Dno oceanu ulega ciągłym przemianom. W miejscu gdzie przebiega grzbiet oceaniczny występuje strefa spreadingu czyli rozrastania się dna morskiego. Grzbiety oceaniczne tworzą sieć wokół całej Ziemi. Można zaobserwować w tej strefie bardzo silny wulkanizm oraz epicentra trzęsień ziemi. Wiek skorupy oceanicznej rośnie symetrycznie od grzbietu w stronę otaczających kontynentów. Podobnie rośnie miąższość osadów. Wiek najstarszych części skorupy oceanicznej we wszystkich oceanach jest ten sam - górny trias.
Na podstawie teorii tektoniki płyt uznaje się, że sumaryczna powierzchnia dna oceanu nie zmienia się. Aby tak się stało w innym miejscu dno oceanu musi być pochłaniane, tworząc tzw. strefy subdukcji.
Spreading stał się jedną z podwalin innej teorii geotektonicznej: teorii ekspandującej Ziemi, według której Ziemia powiększa się, a jej przyrost realizuje się właśnie w strefach spreadingu.
Wg teorii tektoniki płyt jakiś mechanizm (może prądy konwekcyjne?) powoduje wypychanie magmy, co jest przyczyną rozsuwania się płyt oceanicznych. Wg teorii ekspandującej Ziemi to pękanie i rozsuwanie się płyt powoduje powstanie (w wyniku zmniejszenia ciśnienia) i wydobywanie się magmy na powierzchnię w rejonie grzbietu oceanicznego.
Ryft
Ryft - typ rowu tektonicznego o rozciągłości setek lub nawet tysięcy kilometrów, ograniczony równoległymi do siebie uskokami.
Powstaje na skutek rozciągnięcia się skorupy ziemskiej nad wznoszącą się rozgrzaną materią płaszcza ziemskiego. Ryfty występują w obrębie kontynentów (ryfty śródkontynentalne), gdzie mogą wskazywać miejsce ich przyszłego rozpadu i wzdłuż grzbietów śródoceanicznych, gdzie są strefą wydobywania się magmy na powierzchnię i rozszerzania dna oceanicznego. Towarzyszą im wyraźne obniżenia terenu, doliny ryftowe.
Strefa ryftu
Strefa ryftu - jest to miejsce, w którym znajduje się pęknięcie, powstałe poprzez tarcie ruchów konwekcyjnych magmy o podłoże litosfery. Następnie dochodzi do jej rozerwania i powstania ryftu, który zostaje wypełniony magmą.