TELEFONIA DIALOG S.A.
PROJEKTOWANIE I BUDOWA SIECI
TELEKOMUNIKACYJNEJ
ZN-02/TD S.A.- 02
PROJEKTOWANIE KANALIZACJI KABLOWEJ
= Wrocław,
październik
2003 r. =
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
2/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
SPIS RZECZY
1. Wstęp................................................................................................................................................... 4
1.1. Przedmiot normy ......................................................................................................................... 4
1.2. Przeznaczenie normy.................................................................................................................. 4
1.3. Ogólne zasady projektowania kanalizacji kablowej .................................................................... 4
2. Rodzaje kanalizacji kablowej (KK) ...................................................................................................... 5
2.1. Podział ogólny ............................................................................................................................. 5
2.2. Kanalizacja kablowa specjalna (KKS)......................................................................................... 5
2.3. Kanalizacja wprowadzeniowa (KKwpr) ....................................................................................... 5
2.4. Kanalizacja kablowa pierwotna (KKP) ........................................................................................ 5
2.4.1. Rodzaje KKP .................................................................................................................... 5
2.4.2. Kanalizacja kablowa (pierwotna) zwykła (KKPz).............................................................. 6
2.4.3. Kanalizacja kablowa (pierwotna) wzmocniona (KKPw).................................................... 6
2.4.4. Kanalizacja kablowa (pierwotna) specjalna (KKPs) ......................................................... 6
2.4.5. Kanalizacja kablowa (pierwotna) w wykonaniu szczególnym (KKPsz) ............................ 7
2.4.6. Typowy ciąg kanalizacji kablowej pierwotnej (CKKP) ...................................................... 7
2.5. Kanalizacja kablowa wtórna (KKW) ............................................................................................ 8
2.6. Kanalizacja kablowa pierwotno-wtórna ....................................................................................... 8
2.7. Kanalizacja kablowa trójna (minikanalizacja) (KKT) ................................................................... 9
2.8. Rurociąg kablowy (RK)................................................................................................................ 9
2.8.1. Podział ogólny .................................................................................................................. 9
2.8.2. Rurociąg kablowy miejski ............................................................................................... 10
2.8.3. Rurociąg kablowy pozamiejski ....................................................................................... 10
3. Podstawowe wymagania techniczno-eksploatacyjne na telekomunikacyjną kanalizację kablową .. 11
3.1. Podstawowy dokument formalno-prawny ................................................................................. 11
3.2. Warunki ogólne ......................................................................................................................... 11
3.3. Kanalizacja kablowa stacyjna.................................................................................................... 12
3.4. Kanalizacja kablowa wprowadzeniowa ..................................................................................... 13
3.5. Kanalizacja kablowa pierwotna ................................................................................................. 14
3.6. Kanalizacja wtórna i trójna ........................................................................................................ 19
3.7. Rurociągi kablowe ..................................................................................................................... 21
3.8. Tunele kablowe ......................................................................................................................... 31
3.9. Kanalizacja specjalna................................................................................................................ 32
3.10. Inne obiekty infrastruktury terenowej ...................................................................................... 32
3.11. Obudowy zakończeń kablowych ............................................................................................. 32
4. Zasady projektowania kanalizacji kablowej i jej elementów.............................................................. 33
1.1. Zasady podstawowe.................................................................................................................. 33
4.2. Kanalizacja pierwotna ............................................................................................................... 33
4.2.1. Ogólne zasady obowiązujące w Telefonii DIALOG S.A................................................. 33
4.2.2. Podstawowe składniki kanalizacji kablowej pierwotnej .................................................. 35
4.2.3. Długość przelotów między sąsiednimi studniami ........................................................... 36
4.2.4. Głębokość ułożenia ........................................................................................................ 36
4.2.5. Prostoliniowość przebiegu.............................................................................................. 37
4.2.6. Spadek kanalizacji.......................................................................................................... 37
4.2.7. Wentylacja studni............................................................................................................ 37
4.2.8. Zabezpieczenie studni przed ingerencją osób nieuprawnionych ................................... 38
4.2.9. Wprowadzenia do budynków i obiektów ........................................................................ 38
4.2.10. Projektowanie kanalizacji kablowej na mostach, wiaduktach, w tunelach i wewnątrz
budynków ....................................................................................................................................... 40
4.2.11. Skrzyżowania kanalizacji z jezdniami ulic i drogami .................................................... 41
4.2.12. Skrzyżowania i zbliżenia z torami kolejowymi i tramwajowymi .................................... 42
4.2.13. Skrzyżowania i zbliżenia z urządzeniami podziemnymi............................................... 46
4.2.14. Zasady projektowania komór kablowych, studni stacyjnych i kanalizacji
wprowadzeniowej ........................................................................................................................... 48
4.2.14.1. Wymagania ogólne.................................................................................................... 48
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
3/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
4.2.14.2. Studnia stacyjna ........................................................................................................ 49
4.2.14.3. Kanalizacja wprowadzeniowa.................................................................................... 50
4.2.14.4. Komora kablowa........................................................................................................ 50
4.2.14.5. Kanalizacja wewnątrzbudynkowa.............................................................................. 53
4.2.14.6. Zakończenia kanalizacji kablowej w kontenerze centrali telekomunikacyjnej oraz w
innych obiektach (zabudowa biznesowa, mieszkaniowa - wielorodzinna, jednorodzinna) ........ 54
4.3. Kanalizacja wtórna .................................................................................................................... 54
4.3.1. Zasady podstawowe....................................................................................................... 54
4.3.2. Podstawowe składniki .................................................................................................... 55
4.3.3. Zasady zaciągania rur kanalizacji wtórnej...................................................................... 56
4.3.4. Zasady łączenia rur kanalizacji wtórnej.......................................................................... 56
4.4. Kanalizacja pierwotno-wtórna ................................................................................................... 56
4.5. Rurociąg kablowy ...................................................................................................................... 57
4.5.1. Zasady podstawowe....................................................................................................... 57
4.5.1.1. Sposób planowania i realizacji wielorurowych rurociągów kablowych przebiegających
we wspólnym wykopie ................................................................................................................ 60
4.5.2. Podstawowe składniki .................................................................................................... 61
4.5.3. Projektowanie budowy rurociągu kablowego ................................................................. 61
4.5.3.1. Przygotowanie rur polietylenowych ............................................................................. 61
4.5.3.2. Układanie rurociągów kablowych w ziemi ................................................................... 62
4.5.3.3. Głębokość układania rurociągów kablowych w ziemi.................................................. 62
4.5.3.4. Równoległe układanie kilku rur w rurociągu kablowym............................................... 62
4.5.3.5. Układanie rurociągów kablowych w terenie o zwiększonym zagrożeniu uszkodzeniami
mechanicznymi ........................................................................................................................... 62
4.5.3.6. Układanie rurociągów kablowych na terenach szkód górniczych ............................... 62
4.5.3.7. Rurociągi kablowe przy zbliżeniach i skrzyżowaniach z gazociągami ........................ 63
4.5.3.8. Zasobniki złączowe ..................................................................................................... 63
4.5.3.9. Oznakowanie przebiegu rurociągu kablowego............................................................ 64
4.5.3.10. Łączenie rur w rurociągu kablowym .......................................................................... 66
4.5.3.11. Wprowadzanie rurociągu kablowego do budynków telekomunikacyjnych................ 66
4.5.4. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z innymi urządzeniami uzbrojenia
terenowego..................................................................................................................................... 66
1.1.1.1. Wymagania ogólne...................................................................................................... 66
4.5.4.2. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z jezdniami ulic i dróg........................ 67
4.5.4.3. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego na mostach, wiaduktach i w tunelach 68
4.5.4.4. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z liniami kolejowymi i tramwajowymi. 69
4.5.4.5. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z rurociągami do przesyłania płynów
lub gazów.................................................................................................................................... 73
4.5.4.6. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z terenami wodnymi .......................... 76
4.5.4.7. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z liniami elektroenergetycznymi ........ 79
4.5.4.8. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z pozostałymi obiektami uzbrojenia
terenowego ................................................................................................................................. 79
4.6. Minikanalizacja kablowa - kable “puste”.................................................................................... 80
4.6.1. Wprowadzenie ................................................................................................................ 80
4.6.2. Podstawowe wymagania ................................................................................................ 80
4.7. Zasady łączenia elementów kanalizacji kablowej ..................................................................... 82
5. Zasady określania kosztów budowy kanalizacji kablowej ................................................................. 85
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
4/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
1. Wstęp
1.1. Przedmiot normy
Norma określa zasady projektowania kanalizacji kablowej dla Telefonii
DIALOG S.A..
1.2. Przeznaczenie normy
Norma jest przeznaczona przede wszystkim dla projektantów opracowujących
dokumentację projektową w zakresie różnych rodzajów kanalizacji kablowej, a także
dla wykonawców telekomunikacyjnej kanalizacji kablowej, którzy będą korzystać z
dokumentacji projektowej.
W zakres opracowań projektowych zlecanych jednostce projektowania
wchodzi koncepcja programowo-przestrzenna kanalizacji kablowej (w ramach tej
koncepcji następuje uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu) i projekt techniczny (projekt budowlany, projekt wykonawczy). Na podstawie
projektu budowlanego projektant, w imieniu i z upoważnienia inwestora, występuje o
uzyskanie pozwolenia na budowę i prowadzi wymagane procedurą sprawy formalno-
prawne aż do uzyskania pozwolenia na budowę.
Norma jest również przeznaczona dla służb inwestorskich Telefonii DIALOG
S.A. w zakresie czynności na etapie przygotowania inwestycji, a w szczególności:
− opracowania wniosku inwestycyjnego,
− wyboru w drodze przetargu wykonawcy dokumentacji projektowej lub
podjęcie decyzji o bezprzetargowym wyborze wykonawcy dokumentacji,
− zatwierdzenia opracowanej dokumentacji (koncepcji programowo-
przestrzennej, projektów technicznych).
projektanta
obowiązuje uwzględnianie w opracowywanej dokumentacji
technicznej wyrobów dopuszczonych do stosowania w Telefonii DIALOG S.A.
1.3. Ogólne zasady projektowania kanalizacji kablowej
Zawartość projektów jest określona w normie ZN-02/TD-01/3.
Telekomunikacyjna kanalizacja kablowa powinna być zaprojektowana tak, aby
w dającej się przewidzieć perspektywie nie było potrzeby jej rozbudowy ani
przebudowy. Powinna też być odporna na uszkodzenia zdarzające się w trakcie
robót ziemnych prowadzonych w pobliżu, zwłaszcza podczas pospiesznego
usuwania awarii energetycznych, wodnych, gazowych.
Powyższe ustalenia odnoszą się przede wszystkim do kanalizacji kablowej
pierwotnej oraz do rurociągów kablowych, głównie rurociągów kablowych układanych
na terenie miast, często w skojarzeniu z kanalizacja kablową pierwotną
1
.
1
Kanalizacja kablowa pierwotna i rurociąg kablowy są szczegółowo omówione
w odpowiednich punktach niniejszej normy.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
5/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
2. Rodzaje kanalizacji kablowej (KK)
2.1. Podział ogólny
Kanalizacji kablowa dzieli się na poszczególne rodzaje wg schematu
podanego poniżej.
• Kanalizacja Kablowa (KK)
• KK Stacyjna (KKS)
• KK Wprowadzeniowa (KKwpr)
• KK Pierwotna (KKP)
• KKP Zwykła (KKPz)
• KKP Wzmocniona (KKPw)
• KKP Specjalna (KKPs)
• KKP w Wykonaniu Szczególnym (KKPsz)
• KK Wtórna (KKW)
• KK Pierwotno-Wtórna (KKP-W)
• KKP-W Tradycyjna (KKP-Wt)
• KKP-W Prefabrykowana (KKP-Wp)
• KK Trójna (Minikanalizacja) (KKT)
• KKT Okablowana (Kable “Puste”) (KKTo)
• KKT Luźna (KKTl)
• Rurociąg Kablowy (RK)
Określenia dotyczące kanalizacji kablowej są podane w normie
ZN-02/TD S.A-01 Ogólne zasady projektowania i budowy sieci kablowych.
2.2. Kanalizacja kablowa specjalna (KKS)
Jest to kanalizacja stanowiąca zakończenie kanalizacji kablowej w budynku
stacji telekomunikacyjnej. Kanalizację kablową stacyjną stanowią odpowiednie rury i
akcesoria, kanały, szyby oraz konstrukcje wsporcze.
2.3. Kanalizacja wprowadzeniowa (KKwpr)
Jest to kanalizacja zawarta między studnią stacyjną a komorą kablową.
Kanalizacja wprowadzeniowa może być wykonana z zastosowaniem wszystkich
rodzajów rur używanych do budowy kanalizacji, a w uzasadnionych wypadkach rur
specjalnych.
2.4. Kanalizacja kablowa pierwotna (KKP)
2.4.1. Rodzaje KKP
Stosownie do schematu podanego w p. 2.1 - kanalizacja kablowa pierwotna
dzieli się następująco:
− kanalizacja kablowa (pierwotna) zwykła (KKPz),
− kanalizacja kablowa (pierwotna) wzmocniona (KKPw),
− kanalizacja kablowa (pierwotna) specjalna (KKPs),
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
6/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
− kanalizacja kablowa (pierwotna) w wykonaniu szczególnym (KKPsz).
Kanalizacja pierwotna jest przeznaczona do prowadzenia w niej kabli
telekomunikacyjnych wszelkiego rodzaju i przeznaczenia, a zatem kabli o żyłach
miedzianych, kabli optotelekomunikacyjnych (OTK), kabli dla potrzeb telewizji
kablowej (współosiowych, światłowodowych) itp.
W celu prowadzenia kabli OTK (oraz ewentualnie innych kabli) w rurach
kanalizacji pierwotnej umieszcza się rury kanalizacji wtórnej.
Kanalizacja kablowa pierwotna jest w szczególności budowana na odcinkach
sieci miejscowych stanowiących linie kablowe magistralne i linie kablowe rozdzielcze
i nosi wówczas eksploatacyjne określenia kanalizacji magistralnej i kanalizacji
rozdzielczej.
2.4.2. Kanalizacja kablowa (pierwotna) zwykła (KKPz)
Jest to kanalizacja pierwotna budowana na odcinkach przebiegu trasowego,
gdzie nie występują wzmożone zagrożenia uszkodzeniami mechanicznymi (przebiegi
pod chodnikami, trawnikami itp.). Należy ją projektować z cienkościennych rur z
tworzyw termoplastycznych. Dopuszcza się rury gładkie o grubości ścianki od 3 do 5
mm lub rury karbowane.
Kanalizację KKPz należy budować z rur PE
∅ 110, z dopuszczeniem
odstępstw od tej zasady wg indywidualnych uzgodnień z operatorem – Telefonią
DIALOG SA. W kanalizacji rozdzielczej mogą być stosowane rury o mniejszej
średnicy, np.
∅ 50.
W uzgodnieniu z Telefonią DIALOG S.A. mogą być stosowane rury z PCW lub
PP.
2.4.3. Kanalizacja kablowa (pierwotna) wzmocniona (KKPw)
Jest to kanalizacja pierwotna budowana na odcinkach zbliżeń i skrzyżowań z
innymi urządzeniami uzbrojenia i urządzenia terenu (np. jezdnia ulicy, droga, tor
kolejowy, ciek), gdzie występuje zwykle zwiększone zagrożenie przez uszkodzenia
mechaniczne.
Kanalizacja wzmocniona stanowi w istocie kanalizację pierwotną wykonaną z
rur specjalnych, odpornych na zwiększone obciążenia mechaniczne. Wykonywana
jest z rur grubościennych (tj. rur o grubościach ścianki większych od 5 mm) bądź, w
szczególnych sytuacjach, z rur stalowych.
Jako rury przepustowe należy stosować rury o średnicach jak w ciągu
podstawowym, lecz grubościenne. Jako rury obiektowe - rury grubościenne o
większych średnicach, np.
∅ 125.
2.4.4. Kanalizacja kablowa (pierwotna) specjalna (KKPs)
Kanalizacja specjalna to specjalne wykonanie kanalizacji pierwotnej, złożonej
z odpowiednio uziemionych rur stalowych wypełnionych rurami z materiału
izolacyjnego.
Kanalizację specjalną należy budować w celu zabezpieczenia kabli
miedzianych oraz kabli światłowodowych niedielektrycznych przed szkodliwym
oddziaływaniem o charakterze niebezpiecznym (oddziaływaniem niebezpiecznym),
powodowanym przez linie i urządzenia elektroenergetyczne wysokich napięć.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
7/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Kanalizację kablową specjalną należy budować:
− dla kabli wprowadzanych na teren stacji wysokich napięć,
− dla kabli przebiegających w bezpośrednim sąsiedztwie tych stacji
(w odległościach mniejszych niż 100 m od najbliżej położonej części uziomu
powierzchniowego stacji).
Niekiedy może zachodzić potrzeba wybudowania kanalizacji specjalnej dla
kabla ułożonego w bezpośrednim sąsiedztwie słupa linii wysokiego napięcia (w
odległości mniejszej niż 50 m od najbliżej położonej części uziomu słupa).
Stosować rury jak - odpowiednio - dla kanalizacji pierwotnej (plastikowe i
stalowe), układane i łączone wg indywidualnego rozwiązania projektowego,
wykonanego zgodnie z Wytycznymi o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych
przed szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej
prądu stałego (omówionych w ZN-02/TD S.A.- 01/2).
2.4.5. Kanalizacja kablowa (pierwotna) w wykonaniu szczególnym (KKPsz)
Rozwiązanie dotyczy rur kanalizacji kablowej umieszczanych w kanalizacji
ściekowej, w wycięciach wykonanych w nawierzchni dróg i ulic, w kanałach
ciepłowniczych i w innych traktach rurociągowych. Zastosowanie tego rodzaju
rozwiązań w konkretnej sytuacji trasowej jest uzależnione od możliwości
technicznych oraz, w znacznym stopniu, od możliwości spełnienia wymaganych
procedur formalno-prawnych w zakresie uzgodnienia z użytkownikami ciągów
technologicznych, w których ma być instalowana KKPsz.
Ciągi kablowe światłowodowe umieszcza się bezpośrednio w wycięciach
wykonywanych w nawierzchni jezdni. Następnie doprowadza się nawierzchnię do
pierwotnego stanu przez wypełnienie otworu (wycięcia) i odbudowę nawierzchni (np.
pokrycie asfaltem).
Ciągi kabli światłowodowych mogą być też umieszczane w kanałach
ciepłowniczych i gazociągach. Może być tu brane pod uwagę także np.
instalowanie
kabli światłowodowych w rurociągach do przesyłu ropy naftowej.
2.4.6. Typowy ciąg kanalizacji kablowej pierwotnej (CKKP)
Na rys. 1 przedstawiono typowy ciąg kanalizacji kablowej pierwotnej. Idąc od
urządzeń stacji telekomunikacyjnej (stacja komutacyjna, stacja teletransmisyjna)
kanalizacja kablowa pierwotna zawiera, kolejno, następujące elementy składowe:
kanalizacja wewnątrzbudynkowa (połączenie sali aparatowej z komorą kablową),
komora kablowa, kanalizacja wprowadzeniowa (kanalizacja łącząca komorę ze
studnią stacyjną), studnia stacyjna. Studnia stacyjna stanowi pierwszą studnię ciągu
kanalizacji zewnętrznej (pozabudynkowej). Kanalizację tę tworzą ciągi wiązek rur,
przy czym można wyodrębnić:
− ciąg rur tworzących kanalizację pierwotną (ciąg rur pierwotnych),
− ciąg rur światłowodowych (rurociąg kablowy),
− ciąg rur pierwotnych z rurami kanalizacji wtórnej,
− ciąg rur mieszany.
W praktyce mogą nie występować niektóre elementy składowe ciągu
kanalizacji, np. w obiekcie telekomunikacyjnym może nie być komory kablowej.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
8/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Ciąg kanalizacji kablowejpierwotnej
Kanalizacja
wewnątrzbudynkowa
Komora
kablowa
Kanalizacja
wprowadzeniowa
Studnia
stacyjna
Ciąg rur kanalizacji kablowej
pozabudynkowej
Ciąg rur
pierwotnych
Ciąg rur światłowodowych
(rurociąg kabl.)
Ciąg rur pierwotnych z rurami
kanalizacji wtórnej
Ciąg rur
mieszany
Rys. 1. Ciąg kanalizacji kablowej pierwotnej
2.5. Kanalizacja kablowa wtórna (KKW)
Kanalizacja wtórna jest tworzona wewnątrz otworów kanalizacji pierwotnej.
Stanowi ona zespół rur zaciąganych do otworów kanalizacji pierwotnej w celu
dodatkowego zabezpieczenia kabli światłowodowych.
W zależności od stanu technicznego kanalizacji pierwotnej - do jej wolnych
otworów powinny być zaciągane wiązki składające się z 2 do 4 rur kanalizacji
wtórnej. Zaciągnięcie do otworu kanalizacji pierwotnej 4 rur kanalizacji wtórnej często
okazuje się w praktyce niewykonalne.
Wyjątkowo dopuszcza się wykorzystanie dla kanalizacji wtórnej otworów już
zajętych przez kable, jeśli się mieści w tych otworach wymagana liczba rur kanalizacji
wtórnej.
Zasadą jest, aby kanalizacja wtórna zabezpieczała zaciągnięte do niej kable
przed uszkodzeniami mechanicznymi wzdłuż całych ciągów, włącznie z przebiegami
przez studnie kablowe.
Do budowy kanalizacji wtórnej należy stosować rury polietylenowe z warstwą
poślizgową, rowkowane, o średnicach (w milimetrach) wynoszących 32/2,9 oraz
40/3,7 (w mianowniku podano grubość ścianki).
2.6. Kanalizacja kablowa pierwotno-wtórna
Kanalizacja kablowa pierwotno-wtórna (KKP-W) dzieli się na kanalizację
kablową pierwotno-wtórną tradycyjną (KKP-Wt) i na kanalizację kablową pierwotno-
wtórną prefabrykowaną (KKP-Wp). Podział ten wynika ze sposobu wykonania KKP-
W. I tak KKP-Wt to stosowane obecnie powszechnie ciągi zbudowane z rur KKW
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
9/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
zaciągniętych do rur KKP.
Nazwa kanalizacja kablowa pierwotno-wtórna tradycyjna zaczęła być
stosowana w ostatnim czasie dla odróżnienia od wprowadzanej do stosowania
kanalizacji kablowej pierwotno-wtórnej prefabrykowanej, której istota polega na
układaniu ciągu prefabrykowanych elementów o określonej długości, np. 6 m,
zawierających trzy lub cztery rury kanalizacji wtórnej w zewnętrznej rurze kanalizacji
pierwotnej, tworzących konstrukcyjną całość.
Podział KKP-W określa następujący schemat:
• Kanalizacja Kablowa Pierwotno-Wtórna (KKP-W)
• KKP-W Tradycyjna (KKP-Wt)
• KKP-W Prefabrykowana (KKP-Wp)
Zgodnie z powyższym omówieniem, cechą KKP-W jest utworzenie ciągu rur
osłonowych wtórnych dla kabli OTK, usytuowanych wewnątrz rury pierwotnej.
KKP-W jest najczęściej wykonywana jako KKP-Wt.
2.7. Kanalizacja kablowa trójna (minikanalizacja) (KKT)
Stosowane ostatnio coraz powszechniej tzw. kable światłowodowe “puste”
można uważać za odmianę kanalizacji kablowej - w tym wypadku stanowiącej
minikanalizację światłowodową.
Kable “puste” mają prostą i względnie tanią konstrukcję, gdyż nie ma w nich
delikatnych światłowodów w trakcie produkcji i instalowania w sieci. Wiązki
światłowodów są niewiele droższe od samych światłowodów, natomiast dają się
szybko, tanio i bezpiecznie zaciągać do kabli pustych. Kable takie mogą mieć dużą
pojemność, a zatem zajmują mało miejsca przy danej liczbie światłowodów, co jest
szczególnie ważne, gdy umieszcza się kable w rurach kanalizacyjnych.
Oprócz kabli “pustych” znajduje zastosowanie także KKT w postaci luźnych
tub zaciąganych do rur KKW. Do tych tub są zaciągane odpowiednio przystosowane
wiązki światłowodów.
2.8. Rurociąg kablowy (RK)
2.8.1. Podział ogólny
Rurociąg kablowy jest układany bezpośrednio w ziemi w celu zapewnienia
osłony ochronnej dla kabli światłowodowych.
Poniższy schemat określa rodzaje rurociągów kablowych wg kryteriów
terenowo-eksploatacyjnych:
• Rurociąg kablowy
• Rurociąg kablowy miejski
• Rurociąg kablowy miejski indywidualny
• Rurociąg kablowy (miejski) skojarzony
-
Rurociąg kablowy (miejski) skojarzony wyodrębniony
-
Rurociąg kablowy (miejski) skojarzony niewyodrębniony
• Rurociąg kablowy pozamiejski
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
10/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
2.8.2. Rurociąg kablowy miejski
Rurociąg kablowy miejski różni się od rurociągu kablowego pozamiejskiego
głównie specyfiką usytuowania terenowego, w szczególności - usytuowania w
stosunku do kanalizacji kablowej pierwotnej. Rurociąg kablowy miejski jest to
rurociąg kablowy przebiegający na terenie miast i innych miejscowości.
Ze względu na usytuowanie względem kanalizacji kablowej pierwotnej
utworzono pojęcie rurociągu kablowego indywidualnego i rurociągu kablowego
skojarzonego, przy czym ten ostatni dzieli się jeszcze na rurociąg skojarzony
wyodrębniony i niewyodrębniony.
