1. Nasiąkliwość- jest to zdolność wchłaniania wody przez dany materiał. Pod pojęciem nasiąkliwość- rozumie się możliwość maksymalnego nasycenia wodą danego materiału.

Rozróżniamy: nasiąkliwość wagową (Nw) oraz nasiąkliwość objętościową (No).

Nasiąkliwość wagowa- określana jest przez stosunek masy pochłoniętej wody do masy próbki w stanie suchym.

Nw=(mn-ms)/ms *100

gdzie: ms- masa próbki w stanie suchym

mn - masa próbki w stanie nasyconym wodą

Nasiąkliwość objętościowa

No=(mn-ms)/V * 100

Wilgotność- jest to procentowa zawartość wody w materiale w momencie badania

Nw=(mw-ms)/ms x 100 (%)

2. Wytrzymałość na rozciąganie: największe naprężenie jakie przenosi próbka podczas rozciągania, wytrzymałość R_r MPa (N/mm²) oblicza się ze wzoru: R_r=P_r/F gdzie P_r siła rozciągająca, F- pole powierzchni rozciąganej (cm²).

Do2.Wytrzymałość na zginanie: określa się stosunkiem momentu zginającego próbkę (M) do wskaźnika wytrzymałości przekroju (W), wytrzymałość na zginanie MPa (R_g) oblicza się ze wzoru: R_g=M/W

3. Napisać definicje, wzory i jednostki gęstości, gęstości pozornej, szczelności i porowatości

materiału budowlanego.

Gęstość jest to masa jednostki objętości materiału bez uwzględnienia porów wewnątrz materiału. Oblicza się ją z wcześniej pomierzonej masy i objętości próbki, według wzoru:

Va to objętość próbki bez porów

Gęstość pozorna- jest to masa jednostki objętości suchego materiału łącznie z porami. Określamy ją ze wzoru:

G= m/V

Gęstość pozorna zależy od struktury materiału.

Szczelność:

Szczelność jest to stosunek gęstości pozornej do gęstości materiału(suchego). Wielkość ta obrazuje jaką część całkowitej objętości zajmuje masa badanego materiału - bez porów. Wyliczamy ją ze wzoru:

S= ςp/ ς<=1

Porowatość jest to cecha określająca jaką część całkowitej objętości zajmują pory. Wyliczana ze wzoru:

P=(1-S)x100 (%)

Do 3.Gestość materiałów budowlanych. Podaj wzór i wyjaśnij sposób oznaczania.

Gęstość(ρ) nazywamy masę jednostki objętości materiału bez uwzględnienia porów wewnątrz materiału. Innymi słowy jest to stosunek masy wysuszonej próbki materiału do jego objętości bez porów, tzw. objętości technicznie „absolutnej”. Wartość ρ oblicza się ze wzoru:

ρ = m/V_a [g/cm3,kg/dm3,t/m3]

gdzie: m-masa suchej probki

Va - objętość próbki bez porów.

Gęstość służy najczęściej do obliczania szczelności lub porowatości materiału. Aby obliczyć gęstość materiału, musi się go wysuszyć do stałej masy; temp suszenia zależy od budowy chemicznej materiału(np. dla wyrobów gipsowych temp suszenia nie powinna przekraczać 50stopni). Pomiar objętości absolutnej przeprowadza się bądź w piknometrze (pomiar dok.) lub w objętościomierzu Le Chateliera(pomiar przybliżony). W przypadku badania objętości mat. Zwartego takiego jak szkło stal próbki się nie rozdrabnia. Próbki laboratoryjne materiałów porowatych rozciera się na proszek tak by całość przechodziła przez sito o boku oczka 0.08mm do objętościomierza napełnionego spirytusem skażonym. Różnica poziomów cieczy w objętościomierzu wskazuje na objętość wsypanego proszku.

Do3.Porowatość materiałów budowlanych. Podaj wzór. Omów wpływ porowatości na inne właściwości materiałów.

Porowatość (p) materiału nazywamy procentowa objętość wolnych przestrzeni w tym materiale. Jeżeli od jednostki objętości materiału odejmiemy objętość szkieletu materiału(szczelność) to wynikiem tego działania będzie objętość wolnych przestrzeni, która możemy wyrazić także w procentach.

Wartość (p) obliczamy ze wzoru

p= (1-S)100%

czyli

p=(1-(ρ_p/ρ))100%

Zamarzająca woda w porach zwiększa swoja objętość, wywołując naprężenia w szkielecie materiału. Materiały z małymi porami są zwykle bardziej mrozoodporne niż materiały z większymi porami, nawet dość rzadko rozmieszczonymi w materiale.

4. Napisać definicje, wzory i jednostki szczelności, porowatości i higroskopijności materiału budowlanego.

, (poza higroskopijnością tak jak w pytaniu 3)

Higroskopijność- higroskopijność- zdolność szybkiego wchłaniania z powietrza pary wodnej i pary cieczy . Dzięki tej właściwości wilgotność materiału jest zwykle większa niż wilgotność otoczenia , ponieważ materiały zawierają zwilżalne kapilary , które łatwo nasycają się wilgocią . Temperatura oraz wilgotność względna materiału wpływają na stopień wchłaniania pary . Higroskopijność powoduje zmianę wymiarów lub postaci materiału (cement , drewno , gips) .

Do 4 i 6.Co to jest kruchość materiału budowlanego, w jaki sposób ją oznaczamy?

Przez kruchość (K) rozumie się stosunek wytrzymałości na rozciąganie (R_r)

do wytrzymałości na ściskanie (R_c). Gdy jest on mniejszy od 0,125 to mamy

do czynienia z materiałem kruchym.

5. Mrozoodporność materiałów budowlanych. Podaj definicje oraz kryteria oceny mrozoodporności.

Mrozoodpornością nazywamy właściwość, polegającą na przeciwstawianiu się całkowicie nasyconego woda materiału niszczącemu działaniu zamarzającej wody znajdującej się wewnątrz materiału przy wielokrotnym zamarzaniu i odmarzaniu. Np. w betonach cementowych do nawierzchni drogowych dopuszcza się ubytek masy o 5% i spadek wytrzymałości o 20% po 50 cyklach. Oznaczenie mrozoodporności polega na wielokrotnym zamarzaniu próbki materiału nasyconej woda do temp -15 lub -20 stopni, a następnie rozmrożeniu do temp ok. 2stopnie. Liczba cykli jest bardzo różna i wynosi od 15 do kilkuset, w zależności od warunków, w jakich będzie się znajdować wbudowany mat.

