1.

Wymień znane Ci rodzaje benchmarkingu omawiając ich
wady i zalety.

Benchmarking - ciągła i systematyczna metoda rozwoju oraz
usprawniania działania organizacji, polegająca na konfrontowaniu
własnej

efektywności

mierzonej

produktywnością,

jakością

i

doświadczeniem z wynikami tych przedsiębiorstw i organizacji, które
można uznać za wzór doskonałości. Polega na wykonywaniu stałej
kontroli i pomiaru. Benchmarking wewnętrzny to dokonywanie
porównań pomiędzy wydziałami, oddziałami lub filiami w ramach jednej
organizacji. Ten rodzaj benchmarkingu skupia się na badaniu oraz
ocenie

procesów

i

metod

stosowanych

w

danym

oddziale

przedsiębiorstwa. Zalety: dobra dostępność inf., dokładne wyniki,
ponieważ 1 źródło pochodzenia inf. „bezpieczne otoczenie”, dobre
wyniki w zdywersyfikowanych firmach. Wady: zawężone pole widzenia,
powstające uprzedzenia w przed. Benchmarking konkurencyjny
polega na porównywaniu własnych rozwiązań z rozwiązaniami
bezpośrednich konkurentów (przedsiębiorstw produkujących te same
wyroby lub świadczących te same usługi). Porównanie musi dotyczyć
organizacji, które najlepiej opanowały daną dziedzinę i pozwala na
ustalenie pozycji konkurencyjnej. Wady: słaby dostęp do inf. O
działalności konkurencji, zawężone pole badań do obszaru jednej
branży. Zalety: pozyskiwanie istotnych danych strategicznych,
porównywalność procesów i wyrobów, dokładność określenia pozycji na
rynku,

oddziaływanie

na

załogę.

Benchmarking

ogólny

(funkcjonalny/ horyzontalny) najczęściej stosowany, a polega na tym,
że organizacja identyfikuje i uczy się na podstawie najskuteczniejszych
procedur stosowanych przez inną organizację bez względu na rodzaj
prowadzonej przez nią działalności. Zalety: Pozwala to uniknąć
problemu występującego w benchmarkingu konkurencyjnym, czyli
nieufności i niechęci do udzielania poufnych informacji, innowacyjność
rozwiązań powstających na skutek porównań organizacji działających w
różnych branżach. Wady: analiza wyników jest jednak czasochłonna a
ich wdrażanie jest stosunkowo trudne, problem porównywalności.
Benchmarking strategiczny dotyczy porównywania różnych procedur
i procesów stosowanych na poziomie strategicznym. Obejmuje on
analizę dokonywania wyboru produktów, formułowania ogólnej
strategii, dokonywania inwestycji. Zalety: powala określić elementy
strategii liderów rynkowych najczęściej związane z ich mocną pozycja
na

rynku.

Benchmarking

wyników

porównywanie

danych

świadczących o poziomie efektywności działania organizacji-zarówno w
aspekcie ekonomicznym, jak i operacyjnym. Porównań dokonuje się w
celu uszeregowania kilku przedsiębiorstw pod względem osiąganych
rezultatów i wyznaczenia własnej pozycji zajmowanej na tle innych
przedsiębiorstw danego sektora. Benchmarking procesów opiera się
na porównywaniu procedur i procesów stosowanych przez różne
organizacje.

Identyfikuje się procesy wymagajace

usprawnień,

porównuje i wprowadza usprawnienia. Cecha wspólna wszystkich
rodzajów benchmarkingu - postanowienie „uczenia się organizacji”.
2.

Wymień wady i ograniczenia reengineeringu.

Reengineering

to

całkowite

przeprojektowanie

procesów

z

nastawieniem na osiągnięcie maksymalnej efektywności. Reengineering
nie podaje gotowych recept postępowania. Wady:
Autorytarny styl kierowania podczas wdrażania koncepcji, pomijanie
pracowników w trakcie przygotowywania reorganizacji, wysokie koszty
wprowadzenia w życie, zaniedbywanie aspektów kulturowych, co
stwarza niebezpieczeństwo powstania silnego oporu wobec. Zalety:
całościowe i uniwersalne myślenie i działanie, wzrost wydajności,
skrócenie czasu trwania procesów.
3.

