Bernsteina N-tego stopnia iN - t - parametr równania nale|cy do przedziaBu <0, 1> PrzykBad krzywej Beziera (P1, P2, P3, P4  punkty kontrolne) Buk (segment) krzywej Bamana kontrolna wzBy Krzywe Beziera Wielomian Bernsteina N-tego stopnia jest opisany równaniem: BiN (t) = CN[ti (1- t)N -i] i N! gdzie: CN = i (N - i!)!i! B00(t) = 1 B01(t) = 1- t B11(t) = t B02(t) = (1- t)2 B12(t) = 2(1- t)t B22(t) = t2 B03(t) = (1- t)3 B13(t) = 3(1- t)2t B23(t) = 3(1- t)t2 B33(t) = t3 Krzywe Beziera PrzykBad: Wyznaczy równanie krzywej Beziera opisanej przez 4 punkty kontrolne P0, P1, P2 i P3. StopieD wielomianów Bernsteina dla 4 punktów  N=3. Krzywa jest okre[lona równaniem: 3 C(t) = "PB (t) = P0B03(t) + P1B13(t) + P2B23(t) + P3B33(t) = i iN i=0 = (1- t) P0 + 3t(1- t) P1 + 3(1- t)t P2 + t P3 = (1- t)3 P0 + 3t(1- t)2 P1 + 3(1- t)t2P2 + t3P3 WBasno[ci: 1. WzBy krzywej w punktach t=0 i t=1 (pocztkowy i koDcowy punkt le|cy na krzywej) pokrywaj si z pierwszym i ostatnim punktem kontrolnym: C(0) = P0 i C(1) = P3 2. Pierwsze pochodne równania krzywej w punktach wzBowych s równe: dC(0) dC(1) = 3(P1 - P0) i = 3(P3 - P2) dt dt [wiadczy to o tym, |e krzywe Beziera s styczne do Bamanej kontrolnej w tych punktach. Umo|liwia to Bczenie ze sob segmentów krzywych z zachowaniem cigBo[ci stopnia C1. WBasno[ci krzywych Beziera 1. Nie przechodz przez wszystkie punkty kontrolne, przechodz przez pocztkowy i koDcowy wierzchoBek Bamanej kontrolnej. 2. Krzywe pozostaj w wypukBej cz[ci Bamanej kontrolnej - zawieraj si caBkowicie w wielo[cianie wypukBym, którego wierzchoBkami s wierzchoBki Bamanej kontrolnej. 3. Nie umo|liwiaj lokalnej kontroli ksztaBtu  przesunicie dowolnego punktu kontrolnego powoduj zmian poBo|enia wszystkich punktów tworzcych krzyw (za wyjtkiem punktów wzBowych). 4. StopieD wielomianu opisujcego krzyw jest zale|ny od liczby punktów 4. StopieD wielomianu opisujcego krzyw jest zale|ny od liczby punktów kontrolnych. Dla N punktów kontrolnych generowana jest krzywa stopnia N-1. 5. Krzywa Beziera jest styczna do Bamanej kontrolnej w punktach wzBowych. Styczne w tych punktach pokrywaj si z odcinkami odpowiednio P0P1 i PN-1PN Bamanej kontrolnej. Umo|liwia to Bczenie krzywych z zachowaniem cigBo[ci poBczenia C1. Aczenie krzywych Beziera W praktyce rzadko u|ywa si krzywych Beziera wysokiego stopnia. Poniewa| ka|dy punkt krzywej Beziera zale|y od wszystkich punktów kontrolnych, wic w takiej sytuacji trudno kontrolowa ksztaBt krzywej. Pro[ciej jest zBo|y caB krzyw z fragmentów, ka|dy niskiego stopnia. Rozpatrzmy dwa segmenty krzywych P0, P1, P2, P3 i R0, R1, R2, R3 , poBczone w punkcie P3=R0. 1. Je|eli punkty P2, P3=R0, R1 s wspóBliniowe mówimy o cigBo[ci geometrycznej G1 krzywej (rys. b). 2. Je|eli punkty P2, P3=R0, R1 s wspóBliniowe i odcinki Bamanej P2P3 , R0R1 s równej dBugo[ci to mówimy o cigBo[ci parametrycznej C1 krzywej (rys. c). R3 a) bez zachowania cigBo[ci C1 b) z zachowaniem cigBo[ci geometrycznej b) z zachowaniem cigBo[ci parametrycznej Konstrukcja krzywej Beziera N=1 Krzywa Beziera stopnia N=1 zdefiniowana jest przez punkty kontrolne P0 i P1. Konstrukcja krzywej Beziera B(t) w przedziale t = [0,1] jest przykBadem interpolacji liniowej ze staBym krokiem. Zmiana