Do budowy rurociągów kablowych stosuje się z reguły rury polietylenowe jak
dla kanalizacji wtórnej, lecz o średnicy 40/3,7 mm (w mianowniku - grubość ścianki).
Rurociąg kablowy indywidualny
Rurociąg kablowy indywidualny jest to rurociąg kablowy miejski przebiegający
trasą oddaloną od kanalizacji kablowej pierwotnej (np. drugą stroną ulicy, po tej
samej stronie ulicy, lecz w odległości np. kilku metrów od kanalizacji pierwotnej, inną
ulicą) został określony jako rurociąg kablowy indywidualny. W istocie swej nie różni
się on od rurociągu kablowego pozamiejskiego.
Rurociąg kablowy skojarzony
Rurociąg kablowy skojarzony określono jako rurociąg kablowy miejski
przebiegający trasą wspólną z kanalizacją kablową pierwotną.
Zwykle rury rurociągu kablowego skojarzonego tworzą osobną wiązkę rur (np.
4 rur) usytuowanych bezpośrednio pod rurami kanalizacji pierwotnej. Tak więc ciągi
rurowe kanalizacji pierwotnej są projektowane i budowane łącznie z rurami rurociągu
kablowego skojarzonego.
Rury tworzące rurociąg kablowy mogą omijać studnie przelotowe na trasie
kanalizacji pierwotnej (zwykle sytuowane są z boku pod ich dnem) lub mogą być
wprowadzane do studni (kończą się w nich lub przebiegają przez studnie
przelotowe). W wypadku pierwszego rozwiązania zaproponowano określenie
rurociąg kablowy (skojarzony) wyodrębniony, w wypadku drugiego – rurociąg
kablowy (skojarzony) niewyodrębniony.
2.8.3. Rurociąg kablowy pozamiejski
Rurociąg kablowy pozamiejski jest to rurociąg kablowy przebiegający poza
obszarami miast i innych miejscowości.
Na odcinkach zbliżeń i skrzyżowań (szczególnie skrzyżowań) z urządzeniami
uzbrojenia i urządzenia terenu (np. cieki wodne, drogi, tory kolejowe itp.) może być
konieczne zaprojektowanie rurociągu o pogrubionych ściankach lub
przeprowadzenie go w rurach przepustowych - mówimy wówczas o zastosowaniu
kanalizacji kablowej wzmocnionej rurociągowej. Tego rodzaju wzmocnienie ochronne
może występować również w wypadku rurociągu kablowego miejskiego określonego
jako rurociąg kablowy indywidualny.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
11/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
3. Podstawowe wymagania techniczno-eksploatacyjne na
telekomunikacyjną kanalizację kablową
3.1. Podstawowy dokument formalno-prawny
Podstawowy dokument formalno-prawny w zakresie m. in. wymagań
techniczno-eksploatacyjnych dotyczących telekomunikacyjnej kanalizacji kablowej,
obowiązujący wszystkich operatorów, jest Rozporządzenie Ministra Łączności do
ustawy Prawo Telekomunikacyjne z dnia 21 lipca 2000r., Dz. U. 73,poz 852 Art. 89
Określenie warunków budowy infrastruktury telekomunikacyjnej w miejscowościach,
wzdłuż dróg publicznych, kanałów i dróg wodnych oraz w pobliżu lotnisk, a także
warunków, jakim ta infrastruktura powinna odpowiadać w przypadku
współwykorzystania, skrzyżowania się lub zbliżania do torów kolejowych, dróg
publicznych, dróg wodnych i kanałów, linii i urządzeń energetycznych oraz urządzeń
służących do przesyłania płynów i gazów, mając na uwadze uproszczenie procesu
budowy infrastruktury telekomunikacyjnej oraz zapewnienie bezpieczeństwa jej
eksploatacji, a także bezpieczeństwo osób trzecich.
Rozdział 3 niniejszej normy określa wymagania na telekomunikacyjną
kanalizację kablową wg powyższego Rozporządzenia.
3.2. Warunki ogólne
• Kanalizacja kablowa powinna zapewniać:
1) szybką budowę i przebudowę telekomunikacyjnych linii kablowych bez
wykonywania robót ziemnych,
2) ochronę budynków abonenckich i stacyjnych przed przedostawaniem się
do nich gazów i wody z kanalizacji kablowej,
3) ochronę linii przed uszkodzeniami mechanicznymi, chemicznymi i innymi,
ze strony sąsiednich obiektów infrastruktury terenowej,
4) ochronę innych obiektów infrastruktury terenowej przed uszkodzeniami
podczas eksploatacji kanalizacji kablowej, a w szczególności podczas
robót ziemnych związanych z przebudową lub usuwaniem awarii
kanalizacji,
5) ochronę środowiska naturalnego i zabytków kultury materialnej,
6) bezpieczeństwo ruchu pieszego i kołowego w miejscach włazowych,
7) ochronę linii kablowych przed dostępem osób nieuprawnionych.
• Obudowy
zakończeń kablowych powinny zapewniać:
1) szybkie instalowanie, przełączanie i testowanie linii kablowych,
2) ochronę linii kablowych przed agresywną wilgocią, zmianami temperatury,
drganiami, uszkodzeniami mechanicznymi, zakłóceniami
elektromagnetycznymi,
3) bezpieczeństwo ruchu pieszego i kołowego oraz estetykę urbanistyczną,
4) ochronę zakończeń linii kablowych przed dostępem osób nieuprawnionych.
• Telekomunikacyjna kanalizacja kablowa obejmuje:
1) kanalizację kablową stacyjną,
2) kanalizację wprowadzeniową,
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
12/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
3) kanalizację kablową pierwotną,
4) kanalizację kablową wtórną i trójną,
5) rurociągi kablowe,
6) tunele kablowe,
7) kanalizację specjalną,
8) inne obiekty infrastruktury terenowej, w których mogą być układane kable
telekomunikacyjne.
• Obudowy
zakończeń kablowych obejmują:
1) wewnątrzbudynkowe stojaki, szafy i skrzynki zakończeń kablowych,
2) zewnętrzne szafy, słupki i skrzynki zakończeń kablowych,
• Budynki
abonenckie
Podane zasady nie dotyczą dróg dla kabli telekomunikacyjnych, tworzonych
w budynkach abonenckich.
3.3. Kanalizacja kablowa stacyjna
• Podstawowe składniki
Podstawowe składniki kanalizacji kablowej stacyjnej stanowią:
1) rury i akcesoria do tworzenia ciągów rurowych kanalizacji kablowej
stacyjnej.
2) kanały,
3) szyby,
4) konstrukcje wsporcze w komorze kablowej,
5) konstrukcje wsporcze w sali aparatowej.
• Wymagania na składniki
Do budowy kanalizacji kablowej stacyjnej należy stosować składniki spełniające
następujące wymagania:
1) rury o średnicach dostosowanych do liczby i przekrojów instalowanych
kabli powinny być wykonane z materiałów trudnopalnych,
nierozprzestrzeniających ognia, bezhalogenowych.
2) kanały powinny być przykryte płytami z materiałów trudnopalnych,
3) szyby powinny być wyposażone w konstrukcję wsporczą jak do mocowania
kabli,
4) konstrukcje wsporcze w komorze kablowej i w sali aparatowej, drabinki i
wsporniki kablowe powinny być identyczne jak dla mocowania kabli.
• Usytuowanie
Kanalizację kablową stacyjną należy instalować w budynkach stacji
telekomunikacyjnych.
• Warunki budowy
Kanalizacja kablowa stacyjna powinna być budowana na podstawie
indywidualnych projektów dostosowanych do parametrów technicznych budynków.
• Zbliżenia i skrzyżowania
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
13/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Zbliżenia i skrzyżowania kanalizacji kablowej stacyjnej powinny spełniać
warunki dla sieci instalacji wewnątrzbudynkowych, zawarte w odrębnych przepisach.
3.4. Kanalizacja kablowa wprowadzeniowa
• Podstawowe składniki
Składnikami kanalizacji kablowej wprowadzeniowej są:
1) rury i akcesoria do tworzenia ciągów rurowych kanalizacji kablowej
wprowadzeniowej,
2) studnie kablowe stacyjne i przybudynkowe,
3) komory kablowe.
• Rodzaje
rur
Do budowy kanalizacji kablowej wprowadzeniowej mogą być stosowane
wszystkie rodzaje rur stosowanych dla kanalizacji kablowej.
• Studnie kablowe stacyjne i przybudynkowe
Studnie kablowe stacyjne i przybudynkowe powinny być studniami
przelotowymi o rozmiarach wynikających z liczby otworów kanalizacji kablowej do
nich wprowadzonych. Studnia powinna być wyposażona w czujnik obecności gazu
wybuchowego oraz w czujnik obecności wody.
• Komora
kablowa
Komora kablowa powinna być dostosowana do pojemności stacji
komutacyjnej lub do liczby zakończeń kablowych w stacji teletransmisyjnej, a w
szczególności do liczby kabli metalowych i światłowodowych, które będą
przeprowadzane przez tę komorę.
• Usytuowanie
1) Kanalizacja wprowadzeniowa stanowi odcinek o długości od 1 m do 20 m
pomiędzy studnią stacyjną lub przybudynkową a komorą kablową
prowadzony również przez ścianę budynku.
2) Studnie stacyjne lub przybudynkowe powinny być usytuowane pod
chodnikiem lub w pasach zieleni.
3) Komora kablowa powinna znajdować się w części zagłębionej budynku
bezpośrednio pod pomieszczeniami przełącznic i w miejscu dogodnym dla
wprowadzania kabli. Dopuszcza się usytuowanie komory kablowej w
bezpośrednim sąsiedztwie pomieszczeń przełącznic, na tym samym
poziomie.
• Warunki budowy
1) Kanalizacja wprowadzeniowa powinna być ułożona ze spadkiem w
kierunku studni stacyjnej o wielkości:
a) 2% przy budynkach wyposażonych w komory kablowe,
b) 0,5% przy budynkach bez komór kablowych.
2) Kanalizacja wprowadzeniowa powinna być zakończona w jednakowy
sposób po stronie studni stacyjnej i po stronie komory kablowej, a
mianowicie:
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
14/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
a) otwory
wprowadzające należy pogrupować w pionowe ciągi mające
po dwa otwory w poziomie, przy czym odległość między
sąsiadującymi ze sobą ścianami rur tych ciągów powinna wynosić
100 mm, a odległość między ściankami sąsiednich rur nie powinna
być mniejsza niż 10 mm,
b) rury kanalizacji kablowej pierwotnej powinny wystawać do 50 mm od
ściany, natomiast rury kanalizacji wtórnej na co najmniej 500 mm,
c) otwory rur pustych i z kablami powinny być uszczelnione przy
pomocy uszczelek.
• Zbliżenia i skrzyżowania
Przy zbliżeniach i skrzyżowaniach z innymi urządzeniami uzbrojenia
terenowego kanalizacja wprowadzeniowa powinna spełniać wymagania ustalone w
p. 3.4 dla kanalizacji kablowej pierwotnej.
3.5. Kanalizacja kablowa pierwotna
• Podstawowe składniki
Podstawowymi składnikami kanalizacji kablowej pierwotnej są:
1) rury i akcesoria do tworzenia ciągów kanalizacji kablowej pierwotnej,
2) studnie kablowe,
3) komory kablowe,
4) konstrukcje wsporcze kabli w obiektach stacyjnych, studniach i komorach
kablowych oraz w innych obiektach infrastruktury.
• Wymagania na składniki
Do budowy kanalizacji kablowej pierwotnej należy stosować składniki spełniające
następujące wymagania:
1) rury z tworzyw sztucznych
2
o średnicy zewnętrznej 110 mm, gładkie i
karbowane dwuwarstwowe lub inne o nie gorszych własnościach i o
odporności na zgniatanie nie mniejszej niż 10 N/cm długości rury przy
odkształceniu nie większym niż 5%, łączone w sposób wodo- i
gazoszczelny do nadciśnienia co najmniej 1 bar, kielichowo lub złączkami,
2) studnie kablowe z żelbetu, spełniającego wymagania Polskich Norm, ze
zwieńczeniami zgodnymi z Polskimi Normami, odpowiednio do miejsca
zastosowania,
3) komory kablowe,
4) konstrukcje wsporcze.
• Usytuowanie
1) Kanalizację pierwotną należy budować na terenie miast oraz innych
miejscowości o zabudowie zwartej, willowej lub osiedlowej i o
uporządkowanym charakterze ulic, jeżeli celowość budowy kanalizacji na
terenie tych miejscowości jest technicznie i ekonomicznie uzasadniona.
2) Projekt budowy kanalizacji kablowej powinien być zgodny z ustaleniami
2
W Telefonii DIALOG S.A. należy stosować rury z polietylenu.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
15/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podanymi w
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
3) Kanalizacja kablowa pierwotna powinna być ułożona pod chodnikiem ulicy
lub w nie zadrzewionym pasie zieleni, równolegle do osi ulicy lub linii
zabudowy. Należy unikać prowadzenia odcinków kanalizacji pod jezdniami,
z wyjątkiem skrzyżowań. Przebieg na krótkich odcinkach pod jezdnią
dopuszcza się dla uniknięcia kolizji z elementami uzbrojenia podziemnego
lub w celu ominięcia przeszkód naziemnych.
4) Na terenach osiedli mieszkaniowych budowanych systemem blokowym,
poza liniami rozgraniczającymi ciągi kanalizacji kablowej powinny
przebiegać równolegle do budynków, a na odcinkach między blokami -
równolegle do ulic wewnątrzosiedlowych lub chodników dla pieszych.
Dopuszcza się skośne układanie kanalizacji dla zachowania równoległości
w stosunku do ciągów innych urządzeń podziemnych.
5) Studnie kablowe powinny być usytuowane pod chodnikami lub w pasach
zieleni. Usytuowanie studni pod jezdniami jest dopuszczalne jedynie w
wyjątkowych sytuacjach, jeśli np. wyniknie to z przebudowy ulicy i
poszerzenia jezdni kosztem chodnika. Studnie usytuowane w całości lub
częściowo pod jezdnią oraz w chodnikach i zieleńcach, gdzie istnieje
możliwość ruchu i parkowania pojazdów, powinny mieć zwieńczenia
spełniające odpowiednie wymagania Polskich Norm.
6) Włazy do studni nie powinny się znajdować przed wjazdami do bram,
wejściami do sklepów i budynków, pod wylotami rynien oraz w miejscach
odpływu ścieków.
7) Usytuowanie studni należy określić za pomocą tablic orientacyjnych.
• Warunki
budowy
1) Głębokość ułożenia rur kanalizacji kablowej powinna nie mniejsza niż 0,5
m, licząc od poziomu nawierzchni do górnej powierzchni kanalizacji.
2) Przy przejściach pod jezdnią bez linii tramwajowej oraz przy kanalizacji
ułożonej w międzytorzu linii tramwajowej głębokość ułożenia powinna być
taka, aby pokrycie nie było mniejsze niż 0,8 m, a pod torami tramwajowymi
- 1 m.
3) W sytuacjach uzasadnionych trudnościami technicznymi dopuszcza się
zmniejszenie głębokości ułożenia kanalizacji pod warunkiem jej
odpowiedniego zabezpieczenia, np. ławą betonową lub wykonania
kanalizacji z grubościennych rur z tworzywa sztucznego bądź rur
stalowych; grubość warstwy przykrycia kanalizacji powinna wynosić co
najmniej 0,2 m.
4) W pokrywach studzien należy umieszczać wietrzniki w każdej studni, z
której jest wykonane wprowadzenie kabli do budynku.
5) W pokrywach studzien kablowych kanalizacji specjalnej należy umieszczać
wietrzniki w każdej studni na terenie stacji elektroenergetycznej.
6) Połączenie kanalizacji kablowej z budynkiem powinno być gazoszczelne i
wodoszczelne.
7) Połączenie takie należy wykonać przez zastosowanie przybudynkowej
przerwy gazoszczelnej na kanalizacji wprowadzanej do budynku lub
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
16/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
kanalizacji wprowadzeniowej.
8) Do budynku obiektu telekomunikacyjnego (centrala telefoniczna, stacja
teletransmisyjna itp.) kanalizacja powinna być wprowadzana do komory
kablowej poprzez studnię kablową stacyjną usytuowaną przed budynkiem.
9) Wprowadzana do komory kablowej kanalizacja powinna mieć zachowany
spadek, a rury kanalizacji powinny być zakończone w gardle wykonanym w
ścianie budynku; na wprowadzenie mogą być stosowane wszystkie rodzaje
rur używane do budowy kanalizacji.
10) Otwory kanalizacji oraz obudowa rur powinny być uszczelniane od strony
komory kablowej oraz studni przybudynkowej.
11) Na obiektach mostowych kanalizacja kablowa powinna być wykonana z rur
stalowych zabezpieczonych przed wpływem prądów błądzących, stosownie
do wymagań Polskiej Normy, albo też z rur z tworzyw sztucznych nie
rozprzestrzeniających płomienia, nie ograniczających swobody
przemieszczeń ustrojów nośnych obiektów.
12) Studnie kablowe przymostowe powinny być umieszczone poza konstrukcją
obiektu. Dopuszcza się ich instalowanie pod pomostem obiektu, gdy
zachodzi konieczność spełnienia wymagań odnośnie przelotów między
studniami.
13) Ciągi kanalizacji pod konstrukcją stalową mostów powinny być wykonane z
rur stalowych dwukrotnie asfaltowanych od wewnątrz i zewnątrz,
przymocowanych do konstrukcji w taki sposób, aby nie były narażone na
dodatkowe naprężenia mechaniczne na skutek zmian temperaturowych. W
wypadkach mocowania kanalizacji kablowej z rur stalowych do konstrukcji
mostu lub wiaduktu nad torami kolejowymi z trakcją elektryczną, w rurach
tych powinny znajdować się dodatkowo rury z tworzyw sztucznych.
14) Rury należy podwieszać na wieszakach sprężynujących w sposób
umożliwiający wzajemne przesuwanie się sąsiednich odcinków rur.
15) Ciąg kanalizacji powinien być umieszczony w miejscu mało widocznym, ale
dostępnym przy pracach konserwacyjnych.
16) W przejściach przez filary i przyczółki mostowe rury kanalizacji kablowej
powinny być przepuszczone przez osadzone tam odcinki rur o większej
średnicy.
• Zbliżenia i skrzyżowania
1) Na skrzyżowaniach z jezdniami i drogami publicznymi trasa kanalizacji powinna
być zlokalizowana prostopadle do osi jezdni z dopuszczalnym odchyleniem 15°.
2) Głębokość ułożenia kanalizacji z rur z tworzyw sztucznych pod jezdnią bez linii
tramwajowej oraz kanalizacji ułożonej na międzytorzu powinna być taka, aby
pokrycie było nie mniejsze niż 0,8 m, a pod linią tramwajową nie mniejsze niż 1m.
3) Rury z tworzyw sztucznych układane na skrzyżowaniach powinny mieć średnice
nie mniejsze niż 110 mm i ścianki o grubości nie mniejszej niż 5 mm; w rurach
tych mogą być układane rury kanalizacji wtórnej.
4) Jeśli grubość przykrycia kanalizacji pod jezdnią jest mniejsza niż 0,7 m, a pod
jezdnią z linią tramwajową mniejsza niż 0,8 m, to ciąg kanalizacji powinien być za-
bezpieczony ławą betonową.
5) W wyjątkowych wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się stosowanie
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
17/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
rur stalowych dwustronnie asfaltowanych.
6) W wypadkach, gdy jezdnie posiadają nawierzchnie ulepszone np. betonowe, z
kostki lub asfaltu na podkładzie betonowym, kanalizacja w miejscach skrzyżowań
powinna być układana bez naruszania nawierzchni, metodą przecisku lub
przewiertu albo też sposobem tunelowym, bez pogarszania spoistości gruntu. Ten
odcinek kanalizacji powinien być obustronnie zakończony studniami kablowymi o
odpowiedniej wielkości, a otwory kanalizacji powinny być obustronnie
uszczelnione.
7) Zbliżenie kanalizacji kablowej do torów kolejowych lub tramwajowych nie powinno
być mniejsze niż 2 m, licząc od skrajnej szyny zewnętrznej do krawędzi
kanalizacji.
8) Dopuszcza się układanie kanalizacji kablowej w międzytorzu linii kolejowych pod
warunkiem, że odległość pionowa od górnej powierzchni kanalizacji do
nawierzchni międzytorzy nie będzie mniejsza niż 0,8 m.
9) Na skrzyżowaniach z torami tramwajowymi do budowy ciągów kanalizacyjnych
należy stosować rury z tworzyw sztucznych o średnicy nie mniejszej niż 110 mm i
o grubości ścianki nie mniejszej niż 5 mm. W wyjątkowych wypadkach
uzasadnionych technicznie dopuszcza się stosowanie rur stalowych dwustronnie
asfaltowanych.
10) Przy budowie kanalizacji kablowej na skrzyżowaniach z liniami tramwajowymi i
kolejowymi należy unikać stosowania układania ciągów kanalizacyjnych w
otwartym wykopie, natomiast posługiwać się technologiami nie wymagającymi
naruszania podtorza, jak np. metodami przecisku lub przewiertu poziomego.
11) Skrzyżowania kanalizacji kablowej pierwotnej z liniami kolejowymi powinny być
wykonane zgodnie z Polskimi Normami.
12) W razie zbliżenia kanalizacji kablowej do gazociągów o ciśnieniu do 0,4 MPa
powinny być zachowane następujące odległości podstawowe pomiędzy nimi:
a) 1,5 m dla kanalizacji kablowej mającej połączenia z pomieszczeniami dla ludzi
i zwierząt,
b) 1,0 m dla kanalizacji kablowej nie mającej połączenia z pomieszczeniami dla
ludzi i zwierząt.
c) 0,5 m dla kanalizacji kablowej szczelnej nie mającej połączenia z
pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt lub uszczelnionej w sposób
uniemożliwiający wnikanie przez nią gazu do pomieszczeń.
13) Określone wyżej odległości podstawowe mogą być zmniejszone o 75% (nie mniej
jednak niż do 0,5 m) przy zastosowaniu na gazociągu rury ochronnej. Odległość
wylotu rury ochronnej powinna być zgodna z wyżej podanymi odległościami
podstawowymi. Odległości podstawowa i zmniejszona powinny być mierzone od
zewnętrznej ścianki gazociągu lub rury ochronnej do skrajni rur kanalizacji
kablowej lub studni.
14) W wypadku braku możliwości założenia na istniejącym gazociągu rury ochronnej,
dla zbliżeń nie przekraczających 10 m długości dopuszcza się możliwość
zastosowania betonowej ścianki oddzielającej gazociąg od kanalizacji kablowej
lub studni.
15) W razie zbliżenia kanalizacji kablowej do gazociągów o ciśnieniu wyższym niż
0,4 MPa powinny być zachowane odległości podstawowe określone w odrębnych
przepisach; gazociągi te nie powinny być układane na obszarze zabudowy
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
18/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
zwartej lub przeznaczonym do takiej zabudowy, gdzie stosuje się
telekomunikacyjną kanalizację kablową pierwotną.
16) Odległość pozioma kanalizacji kablowej pierwotnej od stacji gazowej powinna być
równa odległości ustalonej dla gazociągu zasilającego stację, lecz nie mniejsza
od poziomego zasięgu zewnętrznej strefy zagrożenia wybuchem ustalonej dla
stacji.
17) W razie zbliżenia kanalizacji kablowej do innych rurociągów i urządzeń
podziemnych do przesyłania płynów powinny być zachowane następujące
odległości podstawowe między nimi:
a) od wodociągu
magistralnego
1,0
m
b) od wodociągu
rozdzielczego
0,5
m
c) od obudowy sieci cieplnej, w tym sieci preizolowane
2,0 m
d) od ropociągu lub rurociągu dla produktów naftowych
8,0 m
e) od przewodów kanalizacji ściekowej
1,0
m
18) W wypadkach, gdy niemożliwe jest wzajemne usytuowanie kanalizacji kablowej
oraz urządzeń podziemnych do przesyłania płynów w odległościach wyżej
wymienionych, dopuszcza się zmniejszenie tych odległości do połowy, pod
warunkiem zastosowania zabezpieczeń specjalnych na kanalizacji kablowej, a
poniżej połowy pod warunkiem zastosowania zabezpieczeń szczególnych.
Odległości zmniejszone nie mogą być jednak mniejsze, niż 25% odległości
podstawowej.
19) Zabezpieczenie specjalne kanalizacji kablowej polega na umieszczeniu jej w
rurze ochronnej. Zabezpieczenie szczególne kanalizacji kablowej polega na
oddzieleniu jej od innego rurociągu zaporą (ścianą) oddzielającą.
20) Skrzyżowania telekomunikacyjnej kanalizacji pierwotnej z gazociągami powinno
być wykonane zgodnie z Polskimi Normami.
21) W razie skrzyżowania kanalizacji kablowej z rurociągami i urządzeniami do
przesyłania płynów najmniejsze dopuszczalne odległości pionowe między nimi
powinny wynosić :
a) od wodociągu
magistralnego
0,25
m
b) od wodociągu
rozdzielczego
0,15
m
c) obudowy sieci cieplnej, w tym sieci preizolowanej 0,50
m
d) ropociągu lub rurociągu dla produktów naftowych
0,80 m
e) od przewodów kanalizacji ściekowej
0,30
m
22) Skrzyżowania powinny być wykonane prostopadle z dopuszczalnym odchyleniem
o 10° dla kanalizacji ściekowej i 35° dla pozostałych urządzeń. Kanalizacja
kablowa powinna znajdować się nad tymi urządzeniami.