Jakie zmiany zachodzą w organizacji pod wpływem
reengineeringu?

Miejsce komórek funkcjonalnych zajmują zespoły odpowiedzialne za
proces.

Zmienia

się

rola

pracowników,

Zmienia

się

sposób

przygotowania do wykonywania zadań, nie wystarczy przyuczenie
pracownika do zawodu - potrzebne jest pełne wyszkolenie go, a
następnie

dalsze

dokształcanie.

Wprowadza

zmianę

zasad

wynagradzania, należy opierać się na wynikach pracy, a nie na
aktywności. Podstawą awansowania pracownika są jego zdolności.
wymaga zmiany nastawienia i przekonań pracowników. Powinni być oni
przeświadczeni o tym, że pracują dla klientów, a nie dla swoich
przełożonych. Inna rola przełożonego - z szefa powinien przeobrazić się
w trenera. Zmiana struktury organizacyjnej — z hierarchicznej na
płaską. (Mniej menedżerów).
4.

Co rozumiesz pod pojęciem efektywności organizacji, jakie
są miary efektywności?

Efektywność organizacji – miara sprawności i skuteczności organizacji,
czyli miara tego, w jakim stopniu osiąga ona odpowiednie cele.
Efektywność

–

rezultat

podjętych

działań,

opisywany

relacją

uzyskanych efektów do poniesionych nakładów. Oznacza uzyskanie
najlepszych efektów. Efektywność w organizacji można mierzyć za
pomocą zysku. Kolejnym parametrem określającym efektywność firmy
jest jej wartość przychodów, wzrost udziałów w rynku. Udział w rynku
może być mierzony w ujęciu wartościowym i ilościowym. Efektywność
na tym poziomie jest to relacja nakładów do efektów generowanych
przez organizację obrazowana z wykorzystaniem miar. Efektywność
organizacji mierzona: wzrost przychodów, wzrost rentowności, wzrost
ilości zatrudnionych pracowników, wzrost stopy zwrotu z inwestycji.
5.

Jak wyznacza się rentowność przedsiębiorstwa?

Najpopularniejszą

metodą,

stosowaną

w

badaniu

rentowności

przedsiębiorstwa jest analiza wskaźnikowa. Polega ona na porównaniu
wyniku, osiągniętego przez spółkę z wartością obrotów lub wielkością
zaangażowanych zasobów kapitałowych względnie majątkowych.
Wskaźniki te informują o szybkości zwrotu zaangażowanego w
przedsiębiorstwie kapitału. Wyróżnia się wskaźniki określające:
Rentowność sprzedaży, Rentowność majątku, Rentowność finansową.
Rentowność sprzedaży – mogą być liczone jako rentowność brutto i
netto.

%

100

_

_

_

_

_

_

×

=

netto

sprzedaz

niem

opodatkowa

przed

zysk

brutto

sprzedazy

i

rentownosc

wskaznik

Przedstawia

on

wielkość

zysku

przypadającego

na

jednostkę

przychodów. Informuje, więc o udziale zysku w sprzedaży. Im wyższy
jest wskaźnik, tym większa opłacalność sprzedaży..

%

100

_

_

_

_

_

×

=

netto

sprzedaz

netto

zysk

netto

sprzedazy

i

rentownosc

wskaznik

Wskaźnik ten jest określany również zwrotem ze sprzedaży. Informuje
on o udziale zysku po opodatkowaniu w wartości sprzedaży. Im jego
wartość jest większa, tym kondycja finansowa firmy jest lepsza.
Rentowność majątku – informuje o wielkości zysku netto
przypadającego na jednostkę wartości zaangażowanego w firmie
majątku.