parametru t od 0 do 1 jest powizana z generowaniem kolejnych punktów krzywej B(t) od punktu P0 do P1. Bezier_1_big.gif Konstrukcja krzywej Beziera N=2 Krzywa Beziera stopnia N=2 zdefiniowana jest przez 3 punkty kontrolne P0, P1 i P2 tworzce Baman kontroln. Konstrukcja krzywej polega na wyznaczaniu dla ka|dej warto[ci parametru t = <0, 1>: 1. Wyznaczaniu punktów po[rednich Q0 i Q1: - punkt Q0 wyznaczany jest pomidzy punktami P0 i P1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1; - punkt Q1 wyznaczany jest pomidzy punktami P1 i P2 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1. 2. Wyznaczaniu kolejnych punktów krzywej B(t) pomidzy punktami Q0 i Q1 zgodnie z 2. Wyznaczaniu kolejnych punktów krzywej B(t) pomidzy punktami Q i Q zgodnie z równaniem Beziera stopnia 2. Bezier_2_big.gif Konstrukcja krzywej Beziera N=3 Krzywa Beziera stopnia N=3 zdefiniowana jest przez 4 punkty kontrolne P0, P1, P2 i P3 tworzce Baman kontroln. Konstrukcja krzywej polega na wyznaczaniu dla ka|dej warto[ci parametru t = <0, 1>: 1. Punktów po[rednich Q0, Q1 i Q2: - punkt Q0 wyznaczany jest pomidzy punktami P0 i P1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1; - punkt Q1 wyznaczany jest pomidzy punktami P1 i P2 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1. - punkt Q2 wyznaczany jest pomidzy punktami P2 i P3 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1 2. Wyznaczaniu punktów po[rednich R0 i R1: - punkt R0 wyznaczany jest pomidzy punktami Q0 i Q1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 2; - punkt R1 wyznaczany jest pomidzy punktami Q1 i Q2 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 2. 3. Wyznaczaniu kolejnych punktów krzywej B(t) pomidzy punktami R0 i R1 zgodnie z równaniem 3. Wyznaczaniu kolejnych punktów krzywej B(t) pomidzy punktami R0 i R1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 3. Bezier_3_big.gif Konstrukcja krzywej Beziera N=4 Krzywa Beziera stopnia N=4 zdefiniowana jest przez 5 punktów kontrolny P0, P1, P2, P3 i P4 tworzcych Baman kontroln. Konstrukcja krzywej polega na wyznaczaniu dla ka|dej warto[ci parametru t = <0, 1>: 1. Punktów po[rednich Q0, Q1, Q2 i Q3: - punkt Q0 wyznaczany jest pomidzy punktami P0 i P1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1; - punkt Q1 wyznaczany jest pomidzy punktami P1 i P2 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1; - punkt Q2 wyznaczany jest pomidzy punktami P2 i P3 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1; - punkt Q3 wyznaczany jest pomidzy punktami P3 i P4 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 1; 2. Wyznaczaniu punktów po[rednich R0, R1 i R2: - punkt R0 wyznaczany jest pomidzy punktami Q0 i Q1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 2; - punkt R0 wyznaczany jest pomidzy punktami Q0 i Q1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 2; - punkt R1 wyznaczany jest pomidzy punktami Q1 i Q2 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 2; - punkt R2 wyznaczany jest pomidzy punktami Q2 i Q3 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 2. 