23) Jeżeli górna powierzchnia rurociągu do przesyłania płynów jest ułożona w ziemi
na głębokości nie pozwalającej na ułożenie nad nim kanalizacji kablowej z
zachowaniem odległości pionowych podanych wyżej, to kanalizację kablową
należy ułożyć pod rurociągiem do przesyłania płynów z zachowaniem
wymaganych odległości pionowych.
24) Najmniejsze dopuszczalne odległości poziome lub pionowe między krawędziami
kanalizacji kablowej a krawędziami linii elektroenergetycznych napowietrznych lub
kablowych, a także urządzeniami odgromowymi budynków powinny być zgodne z
Polskimi Normami.
25) Najmniejsze dopuszczalne odległości pionowe lub poziome między krawędziami
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
19/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
kanalizacji kablowej i krawędziami innych urządzeń podano w tablicy 1.
Tablica 1
Najmniejsze dopuszczalne odległości pionowe lub poziome kanalizacji kablowej od
innych urządzeń
Lp.
Rodzaj urządzenia podziemnego
Najmniejsza dopuszczalna
odległość w metrach
Skrzyżowania
Zbliżenia
1 Kabel telekomunikacyjny ziemny
dowolna
dowolna
2 Linia elektroenergetyczna zasilająca trakcję 0,8
0,8
3 Podbudowa
telekomunikacyjnej linii napowietrznej
-
2,0
4 Ściany budynków i ogrodzenia
-
0,5
5 Drzewa
wzdłuż drogi (od lica pni)
-
2,0
26) W wypadku krzyżowania się kanalizacji z istniejącym kablem telekomunikacyjnym
kabel ten należy zabezpieczyć rurą z tworzywa sztucznego o grubości ścianki nie
mniejszej niż 5 mm.
27) W wypadku zbliżenia się ciągów kanalizacji kablowej różnych użytkowników
odległości pomiędzy nimi powinny wynikać jedynie z bezpieczeństwa
wykonywania robót w określonej technologii.
28) W wypadku skrzyżowania się ciągów kanalizacji kablowej różnych użytkowników
w miejscu skrzyżowania powinna być wybudowana wspólna studnia kablowa
umożliwiająca bezpieczne układanie kabli w różnych kierunkach.
29) W razie zbliżenia kanalizacji kablowej do baz paliw, stacji paliw i gazu płynnego
oraz rurociągów studnie kablowe nie powinny być sytuowane w strefach zagrożeń
wybuchem.
30) Na terenach baz paliw płynnych może być budowana tylko kanalizacja kablowa
realizująca przyłącze telekomunikacyjne do tych baz.
31) W pasie terenu ochronnego baz paliw dopuszcza się buowę kanalizacji kablowej,
ale poza ogrodzeniem tych baz.
3.6. Kanalizacja wtórna i trójna
• Podstawowe składniki
1) Podstawowymi składnikami kanalizacji kablowej wtórnej i trójnej są:
a) rury i akcesoria do tworzenia ciągów kanalizacji kablowej wtórnej,
b) kable "puste" i wiązki minitub do tworzenia kanalizacji trójnej,
c) konstrukcje wsporcze w studniach kablowych oraz w innych obiektach
infrastruktury,
2) Do budowy kanalizacji kablowej pierwotnej należy stosować składniki spełniające
następujące wymagania:
a) rury polietylenowe o średnicach zewnętrznych 32 mm i 40 mm z
warstwą poślizgową, łączone w sposób wodo- i gazoszczelny przy
pomocy złączek skrętnych, odpornych na działanie nadciśnienia o
wartości co najmniej 1 MPa; dopuszcza się stosowanie rur
polietylenowych rowkowanych oraz rur z preinstalowaną linką
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
20/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
zaciągową lub kablem,
b) kable “puste" i wiązki minitub o parametrach określonych w odrębnych
przepisach,
c) konstrukcje wsporcze stosowane powszechnie dla kabli
telekomunikacyjnych.
• Usytuowanie
Kanalizację wtórną i trójną instaluje się w istniejących ciągach kanalizacji
pierwotnej lub w tunelach kablowych.
• Warunki budowy
1) Kanalizacja wtórna powinna umożliwiać wykorzystanie otworów kanalizacji
pierwotnej do bezpiecznego ułożenia, w odrębnych kanałach, kilku kabli
światłowodowych, w tym także kabli “pustych" i wiązek minitub. Kanalizacja
wtórna może być też wykorzystana do ułożenia innych kabli telekomunikacyjnych,
np. kabli telewizji kablowej.
2) Kanalizacja wtórna powinna umożliwiać maksymalne wykorzystanie otworów
kanalizacji pierwotnej. W zależności od stanu technicznego tej kanalizacji do
wolnych otworów należy zaciągać wiązki 2 do 4 rur polietylenowych kanalizacji
wtórnej. Dopuszczalne jest wykorzystanie otworów częściowo zajętych przez inne
kable, jeśli mieści się w tych otworach wymagana liczba rur kanalizacji wtórnej.
3) Kanalizacja wtórna powinna zabezpieczać zaciągnięte do niej kable przed
uszkodzeniami mechanicznymi wzdłuż całych ciągów oraz w studniach
kablowych.
4) Kanalizacja trójna powinna zabezpieczać zaciągnięte do niej wiązki światłowodów
przed uszkodzeniami mechanicznymi wzdłuż całych ciągów oraz w studniach
kablowych.
5) Ciągi kanalizacji wtórnej na całej ich długości powinny być rozróżnialne. Tę
rozróżnialność powinno się zapewniać przez:
- stosowanie rur z odpowiednimi napisami na zewnętrznej
powierzchni,
- stosowanie rur z barwnymi wyróżnikami, jednakowymi dla
poszczególnych ciągów na całej trasie kanalizacji,
- oznakowanie ciągów zajętych przez kable w studniach kablowych.
Przy zajmowaniu całego otworu kanalizacji pierwotnej dla kanalizacji wtórnej
należy wciągać od razu 3 - 4 rury kanalizacji wtórnej, nawet gdyby z aktualnych
potrzeb budowy wynikała konieczność zaciągania tylko jednej rury.
6) Kanalizację wtórną i trójną dzieli się na odcinki zaciągowe, których długość
powinna być dostosowana do technologii zaciągania kabli lub wiązek
światłowodów.
7) Do budowy kanalizacji wtórnej należy w miarę możliwości wybierać wolne otwory
kanalizacji pierwotnej leżące w skrajnych pionach kanalizacji, zwracając zarazem
uwagę na jednakowe usytuowanie w profilu kanalizacji na sąsiednich odcinkach
przelotowych.
8) Dopuszcza się wykorzystanie dla kanalizacji wtórnej otworów kanalizacji
pierwotnej częściowo zajętych przez kable z żyłami metalowymi, jeżeli zmieści się
w tych otworach wymagana liczba rur kanalizacji wtórnej.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
21/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
9) Przy wprowadzaniu do obiektów telekomunikacyjnych kanalizacja wtórna powinna
kończyć się w studni stacyjnej.
10)Do łączenia rur kanalizacji wtórnej należy stosować złączki rozbieralne odporne
na działanie podwyższonego ciśnienia powietrza stosowanego przy
pneumatycznym zaciąganiu kabli.
11)Ciągi kanalizacji wtórnej powinny być szczelne. Po wybudowaniu odcinków o
długości około 2 km należy napełnić je sprężonym powietrzem i po upływie 24
godzin sprawdzić stan ciśnienia manometrem technicznym.
• Zbliżenia i skrzyżowania
Zbliżenia i skrzyżowania kanalizacji wtórnej i trójnej wykonuje się w kanalizacji
kablowej pierwotnej zgodnie z wymaganiami przewidzianymi dla tej kanalizacji.
3.7. Rurociągi kablowe
• Podstawowe składniki
1) Podstawowymi składnikami rurociągów kablowych są:
a) rury i akcesoria do tworzenia ciągów rurowych,
b) zasobniki złączowe,
c) zasobniki dla zapasów awaryjnych kabli.
2) Do budowy rurociągów kablowych należy stosować składniki spełniające
następujące wymagania:
a) rury polietylenowe o średnicy zewnętrznej 40 mm i o grubości ścianki
3,7 mm
3
, z warstwą poślizgową, łączone w sposób wodo- i
gazoszczelny przy pomocy złączek skrętnych, odpornych na działanie
nadciśnienia o wartości co najmniej 1 MPa; dopuszcza się stosowanie
rur polietylenowych rowkowanych oraz rur z preinstalowaną linką
zaciągową lub kablem.
b) zasobniki dostosowane do ułożenia ich bezpośrednio w ziemi na
poziomie posadowienia rurociągu kablowego, tak aby na powierzchni
terenu możliwa była uprawa gleby nawet przy użyciu ciężkiego
rolniczego sprzętu zmechanizowanego (nacisk ok. 100 kN); zasobniki
powinny być odporne na zamulanie i powinny umożliwiać swobodne
ułożenie muf złączowych kabla światłowodowego oraz do 50 m
zapasów technologicznych kabli,
c) zasobniki jak w punkcie 2 ale przeznaczone do ułożenia zapasów kabli
w sposób pozwalający ich swobodne rozwinięcie w razie awaryjnego
poderwania rurociągu przez koparkę,
d) zasobniki powinny być wykonane z tworzyw sztucznych o odpowiedniej
wytrzymałości mechanicznej oraz odpornych na szkodliwe
oddziaływanie środowiska; dopuszcza się wykonywanie zasobników z
elementów betonowych zbrojonych.
3
W gruntach lekkich, sypkich, niekamienistych Rozporządzenie Ministra
Łączności Określenie warunków budowy infrastruktury telekomunikacyjnej ...
dopuszcza rury o średnicy 32 mm i grubości ścianki 2,9 mm - stosować wyłącznie w
uzgodnieniu z Telefonią DIALOG S.A.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
22/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
• Usytuowanie
1) Rurociągi kablowe należy stosować dla telekomunikacyjnych linii kablowych
światłowodowych podziemnych poza terenem miast.
2) Rurociąg kablowy powinien być usytuowany zgodnie z wymaganiami
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawartymi w decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a w szczególności w pasach
wywłaszczenia trasy: dróg publicznych, linii kolejowych, rurociągów
dalekosiężnych i kabli elektroenergetycznych.
3) Rurociągi kablowe wzdłuż dróg publicznych poza terenem zabudowy powinny być
układane poza pasem drogowym w taki sposób, aby:
a) nie wpływały ujemnie na system korzeniowy drzew rosnących w pasie
drogowym,
b) wykopy dla rurociągów nie naruszały granicy pasa drogowego, a więc
aby ich krawędzie zewnętrzne były oddalone co najmniej o 0,75 m od
granicy pasa drogowego i 2 m od granicy autostrady lub drogi
ekspresowej.
4) Trasa rurociągów kablowych wzdłuż dróg powinna być usytuowana w odległości
uzgodnionej z odpowiednim zarządcą dróg i po tej stronie drogi, po której są
dogodniejsze warunki terenowe pozwalające na spełnienie wymagań co do
odległości w miejscach zbliżeń i skrzyżowań z innymi obiektami uzbrojenia
terenowego oraz warunki dla zastosowania sprzętu zmechanizowanego przy
budowie rurociągów.
5) Na odcinkach dróg przechodzących przez tereny zabudowane, zalesione,
zalewowe i bagniste lub zajęte przez różne obiekty nadziemne lub urządzenia
podziemne nie pozwalające na dotrzymanie wymagań co do zbliżeń i skrzyżowań
dopuszcza się w uzgodnieniu z właściwym zarządcą drogi usytuowanie
rurociągów odpowiednio w pasie drogowym:
a) w koronie drogi na poboczu jezdni - na terenach bezpośrednio
zabudowanych bez chodników lub terenach zalewowych i bagnistych,
b) poza koroną drogi - w przypadkach, gdy poza pasem drogowym istnieją
tereny zalesione lub zadrzewione wymagające wycinki oraz w
przypadkach innych sytuacji i warunków terenowych nie pozwalających
na spełnienie wymagań co do zbliżeń i skrzyżowań.
6) Rurociągi kablowe budowane dla potrzeb dróg kołowych szybkiego ruchu (drogi
ekspresowe i autostrady) powinny być budowane w obrębie pasa drogowego.
7) Trasa rurociągu nie powinna przebiegać przez tereny wodne zalewowe i bagniste,
przez tereny o dużej agresywności gruntu i na poboczach stromych nasypów lub
wykopów. W przypadkach technicznie uzasadnionych dopuszcza się takie
usytuowanie trasy, ale pod warunkiem zastosowania środków ochronnych.
8) Dopuszcza się ułożenie linii na terenach lasów w wypadku, gdy nie zachodzi
konieczność wycinania pasa, a tylko potrzeba wycięcia pojedynczych drzew i
krzewów. Odległość rurociągów od drzew na terenach leśnych powinna wynosić
co najmniej 1 m mierząc od lica pni drzew. Dopuszcza się układanie rurociągów w
istniejących pasach przeciwpożarowych, a odległość od drzew w tych
przypadkach będzie wynikać z szerokości pasa.
9) Nie dopuszcza się układania rurociągów wzdłuż pod jezdniami lub ściekami
ulicznymi.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
23/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
10) Trasa rurociągów kablowych wzdłuż linii kolejowej powinna przebiegać w pasie
wywłaszczenia terenów kolejowych, przy ich granicy. Dopuszcza się usytuowanie
linii poza granicą tego pasa przy omijaniu po zewnętrznej stronie obiektów
kolejowych, jak np. podstacje trakcyjne, kabiny sekcyjne, strażnice kolejowe.
11) Przez tereny stacji kolejowych trasa linii powinna przebiegać poza budynkami
stacyjnymi od zewnętrznej strony linii kolejowej.
12) Rurociągi kablowe przebiegające wzdłuż torów kolejowych lub tramwajowych,
powinny być układane jak najbliżej pasa wywłaszczenia w odległości poziomej co
najmniej:
a) 1 m od zewnętrznej krawędzi rowu odwadniającego, biegnącego
wzdłuż torowiska
b) 3 m od skrajnej szyny toru, przy braku lub oddaleniu od torowiska
rowów odwadniających.
13) Rurociągi kablowe budowane dla potrzeb łączności i telemechaniki rurociągów
dalekosiężnych powinny być usytuowane w pasie terenu budowy tych rurociągów
w odległości zależnej od przeznaczenia rurociągów, ciśnienia nominalnego,
średnicy rur i zastosowanych zabezpieczeń.
14) W wypadku powiązania systemu łączności rurociągów dalekosiężnych z siecią
użytku publicznego dopuszcza się usytuowanie rurociągu kablowego poza pasem
budowy rurociągu.
• Warunki budowy
1) Rurociągi kablowe powinny zabezpieczać zaciągnięte do nich kable
światłowodowe przed uszkodzeniami mechanicznymi na całej długości ciągów, a
w szczególności:
a) na terenach upraw rolniczych,
b) w miejscach zbliżeń i skrzyżowań z innymi urządzeniami uzbrojenia
terenowego,
c) na terenach o zwiększonym zagrożeniu uszkodzeniami mechanicznymi
i szkodami górniczymi,
d) w kanałach i tunelach,
e) na mostach i wiaduktach.
2) Zabezpieczenie to, zarówno w czasie budowy linii, jak i w okresie jej eksploatacji,
powinno być osiągnięte przez:
a) układanie rurociągów w ziemi na właściwej głębokości,
b) układanie nad rurociągami taśmy ostrzegawczej,
c) stosowanie dodatkowych rur osłonowych przepustowych w miejscach
zbliżeń i skrzyżowań z innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego,
d) zapewnienie łatwości zaciągania i wyciągania kabli światłowodowych z
rurociągów,
e) staranny dobór materiałów na budowę rurociągów i dokładny ich
montaż,
f) umieszczanie w rurociągu tylko po jednym kablu w każdym ciągu
rurowym.
3) Należy przyjmować, że dla jednokablowej linii optotelekomunikacyjnej rurociąg
kablowy powinien zawierać również ciąg zapasowy, którego przydatność przy
rozbudowie lub w razie awarii linii jest bardzo istotna. Jednak ostateczna decyzja
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
24/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
co do budowy ciągu rezerwowego powinna być każdorazowo podejmowana przez
inwestora.
4) Dla zapewnienia długotrwałej sprawności i funkcjonalności rurociągi kablowe
powinny być uszczelnione w każdym punkcie, niedostępne dla zanieczyszczeń
stałych i płynnych zarówno w czasie budowy jak i eksploatacji. Dotyczy to
wszystkich ciągów zajętych dla kabli oraz ciągów pustych.
5) Rurociągi kablowe powinny być układane przy temperaturze nie niższej niż –5°C.
W razie konieczności prowadzenia robót przy niższej temperaturze należy
zapewnić odpowiednie podgrzewanie rur w zwojach lub na bębnach. W każdym
przypadku układania rur przy obniżonej temperaturze niedopuszczalne jest
rzucanie lub uderzanie rurami oraz zasypywanie ich grudami zmarzliny.
6) Do łączenia rur polietylenowych należy stosować złączki skrętne rozbieralne o
wymiarach dostosowanych do średnicy rur. Złączki powinny być wytrzymałe na
działanie podwyższonego ciśnienia powietrza stosowanego przy pneumatycznym
zaciąganiu kabli.
7) Dla zabezpieczenia rurociągów przed zanieczyszczeniami stałymi i płynnymi w
czasie budowy i eksploatacji końce rur powinny być uszczelnione.
8) Dla oznakowania w dokumentacji powykonawczej trasy rurociągów kablowych,
elementów składowych rurociągów, zmian trasy, przepustów przez obiekty
uzbrojenia terenowego należy wykonać domiary do istniejących w terenie
obiektów stałych. W razie braku takich obiektów należy stosować betonowe słupki
oznaczeniowe.
9) Na całej trasie rurociągów kablowych w połowie głębokości ich posadowienia
powinna być układana taśma ostrzegawczo - lokalizacyjna w kolorze
pomarańczowym z wyraźnym napisem UWAGA! KABEL ŚWIATŁOWODOWY.
10) Zasobniki złączowe jako elementy składowe rurociągów kablowych instaluje się
po zaciągnięciu kabli i po wytypowaniu miejsc dla złączy światłowodowych.
11) Zasobniki złączowe przy zboczach nasypów lub w pobliżu stromych skarp
wykopów powinny być usytuowane na poziomym terenie, poza rowami
odwadniającymi, w odległości co najmniej 3,0 m od górnego brzegu rowu.
12) Rurociągi doprowadzone do zasobników, a także ułożone w nich kable nie mogą
być narażone na zgniatanie w razie przypadkowych ruchów zasobnika w ziemi.
Zasobnik złączowy powinien być zasypany warstwą ziemi o grubości co najmniej
0,7 m.
13) Odcinki rur polietylenowych dostarczane w zwojach lub na bębnach układa się
bezpośrednio w ziemi ręcznie w uprzednio przygotowanym rowie, albo też
metodą bezwykopową przy użyciu pługoukładaczy rur (kabli). Wybór technologii
układania uzależniony jest od rodzaju gruntu, ukształtowania terenu i uzbrojenia
go w inne urządzenia podziemne i nadziemne.
14) Rurociągi kablowe układane w rowach wykonanych ręcznie powinny być
zasypywane najpierw warstwą piasku lub miałkiej ziemi o grubości co najmniej 10
cm nad powierzchnię rur.
15) Głębokość układania rurociągów kablowych w ziemi mierzona od górnej
powierzchni rury ułożonej na dnie wykopu lub na warstwie podsypki powinna
wynosić:
a) w sieci miejscowej co najmniej 0,6 m,
b) w sieci dalekosiężnej co najmniej 0,8 m.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
25/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
W gruntach skalistych, gdzie do wykonania rowów konieczne jest użycie
młotków pneumatycznych lub zastosowanie metody wybuchowej, głębokość ta
może być zmniejszona do 0,4 m pod warunkiem, że na rurociągu kablowym
znajdującym się płycej, niż 0,6 m zastosowana zostanie dodatkowa rura
ochronna. Tolerancja głębokości ułożenia rurociągu kablowego w ziemi nie może
przekraczać
±5 cm.
1) Rury polietylenowe układane równolegle w rurociągu kablowym na całej jego
długości nie powinny w żadnym miejscu krzyżować się lub zamieniać z rurami
sąsiednimi. W celu łatwiejszego rozróżnienia poszczególnych ciągów dopuszcza
się stosowanie w rurociągu kablowym rur z barwnymi wyróżnikami, przy czym
wyróżniki te powinny być jednakowe dla danego ciągu rur na całej długości
rurociągu kablowego.
2) W gruntach specjalnie trudnych oraz w miejscach szczególnie narażonych na
uszkodzenia mechaniczne rurociągi kablowe powinny być budowane z rur
polietylenowych o zwiększonej grubości ścianek do co najmniej 4,6 mm; rurociąg
może być w tych miejscach chroniony dodatkowo przykrywami kablowymi.
3) Na terenach szkód górniczych o zagrożeniu do III kategorii rurociągi kablowe
należy układać z pofalowaniem poziomym ok. 3%. Należy unikać budowy linii
światłowodowych na terenach szkód górniczych o zagrożeniu powyżej III
kategorii. Jeżeli nie ma możliwości ominięcia takich terenów, to rurociągi kablowe
należy układać na głębokości 50
÷60 cm na 10 cm warstwie piasku, przykrywać je
warstwą piasku o grubości 25 cm i chronić dodatkowo przykrywami kablowymi.
Pofalowanie rurociągu powinno być w miarę możliwości jak największe, od 3% do
6%. Do budowy rurociągów na terenach szkód górniczych należy używać rur o
grubości ścianki co najmniej 4,6 mm.
4) Połączenia rur powinny zapewniać szczelność rurociągu, a także powinny być
odporne na działanie podwyższonego ciśnienia powietrza przy zaciąganiu kabli
światłowodowych metodami pneumatycznymi. Złącza powinny spełniać warunki
szczelności jak dla zmontowanego ciągu rurowego i posiadać wytrzymałość na
działanie podwyższonego ciśnienia powietrza (1 MPa) stosowanego przy różnych
metodach pneumatycznego zaciągania kabli. W miejscach połączeń rur
polietylenowych o różnych średnicach (np. przy łączeniu rur kanalizacji wtórnej z
rurociągiem kablowym) należy stosować złączki redukcyjne.
5) Przed telekomunikacyjnymi budynkami stacyjnymi i innymi, do których mają być
wprowadzone kable światłowodowe, rurociągi kablowe powinny być zakończone
w studni kablowej stacyjnej i uszczelnione.
6) Dla zapewnienia długotrwałej sprawności i funkcjonalności kanalizacja wtórna i
rurociągi kablowe powinny być szczelne w każdym punkcie, niedostępne dla
zanieczyszczeń stałych i płynnych, zarówno w czasie budowy, jak i w
eksploatacji. Szczelność powinna być zapewniona przez zastosowanie
odpowiednio szczelnych materiałów i przez dokładny montaż z użyciem środków
uszczelniających.
7) Badania szczelności zmontowanego odcinka o długości ok. 2 km powinny być
wykonane sprężonym powietrzem do nadciśnienia ok. 0,1 MPa. Po upływie 24
godzin należy zmierzyć ciśnienie w rurociągu manometrem technicznym; spadek
ciśnienia nie powinien przekroczyć 0,01 MPa.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
26/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
8) Po zaciągnięciu kabli rury kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych w miejscach
złączy powinny być uszczelnione przy pomocy uszczelek końców rur.
Uszczelnienia powinny być wykonane we wszystkich miejscach, gdzie kabel
wchodzi lub wychodzi z rur polietylenowych.
9) Otwory kablowej kanalizacji pierwotnej po zaciągnięciu do nich rur kanalizacji
wtórnej należy również ponownie uszczelnić przy pomocy uszczelek końców.
10) W Telefonii DIALOG S.A. obowiązuje wymóg istnienia warstwy poślizgowej oraz
zakaz używania płynów poślizgowych.
• Zbliżenia i skrzyżowania
1) Przebieg rurociągu kablowego powinien być wybrany w ten sposób, aby
liczba miejsc kolizyjnych z innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego
była jak najmniejsza.
2) Skrzyżowanie rurociągu kablowego z innym urządzeniem uzbrojenia
terenowego powinno być wykonane w najwęższym miejscu tego obiektu
prostopadle do jego osi wzdłużnej z dopuszczalną odchyłką 15°. Przy
skrzyżowaniu z obiektem o szerokości nie większej niż 1,5 m, odchyłka
kąta skrzyżowania może być powiększona do 40°.
3) Miejsce skrzyżowania rurociągu kablowego z innym urządzeniem
uzbrojenia terenowego powinno być szczegółowo zdomiarowane do
najbliższego obiektu stałego, a w razie potrzeby do słupków
oznaczeniowych ustawionych po jednej lub po obu stronach skrzyżowania.
4) Jako rur przepustowych na skrzyżowaniach rurociągu kablowego z innym
urządzeniem uzbrojenia terenowego należy używać grubościennych rur z
tworzyw sztucznych. W wyjątkowych wypadkach uzasadnionych
technicznie dopuszcza się stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur
stalowych.
5) Na skrzyżowaniach z jezdniami ulic i dróg rurociągi kablowe powinny być
układane w przepustach z grubościennych rur z tworzyw sztucznych. W
wyjątkowych wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się
stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur stalowych.
6) Rury przepustowe powinny być ułożone poziomo na całej szerokości ulicy
lub drogi i co najmniej po 0,5 m poza krawężniki ulicy lub krawędzie drogi.
7) Przy jednakowych poziomach nawierzchni drogi i terenu lub przy
niewielkiej ich różnicy rury przepustowe powinny być ułożone
nieprzerwanie w jednym ciągu pod koroną drogi i przyległymi do niej
rowami odwadniającymi i po 0,5 m poza ich zewnętrzne krawędzie.
