426907454

planu strategicznego. Lokalna i regionalna społeczność jest również jednym z tych podmiotów, których poparcie jest ważne dla sukcesu realizacji planu. Jest konieczne, aby członkowie tej społeczności już od samego początku identyfikowali się z koncepcją zmian, aby mogli współdecydować o kierunkach rozwoju i rozłożeniu priorytetów, zastanowić się nad możliwymi rozwiązaniami określonych problemów i w konsekwencji przyczyniać się do wytyczenia przyszłości swojej „małej ojczyzny”²⁴.

Warto także zauważyć, że opracowywanie planu strategicznego przez szerokie grono zainteresowanych może stwarzać problem odpowiedzialności za jego realizację. Tę sytuację dobrze odzwierciedla porzekadło: „Sukces ma wielu ojców, a porażka jest sierotą”. Nie ulega wątpliwości, że ta odpowiedzialność spada na polityków, którzy z reguły mają znaczący udział zarówno w opracowaniu strategii, jak i w jej realizacji, mimo że wdrażaniem zajmuje się organ wykonawczy instytucji publicznej. Wydaje się, że nie powinno być problemu odpowiedzialności związanego ze strategią, ponieważ planowanie i zarządzanie strategiczne nie zastępują decyzji politycznych, lecz dążą raczej do ich poprawy poprzez stawianie problemów i formułowanie metod ich rozwiązania w sposób, który przynosi korzyści organizacji i jej głównym interesariuszom. Można więc powiedzieć, ze planowanie i zarządzanie strategiczne stwarzają warunki do racjonalizacji decyzji w sektorze publicznym dzięki poszerzeniu wiedzy o szansach i zagrożeniach oraz możliwościach rozwoju instytucji publicznych²³.

Instrumenty zarządzania strategicznego

Administracja publiczna wdrażając, określone strategie, powinna skoncentrować się na metodach niewładczych o charakterze kreatywnym. Ważna jest tutaj umiejętność organizowania, mobilizowania, stymulowania oraz negocjowania w odniesieniu do partnerów społeczno-gospodarczych występujących na obszarze danej jednostki terytorialnej²⁶.

W procesie opracowania strategii należy zmierzać do uzyskania w miarę precyzyjnych odpowiedzi na następujące pytania:

-    co robić (sformułowanie konkretnych przedsięwzięć rozwojowych),

-    kiedy należy to robić (określenie terminu realizacji poszczególnych przedsięwzięć),

-    gdzie należy to robić (umiejscowienie w przestrzeni planowanych przedsięwzięć),

-    kto ma to robić (wyznaczenie osób i jednostek organizacyjnych odpowiedzialnych za realizację planowanych przedsięwzięć),

²⁴    A. Potoczek, Zarządzanie w systemie samorządu..., op.cit., s. 150.

²⁵    A. Zalewski, Reformy sektora publicznego w duchu nowego zarządzania publicznego [w:] A. Zalewski (red.), Nowe zarządzanie publiczne w polskim samorządzie, Szkoła główna Handlowa Warszawa 2007, s. 42 i podana tam literatura.

²⁶    A. Potoczek, Zarządzanie w systemie samorządu ..., op.cit., s. 147.