Wiadomo że beton jest materiałem niejednorodnym oraz nie idealnie sprężystym .

Charakter zależności naprężeń od odkształceń ma przebieg krzywoliniowy , już przy

niewielkich naprężeniach można zaobserwować odkształcenia plastyczne .

Zależność σ-ε o takim przebiegu łączy się z uszkodzeniami struktury obciążonego betonu ,

dowolnemu naprężeniu σ odpowiada zmienna wartość E_C = dσ/dε . W punkcie 0 układu σ-ε

dσ/dε= E_CO , gdzie E_CO - jest początkowym modułem sprężystości i dla danego betonu ma

największą wartość . W naszym przypadku gdy przebadano więcej niż jedną próbkę wartość

początkowego modułu sprężystości jest wartością średnią z poszczególnych wyników przebadanych próbek .

Zależność σ-ε spełnia warunki :

dla σ = 0 , ε = 0 E_C = dσ/dε = E_CO

dla σ = f_C E_C = dσ/dε = 0 ε = ε_r = 2,2 ^O/_OO

Aby uzyskać ostateczną wielkość modułu sprężystości ( która najczęściej wyznacza się z przedziału σ = (0,3 ÷ 0,6) f_C ) , korzystamy z podstawowego wzoru E = σ(ε) / ε

przy czym σ(ε) obliczamy z wzoru :

Badanie modułu sprężystości nie jest unormowane , wymagania jednak można znaleźć w

Instrukcji ITB nr 194 . Według wskazówek zawartych w wymienionej instrukcji moduł sprężystości betonu powinien być badany jako wartość średnia z wyników badań co najmniej

3 próbek . Badanie przeprowadzono się na walcach o średnicy 15 cm i wysokości 30 cm . Dobór próbek do badania są takie same jak wcześniej omówione przy badaniu wytrzymałości na ściskanie .

Do pomiaru odkształceń stosuje się przyrządy o minimalnej zdolności odczytu 2,5∗10 ^-5

są one zamontowane np. na modułomierzu - czyli przyrządzie do badania odkształceń próbki ,

która zostaje poddana ściskaniu .

Przygotowaną próbkę z zamontowanym modułomierzem ustawia się na prasie i co kolejne

30 sekund , i kolejną wartość odkształcenia 0,1 ^O/_OO dokonuje się odczytów siły ściskającej .

Tak uzyskane pomiary służą do uzyskania wartości naprężeń σ_i i dobranie wartości początkowej modułu sprężystości z wzoru :

co z kolei pozwala na obliczenie σ(ε) i E_b = σ(ε) / ε

---