3. Wyznaczaniu punktów po[rednich S0 i S1: - punkt S0 wyznaczany jest pomidzy punktami R0 i R1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 3; - punkt S1 wyznaczany jest pomidzy punktami R1 i R2 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 3; 4. Wyznaczaniu kolejnych punktów krzywej B(t) pomidzy punktami S0 i S1 zgodnie z równaniem Beziera stopnia 4. Bezier_4_big.gif Powierzchnie Beziera Powierzchnia Beziera jest definiowana przez siatk punktów kontrolnych {P0, P1, ...., PN,} oraz {P0, P1, ...., PM,} tworzcych graf kontrolny Beziera o (N+1)x(M+1) wierzchoBkach. Równanie parametryczne powierzchni ma posta: N M S(u,v) = ""P BiN (u)BjM (v) ij i=0 j=0 gdzie: - Pij  punkty kontrolne - BiN(u)  funkcja bazowa z parametrem u bdca wielomianem Bernsteina N-tego stopnia - Bjm(v)  funkcja bazowa z parametrem v bdca wielomianem Bernsteina M-tego stopnia - u, v  parametry równania nale|ce do przedziaBu <0, 1> Ogólna posta i-tego wielomianu Bernsteina stopnia K: K! BiK (w) = wi (1- w)K -i i!(K - i)! Powierzchnia Beziera definiowana przez 16 punktów kontrolnych Powierzchnie Beziera - wBasno[ci Powierzchnia Beziera jest iloczynem tensorowym krzywych Beziera. Std wikszo[ wBasno[ci krzywych Beziera przenosi si równie| na powierzchnie. Ogólnie: wBa[ciwo[ci powierzchni s analogiczne do wBa[ciwo[ci krzywych konstruowanych z wykorzystaniem tych samych funkcji bazowych 1. Nie przechodz przez wszystkie punkty kontrolne, przechodz przez pocztkowy i koDcowy wierzchoBek linii brzegowych (przez punkty wierzchoBkowe grafu punktów kontrolnych P00, P0M, PN0 i PNM). 2. Powierzchnie pozostaj w wypukBej cz[ci grafu kontrolnego - zawieraj si 2. Powierzchnie pozostaj w wypukBej cz[ci grafu kontrolnego - zawieraj si caBkowicie w wielo[cianie wypukBym, którego wierzchoBkami s wierzchoBki grafu. 3. Nie umo|liwiaj lokalnej kontroli ksztaBtu  przesunicie dowolnego punktu kontrolnego powoduj zmian poBo|enia wszystkich punktów tworzcych powierzchni (za wyjtkiem punktów pocztkowych i koDcowych linii wzBowych). 4. StopieD wielomianu opisujcego powierzchni jest zale|ny od liczby punktów kontrolnych. Dla (N+1)x(M+1) punktów kontrolnych równanie powierzchni jest stopnia NxM. 5. Linie brzegowe powierzchni Beziera s krzywymi Beziera. Umo|liwia to Bczenie pBatów powierzchni z zachowaniem cigBo[ci poBczenia C1. Aczenie pBatów powierzchni Beziera Powierzchnia utworzona z dwóch pBatów Beziera. GBadko[ (ang. smooth) powierzchni zapewnia cigBo[ poBczenia stopnia C0 i C1. CigBo[ C0 uzyskujemy wyznaczajc wspólne punkty kontrolne wzdBu| linii brzegowej. CigBo[ C1 uzyskujemy poprzez wspóBliniowo[ punktów kontrolnych po obu stronach linii brzegowej - wspóBczynniki kierunkowe odpowiednich par odcinków Li1 i Li2 powinny by równe. Dla zachowania cigBo[ci parametrycznej dodatkowo odcinki Li1 i Li2 powinny by tej samej dBugo[ci. L21 L22 1 L11 L12 L01 L02 Linia brzegowa Aczenie pBatów powierzchni Beziera Powierzchnia zbudowana poprzez Bczenie bikubicznych pBatów Beziera, renderowana ze zwikszajcym si poziomem tesselacji. BiaBe punkty i biaBe linie pokazuj grafy kontrolne pBatów. Czerwone punkty reprezentuj punkty wzBowe linii brzegowych pBatów. Krzywe B-sklejane Krzywa B-sklejana jest definiowana przez N+1 punktów kontrolnych Pi, tworzcych Baman kontroln o N+1 wierzchoBkach na której okre[lone s wzBy