%

100

_

_

_

)

(

_

_

×

=

ogolem

majatku

wartosc

netto

zysk

ROA

majatku

i

rentownosc

wskaznik

Określa on zdolność aktywów przedsiębiorstwa do generowania zysku.
Pokazuje, jak efektywnie firma zarządza swoimi aktywami. Im
wskaźnik jest wyższy korzystniejsze jego perspektywy rozwojowe. Przy
obliczaniu tego wskaźnika określa się wpływ różnych czynników na jego
poziom. Zatem wykorzystuje się zależność:

ogolem

aktywa

netto

sprzedaz

netto

sprzedaz

netto

zysk

ogolem

aktywa

netto

zysk

_

_

_

_

_

_

×

=

czyli:

aktywow

rotacja

netto

sprzedazy

rentownosc

aktywow

rentownosc

_

_

_

_

×

=

Rentowność finansowa – dotyczy rentowności zaangażowanego
kapitału własnego.

%

100

_

_

_

_

_

×

=

wlasny

kapital

netto

zysk

wlasnego

kapitalu

i

zyskownosc

wskaznik

Pozwala określić stopę zysku z inwestycji w dane przedsiębiorstwo. Im
wartość wskaźnika jest wyższa, tym lepsza jest sytuacja finansowa
firmy. Do celów analitycznych wskaźnik zwrotu kapitału własnego
można przedstawić za pomocą iloczynu:

wlasny

kapital

ogolem

aktywa

ogolem

aktywa

netto

zysk

wlasny

kapital

netto

zysk

_

_

_

_

_

_

×

=

Z powyższej relacji wynika, że wielkość wskaźnika zależy od wielkości
wygenerowanego zysku oraz od źródeł finansowania majątku.

%

100

.

_

_

.

_

_

_

_

.

_

_

×

+

+

=

dlugoterm

dlugi

wlasny

kapital

dlugoterm

dlugow

od

odsetki

netto

zysk

stalego

kapit

i

rentownosc

wskaznik

6.

Podaj definicje organizacji uczącej się.

Organizacja, która wspiera uczenie się wszystkich swoich członków i
sama ciągle się przekształca. Cechy organizacji uczącej się, to przede
wszystkim otwartość pracowników na nowe idee i trendy, elastyczność,
gotowość przystosowywania się do zmiennych warunków otoczenia i
ciągłe podnoszenie kwalifikacji członków organizacji. Wprowadzeniu w
życie koncepcji organizacji uczącej się z reguły towarzyszy tworzenie
się własnej, specyficznej, opartej na wiedzy kultury organizacyjnej.
Uczenie staje się elementem motywującym pracowników. Ludzie
zaczynają twórczo pracować, a przez to samorealizują się. Ważnymi
elementami tej koncepcji są tolerancja dla krytyki oraz analiza
popełnianych błędów, celem wyciągania z nich wniosków na przyszłość.
Analizując style organizacyjnego uczenia się, badacze wyróżniają dwie
kategorie: orientacja pasywna, niższy poziom uczenia się, uczenie się
poprzez pojedynczą pętlę, orientacja aktywna, wyższy poziom uczenia
się, podwójna pętla, generowanie i przetwarzanie. NP. Shell Oil
Company zakupiła ośrodek szkolenia kadr kierowniczych na północ od
swój centrali w Houston. Ośrodek szczyci się najnowocześniejszymi
salami do zdjęć i technikami nauczania, miejscami noclegowymi w
pensjonatach, restauracją i obiektami rekreacyjnymi takimi jak pole
golfowe, basen i korty tenisowe. Wszyscy pracownicy Shella
obowiązkowo uczestniczą w programach szkoleniowych, seminariach i
innych podobnych działaniach, zdobywając cały czas najnowsze
informacje potrzebne im do efektywniejszego przyczyniania się do
poprawy wyników firmy.
7.

Wymień i szczegółowo opisz jeden z wybranych wymiarów
organizacji uczącej się.

