Tabela
105
|
21.03.95 |
|
Wydział Elektryczny |
Semestr II |
Grupa E-1 |
||
|
|
|
|
|
|
Temat: Wyznaczanie współczynnika rozszerzalności liniowej ciał stałych
Zmianie temperatury ciała towarzyszy na ogół zmiana jego wymiarów liniowych, a więc i zmiana objętości. Elementarny przyrost temperatury dt którego długość całkowita wynosi l , powoduje przyrost długości dl określony wzorem
. (105.1)
Współczynnik α nazywamy współczynnikiem rozszerzalności liniowej. Jego wartość liczbowa jest równa względnemu przyrostowi długości dl/l spowodowanemu zmianą temperatury o 1o i zależy od rodzaju ciała a także od temperatury. w związku z zależnością współczynnik α od temperatury długości ciała jest on na ogół nieliniową funkcją temperatury. W niewielkich zmian temperatury w przybliżeniu można przyjąć, że współczynnik α jest stały (mówimy wówczas o średnim współczynniku rozszerzalności liniowej), a długość wzrasta wprost proporcjonalnie do temperatury. W tej sytuacji odpowiednikiem wzoru (105.1) jest wzór następujący
. (105.2)
Przyczyny zjawiska rozszerzalności cieplnej należy szukać w strukturze mikroskopowej ciał. Ciała stałe np. zbudowane są z atomów (jonów) rozłożonych regularnie w przestrzeni i tworzących sieć krystaliczną. Atomy są wzajemnie ze sobą powiązane siłami pochodzenia elektrycznego, co uniemożliwia im trwałą zmianę położenia. Dostarczona do kryształu energia cieplna wywołuje drgania atomów wokół położeń równowagi. Amplituda tych drgań rośnie wraz z temperaturą. Częstotliwość drgań cieplnych atomów sięga 1013 Hz.
W tej sytuacji pojęcie odległości międzyatomowej ma sens tylko jako odległość między środkami drgań sąsiednich atomów.
Energia potencjalna dwóch oddziałujących ze sobą atomów jako funkcja odległości między atomami wyrażona jest krzywą przedstawioną na rys. 25.1. Gdyby energia kinetyczna atomów była równa zeru, znajdowały by się one w odległości ro od siebie, dla której to odległości energia potencjalna posiada minimum. W rzeczywistości atomy wykonują drgania wokół położeń równowagi, tzn. mają określoną energię kinetyczną, która wzrasta ze wzrostem temperatury. W temperaturze T1 odległość między atomami zmienia się od wartości a1 do wartości b1 .
Wskutek asymetrii krzywej potencjalnej średnie położenie drgającej cząsteczki nie będzie się pokrywać z wartością ro , lecz przesunie się w prawo osiągając wartość r1 .
Przy podwyższeniu temperatury do T2 atom przejdzie na wyższy poziom energetyczny Ek2 - jego ruch drgający będzie się odbywał między punktami a2 i b2 , a średnie położenie osiągnie wartość r2 .
Z powyższego opisu wynika, że wraz ze wzrostem temperatury rośnie nie tylko amplituda drgań atomów, lecz także ich średnia wzajemna odległość, co makroskopowo objawia się jako rozszerzalność cieplna.
Pomiary i obliczenia :
Dokładność pomiarów:
t = ±1 [0C]
Δl = ± 0,01 [mm]
l = ± 1 [mm]
Tabela pomiarowa
Ze wzoru mamy :
co po przekształceniu daje:
|
|
|
|
stal |
|
|
|
|
mosiądz |
|
|
Lp. |
t [stop C] |
|
|
dl [mm] |
|
|
|
|
dl [mm] |
|
|
|
|
grz. |
chł. |
średnia [m] |
l = dl+lo |
stop] |
grz. |
chł. |
średnia [m] |
l = dl+lo |
stop] |
1 |
20 |
0.04 |
0.01 |
0.000025 |
0.769025 |
0.388134 |
0.5 |
0.01 |
0.00003 |
0.76803 |
0.386371 |
2 |
25 |
0.07 |
0.05 |
0.00006 |
0.76906 |
0.388196 |
0.11 |
0.08 |
0.000095 |
0.768095 |
0.47015 |
3 |
30 |
0.11 |
0.08 |
0.000095 |
0.769095 |
0.421592 |
0.17 |
0.15 |
0.00016 |
0.76816 |
0.470294 |
4 |
35 |
0.14 |
0.12 |
0.00013 |
0.76913 |
0.432765 |
0.22 |
0.19 |
0.000205 |
0.768205 |
0.470383 |
5 |
40 |
0.17 |
0.16 |
0.000165 |
0.769165 |
0.438383 |
0.28 |
0.25 |
0.000265 |
0.768265 |
0.470494 |
6 |
45 |
0.21 |
0.19 |
0.0002 |
0.7692 |
0.441778 |
0.34 |
0.31 |
0.000325 |
0.768325 |
0.470603 |
7 |
50 |
0.24 |
0.22 |
0.00023 |
0.76923 |
0.444054 |
0.39 |
0.36 |
0.000375 |
0.768375 |
0.470694 |
8 |
55 |
0.28 |
0.26 |
0.00027 |
0.76927 |
0.445712 |
0.45 |
0.41 |
0.00043 |
0.76843 |
0.470793 |
9 |
60 |
0.31 |
0.31 |
0.00031 |
0.76931 |
0.446973 |
0.52 |
0.5 |
0.00051 |
0.76851 |
0.470936 |
10 |
65 |
0.35 |
0.35 |
0.00035 |
0.76935 |
0.44797 |
0.55 |
0.55 |
0.00055 |
0.76855 |
0.471007 |
Dla stali: Dla mosiądzu:
αśr = 0.429556*10-5 αśr = 0.462172*10-5
Odchylenie standardowe średniej arytmetycznej:
Dla stali : Dla mosiądzu
δ = 0.007334*10-5 δ = 0.008423*10-5
Współczynnik rozszerzalności liniowej wynosi:
Dla stali : Dla mosiądzu :
αs = ( 4.29±0.07)*10-6 αm=( 4.62±0.08)*10-6
Wnioski:
Dla stali wynik jest bardzo zbliżony do danych katalogowych, natomiast dla mosiądzu wynik ten dość znacznie od nich odbiega. Moim zdaniem wynika to z faktu iż podczas pomiarów temperatury korzystałem z tego samego miernika temperatury dla obu obwodów pomiarowych które mogły być różnie wyskalowane. Na wynik moich pomiarów znaczny wpływ wywarł również zakres pomiaru temperatury który ze względu na brak czasu, oraz bardzo wolne nagrzewanie się prętów w wyższych temperaturach, ograniczyłem ze 100oC do 65oC. Uważam że cel ćwiczenia został osiągnięty, a wyniki są zadowalające.