ti . Równanie parametryczne krzywej jest liniow kombinacj: N C(t) = "PN (t) i i,k i=0 gdzie: - Pi  punkty kontrolne - t - parametr równania nale|cy do przedziaBu <0, 1> - Ni,k  funkcje bazowe B-sklejane stopnia k definiowane rekurencyjnie: 1 gdy ti d" t d" ti+1 ñø Ni,1(t) = òø óø0 w przeciwnym wypadku oraz (t - ti )Ni,k -1(t) (ti+k - t)Ni+1,k -1(t) Ni,k (t) = + (ti+k -1 - ti ) (ti+k -1 - ti ) Funkcja bazowa B-sklejana Ni,k(t) stopnia k jest wielomianem stopnia k-1, który zapewnia cigBo[ stopnia Ck-2 na caBej dBugo[ci definiowanej krzywej. W praktyce najcz[ciej wykorzystywane s bikubiczne krzywe B-sklejane ( stopieD funkcji 4, stopieD wielomianów 3). Krzywe B-sklejane umo|liwiaj lokaln kontrol ksztaBtu, zmiana poBo|enia punktu kontrolnego zmienia przebieg krzywej tylko pomidzy zdefiniowanymi wzBami. StopieD wielomianu opisujcego krzyw nie zale|y od liczby punktów kontrolnych. Krzywe B-sklejane Krzywa B-sklejana jest okre[lona w przedziale t=<0,1>, natomiast cig m+1 warto[ci ti dzieli ten przedziaB na podprzedziaBy, na których zdefiniowane s poszczególne krzywe wielomianowe (funkcje bazowe). Warto[ci ti s nazywane wzBami krzywej (ang. knot) i speBniaj one zale|no[ ti d" ti +1 . Jest to niemalejcy cig, a wic wzBy mog si powtarza, mog by wielokrotnie definiowane. Najcz[ciej zakBada si tak|e, |e t0 = 0 i tm = 1. Je[li wzBy dziel przedziaB [0,1] na równe cz[ci, wówczas krzywa jest okre[lana jako jednorodna (ang. uniform). Je[li wzBy dziel przedziaB nierównomiernie to krzywa jest okre[lana jako niejednorodna (ang. non-uniform). Rys. Krzywa B-sklejana stopnia k=3: - <P0, P1, ..., P7> punkty kontrolne; - <ei, , fi , gi> punkty wzBowe definiujce i -ty Buk krzywej; - odcinki giei i eifi styczne do krzywej w punktach Bczenia Krzywe B-sklejane Wielokrotne zdefiniowanie tego samego punktu kontrolnego zmienia ksztaBt krzywej. Krzywa w wikszym stopniu przylega do wielokrotnie definiowanego punktu kontrolnego. StopieD funkcji bazowej wpBywa na odlegBo[ krzywej od Bamanej kontrolnej. Dla stopnia k=2 funkcja bazowa jest funkcj liniow i pokrywa si z Baman kontroln. P1 k=3, punkt P1 zdefiniowany podwójnie k=3, punkt P1 zdefiniowany podwójnie k=3 k=2 k=4 P2 P3 P0 Krzywe B-sklejane - przykBad Rozwa|my krzyw B-sklejan: - stopieD krzywej k=6; - liczba punktów kontrolnych 14: N=<0, 1, ... 13> - liczba wzBów ti=21: i =<0. 1. ... 20>. - krzywa jest jednorodna, wzBy rozmieszczone s równomiernie w przedziale t =[0; 1] i przyjmuj warto[ci: <0.0, 0.05, 0.1, ....0.90, 0.95, 1..0>. Krzywa B-sklejana jest generowana pomidzy wzBami ti =[tk, tN-k] = [t6, t14] = [0.3, 0.7] . Krzywa jest styczna do pierwszego i ostatniego odcinka Bamanej kontrolnej. Pomimo braku Buków krzywej pomidzy wzBami pocztkowymi i koDcowymi, krzywa B-sklejana jest definiowana na podstawie wszystkich punktów kontrolnych. Z definicji funkcji bazowych B-sklejanych wynika, |e jest k+1 niezerowych funkcji na Buku Z definicji funkcji bazowych B-sklejanych wynika, |e jest k+1 niezerowych funkcji na Buku zdefiniowanym przez wzBy [ti, ti+1]. S to funkcje: B0,k(t), B1,k(t), ... , Bk,k(t). a) przebieg krzywej b) funkcje bazowe B-sklejane Krzywe B-sklejane - przykBad Szczególny przypadek krzywej B-sklejanej przechodzcej przez pierwszy i ostatni punkt kontrolny: - liczba punktów kontrolnych 7: N=<0, 1, ... 