Stabilność strategii (ten składnik ma negatywny wpływ na uczenie się),
podejście

do

ryzyka

i

eksperymentu,

stwarzanie

możliwości

indywidualnego uczenia się pracowników, dialog i upełnomocnienie
pracowników (dotyczy sytuacji, w której pracownicy mogą decydować,
w jaki sposób wykonywać zadania; jest to również związane z
ponoszeniem odpowiedzialności za podjęte decyzje), współpraca i
zespołowe uczenie się, podstawy liderów, połączenie organizacji z jej
otoczeniem, pamięć organizacyjna, nabywanie wiedzy, kluczowe
rezultaty uczenia się.
8.

Opisz postawy kadry kierowniczej stymulujące przepływ
wiedzy w organizacji.

Istnieje kilka prostych sposobów, które nie wymagają wielkich
nakładów

finansowych,

a

mogą

ułatwić

przepływ

wiedzy

w

przedsiębiorstwie.

Dużym

uznaniem

cieszy

się

organizowanie

codziennej pracy w tzw. Otwartych przestrzeniach, które sprzyjają
pokonywaniu pewnych barier komunikacyjnych. Chodzi tu o takie
zorganizowanie miejsc pracy, by pracownicy mieli ciągłą fizyczną
możliwość kontaktowania się ze sobą, zadawania pytań i poszukiwania
odpowiedzi. Transferowi wiedzy sprzyjają również systematyczne
spotkania pracowników, mające na celu wymianę spostrzeżeń i uwag
na temat ogólnej działalności firmy czy też konkretnego projektu.
Swobodna wypowiedzi i dyskusja w gronie współpracowników może
okazać się niezastąpionym kanałem dystrybucji wiedzy, o ile nie trafi
na barierę w postaci relacji przełożony –podwładny. Kluczowym
stymulatorem rozwoju pracowników w kierunku świadomości wiedzy
jest odpowiednia motywacja. Prawidłowo określone przez kierownictwo
priorytety

postępu

zawodowego

ułatwią

pracownikom

wybór

ewentualnych dodatkowych kursów lub zainteresowań. Najważniejsze
jednak jest to, aby nagradzać i awansować tych, którzy dzielą się
wiedzą z innymi i podejmują kroki w celu jej tworzenia. Menedżerowie
najwyższych szczebli powinni zadbać, aby system motywacyjny był
odpowiedni nie tylko dla pracowników, którzy nie rozumieją kwestii
kreacji wiedzy, ale także dla tych, którzy są aktywni i kreatywni tak, by
dodatkowo pobudzić ich do jeszcze większego zaangażowania.
9.

Wymień i opisz modele kapitału intelektualnego.

Model 1

Model 2

Wartość rynkowa przedsiębiorstwa

Elementy kapitału intelektualnego: pracownicy – wykorzystują
swoją wiedzę, doświadczenie, aby zaspokajać potrzeby klientów,
wiedza pracowników przekształcana jest w struktury i procesy i może
być wykorzystywana przez inne osoby. Wiedza w przedsiębiorstwie
dzieli się na jawna i niejawną. Kapitał intelektualny dzielimy na
strukturalny i ludzki. relacyjny kapitał strukturalny – zawiera
powiązania z partnerami biznesowymi i inne zewnętrzne powiązania,
które mają wkład w zaspokajanie potrzeb firmy. K. Relacyjny zawiera
również takie elementy jak reputacja i potencjał klientów. Sieć –
powiązania firmy, które wynikają z tej sieci są ważne dla przyszłej
zyskowności

firmy.

Marka

–

definiowana

jako

umiejętność

rozpoznawania przez docelową grupę klientów i na ile skutecznie
przedsiębiorstwo jest zarządzane by wyróżniać się od konkurentów.
klienci – generowanie przychodu, informacja dla firmy o możliwościach
wprowadzenia udogodnień dla nowych klientów. Wartość kapitału
intelektualnego jest kombinacja powiązań biznesowych oraz kapitału
ludzkiego i strukturalnego. Kiedy istotne jest określenie kapitału
intelektualnego: wycena przedsiębiorstwa, rozwój firmy, raportowanie.
10.

