KRYTERIA DOBORU DRZEWOSTANÓW NASIENNYCH WYŁĄCZONYCH

2.2.2. Wymagania stawiane wyłączonym drzewostanom nasiennym Przy typowaniu, uznawaniu, a następnie rejestracji - drzewostanów analizuje się:

- rodzimość pochodzenia,

- wiek,

- zdrowotność,

- jakość,

- produkcyjność,

- otoczenie,

- obszar.

Rodzimość pochodzenia.
Rozpatrywane mogą być tylko drzewostany, w stosunku do których można przyjąć, że są rodzimego pochodzenia. Drzewostany takie dają rękojmię, że ich potomstwo w takich samych lub podobnych warunkach wzrostu zapewni trwałą oraz zadowalającą produkcję surowca o pożądanych cechach użytkowych i adaptacyjnych.
Najpewniejszą informacją o rodzimości drzewostanu jest zapis w dokumentach o pochodzeniu użytego materiału odnowieniowego lub sposobu odnowienia. Ponieważ jednak należą one do rzadkości, należy opierać się na historycznych informacjach pośrednich, zapisach o sposobach przeszłej gospodarki, przede wszystkim zaś wnioskować z wyglądu drzewostanu.

Wiek drzewostanu.
Na podstawie wieloletnich obserwacji przyjęto, że drzewostan prezentuje pełny obraz swoich wszechstronnych możliwości i właściwości, gdy wiek jego wynosi: u dębów i buka pospolitego - 100 lat, sosny pospolitej i czarnej, świerka pospolitego, jodły i jesionu wyniosłego - 80, modrzewia europejskiego, jedlicy zielonej i sosny wejmutki - 60 oraz olszy czarnej, brzóz i lipy drobnolistnej - 40.

Zdrowotność drzew w drzewostanie.
Zdrowotność drzew decyduje o trwałości produkcji i jakości drewna oraz o długości okresu wykorzystania drzewostanu na cele nasienne, a pośrednio także o hodowlanej wartości potomstwa. Typowany do uznania drzewostan musi być wolnym od organizmów szkodliwych, tzn. nie może w nim być gniazd huby czy opieńki, większej liczby drzew z oznakami raka czy obwarem, z koronami prześwietlonymi przez szkodniki owadzie lub ze strzałami o zastępczych wierzchołkach po śniegołomach czy uszkodzeniach przez zwójkę.

Jakość drzewostanu.
Wyraża się udziałem drzew prawidłowo ukształtowanych. U gatunków iglastych za takie uważa się drzewa o prostych, pełnych, dobrze oczyszczonych strzałach z cienką korą oraz o wąskich, drobnogałęzistych koronach, dzięki którym na jednostce powierzchni można hodować większą liczbę drzew i uzyskiwać większą masę łączną. U gatunków liściastych za prawidłowo ukształtowane uważa się drzewa o jak najdłuższych, prostych kłodach, koronach z krótkimi gałęziami wyrastającymi pod kątem zbliżonym do prostego. U wszystkich gatunków istotną wadą jest skręt włókien.

Produkcyjność drzewostanu.
Pod względem produkcyjności zgłaszane do uznania i rejestracji w KRLMP drzewostany powinny wyraźnie przewyższać sąsiednie tego samego gatunku i wieku, rosnące w takich samych warunkach siedliskowych.

Otoczenie.
Nie należy typować do uznania drzewostanu, jeżeli w jego bezpośrednim lub bliskim sąsiedztwie znajdują się negatywne drzewostany tego samego gatunku, których nie można usunąć. Sąsiedztwo takie sprawia, że generatywne potomstwo typowanego drzewostanu ma znacznie gorszą wartość hodowlaną w wyniku zapylania pyłkiem negatywnych drzew.

