39373

gdzie: O_w - wartość bieżąca; S - roczne odsetki od obligacji (wartość kuponu); M -wartość nominalna obligacji; kr - rynkowa stopa procentowa; n - okres trwania kredytu obligacyjnego w latach; t - liczba lat od emisji obligacji; n-t - okres dyskontowania w latach.

Klasyfikacja. O. pod względem przychodu można podzielić na dwa główne rodzaje:

1)    o zmiennym oprocentowaniu odsetek kuponowych (flociting ratę notes lub Poaters), jeśli wysokość odsetek kuponowych jest zmieniana w regularnych odstępach czasu w zależności od wysokości określonego indeksu, stóp procentowych, częściowej płatności kuponu; 2) o stałym oprocentowaniu (pxed income) - wysokość odsetek kuponowych ustalana jest w momencie emisji a i obowiązuje przez cały okres istnienia zobowiązania (oprócz o. zerokuponowych); można je podzielić na dwie grupy: a) zerokuponowe, czyli dyskontowe - przychodem inwestora jest dyskonto pomiędzy zapłaconą ceną a wartością nominalną wypłacaną przy wykupie o., b) kuponowe - w tym przypadku inwestor ma przychody z kilku źródeł, tj. wypłacanych periodycznie odsetek, zysków lub strat kapitałowych przy wykupie o. (ewentualnie ich zbyciu) oraz z reinwestycji kuponów.

Ze względu na zapadalność o. wyróżnia się: 1) nieposiadające daty wykupu - na tynku brytyjskim istnieją o. o nieoznaczonej dacie umorzenia, a jedynym warunkiem ich umorzenia jest spadek stóp procentowych poniżej wartości płaconej za kupony, a ponieważ spełnienie tego warunku może w rzeczywistości okazać się bardzo trudne, jedynym przychodem inwestora są odsetki kuponowe; 2) o opcjonalnej dacie wykupu -emitent ogłasza w prospekcie emisyjnym możliwość wcześniejszego umorzenia o., co w praktyce zwykle ma miejsce w przypadku tańszego pozyskania funduszy, czyli gdy tynkowe stopy procentowe są niższe od wypłacanych odsetek kuponowych; 3) o określonej dacie wykupu - umorzenie o. następuje w terminie wykupu.

O. zazwyczaj umarzane są według wartości nominalnej. Niekiedy wykup o. może nastąpić po innej cenie, jeśli określono inne warunki wykupu: 1) o. z opcją cali (dla emitenta) - wcześniejszy wykup po określonej cenie rynkowej, w sytuacji gdy stopy procentowe spadają i emitent ma możliwość tańszego pozyskania środków finansowych;

2)    o. z opcją put (dla inwestora) - przedstawienie emitentowi do wykupu o. w razie spadku jej ceny do określonego w prospekcie poziomu (zabezpieczenie interesu inwestora).

Ze względu na sposób zabezpieczenia wyróżnia się o.: 1) zabezpieczone (np. hipoteczne) - emitująca je spółka daje pewne elementy majątku jako zabezpieczenie; o. te dają inwestorowi gwarancję zwrotu wartości nominalnej wraz z należnym oprocentowaniem; 2) niezabezpieczone - ich wykupu nie zabezpiecza żaden wyodrębniony majątek; posiadacze takich o. są więc wierzycielami, których roszczenia są chronione tylko przez tę część majątku emitenta, która nie została wykorzystana do zabezpieczenia innych zobowiązań.

Ze względu na osobę emitenta o. można podzielić na: 1) skarbowe - środki pozyskane z ich sprzedaży przeznaczone są na finansowanie pożyczkowych potrzeb budżetu państwa; o. te są pewne i bezpieczne, ponieważ są gwarantowane przez Skarb Państwa całym jego majątkiem; 2) komunalne - emitowane przez gminy w celu finansowania gminnych przedsięwzięć inwestycyjnych; 3) bankowe - emitowane przez banki w celu pozyskania środków na działalność kredytową; 4) korporacyjne - emitowane przez przedsiębiorców w celu pozyskania niezbędnych środków na finansowanie krótko- i długoterminowych przedsięwzięć.