6827068492

Prezydent USA ma liczne uprawnienia w zakresie władzy wykonawczej, jednak jego rola w procesie legislacyjnym wydaje się być w pewnym zakresie ograniczona, co wynika z zasady ścisłego, monteskiuszowskiego podziału władz. Zasada checks and balances odgrywa ważną rolę w podziale kompetencji między konstytucyjnymi organami Stanów Zjednoczonych. Prezydent USA nie ma możliwości wyjścia z inicjatywą ustawodawczą, jednak co rok wygłasza orędzie na połączonym zebraniu obu izb, w którym przedstawia stan państwa oraz plany na cały rok. Z racji tego, że Prezydent USA jest również liderem jednej z partii zasiadających w Kongresie, posiada on realny wpływ na wnoszenie projektów ustaw.

Najważniejszą rolą Prezydenta Stanów Zjednoczonych w procesie legislacyjnym jest akceptacja przekazanej mu przez Kongres ustawy, wyrażona w podpisie. Jest to niezbędny element do obowiązywania ustaw w amerykańskim systemie prawnym. W ciągu 10 dni od przesłania ustawy Prezydent ma możliwość zastosowania weta zawieszającego. Jeśli to uczyni projekt ustawy wraca do Kongresu, w celu ponownego rozpatrzenia. Kongres może jednak obalić weto 2/3 głosów w obu izbach (Izba Reprezentantów i Senat). Wówczas weto zostaje przełamane i ustawa zostaje uchwalona.

Prezydent USA może również zastosować tak zwane weto kieszonkowe. Może się nim posłużyć, jeśli Kongres odracza swoje obrady. Przez to Prezydent nie ma dokąd zwrócić ustawy celem ponownego rozpatrzenia. Wówczas Prezydent może użyć weta kieszonkowego, w wyniku którego projekt nie staje się ustawą, a Kongres nie może takiego weta obalić.

Weto zawieszające i kieszonkowe mają zastosowanie w różnych sytuacjach- weto zawieszające może być użyte w stosunku do każdej ustawy, natomiast weto kieszonkowe tylko wówczas, gdy Kongres odracza swoje obrady. Kolejną różnicą jest to, że weto zawieszające może być przełamane przez Kongres, natomiast weto kieszonkowe ma charakter absolutny.