5139625693

57

wody. Wnet wokół niego zbiegną się lekkie łódki rybackie, które niby łupinki kołyszą się wokół wielkiego statku. Zdała, niby ptaki skrzydlate, bieleją rozwinięte maszty żaglowców, bujających po rozhukanem przestworzu. Na szaro-zielonych falach wypoczywa ogromny okręt, już naładowany towarem, gotowy do odjazdu. Podróżni, Europejczycy, a także Japończycy i Murzyni o czarnych, opalonych twarzach, wychylają się z pokładu, by raz jeszcze przyglądnąć się przepięknej zatoce, z trzech stron okolonej wysokiemi wzgórzami, na których wśród mnóstwa ogrodów wznoszą się budynki miasta, wystrzelają wysmukłe wieżyce i zgrabne wieżyczki w błękitne przestworze.

Życie tu przedstawia się inaczej niż nasze, w porcie uwijają się marynarze, rybacy zapuszczają sieci na ryby, inni znowu stojąc w opróżnionych łodziach gestem i wołaniem „Barca“,— „Schiff" zachęcają nas do przejażdżki po ich ukochanem morzu. Na brzegu uwija się mnóstwo kwieciarek z kiściami żółtych rumianków, olbrzymich goździków lub wonnych, purpurowych róż w rękach. Głośno wykrzykując cenę „venti, cinque soldi", sprzedają kwiaty przechodniom.

Ruch żywy nie tylko w porcie, ale i w mieście panuje. Ze względu na dzień niedzielny tłumy Genueńczyków, przystojnych Włoszek, dążyły bądźto na nabożeństwo do wspaniałej z białego i czarnego marmuru w stylu romańskim zbudowanej katedry, bądźto kolejką linową do cudownego parku a zarazem ogrodu zoologicznego, tonącego wśród bujnej zieleni, białych, różowych i liliowych krzewów kwitnących. Cały park położony na zboczu gór-skiem. Wydostajemy się na wzgórze, zamienione dzięki okalającym krzewom w przepyszną altankę. Prawdziwe, włoskie „Belvedere“. „Bella veduta“ w całej pełni roztacza się przed oczyma naszemi. Tuż u naszych stóp spada wodospad z potężną siłą i szumem. Strumień rwący ginie w zaroślach a o krok dalej widać już gwarne miasto, dalej zaś morze. Daleko, daleko rozlewa swe fale w nieskończoność, z jednej tylko strony wciskają się w nie genueńskie wzgórza. Zachodzące słońce rumieńcem krwawym