8) Odległość pionowa od górnej powierzchni rur przepustowych powinna
wynosić:
a) co najmniej 1,2 m do górnej powierzchni dróg krajowych,
b) co najmniej 1,0 m do górnej powierzchni dróg pozostałych,
c) co najmniej 0,5 m do dolnej powierzchni dna rowu odwadniającego.
9) Rury przepustowe powinny być uszczelnione uszczelkami końców rur, aby
zapobiegać zamulaniu przepustów w czasie eksploatacji linii. Rury stalowe
powinny być zabezpieczone przed korozją pokryciami asfaltowymi lub
innymi o nie gorszych właściwościach.
10) Przepusty dla kabli pod jezdniami ulic i dróg powinny być wykonane bez
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
27/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
naruszania nawierzchni ulic i dróg, metodami przecisku hydraulicznego lub
przewiertu poziomego, z uwzględnieniem lokalnych warunków terenowych
i kosztów budowy.
11) Na skrzyżowaniach z drogami nieutwardzonymi, polnymi, wjazdami do
posesji i zabudowań gospodarczych dopuszcza się układanie rurociągów
kablowych bez przepustowych rur ochronnych.
12) Na przejściach rurociągów kablowych przez mosty, wiadukty powinny być
one ułożone w kanalizacji kablowej jako kanalizacja wtórna, albo też w
kanałach, na pomostach lub na specjalnych konstrukcjach wsporczych.
Rurociąg powinien być wykonany z rur trudnopalnych nie
rozprzestrzeniających płomieni.
13) Przy przejściu lub zejściu rurociągu z mostu lub wiaduktu do ziemi
powinien być on całkowicie zabezpieczony rurą stalową o średnicy
dostosowanej do średnicy rurociągu.
14) Rurociąg kablowy w tunelu może być prowadzony w dowolnej odległości
od kabli elektroenergetycznych, jednak pod warunkiem wyraźnego,
niezawodnego wyróżnienia go od ciągów kablowych i ciągów innych
urządzeń biegnących w tunelu. W zależności od stopnia zagrożenia
pożarowego rurociąg kablowy powinien być wykonany z rur trudnopalnych
bezhalogenowych.
15) Rurociąg kablowy krzyżujący się z torami tramwajowymi, powinien być
zabezpieczony przed uszkodzeniami mechanicznymi przez ułożenie go w
kanalizacji kablowej lub w przepustach z grubościennych rur z HDPE
4
lub z
innego materiału o nie gorszych własnościach wytrzymałościowych. W
wyjątkowych wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się
stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur stalowych.
16) Rury przepustowe powinny być ułożone na całej szerokości torowiska i co
najmniej po 2 m poza skrajne szyny po obu stronach toru. Końce rur
przepustowych powinny być uszczelnione.
17) Głębokość ułożenia przepustów powinna wynosić co najmniej 1 m od
stopki szyny tramwajowej.
18) Przepusty dla rurociągów kablowych pod torami tramwajowymi powinny
być wykonane bez naruszania torowiska, metodami przecisku lub
przewiertu poziomego.
19) Skrzyżowania rurociągów kablowych z liniami kolejowymi powinny być
wykonane zgodnie z Polskimi Normami.
20) W razie zbliżenia się rurociągów kablowych do gazociągów o ciśnieniu do
0,4 MPa powinny być zachowane odległości podstawowe podane dla
kanalizacji pierwotnej.
21) Odległości podstawowe rurociągów kablowych od innych rurociągów do
przesyłania płynów powinny być zgodne z wartościami podanymi dla
kanalizacji pierwotnej.
22) Skrzyżowania rurociągów kablowych z gazociągami powinny być
4
W Rozporządzeniu Ministra Łączności podano: “ ...z PCW lub z innego
materiału o nie gorszych właściwościach; w Telefonii DIALOG S.A. obowiązują rury
HDPE - stosowanie innych rur tylko za zgodą Telefonii DIALOG S.A.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
28/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
wykonane zgodnie z Polskimi Normami.
23) W razie skrzyżowania rurociągu kablowego z rurociągami i urządzeniami
do przesyłania płynów najmniejsze dopuszczalne odległości pionowe
między nimi powinny być zgodne z wartościami podanymi dla kanalizacji
pierwotnej.
24) Rurociąg kablowy powinien być ułożony nad tymi rurociągami w rurze
ochronnej uszczelnionej na końcach. Długość rury ochronnej powinna
przekraczać o 2 m obrys innego rurociągu z każdej strony.
25) Skrzyżowania powinny być wykonane wg zasad podanych wyżej
26) Rurociągi kablowe w pobliżu wód powierzchniowych należy lokalizować w
takiej odległości, aby przy najwyższym stanie wód nie były one
podmywane oraz nie stanowiły drogi dla infiltracji wód powodziowych.
27) Przebieg rurociągów należy lokalizować poza pasem terenów zalewowych,
a przy wysokich brzegach w odległości co najmniej 10 m od górnego
stałego brzegu. Przebieg rurociągów wzdłuż kanałów i rowów
melioracyjnych należy lokalizować w odległości co najmniej 1 m od ich
brzegów.
28) Szerokość przejścia rurociągu kablowego przy skrzyżowaniu z przeszkodą
wodną należy przyjmować jako odległość pomiędzy liniami brzegu.
29) Skrzyżowania rurociągów kablowych z rzekami, kanałami i rowami
melioracyjnymi powinny być wykonane po uprzednim ich uzgodnieniu z
zarządami dróg wodnych i melioracji wodnych i po uzyskaniu odpowiednich
pozwoleń wodnoprawnych. Przepusty pod dnem przeszkód wodnych mogą
być wykonane sposobem bagrowniczym przy użyciu urządzeń pływających
i koparek, albo też metodą przewiertu sterowanego, w zależności od
lokalnych warunków terenowych i rachunku ekonomicznego.
30) Przepusty przez przeszkody wodne należy wykonywać z rur
polietylenowych (HDPE) grubościennych. Rury przepustowe powinny być
ułożone na całej szerokości przeszkody wodnej oraz na terenach
przybrzeżnych ograniczonych wałami ochronnymi lub linią zwyczajnego
stanu wody.
31) Skrzyżowania rurociągów kablowych z wodami żeglownymi o dowolnej
szerokości i nieżeglownymi o szerokości powyżej 25 m przy zwyczajnym
stanie wody powinny być wykonane przez ułożenie rur przepustowych wg
tablicy 2 bezpośrednio w dnie na jednej, w miarę możliwości, rzędnej i na
głębokości, liczonej od najniższego punktu dna, wynoszącej od 1,0 m do
2,2 m w korycie wody żeglownej w zależności od rodzajów gruntów.
Mniejsze głębokości ułożenia należy stosować przy układaniu w gruntach
zwięzłych nie ulegających erozji dennej.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
29/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Tablica 2
Skrzyżowania rurociągów kablowych z wodami
Rodzaj
przejścia
Rowy i cieki o szerokości
s
≤ 3 m
Cieki i rzeki niespławne
o s
≤ 25 m
Rzeki spławne,
kanały, zbiorniki
o s > 25 m
Standardowe rurociąg kablowy 2-rurowy w
rurze HDPE o średnicy
Ø
≥ 125/7,1 mm lub w
stalowej Ø
≥ 108 mm
Rura HDPE
Ø
≥ 125/11,4 mm z trzema
rurami rurociągu
kablowego.
jak w rubryce
obok
Dopuszczenie rurociąg kablowy 2-rurowy
HDPE z ewentualną
dodatkową ochroną płytami
betonowymi
Rura stalowa Ø
≥ 108 mm
z trzema rurami rurociągu
kablowego
jak w rubryce
obok, lecz rura
stalowa
Ø
≥ 133 mm
32) Rurociąg ułożony na całej szerokości przejścia powinien stanowić jednolity
odcinek. W przypadku długich przejść (powyżej 150m) dopuszcza się
możliwość spawania czołowego odcinków fabrykacyjnych.
33) Skrzyżowanie powinno być wykonane w dogodnym miejscu, bezpiecznym
dla trwałości rurociągu, pod kątem 90° do osi podłużnej cieku z
dopuszczalną odchyłką 15°. Zaleca się, aby skrzyżowanie było wykonane
poniżej mostu, ostrogi rzecznej lub zakrętu rzeki w odległości co najmniej
100 m od tych obiektów.
34) Minimalna głębokość ułożenia rurociągu kablowego w dnie przeszkody
wodnej, liczona od najniższego punktu dna, powinna wynosić co najmniej:
a) 2 m w dnie koryta rzek w gruntach sypkich ulegających erozji
dennej,
b) 1,5 m w dnie koryta wód żeglownych i jezior w gruntach sypkich i
ulegających erozji dennej,
c) 1 m w dnie koryta rzek, kanałów w gruntach zwięzłych nie
ulegających erozji dennej.
35) Przy przejściach rurociągu przez strome brzegi przeszkody wodnej,
głębokość ułożenia nie może być większa niż 1,5 m i mniejsza niż 0,8 m.
Falowanie poziome rurociągu ułożonego w rowie kablowym wykonanym w
dnie wody powierzchniowej powinno wynosić 2% w gruntach zwięzłych i
5% w gruntach sypkich.
36) Skrzyżowania rurociągu kablowego z wodą żeglowną powinno być
oznaczone wyraźnymi trwałymi znakami ostrzegawczymi dobrze
widocznymi ze środka toru wodnego. Znaki te o zakazie kotwiczenia
powinny być ustawione po dwa na każdym brzegu w odległości nie
większej niż 50 m od kabla w górę i w dół tej wody.
37) Brzegi wód powierzchniowych naruszone w czasie układania kabli powinny
być zabezpieczone wg wymagań służb eksploatacyjnych gospodarki
wodnej.
38) Skrzyżowanie rurociągu kablowego z wodami żeglownymi spławnymi o
dowolnej szerokości i nieżeglownymi o szerokości powyżej 25 m przy
zwyczajnym stanie wody powinno być wykonane rokadowo, dwiema
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
30/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
równorzędnymi nitkami rurociągu prowadzonymi przez lustro wody i tereny
zalewowe. Odległość pomiędzy nitkami rokady nie powinna być mniejsza
niż 50 m.
39) W przypadku istnienia trwałego mostu w pobliżu skrzyżowania, jedna z
nitek rokady może być prowadzona po moście. Rurociąg w tym przypadku
powinien być wykonany z materiału trudnopalnego, nie
rozprzestrzeniającego płomieni albo też powinien być prowadzony w
dodatkowej rurze ochronnej z takiego materiału.
40) Jeżeli rurociąg kablowy zostanie ułożony na skrzyżowaniu z przeszkodą
wodną w rurze przepustowej na głębokości co najmniej 5 m od najniżej
położonego punktu dna oczyszczonego, to dopuszcza się przekroczenie
przeszkody bez rokady. Przepust w tym wypadku powinien być wykonany
z grubościennych rur HDPE o średnicy co najmniej 125 mm lub z rur
stalowych o średnicy co najmniej 130 mm; w przepustach należy układać
rurociągi kablowe składające się co najmniej z 2 rur.
41) Skrzyżowania rurociągu kablowego wodami nieżeglownymi o szerokości
poniżej 25 m przy zwyczajnym stanie wody, z terenami bagnistymi i
zalewowymi o szerokości nie większej niż 20 m oraz skrzyżowania ze
strumieniami, rowami odwadniającymi i melioracyjnymi niezamulonymi,
powinny być wykonane w rurach ochronnych wg tablicy 2 w dnie rzeki lub
rowu na głębokości co najmniej 0,5 m od najniżej położonego punktu
oczyszczonego dna rzeki lub rowu. Długość rur ochronnych powinna być
tak ustalona, aby ich końce leżały na stałych brzegach rzeki lub rowu na
długości co najmniej po 1 m. Rury ochronne powinny być uszczelnione.
42) Przy przejściach trasy rurociągu kablowego przez strome brzegi
przeszkody wodnej należy zachować głębokość ułożenia nie większą niż
1,5 m i nie mniejszą niż 0,8 m, licząc prostopadle od powierzchni stoku
(skarpy).
43) Przy przekraczaniu rowów melioracyjnych o szerokości dna do 1 m
rurociąg należy układać zgodnie z zaleceniami tablicy 2.
44) Na brzegach rzeki rurociąg powinien być umocowany i zabezpieczony
przed odsłonięciem przez wody powodziowe.
45) Skrzyżowanie powinno być wykonane w dogodnym miejscu, bezpiecznym
dla trwałości rurociągu kablowego, pod kątem 90° do osi cieku z
dopuszczalną odchyłką 15°. Odległość osi skrzyżowania od mostu nie
powinna być mniejsza niż:
a) 20 m przy szerokości lustra wody powyżej 10 m,
b) 10 m przy szerokości lustra wody do 10 m.
Zaleca się, aby rurociąg ułożony na całej szerokości przejścia stanowił
jednolity odcinek fabrykacyjny.
46) W wypadkach szczególnych dopuszcza się wykonanie skrzyżowania z
przeszkodami wodnymi nieżeglownymi w inny sposób, np. na konstrukcji
wsporczej umożliwiającej ułożenie rurociągu kablowego nad powierzchnią
wody.
47) Brzegi przeszkody wodnej naruszone w czasie układania rurociągu
kablowego powinny być zabezpieczone wg wymagań służb
eksploatacyjnych gospodarki wodnej.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
31/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
48) Przepusty na skrzyżowaniach mogą być wykonane metodą bagrowania w
dnie albo metodą przewiertu sterowanego w zależności od szerokości
przeszkody wodnej i rachunku ekonomicznego.
49) Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z napowietrznymi liniami
elektroenergetycznymi mogą być wykonane w odległościach
zapewniających zabezpieczenie rurociągów przed uszkodzeniami
mechanicznymi, jakie mogą nastąpić przy remoncie i konserwacji linii
elektroenergetycznej, a także zapewniających bezpieczeństwo służbie
eksploatacyjnej telekomunikacji przy ich czynnościach konserwacyjnych.
50) Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z liniami
elektroenergetycznymi kablowymi mogą być wykonane w dowolnych
odległościach poziomych i pionowych, pod warunkiem jednak zapewnienia
możliwości wyraźnego i niezawodnego wyróżnienia ciągów w wykopie,
kanale lub na innych konstrukcjach wsporczych.
51) Najmniejsze dopuszczalne odległości rurociągów kablowych od innych
obiektów uzbrojenia terenowego powinny wynosić:
1) od podbudowy linii telekomunikacyjnej nadziemnej
2,0 m,
2) od ściany budynku i ogrodzenia
0,5 m,
3) od drzew wzdłuż drogi
2,0 m.
W Telefonii DIALOG S.A. obowiązuje, poza powyższymi ustaleniami wg
Rozporządzenia Ministra Łączności, rozróżnialność barwna rurociągu oraz
konieczność stosowania taśmy ostrzegawczej (TO) i taśmy ostrzegawczo-
lokalizacyjnej (TOL). W szczególnych sytuacjach dopuszcza się stosowanie kabla
sygnalizacyjnego, zamiast taśmy TOL,. Należy wyprowadzać element metalowy
taśmy TOL lub kabel sygnalizacyjny na słupki lokalizacyjne (SL).
3.8. Tunele kablowe
1) Tunele dla kabli telekomunikacyjnych powinny być wykonane z materiałów
niepalnych i powinny być tak zbudowane, aby przenikanie do ich wnętrza
wody i zanieczyszczeń było utrudnione. Powinny one mieć odwodnienie
np. w postaci rowków lub studzienek do odprowadzania wody ściekowej
kondensacyjnej. Tunele powinny mieć zapewnione przewietrzanie
naturalne lub sztuczne, przerywane w wypadku pożaru.
2) Tunele powinny mieć wysokość co najmniej 180 cm.
3) Odstępy między konstrukcjami wsporczymi i półkami powinny wynosić co
najmniej 15 cm, tak aby był umożliwiony swobodny dostęp w celu
układania i wyjmowania kabli.
4) Przejścia komunikacyjne nie powinny być węższe niż 80 cm.
5) Tunele powinny mieć na obu końcach zamykane wejścia lub włazy, przy
czym światło włazu nie powinno być mniejsze niż 80 cm.
6) Zaleca się instalowanie w tunelach czujek do wykrywania pożarów,
połączonych z instalacją alarmową.
7) Tunele o długości ponad 20 m powinny mieć oświetlenie elektryczne tak
wykonane, aby bezpieczne przejście ludzi było możliwe bez konieczności
posługiwania się dodatkowym źródłem światła.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
32/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
8) Do układania kabli telekomunikacyjnych mogą być wykorzystywane tunele
zbiorcze, służące do przeprowadzania innych instalacji jak wodociągi,
przewody wentylacyjne, kanalizacyjne, gazociągi, kable
elektroenergetyczne.
3.9. Kanalizacja specjalna
1) Kanalizację specjalną z rur stalowych przewodowych należy wykonywać
dla kabli telekomunikacyjnych wprowadzanych na teren stacji
elektroenergetycznych wysokiego napięcia oraz w wypadku przebiegu
kabli telekomunikacyjnych w odległości mniejszej niż 100 m od najbliżej
położonej części uziomu stacji, jeżeli analiza wykaże przekroczenie
dopuszczalnych wielkości oddziaływań niebezpiecznych; kanalizację
specjalną należy wykonywać według rozwiązania indywidualnego.
2) W pokrywach wszystkich studni kablowych kanalizacji specjalnej na terenie
stacji elektroenergetycznej należy umieszczać wietrzniki.
3.10. Inne obiekty infrastruktury terenowej
1) Do układania dielektrycznych kabli światłowodowych mogą być
wykorzystywane przewody kanalizacji ściekowej oraz przewody obudowy
ciepłociągów.
2) Kable układane w przewodach, o których mowa wyżej, powinny być
dodatkowo chronione przed gryzoniami, przed wpływami szkodliwych
płynów i gazów oraz wysokiej temperatury.
3.11. Obudowy zakończeń kablowych
Podstawowe składniki
1) Obudowy zakończeń kablowych torów miedzianych i światłowodowych
oraz urządzeń sieciowych stanowią:
a) stojaki
wewnątrzbudynkowe,
b) szafki kablowe wewnątrzbudynkowe i zewnętrzne,
c) skrzynki kablowe wewnątrzbudynkowe i zewnętrzne,
d) słupki kablowe,
e) kontenery.
2) Obudowy powinny spełniać następujące wymagania:
a) odporność na czynniki klimatyczne i środowiskowe, jak: szkodliwa
atmosfera, nasłonecznienie, wahania temperatury, duża wilgotność,
drgania,
b) zabezpieczenie zakończeń kablowych przed dostępem osób
nieuprawnionych i przypadkowymi uszkodzeniami mechanicznymi,
c) odpowiednie ekranowanie zakończeń torów miedzianych i urządzeń
sieciowych.
Usytuowanie
1) Miejsce zainstalowania obudowy zakończeń kablowych powinno być
wybrane tak, aby był zapewniony łatwy dostęp do niej bez istotnego
ograniczenia ruchu ulicznego i utrudniania dostępu do posesji lub
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
33/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
istniejących urządzeń i instalacji.
2) Szafy kablowe należy ustawiać przy studniach szafowych odpowiednich do
wielkości szaf.
3) Dopuszcza się lokalizowanie szaf kablowych w budynkach lub we wnękach
ścian budynków.
4) Na terenie luźnej zabudowy dopuszcza się stosowanie słupków kablowych
rozdzielczych, usytuowanych analogicznie, jak szafki kablowe. Słupek
rozdzielczy może być ustawiony przy studni kablowej.
Warunki budowy
1) Elementy metalowe kabli (poza przewodami) powinny być połączone z
częściami metalowymi obudowy.
2) Części metalowe stojaków, szaf i kontenerów zawierające tory metalowe
i/lub urządzenia sieciowe powinny być uziemione, a rezystancja uziomów
nie powinna być większa niż 10
Ω.
3) Otwory przepustowe szafki lub kontenera kablowego połączonego z
kanalizacją kablową powinny być starannie uszczelnione.
4) Złączki światłowodowe powinny być ustawione w sposób zapobiegający
narażaniu oka ludzkiego na szkodliwe promieniowanie laserowe.
4. Zasady projektowania kanalizacji kablowej i jej elementów
4.1. Zasady podstawowe
Przy projektowaniu telekomunikacyjnej kanalizacji kablowej dla Telefonii
DIALOG S.A. obowiązują zasady formalno-prawne określone w normie zakładowej
ZN-02/TD S.A.-01.
Kanalizacja kablowa powinna być przystosowana do wszystkich rodzajów
kabli stosowanych w Telefonii DIALOG S.A.
Ponadto należy przestrzegać zasad określonych w rozdz. 3.
4.2. Kanalizacja pierwotna
4.2.1. Ogólne zasady obowiązujące w Telefonii DIALOG S.A.
Podaje się podstawowe zasady dotyczące rozwiązań technicznych
projektowanej kanalizacji pierwotnej. W konkretnych sytuacjach obowiązują wytyczne
otrzymane od operatora – Telefonii DIALOG S.A. W dalszych podpunktach punktu
4.2 podano bardziej szczegółowe wymagania dotyczące kanalizacji kablowej
pierwotnej.
1) Podstawową rurą kanalizacji kablowej (pierwotnej) dla potrzeb sieci
rozdzielczej jest rura RPE 110 gładkościenna. W uzasadnionych
przypadkach dopuszcza się stosowanie innych rur np. karbowanych.
2) Na ciągach wspólnego przebiegu kabli magistralnych i rozdzielczych
powinny być budowane wspólne ciągi kanalizacji magistralnej i rozdzielczej.
3) Na rurach powinny być umieszczone napisy określające producenta oraz
logo Telefonii DIALOG S.A.
4) Stosować rury polietylenowe – dla kanalizacji zwyczajnej o grubości ścianki
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
34/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
do 5 mm, dla kanalizacji wzmocnionej o grubości ścianki powyżej 5 mm
5) Jako rury obiektowe stosować rury RHDPE grubościenne o średnicach
∅
125 lub większych.
6) Jako rury obiektowe dla kanalizacji pierwotnej dopuszcza się rury stalowe,
dwukrotnie asfaltowane od wewnątrz i na zewnątrz.
7) W uzasadnionych wypadkach należy stosować kanalizację specjalną (np.
przy wprowadzeniach linii do stacji wysokich napięć) oraz kanalizację w
wykonaniu szczególnym (np. w kanałach ściekowych).
8) Przy wprowadzeniach kanalizacji pierwotnej do budynków abonenckich
należy stosować tzw. przerwę gazową (korek gazowy) o długości 1 m.
9) Przy wprowadzeniach kanalizacji pierwotnej do obiektów
telekomunikacyjnych (budynek centrali) lub większych obiektów
abonenckich (np. bank) należy kanalizację pierwotną wprowadzać rurami, z
zastosowaniem skutecznego dwustronnego uszczelnienia – od strony
studni i od strony budynku.
10)W ciągach kanalizacji kablowej pierwotnej należy stosować studnie
kablowe zgodnie z normą ZN-02/TD S.A.-10 oraz ZN-02/TD S.A. -11. W 2-
lub 4-otworowych ciągach kanalizacji magistralnej należy stosować studnie
zaopatrzone w podwieszane wiadra do zbierania wody (tzw. śmietniki).
11)Należy przewidywać większe studnie, jeżeli wymaga tego pozostawienie
zapasu kabla światłowodowego w studni, wykonanie złącza odgałęźnego
na kablu światłowodowym, zapewnienie zgodnego z normami promienia
gięcia kabla światłowodowego lub jeżeli występują inne uzasadnione
technicznie okoliczności.
12)Włazy studni powinny być przesunięte względem rur kanalizacji
(usytuowanie asymetryczne). Studnie powinny mieć zamontowane
wsporniki służące do mocowania kabli. Ramy studni, wsporniki oraz gardła
powinny być zabezpieczone przed korozją (np. malowane abizolem).
13)Dla wszystkich typów studni na ciągach magistralnych należy stosować
ramy i pokrywy ciężkie.
14)Jako studnie podszafowe (przy modułach wyniesionych lub dostępowych
instalowanych w szafach ulicznych) należy stosować studnie SKMP-3 z
zamontowanymi w ścianie klamrami umożliwiającymi bezpieczne i wygodne
wejście (oraz z dodatkowym gardłem, jeśli jest to konieczne).
15)Przy modułach dostępowych lub wyniesionych zlokalizowanych w
budynkach, jeśli niemożliwe jest zlokalizowanie komory kablowej w
budynku, należy zaprojektować studnię nietypową, która będzie pełniła rolę
komory kablowej. Przy projektowaniu komory kablowej w studni należy
przewidzieć jej odpowiednie rozmiary (w tym zwiększoną głębokość), tak
aby możliwe było swobodne wykonanie złączy w studni i pozostawienie
zapasów kabli. Należy odpowiednio doposażyć studnie nietypowe pełniące
funkcję komory kablowej w drabinki umożliwiające swobodne wejście do
studni.
16)W Telefonii DIALOG S.A. nie przewiduje się w zasadzie zabezpieczenia
studni kablowych przed dostępem osób nieuprawnionych, jednakże na
specjalne życzenie operatora – Telefonii DIALOG S.A. projektant
obowiązany jest uwzględnić zamykane pokrywy włazów wg otrzymanych w
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
35/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
tym zakresie szczegółowych wytycznych.
17)Wywietrzniki studni powinny zawierać logo Telefonii DIALOG S.A.
18)Uszczelnienia otworów kanalizacji pierwotnej należy projektować
następująco:
a) rury puste – korkiem styropianowym, w szczególnych przypadkach
uszczelki pneumatyczne,
b) rury wypełnione kablami lub rurami kanalizacji wtórnej – pianką, z
zastosowaniem wkładek dystansowych, zapewniających poosiowe
usytuowanie kabla lub rury kanalizacji wtórnej,
c) uszczelnienia w obiektach telekomunikacyjnych, jeżeli występuje
konieczność częstej zmiany zagospodarowania otworów wlotowych
kanalizacji, powinny, przy zachowaniu skuteczności uszczelnienia,
zapewniać możliwość takiej zmiany (stosować uszczelki mechaniczne lub
pneumatyczne).