Obszar typowanego drzewostanu.
Powierzchnia drzewostanu zgłaszanego do uznania i rejestracji powinna być jak największa
z dwóch względów: im większa jest powierzchnia drzewostanu, tym lepsze są w nim warunki zapylania pyłkiem pożądanych drzew, a ponadto duża powierzchnia zwiększa efektywność ekonomiczną drzewostanu, pozwala na dłuższe jego wykorzystywanie na cele nasienne oraz - w przypadku gatunków iglastych - umożliwia zastosowanie małych zrębów, ułatwiających zbiór szyszek z drzew leżących. Z tych względów przyjmuje się, że zgłaszany drzewostan gatunków głównych (sosny pospolitej, świerka pospolitego) nie powinien być mniejszy niż 5 ha.

RODZAJE SELEKCJI ZACHODZĄCEJ W POPULACJACH HODOWANYCH I NATURALNYCH.

Zależnie od różnych typów oddziaływania środowiska na organizmy można wyróżnić trzy rodzaje selekcji: stabilizującą, kierunkową i różnicującą.
Selekcja stabilizująca dąży do utrzymania składu genetycznego populacji w określonym typie. Występuje tylko wtedy, gdy środowisko jest stałe przez dłuższy czas. Polega na eliminowaniu osobników, które fenotypowo odchylają się od „optymalnego” typu w danym środowisku. Pozostają tylko osobniki, które wykazują podobną normę reakcji w danych warunkach środowiskowych. Podobieństwo fenotypowe osobników takiej stabilizowanej populacji tylko
częściowo wynika z podobieństwa genotypów, a w znacznym stopniu jest uwarunkowane stabilizującą selekcją, która odsiewa w każdym pokoleniu osobniki fenotypowo odbiegające od normy.
Zupełnie odwrotnie działa selekcja kierunkowa, która powoduje regularną zmianę populacji w określonym kierunku pod względem określonych cech adaptacyjnych. Występuje zwykle wtedy, gdy warunki środowiskowe stopniowo zmieniają się w określonym kierunku. Wtedy osobniki odchylające się od normy w danym kierunku, zyskują przewagę selektywną, mając zwiększone szanse przeżycia i wydania potomstwa. Proces ten prowadzi stopniowo do zmiany częstości określonych alleli w populacjach i stopniowej zmiany właściwości fenotypowych osobników populacji w kierunku adaptacyjnym, wywołanym zmianą środowiska.
Wreszcie selekcja różnicująca prowadzi do rozerwania pierwotnie jednolitej populacji na dwie lub więcej odrębnych populacji, o odrębnych właściwościach adaptacyjnych. Zjawisko takie występuje, jeśli obszar zajmowany przez dużą populację zostaje zróżnicowany tak, że w różnych jego częściach działają różne czynniki selekcyjne lub takie same czynniki działają w innych kierunkach. Wtedy pierwotnie jednolita populacja rozpada się na szereg subpopulacji o odrębnych pulach genowych.

GOSPODAROWANIE W DRZEWOSTANACH NASIENNYCH

2.3.3. Zagospodarowanie wyłączonych drzewostanów nasiennych
Celem zagospodarowania jest stworzenie korzystnych warunków rozwoju, zapylania i obradzania drzewom o najlepszych właściwościach hodowlanych. Wyróżnia się trzy fazy zagospodarowania:
1) wykonanie cięcia sanitarno-selekcyjnego,
2) przerzedzenie drzewostanu,
3) uporządkowanie podrostów i podszytów.

W cięciu sanitarno-selekcyjnym usuwa się wszystkie drzewa chore - porażone przez choroby grzybowe i owady, o wyraźnie osłabionym igliwiu lub ulistnieniu oraz drzewa wadliwe z wyraźną
krzywizną strzały, dwójki i drzewa rozwidlone, ze skrętem włókien, źle oczyszczone, czy guzowate.

Przerzedzenie drzewostanu ma na celu stworzenie optymalnych warunków tym drzewom, z których będzie się następnie pozyskiwać szyszki lub nasiona. Wykonuje się je w 5-10 lat po wykonaniu cięcia sanitarno-selekcyjnego. Przed przystąpieniem do przerzedzenia wyznacza się najpierw drzewa najlepsze (nasienniki), które powinny pozostać do końca istnienia drzewostanu nasiennego.

