2795180097

Logistyka - nauka

O ile analiza poszczególnych kategorii zagrożeń w odniesieniu do akwenu o jednolitej strukturze funkcjonalnej jest prosta, to na akwenach o strukturze mieszanej jest bardzo problematyczna.

Staje się, więc niezbędnym planowanie tras żeglugowych oraz dyslokacji jednostek ratowniczych tak by stworzyć wysoko skuteczny system ratownictwa.

Na spotkaniu w 2006r Podkomitetu NAV Międzynarodowej Organizacji Morskiej zaproponowano następującą wizję organizacji ruchu statków na Bałtyku Południowym:

•    wystawienia strefy separacji ruchu statków (TSS) na południe od Ławicy Słupskiej,

•    wyznaczenia obszaru zamkniętego dla żeglugi na części Ławicy Słupskiej,

•    wyznaczenia trasy żeglugowej „D”.

Zaproponowane rozwiązania regulują strefę ruchu w rejonie Ławicy Słupskiej znajdującej się w bliskiej odległości od polskiego wybrzeża. Jest to obszar, w którym brak stref separacji ruchu powoduje powstawanie wielu potencjalnie niebezpiecznych sytuacji. W tym rejonie ryzyko kolizji jest tym większe, że nadpływające z przeciwka statki mają ograniczony obszar na wykonanie manewru antykolizyjnego, poprzez zmianę kursu. Strefa ta planowana jest dla statków o zanurzeniu do 8-8,5 metra, statki o większym zanurzeniu powinny korzystać z trasy na północ od Ławicy Słupskiej. Natomiast jeżeli chodzi o planowaną trasę „D”, budzi ona pewne wątpliwości, co do poprawności połączenia jej z już funkcjonującą organizacją ruchu w Cieśninie Borholmskiej. Panuje tutaj duże natężenie ruchu na kierunku północny wschód- południowy zachód, co może prowadzić do powstania wielu komplikacji oraz sytuacji kolizyjnych w szczególności dla dużych statków.

Opierając się na wciąż rosnących wskazaniach natężenia ruchu statków w rejonie Morza Bałtyckiego należałoby wprowadzić spójny system tras żeglugowych oraz systemów separacji ruchu dla całego obszaru. Wzajemne korelacje poszczególnych rozwiązań nie powinny powodować sytuacji zagrożenia lub pogorszenia już istniejących systemów. Patrząc w przyszłość na ruch statków i wybór tras przez kapitanów w rejonie Morza Bałtyckiego, należy się spodziewać ściśle uporządkowanego i z góry wyznaczonego przemieszczania w strefach separacyjnych, na trasach żeglugowych oraz w strefie ruchu przybrzeżnego. Zakładając taką wizję państwa nadbrzeżne powinny wypracować kompromisowe rozwiązania w celu zapewnienia akceptowalnego poziomu bezpieczeństwa żeglugi.

Przykłady planowania nowych propozycji TSS na południowym Bałtyku pokazano na poniższych rysunkach.

Źródło: http://jakubmontewka.com/documcnts/2007_Transport_XXI_hajduk_montewka

Logistyka 4/2014