19) W kanalizacji rozdzielczej należy w szerokim zakresie przewidywać
odgałęźniki zamiast studni kablowych odgałęźnych.
20)W ciągach kanalizacji kablowej pierwotnej należy stosować odgałęźniki rur
o jednym odgałęzieniu (ORKKP1) i o dwóch odgałęzieniach (ORKKP2).
Pomiędzy studniami nie może być więcej niż 4 odejścia (po 2 w każdą
stronę).
21)Ze względu na stawiane wymagania uzgodnieniowe (przy zbliżeniach do
gazociągów) dotyczące stosowania studni gazoszczelnych – jako
wymagania na tego rodzaju studnie obowiązuje wymaganie skutecznego
uszczelnienia wszystkich otworów kanalizacji wchodzących do studni oraz
skutecznego uszczelnienia styków elementów prefabrykowanych studni.
22)W sieci Telefonii DIALOG S.A. nie jest przewidywane w zasadzie
stosowanie szaf kablowych. Jeśli wystąpi potrzeba instalowania szaf w
ciągach kanalizacji pierwotnej, Telefonia DIALOG S.A. poda ten fakt w
wytycznych do projektowania przeznaczonych dla projektanta.
4.2.2. Podstawowe składniki kanalizacji kablowej pierwotnej
Podstawowe składniki kanalizacji kablowej pierwotnej stanowią:
1) Rury kanalizacji kablowej (zwykłej i wzmocnionej),a w szczególności:
a) RPE 110 – rury polietylenowe gładkie, średnica zewnętrzna 110
mm, grubość ścianek nie mniejsza niż 3 mm;
b) RPE 110g – jw., lecz grubościenne, o grubości ścianek nie
mniejszej niż 5 mm;
c) RPE 110-2p – rury polietylenowe dwuwarstwowe karbowane, w
odcinkach prostych;
d) RPE 110-2z - rury jw., lecz w zwojach;
e) RPE 110-3 - rury trzywarstwowe, z zewnętrzną warstwą
karbowaną,
f) RPE 125 - rury polietylenowe gładkie, obiektowe, o średnicy
zewnętrznej 125 mm i grubości ścianki co najmniej 5 mm (mogą
być stosowane rury o jeszcze większej średnicy).
2) Akcesoria rur kanalizacji kablowej pierwotnej:
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
36/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
a) ZRKP – złączki rur,
b) ORKP – odgałęźniki rur,
c) ORKP1 – odgałęźniki rur o jednym odgałęzieniu
d) ORKP2 - odgałęźniki rur o dwóch odgałęzieniach,
e) PRKP – przekładki rur,
f) URKKP – uszczelki rur,
g) URKKPm – uszczelki mechaniczne,
h) URKKPmp – uszczelki mechaniczne rur pustych,
i) URKKPmk – uszczelki mechaniczne rur z kablami,
j) URKKPp – uszczelki pneumatyczne,
k) URKKPz – uszczelki zalewane,
l) URKKPpi – oszczelki rur z kablami, piankowe,
m) ŁRKKP – łuki rur,
n) ŁRKKP° - łuki rur o kącie 45°,
o) RKKP:2 – rury dwudzielne, naprawcze,
p) TO – taśmy ostrzegawcze.
3) Studnie kablowe ze względu na materiał z którego są wykonane:
a) SKpb – studnie kablowe plastikowo-betonowe,
b) SKb – studnie kablowe betonowe,
c) SLp – studnie kablowe polietylenowe.
4) Studnie kablowe (ze względu na wielkość):
a) SKO–1
b) SKO–2
c) SKO–2p
d) SKO–4
e) SKO–4p
f) SKO–6
g) SKO–12
h) SKMP–3
i) SKMP–4
W konkretnych realizacjach projektowych należy stosować składniki
kanalizacji kablowej wg aktualnej listy wyrobów dopuszczonych do stosowania
w sieci telekomunikacyjnej Telefonii DIALOG S.A. (norma ZN-02/TD S.A. –10)
oraz stosownie do wytycznych do projektowania przekazanych przez służby
inwestorskie Telefonii DIALOG S.A.
(przeniesione w inne miejsce)
4.2.3. Długość przelotów między sąsiednimi studniami
Długość przelotów między studniami magistralnymi oraz między studniami
rozdzielczymi nie powinna przekraczać 120 m.
Długość odcinka kanalizacji od studni do budynku nie powinna przekraczać
20 m.
4.2.4. Głębokość ułożenia
• Głębokość ułożenia kanalizacji powinna być tak zaprojektowana, aby
najmniejsze przykrycie liczone od poziomu nawierzchni do górnej powierzchni
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
37/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
kanalizacji wynosiło dla:
a) kanalizacji magistralnej - 0,7 m,
b) kanalizacji rozdzielczej 2-otworowej - 0,6 m,
c) kanalizacji rozdzielczej 1-otworowej - 0,5 m.
Przy przejściach pod jezdnią bez linii tramwajowej oraz przy kanalizacji
ułożonej w międzytorzu linii tramwajowej głębokość ułożenia powinna być taka,
aby pokrycie nie było mniejsze od 0,8 m, a pod torami tramwajowymi - 1 m.
W sytuacjach uzasadnionych trudnościami technicznymi dopuszcza się
zmniejszenie głębokości ułożenia kanalizacji pod warunkiem jej odpowiedniego
zabezpieczenia, np. ławą betonową lub wykonania kanalizacji z grubościennych
rur z tworzywa sztucznego bądź rur stalowych. Grubość warstwy przykrycia
kanalizacji powinna wynosić co najmniej 0,2 m.
• Głębokość ułożenia kanalizacji pod torami kolejowymi powinna być zgodna z
PN-T-45002 Telekomunikacyjne linie przewodowe - Skrzyżowania z liniami
kolejowymi - Ogólne wymagania.
4.2.5. Prostoliniowość przebiegu
Kanalizacja kablowa powinna na odcinkach między sąsiednimi studniami
przebiegać prostoliniowo. W uzasadnionych technicznie wypadkach rury kanalizacji
mogą odchylać się od przebiegu prostoliniowego, jednak promień wygięcia rur nie
powinien być mniejszy niż 6 m. W sytuacjach szczególnie trudnych terenowo
dopuszcza się sporadycznie promień wygięcia nie mniejszy niż 2 m. Przy
wprowadzaniu do studni i przy projektowaniu wlotów do budynków odcinek
prostoliniowy powinien wynosić co najmniej 1 m.
W wypadku kanalizacji magistralnej powyższe zasady określające przebieg
nieprostoliniowy między sąsiednimi studniami należy stosować wyjątkowo, w
sytuacjach uzasadnionych względami terenowymi i ekonomicznymi.
4.2.6. Spadek kanalizacji
Przy projektowaniu należy mieć na uwadze, że w terenie usytuowanym
poziomo kanalizacja powinna być układana ze spadkiem 0,1
÷0,3 % w kierunku
jednej ze studni. W terenie pochyłym kanalizację należy usytuować zgodnie z
naturalnym ukształtowaniem terenu, z zachowaniem zasady spadku na
poszczególnych odcinkach w kierunku jednej ze studni.
Kanalizacja kablowa wprowadzana do komory kablowej powinna być ułożona
ze spadkiem nie mniejszym od 2 %, a do budynków nie mających komór ze
spadkiem nie mniejszym od 0,5 % w kierunku studni kablowych.
4.2.7. Wentylacja studni
Przy projektowaniu kanalizacji kablowej pierwotnej należy uwzględniać
poniższe zasady:
• W pokrywach studzien należy umieszczać wietrzniki w sposób następujący:
1) w kanalizacji magistralnej:
a) w co drugiej studni przelotowej, jeśli odległość między studniami
nie przekracza 100 m,
b) w każdej studni, jeśli odległość między studniami przekracza
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
38/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
100 m,
c) w każdej studni szafowej, rozgałęźnej i stacyjnej,
2) w kanalizacji rozdzielczej:
a) w co drugiej studni przelotowej, jeśli odległość między studniami
nie przekracza 100 m,
b) w każdej studni przelotowej, jeśli odległość między studniami
przekracza 100 m,
c) w każdej studni, z której jest wykonane wprowadzenie kabli do
budynku.
• W wypadku projektowania kanalizacji specjalnej należy przewidywać wietrzniki w
pokrywach wszystkich studni na terenie przebiegu kanalizacji specjalnej przez
teren stacji elektroenergetycznej oraz wg zasad przytoczonych wyżej -
w wypadku projektowania odcinka kanalizacji specjalnej poza terenem stacji
elektroenergetycznej ( w jej bezpośrednim sąsiedztwie).
4.2.8. Zabezpieczenie studni przed ingerencją osób nieuprawnionych
W dokumentacji technicznej (projekt budowlany, projekt wykonawczy) należy
przewidywać zabezpieczenie studni kablowych przed ingerencją osób
nieuprawnionych, np. w postaci zamka z układem zasuwowo-ryglowym, oraz
przewidywać ewentualnie instalację czujnika otwierania studni. Instalację tych
elementów należy projektować wyłącznie dla studni wskazanych przez operatora –
Telefonię DIALOG S.A.
4.2.9. Wprowadzenia do budynków i obiektów
• Wprowadzanie kanalizacji do budynków stanowiących obiekty
telekomunikacyjne
Do budynku obiektu telekomunikacyjnego (centrala telefoniczna, stacja
teletransmisyjna itp.) kanalizacja powinna być wprowadzana do komory kablowej ze
studni kablowej stacyjnej usytuowanej przed budynkiem.
Wprowadzana do komory kablowej kanalizacja powinna mieć zachowany
spadek określony wyżej. Rury kanalizacji powinny być zakończone w gardle
wykonanym w ścianie budynku. Na wprowadzenie mogą być stosowane wszystkie
rodzaje rur używane do budowy kanalizacji.
Otwory kanalizacji oraz obudowa rur powinny być uszczelniane od strony
komory kablowej oraz studni stacyjnej, przy czym odległość między ściankami
sąsiadujących ze sobą rur (w nowo budowanych wprowadzeniach) nie powinna być
mniejsza niż 10 mm. Otwory wprowadzeniowe należy pogrupować w pionowe ciągi
mające po dwa otwory w poziomie, przy czym odległość między sąsiadującymi ze
sobą ściankami rur tych ciągów powinna wynosić 100 mm. Należy przy tym stosować
zasadę układania w jednej rurze tylko jednego kabla. Dla cienkich kabli należy
budować kanalizację wtórną między komorą kablową a studnią stacyjną.
Do uszczelniania rur kanalizacji
∅110 z kablami prowadzonymi bezpośrednio w rurze
należy przewidywać stosowanie uszczelek Jackmoon (w zależności od liczby kabli -
typuSimplex,Triplex lub Quadplex) bądź uszczelek typu TDUX-100 Raychem (w
wypadku, gdy liczba kabli jest większa niż 2 stosuje się dodatkowo spinki TDUX-CL-
80).
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
39/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Do uszczelniania rur
∅40 z kablem światłowodowym należy przewidywac stosowanie
uszczelek Fiber Optic Simplex - Jackmoon.
Do uszczelniania rur pustych należy przewidywać stosowanie uszczelek typu Blanck
- Jackmoon.
• Wprowadzanie kanalizacji do budynków mieszkalnych, urzędowych itp.
Kabel telekomunikacyjny należy wprowadzać do budynków w kanalizacji
kablowej z zastosowaniem przerwy gazowej o długości co najmniej 1 m.
Dopuszcza się wprowadzanie kanalizacji kablowej do większych obiektów, jak
np. banki itp. pod warunkiem wykonania uszczelnienia wodnego i gazowego
wprowadzeń w sposób wskazany w projekcie technicznym wykonawczym. Średnica
rury kanalizacji kablowej wprowadzanej do budynku powinna być jak najmniejsza, ale
umożliwiająca wprowadzenie w przyszłości do budynku dodatkowych kabli takiego
samego typu i w takiej samej liczbie, jak to zostało ujęte w projekcie.
W wypadku braku zgody właściciela budynku lub terenu na wprowadzenie
kabla z uszczelnieniem ziemnym (w przyszłości konieczność powtórnego
rozkopywania i zniszczenia nawierzchni) dopuszcza się wprowadzenie rur kanalizacji
kablowej do budynku, należy jednak zaproponować bezpieczny i pewny sposób
uszczelnienia.
Średnica otworu kanalizacji powinna być równa co najmniej 1,4-krotnej
średnicy zewnętrznej wprowadzanego kabla, jednak nie większa niż 50 mm.
Dopuszcza się układanie w jednym otworze kilku kabli z zachowaniem
zasady, że do jednego otworu nie wolno wciągać więcej niż:
a) 2 kabli, jeżeli suma ich średnic przekracza 0,75 średnicy otworu,
b) 3 i więcej kabli, jeżeli suma ich średnic przekracza średnicę otworu
kanalizacji.
• Wprowadzanie i uszczelnianie kanalizacji do studni kablowych
Wprowadzane ciągi kanalizacji kablowej powinny kończyć się w
zabetonowanej części gardła. Rury tworzące kanalizację powinny być złączone
zaprawą cementową na długości ok. 0,5 m od początku gardła.
W wypadku nieprostoliniowego przebiegu kanalizacji, rury na odcinku 1 m
przed wlotem do studni powinny - jak podano wyżej - przebiegać prostoliniowo.
Na odcinkach kanalizacji między studniami do uszczelniania rur kanalizacji
pierwotnej wypełnionych kablami lub rurami wtórnymi należy przewidywać
stosowanie pianki PU, jak to przedstawiono na rys. 2 - (4). W celu zapewnienia
maksymalnej szczelności należy umieścić kabel lub rurę kanalizacji wtórnej (np.
∅ 40) centralnie w stosunku do uszczelnianej rury kanalizacji ∅110. Dodatkowo
należy przewidywać stosowanie przekładki dystansowej - rys. 2 - (5), która
uniemożliwia przedostanie się pianki zbytnio w głąb uszczelnianej kanalizacji.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
40/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
2)
1)
3)
4)
5)
1 - rura
∅110
4 - uszczelnienie pianką PU
2 - kabel OTK
5 - przekładka dystansowa
3 - rura
∅40
Rys. 2. Sposób uszczelnienia rur kanalizacji
∅110 i ∅40
• Wprowadzanie kanalizacji kablowej do obiektów i studni na trasie
kanalizacji specjalnej
Wprowadzanie rur stalowych wraz z wypełniającymi je rurami izolacyjnymi
należy wykonywać wg ogólnie obowiązujących zasad, z uwzględnieniem dodatkowo
wykonania połączeń metalowych, uziomów i innych elementów wg dokumentacji
technicznej opracowanej wg Wytycznych o ochronie linii i urządzeń
telekomunikacyjnych przed szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i
trakcji elektrycznej prądu stałego.
4.2.10. Projektowanie kanalizacji kablowej na mostach, wiaduktach, w tunelach
i wewnątrz budynków
Zasady ogólne
Ciągi kanalizacji budowanej na mostach, wiaduktach, w tunelach i wewnątrz
budynków powinny być, wykonane z rur trudnopalnych.
W wypadku niedostatecznej grubości przykrycia przy stosowaniu rozwiązań z
zagłębieniem kanalizacji należy używać rur specjalnych (grubościennych lub
stalowych).
Należy unikać prowadzenia kanalizacji po mostach i wiaduktach o konstrukcji
drewnianej.
• Ciągi kanalizacji w konstrukcji żelbetowej dróg i mostów
Ciągi ze zwykłych (cienkościennych) rur PE można stosować, jeśli między
nawierzchnią chodnika a konstrukcją mostu (wiaduktu) znajduje się warstwa ziemi o
takiej grubości, aby istniała możliwość ułożenia ciągów na warstwie ziemi o grubości
co najmniej 20 cm i przykrycia ich warstwą ziemi o grubości co najmniej 50 cm. W
wypadku niedostatecznej grubości warstwy ziemi należy stosować rury
grubościenne. Ułożenie tych rur należy projektować w korytach pod chodnikiem lub
mocować je do konstrukcji mostu.
Dopuszcza się zaprojektowanie budowy kanału asfaltowanego,
przeznaczonego do układania kabli, przykrytego pokrywami licującymi z
powierzchnią chodnika.
• Ciągi kanalizacji pod konstrukcją stalową mostów
Na mostach stalowych należy projektować kanalizację, wykorzystując rury
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
41/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
specjalne (grubościenne lub stalowe, dwukrotnie asfaltowane od wewnątrz i
zewnątrz). Rury powinny być mocowane do konstrukcji mostu w taki sposób, aby nie
były narażone na dodatkowe naprężenia wynikające z wahań temperatury. Rury
powinny być podwieszane na wieszakach sprężynujących w sposób umożliwiający
wzajemne przesuwanie się sąsiednich odcinków rur i zmniejszający zarazem
zagrożenie kabli o powłokach ołowianych przez korozję międzykrystaliczną (jeśli
takie kable będą jeszcze zastosowane).
Ciąg kanalizacji powinien być, w miarę możliwości, umieszczony w miejscu
mało widocznym, ale dostępnym przy pracach konserwacyjnych.
W przejściach przez filary i przyczółki rury tworzące kanalizację kablową
powinny być przepuszczane przez odcinki rur stalowych o odpowiednio większej
średnicy osadzone w filarach i przyczółkach. W wypadku, gdy jednostka
administrująca mostem nie wyrazi zgody na przejście przez filary i przyczółki ze
względu na możliwość osłabienia ich konstrukcji, należy zaprojektować odpowiednie
obejścia tych elementów, z zapewnieniem jednakże dostępu do kanalizacji przy
pracach konserwacyjnych. Obejścia powinny umożliwiać zaciąganie kabli i kanalizacji
wtórnej.
W wypadku mocowania rur kanalizacji kablowej do konstrukcji mostu lub
wiaduktu nad torami z trakcją elektryczną przejścia należy projektować rurami
specjalnymi lub, ze względu na wymóg trudnopalności, stalowymi wypełnionymi
rurami izolacyjnymi.
Dopuszcza się inne rodzaje konstrukcji wsporczej w konstrukcjach stalowych
mostów, w postaci półek lub drabinek wykonanych w ten sposób, aby był łatwy
dostęp do kanalizacji przy pracach konserwacyjnych. Mocowana tak kanalizacja
powinna umożliwiać łatwe zaciąganie kabli i kanalizacji wtórnej.
• Przejścia przez tunele
Kanalizacja w tunelach powinna być zaprojektowana w zależności od warunków:
a) z rur trudnopalnych pod chodnikiem,
b) z rury specjalnych, najlepiej stalowych ze względu na wymóg trudnopalności,
jeśli nie jest możliwe dostateczne pokrycie ziemią,
c) z rur jak w b) mocowanych do ściany tunelu,
d) w postaci koryta betonowego pod chodnikiem, wypełnionego rurami jak w p.
a), asfaltowanego wewnątrz i przykrytego pokrywami.
Kanalizacja powinna być tak wykonana, aby był do niej łatwy dostęp przy
pracach konserwacyjnych oraz aby było możliwe zaciąganie kabli i kanalizacji
wtórnej.
• Kanalizacja wewnątrz budynków
W koniecznych wypadkach odcinki kanalizacji pierwotnej wewnątrz budynków
należy wykonać wg indywidualnego rozwiązania projektowego, z uwzględnieniem
ogólnych wymagań podanych wyżej.
4.2.11. Skrzyżowania kanalizacji z jezdniami ulic i drogami
• W
zależności od technologii budowy kanalizacja na skrzyżowaniach z jezdniami i
drogami publicznymi może być wykonana z rur grubościennych HDPE
(przepustowych, obiektowych) albo z rur stalowych stosowanych wyłącznie jako
rury obiektowe i krzyżować się z jezdnią (drogą) pod kątem prostym z
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
42/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
dopuszczalną odchyłką 15°.
Skrzyżowania kanalizacji z drogą gruntową można wykonywać bez stosowania
rur specjalnych i pod dowolnym kątem.
Powyższe warunki dotyczące kątów skrzyżowań powinna również spełniać
kanalizacja specjalna.
• Jeżeli grubość przykrycia kanalizacji pod jezdnią jest mniejsza od 0,7 m, a pod
torami tramwajowymi od 0,8 m, ciąg kanalizacji należy zabezpieczyć ławą
betonową.
Do budowy ciągów kanalizacji na skrzyżowaniach metodą wiertniczą,
przeciskową lub tunelową należy stosować rury obiektowe z tworzyw sztucznych
albo rury stalowe.
Dla ciągu wielootworowego dopuszcza się zastosowanie jednej rury stalowej o
większej średnicy i umieszczenie w niej potrzebnej liczby rur kanalizacji
pierwotnej.
Do budowy ciągów kanalizacji na skrzyżowaniach w wykopie otwartym należy
stosować rury grubościenne albo rury polietylenowe karbowane dwuwarstwowe.
4.2.12. Skrzyżowania i zbliżenia z torami kolejowymi i tramwajowymi
• Skrzyżowania
Na skrzyżowaniach z torami kolejowymi należy stosować rury przepustowe
(obiektowe) stosownie do indywidualnych uzgodnień. Skrzyżowania z torami
kolejowymi należy wykonywać zgodnie z wymaganiami normy PN-T-45002
normą, natomiast z torami tramwajowymi - zgodnie z zasadami podanymi wyżej.
Kanalizację specjalną na odcinkach skrzyżowań z torami kolejowymi lub
tramwajowymi należy projektować zgodnie z wyżej określonymi zasadami oraz
zgodnie z Wytycznymi o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed
szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej prądu
stałego.
• Zbliżenia
Na odcinkach zbliżeń z torami kolejowymi lub tramwajowymi należy projektować
układanie ciągów kanalizacji z rur stosowanych do budowy kanalizacji pierwotnej.
Dopuszczalne zbliżenie do toru tramwajowego nie powinno być mniejsze od 2 m,
licząc od najbliższej szyny do skraju kanalizacji kablowej. Dopuszcza się
projektowanie przebiegu kanalizacji w międzytorzu linii kolejowej pod warunkiem,
że odległość od górnej powierzchni kanalizacji do nawierzchni nie będzie
mniejsza od 0,8 m. Podane powyżej odległości odnoszą się również do
kanalizacji specjalnej.
W celu pełniejszego przedstawienia problematyki projektowania skrzyżowań
kanalizacji kablowej pierwotnej z torami kolejowymi przytacza się najbardziej istotne
ustalenia wg PN-T-45002.
Ogólnie biorąc, linie telekomunikacyjne przy skrzyżowaniach z torami
kolejowymi powinny być zabezpieczone przed:
a) szkodliwymi oddziaływaniami trakcji prądu stałego lub przemiennego,
b) korozją,
c) szkodliwymi wpływami chemicznymi, czynnikami mechanicznymi i
klimatycznymi.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
43/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
W zależności od zastosowanej technologii budowy przepusty rurowe pod
torami kolejowymi należy projektować jako wykonywane:
− z
grubościennych polietylenowych (
∅ = 110/5 mm), jako rur kanalizacji
kablowej pierwotnej(rury przepustowe),
− z
grubościennych rur polietylenowych (
∅ = 125/7 lub 125/11,4 mm) - jako
rury obiektowe,
− z rur stalowych przewodowych wg PN-79/H-74244 dwustronnie
asfaltowanych (
∅ = 108 lub 133 mm) jako rury obiektowe.
Dokumentacja techniczna przejść kanalizacji pod torami kolejowymi
powinna zawierać:
a) plan sytuacyjny terenu z domiarami do punktów stałych oraz ze
wskazaniem istniejącego uzbrojenia terenu,
b) profil podłużny i poprzeczny projektowanego przejścia pod torami
kolejowymi,
c) rozpoznanie warunków gruntowo-wodnych w osi przejścia kanalizacji pod
torami,
d) projekt konstrukcji odciążającej czynne tory,
e) projekt wykonania robót ziemnych dla przeprowadzenia rurociągu lub kabla
pod torami kolejowymi, np. wykop otwarty, otwór wykonany sposobem
wiertniczym w rurze osłonowej, przeciskanie przewodu przez grunt,
f) inne warunki i wymagania dotyczące specyfiki rurociągu lub kabla
wynikające ze szczególnych warunków miejscowych.
Kąt skrzyżowania przejścia kablowego (rurociąg, kanalizacja pierwotna) z
linią kolejową powinien zawierać się w granicach 60°
÷ 90°, z zaleceniem
stosowania kąta zbliżonego do 90°. Stosowanie kąta mniejszego od 60° jest
dopuszczalne, jednak wymaga każdorazowego uzasadnienia techniczno-
ekonomicznego.
Przy wykonywaniu robót związanych z przeprowadzeniem rurociągów i kabli
pod torami kolejowymi, we wszystkich fazach robót należy zachować skrajnię
budowli wg PN-69/K-02057.
Skrzyżowania linii telekomunikacyjnych powinny być zlokalizowane w
zasadzie na szlaku linii kolejowej. W szczególnych wypadkach, uzasadnionych
technicznie i ekonomicznie, dopuszcza się skrzyżowania tych linii na terenach stacji
kolejowych.
Odległość skrzyżowania linii telekomunikacyjnej od urządzeń i obiektów
kolejowych powinna wynosić co najmniej:
− 2 m od semaforów, tablic, znaków sygnałowych, budynków i wież
wodociągowych,
− 10 m od rozjazdów i krzyżownic linii zelektryfikowanych,
− 50 m od miejsc przyłączenia przewodów powrotnych.