Drzewa wyznaczone do pozostawienia powinny mieć, odpowiednio do właściwości gatunku, proste, pełne, gładkie i dobrze oczyszczone strzały oraz drobnogałęziste, możliwie wąskie, regularne i żywotne korony. Należy dążyć do możliwie równomiernego rozmieszczenia w drzewostanie wyznaczonych drzew.

W 5-10 lat po cięciu sanitarno-selekcyjnym drzewostan stopniowo przerzedza się w kilku nawrotach, powtarzanych co około 5 lat. W pierwszym przerzedzaniu usuwa się drzewa przygłuszone oraz średniej jakości drzewa gatunku głównego, a także drzewa gatunków domieszkowych, przeszkadzające drzewom docelowym. W następnych cięciach usuwa się stopniowo pozostałe drzewa z grupy niewyznaczonych do pozostawienia. Wskazane jest wykonanie
cięć rozluźniających w latach urodzaju, co umożliwi uzyskanie z drzew ściętych określonej ilości nasion, wykorzystywanych do zakładania upraw gospodarczych.

Wkroczenie do podrostów i podszytów może być potrzebne w drzewostanach dębu i buka wtedy, gdy utrudniają one zbiór żołędzi i bukwi. W drzewostanach iglastych może zachodzić potrzeba usuwania pojedynczych krzewów, przeszkadzających w ustawieniu drabiny przy zbiorze szyszek.

2.3.4. Zagospodarowanie otuliny
Zagospodarowanie otuliny polega na wykonaniu cięcia sanitarno- selekcyjnego, przy którym usuwa się wszystkie chore i wadliwe drzewa. Cięcie w otulinie przeprowadza się równocześnie z cięciem sanitarno-selekcyjnym w chronionym przez nią wyłączonym drzewostanie nasiennym. Otuliny nie przerzedza się, ponieważ ma ona stanowić możliwie gęstą osłonę, niedopuszczającą pyłku z zewnątrz do drzewostanu.

KIEDY MOŻNA ZEBRAĆ PIERWSZE NASIONA Z WYŁĄCZONEGO DRZEWOSTANU NASIENNEGO?

2.3.7. Zbiór szyszek i nasion
W wyłączonych drzewostanach nasiennych sosny pospolitej można zbierać szyszki dopiero po 3 latach od cięcia sanitarno-selekcyjnego. Dopiero bowiem wtedy nasiona mają cechy, które są wynikiem krzyżowania się jedynie drzew o korzystniejszych właściwościach hodowlanych. W drzewostanach innych gatunków z tego samego powodu rozpoczyna się zbiór nasion w 2 lata po usunięciu wszystkich chorych i wadliwych drzew.

SCHARAKTERYZOWAĆ LEŚNY MATERIAŁ PODSTAWOWY.

Ilekroć w ustawie jest mowa o leśnym materiale podstawowym - rozumie się przez to przeznaczone do

produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego:

a) źródło nasion - drzewa rosnące na określonym obszarze, z których pobierane są nasiona,

b) drzewostan - zespół drzew o zbliżonych cechach morfologicznych, rosnących w bezpośrednim sąsiedztwie i wzajemnie na siebie oddziałujących,

c) plantację nasienną - grupę wyselekcjonowanych klonów lub rodów, zagospodarowaną lub izolowaną w sposób zapobiegający zapyleniu ze źródeł zewnętrznych, prowadzoną w celu uzyskania obfitych zbiorów łatwo pozyskiwanych nasion,

d) drzewo mateczne - drzewo wykorzystywane do pozyskiwania leśnego materiału rozmnożeniowego poprzez kontrolowane lub niekontrolowane zapylanie określonego drzewa wykorzystywanego jako

osobnik żeński pyłkiem jednego lub wielu drzew,

e) klon - grupę osobników o jednakowym składzie genetycznym pozyskanych z jednego osobnika w drodze rozmnażania bezpłciowego,

f) mieszankę klonów - grupę różnych, zidentyfikowanych klonów zmieszanych w określonych proporcjach.

