2705150477

93

Rota s. prof. Zofii J. Zdybickiej w kształtowaniu się LSF

(zaczął pracę w KUL w 1949), ks. Mariana Kurdziałka ( w 1950), o. Mieczysława Alberta Krąpca (w 1951). Stale też wzrastała liczba studentów. Dzięki temu wyrastały nowe pokolenia, których wiedza była ugruntowana solidnym studium filozofii klasycznej, prawdziwościowej i realistycznej. Nowe pokolenie reprezentowali: ks. Tadeusz Styczeń, ks. Karol Wojtyła, ks. Józef Herbut, Jerzy Gałkowski, Jan Czerkawski. Wśród nich była także s. Zofia Zdybicka..

Lubelska Szkoła Filozoficzna skupia ludzi, których łączą wspólne elementy w programach badawczych, sposób uprawiania filozofii. Ten ośrodek filozoficzny zasadniczo rozwijał się w nurcie tomizmu egzystencjalnego. W badaniach filozoficznych odwołuje się do metafilozoficznego sposobu uprawiania filozofii, z wykorzystaniem osiągnięć i dokonań współczesnej logiki formalnej, logiki języka i metodologii nauki. Ogólnie rzecz biorąc odwołania idą w kierunku klasycznie rozumianej filozofii i teorii bytu jako podstawowej w filozofii. Nie można jednak powiedzieć, że w związku z tym nie ma wewnątrz szkoły zróżnicowanych stanowisk. Stale podejmowane są dyskusje wokół podziału filozofii, relacji pomiędzy metafizyką a teorią poznania, problematyki bytu intencjonalnego, problematyki doświadczenia i sądu egzystencjalnego, wokół metod fenomenologicznych i możliwości ich wykorzystania w uprawianiu filozofii klasycznej. Dyskutuje się również na temat wykorzystania narzędzi logiki formalnej w prowadzonych badaniach. Niezwykle interesujące są też dyskusje wokół zagadnienia punktu wyjścia etyki. Takie zróżnicowanie stanowisk wpływa na dalszy rozwój myśli filozoficznej i odkrywanie nowych dróg i rozwiązań.

W sposobie nauczania Szkoła Lubelska tym różni się od innych, że jest równomiernie rozłożony akcent na czynnik historyczny oraz logiczno-metodologiczny. Stale też podkreślana jest wartość i znaczenie znajomości współczesnej aparatury pojęciowej i metod w dziedzinie filozofii.

Ważnym elementem w działalności Wydziału Filozofii jest stale podejmowana inicjatywa wydawnicza wśród pracowników. Dużą popularnością cieszy się pismo poświęcone filozofii i kulturze „Człowiek w kulturze”. W ostatnim czasie podjęto ogromny wysiłek i próbę przygotowania i wydania „Powszechnej Encyklopedii Filozofii”. Pomysłodawcą i orędownikiem wielu inicjatyw jest właśnie s. prof. Zofia Zdybicka.

Zofia Józefa Zdybicka urodziła się 5.08.1928 roku w Kraśniku. Szkołę średnią ukończyła w Lublinie. Potem wstąpiła do zakonu ss Urszulanek Serca Jezusa Konającego, śluby wieczyste przyjęła 15.08.1957 roku. Głęboka wiara i umiłowanie prawdy pokierowały s. Zdybicką ku filozofii.

Studia filozoficzne odbyła na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL w latach 1956-1961. W 1965 roku uzyskała doktorat na podstawie rozprawy na temat: „Filozoficzne podstawy poznawalności Boga u H. De Lubaca, napisanej pod kierunkiem o. Mieczysława Alberta Krąpca. Habilitowała się w 1970 roku na podstawie rozprawy: „Partycypacja bytu. Próba wyjaśnienia relacji między Bogiem a światem”. W 1978 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1988 zwyczajnego.

S. Zofia Zdybicka pracę na Wydziale Filozofii podjęła w roku 1966, gdzie do dziś nieprzerwanie pracuje. Od roku 1973 jest Kierownikiem Katedry Filozofii Religii WF, od roku 1990 sprawuję funkcję dziekana Wydziału Filozofii KUL.