FASOLA:
TERMIN SIEWU: Fasola jest rośliną ciepłolubną, dlatego siew przypada między 10 a 15 maja. Okres wegetacji fasoli trwa 60-90 dni. Aby przedłużyć okres zbiorów można wysiewać fasolę co 10 do 14 dni, jednak nie później niż do końca I dekady czerwca. Siejemy w rzędy co 40-50 cm. Optymalna liczba roślin na 1 m2 wynosi 20-30 szt., odstępy między roślinami 3-5 cm. Wysiewa się 90-130 kg nasion na 1 ha. Głębokość siewu zależy od typu gleby i wynosi 2-5 cm.
NAWOŻENIE: Fasola, z uwagi na wysoką wartość oraz przydatność dla przetwórstwa, w grupie warzyw strączkowych należy do roślin o największym znaczeniu gospodarczym. Wielkość i jakość uzyskiwanego plonu fasoli w dużej mierze zależy od prawidłowego nawożenia.
GLEBA: Do uprawy tego warzywa nadają się gleby ciepłe, próchniczne, przepuszczalne, o dobrej strukturze. WYMAGANIE TERMICZNE: Szczególnie wysokie wymagania termiczne ma fasola uprawiana na suche nasiona. Najlepiej udaje się ona w rejonach o długim, wynoszącym przynajmniej 140 dni, okresie bezmroźnym oraz o małej ilości opadów w sierpniu i wrześniu.
PRZEDPLON: Fasola może być uprawiana po większości gatunków roślin, z wyjątkiem: motylkowych- z uwagi na niebezpieczeństwo porażenia przez te same choroby i szkodniki, marchwi i pietruszki - ze względu na możliwość wystąpienia nicieni. Na to samo stanowisko w płodozmianie fasola może wracać co 4 lata.
OBORNIK: Przy uprawie fasoli na glebach lżejszych, ubogich w substancję organiczną, a także od dawna nie nawożonych obornikiem, powinno się podać 20-30 ton/ha tego nawozu.
POTRZEBY POKARMOWE: W odniesieniu do większości składników mineralnych potrzeby pokarmowe fasoli szparagowej zależą przede wszystkim od odmiany. Fasola tyczna o dłuższym niż w przypadku odmian karłowych okresie wegetacji, wymaga większej zasobności gleby w mineralne składniki odżywcze. Wyższych dawek nawozów używa się również na nawadnianych plantacjach fasoli.
WAPŃ: Optymalny dla tego gatunku odczyn gleby (pH) wynosi 6,5-7,2. Potrzeby pokarmowe fasoli szparagowej w stosunku do tego makroelementu są zróżnicowane. Ponieważ fasola należy do roślin wrażliwych na świeże wapnowanie, w miarę możliwości zabieg ten powinno się wykonywać przed uprawą poprzedzających je gatunków.
AZOT: Szczególną cechą wszystkich motylkowych jest zdolność ich współżycia (symbiozy) z grupą bakterii brodawkowych, wiążących wolny azot z powietrza, który następnie jest wykorzystywany przez roślinę. Z tego względu niewskazane jest nawożenie fasoli dużą ilością azotu mineralnego, gdyż mogłoby ono prowadzić do akumulacji w roślinach nadmiaru szkodliwych dla człowieka azotanów. Poza tym obecność azotu mineralnego w glebie hamuje intensywność symbiozy roślin żywicielskich z bakteriami. Nawozy azotowe w ilości 30-40 kg N/ha wysiewa się na kilka dni przed siewem nasion.
POTAS: Orientacyjne dawki dla tego gatunku wynoszą 80-120 kg K2O/ha dla odmian typu Flageolet są wyższe - około 150 kg K2O/ha. Ponieważ fasola należy do roślin wrażliwych na nadmiar chloru w glebie, zalecaną formą nawozu jest siarczan potasu. Jednakże ze względu na to, że przy nadmiarze siarczanów w glebie rośliny gromadzą azotany, należy unikać zbyt dużych dawek tego nawozu. Pod fasolę lepiej stosować wysokoprocentowe sole potasowe, które wysiewa się dostatecznie wcześnie przed rozpoczęciem uprawy, najlepiej jesienią.
FOSFOR: Fasola ma duże zapotrzebowanie na fosfor, jego niedobór może znacznie obniżyć plon, zwłaszcza przy uprawie na suche nasiona. Największe zapotrzebowanie roślin na ten składnik przypada między kwitnieniem, a zawiązywaniem strąków. Optymalna zawartość fosforu przyswajalnego w glebie dla fasoli szparagowej wynosi 40-60 kg P2O5/ha.
MAGNEZ: Nawożenie magnezem najkorzystniej jest łączyć z wapnowaniem, stosując nawozy wapniowo-magnezowe. W przypadku podawania samego magnezu można wysiewać go wiosną pod kultywator.
MIKROELEMENTY: Fasola, podobnie jak inne strączkowe, ma zwiększone zapotrzebowanie na wiele mikroelementów: molibden, żelazo, kobalt, miedź, bór. Reguralne nawożenie gleb obornikiem lub kompostem na ogół zapewnia dobre zaopatrzenie roślin w te składniki. Jednak przy intensywnej uprawie warzyw może wystąpić nadmierne zubożenie gleb. Poza tym niedobory mikroelementów mogą wystąpić w glebach zasadowych.
SZCZEPIENIE GLEBY: Do gleby, na której od ponad 4 lat nie były uprawiane rośliny motylkowe, należy sztucznie wprowadzać aktywne rasy bakterii brodawkowych - zabieg ten określany jest jako szczepienie. Najczęściej polega ono na zaprawianiu nasion fasoli szczepionką. W przypadku, gdy nasiona są już zaprawione chemicznymi środkami ochrony roślin, szczepionkę tę wprowadza się bezpośrednio do gleby. Zabieg ten, podobnie jak siew zaszczepionych nasion, należy wykonać w dzień pochmurny lub po zachodzie słońca.