Przy opracowywaniu dokumentacji technicznej na skrzyżowanie kanalizacji
kablowej z torami kolejowymi należy opracować warunki bezpieczeństwa pracy i
ruchu pociągów, zgodnie z wymaganiami przepisów kolejowych.
Konstrukcje obudowy rurociągów lub konstrukcje rurociągów
przeprowadzanych pod torami kolejowymi powinny być projektowane dla
przenoszenia obciążeń wg PN-85/S-10030.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
44/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Przeprowadzanie pod torami przepustów dla kabli sposobem przeciskania
przez grunt rury o średnicy 600 mm lub większej wymaga stosowania konstrukcji
odciążającej tory. Konstrukcje takie powinny odpowiadać wymaganiom odpowiednich
przepisów kolejowych. Rury robocze stosowane przy przeciskaniu mogą służyć jako
rury ochronne.
W projekcie należy uwzględnić, że po wykonaniu robót związanych z budową
przepustów dla kabli pod torami kolejowymi, podtorze kolejowe i konstrukcja
nawierzchni kolejowej powinny być doprowadzone do stanu zapewniającego
bezpieczeństwo ruchu kolejowego.
Wykonanie skrzyżowania kanalizacji kablowej z torami kolejowymi powinno
być zaprojektowane w przepustach rurowych (rurach obiektowych) wykonanych z rur
grubościennych z tworzyw sztucznych albo też z rur stalowych.
Ciągi kanalizacji kablowej i przepusty rurowe, w których kable będą układane
przez zaciąganie z użyciem liny zaciągowej, powinny być ułożone prostoliniowo.
Przepusty przeznaczone dla kabli światłowodowych, które wciąga się
metodami pneumatycznymi, mogą odbiegać od prostoliniowości pod warunkiem, że
rura przepustowa już przy układaniu wypełniana jest odpowiednią liczbą rur
polietylenowych dla rurociągu kablowego, stanowiących kanalizację wtórną.
W zakresie skrzyżowania kanalizacji kablowej pierwotnej z torami
tramwajowymi i kolejowymi należy przy projektowaniu uwzględniać następujące
postanowienia szczegółowe:
• Skrzyżowania kanalizacji kablowej pierwotnej z torami tramwajowymi i
kolejowymi
Na skrzyżowaniach z torami tramwajowymi i kolejowymi do budowy ciągów
kanalizacyjnych należy stosować grubościenne rury z tworzyw sztucznych. W
wyjątkowych wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się stosowanie rur
stalowych dwustronnie asfaltowanych (rury obiektowe).
Kanalizacja kablowa przy skrzyżowaniu z linią kolejową powinna być ułożona
pod torami na głębokości nie mniejszej niż 1,5 m w odległości pionowej mierzonej od
górnej powierzchni kanalizacji kablowej do stopki szyny.
Poza torowiskiem kanalizacja kablowa powinna być ułożona na takiej
głębokości, aby zachowane były odległości:
a) 0,3 m od górnej powierzchni kanalizacji do zewnętrznej dolnej powierzchni
kabla sygnalizacyjnego lub zasilającego ułożonych bezpośrednio w ziemi,
b) 0,5 m od górnej powierzchni kanalizacji do najniżej położonego punktu dna
rowu ściekowego lub dolnej powierzchni sączka odwadniającego,
c) 0,8 m od górnej powierzchni kanalizacji do dolnej powierzchni kanału
pędniowego lub kanału kablowego dla kabli sygnalizacyjnych.
Studnie kablowe na skrzyżowaniu powinny być usytuowane tak, ażeby
odległość pozioma studzien mierzona od ściany studni do skrajnych szyn
zewnętrznych torów wynosiła co najmniej 3,0 m, z zachowaniem przepisów
kolejowych o skrajni budowli.
W wypadku skrzyżowania kanalizacji kablowej z wieloma torami
kolejowymi o długości przelotu kanalizacji pod torami większej niż 60 m,
dopuszcza się usytuowanie studni kablowej przelotowej na międzytorzu, po
uzgodnieniu z władzami kolejowymi.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
45/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Przy budowie kanalizacji kablowej na skrzyżowaniach z liniami kolejowymi
należy unikać stosowania układania ciągów kanalizacyjnych w otwartym wykopie,
natomiast posługiwać się technologiami nie wymagającymi naruszania podtorza,
jak np. metodami przecisku lub przewiertu poziomego.
Konstrukcja kanalizacji kablowej na skrzyżowaniu z torami kolejowymi
powinna być zaprojektowana na przenoszenie obciążeń wg PN-85/S-10030. W
wypadku układania kanalizacji kablowej w wykopie otwartym dla zwiększenia
wytrzymałości na obciążenia kanalizacja może być wzmocniona ławą betonową.
W razie budowy na skrzyżowaniu z torami kolejowymi kanalizacji kablowej
w wykopie otwartym albo też sposobem przeciskania rury o średnicy większej lub
równej 600 mm wymaga się, jak podano wyżej, stosowania konstrukcji
odciążającej tory. Rury robocze stosowane przy przeciskaniu mogą służyć jako
rury ochronne.
Do budowy kanalizacji kablowej na skrzyżowaniach z torami kolejowymi
należy używać rur z tworzyw sztucznych, a w wypadkach wykonania tej
kanalizacji metodami przecisku lub przewiertu, z zastosowaniem rur stalowych
obiektowych o dużej średnicy - należy rury te wypełniać odpowiednią liczbą rur z
tworzyw sztucznych o średnicy 110 mm.
• Skrzyżowania kanalizacji kablowej pierwotnej z torami kolejowymi na
mostach, wiaduktach i w tunelach
Ciągi kanalizacji kablowej w nasypach wiaduktów powinny być budowane z rur
z tworzyw sztucznych.
W wypadkach niedostatecznej grubości przykrycia kanalizacji należy stosować
grubościenne rury przepustowe lub obiektowe z tworzyw sztucznych, albo też w
wyjątkowych wypadkach - rury stalowe asfaltowane dwukrotnie od wewnątrz i
zewnątrz (wyłącznie jako rury obiektowe).
Do budowy kanalizacji kablowej w konstrukcji żelbetowej mostów i wiaduktów
można stosować rury z tworzyw sztucznych o nominalnej grubości ścianki, gdy
istnieje możliwość ułożenia ciągów na warstwie ziemi o grubości co najmniej 0,2 m i
przykrycia ich warstwą ziemi o grubości co najmniej 0,5 m.
W wypadku niedostatecznej grubości warstwy ziemi należy stosować rury o
zwiększonych grubościach ścianek lub rury grubościenne przepustowe z innych
materiałów o nie gorszych własnościach, np. rury stalowe asfaltowane dwukrotnie od
wewnątrz i zewnątrz, układane w korytach pod chodnikiem lub mocowane do
konstrukcji mostu.
W zależności od stopnia zagrożenia pożarowego na mostach i wiaduktach
rury kanalizacji kablowej powinny być wykonane z materiałów trudnopalnych i
bezhalogenowych.
Dopuszcza się budowę kanału asfaltowanego, otwartego, do układania w nim
kabli bezpośrednio, przykrytego pokrywami licującymi z powierzchnią chodnika.
Dopuszcza się inne rodzaje konstrukcji wsporczej w konstrukcjach stalowych
mostów lub wiaduktów, w postaci półek lub drabin, do których dostęp jest
umożliwiony.
W tunelach kanalizacja kablowa powinna być wybudowana w zależności od
warunków lokalnych, a mianowicie:
a) z rur z tworzyw sztucznych pod chodnikiem,
b) z rur z tworzyw sztucznych lub z materiałów o podobnych własnościach, o
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
46/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
zwiększonej odpowiednio grubości ścianek, albo też w wyjątkowych
wypadkach z rur stalowych, przy braku dostatecznego przykrycia ziemią,
c) wzmocniona za pomocą rur stalowych obiektowych lub z innego materiału
o nie gorszych własnościach, przymocowanych do ścian tunelu,
d) w postaci koryta betonowego pod chodnikiem, asfaltowanego wewnątrz i
przykrytego pokrywami.
W zależności od stopnia zagrożenia pożarowego w tunelach rury kanalizacji
kablowej powinny być wykonane z materiałów trudnopalnych bezhalogenowych.
4.2.13. Skrzyżowania i zbliżenia z urządzeniami podziemnymi
Przy skrzyżowaniach z innymi urządzeniami podziemnymi kanalizacja
powinna znajdować się, w miarę istniejących możliwości, nad tymi urządzeniami. W
wyjątkowych wypadkach, jeśli takie usytuowanie kanalizacji jest technicznie
niemożliwe, dopuszcza się odstępstwo od powyższej zasady. Ma to zwykle miejsce
wtedy, gdy przykrycie kanalizacji byłoby mniejsze od wymaganego, a przebudowa
innych urządzeń, z którymi występuje skrzyżowanie, okazała się zbyt kosztowna lub
niemożliwa.
Skrzyżowanie kanalizacji kablowej z innymi urządzeniami podziemnymi
powinno być wykonane prostopadle, z dopuszczalną odchyłką 10° w wypadku
przewodów cieplnych i kanalizacji ściekowej, a 30° dla pozostałych urządzeń.
Najmniejsze dopuszczalne przy skrzyżowaniach i zbliżeniach odległości w
rzucie poziomym i pionowym między krawędziami ciągów kanalizacji a innymi
urządzeniami podziemnymi podaje tablica 3.
W wypadku, jeśli przy zbliżeniach wzajemne usytuowanie kanalizacji oraz
urządzeń i obiektów podziemnych uniemożliwia zachowanie odległości wg tablicy 3,
odległości te mogą być zmniejszone do połowy pod warunkiem zastosowania
zabezpieczeń specjalnych, a poniżej połowy (jednakże do nie mniej, niż 25%
wartości z tablicy 3) przy zastosowaniu zabezpieczeń szczególnych. Zabezpieczenie
specjalne polega na umieszczeniu kabla telekomunikacyjnego w rurach ochronnych.
Zabezpieczenie szczególne obejmuje odgrodzenie kabla telekomunikacyjnego od
innego urządzenia podziemnego zaporą (ścianą) oddzielającą.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
47/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Tablica 3
Najmniejsze dopuszczalne odległości kanalizacji kablowej
Lp.
Rodzaj urządzenia podziemnego
Najmniejsza dopuszczalna
odległość w metrach
Skrzyżowania Zbliżenia
1. Kabel telekomunikacyjny ziemny
dowolna
1)
. dowolna
2. Linia elektroenergetyczna zabezpieczona rurami
ochronnymi na długości skrzyżowania lub zbliżenia
dowolna dowolna
3. Linia
elektroenergetyczna 3-kablowa o napięciu
znamionowym 110 kV i wyższym
wg
2)
. wg
2)
.
4. Linia elektroenergetyczna bez osłony ochronnej
0,5
0,5
5. Linia elektroenergetyczna zasilaczy kolejowych
0,8
0,8
6. Kanalizacja
prowadząca wody opadowe i ścieki 0,3 1,0
7. Rurociąg wodny magistralny
0,25
1,0
8. Rurociąg wodny rozdzielczy
0,15
0,5
9. Rurociąg parowy sieci cieplnej (obudowa)
0,5
2,0
10. Rurociąg wodny sieci cieplnej (obudowa)
0,5
1,0
11. Rurociąg ropy lub innych płynów technicznych
0,5
8,0
12. Podbudowa telekomunikacyjnej linii napowietrznej
-
2,0
13. Konstrukcja wsporcza linii elektroenergetycznej
-
wg PN-E-
051001:1998
14. Ściany budynków i ogrodzenia
-
0,5
15. Urządzenia odgromowe
-
5,0
16. Słupy oświetleniowe i trakcyjne (fundament)
-
0,8
1) W wypadku krzyżowania się kanalizacji z istniejącym kablem telekomunikacyjnym
kanalizacja powinna być ułożona poniżej kabla, a kabel ziemny powinien być
odpowiednio zabezpieczony, np. rurą dwudzielną.
2) Odległości z uwzględnieniem analizy wg Wytycznych o ochronie linii i urządzeń
telekomunikacyjnych przed szkodliwym oddziaływaniem linii
elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej prądu stałego.
Przy projektowaniu i budowie ciągów kanalizacji kablowej należy ponadto
uwzględniać wymagania podane w Rozporządzeniu Ministra Łączności wg rozdz. 3,
zarządzeniach Ministra Łączności nr 567 z dn. 2.09.1997 r. i nr 95 z dn. 12.03.1992
r., a dla kanalizacji specjalnej oraz w sytuacjach określonych w tablicy 3 - również
wymagania wynikające z Wytycznych o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych
przed szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej
prądu stałego.
W szczególności w wypadku skrzyżowania kanalizacji kablowej, mającej
połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt, z gazociągami, należy
skrzyżowania projektować jako wykonane z zastosowaniem na gazociągach rur
ochronnych. Odległość pionowa zewnętrznej ścianki rury ochronnej na gazociągu od
zewnętrznej najbliższej powierzchni kanalizacji kablowej nie powinna być mniejsza
niż 0,15 m dla gazociągu o średnicy do 250 mm i 0,25 m dla gazociągu o średnicy
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
48/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
większej niż 250 mm.
W wypadku, gdy zamontowanie rury ochronnej na istniejącym gazociągu nie
jest możliwe, przy jego skrzyżowaniu z kanalizacją kablową mającą bezpośrednie
połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt dopuszcza się zastosowanie rury
ochronnej osłonowej (tj. obiektowej) ze stali na ciągu kanalizacji. Gazociąg powinien
znajdować się nad kanalizacją.
Odległości pionowe między ścianką gazociągu a zewnętrzną ścianką rury
ochronnej zamontowanej na kanalizacji kablowej powinny wynosić:
a) 0,1 m dla gazociągów o ciśnieniu do 400 kPa,
b) 0,2 m dla gazociągów o ciśnieniu powyżej 400 kPa,
natomiast długość rur ochronnych powinna wynosić:
a) 2 m przy skrzyżowaniu z gazociągiem o ciśnieniu do 400 kPa
b) 10 m przy skrzyżowaniu z gazociągiem o ciśnieniu powyżej 400 kPa.
Gazociąg w miejscu skrzyżowania należy przykryć warstwą gruntu
przepuszczalnego, np. piasku, o szerokości co najmniej 0,5 m, mierząc od ścianek
bocznych gazociągu, i na długości 10 m dla gazociągu o ciśnieniu większym niż
400 kPa. Dla gazociągu o ciśnieniu do 400 kPa długość ta może być zmniejszona w
zależności od możliwości lokalizacyjnych skrzyżowania w pasie przeznaczonym dla
urządzeń podziemnego uzbrojenia terenu.
Kąt skrzyżowania kanalizacji kablowej z gazociągami powinien wynosić nie
mniej, niż:
a) 60° z gazociągami ułożonymi w miejscach skrzyżowania w rurach
ochronnych,
b) 15° z gazociągami ułożonymi bez rur ochronnych.
4.2.14. Zasady projektowania komór kablowych, studni stacyjnych i kanalizacji
wprowadzeniowej
4.2.14.1. Wymagania ogólne
Komora kablowa stanowi główny element wprowadzenia kanalizacji kablowej
do budynku stacji telekomunikacyjnej.
W skład ciągów kablowych stanowiących wprowadzenie do budynków stacji
telekomunikacyjnych oraz stanowiących ciągi wewnątrzbudynkowe wchodzą w
kolejności:
a) studnia stacyjna,
b) kanalizacja wprowadzeniowa,
c) komora kablowa,
a) kanalizacja wewnątrzbudynkowa.
Przy projektowaniu powyższych elementów należy przestrzegać
następujących zasad:
1. Zakończenia ciągów powinny umożliwiać wprowadzanie kabli
telekomunikacyjnych do obiektów telekomunikacyjnych.
2. Zakończenia powinny być tak wykonane, aby były chronione obiekty
telekomunikacyjne i budynki abonenckie przed wnikaniem do nich wody i
gazu, przede wszystkim z kanalizacji kablowej.
3. Kanalizacja
wewnątrzbudynkowa powinna spełniać odpowiednie wymagania
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
49/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
przeciwpożarowe dla określonych budynków.
4. Zakończenia kanalizacji kablowej w stacjach telekomunikacyjnych powinny
zawierać:
− jedną lub kilka studni stacyjnych,
− jedną lub kilka kanalizacji wprowadzeniowych,
− komorę kablową,
− kanalizację wewnątrzbudynkową.
1. Dopuszcza
się stosowanie uproszczonych struktur zakończeń kanalizacji
kablowej (bez komory kablowej) w stacjach telekomunikacyjnych o pojemności do
2000 NN.
2. Rozwiązania techniczne przewidziane w projekcie budowlanym obiektu powinny
zapewniać wymaganą szczelność przestrzeni międzyrurowych zarówno
kanalizacji wprowadzeniowej w ścianie studni stacyjnej (przybudynkowej) i w
ścianie komory kablowej (budynku), jak i szczelność przestrzeni międzyrurowych
kanalizacji wewnątrzbudynkowej w miejscu wprowadzenia do komory kablowej i
sali aparatowej.
3. W wypadku braku możliwości zlokalizowania komory kablowej w budynku,
dopuszcza się wykonanie komory kablowej w studni kablowej(odpowiednio
przystosowanej do pełnienia tej funkcji). Projekt takiej studni podlega
zatwierdzeniu przez osobę odpowiedzialną za przedmiotowe zadanie ze strony
Telefonii DIALOG S.A.
4.2.14.2. Studnia stacyjna
1. Studnia stacyjna powinna być umieszczona przy budynku tak, aby długość
kanalizacji wprowadzeniowej była zawarta w granicach 1
÷20 m.
2. W
zależności od konfiguracji sieci kanalizacji kablowej oraz topografii
położenia budynku może być usytuowana przed nim jedna lub więcej studni
stacyjnych.
3. Studnie powinny być usytuowane pod chodnikami lub w pasach zieleni.
Włazy do studni nie powinny znajdować się przed wjazdami do bram,
wejściami do budynków, pod wylotami rynien, w miejscach odpływu ścieków
oraz w wyznaczonych miejscach parkingów samochodowych.
4. Studnia
kablowa stacyjna powinna być w zasadzie studnią przelotową o
rozmiarach wynikających z liczby otworów kanalizacji kablowej do niej
wprowadzonych, lecz nie mniejsza niż SKO -6. W wyjątkowych wypadkach
dopuszcza się umieszczanie w niej złączy i zapasów kabli
telekomunikacyjnych.
5. W wypadku małych obiektów telekomunikacyjnych studnia stacyjna może
pełnić rolę komory kablowej. Należy wówczas przewidzieć powiększenie jej
gabarytów i wyposażenie w drabinkę lub klamry ułatwiające wejście.
6. Studnia powinna być wyposażona w czujnik obecności gazu wybuchowego
oraz czujnik obecności wody.
7. Na okres zimowy studnia powinna być wyposażona w kominek do
odprowadzania gazu na wypadek zakrycia śniegiem i lodem wietrznika w
pokrywie studni.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
50/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
4.2.14.3. Kanalizacja wprowadzeniowa
1. Kanalizacja wprowadzeniowa może być wykonana z zastosowaniem
wszystkich rodzajów rur używanych do budowy kanalizacji, a w
uzasadnionych wypadkach rur specjalnych.
2. Liczbę rur należy określić wg przewidywanej docelowo liczby
wprowadzanych kabli. Dopuszcza się umieszczanie w rurze pierwotnej kilku
kabli o małych średnicach pod warunkiem zapewnienia skutecznego
uszczelnienia.
3. Kanalizacja powinna być ułożona ze spadkiem w kierunku studni stacyjnej o
wielkości:
− 2% do budynków wyposażonych w komory kablowe,
− 0,5% do budynków bez komór kablowych.
4. Kanalizacja wprowadzeniowa powinna być zakończona w jednakowy sposób
po stronie studni stacyjnej i po stronie komory kablowej, a mianowicie:
a) otwory wprowadzające należy pogrupować w pionowe ciągi mające po
dwa otwory w poziomie, przy czym odległość między sąsiadującymi ze
sobą ścianami rur tych ciągów powinna wynosić 100 mm, a odległość
między ściankami sąsiednich rur nie powinna być mniejsza niż 10 mm,
b) rury kanalizacji kablowej pierwotnej powinny wystawać do 50 mm od
ściany, natomiast rury kanalizacji wtórnej na co najmniej 500 mm,
c) otwory rur pustych i z kablami powinny być uszczelnione.
4.2.14.4. Komora kablowa
1. Komora kablowa powinna znajdować się w części zagłębionej budynku
bezpośrednio pod pomieszczeniami przełącznic i w miejscu dogodnym dla
wprowadzania kabli.
Dopuszcza się usytuowanie komory kablowej w bezpośrednim sąsiedztwie
pomieszczeń przełącznic, na tym samym poziomie.
2. Na terenach zagrożonych powodzią - kablowni (a także siłowni i akumulatorni)
nie należy lokalizować w zagłębionej części budynku, lecz na wyższych
kondygnacjach, w taki sposób, aby nie istniała możliwość ich zalania nawet w
wypadku największej, możliwej do przewidzenia, wody powodziowej.
3. Usytuowanie komory kablowej powinno umożliwiać doprowadzenie do niej
kanalizacji kablowej z dwóch stron budynku.
Dopuszcza się doprowadzenie kanalizacji kablowej tylko z jednej strony, jeśli
ograniczenie to wynika z topografii usytuowania budynku.
4. Rozmiary komory kablowej należy ustalać w oparciu o znaną docelową
pojemność stacji komutacyjnej lub liczbę zakończeń kablowych dla stacji
teletransmisyjnej.
Z powyższych danych należy wyliczać przewidywaną liczbę kabli metalowych,
które zostaną przeprowadzone przez komorę kablową. Niezbędne jest
uwzględnienie także przewidywanej liczby kabli światłowodowych.
5. Wysokość komory kablowej dla obiektów nowo budowanych powinna wynosić
co najmniej 2,5 m, natomiast dla obiektów adaptowanych dopuszcza się
wysokość co najmniej 2,0 m. Powierzchnia KK powinna wynosić co najmniej
4 m
2
dla każdego 1000 par wprowadzanych kabli o żyłach miedzianych lub na
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
51/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
jeden kabel OTK.
6. Liczbę wprowadzeń kanalizacji kablowej o średnicy wewnętrznej 100 mm do
komory kablowej należy określać przyjmując następujące zasady:
− kable o liczbie 500 par lub większej należy wprowadzać odrębnymi
otworami,
− kable o liczbie par poniżej 500 można wprowadzać wspólnie w jednym
otworze w liczbie umożliwionej jego średnicą i średnicami kabli, pod
warunkiem zapewnienia skutecznych uszczelnień.
7. Otwory przepustowe z komory kablowej mogą być wykonane jako:
− szyby kablowe,
− otwory stropowe o średnicy wewnętrznej 100 mm z rur stalowych lub z
tworzywa sztucznego,
− otwory stropowe o średnicy wewnętrznej 50 mm z rur stalowych lub z
tworzywa sztucznego,
− wiązki rur łączące komorę kablową z przełączalnią (salą aparatową).
8. Liczbę otworów przepustowych należy określać przyjmując, że:
− kable zakończeniowe przeprowadzone do pomieszczeń przełącznic
mają średnicę 25 mm.
9. Należy też uwzględniać przewidywane kable OTK, a mianowicie:
− kable światłowodowe prowadzone w rurach osłonowych trudnopalnych
o średnicy 25 mm,
kable stacyjne w powłoce trudnopalnej o średnicy do 15 mm.
10. Konfiguracje otworów przepustowych do pomieszczeń powinny odpowiadać
rozmieszczeniu poszczególnych rodzajów przełącznic w przełączalni.
11. Konstrukcje wsporcze w komorze kablowej powinny zapewniać:
− swobodne, z zachowaniem dopuszczalnych promieni zginania,
doprowadzenie kabli liniowych metalowych i optotelekomunikacyjnych
do miejsc wykonania złączy rozdzielczych,
− bezpieczne umocowanie złączy rozdzielczych z możliwością łatwego
dostępu w trakcie ich montażu lub ich otwierania i ponownego
zamykania,
− swobodne, z zachowaniem dopuszczalnych promieni zginania,
doprowadzenie kabli rozdzielczych do odpowiednich otworów
przepustowych.
12. Stalowa konstrukcja wsporcza powinna być ocynkowana, krawędzie
elementów wspierających powinny być dostosowane do kształtu ugięć kabli
oraz kształtu osłon złączy kablowych. W suchych pomieszczeniach dopuszcza
się pokrycia lakierem.
13. Konstrukcje wsporcze powinny zawierać:
− ciąg wsporczy umożliwiający uporządkowany sposób doprowadzenia
na wspornikach kabli liniowych do miejsca wykonania złączy
rozdzielczych, przy czym odległości pomiędzy wspornikami kablowymi
nie powinny być większe niż 1 m,
− konstrukcje stojaków do zamocowania złączy rozdzielczych poziomo
lub pionowo,
− ciąg drabinkowy umożliwiający prowadzenie kabli rozdzielczych od
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
52/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
złączy rozdzielczych do odpowiednich otworów przepustowych
prowadzących do przełączalni, z możliwością uporządkowanego
mocowania (szycia) tych kabli na konstrukcji.
14. Komora kablowa powinna mieć ściany otynkowane, z pokryciem malarskim
przeciwpożarowym. Podłoga komory powinna być wykonana co najmniej z gładzi
cementowej na podkładzie gazobetonowym.
15. Wprowadzenia do komory kablowej (rury kanalizacji, przestrzenie między rurami)
powinny być uszczelnione zarówno od strony komory, jak i studni stacyjnej.
16. Komora kablowa powinna mieć oświetlenie umożliwiające swobodną pracę w
razie konieczności wykonania wszelkich prac konserwacyjnych i naprawczych.
