5833210852

mgr inż. Andrzej Kursa, 07.05.2007 -> Suplement do kasacji -> „biologiczny mechanizm tragedii". Dla Sąd Najwyższego - IV KK 85/07 5

- OSOBOWOŚĆ -> to centralny system regulacji zachowań człowieka.

Posiada: 1. nadrzędny poziom poznawczy (wyższe - korowe mechanizmy regulacyjne) oraz 2. podrzędny poziom popędowo - emocjonalny (Jakubik, 2003, s.243)

- OSOBOWOŚĆ cechy psychiczne jednostki kształtujące charakterystyczne dla niej wzorce zachowania

w różnych sytuacjach i w różnym czasie (Zimbardo, 2006, s. 606)

-STRES zespół specyficznych i niespecyficznych reakcji organizmu na zdarzenia bodźcowe, które zakłócają jego równowagę i wystawiają na próbę lub przekraczają jego zdolności radzenia sobie (Zimbardo, 2006, s. 612)

-EMOGA -> złożony zespół zmian, obejmujący pobudzenie fizjologiczne, odczucia, procesy poznawcze oraz reakcje behawioralne, pojawiających się odpowiedzi na sytuację postrzeganą przez jednostkę jako ważna (Zimbardo, 2006, s. 601)

-INTELIGENGA -^ogólna zdolność do korzystania z doświadczeń i wykraczania poza dostępne informacje na temat otoczenia (Zimbardo, 2006, s. 602)

-PODSTAWOWY BŁĄD ATRYBUGI niedocenianie wpływu sytuacji na zachowanie osoby, przecenianie wpływ czynników wewnętrznych (osobowości) (Zimbardo, 2006, s. 607)

-ZABURZENIA OSOBOWOŚCI chroniczny, sztywny, nieadaptacyjny wzorzec percepcji, myślenia i zachowania, poważnie upośledzający zdolność jednostki do funkcjonowania w otoczeniu społecznym i innych kontekstach (Zimbardo, 2006, s. 617)

Zgodnie z definicją, osobowość to jest nadrzędny SYSTEM, który kieruje zachowaniem się człowieka. Początkowo u noworodka zachowaniem kierują wyłącznie wrodzone zachowania popędowo -emocjonalne. Z upływem rozwoju człowieka, pojawiają się zachowania, które są podporządkowane poznawczemu poziomowi (wyższym - korowym mechanizmom regulacyjnym; potocznie - intelektowi). Dorosły człowiek ma w pełni ukształtowaną osobowość, a nadrzędny poziom poznawczy staje się decydującym wyznacznikiem świadomego zachowania się człowieka. Tworzenie się prawidłowej, dorosłej osobowości człowieka nazywane jest socjalizacją.

Ludzki mózg jest tworem fantastycznie skomplikowanym i do tego doskonale skonstruowanym. Niemniej nawet każdy najbardziej złożony twór ma swoje fizyczne ograniczenia. Zawsze istnieje optymalny zakres działania takiego tworu, a także powinien istnieć system zabezpieczenia, przed możliwą awarią.

I te wszystkie cechy posiada ludzki układ nerwowy - a szczególnie mózg.

Działania ludzkiego mózgu dzielą się (w uproszczeniu) na czynności nie podlegające ludzkiej wolnej woli (najczęściej nieświadome - od wrodzonych np. regulacji ciśnienia krwi, po wyuczone - np. gramatyczną składnię ludzkiej mowy) oraz na czynności podlegające ludzkiej woli (najczęściej - świadome zachowania się człowieka).

Ludzki mózg zawsze jest pobudzony, nawet gdy jest w głębokiej narkozie. Brak jego aktywności jest kryterium śmierci człowieka. Niemniej poziom pobudzenia mózgu jest stale zmienny. Mózg sam automatycznie i niezależnie od ludzkiej wolnej woli reguluje stan aktywności mózgu.

Układ nerwowy działa najlepiej w pewnym optymalnym poziomie pobudzenia. W szczególności poziom ludzkiej świadomości jest zależny od chwilowego pobudzenia mózgu. Aktywacja i poziom świadomości mają się do siły bodźca jak odwrócona litera „U" (Jakubik, s. 150). Innymi słowy w stanach skrajnych poziom świadomości maleje do zera II! Takim naturalnym niskim poziomem pobudzenia jest np. ludzki sen, czy też narkoza, gdy świadomość człowieka maleje do zera. I to jest dla wszystkich ludzi oczywiste.