W ocenie mrozoodporności materiału uwzględnia się:

-opis makroskopowy- obecność rys, spękań, rozwarstwień lub zaokrągleń krawędzi i naroży

-straty masy, które ustala się procentowo w stosunku do suchej masy przed badaniem,

- współczynnik odporności na zamarzanie (W _z), który oznacza stosunek wytrzymałości na ściskanie (R_z) po ostatnim cyklu zamarzania do wytrzymałości na ściskanie (R) przed zamarzaniem:

W_z=R_z/R

Do 5.Nasiakliwosc definicje wzory jednostki.

Nasiąkliwością materiału nazywamy zdolność wchłaniania oraz utrzymania wody, przy maksymalnej jej zawartości. Wartość liczbowa nasiąkliwości oblicza się ze stosunku ilości wody wchłoniętej do masy lub objętości próbki materiału suchego. Jeżeli wartość te obliczamy w stosunku do masy próbki mamy do czynienia z nasiąkliwością wagowa (n_w), natomiast jeżeli obliczamy w stosunku do objętości próbki(V) mamy do czynienia z nasiąkliwością objętościowa (n_o). Wartości te obliczamy ze wzorów

n_w=((m_n-m)/m)*100%

n_o= ((m_n-m)/V)*100%

gdzie

m_n -masa próbki nasyconej woda [g,kg]

m- masa próbki suchej [g,kg]

V- objętość próbki suchej

Stosunek:

n₀ / n_w=(m_n-m)/V (m_n-m)/m=m/v=ρ_p

tzn. jest liczbowo równy gęstości pozornej materiału. Stad po przekształceniu otrzymuje się zależność:

n_o=n_wρ_p

Dla materiałów których gęstość pozorna jest równa jedności nasiąkliwość wagowa i objętościowa ma te same wartości. Dla materiałów o gęstości pozornej większej od jedności : n_w<n₀, dla mat. Zaś o gęstości pozornej < 1 jest n_w>n₀

Objętość wchłanianej wody jest równa objętości porów w taki przypadku gdy ścianki są przesiąkliwe lub otwarte. W mat. O bardzo malej gęstości pozornej(bardzo lekkich), nasiąkliwość wagowa może osiągnąć dużą wartość, a niekiedy nawet przekraczać 100%. Nasiąkliwość osiąga wartość max gdy odbywa się w podciśnieniu. Zasady nasycania materiałów woda są różne i zależą przede wszystkim od rodzaju materiałów.

Do 5.Wilgotność. Podać definicje, wzory, jednostki.

Wilgotnością materiału nazywamy procentowa zawartość wody w materiale. Określając wartość wilgotności, stosujemy

n_w=((m_n-m)/m)*100%

Wilgotność materiału ma duży wpływ na inne cechy np. w większości materiałów budowlanych zmniejsza cechy wytrzymałościowe oraz pogarsza izolacyjność cieplna, a niekiedy jest przyczyna zmiany wymiarów w stosunku do stanu suchego. Przy wyznaczaniu wilgotności prace laboratoryjne sprowadzają się do oznaczenia różnicy mas w stanie wilgotnym i suchym. Większość materiałów jest suszona w temp 100, 105 stopni. Wyroby gipsowe należy suszyć w temp 50 stopni, a niektóre wyroby z tworzyw termoplastycznych niższych niż 50. Materiał uważamy za suchy jeżeli kolejne ważenia w odstępach dobowych nie wykazują różnicy.

6.Wytrzymalosc na ściskanie. Definicja, jednostki, przykłady próbek stosowanych w badaniach.

Wytrzymałość na ściskanie lub rozciąganie nazywamy naprężenia wywołujące zniszczenia próbki materiału. Oblicza się według wzoru:

Rc=Pn/F[MPa]

Pn - siła statyczna niszcząca próbkę [N]

F - pole powierzchni ściskanej [cm2]

Przy ściskaniu siły niszczące są skierowane prostopadle do płaszczyzny przekroju. Próbki do oznaczania wytrzymałości na ściskanie maja zazwyczaj kształt sześcianów o krawędzi 2 na 30 cm rzadziej walców o średnicy równej wysokości wynoszącej 7 na 30 . Próbki do oznaczanie wytrzymałości na rozciąganie maja dość zróżnicowane kształty w postaci prętów wiosełek lub ósemek. Stal budowlana do zbrojenia betonów jest bada w próbkach prętowych, drewno na próbkach w kształcie wiosełek, próbki zaś zaczynów i zapraw w postaci ósemek, gdyż taki kształt próbek zapewnia rozerwanie próbki w miejscu o najmniejszym przekroju.

Przykłady próbek: materiały kamienne (co najmniej 5 próbek sześciennych o boku 5+-0,3 cm, lub walcowych o wysokości równej średnicy 5+-0,3 cm), beton (co najmniej 3 próbki sześcienne o wymiarach boku: Typa A(200 mm - z betonu z kruszywem poniżej 63 mm), Typ B(150 mm - przy kruszywie do 32 mm), Typ C(100 mm - przy kruszywie poniżej 16 mm); cement i zaprawa budowlana(6 połówek belek po badaniu wytrzymałości na zginanie)

Do 6.Wytrzymalość na zginanie. Definicja, jednostki, przykłady próbek stosowanych w badaniach.

Wytrzymałość na zginanie, ściślej wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu określa się stosunkiem momentu zginającego niszczącego próbkę do wskaźnika wytrzymałości przekroju:

Rg = M/W [MPa]

Rg - wytrzymałość na zginanie

M - moment zginający niszczący próbkę [N*m]

W - wskaźnik wytrzymałości przekroju

Przykłady próbek: materiały kamienne (co najmniej 5 próbek o wymiarach 200x75x50 +-2 mm), zaprawy budowlane i cement (co najmniej 3 próbki o wymiarach 40x40x160 mm), płytki i płyty ceramiczne (minimalna liczba płytek o wymiarach większych niż 48 mm wynosi 7 zaś przy mniejszych 10), beton (beleczki o wymiarach podstawowych <szerokość 150 mm, wysokość 150 mm, długość 600 mm

7. Napisać definicję gęstości nasypowej, wzór i jednostki. Dla jakich materiałów budowlanych oznaczamy tą cechę ?

Gęstość nasypowa-Jest to masa jednostki objętości materiałów sypkich, w stanie luźnym lub zagęszczonym (utrzęsionym)

G=m/V

8. Gęstość pozorna: masa jednostki objętości suchego materiału z porami.

Metoda parafinowania: wysuszona próbkę waży się z dokładnością do 0,01g (m₁) następnie próbkę zanurzamy w ciepłej parafinie. Po utwardzeniu parafiny ważymy próbkę wraz z parafiną (m₂) następnie przy użyciu wagi hydrostatycznej waży się próbkę powleczoną parafiną zanurzoną w wodzie (m₃) znając gęstość parafiny wyznaczamy jej objętość pokrywającą próbkę
. Objętość próbki wraz z parafinową błona określamy na podstawie różnicy masy w powietrzu i w wodzie
, objętość próbki V=V₂-V_p, gęstość pozorna ρ_p=m₁/V [g/cm³].

