2349197259

ZASŁUŻENI GDYNIANIE

Wybór notatek biograficznych Oprać. Zofia Kolonowska i Ryszard Mielczarek

LUDWIK BARTŁOMIEJ BUDKA (1898—1939)

Urodził się 24 sierpnia 1898 r. w miejscowości Lipno na terenie obecnego województwa włocławskiego. Studia na Politechnice Warszawskiej ukończył z dyplomem inżyniera mechanika. Prawdopodobnie podczas praktyki studenckiej zetknął się po raz pierwszy ze sprawami morskimi.

27 stycznia 1930 r. rozpoczął pracę w administracji morskiej jako inżynier Wydziału Technicznego Urzędu Morskiego w Gdyni. Stamtąd, po czterech miesiącach, został przeniesiony do warsztatów technicznych, gdzie terminował od 1 maja 1930 r. do 31 stycznia 1931 r. Od 1 lutego tegoż roku do 31 marca 1932 kierował warsztatem mechanicznym i taborem samochodowym Wydziału Zarządu Portu Urzędu Morskiego.

1 kwietnia 1932 r. powierzono mu kierownictwo oddziału urządzeń przeładunkowych w porcie gdyńskim, co było niewątpliwie dużym wyróżnieniem. Funkcję tę sprawował do chwili aresztowania przez Niemców. Cieszył się autorytetem wybitnego fachowca w swej specjalności, a rezultaty pracy urządzeń dźwigowych pod jego nadzorem przyniosły im, jak pisze prof. dr inż. Stanisław Hiieckel, opinię najsprawniejszych na Bałtyku.

Po wkroczeniu Niemców do Gdyni aresztowany jako zakładnik wraz z innymi pracownikami Urzędu Morskiego (m.in. St. Łęgowskim, M. Bukowskim) został rozstrzelany 11 listopada 1939 r. w Piaśnicy koło Wejherowa.

MARIAN BUKOWSKI (1902—1939)

Urodził się w Rypinie. Studia na Politechnice Warszawskiej ukończył w 1926 r. i w tym samym roku, już jako inżynier hydrotechnik, podjął pracę w „Krajowym Towarzystwie Melioracyjnym” (Warszawa), gdzie był zatrudniony do kwietnia 1928 r.

Bakcyl morski, połknięty podczas praktyki studenckiej, spowodował, że przeniósł się na największy plac budowy w Polsce, jakim była Gdynia. Początkowo pełnił obowiązki kierownika robót czerpalnych w Biurze Naczelnika Budowy Portu w Gdyni, a po utworzeniu Urzędu Morskiego został kierownikiem Oddziału Hydrotechniczno-Drogo-wego przy Wydziale III. Talent, zdolności organizacyjne i dobra praca zadecydowały, że inż. Tadeusz Wenda

wskazał na niego, jako swego zSfśtępcę, przechodząc na emeryturę w 1937 r. Został więc naczelnikiem Wydziału Techniczno-Budowlanego Urzędu Morskiego, który nadzorował roboty przy rozbudowie portu gdyńskiego prowadzone przez Konsorcjum Francusko--Polskie i polskich wykonawców. Z inicjatywy inż. Bukowskiego ruszyły prace IV etapu na terenie Kanału Przemysłowego.

Był członkiem założycielem Związku Zawodowego Inżynierów Lądowych i Wodnych, przewodniczącym komitetu budowy Domu Inżyniera w Gdyni. W uznaniu jego fachowości i koleżeństwa powierzono mu przewodnictwo IV Zjazdu Inżynierów Budowlanych, który odbywał się w Gdyni w 1938 r.