CO TO JEST KLON I RÓD.

Klon - grupa osobników o jednakowym składzie genetycznym pozyskana z jednego osobnika w drodze rozmnażania bezpłciowego.

Ród - rozumie się przez to potomstwo drzew matecznych powstałe w drodze rozmnażania płciowego.

PLANTACJE NASIENNE: ZAKŁADANIE I PIELĘGNACJA

2.6.1. Wybór powierzchni

Warunki glebowe. Plantacje nasienne należy lokalizować przede wszystkim w regionach pochodzenia zgromadzonego zestawu klonów (rodów), przeznaczonych do założenia plantacji lub w regionach, do których dopuszcza się sprowadzanie nasion z regionu pochodzenia drzew matecznych.

Pod plantację nasienną należy wybierać powierzchnie z glebą leśną o jedną bonitację niższą od optymalnej dla danego gatunku, ponieważ rosnące na niej szczepy czy sadzonki i tak będą miały dobre warunki rozwoju dzięki pełnemu oświetleniu i brakowi konkurencji. Najodpowiedniejsze są przewiewne gleby piaszczyste o umiarkowanej żyzności, z domieszką próchnicy i o niezbyt wysokim poziomie wody gruntowej.

Nie należy zakładać plantacji na siedlisku zbyt żyznym (Lśw, LM), ponieważ na takiej glebie szczepy i sadzonki silnie pędzą. Pod plantacje nie nadają się gleby ubogie (Bs, Bśw), wilgotne (Bw, BMw) i kamieniste.

Izolacja plantacji. Przez cały czas obradzania plantacja musi być zabezpieczona przed dostępem pyłku z zewnątrz. Plantację lokowaną wewnątrz drzewostanu izolują drzewa go tworzące. Gdy plantację zakłada się wśród pól, należy stworzyć dla niej sztuczną otulinę.

2.6.2. Przygotowanie gleby

Po usunięciu drzewostanu należy na całej powierzchni wykarczować lub usunąć przez frezowanie pniaki. Nie wolno ich wyrywać przez spychanie ciężkim sprzętem, ponieważ przy takim "karczowaniu" zdziera się całą urodzajną glebę, obniżając przy tym poziom powierzchni i pogarszając stosunki wodne.

2.6.3. Założenie plantacji nasiennej i plantacyjnej uprawy nasiennej

Każda plantacja nasienna może obejmować potomstwo - szczepy lub sadzonki drzew matecznych (doborowych) tylko z jednego określonego regionu pochodzenia lub wyjątkowo grupy sąsiednich regionów, które zgodnie z zasadami regionalizacji nasiennej mogą korzystać ze wspólnej bazy nasiennej. W przypadku tworzenia zespołu plantacji, nie mogą ze sobą sąsiadować plantacje tego samego gatunku, reprezentujące różne kompleksy lasów lub regiony.

Po otrzymaniu z IBL planu rozmieszczenia szczepów, w pierwszej kolejności należy na powierzchni plantacji wytyczyć kwatery. Następnie na kwaterze rozmieszczamy paliki w więźbie podanej w planie. Paliki wbija się mocno w ziemię, gdyż później przywiąże się do nich szczep czy sadzonkę. Na każdym paliku zapisuje się trwałą farbą czytelny numer drzewa matecznego, według planu rozmieszczenia. Po wypisaniu numerów na palikach na całej kwaterze należy skontrolować zgodność tych numerów z zaznaczonymi na planie kwatery.

Po ponumerowaniu wszystkich palików i sprawdzeniu ich zgodności z planem, przywozi się materiał sadzeniowy ze szkółki. Zaetykietowane szczepy czy sadzonki z odkrytym systemem korzeniowym wyjmuje się z gleby z bryłką ziemi o wymiarach 20 x 20 x 25 cm i odpowiednio zabezpiecza na czas transportu.