Oświetlenie powinno być zapewnione z sieci ogólnej 230 V oraz awaryjne (24 V
prądu stałego lub przemiennego lub 48 V prądu stałego).
17. Do zasilania narzędzi w razie konieczności prac w przełączalni powinno być
doprowadzone napięcie 230 V z sieci ogólnej do typowych gniazd sieciowych.
18. W razie awarii sieci 230 V w komorze kablowej powinna być zapewniona
możliwość korzystania ze źródła awaryjnego 24 V.
19. Dla komory kablowej nie wymaga się instalacji grzewczej. W komorze kablowej
może być wykonana instalacja grzewcza.
20. W komorze kablowej powinien być czynny system wentylacyjny umożliwiający
przebywanie i pracę zespołów roboczych. W wypadku braku możliwości działania
wentylacji grawitacyjnej powinien być zainstalowany system wentylacji
wymuszonej.
21. Komory kablowe powinny być wyposażone w kanały odpływowe i czujnik
obecności wody (nie dotyczy komór usytuowanych na wyższych kondygnacjach).
22. W komorze kablowej powinno być zainstalowane uziemienie w postaci pierścienia
lub szyny uziemiającej. Pierścień uziemiający instalowany w komorach kablowych
stacji komutacyjnych powyżej 2000 NN powinien być wykonany z nieizolowanego
przewodu stalowego ocynkowanego lub miedzianego w postaci linki, pręta
okrągłego, taśmy albo szyny o przekroju co najmniej 120 mm
2
- w wypadku stali i
50 mm
2
w wypadku miedzi.
23. Pierścień uziemiający powinien być zamocowany do wsporników stalowych na
wewnętrznej stronie ściany komory kablowej w miejscach łatwych do kontroli i
chroniących przed uszkodzeniami mechanicznymi, a przy przejściach przez
ściany - umieszczony w rurach z PE lub ceramicznych.
Przewód miedziany należy zamocować na wspornikach stalowych mających
podkładki izolacyjne chroniące przed korozją.
24. W stacjach komutacyjnych o pojemności do 2000 NN można zamiast pierścienia
uziemiającego zastosować szynę uziemiającą.
Szyna uziemiająca powinna być wykonana z ocynkowanego płaskownika
stalowego lub z płaskownika o przekroju co najmniej 75 mm
2
i mieć zaciski
śrubowe nie mniejsze niż M10, zabezpieczone przed odkręcaniem się. Szynę
uziemiającą należy umieścić w miejscu dostępnym do kontroli, np. na ścianie, z
zamocowaniem na wspornikach stalowych mających w wypadku szyny
miedzianej podkładki chroniące przed korozją.
25. Do konstrukcji uziemiającej powinny być przyłączone w sposób trwały wszystkie
metalowe elementy (konstrukcje wsporcze, powłoki kabli, osłony złączowe,
zasobniki zapasów kabli itp.) znajdujące się w komorze kablowej.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
53/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
26. Rezystancja uziomu nie powinna być większa niż 10
Ω.
27. Zgodnie z wymaganiem przepisów ogólnobudowlanych w komorze kablowej
powinien być zainstalowany czujnik sygnalizacji przeciwpożarowej.
28. W komorze kablowej powinien być zainstalowany czujnik obecności metanu.
29. Komora kablowa powinna być skutecznie zabezpieczona przed dostępem osób
nieuprawnionych.
30. Komora kablowa powinna być wyposażona w gaśnice w liczbie wynikającej z jej
powierzchni, umożliwiające gaszenie urządzeń pod napięciem elektrycznym
(śniegowe, proszkowe).
31. W komorze kablowej powinien być zainstalowany telefon służbowy umożliwiający
połączenie co najmniej z obsługą techniczną stacji komutacyjnej lub salą
aparatową stacji teletransmisyjnej.
32. Poza wyposażeniem wymienionym w p. 15 - 30 oraz wyposażeniem
eksploatacyjnym kabli w komorze kablowej nie powinno być żadnych innych
środków wyposażenia. Wyposażenie niezbędne do prowadzenia różnych prac w
komorze kablowej powinno być każdorazowo dostarczane z zewnątrz.
33. W komorze kablowej otwory okienne nie są wymagane.
Jeśli z racji konstrukcji budowlanej są otwory okienne w komorze kablowej, to
powinny być one zabezpieczone w sposób uniemożliwiający dostęp osobom
nieuprawnionym oraz powinny być odpowiednio szczelne, zapewniające poziom
wilgotności nie większy niż w pomieszczeniach mieszkalnych.
34. Wejście do komory kablowej powinno być zamykane drzwiami wyposażonymi w
zamek patentowy, uniemożliwiający dostęp osobom nieuprawnionym.
Komory kablowe o powierzchni powyżej 12 m
2
powinny być wyposażone w
dodatkowe drzwi (awaryjne).
35. W komorze kablowej powinny znajdować się konstrukcje wsporcze (statywy,
drabinki) umożliwiające mocowanie złączy i prowadzenie kabla.
36. W komorze kablowej mogą być umieszczone konstrukcje służące do
zaciągania kabli.
4.2.14.5. Kanalizacja wewnątrzbudynkowa
1. Kanalizacja
wewnątrzbudynkowa powinna umożliwiać prowadzenie wiązek
kabli zakończeniowych (w powłokach trudnopalnych) lub kabli liniowych w
przepustach lub rurach trudnopalnych.
2. Zaleca
się podczas instalacji kabli zakończeniowych zainstalowanie w szybie
lub przepuście wiązki rur trudnopalnych o średnicy 32 mm (lub innej) w liczbie
umożliwiającej instalowanie nowych kabli, szczególnie
optotelekomunikacyjnych, w okresie 5
÷ 10 lat.
3. Kanalizacja
wewnątrzbudynkowa powinna spełniać odpowiednie wymagania
przeciwpożarowe.
4. Wloty rur kanalizacji wewnątrzbudynkowej od strony sali aparatowej powinny
być wykonane w ten sposób, aby tworzyły giętkie (wiotkie) końce o długości
około 0,5 m, umożliwiające ewentualne dostosowanie kierunku wprowadzeń
poszczególnych kabli do miejsc ich wprowadzeń na urządzenia w sali
aparatowej.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
54/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
4.2.14.6. Zakończenia kanalizacji kablowej w kontenerze centrali
telekomunikacyjnej oraz w innych obiektach (zabudowa biznesowa,
mieszkaniowa - wielorodzinna, jednorodzinna)
a) Studnia przykontenerowa powinna być przystosowana do pełnienia
jednocześnie funkcji komory kablowej i studni stacyjnej.
b) Odcinek kanalizacji między studnią przykontenerową a kontenerem
powinien odpowiadać wymaganiom na kanalizację
wewnątrzbudynkową.
c) W obiektach tego typu jak zabudowa biznesowa, mieszkaniowa
(wielorodzinna, jednorodzinna itp.) należy projektować zakończenie
kanalizacji kablowej wg rozwiązań indywidualnych, przy przestrzeganiu
zasad podanych w niniejszym rozdziale.
4.3. Kanalizacja wtórna
4.3.1. Zasady podstawowe
Kanalizacja wtórna powinna być zaprojektowana zgodnie z następującymi
wymaganiami:
1) Zgodność z normami zakładowymi operatora lub wytycznymi jego służb
inwestorskich.
2) Stosowanie kanalizacji wtórnej w sieciach Telefonii DIALOG S.A.
dopuszcza się w uzasadnionych wypadkach, wskazanych projektantowi w
wytycznych do projektowania.
3) Stosowanie rur RHDPE z warstwą poślizgową, o średnicy 32/2,9 mm.
Dopuszcza się również rury 40/3,7 mm, a także stosowanie rur RHDPE
rowkowanych oraz rur z preinstalowaną linką ciągową lub kablem.
4) Kanalizację wtórną wykonuje się wtedy, gdy w kanalizacji pierwotnej ma
być przeprowadzony przynajmniej jeden kabel światłowodowy lub inny
kabel w osobnym otworze.
5) Jeśli na wspólnym ciągu kanalizacji pierwotnej jej rury przebiegają w jednej
warstwie, dla kanalizacji wtórnej z kablem OTK należy przewidzieć jeden z
otworów skrajnych, tak aby możliwe było prowadzenie kabla OTK w
studniach narożnych po łuku o dużym promieniu. Jeśli natomiast rury
kanalizacji pierwotnej przebiegają w dwóch lub większej liczbie warstw, dla
kanalizacji wtórnej z kablem OTK należy przeznaczyć jeden ze skrajnych
otworów w dolnej warstwie, z zapewnieniem możliwości prowadzenia kabla
OTK również po łuku o dużym promieniu.
6) Przy zajmowaniu całego otworu kanalizacji pierwotnej na kanalizację
wtórną należy projektować wciąganie od razu zestawu 4 rur kanalizacji
wtórnej (należy mieć na uwadze, że w zależności od stanu kanalizacji
pierwotnej – mogą w praktyce wystąpić trudności z wciągnięciem 4 rur).
7) Dopuszczalne jest zajęcie dla kanalizacji wtórnej otworów kanalizacji
pierwotnej częściowo zajętych przez inne kable, ale tylko w wypadku braku
wolnych otworów kanalizacji pierwotnej i gdy w otworach częściowo
zajętych przez inne kable mieści się wymagana liczba rur kanalizacji
wtórnej.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
55/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
8) Do budowy kanalizacji wtórnej należy stosować rury polietylenowe 32/2,9
mm, z tolerancją grubości ścianki – 0/+ 0,3 mm.
9) W studniach, przez które ma przebiegać kanalizacja wtórna z kablem OTK
lub kanalizacja wtórna przygotowana dla kabla OTK, właz powinien być
wykonany asymetrycznie względem komory studni, tak aby kanalizacja
wtórna była zabezpieczona przed uszkodzeniem w mogącym nastąpić
przez stąpnięcie przy wchodzeniu do studni. Przy opracowywaniu projektu
należy odpowiednio uwzględnić tę sytuację i przewidzieć przebudowę
studni, jeśli to będzie konieczne dla spełnienia powyższego warunku.
10) Przebieg kanalizacji wtórnej jest określony trasą kanalizacji pierwotnej, z
tym że należy dążyć do zachowania jednakowych miejsc wprowadzenia
kanalizacji wtórnej do studni kablowych (z położonych odpowiednio
naprzeciw siebie otworów kanalizacji pierwotnej). Przy zmianie kierunku
przebiegu kanalizacji wtórnej w studni należy dążyć, aby kanalizacja
wtórna wchodziła do otworów kanalizacji pierwotnej odpowiadających
sobie, nie krzyżując się w studni (zachowując tę samą stronę przebiegu w
studni).
11) Kanalizację wtórną dzieli się na odcinki zaciągowe, których długość
powinna być dostosowana do technologii zaciągania kabli.
12) Do usytuowania rur kanalizacji wtórnej należy, w miarę możliwości,
wybierać wolne otwory kanalizacji pierwotnej leżące w skrajnych pionach
profilu kanalizacji, zwracając zarazem uwagę na jednakowe usytuowanie w
profilu kanalizacji na sąsiednich odcinkach przelotowych. Dopuszcza się
wykorzystanie dla kanalizacji wtórnej otworów kanalizacji pierwotnej
częściowo zajętych przez kable z żyłami metalowymi, jeśli zmieści się w
tych otworach wymagana liczba rur kanalizacji wtórnej.
13) Przy wprowadzaniu do obiektów telekomunikacyjnych kanalizacja wtórna
powinna się kończyć (wraz z rurociągiem kablowym) w studni stacyjnej.
Kanalizacja wtórna stosowana wewnątrz budynku do prowadzenia kabli
światłowodowych o powłoce palnej powinna być wykonana z rur
trudnopalnych z materiałów bezhalogenowych.
14) Dopuszcza się zaciąganie rury wtórnej 32 lub 40 mm do częściowo
zajętego otworu pierwotnego.
15) Telefonia DIALOG S.A. w zasadzie nie przewiduje budowy jednocześnie
kanalizacji pierwotnej i zaciągania do niej rur kanalizacji wtórnej. Dopuścić
można rury kanalizacji wtórnej RHDPE 32 tylko wtedy, gdy będzie potrzeba
rozbudowy istniejącej kanalizacji pierwotnej 110 do czterech rur HDPE 32.
Również wyjątkowo można dopuścić rozbudowę o rury HDPE 40, ale w
tym wypadku zmieszczą się tylko trzy takie rury do kanalizacji pierwotnej
110.
4.3.2. Podstawowe składniki
Podstawowe składniki kanalizacji kablowej wtórnej stanowią:
1) Rury kanalizacji wtórnej:
a) RHDPEw – rury polietylenowe do budowy kanalizacji wtórnej,
b) RHDPE ... l – rury RHDPE z preinstalowanym sznurkiem lub linka
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
56/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
ciągową,
c) RHDPE...OTK - rury RHDPE z preinstalowanym kablem OTK,
d) RHDPE...t - rury RHDPE trudnopalne, do instalacji
wewnątrzbudynkowych, w tunelach itp.,
e) RHDPE...gł - rury RHDPE gładkie (wewnątrz),
f) RHDPE...r - rury RHDPE rowkowane (wewnątrz).
2) Akcesoria rur kanalizacji wtórnej:
a) ZRHDPE – złączki rur,
b) ZRHDPEs – złączki skręcane,
c) URHDPE – uszczelki rur,
d) URHDPEp – uszczelki rur pustych,
e) URHDPEk – uszczelki rur z kablami.
4.3.3. Zasady zaciągania rur kanalizacji wtórnej
W projekcie wykonawczym kanalizacji wtórnej należy uwzględniać poniższe
zasady zaciągania rur kanalizacji wtórnej.
Rury polietylenowe kanalizacji wtórnej należy zaciągać w możliwie długich
odcinkach instalacyjnych, formując je w grupy po 2 - 4 rury jednocześnie,
Rury polietylenowe kanalizacji wtórnej powinny być zaciągane przy
temperaturze nie niższej od –5°C. W razie konieczności prowadzenia robót przy
niższej temperaturze należy zapewnić odpowiednie podgrzewanie rur w zwojach lub
na bębnach.
4.3.4. Zasady łączenia rur kanalizacji wtórnej
Łączenie rur polietylenowych kanalizacji wtórnej powinno być wykonane
wyłącznie w studniach kablowych, przy użyciu złączek.
Jeśli rury polietylenowe kanalizacji wtórnej mają być zaciągane do kanalizacji
kablowej w okresie letnim, tj. gdy temperatura panująca w kanalizacji jest znacznie
niższa od temperatury rur na placu budowy, to wszystkie prace związane
z łączeniem rur i układaniem ich w studniach kablowych zaleca się prowadzić
najwcześniej po upływie 24 godzin od czasu zaciągnięcia rur, po ich rozprężeniu się.
Wymaganie to należy podać w projekcie wykonawczym.
W wypadku trudnych warunków panujących w studniach kablowych (małe
studnie, duże wypełnienie kablami) dopuszcza się, po zaciągnięciu kabla, przecięcie
rur kanalizacji wtórnej w studni kablowej, uszczelnienie ich końców i zabezpieczenie
kabla światłowodowego giętką rurą polietylenową karbowaną o stosownej średnicy,
przeciętą wzdłużnie. Giętka rura osłonowa powinna być wraz z kablem ułożona na
wspornikach kablowych. Szczegóły w tym zakresie powinny być określone w
projekcie wykonawczym budowy linii światłowodowej.
4.4. Kanalizacja pierwotno-wtórna
Zasady projektowania kanalizacji pierwotno-wtórnej tradycyjnej wynikają z
zasad projektowania kanalizacji pierwotnej oraz kanalizacji kablowej wtórnej.
W zależności od rozwiązania przyjętego w projekcie technicznym, ułożone
ciągi kanalizacji mogą być zabezpieczone np. taśmami ostrzegawczymi i/lub
ostrzegawczo-lokalizacyjnymi.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
57/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
4.5. Rurociąg kablowy
4.5.1. Zasady podstawowe
Rurociąg kablowy powinien być zaprojektowany zgodnie z następującymi
wymaganiami:
1) Zgodność z normami zakładowymi operatora lub wytycznymi jego służb
inwestorskich.
2) Kanalizację magistralną dla kabla światłowodowego (rurociąg kablowy
skojarzony) projektować z rur RHDPE 40/3,7 mm, układanych równolegle,
bezpośrednio w ziemi, pod rurami
∅ 110 przeznaczonymi dla kanalizacji
kablowej pierwotnej. W konkretnych sytuacjach stosować się do wytycznych
przekazanych przez operatora - Telefonię DIALOG S.A.
3) Poza obszarem zabudowanym (w relacjach pomiędzy miejscowościami)
rurociąg kablowy dla potrzeb światłowodowego kabla magistralnego należy
projektować z rur RHDPE 40/3,7 mm, układanych bezpośrednio w ziemi.
Liczba rur rurociągu kablowego jest każdorazowo uwarunkowana rodzajem
relacji i waha się od 2 do kilkunastu. Liczba ta jest każdorazowo określana w
umowie na prace projektowe. Poza obszarem zabudowanym należy
przewidywać zasobniki w odstępach co około 1000 m w celu umożliwienia
pozostawienia zapasów kabla światłowodowego.
4) W wypadku, gdy rurociąg kablowy dla potrzeb kabla światłowodowego
magistralnego przebiega przez obszar zabudowany (miejscowość), należy
projektować rurociąg kablowy skojarzony w ciągu kanalizacji kablowej
pierwotnej lub, stosownie do otrzymanych wytycznych do projektowania,
projektować dla kabla światłowodowego kanalizację kablową wtórną.
5) W wypadku, gdy rurociąg kablowy dla potrzeb światłowodowej magistrali
międzymiastowej będzie przebiegał we wspólnym wykopie z rurociągiem dla
potrzeb światłowodowej magistrali lokalnej, liczbę rur
∅40 określa się na
podstawie punktu 4.5.1.1.
6) Rurociągi kablowe dla potrzeb kabli światłowodowych międzymiastowych,
umiejscowione we wspólnym wykopie z kanalizacja pierwotną magistralną,
należy układać obok studni kablowych (jako tzw. rurociąg kablowy skojarzony
wyodrębniony). Kable światłowodowe magistrali lokalnej są w takich
wypadkach często zaciągane wprost do rur kanalizacji pierwotnej, bez
kanalizacji wtórnej.
7) Przy przejściach przez drogi, ulice, torowiska oraz na skrzyżowaniach z innymi
mediami, np. rurociągami gazowymi lub wodnymi, rury RHDPE 40/3,7 należy
zaciągnąć do odpowiedniej rury obiektowej (np.
∅ 125).
8) Nad rurociągiem kablowym, w połowie głębokości jego usytuowania, należy
umieszczać taśmę ostrzegawczą (TO). W miejscach o szczególnym
zagrożeniu uszkodzeniami mechanicznymi należy projektować ewentualnie
dodatkowa ochronę w postaci rur osłonowych. Taśmy TO należy stosować w
tych wypadkach, gdy rurociąg kablowy z kablem światłowodowym przebiega
poza obszarem zabudowanym i nie jest dodatkowo chroniony przez rury
kanalizacji
∅110 (tzn., ściśle biorąc, gdy nie mamy do czynienia z kanalizacją
wtórną). Na głębokości ułożenia rurociągu należy umieścić drugą taśmę z
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
58/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
wkładką metalową wykonaną ze stali nierdzewnej (TOL) umożliwiającą
lokalizację przebiegu tego rurociągu. Taśma musi być wyprowadzona na
słupki oznaczeniowo-pomiarowe (przy zasobnikach złączowych i z zapasami).
Należy również stosować znaczniki (markery) przeznaczone do umieszczania
w ziemi w miejscach charakterystycznych dla rurociągu kablowego, gdzie nie
występują inne oznaczenia (np. słupki lokalizacyjne SL), szczególnie do
oznaczania zasobników, złączy kablowych i w miejscach niebezpiecznych
zbliżeń i skrzyżowań do innych mediów podziemnych. Powyższe znaczniki
(markery) podobnie jak i taśma z metalową wkładką mogą być lokalizowane
za pomocą lokalizatorów trasy kabla. Element metalowy taśmy TOL powinien
być wyprowadzony na gniazdka słupków SL.
9) W celu ułatwienia rozróżnienia poszczególnych ciągów rurowych rurociągu
kablowego – należy stosować rury z barwnymi wyróżnikami.
11) Rurociągi kablowe przeznaczone dla kabli światłowodowych
międzymiastowych, umiejscowione we wspólnym wykopie z kanalizacją
magistralną, należy układać obok studni kablowych z tym, że dopuszcza się
wprowadzenie do studni tam, gdzie w przyszłości mogą być przewidywane
wyprowadzenia kabla lub zapasy.
12) Odcinek rurociągu kablowego przebiegającego obok studni kablowej i na
długości po 1 m z obu stron poza studnią należy przykryć, na podsypce,
płytami żelbetowymi o szerokości większej o co najmniej 5 cm od szerokości
rurociągu. w połowie głębokości usytuowania rurociągu należy na tym odcinku
umieścić taśmę ostrzegawczą.
13) W wypadku rurociągów kablowych przeprowadzanych przez studnie kablowe -
rury RHDPE 40/3,7 należy układać w studniach kablowych na wprost bez ich
przecinania, z zachowaniem ciągłości kolorystycznej rurociągu kablowego.
Cięcia mogą występować tylko tam, gdzie wymagają tego względy
technologiczne, jak np. zmiana kierunku wyłożenia rurociągu, połączenia
odcinków fabrykacyjnych rur lub występowanie złączy kablowych. Niezbędne
połączenia rur rurociągu kablowego wykonywać w studniach złączkami
ciśnieniowymi. Rury RHDPE mocować do wsporników zamontowanych w
studniach kablowych.
14) W miejscach, w których dla rurociągu kablowego wypada konieczność
wykonania złącza lub pozostawienia zapasów kabla światłowodowego (co
około 1000 m), należy rurociąg kablowy przebiegający w ciągu kanalizacji
pierwotnej (tzw. rurociąg kablowy skojarzony) wprowadzić do studni przez
otwór
∅ 110 lub okno (wycienienie w ścianie studni) dla rur RHDPE, uciąć rury
wewnątrz studni w odległości 300 mm od ściany i końce rur uszczelnić. Jeżeli
liczba rur rurociągu kablowego jest większa niż 4, w celu wykonania
wprowadzeń należy wykorzystać dwie kolejne studnie na zasadzie takiej, że
do pierwszej studni wprowadza się część rur rurociągu kablowego (nie więcej
niż 4), natomiast pozostałe rury należy układać obok studni. Do drugiej studni
należy wprowadzić pozostałe rury rurociągu kablowego. W miejscach
wymagających pozostawienia zapasów kabla OTK lub wykonania złącza
należy przewidzieć większe studnie niż SKO 2, np. SKO-4 lub SKO-6.
15) W każdym wypadku przy projektowaniu przejść pod dużymi obiektami
wodnymi, drogami krajowymi, torami kolejowymi lub tramwajowymi należy
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
59/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
zaprojektować większą liczbę rur niż to wynika z potrzeb. Dla ciągów 2-
rurowych zaprojektować dodatkowo 1 rurę, dla ciągów 3-, 4-rurowych i
większych - minimum dodatkowo 1 rurę.
16) Na odcinkach, gdzie nie ma kanalizacji kablowej pierwotnej, rury rurociągu
kablowego (RHDPE 40/3,7 mm) należy układać na głębokości 1 m, mierząc
od górnej powierzchni rury. Należy przewidywać w projekcie zasypanie rur
kanalizacji warstwą piasku o grubości co najmniej 10 cm. Wzdłuż rury należy
umieszczać bezpośrednio nad nią TOL, w połowie głębokości TO, stosownie
do szczegółowych ustaleń w tym względzie zawartych w niniejszej normie.
17) Zasobnik na trasie rurociągu kablowego powinien znajdować się na
głębokości ułożenia rurociągu. Dopuszcza się zarówno zasobniki plastikowe
jak i betonowe. Wierzchnia płyta zasobnika powinna znajdować się na
głębokości co najmniej 0,7 m. Przed zasypaniem zasobnik należy przykryć
warstwą folii. Nad zasobnikiem złączowym powinna być ułożona w ziemi
taśma ostrzegawczo-lokalizacyjna TOL, tak jak wzdłuż całej trasy rurociągu
kablowego. Miejsce posadowienia zasobnika złączowego powinno być
oznakowane przy pomocy słupka lokalizacyjnego SL (oznaczeniowo-
pomiarowego SOP) z dołączonym do jego zacisków metalowym elementem
taśmy TOL. W miejscu posadowienia zasobnika konieczne jest
umiejscowienie markera. Ponadto na całej trasie rurociągu kablowego należy
przewidywać umieszczenie słupków oznaczeniowych SO - przede wszystkim
w miejscach, gdzie brak jest obiektów stałych, które mogą służyć do ścisłego
domiarowania trasy, a w szczególności przy przejściach przez cieki wodne
(wystarczy ustawienie słupka SO tylko po jednej stronie cieku). Miejscami,
które należy oznaczać w podany sposób, są również tory kolejowe lub
miejsca, w których następuje zmiana kierunku trasy rurociągu kablowego.