Metoda bezpośrednia: Oznaczenie przeprowadza się przy użyciu próbek o regularnych kształtach

9. Co to jest współczynnik rozmiękania?

Współczynnik rozmiękania jest to stosunek wytrzymałości materiału nasyconego wodą do wytrzymałości materiału suchego w=r_z/r_s , charakteryzuje materiał pod względem jego przydatności w miejscach narażonych na zawilgocenie.

10., 12., Wymienić metody badania twardości materiałów budowlanych. Opisać zasadę pomiaru twardości jedną z metod.

Jest to odporność materiału na odkształcenie wywołane działaniem skupionego nacisku na powierzchnię ciała. Odkształcenia tego rodzaju powstają przy wciskaniu w powierzchnię materiału wgłębnika z innego materiału. Istnieje wiele metod oznaczenia twardości materiału, m.in.:

12 metoda Mosha (do badania głównie twardości minerałów)

Twardość z skali Mosha oznacza się przy użyciu podanego zestawu minerałów (1-talk, 2-gips, 3-kalcyt, 4-fluoryt, 5-apatyt, 6-ortoklaz, 7-kwarc, 8-topaz, 9-korund, 10-diament) poprzez zarysowanie powierzchni badanego materiału jednym z kolejnych minerałów, a twardość próbki określa się stopniem twardości materiału poprzedzającego ten, którym wykonano rysę na próbce.

13metoda Janki (dla drewna)

Próbkę o przekroju 50 x 50 mm i długości wzdłuż włókien nie mniejszej niż 50 mm umieszcza się w urządzeniu, na którego końcu znajduje się metalowa kulka, tak aby była ona wgniatana w miejscu przecięcia powierzchni próbki przekątnymi. Głębokość wgniatania powinna wynosić 5,64 mm, a w przypadku rozłupywania się próbki - 2,82 mm . Próbkę należy obciążać ze stałą prędkością, taką by uzyskanie żądanego wgniotu nastąpiło w ciągu

1-2 min . Twardość określa wartość siły pod wpływem której nastąpiło wgniecenie kulki na żądaną głębokość.

10_metoda Brinella (do badania twardości metali i tworzyw sztucznych).

W tym doświadczeniu oznaczeniu podlega twardość płytki aluminiowej. Badanie polega na wciskaniu przez określony czas w badaną próbkę, twardej kulki stalowej, pod działaniem siły obciążającej, przyłożonej prostopadle do jej powierzchni i na pomiarze średnicy trwałego odcisku po odciążeniu. Doświadczenie to wykonywane jest przy użyciu twardościomierza Brinella. Twardość określana jest jako stosunek siły P do pola odcisku S powstałego

na powierzchni materiału. Oblicza się ją ze wzoru:

,

gdzie:

P - siła obciążająca [N],

D - średnica wgłębnika kulkowego [mm],

d - średnica odcisku [mm].

11.Wymienić poznane metody pomiaru ścieralności statycznej i dynamicznej materiałów.

Ścieralnością nazywamy podatność materiału na zmniejszanie masy, objętości

lub grubości pod wpływem czynników ścierających. Można wyróżnić ścieralność statyczną i dynamiczną. Badanie ścieralności dotyczy przede wszystkim naturalnych i sztucznych materiałów kamiennych, płytek ceramicznych, drewna i materiałów drewnopochodnych (ścieralność statyczna) oraz kruszywa kamiennego (ścieralność dynamiczna)

Ścieralność na tarczy Bohmego, cm

Ścieralność oznacza się na tarczy Bohmego. W uchwycie mocuje się uprzednio zważoną przygotowaną próbkę kamienną o kształcie sześcianu i długości krawędzi 71 mm .Próbka jest dociskana do tarczy za pomocą ciężaru przenoszonego przez ramię dźwigni. Na tor ruchu próbki kamiennej posypuje się 20 g proszku ściernego i uruchamia tarczę. Po każdych 22 obr. należy zmieść starty materiał oraz posypać nowy proszek. Po każdych 110 obr. należy obrócić próbkę o 90⁰. Miarą ścieralności jest ubytek wysokości próbki mierzony w mm lub ubytek masy. Ścieralność obliczamy ze wzoru:

a) w przypadku mierzenia ścieralności w mm

gdzie: K₁, K₂, K₃, K₄ - różnice wysokości próbki, mierzone wzdłuż prostych prostopadłych do przyjętej podstawy

b) w przypadku liczenia ścieralności na podstawie ubytku masy

gdzie: M - strata masy próbki po 440 obrotach tarczy, g

F - powierzchnia próbki poddana ścieraniu, mm²

ς _{p -} gęstość pozorna

Ścieralność (w aparacie Alpha)

Płytkę o wymiarach 70x70x10 [mm] umieszcza się na taśmie ściernej, która wykonuje w czasie T, 3000 obrotów płytka drewniana wykonuje jednocześnie 3000 suwów. Po upływie czasu T bada się ubytek masy.

13.wyzej

14. Wymienić podstawowe wady występujące w drewnie.

Sęki - zdrowe, zrośnięte

Pęknięcia - płytkie, głębokie, okrężne

Wady bydowy drewna i zabarwienia - skręt włókien, zawiły układ włókien, zakorek, rdzeń,

Zgnilizna - twarda, miekka

Zabitka

15. Struktura skały - zespół cech określających sposób wykształcenia, wielkość i formę oraz sposób współwystępowania składników skałotwórczych. Rozróżnia się między innymi strukturę:

- krystaliczną (grubokrystaliczną, średniokrystaliczną, drobnokrystaliczną, skrytokrystaliczną, równokrystaliczną, różnokrystaliczną),

- porfirową,

- ziarnistą (gruboziarnistą, średnioziarnistą, drobnoziarnistą, skrytoziarnistą, różnoziarnistą),

- szklistą.

16. Wymienić oznaczenia jakie przeprowadza się dla drewna konstrukcyjnego. Opisać jedno dowolnie wybrane oznaczenie.

Deszczułki należy oznaczać normach, zamówieniach, kartach magazynowych, cennikach i innych dokumentach technicznych i handlowych, podając kolejno:

• nazwę sortymentu

• rodzaj drewna

• typ

• klasę jakości

• wymiary (grubość x szerokość x długość)

• numer normy przedmiotowej

Np. Bk-P₂-I(22x50x300) PN-89/D-94002

Do 16Wymienić oznaczenia (badania) jakie przeprowadza się dla drewna konstrukcyjnego.

