MIKROBIOLOGIA WYK. 06.10.15
Kilka ważnych nazwisk i dat
Anton van Leeuwenhoek (1632-1723) holenderski sukiennik, producent mikroskopów,
przyrodnik. W 1674r. Spojrzał na krople wody przez wykonane własnoręcznie soczewki
mikroskopu I odkrył, że coś tam jest - drobnoustroje
Otto Friedrich Muller (1730 - 1784) duński przyrodnik pogrupował bakterie w rodzaje I gatunki
zgodnie z metodą Karola Lineusza, dając początek taksonomicznej klasyfikacji drobnoustrojów
W 1840r. Niemiecki patolog Friedrich Henie zaproponował kryteria udawadniające rolę
drobnoustrojów w wywoływaniu chorób
W latach 1870 -1880 Robert Koch (postulaty Kocha) I Ludwik Pasteur (teoria zarazków)
potwierdzili tę teorię udawadniając, że drobnoustroje powodują wąglik, wściekliznę, dżumę,
cholerę i gruźlicę.
W roku 1910 niemiecki chemik Paul Ehrlich odkrył pierwszą substancję o charakterze
przeciwdrobnoustrojowym - działającą przeciwko krętkom powodującym kiłę - salvarsan
- penicylina, Aleksander Fleming w 1928 roku -
sulfanilamid, Gerhard Domagk w 1935 roku -
streptomycyna, Selman Waksman w 1943 roku
W 1892 rosyjski botanik Dimitri Iwanowski wykazał, że ekstrakty z chorych roślin tytoniu, nawet
po przefiltrowaniu przez bakteriobójcze filtry ceramiczne, wywołuja takie same zmiany
chorobowe u roślin zdrowych. Datę tę uważa się za początek wirusologii.
W 1898 holendeerski botanik I mikrobiolog Martinus Beijerinic potwierdził I uzupełnił badania
Iwanowa, sformułował nowoczesne poglądy na choroby wirusowe, określając wirusy jako
contagium vivum fluidum - rozpuszczalny żywy patogen.
W 1900 roku Walter Reed, amerykański lekarz wojskowy, wykazał że żółta gorączka przenoszona
jest przez komary - odkrycie wytyczyło nowe kierunki współczesnej epidemiologii I ekonomii.
Karl Landsteiner I Erwin Popper (1909) wykazali, że poliomielitis jest powodowany przez
"czynnik przesączalny" - pierwsza ludzka choroba o udokomentowanej wirusowej
etiopatogenezie
Rożnice między Eukaryata o prokaryota:
Bakterie sa najmniejszymi komórkami:
Średnica najmniejszych bakterii (Chlamydia I Rickettsia) wynosi zaledwie 0,1-0,2 µm
Niektóre gatunki (np. Thiomargarita namibiensis) są kilkaset większe od bakterii przeciętnej
wielkości I moga być widzialne już gołym okiem
Komórki roślinne I zwierzęce są znacznie większe - poczynając od 7µm średnicy (czerwone
krwinki), akończąc na kilkudziesięcu centrymetrach długości
Komórki zwierząt, roślin I grzybów określane są mianem eukariontów
Bakterie I sinice należą do prokariontów
Komórki prokariotyczne różnią się od eukariotycznych przede wszystkim:
-brakiem jądra I niektórych organelli
-strukturą genomu
Wiroidy - małe (200-400 nt) infekcyjne, koliste cząsteczki RNA, nie osłonięte kapsydem I
prawdopodobnie nie kodujące białek. Związane są z niektórymi chorobami rośli, do tej pory nie
stwierdzono, aby były chorobotwórcze dla zwierząt.
Wirino (wirusoidy) - większe niż wiroidy (1000 nt) satelitarne cząsteczki RNA. Wykorzystują mechanizm
replikacyjny wirusa do namnażania się. W procesie dojrzewania wirusa wbudowują się do wnętrza
wirusowego kapsydu jako pasażerowie "na gapę". Występują u roślin I zwierząt. Prawdopodobnie są
czynnikiem patogennym.
Priony (białkowe cząsteczki zakźne) - pojedyńcze cząsteczki białka, nie mające kwasu nukleinowego.
Białko prionu I gen je kodujący wystepuje w normalnych, "niezainfekowanych' komórkach. Uważa się, że
priony są czynnikiemzakaźnym wywołującym choroby degeneracyjne ośrodkowego ODN m.in.: chorobę
Creutzfeldta-Jacoba, kuru u ludzi, scarpie u owiec I gąbczastą encefalopatie u bydła (BSE). Ogólne
określenie tych zakażeń to zakaźne encefalopatie gąbczaste. (Transmissible Spongiform
Encephalopathies, TSE)
Wirusy
Ultramikroskopowe, bezwarunkowe pasożyty wewnątrzkomórkowe:
Posiadają tylko jeden rodzaj kwasy nukleinowego, DNA lub RNA
Nie posiadają układów enzymatycznych wytwarzających energię ani aparatu syntetyzującego
białka
Zmuszają zakażone komórki gospodarza do tworzenia cząsteczek wirusa
Cząstki zdolne do wywołania zakażenia. Rozmiar waha się od 18 do 600nm. Wirusy prawie nigdy nie
posiadają obu kwasów nukleinowych jednocześnie, jakkolwiek odkryty ostatnio Minivirus posiada
zarówno DNA, jak I RNA. Nie są organizmami żywymi. Wirusy to pasożyty, które wymagają do replikacji
komórek gospodarza.(rodzaj komórek infekowanych przez wirusy, a także typ odpowiedzi gospodarza
warunkują objawy kliniczne) Jak do tej pory, opisano ponad 2000 gatunków wirusów, z których około
650 jest w stanie zainfekowac człowieka I zwierzęta. Infekcja może prowadzić albo do szybkiej replikacji
wirusa I zniszczenia komórek gospodarza, albo może być długotermonowa I przewlekła. Konsekwencją
są zakażenia od pospolitego przeziębienia czy biegunek, akończąc na smiertelnych infekcjach wirusami
wścieklizny, Ebola, ospy prawdziwej czy HIV.
Bakterie
W przeciwieństwie do wirusów są organizmami żywymi ( są drobnoustrojami prokariotycznymi - nie
mają mitochondriów, błony komórkowej, aparatu Golgiego, retikulum endoplazmatycznego).
Rozmnażaja sie przez bezpłciowy podział komórki. Może dochodzić do rekombinacji genetycznej.
Budowa ściany komórkowej jest złożona, wyróżnic możemy jej dwa typy:
Bakterie Gram+ : ściana komórkowa składa się z grubej peptydoglikanowej warstwy
Bakterie Gram- : nad cienkąwarstwą peptydoglikanu znajduje sie jeszcze błona zewnętrzna
Niektóre bakterie nie posiadają ściany komórkowej I żyją jedynie w środowisku hipertoniczny
lub w wewnątrz komórek gospodarza.