9588049385

Z życia szkół i placówek oświatowych

podstawowe założenia, określony zasób wiedzy, własna teoria i zasady.

Program rozpatrywać można też w kategoriach przedmiotowego materiału nauczania(przyrody, biologii, chemii, geografii, fizyki itd.) oraz treści (sposób organizowania i przyswajania informacji). O materiale i treści możemy mówić odwołując się do poziomów nauczania. W tym przypadku nacisk kładzie się na fakty, pojęcia, uogólnienia w obrębie przedmiotowego materiału

nauczania, w przeciwieństwie do pojęć ogólnych i zasad zawiązanych z tworzeniem programu niezależnie od podziału na przedmioty.

Etapy konstruowania i wdrożenia programów własnych do zajęć dodatkowych przedstawiona jest w Rozp. MENiS z dnia 5 lutego 2004r. w sprawie dopuszczania do użytku szkolnego programów i podręczników oraz cofania dopuszczenia.

Rozporządzenie określa min. szczegółowe warunki, jakie muszą spełniać dopuszczone do użytku szkolnego własne programy tworzone przez nauczycieli.

Strona tytułowa programu zawiera:

- typ szkoły, etap edukacyjny, przedmiot, blok przedmiotowy lub

inny rodzaj zajęć edukacyjnych, dla których program jest przeznaczony, tytuł programu, autora

(współautorów)

W dalszej części programu należy uwzględnić:

• wstęp(charakterystykę) programu

• cel ogólny (zgodny z podstawa

programowa kształcenia

ogólnego)

• szczegółowe cele edukacyjne -kształcenia i wychowania

• materiał nauczania związany ze

szczegółowymi celami

edukacyjnymi,

• uwzględniający treści

nauczania określone w podstawie programowej

• procedury osiągania

szczegółowych celów

edukacyjnych

• (metody i formy pracy),

• opis założonych osiągnięć ucznia i propozycje metod ich oceny

Przy konstruowaniu programu koniecznie należy uwzględnić wcześniejsze omówienie założeń dydaktycznych i wychowawczych, na jakich została oparta koncepcja programu. Diagnoza - jest podstawą organizowania sytuacji

edukacyjnych uwzględniających indywidualne możliwości

rozwojowe poszczególnych osób.

Aspekty 3(32)/2006 strona 20