Oznaczenia:

-gęstość pozorna

-wilgotność

-wytrzymałość na ściskanie

-wytrzymałość na rozciąganie

-wytrzymałość na ścinanie

-twardość

-moduł sprężystości przy zginaniu statycznym

Do16. Opisać zasadę oznaczania gęstości drewna

Mając dane: masę próbki z dokładnością do 0,01g i wymiary z dokładnością 0,1mm gęstość drewna (o wilgotności W w chwili badania) określa się ze wzoru:

p - gęstość

m - masa próbki

a,b - wymiary przekroju poprzecznego

l - długość próbki

do16. Co to jest umowna gęstość drewna, w jaki sposób ją oznaczamy?

Gęstość umowna jest to stosunek masy drewna w stanie absolutnie suchym do objętości drewna o wilgotności powyżej punktu nasycenia włókien.

Gęstośc oblicza się z dokładnością 0,005 g/cm3 wg wzoru:

17. ?? Wymienić wstępne badania typu elementów murowych ceramicznych.

1. Wymiary

2. Odchyłki wymiarów

3. Kształt i budowa

4. Gęstość w stanie suchym i odchyłki gęstości

5. Wytrzymałość na ściskanie

6. Właściwości cieplne

7. Trwałość ( odporność na zamrażanie - odmrażanie )

8. Absorpcja wody

9. Początkowa absorpcja wody

10. Zawartość aktywnych soli rozpuszczalnych

11. Rozszerzalność pod wpływem wilgoci

12. Reakcja na ogień

13. Wytrzymałość spoiny

18,19 ??

20. Co to jest gęstość brutto elementu murowego ceramicznego w stanie suchym?

Gęstość brutto w stanie suchym - stosunek masy do objętości brutto po wysuszeniu elementu do stałej masy.

Do20.Co to jest gęstość netto elementu murowego ceramicznego w stanie suchym?

Gęstość netto w stanie suchym - stosunek masy do objętości netto po wysuszeniu elementu do stałej masy.

( Do20.Co to jest objętość brutto elementu murowego ceramicznego w stanie suchym?

Objętość brutto - objętość elementu obliczona na podstawie długości, szerokości i wysokości, łącznie z objętością otworów, drążeń, wgłębień lub wycięć przeznaczonych do wypełnienia zaprawą.

20.Co to jest objętość netto elementu murowego ceramicznego w stanie suchym?

Objętość netto - objętość brutto elementu pomniejszona o objętość wszelkich otworów lub drążeń nie przeznaczonych do wypełnienia zaprawą. ) -tego to chyba nie ale jak ktoś bardzo ambitny to niech ma

21. ??

22.Wymienić rodzaje badań stosowanych dla oceny cegieł ceramicznych.

- sprawdzenie przełomu (jego jednorodność oraz brak porów)

- gęstość materiału

- badanie stężenia naturalnych pierwiastków promieniotwórczych

- badanie obecności szkodliwej zawartości rozpuszczalnych soli

- badanie obecności szkodliwej zawartości marglu

- badanie mrozoodporności

- badanie nasiąkliwości metodą moczenia

- badanie odporności na działanie siły zgniatającej (pustaków Ackermana)

- badanie wytrzymałości na ściskanie

- badanie masy dla pustaków stropowych

Do 22.Wymienić charakterystyczne oznaczenia sprawdzające właściwości stropowych pustaków ceramicznych. Opisać jedno oznaczenie.

Badanie:

• Masy

• Nasiąkliwości

Nasiąkliwością materiału nazywamy zdolność wchłaniania oraz utrzymania wody, przy maksymalnej jej zawartości. Wartość liczbowa nasiąkliwości oblicza się ze stosunku ilości wody wchłoniętej do masy lub objętości próbki materiału suchego. Jeżeli wartość te obliczamy w stosunku do masy próbki mamy do czynienia z nasiąkliwością wagowa (n_w), natomiast jeżeli obliczamy w stosunku do objętości próbki(V) mamy do czynienia z nasiąkliwością objętościowa (n_o). Wartości te obliczamy ze wzorów

n_w=((m_n-m)/m)*100%

n_o= ((m_n-m)/V)*100%

gdzie

m_n -masa próbki nasyconej woda [g,kg]

m- masa próbki suchej [g,kg]

V- objętość próbki suchej

• Mrozoodporności

• Wytrzymałości na obciążenie zewnętrzne

23. Co to jest margiel i jakie są skutki jego występowania w wyrobach ceramicznych

Margle są to minerały węglanowe, w szczególności węglan wapniowy CaCO3, którego zawartość w glinie dochodzi niekiedy do 25%, rzadziej węglan magnezu MgCo3. Składniki węglanowe w postaci pylastej nie są szkodliwe natomiast niebezpieczne są w postaci ziarnistej i to tym bardziej im ziarna wapienne są większe. Wapień w glinie wypala się na tlenek wapniowy CaO, który pod wpływem wilgoci przechodzi łatwo w wodorotlenek wapniowy Ca(OH)2, powiększając swą objętość. Powoduje to często rozsadzanie i niszczenie wyrobu najczęściej w postaci stożkowych odprysków. Czasem powstają pęknięcia całego wyrobu zwłaszcza w przypadku wyrobów cienkościennych np. pustaków. Niewielkie domieszki wapienia (kilka procent) rozmieszczone równomiernie w masie, w drobnych ziarnach (poniżej 0,5 mm) nie przejawiają na ogół szkodliwego wpływu ponieważ siły oddziaływania drobnych cząstek są niewielkie w stosunku do siły wiążącej tworzywo ceramiczne, a ponadto zwiększenie objętości może się odbywać kosztem wypełniania porów w wyrobie. Szkodliwa zawartość margli powinna być eliminowana w czasie przygotowywania surowca do produkcji wyrobów przez odpowiednie rozdrobnienie i rozprowadzenie odpowiednich substancji węglanowych. Uszkodzenia w murach budynków istniejących można naprawić dwojako: w murach otynkowanych trzeba usunąć tynk, dokładnie nawilżyć powierzchnię muru wodą i ponownie otynkować; w murach nieotynkowanych uszkodzone wyroby należy wymienić na nowe.

24. . Struktura skały - zespół cech określających sposób wykształcenia, wielkość i formę oraz sposób współwystępowania składników skałotwórczych. Rozróżnia się między innymi strukturę:

- krystaliczną (grubokrystaliczną, średniokrystaliczną, drobnokrystaliczną, skrytokrystaliczną, równokrystaliczną, różnokrystaliczną),

- porfirową,

- ziarnistą (gruboziarnistą, średnioziarnistą, drobnoziarnistą, skrytoziarnistą, różnoziarnistą),

- szklistą.

