Nauka Jezusa Chrystusa

W nauczaniu Jezusa centralnym motywem było

Królestwo Boże (niebieskie); rozumiał on przez

nie sferę panowania Bożego, w której już teraz

każdy (nawet grzesznik czy nędzarz) może się

znaleźć, zmieniając swe życie — choć w pełni

objawi się ono dopiero w czasach ostatecznych.

Stosownie do tego Jezus formułował pouczenia

dotyczące sposobu życia, etyki, mądrości praktycznej,

a także zapowiedzi sądu Bożego w stylu apokaliptyki.

Nauki moralne Jezusa odznaczają się maksymalizmem;

odrzucając przepisy formalistyczne, Jezus wzywał

do nawrócenia i nadawał przykazaniom moralnym

interpretację rozszerzoną (Kazanie na Górze), np.

zabronił rozwodów i wezwał do miłości nieprzyjaciół.

Takie ujęcie moralności wynika z przekonania

o bliskości Królestwa Bożego, jak też z obowiązku

naśladowania nieograniczonego miłosierdzia Bożego.

Jezus nauczał w formach prostych, spokrewnionych z

żydowską literaturą mądrościową. Były to maksymy,

odpowiedzi na pytania oraz przypowieści, szczególnie

charakterystyczne dla Jezusa, które w formie obrazów

wziętych z przyrody i życia codziennego objaśniały

naturę Królestwa Bożego i uczulały na potrzebę

przemiany życia.

Wychowanie rycerskie

paź - rodzice oddawali swoich

siedmioletnich synów na dwór,

gdzie nabierali oni ogłady i uczyli

się jak służyć damom

giermek (10 - 15 lat)- chłopiec przechodził

pod nadzór danego rycerza, którego był

nieodłącznym towarzyszem; służył mu, dbał

o konie, uczył się władać bronią jednak nie

mógł uczestniczyć w walkach

rycerz - pasowanie na rycerza oznaczało

nadanie praw obywatelskich, a więc rycerz posiadał

swój majątek i mógł się żenić; pasowanie miało

miejsce podczas różnego rodzaju uroczystości

Wychowanie cechowe-mieszczeńskie

uczeń (terminator) - do terminu (zakładu r

zemieślniczego) byli oddawani chłopcy od 7 do 10 lat,

gdzie pobierali oni naukę od mistrza, jednak ich praca

głównie polegała na służeniu czy sprzątaniu i jedynie

przy okazji tych czynności mogli oni podpatrywać

czynności rzemieślnicze; nauka była płatna - najczęściej

w naturze (drób, jaja itp.) o różnej wysokości;

długość trwania tego okresu zależał jedynie od mistrza,

a zakończenie jej było jednoznaczne z przejściem na

kolejny stopień - czeladnika

czeladnik - nauka była już bezpłatna, a o jej

długości decydował mistrz, choć najczęściej trwała

ona aż do jego śmierci; akt czeladniczy był nadawany

publicznie przed starszyzną cechową, a wyzwolony

uczeń wpisywany był do księgi rejestrów; czeladnik

pracował pod okiem swojego mistrza, czasami mógł go

zastępować; za swoją pracę otrzymywał wynagrodzenie;

ten etap trwał niezwykle długo, gdyż niechętnie dzielono

się tajnikami swojego rzemiosła; zrzeszenia rzemieślników

były to cechy, grupy zamknięte

mistrz

---