6> - liczba wzBów M=11, punkty wzBowe: ti gdzie: i =<0. 1. ... 10>. - stopieD krzywej k=3; k=M-N-1 - krzywa jest niejednorodna, wzBy rozmieszczone s nierównomiernie w przedziale t =[0; 1] i przyjmuj warto[ci: t0=t1=t2=t3=0.0, t4=0.25, t5=0.5, t6=0,75, t7=t8=t9=t10=1.0. Wielokrotne zdefiniowanie wzBów w tym samym punkcie kontrolnym (N- k) razy wymusza przej[cie krzywej przez dany punkt kontrolny PrzykBady krzywych B-sklejanych Jednorodne krzywe B-sklejane ró|nych stopni opisane t sam Baman kontroln (P0, P1, P2, P3, P4). WzBy ui oznaczone czarnymi punktami. Po prawej stronie wykresy wielomianów funkcji bazowych. Na wykresach kolorami zaznaczono przedziaBy poszczególnych krzywych. Dla liniowej funkcji bazowej krzywa pokrywa si z Baman kontroln. Dla funkcji wy|szych stopni k funkcji bazowej krzywa B-sklejana jest przybli|ana krzywymi wielomianowymi stopnia k-1 poBczonych z cigBo[ci stopnia C k-2. Krzywe NURBS Krzywe NURBS  ang. Non-uniform Rational B-Splines Wyja[nienie wyra|eD w angielskiej nazwie: B-spline  krzywe NURBS to krzywe B-sklejane, a wic parametryczne krzywe, które s zBo|one z wycinków krzywych wielomianowych. Rational  krzywe wymierne, poniewa| zdefiniowano je we wspóBrzdnych jednorodnych Po przej[ciu na wspóBrzdne kartezjDskie otrzymuje si funkcje wymierne. WspóBrzdne jednorodne - sposób reprezentacji punktów n-wymiarowych za pomoc (n+1) wspóBrzdnych. Non-uniform  cecha krzywej B-sklejanej: wzBy krzywej nie musz by rozmieszczone równomiernie. Na ksztaBt krzywej NURBS wpBywaj nastpujce elementy: - punkty kontrolne Pi gdzie i=<0, N-k-1) ; - wzBy tu gdzie u=<0, N) dzielce przedziaB t=[0,1] na N-1 podprzedziaBów; - wagi punktów kontrolnych wi gdzie i=<0, N-k-1 (liczby rzeczywiste) okre[lajce wpByw ka|dego z punktów - wagi punktów kontrolnych wi gdzie i=<0, N-k-1 (liczby rzeczywiste) okre[lajce wpByw ka|dego z punktów kontrolnych na krzyw; - k  stopieD funkcji bazowej B-sklejanej. Dowolny punkt na krzywej dany jest wzorem: N -k -1 "w PiNi,k (t) i i=0 C(t) = dla t "[tk ,tN -k ] N -k -1 "w Ni,k (t) i i=0 gdzie: Ni,k(t) jest bazow funkcj B-sklejan stopnia k. Krzywa B-sklejana jest szczególnym przypadkiem krzywej NURBS dla równych sobie wag wi ró|nych od zera. Waga punktu wpBywa na lokalny ksztaBt krzywej. Za pomoc wagi punktu mo|na kontrolowa stopieD przylegania krzywej do Bamanej kontrolnej. Krzywa "zbli|a si" lub "oddala" od punktu, w zale|no[ci od jego wagi. Odcinek krzywej jest liniowy, je|eli punkt ma wag równ zeru. Krzywe NURBS  lokalna kontrola ksztaBtu 1) Kontrola ksztaBtu poprzez zmian warto[ci wzBów (na osiach liczbowych zaznaczono rozkBad wzBów) 2) Kontrola ksztaBtu poprzez zmian wagi punktu (tutaj P2) Powierzchnie B-sklejane Powierzchnia B-sklejana jest definiowana przez siatk punktów kontrolnych {P0, P1, ...., PN,} oraz {P0, P1, ...., PM,} tworzcych graf kontrolny o (N+1)x(M+1) wierzchoBkach. Równanie parametryczne powierzchni ma posta: N M Sk ,l (u,v) = ""P Ni,k (u)N (v) ij j,l i=0 j=0 gdzie: - Pij  punkty kontrolne - Ni,k (u)  funkcja bazowa B-sklejana stopnia k z parametrem u; - Nj,l (v)  funkcja bazowa B-sklejana