25. Metoda sprawdzania ścieralności mat. kamiennych (na tarczy Boehmego):

W uchwycie tarczy mocuje się uprzednio przygotowaną próbkę kamienną o kształcie sześcianu i długości krawędzi 71mm. Próbka jest dociskana do tarczy za pomocą ciężaru przenoszonego przez ramię dźwigni. Na tor ruchu próbki kamiennej na powierzchni tarczy posypuje się 20 g proszku ściernego i uruchamia tarczę. Po 22 obrotach tarcza zatrzymuje się, wówczas oczyszcza się dokładnie powierzchnię tarczy ze ścierniwa i ponownie podsypuje się proszek pod próbkę kamienną i uruchamia tarczę. Czynności te wykonuje się cyklicznie, ponawiając je pięciokrotnie. Następnie obraca się próbkę o 90^o i ponawia się wszystkie czynności przez następne pięć cykli, po czym znów obraca się próbkę. Miarą ścieralności jest ubytek wysokości mierzony w cm (jest to średnia różnica wysokości próbki przed i po badaniu wyliczonej ze średniej arytmetycznej) lub ubytek masy (wg wzoru):

gdzie:

M - strata masy próbki po 440 obrotach tarczy [g],

F - powierzchnia próbki poddawana ścieraniu [cm²],

- gęstość pozorna próbki [g/cm³].

Na podstawie strat wysokości ścieralność oblicza się ze wzoru:
gdzie K_n- różnice wysokości próbki mierzone wzdłuż prostych prostopadłych do przyjętej podstawy.

Na podstawie strat masy:
gdzie M- strata masy po 440 obrotach, F- pole powierzchni próbki, ρ_p- gęstość pozorna próbki.

26.Metoda sprawdzania twardości materiałów kamiennych (twardość w skali Mosha):

Twardość z skali Mosha oznacza się przy użyciu podanego zestawu minerałów (1-talk, 2-gips, 3-kalcyt, 4-fluoryt, 5-apatyt, 6-ortoklaz, 7-kwarc, 8-topaz, 9-korund, 10-diament) poprzez zarysowanie powierzchni badanego materiału jednym z kolejnych minerałów, a twardość próbki określa się stopniem twardości materiału poprzedzającego ten, którym wykonano rysę na próbce.

27. Tekstura skały - przestrzenne rozmieszczenie (ułożenie) oraz sposób wypełnienia przez składniki skałotwórcze masy skalnej. Rozróżnia się między innymi teksturę:

- zbitą,

- porowatą (np. mikroporowatą, komórkową, jamistą, pęcherzykową, gąbczastą),

- migdałowcową,

- bezładną,

- uporządkowaną (np. warstwową, łupkową, kulistą).

28. Opisać oznaczenie wytrzymałości na ściskanie materiałów kamiennych.

Wytrzymałość na ściskanie, (MPa)

Oznaczenie wytrzymałości na ściskanie wykonujemy na 6-ściu próbkach dla każdego ze stanów wymienionych poniżej:

- w stanie powietrzno-suchym

- w stanie nasycenia wodą

- w stanie nasycenia wodą po zakończeniu badania mrozoodporności

Kształty i wymiary próbek:

- sześcian o boku 50 +/- 3 mm

- walec o h równej 50 +/- 3mm

- próbka walcowa odcięta z rdzenia odwiertu o h=135÷160 mm

Próbkę poddajemy ściskaniu w prasie hydraulicznej aż do momentu zniszczenia próbki. Następnie wytrzymałość obliczamy ze wzoru:

gdzie: P_n - największa siła zgniatająca, kN,

F - pole powierzchni ściskanej, cm²

Wynik badania próbki: R_c = 140 MPa (duża wytrzymałość)

29. Opisać oznaczenie szczelności pustaka szklanego.

Szczelność sprawdza się na próbkach ogrzanych do temperatury 20°C, które następnie umieszcza się w kąpieli wodnej o temperaturze 50°C na 20 minut. Po zakończeniu badania należy wzrokowo sprawdzić obecnośc wody wewnątrz pustaka.

30. Co to są wady optyczne szkła i jak je sprawdzamy dla szkła płaskiego ciągnionego?

Wady optyczne są to wady, które powodują zniekształcenie obrazu przedmiotów oglądanych przez szkło. Dla szkła płaskiego ciągnionego bada je się obserwując ekran przez szybę. Ekran powinien mieć wymiary przybliżone do wymiarów szyby. Tło powinno być matowoszare z siecią linii o grubości 10mm kontrastującymi z tłem. Linie obrazują ścianę z cegieł (200x70mm) każda linia poprzeczna powinna być przesunięta o 100mm od linii górnych i dolnych. Ekran oświetla się światłem naturalnym rozproszonym lub sztucznym odpowiadającym światłu dziennemu. Badaną szybę należy ustawić pionowo 3m od ekranu punkt obserwacji 1m od szyby, kierunek obserwacji prostopadły, a szyba tworzy z ekranem kąt 45˚. Zagotowuje się wszystkie zakłócenia obrazu ekranu.

31. Jakie wady zaliczamy do wad widocznych w szkle ?

Wady widoczne:

- wady punktowe to wtrącenia gazowe lub inne wady np. wtrącenia ciał

stałych, zatarcia lub drobne przylegające cząstki

-wady liniowe/wydłużone występują na powierzchni szkła lub w nim, w

postaci wtrąceń, zatarć lub zadrapań, które maja określoną długość lub

powierzchnię

Pytanie 11

Kształtki:

-pustaki

-luksfery

-kopułki

32. Badanie odporności pustaka szklanego na nagłe zmiany temperatury.

W zależności od sposobu nagrzewania próbki i wymagań w stosunku do odporności wyróżnia się trzy metody:

Metoda A: jednorazowe nagrzewanie próbki w wodzie, stosowana do oznaczenia odporności termicznej wyrobów przy różnicy temperatur mniejszej niż 90˚C.

Metoda B: jednorazowe nagrzewanie próbki w piecu stosowana gdy różnica temperatur przekracza 90˚C.

Metoda C: wielokrotne nagrzewanie próbki w wodzie lub piecu, stosowana jako badanie uzupełniające przy ustalaniu odporności termicznej wyrobów.

Odporność termiczną szkła określa się jako różnicę temperatur jaką wytrzymują próbki bez pękania.

