36217

były tylko zabawą, a ich treści nie można traktować na serio, nie zawierają one żadnej ideologii.

poeta często używa w nich wielu wyszukanych metafor, kalamburów, giy homo ni mów.

jest to poezja o wyszukanym dowcipie, z niekonwencjonalną puentą, która ma na celu zaskoczyć.

Tym, co łączy obydwu poetów, jest z pewnością nurt, jaki reprezentowali w poezji barokowej oraz stosowanie charakterystycznych dla literatury tego okresu zabiegów stylistycznych (anafora, antyteza, paradoks, koncept). Różnice dają się zauważyć przede wszystkim w kręgu zainteresowań tematycznych obu poetów. Twórczość Morsztyna skupia się na tematach błahych, lekkich, służących olśnieniu i zabawieniu czytelnika. Poezję Naborowskiego charakteryzuje natomiast zainteresowanie problemem przemijalności i znikomości życia ludzkiego. W przeciwieństwie do Jana Andrzeja Morsztyna był poetą nie ciała, lecz ducha.