Przedstaw modele zarządzania wiedzą.

Kluczowe czynniki w zarządzaniu wiedzą: przywództwo, kultura,
infrastruktura

Pozytywnie wpływają na zarządzanie wiedzą: menedżerowie i liderzy,
którzy umożliwiają proces uczenia się, są skłonni podejmować ryzyko,
zapewniają warunki do uczenia się, rozumieją iż dzielenie się wiedzą i
uczenie innych są istotne, otwartość ludzi na nowe koncepcje.
Negatywnie: brak czasu wynikający z presji, zmieniająca się kultura
organizacyjna, m i l którzy nie uczestniczą w procesie uczenia się.

11.

Co

rozumiesz

pod

pojęciem

wartość

rynkowa

przedsiębiorstwa?

Oznacza najbardziej prawdopodobną cenę, po której majątek zmieniłby
właściciela przechodząc z rąk chętnego do sprzedaży sprzedawcy w
ręce chętnego do kupna nabywcy, gdy ten pierwszy nie jest zmuszony
do sprzedaży a ten drugi nie jest zmuszony do kupna; obie strony
zaznajomione są ze szczegółami transakcji, obie strony chcą zawrzeć
transakcję i są poinformowane o stanie majątku i znają realia rynkowe.
Ponieważ wycena przedsiębiorstw jest bardzo skomplikowanym
procesem to przedstawionej definicji towarzyszą jeszcze następujące
założenia: strony transakcji są niezależne od siebie i niezwiązane,
strony umowy działają racjonalnie i rozważnie i nie kierują się
szczególnymi motywami, strony mają stanowczy zamiar nabycia
umowy, strony nie działają pod presją, strony są świadome wszystkich
okoliczności mających wpływ na wartość, został zachowany okres czasu
potrzebny do wynegocjowania umowy.
12.

Wymień i krótko scharakteryzuj podejścia do wyceny
przedsiębiorstw.

Podejście majątkowe: metoda księgowa (aktywów netto, wartości
księgowej)-stopień umorzenia i stawka amortyzacji środków trw.,
metoda odtworzeniowa-stan techniczny i stopień zużcia, metoda
likwidacyjna-upłynnienie majątku firmy i wyznaczenie dolnej granicy.
Podejście

dochodowe:

metoda

zdyskontowanych

przepływów

pieniężnych (DCF), metoda zdyskontowanych zysków netto, metoda
zdyskontowanych dywidend, metoda dochodu wartości rezydualnej,
metoda zdyskontowanych zysków brutto lub marży. Podejście
mieszane: metoda berlińska, metoda szwajcarska. Podejście
multiplikacyjne (mnożnikowe): metoda mnożnika zysku, metoda
mnożnika wartości księgowej, metoda transakcji porównywalnych.
Pozostałe: metoda wyceny z opóźnieniem czasowym.
13.

Wskaż słabe strony ustalenia wartości przedsiębiorstwa
podejściem majątkowym.

W obrębie tego podejścia wyróżniamy następujące metody: księgowa,
odtworzeniowa

i

likwidacyjna.