Wykorzystuje się do tego:

-zbiornik z gorącą wodą, z dopływem i odpływem wody wyposażony w urządzenia grzewcze z termoregulatorem i mieszadłem, zapewniające utryzmanie wymaganej temperatury z odchyłką -+1 stopien. Kontrukcja i kształt uniemożliwiające stykanie się wyrobów lub kosza z elementami grzejnymi

-piec elektryczny z wymuszoną cyrkulacją powietrza, z regulacją temperatury, zapewniający dokładność utrzymania założonej temperatury nie gorszą niż 5stopni i nie wiecej niz -+1% wartości w czasie trwania badania

-zbiornik z zimną wodą, z dopływem i odpływem wdy, wyposażony w mieszadło. Odchyłki temperatury w stosunku do założonej wartości nie powinny być większe niz 1stopien.. Kształt taki zeby wyroby otoczone byly wodą i nie stykały się ze sobą.

-przyrządy do pomiaru temperatury, dokladnosc -+1stopien

-kosz na badane wyroby z pokrywą , zapewniający niezmienne położenie wyrobów przy zanurzeniu do wody i przy przenoszeniu ze zbiornika z gorącą wodą lub z pieca do zbiornika z zimną wodą

-szczypce do przenoszenia próbek ze zbiornika z gorącą wodą lub z pieca do zbiornika z zimną wodą

-urządzenie do przenoszenia kosza z badanymi wyrobami

Próbki pobiera sie w sposób opisany w normach.

Nalezy temperatury zbiorników ustalić wg norm. Wyroby zanurzyć w gorącej wodzie (dla roznic wiekszych niz 90stopni w piecu) i trzymać je tam tyle czasu ile mówią normy, następnie przenieść w określonym normami czasie do zbiornika z zimną wodą i tam tez trzymac tyle czasu ile mowi norma. Wyjac wyroby i nieuzbrojonym okiem poddać oględzinom próbki czy powstały pęknięcia, odpryski, stłuczenia, do nich zaliczyc także te ktore zostały uszkodzone w czasie umieszczania w zbiorniku z gorącą wodą i nagrzewania.

33. Opisać oznaczenie zdolności rozpraszania światła przez kształtkę szklaną.

Badanie przeprowadza się obserwując włókno żarówki 60W przez badany

pustak z odległości

70cm przy czym odległość pustaka od żarówki winna wynosić 30 cm.

34.??

35.Przesiąkliwość: podatność materiału na przepuszczanie wody pod ciśnieniem przez określoną powierzchnie i czas badania.

36. Wymienić rodzaje badań przeprowadzanych dla pap.

- sprawdzenie wyglądu zewnętrznego

- sprawdzenie wymiarów

- sprawdzenie dokładności nasycenia impregnatem

- oznaczenie masy składników przez ważenie

- oznaczenie masy składników metodą ekstrakcji

- oznaczenie giętkości

- przesiąkliwości

- nasiąkliwości

- odporności na działanie podwyższonej temperatury

- oznaczenie zawartości części lotnych

- oznaczenie siły zrywającej przy rozciąganiu

- oznaczenie wydłużenia przy zerwaniu

Do 36.Wymienić podstawowe oznaczenia sprawdzające właściwości pap asfaltowych. Opisać dowolnie wybrane oznaczenie.

Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego

Polega na rozwinięciu rolki, określeniu równości oraz stanu krawędzi wstęgi i jednolitości wyglądu powierzchni, ze szczególnym uwzględnieniem uszkodzeń mechanicznych.

• W przypadku pap izolacyjnych - aby nie występował nadmiar masy impregnacyjnej, powodujący sklejenie się papy w rolce

• W przypadku pap obustronnie powlekanych - aby posypka mineralna było równomiernie rozłożona

• W przypadku pap wymiarów folia metalową lub wymiarów tworzyw sztucznych - aby folia stanowiąca wierzchnią warstwę była dokładnie przyklejona do osnowy pokrytej masa asfaltową oraz aby masa asfaltowa powlekająca spodnią stronę folii miała do niej dobra przyczepność i była równomiernie rozłożona

Sprawdzenie wymiarów

Polega na zmierzeniu szerokości i długości wstęgi papy. Szerokość mierzy się z dokładnością do 1cm, zaś długość z dokładnością do 5cm.

Sprawdzenie giętkości papy

Przeprowadza się na klockach lub na pręcie o równoważnej średnicy. Temperatura badania oraz średnice klocków - według norm przedmiotowych. Próbki jednostkowe w liczbie czterech sztuk(dla każ dej temperatury przewidzianej w normie przedmiotowej) należy przechowywać wraz z klockami lub prętami o podanych średnicach w następujący sposób:

• W wodzie o temperaturze 20 ^oC przez 10 lub 15min

• W wodzie o temperaturze 4 ^oC przez ok. 30min

• W wodzie temperaturze lodem o temperaturze 0 ^oC przez Ok. 30min

Czas pomiaru od chwili wyjęcia próbek z wody nie powinien być dłuższy niż 15s. Próbkę po wyjęciu z wody należy wygiąć jednokrotnie dookoła pół obwodu pręta lub klocka i dokonać okiem nieuzbrojonym obserwacji powierzchni wierzchniej. W przypadku badania papy z wierzchnią warstwą z folii należy obserwować powierzchnie spodnią próbki. Wynik badania należy uznać za dodatni, jeżeli co najmniej trzy badane próbki nie wykazały widocznych rys i pęknięć.

Sprawdzenie przesiąkliwości

Przeprowadza się za pomocą specjalnie do tego przygotowanego aparatu(opis i rysunek jest w instrukcji do ćwiczenia nr 8 na stronie 17). Próbkę(bada się trzy próbki) papy umieszcza się między gumowymi uszczelkami przyrządu. Od spodu próbki umieszcza się, przed założeniem uszczelki, krążek bibuły do sączenia, tak aby przylegał szczelnie do papy. Po włożeniu do przyrządu próbki wraz z uszczelkami zaciska się ją równomiernie trzema śrubami dla uzyskania dobrej szczelności, lecz nie za silnie, tylko tak aby nie uszkodzić badanej próbki. Do rury przyrządu ostrożnie nalewa się wodę do wysokości określonej w normie. Po upływie normowego czasu obserwuje się, czy badana papa wykazała przeciek, widoczny w postaci plam występujących na bibule. Wynik badania należy uznać za dodatni, jeżeli wszystkie badane próbki spełniają wymagania.

