3545336614

- 353 -

jest obieg z dochładzaniem pokazano na rys.13.6, a wykres tego obiegu w układach T-s i Ig p-i na rys. 13-7. Dochładzanie czynnika odbywa się w dochładzaczu D, przy czym ilość odprowadzonego ciepła wynosi q_d.

Na wykresie T-s (rys.13.7a) wyraźnie widać, że dochładzanie ciekłego czynnika wpływa bezpośrednio na wzrost właściwej wydajności chłodniczej (pole zakreskowane w kratkę).

13.1.6.    Obliczenie rzeczywistej mocy napędowej

Moc rzeczywistą, która musi być doprowadzona do silnika napędzającego sprężarkę oblicza się wg wzoru:

N

N = —Ł [kw]    (13.12)

"o

gdzie: q - ogólna sprawność energetyczna układu

io ' ii 1. n_t 1,    (13.13)

przy czym: iu - sprawność indykowana sprężarki, zależna od

¹ stopnia sprężania, to jest od stosunku ciśnień skraplania p^ i parowania p₀, q - sprawność mechaniczna sprężarki, rjp - sprawność przekładni, tj_g - sprawność silnika.

13.1.7.    Obliczenie rzeczywistej mocy chłodniczej sprężarki Rzeczywistą moc chłodniczą sprężarki tłokowej oblicza się

z zależności:

4_or»x<^rs')_v [w].    (13-1*)

gdzie: X - współczynnik wydajności objętościowej sprężarki uwzględniający straty objętościowe zachodzące w cylindrze,

V - wydajność skokowa sprężarki [ra^/s], q - objętościowa wydajność chłodnicza [kJ/nr J. Teoretyczną wydajność skokową sprężarki tłokowej oblicza się wg wzoru:

(13.15)

°4 “² s65 [»’*]>