Wartość

księgowa

majątku

przedsiębiorstwa zawarta jest w każdym bilansie, jej ustalenie polega
na zmniejszeniu aktywów o wszelkiego rodzaju zobowiązania. Metoda
ta rzadko odzwierciedla rzeczywista wartość przedsiębiorstwa z
powodu: Historycznego charakteru cen (inflacja sprawia ze ceny
nabycia środków trwałych nie uwzględniają zmian siły nabywczej
pieniądza), Różnicy pomiędzy zużyciem ewidencyjnym a zużyciem
fizycznym i ekonomicznym, Szacowania wartości majątku w sposób
arbitralny przez zespoły dokonujące wyceny. Metoda odtworzeniowa ta
polega na odrębnej, kosztowej wycenie każdego ze składników majątku
firmy. Wycenę tą metodą nie uwzględnia kondycji finansowej firmy,
źródeł finansowania majątku w związku z tym nie daje pełnego obrazu
wartości firmy. Po pierwsze traktuje ona wyceniane przedsiębiorstwa
jako arytmetyczne sumy składników majątkowych, w konsekwencji
czego nie ujmuje systemowych skutków ich wzajemnego powiązania.
Po drugie, jest ona zorientowana na nakłady, jakie są związane z
odtworzeniem majątku, a nie możliwe do uzyskania dzięki niemu
korzyści.
14.

Jak ustala się wartość przedsiębiorstwa podejściem
dochodowym?

Ustalenie wartości przedsiębiorstwa podejściem dochodowym opiera
się na zdolności przedsiębiorstwa na generowaniu dochodu. Zdolność
przedsiębiorstwa do generowanie dochodu może być ustalona w
oparciu o następujące wskaźniki:

-

wolne przepływy finansowe przedsiębiorstwa

-

zysk brutto przedsiębiorstwa,

-

zysk netto przedsiębiorstwa ,

-

dywidenda.

Podejście dochodowe najczęściej realizowane jest poprzez analizę
nadwyżki finansowej rozumianej jako wolne strumienie pieniężne ( CF
) Metoda ta określana jest jako metoda zdyskontowanych strumieni
pieniężnych (DCF).
V

DCF

=

∑

(CF

i

*1/[1+r]

i

)+RV *1/(1+r)

t

Gdzie:
Vdcf – wartość przedsiębiorstwa ustalona metodą DCF -discounted cash
flow method
CFi – strumień pieniężny na koniec i-tego roku
1,2....kolejne lata RV – wartość rezydualna przedsiębiorstwa r – stopa
dyskontowa
Model obliczania nadwyżki finansowej (FCFF).
FCFF

=

zysk

operacyjny

(1-stawka

podatku

dochodowego)+amortyzacja +/-zmiana kapitału obrotowego netto-
wydatki na inwestycje w majątek trwały
Zysk operacyjny to zysk z działalności operacyjnej , jest obliczany
jako różnica pomiędzy przychodami a kosztami uzyskania przychodu .
Kapitał obrotowy spółki to zapasy +należności-zobowiązania.
W dobrze zarządzanej spółce zapotrzebowanie na kapitał obrotowy
wzrasta proporcjonalnie do wzrostu przychodów. Przyjmuje się ze
kapitał obrotowy wzrasta o okolo10-12% wzrostu dochodów .
Stopa dyskontowa w procesie wyceny ustala się stopę dyskontową (r)
Spośród różnych metod szacowania wysokości stopy dyskontowej do
najbardziej znanych i najczęściej wykorzystywanych nalezą:

-

metoda subiektywnego szacowania dodatku za
ryzyko,

-

model wyceny aktywów kapitałowych (APM) ,

-

średni ważony koszt kapitału (WAAC).

Ustalenie wartości stopy dyskonta metodą wyceny aktywów
kapitałowych CAPM:
R

E

= r

f

+

β

(r

m

– r

f

)

Re – k-t kapitału własnego rf – stopa zwrotu wolna od ryzyka rm –
oczekiwana stopa zwrotu z portfela rynkowego

β

- miara ryzyka

rynkowego w oparciu o kursy akcji
Następnym krokiem (ustalania wartości przedsiębiorstwa metoda DCF
jest określenie wartości rezydualnej. Wartość ta pokazuje wartość
przedsiębiorstwa w końcowym momencie prognozy. Może być ona
obliczana jako wartość dochodowa dla ostatniego roku prognozy bez
założenia dalszego wzrostu lub z opcja wzrostu. Wartość rezydualna
może być tez określana jako wartość likwidacyjna w przypadku
planowanej sprzedaży przedsiębiorstwa