Szczepy czy sadzonki można przewozić na powierzchnię klonami lub w kolejności sadzenia. Przy przewożeniu klonami należy je na całej powierzchni jednolicie oznaczyć (w sposób z daleka widoczny) i rozwieźć po całej powierzchni do każdego palika. Natomiast przy przewożeniu w kolejności sadzenia wyjmuje się w szkółce szczepy (sadzonki) i układa na przyczepie zgodnie z planem rozmieszczenia w takiej kolejności, w jakiej mają być sadzone na kwaterze. Po przewiezieniu na powierzchnię zdejmuje się szczepy (sadzonki) kolejno i sadzi jeden po drugim.

2.6.4. Pielęgnowanie gleby, szczepów i sadzonek

Przez pierwsze 2-4 lata po założeniu plantacji zaleca się utrzymywanie gleby w pełnym czarnym ugorze przez systematyczne talerzowanie, kultywatorowanie i bronowanie na krzyż, co najmniej 5-krotnie w sezonie wegetacyjnym (do połowy września). Należy przy tym pilnować, aby przy szczepach (sadzonkach) nie tworzyły się wywyższenia, mogące ułatwić wywrócenie się szczepu. Po wysadzeniu szczepów (sadzonek) nie wolno na plantacji stosować

orki, gdyż powoduje ona podcinanie korzeni oraz tworzenie wałków i bruzd, których później nie można wyrównać.

Placówki o wymiarach 1 x 1 m wokół szyj korzeniowych drzewek należy odchwaszczać i spulchniać ręcznie tak, aby nie odsłaniać korzeni. Dlatego chwasty powinno się wyrywać, glebę zaś spulchniać pazurkami. Placówki trzeba pielęgnować po każdym spulchnieniu gleby w międzyrzędach, a więc także przynajmniej 5 razy w sezonie. Decyzja o terminie zaprzestania utrzymywania gleby w czarnym ugorze zależy od udatności sadzenia i rozwoju szczepów

(sadzonek) w plantacjach.

W JAKI SPOSÓB ROZMIESZCZAMY KLONY NA PLANTACJACH NASIENNYCH.

Szczepy czy sadzonki można przewozić na powierzchnię klonami lub w kolejności sadzenia. Przy przewożeniu klonami należy je na całej powierzchni jednolicie oznaczyć (w sposób z daleka widoczny) i rozwieźć po całej powierzchni do każdego palika.

ODZIEDZICZALNOŚĆ I JEJ ZASTOSOWANIE W PRAKTYCE.

Miara statystyczna, która oznacza proporcję wariancji fenotypowej wyjaśnianej zmiennością genetyczną. Dotyczy ona jedynie populacji, dla której została obliczona, nie może być uogólniana na jednostki czy inne środowiska. Wysoki poziom odziedziczalności danej cechy nie wyklucza jej modyfikowalności, ani nie oznacza, że ujawnia się ona w momencie narodzin.

Pojęcia odziedziczalności używa się w szerokim oraz w wąskim rozumieniu.

-odziedziczalność w szerokim rozumieniu (h²_B - broad-sense heritability)- dotyczy jedynie głównych składników wpływających na zmienność fenotypową - czynników genetycznych, bez ich części składowych.

-odziedziczalność w wąskim rozumieniu (h²_A - narrow-sense heritability)- stosunek wariancji addytywnej do wariancji fenotypowej, czyli udział jedynie czynnika genetycznego (genów otrzymanych od rodziców) w zmienności zachowania.

HODOWLA USZLACHETNIAJĄCA (SELEKCYJNA) DRZEW LEŚNYCH W POLSCE:

Hodowla selekcyjna drzew leśnych - hodowla drzew o wyjątkowo cennych cechach jakościowych technicznych i genetycznych - nasadzenia upraw tzw. pochodnych z sadzonek pochodzących z wyłączonych drzewostanów nasiennych. Ma na celu zwiększenie produkcji drewna, poprawie jego jakości, oraz zwiększenie zdrowotności i odporności przyszłego drzewostanu.

