FRANCJA
Data	1791	1795	1810
Kodeks	Pierwszy kodeks karny (w formie 2 ustaw Konstytuanty)	Kodeks o przestępstwach i karach	Kodeks karny Napoleona (Code penal)
Budowa	Składał się z 2 części. Pierwsza traktowała o karach, można ją było uznać za niejako część ogólną. Druga zajmowała się katalogiem przestępstw i kar, można ją uznać za część szczególną. Składała się z dwóch rozdziałów: o przestępstwach przeciwko jednostkom prywatny oraz o przestępstwach przeciwko interesowi publicznemu	Złożony z 646 artykułów	Składał się z rozdziału wstępnego i 4 ksiąg: - O karach kryminalnych i poprawczych - O osobach karnych [Część ogólna] - O zbrodniach i występkach oraz ich karalności - O wykroczeniach i karach policyjnych [Część szczególna]
Przedmiot regulacji	Prawo karne materialne (ale nie całe)	Jego nazwa była myląca, gdyż dotyczył głównie prawa karnego procesowego, a prawo karne materialne zajmowała jedynie 47 artykułów.	-
Zasady	-	-	-
Przestępstwa	-	-	1. zbrodnie (crimens) 2. występki (delits) 3. wykroczenia (contraventions)
Kary	-	-	- kary dręczące (śmierć, dożywotnie lub czasowe roboty publiczne, więzienie, deportacja) [1]* - kary hańbiące (pręgierz, wygnanie, pozbawienie praw obywatelskich, piętnowanie, konfiskata majątku) [1]* kary poprawcze (umieszczenie w domu poprawczym, czasowe pozbawienie praw obywatelskich i cywilnych, grzywna, więzienie); sądziły je trybunały policji poprawczej [2]* - kary policyjne (np. grzywna do 15 franków, areszt do 5 dni); rozpoznawały je sądy policji municypalnej [3]*
Uzupełnienia	- 1791r. - Kodeks policji municypalnej - 1791r. - kodeks karny wiejski	-	-
Obowiązywanie	-	-	Obowiązuje (z licznymi zmianami - ok. 200 poprawek) do dzisiaj.
Inne	-	-	Pierwszy klasyczny kodeks karny czasów nowożytnych

* - nr przestępstwa, do jakiego odnosił się dany rodzaj kary

	AUSTRIA
Data	1768	1786	1787	1803
Kodeks	Theresiana (Constitutio criminalis Theresiana)	Leopoldina (Codice Leopoldina)	Kodeks karny Józefa II - Josephina (Allgemeines Gesetz uber Verbrechen und derselben Bestrafung)	Franciscana (Strafgesetz uber Verbrechen und schwere Polizeiubertretungen) Księga ustaw na zbrodnie ciężkie i przestępstwa polityczne.
Budowa	Dzielił się na 2 części. Pierwsza zawierała w większości przepisy z zakresu postępowania karnego oraz nieliczne artykuły karno-materialne. Druga zawierała postanowienia o poszczególnych przestępstwach i sposobach ich karania. Całość liczyła 104 (wieloparagrafowe) artykuły.	Składał się z 119 artykułów	Całość składała się z 2 części, obejmujących łącznie 264 paragrafy. Pierwsza traktowała o przestępstwach i karach kryminalnych (cięższych), karach kryminalnych (cięższych). Druga o przestępstwach i karach politycznych (lżejszych).	Składała się ze wstępu i 210 paragrafów. Całość podzielona na 2 księgi: Pierwsza - regulowała zbrodnie. Druga - ciężkie przestępstwa policyjne
Przedmiot regulacji	-	Regulował: prawo karne materialne, postępowanie sądowe, organizację sądów	Ustawa normowała wyłącznie prawo karne materialne.
Zasady	-	Za główny cel represji karnej przyjęto w niej: poprawę przestępcy, zadośćuczynienie szkód wyrządzonych społeczeństwu, uniemożliwienie popełnienie przestępstwa w przyszłości itp. Zniesiono karę śmierci.	Po raz pierwszy usankcjonowano ustawowo zasadę: - nullum crimen sine lege - nulla poena sine lege. - równości wobec prawa. - kara została zindywidualizowana - humanitaryzm kar - brak instytucji przedawnienia.	Opierała się na Josephinie. Przywrócono jednak instytucję przedawnienia.
Przestępstwa	- publiczne [bardzo ciężkie, ciężkie, lekkie] - prywatne - mieszane	-		-
Kary	- na życiu - na ciele - na czci - na majątku	-		-
Uzupełnienia	-	-		-
Obowiązywanie	-	-		-
Inne	-	W rezultacie Leopoldina stała się pierwszym kodeksem karnym Europy, który w formie ustawodawstwa pozytywnego zrealizował postulaty humanistów.		-

- 1852r. - nowy kodeks karny (jednak oparty na dziele z 1803r.) - wzorem francuskim podział na: zbrodnie, występki i wykroczenia.
Przetrwał do 1947r.

