2181687636

s szczególnym uwzględnieniem jego specyfiki. SJPdC w Łodzi było do końca lat siedemdziesiątych jedyną tego rodzaju placówką w Polsce. Wyjątkowość i niepowtarzalność SJPdC UŁ oraz 50-letni okres jego działalności wzmagał zainteresowanie tą instytucją, jej słuchaczami, organizacją nauczania cudzoziemców, historią Studium, teoretycznymi i praktycznymi problemami kształcenia polonistycznego cudzoziemców, a także społecznością nauczycielską. Istniała potrzeba gromadzenia różnorodnych materiałów związanych z tą instytucją. Brakowało także całościowego ukazania działalności tej placówki w aspekcie historycznym.

Konstrukcja pracy jest problemowo-chronologiczna. W badaniach zastosowano metodę monografii o historyczno-pedagogicznym profilu, wykorzystując technikę analizy dokumentów oraz technikę ankiety. Materiały zebrane w wyniku zastosowania tych metod pozwoliły na dokonanie opisu, jak również na określenie liczebności badanych zjawisk.

Podejmując temat działalności dydaktyczno-naukowej w SJPdC UŁ w latach 1952-2002 oparłam się na źródłach archiwalnych, takich jak: plany pracy placówki, rozkłady materiału, protokoły z posiedzeń rad pedagogicznych, sprawozdania, dzienniki zajęć, materiały statystyczne. Tę grupę źródeł poszerzyłam o materiały zawarte w specjalistycznych publikacjach: „Acta Universitatis Lo-dziensis”, serii Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców, w czasopiśmie „Kontakt", wydawanym przez Ośrodek Łączności z Cudzoziemcami Absolwentami Polskich Szkół Wyższych.

Materiały dotyczące kształcenia cudzoziemców zbierałam w Archiwum Uniwersytetu Łódzkiego (w działach: Nauki, Nauczania, Rektoratu i Współpracy z Zagranicą). Oparłam się również na badaniach przeprowadzonych w grupie słuchaczy SJPdC w Łodzi.

Sprawom kształcenia cudzoziemców wiele uwagi poświęcali przedstawiciele polskiej literatury glottodydaktycznej. Opracowania takich autorów, jak: Jan Mazur, Władysław Miodunka, Bożena Ostromęcka-Frączak, Romuald Cudak, Barbara Janowska, Józef Porayski-Pomsta, Jan Lewandowski, Waldemar Martyniuk, Anna Dąbrowska, stanowiły cenną pomoc w przygotowaniu niniejszej pracy. Pozwoliły one na rozwiązanie szeregu kwestii merytorycznych i wpłynęły na jej ostateczną konstrukcję.

W rozdziale pierwszym został scharakteryzowany system kształcenia cudzoziemców w Polsce. Pokazano cele, jakie mu przyświecają i korzyści, jakie mogą z tego płynąć dla Polski. Przedstawiono instytucje państwowe, kierujące systemem kształcenia cudzoziemców. Zaprezentowano inne ośrodki zajmujące się nauczaniem języka polskiego jako obcego. Dokonane próby scharakteryzowania zmian polityki rządu polskiego, dotyczącej kształcenia obcokrajowców w Polsce.

Rozdział drugi poświęcony został początkom kształcenia cudzoziemców w Łodzi. Pokazano w nim, w jaki sposób Studium Przygotowawcze z czasem