SELEKCJA NEGATYWNA I JEJ STOSOWANIE

Metoda selekcji negatywnej jest u nas metodą historycznie starszą, przejętą z XIX-wiecznych Niemiec w okresie, kiedy las uważano za najdoskonalszy twór natury, którym rządzą prawa przyrody nie dopuszczające ingerencji gospodarującego człowieka. Tworzono różne systemy klasyfikacyjne drzew, uwzględniające nie tylko przebieg naturalnego wydzielania (klasy Krafta), ale również stopień i rodzaj wadliwości. Wszystko to odbywało się pod wpływem obranej metody selekcji, kierującej uwagę nie tyle na zagwarantowanie i rozwój cech dobrej jakości u drzew wyróżniających się takimi właściwościami, ile na pozbywanie się ze składu drzewostanu osobników wydzielających się i wadliwych. Dopiero później, gdy zaczął wzrastać udział odnowień sztucznych i zaobserwowano, jak stosunkowo skąpy jest w nich zasób drzew dobrze ukształtowanych, przekonano się, że one właśnie powinny stać się głównym przedmiotem zainteresowania. Wtedy zaczął przeważać pogląd o słuszności przejścia przy trzebieży na metodę selekcji pozytywnej w celu wyraźniejszego działania na korzyść takich drzew.

CO TO SĄ DRZEWA ELITARNE?

Drzewo elitarne- ich wybór został zweryfikowany przez ocenę ich potomstwa. Służą do zakładania plantacji nasiennych II generacji.

REGIONIZACJA NASIENNA

Reguła zbioru nasion zebranych w danej krainie przyrodniczo-leśnej tylko i wyłącznie z wyselekcjonowanych drzew i drzewostanów nasiennych i możliwość ich przenoszenia z krainy, gdzie zostały zebrane do innych krain z zachowaniem niżej wymienionych zasad dotyczących poszczególnych gatunków:

• nasiona sosny 306 - bolewicka, 101- Gryfino, 504 - Bory Dolnośląskie, 601- lasy Pilickie, 606 - Roztocze,

• nasiona świerka Beskidy ( cenne ), Sudety ( obce ), świerk Sarnacki ( już go prawie nie ma)

• nasiona jodły Góry Świętokrzyskie, Roztocze, Karpaty

• nasiona modrzewia polskiego Sudety, Góry Świętokrzyskie

• nasiona dębów 502 - nadodrzański, 308-płyta Krotoszyńska, 607 - Niepołomice, 405- Chełm Lubelski, 103,106 - Miłomyń, 104 - Smolarz,

A.makroregiony nasienne - powstają z nałożenia na siebie 2 mapy:

- fizyczno -geograficzne - z podziałem na prowincje fizyczno-geograficzne,

- przyrodniczo-leśne - z podziałem na krainy przyrodniczo-leśne - powstają oka i linie,

B. mikroregiony - wydzielone w makroregionach

- kryterium ich wyboru - geomorfologia, klimat i siedlisko

- rozpoczęto od mikroregionów matecznych - miejsc występowania szczególnie cennych populacji,

- brano pod uwagę jednorodność siedliska.

- wewnątrz mikroregionu obrót nasion jest dozwolony,

- nie wolno wymieniać nasion między mikroregionami, a tym bardziej wprowadzać obcych nasion do mikroregionów matecznych - grozi to karami i sankcjami,

- mikroregiony mateczne - mają wysoką jakość, są niewielkie, ale zawierają najcenniejsze populacje,

- mikroregiony niemateczne - mają wysoką jakość, ale ich zasoby nie wystarczają na pokrycie potrzeb, więc trzeba sprowadzać nasiona,

- populacje górskie warunkuje regionalizacja pionowa i pozioma - max. 200 m na przenoszenie nasion,

- początkowo było 106 mikroregionów, ale od 01.05.2005 r. jest ich 90 - pokrywają się z granicami gmin.

---