stopnia l z parametrem v; - u, v  parametry równania nale|ce do przedziaBu <0, 1>; - k i l  stopnie funkcji bazowych B-sklejanych. - k i l  stopnie funkcji bazowych B-sklejanych. v u PrzykBad: Powierzchnia B-sklejana definiowana przez siatk 6x6 punktów kontrolnych. Punkty wzBowe w kierunku parametru u {0,0,0}, {0.25,0.5,0.75}, {1,1,1) stopieD funkcji bazowej  2. Punkty wzBowe w kierunku parametru v {0,0,0}, {0.,0.33,0.66}, {1,1,1) stopieD funkcji bazowej  3. Lokalna kontrola ksztaBtu Zasada lokalnej modyfikacji ksztaBtu: Iloczyn tensorowy funkcji bazowych B-sklejanych Ni,k (u)Nj,l (v) definiujcy pBat powierzchni B-sklejanej jest równy zero je|eli punkt (u, v) le|y na zewntrz obszaru zdefiniowanego przez siatk punktów kontrolnych [ui , ui+k+1] x [vj, vj+l+1]. Wynika to bezpo[rednio z definicji funkcji bazowej B-sklejanej: `" 0 gdy ui d" u d" ui+k +1 ñø Ni,k (u) = òø óø0 w przeciwnym wypadku WBasno[ci funkcji bazowej przenosz si na iloczyn tensorowy tych samych funkcji. P32 PrzykBad: Je|eli punkt kontrolny P32 zostanie przesunity, tylko pBat powierzchni ograniczony najbli|szymi punktami wzBowymi zostanie zmodyfikowany. PozostaBa cz[ powierzchni pozostanie niezmieniona. WBasno[ci krzywych i powierzchni B-sklejanych Powierzchnia B-sklejana jest iloczynem tensorowym krzywych B-sklejanych. WBasno[ci powierzchni s analogiczne do wBasno[ci krzywych - konstruowane s z wykorzystaniem tych samych funkcji bazowych 1. Definiowane s na podstawie Bamanych lub grafów kontrolnych oraz wzBów dzielcych Bamane lub grafy na mniejsze przedziaBy. 2. Krzywe pozostaj w wypukBej cz[ci Bamanej kontrolnej, powierzchnie pozostaj w wypukBej cz[ci grafu kontrolnego. Zawieraj si caBkowicie w wielo[cianie wypukBym, którego wierzchoBkami s punkty kontrolne. punkty kontrolne. 3. Umo|liwiaj lokaln kontrol ksztaBtu tworzonej krzywej lub powierzchni poprzez zmian poBo|enia punktów wzBowych, wielokrotne definiowanie punktów kontrolnych, dobór stopnia funkcji bazowej. 4. StopieD k funkcji bazowej zapewnia cigBo[ Ck-2 na caBej dBugo[ci definiowanej krzywej. 5. GBadko[ powierzchni jest kontrolowana przez stopnie k i l funkcji bazowych. 6. StopieD wielomianu opisujcego krzyw lub powierzchni nie jest zale|ny od liczby punktów kontrolnych. Krzywe ²-sklejane (Barsky 1984) Niech wycinek i jednorodnej kubicznej krzywej B-sklejanej okre[lonej przez N+1 punktów kontrolnych bdzie zdefiniowany równaniem: 1 Ci (t) = br (t) "Pi+r r=-2 gdzie: - Pi+r  punkty kontrolne, i=<2, N-1> - t - parametr równania nale|cy do przedziaBu <0, 1> - br (t)  funkcja bazowa. Dla krzywych kubicznych B-sklejanych cigBo[ poBczenia w punktach brzegowych jest stopnia C0@C1@C2: Dla krzywych kubicznych B-sklejanych cigBo[ poBczenia w punktach brzegowych jest stopnia C @C @C : 1). Ci-1(ti ) = Ci (ti ) dCi-1(ti ) dCi (ti ) 2). = dt dt 2 2 d Ci-1(ti ) d Ci (ti ) 3). = dt2 dt2 Wykorzystujc, te warunki cigBo[ci otrzymujemy wielomiany funkcji B-sklejanej: t3 1+ 3t + 3t2 - 3t3 b1(t) = b0(t) = 6 6 4 - 6t2 + 3t3 1- 3t + 3t2 - t3 b (t) = b (t) = -1 -2 6 6 Krzywe ²-sklejane Dla krzywych ²-sklejanych zmodyfikowane zostaBy warunki wynikajce z cigBo[ci poBczenia w punktach brzegowych: 1). Ci-1(ti ) = Ci (ti ) dCi-1(ti ) dCi (ti ) 2). ²1 = dt dt 2 2 d Ci-1(ti ) dCi-1(ti ) d Ci (ti ) 3). ²12 + ²2 = 1 2 dt2 dt dt2 dt2 dt dt2 Wycinek i krzywej ²-sklejanej jest zdefiniowany jako: 1 Ci (t) = "P br (²1, ²2,t) i+r r=-2 gdzie: - Pi+r  punkty kontrolne, i=<2, N-1> - t - parametr równania nale|cy do przedziaBu <0, 1> - br (²1 , ²2 , t)  bazowa funkcja ²-sklejana. - ²1 , ²2  parametry wpBywajce na ksztaBt krzywej Krzywe ²-sklejane Wykorzystujc, nowe warunki cigBo[ci mo|na wyznaczy bazowe funkcje ² - sklejane: t3 b1(²1, ²2,t) = 2 µ 2²12t2(3 - t) + 2²1t(3 - t2) + ²2t2(3 - 2t) + 2(1- t3) b0(²1, ²2,t) = µ 2²13t(t2 - 3t + 3) + 2²12(t3 - 3t2 + 2) + 2²1(t3 - 3t2 + 2) + ²2(2t3 - 3t2 +1) b (²1, ²2,t) = -1 µ 2²13t2(1- t)3 b (²1, ²2,t) = -2 µ gdzie: µ = 2²13 + 4²12 + 4²1 + ²2 + 2 Parametr ²1 wpBywa na kierunek przylegania krzywej do Bamanej kontrolnej (ang. bias) Parametr ²2) wpBywa na stopieD przylegania krzywej (napicie krzywej) do Bamanej kontrolnej (ang. tension) Je|eli ²1 = 1 i ²2 = 0 funkcje bazowe ²  sklejane redukuj si do jednorodnych kubicznych funkcji bazowych B-sklejanych. WpByw parametrów ²1 i ²2 na ksztaBt krzywej Dla ²1 = 1 i ²2 = 0 - funkcje bazowe ²-sklejane redukuj si do funkcji bazowych B-sklejanych Dla ²2 = 0 - ²1 = 1 krzywa jest równomiernie napita - ²1 = V, V>1 krzywa jest nacigana w kierunku pocztkowego punktu kontrolnego - ²1 = 1/V, V>1 krzywa jest nacigana w kierunku przeciwnym, w kierunku koDcowego punktu kontrolnego ²1 = 1 ²1 = 0.5 ²1 = 2 ²2 = 0 ²2 = 0 ²2 = 0 Dla ²1 = 1 - ²2 = 0 krzywa normalnie przylega do Bamanej kontrolnej, jest normalnie napita - ²2 > 0 stopieD przylegania krzywej do Bamanej kontrolnej (napicie krzywej) wzrasta wraz ze wzrostem warto[ci parametru ²1 = 1 ²1 = 1 ²1 = 1 ²2 = 0 ²2 = 5 ²2 = 90 Powierzchnie ²-sklejane Powierzchnia ²-sklejana jest definiowana przez siatk punktów kontrolnych {P0, P1, ...., PN,} oraz {P0, P1, ...., PM,} tworzcych przestrzenny graf kontrolny o (N+1)x(M+1) wierzchoBkach. Równanie parametryczne powierzchni ma posta: 1 1 Si, j (u,v) = br (²1, ²2,u)bs (²1, ²2,v) " "P i+r, j+s r=-2s=-2 gdzie: gdzie: - Pi+r,j+s  punkty kontrolne gdzie: i=<2, N-1>, j=<2, M-1>; - u, v  parametry równania nale|ce do przedziaBu <0, 1>; - br (²1 , ²2 , u)  bazowa funkcja ²-sklejana z parametrem u; - bs (²1 , ²2 , v)  bazowa funkcja ²-sklejana z parametrem v; - ²1 , ²2  parametry wpBywajce na ksztaBt powierzchni WBasno[ci krzywych i powierzchni ²-sklejanych Powierzchnia ²-sklejana jest iloczynem tensorowym krzywych ²-sklejanych. WBasno[ci powierzchni s analogiczne do wBasno[ci krzywych - konstruowane s z wykorzystaniem tych samych funkcji bazowych. Posiadaj wikszo[ wBasno[ci krzywych i powierzchni B-sklejanych, a ponadto: 1. Mog by wykorzystywane w w procesie modelowania, w których wymagana jest dokBadna kontrola ksztaBtu generowanych obiektów. 2. Parametr ²1 odpowiada za kierunek przylegania modelowanej krzywej lub powierzchni do Bamanej kontrolnej lub grafu kontrolnego. 3. Parametr ²2 odpowiada za stopieD przylegania modelowanej krzywej 3. Parametr ²2 odpowiada za stopieD przylegania modelowanej krzywej lub powierzchni do Bamanej kontrolnej lub grafu kontrolnego. 4. Kontrola ksztaBtu oraz transformacje mog by dokonywane lokalnie. 