Sprawdzenie odporności na działanie podwyższonej temperatury

Przeprowadza się na sześciu próbkach jednostkowych (trzy z kierunku podłużnego i trzy z kierunku poprzecznego), które należy swobodnie zawiesić w kierunku dłuższej krawędzi w suszarce ogrzanej do stałej temperatury, podanej w normie. Po upływie 2 godzin próbki należy wyjąć z suszarki i po ostygnięciu opisać ewentualne zmiany wyglądu zewnętrznego papy(spływanie masy powłokowej, pęcherze zgrubienia itp.). Jeżeli pięć z sześciu badanych próbek nie wykaże w wyglądzie zewnętrznym ujemnych zmian, określonych w normach przedmiotowych, wynik sprawdzenia należy uznać za dodatni.

Sprawdzenie wytrzymałości na rozerwanie

Próbki w liczbie 10 sztuk (5 z kierunku podłużnego i 5 z kierunku poprzecznego) należy poddać czterogodzinnej klimatyzacji w temperaturze 20^oC. Przy badaniu pap izolacyjnych wilgotność względna w czasie klimatyzacji próbek powinna wynosić około 65%. Przy zakładaniu próbek do aparatu zrywającego, należy pasek papy umocować w uchwytach szczękowych, tak aby odstęp szczęk wynosił 200mm. Obciążenie sprawdzanej próbki przy zrywaniu powinno wzrastać równomiernie. Szybkość rozciągania powinna wynosić 40mm/min. W przypadku rozerwania się próbki w odległości mniejszej lub równej 2 cm od zacisku należy dokonać ponownego pomiaru na nowej próbce. Wartość wytrzymałości na rozrywanie należy obliczyć w kiloniutonach jako średnia arytmetyczną oddzielnie dla próbek z kierunku podłużnego i oddzielnie dla próbek z kierunku poprzecznego.

Sprawdzenie wydłużenia przy rozerwaniu

Należy przeprowadzać podczas sprawdzania obciążenia zrywającego w chwili rozerwania się paska, odczytując na skali przyrost długości próbki. Wydłużenie jednostkowe ε należy obliczyć ze wzoru:

[%]

gdzie:

ΔL - przyrost długości w chwili rozerwania się lub naderwania paska [mm]

L - pierwotna długość paska między zaciskami maszyny [mm]

Wydłużenie należy obliczyć jako średnią arytmetyczną oddzielnie dla próbek z kierunku podłużnego i poprzecznego

37. Wymienić rodzaje badań przeprowadzanych dla asfaltów.

- penetracja asfaltu

- temperatura mięknienia asfaltu według PiK

- temperatura łamliwości według Fraassa

- temperatura zapłonu według Marcussona

- ciągliwość

- odparowalność

- odparowalność w cienkiej warstwie

- zawartość parafiny

- zawartość składników (stałych ciał obcych) nierozpuszczalnych w benzenie

- zawartość wody

- odczyn wyciągu wodnego oraz zawartość substancji rozpuszczalnych w wodzie

38. Przykładowe gatunki asfaltów drogowych.

20/30 lub 35/50 lub 50/70 lub 70/100 lub 100/150 lub 160/220 lub 250/330.

Klasyfikacji dokonano na podstawie wyników oznaczenia penetracji asfaltu, czyli na podstawie jego twardości.

Do 38. Co oznaczają następujące symbole literowo-liczbowe: 35/50, 100/150, 250/330?

Oznaczają one gatunek asfaltu, informują one również o jego twardości( jest to przedział, w jakim mieści się zagłębienie igły penetrometru dla danego asfaltu).

39. Wymienić podstawowe oznaczenia sprawdzające właściwości asfaltów. Opisać dowolnie wybrane oznaczenie.

Oznaczenie penetracji asfaltu

Mierzona jest głębokość, na jaką zanurza się w badanym asfalcie igła penetracyjna średnicy 1mm pod obciążeniem 100g w temperaturze 25^oC w ciągu 5s. Jednostką penetracji jest liczba niemianowana, odpowiadająca zagłębieniu 0,1mm igły penetracyjnej. Do oznaczania penetracji asfaltu używa się penetrometru. Za wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną, z co najmniej trzech pomiarów z dokładnością do jedności.

Oznaczenie temperatury mięknienia asfaltów

Badany asfalt ogrzewa się do temperatury, w której mięknący asfalt pod ciężarem stalowej kulki przesunie się i dotknie podstawy aparatu. Temperaturę tę przyjmuje się jako temperaturę mięknienia badanego asfaltu. Oznaczenie wykonuje się przez napełnienie pierścieni badanym asfaltem, na którym układa się normowe metalowe kulki. Następnie cały zestaw podgrzewa się tak, że szybkość przyrostu temperatury wynosi około 5^oC/min. Za wynik należy przyjąć średnią arytmetyczną, z co najmniej dwóch oznaczeń.

Oznaczenie ciągliwości asfaltów

Określana jest maksymalna długość (w cm), do jakiej da się bez zerwania wyciągnąć próbkę w duktylometrze. Próbka asfaltowa uformowana w postaci zbliżonej do ósemek jest rozciągana w wodzie (w duktylometrze) o temperaturze 25^oC z szybkością 5cm/min. Kąpiel tę preparuje się tak, by jej gęstość była równa gęstości asfaltu. Jeżeli badany asfalt ma gęstość większą od wody to do wody w duktylometrze należy dodać chlorku sodowego lub gliceryny. Jeżeli jest odwrotnie, to do wody należy dodać alkoholu etylowego. Obserwując próbkę asfaltu należy zanotować położenie wskazówki duktylometru w chwili rozerwania próbki asfaltu. Za wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną, z co najmniej trzech pomiarów.

Pomiar temperatury łamliwości asfaltów

Płytkę stalową z naniesioną warstwą badanego asfaltu oziębia się w aparacie Frassa i przeprowadza się próby zginania. Początkowa temperatura jest o 10^oC wyższa od przewidywanej temperatury łamliwości. Następnie temperaturę obniża się i płytkę stalową przegina aż do uzyskania temperatury, w której zauważy się pierwszą rysę lub pęknięcie warstwy badanego asfaltu. Za wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną, z co najmniej trzech wyników pomiarów. Wyniki należy podawać z dokładnością do 1^oC.