	NIEMCY
	PRUSY		BAWARIA		II RZESZA
Data	1794	1851	1751	1813	1871
Kodeks	Landrecht pruski	Nowy pruski kodeks karny	Codex iuris Bavairici criminalis (Twórcą był W.K. Kreittmayer)	Kodeks karny (Twórcą był A. Feuerbach)	Kodeks karny ogólnoniemiecki
Komisja	-	- 1826r. - powstaje komisja kodyfikacyjna pod przewodnictwem A. Danckelmanna - pruskiego min. sprawiedliwości. Do 1848r. powstało aż 9 projektów.	Kodyfikację prawa karnego zaczęto w II poł. XVIII w. za panowania Maksymiliana Józefa III	-	-
Budowa	Przepisy karne zawarte zostały w nim w tytule XX, części II, obejmując łącznie 1577 paragrafów, przy czym postanowienia ogólne - 50.	-	Kodeks oparty na Carolinie, brak myśli postępowych.	Obejmował 459 artykułów i dzielił się na 2 części - ogólną i szczególną.	Składał się z 370 paragrafów i dwóch części. Pierwsza - charakter ogólny (O karaniu za zbrodnie, występki i wykroczenia w ogólności), druga - charakter szczegółowy (O poszczególnych zbrodniach, występkach i wykroczeniach i ich karalności).
Przedmiot regulacji	-	-	-	-	-
Zasady	-maksymalna kazuistyka - nullum crimen sine lege	Wzorował się generalnie na kodeksie francuskim z 1810r. - równość wobec prawa, - nullum crimen sine lege - nulla poena sine lege	-	- równość wobec prawa - reguła nullum crimen sine lege (twórcą tej reguły był sam A. Feuerbach).	Cechował go liberalizm
Przestępstwa	- publiczne - prywatne	- zbrodnie - występki - wykroczenia	-	- zbrodnie - występki - wykroczenia	-
Kary	-	-	-	-	-
Uzupełnienia	- 1805r. - Powszechne prawo kryminalne dla państw pruskich	-	-		- 1878r. - ustawy antysocjalistyczne - 1884r. - ustawy „dynamitowe” - przeciwko zamachom anarchistycznym
Obowiązywanie	-	-	-	W Bawarii obowiązywał do 1861r.	-
Inne	-	-	-	Oparty na własnych ustaleniach twórcy - należał do najnowocześniejszych i najlepszych kodeksów epoki. Stał się wzorem dla kodeksów karnych: Saksonii (1838), Hanoweru (1840), Hesji (1841).	-

	ROSJA
Data	1832	1845	1903
Kodeks	Zbiór praw	Kodeks kar głównych i poprawczych	Kodeks Tagancewa
Komisja	W Rosji ideę kodyfikacji zainicjował już Piotr I, następnie Katarzyna II (Instrukcje) - jednak nie przyniosło to żadnych skutków Efekty przyniosło panowanie liberalnego Aleksandra I, a także działalność Michała Sperańskiego.	Reformy Sperańskiego i jego następcy D. Błudowa	W 1881r. powołano komisję kodyfikacyjną, której pracami kierowali N.G. Tagancew i I.j. Fojnicki.
Budowa	Liczył 765 artykułów.	W swej pierwszej redakcji kodeks liczył 2224 artykułów	Składał się z 687 zwięzłych artykułów, przy czym pierwsze 72 zawierały normy ogólne, nawiązujące do założeń szkoły klasycznej
Przedmiot regulacji	-	-	-
Zasady	Przestarzały	- nullum crimen sine lege - nulla poena sine lege	- równość wobec prawa, - nullum crimen sine lege - nulla poena sine lege - subiektywizacja odpowiedzialności karnej.
Przestępstwa	-	-	a) zbrodnie (śmierć, katorga, zesłanie, długoletnie więzienie) b) występki (więzienie do lat 6, twierdza) c) wykroczenia (areszt, grzywna).
Kary	-	a) główne: pozbawienie praw (stanu, rodzinnych i majątkowych), kara śmierci, zesłanie na katorgę, zesłanie na osiedlenie się na Syberii i Kałkazie b) poprawcze: zesłanie krótkotrwałe, osadzenie w twierdzy, więzienie, roty aresztanckie, kary cielesne, grzywna	-
Uzupełnienia	-	- 1874r. - ukazy o buntach i tajnych związkach - 1882r. - ukazy o środkach wybuchowych - 1881r. - ukazy o środkach ochrony spokoju państwowego i publicznego	-
Obowiązywanie	-	-	Z kodeksu w życie weszła jedynie część ogólna. W rezultacie w Rosji, w roku 1917, obowiązywały równolegle przepisy KKGP w redakcji z 1885r., ustawa o karach wymierzonych przez sędziów pokoju z 1864r. i część ogólna kodeksu z 1903r.
Inne	-	-	-

---