5. Parametry ²1 i ²2 mog by przedstawione w postaci funkcji, co umo|liwia cigB kontrol ksztaBtu. 6. StopieD wielomianów bazowych funkcji ²-sklejanych jest staBy - 3 dla krzywych i 6 dla powierzchni. 7. Nie przechodz przez punkty kontrolne, nawet przez punkt pocztkowy i koDcowy. Dla zapewnienia przej[cia przez okre[lony punkt kontrolny nale|y zdefiniowa dodatkowe punkty kontrolne. Krzywe i powierzchnie ²2-sklejane (Barsky 1985) Wycinek i krzywej ²2-sklejanej okre[lonej przez N+1 punktów kontrolnych jest zdefiniowany jako: 1 Ci (t) = "P br (²2,t) i+r r=-2 gdzie: gdzie: - Pi+r  punkty kontrolne, i=<2, N-1> - t - parametr równania nale|cy do przedziaBu <0, 1> - br (²2 , t)  bazowa funkcja ²2-sklejana. - ²2  parametr wpBywajcy na ksztaBt krzywej Funkcje ²2-sklejane s prostsze od funkcji ²-sklejanych i tym samym zBo|ono[ obliczeniowa algorytmów wyznaczania warto[ci tych funkcji jest znacznie mniejsza. KsztaBt generowanej krzywej jest kontrolowany przez jeden parametr odpowiadajcy parametrowi ²2 w funkcjach²-sklejanej. Krzywe i powierzchnie ²2-sklejane (Barsky 1985) Dla krzywych ²2-sklejanych warunki wynikajce z cigBo[ci poBczenia w punktach brzegowych s nastpujce: 1). Ci-1(ti ) = Ci (ti ) dCi-1(ti ) dCi (ti ) 2). = dt dt 2 2 d Ci-1(ti ) dCi-1(ti ) d Ci (ti ) 3). + ²2 = dt2 dt dt2 Z warunków tych wyznaczy mo|na bazowe funkcje ²-sklejane: b1(²2,t) = 2&!t3 b0(²2,t) = &![2 + t[6 + t[3(²2 + 2) - 2t(²2 + 3)]]] b (²2,t) = &![²2 + 8 + t2[- 3(²2 + 4) + 2t(²2 + 3)]] -1 b (²2,t) = 2&!(1- t3) -2 1 &! = gdzie: ²2 +12 Powierzchnie ²2-sklejane Powierzchnia ²2-sklejana jest definiowana przez siatk punktów kontrolnych {P0, P1, ...., PN,} oraz {P0, P1, ...., PM,} tworzcych przestrzenny graf kontrolny o (N+1)x(M+1) wierzchoBkach. Równanie parametryczne powierzchni ma posta: 1 1 Si, j (u,v) = br (²2,u)bs (²2,v) " "P i+r, j+s r=-2s=-2 gdzie: - Pi+r,j+s  punkty kontrolne gdzie: i=<2, N-1>, j=<2, M-1>; - u, v  parametry równania nale|ce do przedziaBu <0, 1>; - br (²2 , u)  bazowa funkcja ²2-sklejana z parametrem u; - bs (²2 , v)  bazowa funkcja ²2-sklejana z parametrem v; - ²2  parametr wpBywajce na ksztaBt powierzchni Grafika komputerowa Grafika komputerowa WykBad Modelowanie bryB Metody opisu bryB (ang. solid representation) 1. Prymitywy przestrzenne 2. Lokalizacja przestrzenna 3. Drzewa ósemkowe (ang. octrees) 4. Zakre[lanie przestrzeni (ang. sweeping) 5. Konstrukcyjna geometria bryB  CSG 5. Konstrukcyjna geometria bryB  CSG (ang. Constructive Solid Geometry) 6. Siatki wieloktów 7. Opis brzegowy  BR (Brep) (ang. Boundary representation)

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
GK Modelowanie efektów oświetlenia
Modelowanie brylowo powierzchniowe
Fraktalny Rendering Krzywych i Powierzchni p26
GK modelowanie koloru
Modelowanie powierzchniowe
CATIA Podstawy modelowania powierzchniowego i hybrydowego?tmph
Elementarz modelowania powierzchniowego (cz I)
Trójwymiarowe modelowanie powierzchni
Elementarz modelowania powierzchniowego cz II
Krytyczna temperatura wewnętrznej powierzchni
,Modelowanie i symulacja systemów, Model dynamiczny
Baum Wajszczuk Wawrzynowicz Modelowe rozwiazanie logistyczne
Metody modelowania procesow 12 cz I (1)

więcej podobnych podstron