40. Podać zasadę badania lepkości farb kubkiem Forda.

Do badania lepkości umownej stosowana jest metoda, która polega na pomiarze czasu wypływu badanego materiału przy użyciu określonego naczynia pomiarowego. Wyniki oznaczeń są zależne zarówno od specyficznych właściwości badanego materiału, jak i warunków prowadzenia pomiaru. Wyniki pomiaru czasu wypływu są powtarzalne tylko w przypadkach produktów mających charakter cieczy newtonowskich lub prawie newtonowskich. Norma wyszczególnia trzy kubki wypływowe o podobnych wymiarach, ale mające różne otwory: 3, 4 i 6 mm. Metodę tę stosujemy jedynie w przypadku produktów, dla których przerwanie się strumienia wypływowego z otworu kubka może być określane jednoznacznie. Czas wypływu to czas, jaki upływa od momentu, gdy badany produkt zaczyna wypływać z otworu pełnego kubka, do momentu, gdy wypływający strumień przestaje być ciągły przy otworze. Wpływ temperatury na czas wypływu jest bardzo ważny i zależy od typu produktu. Do celów arbitrażu międzynarodowego ważne jest znormalizowanie temperatury próby (23 +/- 0,5ºC). Dopuszcza się przeprowadzenie w innej, lecz uzgodnionej temperaturze (przy zapewnieniu wahań temperatury nie większych niż 0,5ºC w czasie badania). W celu uzyskania żądanej dokładności pomiarów, należy dla danego produktu wybrać taki kubek wypływowy, z którego czas wypływu byłby większy od 20 s. Wstępne sprawdzenie wykonuje się w celu określenia zdolności produktu do przeprowadzenia badania, tzn. czy zachowuje się on jak ciecz newtonowska lub prawie newtonowska. W tym celu należy dobrze ujednorodnić produkt, napełnić nim kubek i po upływie 5 s od napełnienia kubka usunąć palec z otworu zatykającego. Następnie należy powtórzyć pomiar pozostawiając produkt w kubku przez 60 s przed usunięciem palca. Jeśli drugi wynik różni się od pierwszego o więcej niż 10% produkt ten powinien być uznany za nie newtonowski, a więc nieodpowiedni do pomiaru tą metodą. Jeżeli produkt spełnia powyższe wymagania przechodzi się do pomiaru czasu wypływu. Zatykając otwór palcem, należy napełnić kubek próbką (przesączoną przez odpowiednie sito). Nadmiar próbki wraz z ewentualnymi pęcherzykami powietrza należy usunąć linijką lub szklaną płytką. Pod kubkiem wypływowym umieścić naczynie tak aby odległość między otworem kubka a powierzchnią ściekającej próbki była nie większa niż 100 mm. Usunąć palec z otworu, włączając jednocześnie czasomierz. Czas wypływu należy mierzyć z dokładnością do 0,5 s do pierwszego przerwania strumienia wypływającej próbki. Za wynik przyjmuje się średnią z dwóch pomiarów, nie różniących się więcej niż o 5% od ich średniej. Jeśli dwa oznaczenia różnią się więcej niż o 5% od ich średniej wartości, należy wykonać trzecie oznaczenie. Jeśli trzecie oznaczenie i jedno z dwóch poprzednich oznaczeń nie różnią się o więcej niż o 5% od ich średniej wartości, należy wyeliminować poprzedni wynik. Jako wynik przyjąć średnią arytmetyczną dwóch wybranych oznaczeń.

Do40.Opisać oznaczenie czasu wypływu farby. Co jest miarą tego oznaczenia ?

OPIS OZNACZENIA CZASU WYPŁYWU - to czas jaki upływa od momentu gdy badany produkt zaczyna wypływać z otworu pełnego kubka, do momentu gdy badany produkt przestanie wypływać w sposób cięgły przy otworze. Pod kubkiem wypływowym umieszcza się naczynie tak aby odległość między otworem kubka a powierzchnią ściekającej próbki nie była większa niż 100 mm . Czas wypływu należy mierzyć z dokładnością do 0,5 sekundy do pierwszego przerwania strumienia wypływajacej próbki. Za wynik przyjmuje się średnia z 2 pomiarów. Jeśli 2 oznaczenia różnią się o więcej niż 5 % od ich średniej wartości należy wykonać trzecie oznaczenie.

41. Wymienić rodzaje badań przeprowadzanych dla powłok malarskich

• Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego powłoki

• Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego powłoki w obniżonej temperaturze

• Sprawdzenie odporności na wycieranie

• Sprawdzenie odporności na szorowanie

• Sprawdzenie krycia jakościowego

• Sprawdzenie przyczepności do podłoża

• Oznaczenie współczynnika nasiąkliwości powierzchniowej

• Oznaczenie oporu dyfuzyjnego względnego

• Sprawdzenie odporności na uderzenie za pomocą aparatu Du Ponta

• Badanie odporności na zarysowanie

• Sprawdzenie ścieralności

42..opisać oznaczenie zdolności krycia farbą. Co jest miarą tego oznaczenia ?

OZNACZENIE KRYCIA (METODA JAKOŚCIOWO WIZUALNA) - zasada metody polega na wizualnej ocenie powłoki w czasie nanoszenia odpowiednich warstw na czarno białe podłoże oraz na porównywaniu grubości powłoki zapewniającej krycie z największą grubością powłoki przewidzianej dla danego wyrobu. Grubość poszczególnych warstw nie powinna przekraczać grubości powłoki określonej w normie przedmiotowej.

Po otrzymaniu suchej powłoki zapewniającej krycie szachownicy należy zmierzyć jej długość w pięciu różnych miejscach i obliczyć średnią arytmetyczną. Wartość krycia jakościowego ustala się na podstawie stosunku grubości:

K=d1/d0

gdzie: d1-grubość powłoki zapewniającej krycie [μm]

d0-największa grubość powłoki przewidziana w normie przedmiotowej [μm]

Za krycie jakościowe pierwsze uważa się krycie wyrobu, dla którego wartość K mieści się na granicach od 0 do 1.Za krycie jakościowe drugie uważa się krycie wyrobu, dla którego wartość K mieści się w granicach od 1 do 2.

Analogicznie wyraża się dalsze stopnie krycia.

43??

44??

45??

46.Wymienić rodzaje badań przeprowadzanych dla polistyrenu ekspandowanego.

1. Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego [barwa, wady powierzchni]

2. Sprawdzenie wymiarów

3. Oznaczenie chłonności wody [nasiąkliwość]

4. Oznaczenie współczynnika przewodności cieplnej

5. Badanie zmian liniowych w temperaturze +70ºC [stabilność wymiarów]

6. Oznaczenie odporności na obniżone i podwyższone temperatury

7. Oznaczenie zdolności samogaśnięcia styropianu

8. Oznaczenie wytrzymałości na ściskanie [naprężenie ściskające przy 10% odkształceniu względnym]

9. Sprawdzanie gęstości pozornej

10. Sprawdzanie wytrzymałości na rozrywanie siłą prostopadłą do powierzchni

11. Sprawdzanie spoistości płyt styropianowych

12. Sprawdzenie zachowania pod punktowym obciążeniem

13. Absorpcja wody przy długotrwałej dyfuzji

14. Pełzanie przy ściskaniu

---