90850

podstawowym, ale tylko w odniesieniu do danego elementu. Przy obliczaniu innych elementów konstrukcji dany rodzaj obciążenia może być zaliczony do obciążeń dodatkowych. Np. siły hamowania w odniesieniu do dźwigarów głównych będą zaliczone do obciążeń dodatkowych, bowiem zasadniczym celem dźwigarów głównych jest przenoszenie obciążeń pionowych, a nie sil hamowania. Te same siły hamowania zalicza się do obciążeń podstawowych przy obliczaniu tężników hamownych. ponieważ ich zasadniczą funkcją jest przenoszenie sil hamowania. Z kolei obciążenie wpływami temperatury, zaliczane do obciążeń dodatkowych, dla pewnego typu luków lub ram może wywoływać siły o wartościach zbliżonych lub przekraczających wartości sil od obciążeń użytkowych, i w związku z tym może stać się obciążeniem podstawowym. Przykładem obciążenia, które zasadniczo zalicza się do obciążeń podstawowych, a może zostać zaliczone do obciążeń wyjątkowych, jeśli występuje obciążenie taborem samochodowym elementów chodnika. Podstawowym obciążeniem zmiennym dla chodników jest bowiem tłum pieszych. Jednak zawsze zachodzi konieczność sprawdzenia nośności chodnika w przypadku awaryjnego wjechania pojazdu samochodowego na chodnik np. jako skutek wypadku samochodowego.

W zależności od rodzaju sprawdzanych konstrukcji: stanów granicznych nośności (SGN) lub stanów granicznych użytkowalności (SGU), w obliczeniach uwzględnia się albo nominalne ciężary elementów (SGU), albo ciężary elementów pomnożone przez współczynniki obciążeniowe vKSGN):

gdzie:

Qk - obciążenie charakterystyczne, Q_d - obciążenie obliczeniowe,

Y_f - współczynnik obciążeń.

Współczynnik }j-jest częściowym współczynnikiem bezpieczeństwa, wyrażającym ,niepewność" co do wartości rzeczywistego obciążenia. Wspólczyiuiik ^A-może przyjmować wartości mniejsze, równe lub większe jedności. Przy sprawdzaniu stanów granicznych nośności wartość współczynnika jest z reguły różna od jedności, natomiast dla stanów