Słupki SO, SL (SOP) powinny być zakopywane na głębokość zapewniającą
trwałą ich stabilność w gruncie, przy czym ich górna część powinna wystawać
ponad powierzchnię ziemi na wysokość około 0,5 m (dotyczy słupków
betonowych, w wypadku słupków o innej konstrukcji należy postępować wg
instrukcji technicznej dotyczącej tych słupków). Na słupkach powinny być
umieszczane w sposób trwały ich numery zależne od numeru złącza kabla
światłowodowego.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
60/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
4.5.1.1. Sposób planowania i realizacji wielorurowych rurociągów kablowych
przebiegających we wspólnym wykopie
TAB.1. Sposób określania liczby rur potrzebnych dla rurociągów
lokalnych i międzymiastowych (LRP) przebiegających we
wspólnym wykopie
Liczba
kabli w
ringu
lokalnym
Liczba rur
przeznaczonych dla
rurociągów magistral
międzymiastowych
Liczba rur
potrzebnych
dla rurociągów
lokalnych i magistral
międzymiastowych
(LPR)
1 X 3+X
2 X 4+X
3 X 5+X
4 X 6+X
5 X 7+X
6 X 8+X
7 X 10+X
8 X 12+X
TAB.2. Sposób realizacji technicznej (RT) rurociągu kablowego w
zależności od liczby rur potrzebnych dla rurociągów lokalnych i
międzymiastowych (LRP) przebiegających we wspólnym wykopie
LRP
Realizacja techniczna (RT)
LRP
Realizacja techniczna (RT)
4
4xHDPE40
18
2x(7xHDPE40) + 1xHDPE110
5
5xHDPE40
19
2x(7xHDPE40) + 1xHDPE110
6
6xHDPE40
20
2x(7xHDPE40) + 2xHDPE110
7
7xHDPE40
21
2x(7xHDPE40) + 2xHDPE110
8
7xHDPE40 + 1xHDPE110
22
2x(7xHDPE40) + 2xHDPE110
9
7xHDPE40 + 1xHDPE110
23
2x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
10
7xHDPE40 + 1xHDPE110
24
2x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
11
7xHDPE40 + 1xHDPE110
25
2x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
12
7xHDPE40 + 2xHDPE110
26
2x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
13
7xHDPE40 + 2xHDPE110
27
3x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
14
7xHDPE40 + 2xHDPE110
28
3x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
15
7xHDPE40 + 2xHDPE110
29
3x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
16
2x(7xHDPE40) + 1xHDPE110
30
3x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
17
2x(7xHDPE40) + 1xHDPE110
31
3x(7xHDPE40) + 3xHDPE110
Zaleca się aby ilości rur 7xHDPE40 realizować w postaci wiązek 7 rurowych,
ze względu na większą wytrzymałość takiej wiązki oraz na sztywność i
prostoliniowość przebiegu.
Rury HDPE 110 należy pozostawić puste, przygotowane (w razie wystąpienia
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
61/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
takich potrzeb) do zaciągnięcia kanalizacji wtórnej (4xHDPE32)
W ciągach, w których LRP jest większa od 8 należy stosować odpowiednio
większe studnie np. SKO-6, SKO-12, SKMP3 lub SKMP4.
Odległość pomiędzy sąsiednimi studniami nie powinna być większa niż 120 m.
4.5.2. Podstawowe składniki
Podstawowe składniki rurociągu kablowego stanowią:
1) Rury rurociągu kablowego:
a) RHDPE 40r - rury RHDPE dobudowy rurociągów kablowych
dalekosiężnych (pozamiejskich), a także miejskich,
b) RHDPE...l – rury RHDPE z preinstalowanym sznurkiem lub linką
ciągową,
c) RHDPE...OTK – rury RHDPE z preinstalowanym kablem OTK,
d) RHDPE...t - rury RHDPE trudnopalne, do instalacji
wewnątrzbudynkowych, w tunelach, na mostach itp.,
e) RHDPE...r - rury RHDPE rowkowane (wewnątrz),
f) RPE 125 - rury polietylenowe gładkie, przepustowe, o średnicy
zewnętrznej 125 mm i grubości ścianki co najmniej 5 mm (mogą być
stosowane rury o jeszcze większej średnicy).
2) Akcesoria rur rurociągu kablowego:
a) ZRHDPE – złączki rur 32 mm i 40 mm,
b) URHDPEp – uszczelki rur pustych,
c) URHDPEk – uszczelki rur z kablami.
3) Akcesoria do oznaczania trasy rurociągu kablowego:
a) TO – taśma ostrzegawcza,
b) TOL – taśma ostrzegawczo-lokalizacyjna,
c) TOLw - taśma ostrzegawczo-lokalizacyjna wzmocniona,
d) SO – słupek oznaczeniowy (plastikowy, betonowy),
e) SL – słupek lokalizacyjny (zwany słupkiem oznaczeniowo-
pomiarowym - plastikowy, betonowy),
f) M – marker.
4) Zasobniki złączowe:
a) zasobniki złączowe betonowe,
b) zasobniki złączowe plastikowe.
Kolorem taśmy TO i TOL jest kolor jaskrawopomarańczowy. Napisy na
taśmach TO i TOL powinny być wykonane kolorem czarnym. Treść napisów powinna
być następująca:
− na taśmie TO: “DIALOG - logo - UWAGA! KABEL
TELEKOMUNIKACYJNY - logo - “DIALOG”,
− na taśmie TOL: “DIALOG - logo - UWAGA! KABEL
ŚWIATŁOWODOWY - logo - DIALOG”.
4.5.3. Projektowanie budowy rurociągu kablowego
4.5.3.1. Przygotowanie rur polietylenowych
W projekcie wykonawczym należy podawać, że rury polietylenowe
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
62/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
dostarczane na budowę powinny mieć uszczelnione końcówki. W razie braku tych
uszczelnień należy przed rozpoczęciem zaciągania rur sprawdzić ich szczelność i
końcówki rur pozostawić uszczelnione.
4.5.3.2. Układanie rurociągów kablowych w ziemi
Odcinki rur polietylenowych dostarczane w zwojach lub na bębnach układa
się bezpośrednio w ziemi ręcznie w uprzednio przygotowanym rowie albo też metodą
bezwykopową przy użyciu pługoukładaczy rur (kabli).. Sposób układania należy
określić w projekcie wykonawczym.
4.5.3.3. Głębokość układania rurociągów kablowych w ziemi
Głębokość układania rurociągów kablowych w ziemi mierzona od dolnej
powierzchni rury ułożonej na dnie wykopu lub na warstwie podsypki powinna być
zgodna z p. 3.7. W konkretnych sytuacjach terenowych należy przestrzegać
głębokości ułożenia określonej w dokumentacji technicznej (w projekcie budowlanym
i wykonawczym).
W gruntach skalistych, gdzie do wykonania rowów konieczne jest użycie
młotów pneumatycznych lub zastosowanie metody wybuchowej, głębokość ta może
być zmniejszona do 0,4 m pod warunkiem, że na rurociągu kablowym znajdującym
się płycej niż 0,6 m zastosowana zostanie dodatkowa rura ochronna (rura
obiektowa).
Tolerancja głębokości ułożenia rurociągu kablowego w ziemi nie może
przekraczać
± 5 cm.
4.5.3.4. Równoległe układanie kilku rur w rurociągu kablowym
Rury polietylenowe na całej długości rurociągu kablowego nie powinny w
żadnym miejscu krzyżować się lub zamieniać miejscami z rurami sąsiednimi. Ciągi
rur powinny być rozróżnialne przez stosowanie rur z oznakowaniem na zewnętrznej
powierzchni oraz stosowanie przywieszek identyfikacyjnych w studniach i komorach
kablowych.
4.5.3.5. Układanie rurociągów kablowych w terenie o zwiększonym zagrożeniu
uszkodzeniami mechanicznymi
W gruntach specjalnie trudnych oraz w miejscach szczególnie narażonych na
uszkodzenia mechaniczne rurociągi kablowe powinny być budowane z rur
polietylenowych o zwiększonej grubości ścianek (do co najmniej 4,6 mm). Na
życzenie zleceniodawcy rurociąg może być w tych miejscach chroniony dodatkowo
przykrywami kablowymi.
4.5.3.6. Układanie rurociągów kablowych na terenach szkód górniczych
Na terenach szkód górniczych o zagrożeniu do III kategorii rurociągi kablowe
należy układać z pofalowaniem poziomym ok. 3%. Jeżeli nie ma możliwości
ominięcia takich terenów, to rurociągi kablowe należy układać na głębokości 50
÷60
cm na 10 cm warstwie piasku, przykrywać je warstwą piasku o grubości 25 cm i
chronić dodatkowo przykrywami kablowymi. Pofalowanie rurociągu powinno być w
miarę możliwości jak największe, od 3% do 6%. Do budowy rurociągów na terenach
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
63/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
szkód górniczych należy używać rur o grubości ścianki co najmniej 4,6 mm.
4.5.3.7. Rurociągi kablowe przy zbliżeniach i skrzyżowaniach z gazociągami
Przy zbliżeniach i skrzyżowaniach z gazociągami rurociągi kablowe mogą
być wykonane jako kanalizacja nie mająca połączeń z pomieszczeniami dla ludzi i
zwierząt.
W tym celu rurociąg kablowy przed wprowadzeniem do najbliższych,
sąsiadujących z gazociągiem zasobników złączowych oraz do pierwszych
w miejscowości studni kablowych lub do budynków należy przerwać na długości co
najmniej 0,5 m i uszczelnić, a prowadzony kabel światłowodowy zasypać ubitą
ziemią.
Tak wykonany rurociąg kablowy przy zbliżeniu lub skrzyżowaniu z
gazociągiem traktuje się jak kabel ułożony bezpośrednio w ziemi.
4.5.3.8. Zasobniki złączowe
Zasobniki złączowe jako elementy składowe rurociągów kablowych instaluje
się łącznie z budową rurociągu lub po zaciągnięciu kabli.
Do zabezpieczania złączy kabli światłowodowych i zapasów kabli ułożonych
w rurociągach kablowych zaleca się stosowanie zasobników złączowych o
odpowiedniej wielkości gwarantującej:
a) swobodne ułożenie 1 lub 2 muf złączowych kabla światłowodowego
oraz do 50 m zapasów technologicznych kabla, bez nadmiernego
jego wyginania, w sposób umożliwiający częściowe, bezpieczne
rozwinięcie tych zapasów w razie awaryjnego wyciągnięcia kabla na
trasie,
b) swobodne ułożenie zapasów technologicznych kabla na środku
odcinka międzyzłączowego w sposób umożliwiający bezpieczne
rozwinięcie tych zapasów w razie awaryjnego wyciągnięcia kabla na
trasie,
c) swobodne zaciąganie dodatkowego kabla światłowodowego w razie
awarii lub rozbudowy linii optotelekomunikacyjnej.
Zasobniki powinny być dostosowane do ułożenia ich bezpośrednio w ziemi na
poziomie posadowienia rurociągu kablowego, tak aby na powierzchni terenu możliwa
była uprawa gleby nawet przy użyciu ciężkiego rolniczego sprzętu
zmechanizowanego (nacisk około10 T). Należy je lokalizować w miarę możności w
miejscach łatwo dostępnych, nie narażonych na zalewanie, podmywanie lub
osuwanie się gruntu, co najmniej 5 m od brzegów dużych rowów i kanałów
ściekowych.
Zasobniki powinny być odporne na zamulanie.
Zasobniki złączowe przy zboczach nasypów lub w pobliżu stromych skarp
wykopów powinny być usytuowane na poziomym terenie, poza rowami
odwadniającymi, w odległości co najmniej 3,0 m od górnego brzegu rowu.
Rurociągi doprowadzone do zasobników, a także ułożone w nich kable nie
mogą być narażone na zgniatanie w razie przypadkowych ruchów zasobnika w ziemi.
Zasobnik złączowy powinien być zasypany warstwą ziemi o grubości co
najmniej 0,7 m i przykryty folią polietylenową.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
64/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Zaleca się wykonywanie zasobników z elementów betonowych zbrojonych.
Dopuszcza się wykonywanie zasobników z tworzyw sztucznych o
odpowiedniej wytrzymałości mechanicznej oraz odpornych na szkodliwe
oddziaływanie środowiska.
Powyższe zasady należy uwzględniać w projekcie wykonawczym.
4.5.3.9. Oznakowanie przebiegu rurociągu kablowego
W projekcie budowlanym i wykonawczym powinny być zwymiarowane
wzdłużnie i poprzecznie:
− przebieg trasy rurociągu,
− położenie zasobników złączowych, przepustów dla rurociągu, miejsca
połączeń rur polietylenowych,
− punkty zmian trasy rurociągu.
Domiarowanie powinno być wykonane do istniejących w terenie obiektów
stałych np. mostów, przepustów drogowych, wiaduktów, budynków, studni itp.
W miejscach, gdzie brak jest obiektów stałych, powinny być ustawione słupki
oznaczeniowe. Odległości między domiarowanymi elementami rurociągu kablowego
a obiektami stałymi lub słupkami oznaczeniowymi nie powinny przekraczać 50 m dla
domiaru wzdłużnego i 30 m dla domiaru poprzecznego.
Wszystkie domiary trasowe powinny być wykonane z dokładnością nie gorszą,
niż 1%,
Słupki oznaczeniowe (SO) lub oznaczeniowo-lokalizacyjne (SL) powinny być
usytuowane zgodnie z zasadami określonymi w niniejszej normie - w pobliżu
oznaczanych elementów rurociągu, w granicach pasa drogowego, po zewnętrznej
stronie rowu odwadniającego.
Wzdłuż rurociągu kablowego należy układać na całej trasie taśmę
ostrzegawczo-lokalizacyjną TOL oraz taśmę ostrzegawczą TO oraz umieszczać
markery M. Taśmę metalową z TOL należy wyprowadzić do słupków SL ustawionych
przy zasobnikach złączowych w celu umożliwienia zastosowania czynnych metod
elektrycznych do lokalizacji rurociągu kablowego.
W celu oznaczenia przebiegu rurociągu kablowego układanego wzdłuż innych
rurociągów na terenie upraw rolniczych mogą być dodatkowo stosowane słupki
oznaczeniowe o specjalnej, wysokiej konstrukcji, umożliwiające identyfikację
przebiegu rurociągu kablowego bez konieczności naruszania upraw.
Słupki oznaczeniowe powinny być zakopane na taką głębokość, aby
nadziemna część słupka miała wysokość (dotyczy słupków betonowych):
a) 0,5 m dla słupków oznaczeniowych i lokalizacyjnych,
b) 2,0 m dla słupków konstrukcji specjalnej.
Słupki oznaczeniowe i lokalizacyjne betonowe powinny mieć napisy wykonane
czarną farbą olejną na białym tle, o wymiarach umożliwiających odczytanie napisu z
drogi. Słupki o innej konstrukcji powinny mieć wykonane napisy w miejscach
określonych w dokumentacji producenta. Przykładowo, słupki takie mogą być
wykonane następująco. Podstawa i szpilki kotwiące są wykonywane ze stali
ocynkowanej, natomiast korpus, klin mocujący i nasadka oznaczeniowa - z tworzywa
sztucznego o dużej wytrzymałości mechanicznej, odpornego na korozję,
nasłonecznienie i ogień (wypalanie traw).
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
65/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Wymagania ogólne i funkcjonalne na nowy typ słupków SO i SL przedstawiają
się następująco:
− Wygląd słupka zbliżony do znaków geodezyjnych z wyraźnym
oznakowaniem logo Telefonii DIALOG S.A.
− Możliwie małe wymiary.
− Łatwość odnalezienia przez służby techniczne:
a) wizualnie na podstawie dokumentacji,
b) przy użyciu lokalizatora markerów w przypadku przykrycia słupka
przez śnieg bądź liście, osłonięcia przez roślinność itp.
− Nie rzucanie się w oczy osobom postronnym.
− Nie wskazywanie miejsca linii osobom postronnym.
− Odporność na wandalizm, wypalanie traw oraz przypadkowe najechanie
przez pojazd mechaniczny.
− Nie przeszkadzanie w ruchu pieszym i kołowym - dopuszczalne zrównanie
powierzchni słupka z powierzchnią gruntu.
− Odporność korozyjna gwarantująca 30-letnią trwałość.
− Łatwość podłączenia generatora sygnału do lokalizacji taśmy
ostrzegawczo-lokalizacyjnej.
− Łatwość instalacji.
− Sposób numeracji słupków powinien być odpowiedni do numeracji złączy
kablowych.
Podstawą lokalizacji rurociągu kablowego w terenie są domiary geodezyjne
zawarte w dokumentacji trasowej.
W dokumentacji trasowej powinny być zwymiarowane wzdłużnie i poprzecznie:
− przebieg trasy rurociągu,
− położenie zasobników złączowych, przepustów dla rurociągu,
połączeń rur polietylenowych,
− punkty zmian kierunku trasy rurociągu.
Domiarowanie powinno być wykonane do istniejących w terenie obiektów
stałych, np. mostów, przepustów drogowych, wiaduktów, budynków, studni itp.
Wszystkie domiary trasowe powinny być podawane z dokładnością nie
gorszą, niż 1%.
Na trasie rurociągu kablowego, gdzie brak jest geodezyjnych punktów
odniesienia w zasięgu do 50 m od rurociągu, należy tworzyć własne punkty
odniesienia w postaci słupków oznaczeniowych SO lub lokalizacyjnych SL.
Geodezyjny punkt odniesienia należy rozumieć jako punkt o ściśle określonych
współrzędnych, stanowiący podstawę osnowy geodezyjnej.
Słupki SO należy stosować do oznaczania trasy rurociągu kablowego, z tym
że nie powinno się ich umieszczać tuż nad rurociągiem kablowym, aby nie
wskazywać w sposób bezpośredni jego usytuowania. Umieszczanie słupków SO nad
rurociągiem kablowym dopuszcza się wyjątkowo w sytuacjach uwarunkowanych
względami terenowymi.
Słupki lokalizacyjne SL należy umieszczać przy zasobnikach złączowych i
zasobnikach zapasów awaryjnych kabla.
Słupki SO i SL należy umieszczać na skraju pasa drogowego.
W wypadkach, gdy taśma TOL lub słupki SO i SL nie rozwiązują w pełni
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
66/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
problemu dokładnej lokalizacji rurociągu lub nie ma miejsca na umieszczenie słupka,
należy stosować markery. Dotyczy to zwłaszcza następujących sytuacji:
− brak miejsca na prawidłowe umieszczenie słupka SO lub SL - marker
umieszcza się dokładnie nad rurociągiem kablowym (zasobnikiem,
złączem) na głębokości nie mniejszej niż 0,5 m;
− słupek SO lub SL może być łatwo osłonięty (ziemią, śniegiem, trawą, liśćmi
itp.) - marker umieszcza się wewnątrz słupka;
− sąsiadujące uzbrojenie podziemne utrudnia lokalizację taśmy TOL - marker
umieszcza się nad rurociągiem kablowym (zasobnikiem, złączem) na
głębokości nie mniejszej niż 0,5 m.
Na całej trasie rurociągu kablowego należy układać taśmę ostrzegawczo-
lokalizacyjną TOL i taśmę ostrzegawczą TO, a mianowicie:
− taśmę TOL - 10 cm ± 2 cm (na terenach szkód górniczych 25 cm ± 2 cm)
nad rurami RK,
− taśmę TO - w połowie głębokości usytuowania rur RK.
4.5.3.10. Łączenie rur w rurociągu kablowym
Łączenie rur w rurociągu kablowym powinno być wykonane przy użyciu
złączek rurowych. Połączenia rur powinny zapewniać szczelność rurociągu, a także
powinny być odporne na działanie podwyższonego ciśnienia powietrza przy
zaciąganiu kabli OTK metodami pneumatycznymi.
Zaleca się stosowanie rozbieralnych złączek rurowych. Złącza powinny
spełniać warunki szczelności jak dla zmontowanego ciągu rurowego i wykazywać
wytrzymałość na działanie podwyższonego ciśnienia powietrza (1 MPa) stosowanego
przy różnych metodach pneumatycznego zaciągania kabli.
W razie budowy rurociągu kablowego wielorurowego łączenie rur i badania
szczelności należy przeprowadzić dla wszystkich ciągów, niezależnie od liczby
ciągów przewidzianych do zagospodarowania w ramach prowadzonej budowy.
Powyższe zasady należy odpowiednio stosować do projektowanych odcinków
rurociągu kablowego.
4.5.3.11. Wprowadzanie rurociągu kablowego do budynków
telekomunikacyjnych
Przed budynkami stacyjnymi i innymi, do których mają być wprowadzone
kable światłowodowe, rurociąg kablowy powinien być zakończony w studni kablowej
stacyjnej i uszczelniony.
4.5.4. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z innymi urządzeniami
uzbrojenia terenowego
4.5.4.1. Wymagania ogólne
Ogólna zasada dotycząca trasy rurociągu przewiduje, że przebieg rurociągu
kablowego powinien być wybrany w ten sposób, aby liczba miejsc kolizyjnych z
innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego była jak najmniejsza. Zasadę tę
projektant obowiązany jest stosować, aczkolwiek stwierdzić trzeba, że pole działania
ma on w praktyce często bardzo ograniczone.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
67/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Skrzyżowanie rurociągu kablowego z innym urządzeniem uzbrojenia
terenowego powinno być wykonane w najwęższym miejscu tego obiektu prostopadle
do jego osi wzdłużnej z dopuszczalną odchyłką 15°. Przy skrzyżowaniu z obiektem o
szerokości nie większej niż 1,5 m odchyłka kąta skrzyżowania może być
powiększona do 40°.
Miejsce skrzyżowania rurociągu kablowego z innym urządzeniem uzbrojenia
terenowego powinno być szczegółowo zdomiarowane do najbliższego obiektu
stałego, a w razie potrzeby do słupków oznaczeniowych SO ustawionych po jednej
lub po obu stronach skrzyżowania.
4.5.4.2. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z jezdniami ulic i dróg
Rurociąg kablowy wzdłuż dróg powinien być układany w odległości
uzgodnionej z właściwą administracją dróg. Odległość ta powinna wynosić co
najmniej :
a) 1m - od zewnętrznej krawędzi rowu odwadniającego lub linii
podstawy nasypu,
b) 1 m - na zewnątrz od krawędzi jezdni, jeśli istnieje konieczność
usytuowania linii w koronie drogi,
c) 0,5 m - od krawędzi jezdni w chodniku lub pasie zieleni.
Dopuszcza się ułożenie rurociągu kablowego w pasie rozdzielającym jezdnie
drogi dwujezdniowej.
Na skrzyżowaniach z jezdniami ulic i dróg rurociąg kablowy powinien być
układany w przepustach z grubościennych rur z tworzyw sztucznych. W wyjątkowych
wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się stosowanie dwustronnie
asfaltowanych rur stalowych.
Rury przepustowe powinny być ułożone poziomo na całej szerokości ulicy lub
drogi i co najmniej po 0,5 m poza krawężniki ulicy lub krawędzie drogi, jak to
pokazano przykładowo na rys. 3.
Rys. 3. Skrzyżowanie rurociągu kablowego z drogą
Przy jednakowych poziomach nawierzchni drogi i terenu lub przy niewielkiej
ich różnicy zaleca się układanie rur przepustowych nieprzerwanie w jednym ciągu
pod koroną drogi, przyległymi do niej rowami odwadniającymi i po 0,5 m poza ich
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
68/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
zewnętrzne krawędzie, jak to pokazano przykładowo na rys. 4.
Rys. 4. Skrzyżowanie rurociągu kablowego z drogą przy jednakowych poziomach
nawierzchni drogi i terenu
Odległość pionowa od górnej powierzchni rur przepustowych powinna
wynosić:
a) co najmniej 1,2 m do górnej powierzchni dróg krajowych,
b) co najmniej 1,0 m do górnej powierzchni dróg pozostałych,
c) co najmniej 0,5 m do dolnej powierzchni dna rowu odwadniającego.
Rury przepustowe powinny być uszczelnione uszczelkami końców rur, aby
zapobiegać zamulaniu przepustów w czasie eksploatacji linii. Rury stalowe powinny
być zabezpieczone przed korozją pokryciami asfaltowymi lub innymi o nie gorszych
właściwościach.
Zaleca się, aby przepusty pod jezdniami ulic i dróg były wykonywane bez
naruszania nawierzchni ulic i dróg, metodami przecisku hydraulicznego lub
przewiertu poziomego, z uwzględnieniem lokalnych warunków terenowych i kosztów
budowy. Sposób wykonania przepustu powinien być przesądzony w projekcie
wykonawczym.
Na skrzyżowaniach z drogami nieutwardzonymi, polnymi, wjazdami do posesji
i zabudowań gospodarczych rurociąg kablowy może być układany bez
przepustowych rur ochronnych.
4.5.4.3. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego na mostach, wiaduktach
i w tunelach
Na przejściach rurociągu kablowego przez mosty i wiadukty powinien być on
ułożony w kanalizacji kablowej jako kanalizacja wtórna albo też w kanałach, na
pomostach lub na specjalnych konstrukcjach wsporczych.
Przy przejściu lub zejściu rurociągu z mostu lub wiaduktu do ziemi powinien
być on całkowicie zabezpieczony rurą stalową o średnicy dostosowanej do średnicy
rurociągu.
Rurociąg kablowy w tunelu może być prowadzony w dowolnej odległości od
kabli elektroenergetycznych, jednak pod warunkiem wyraźnego, niezawodnego
wyróżnienia go od ciągów kablowych i ciągów innych urządzeń biegnących w tunelu.
W zależności od stopnia zagrożenia pożarowego rurociąg kablowy powinien
być wykonany z rur trudnopalnych, bezhalogenowych.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
69/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
4.5.4.4. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z liniami kolejowymi i
tramwajowymi
• Zbliżenia z torami kolejowymi i tramwajowymi
W wypadku równoległego usytuowania trasy rurociągu kablowego wzdłuż linii
kolejowej lub tramwajowej powinny być zachowane co najmniej następujące
odległości poziome:
− 1 m od zewnętrznej krawędzi rowu odwadniającego biegnącego wzdłuż
torowiska,
− 3 m od skrajnej szyny toru kolejowego lub tramwajowego, przy braku lub
oddaleniu od torowiska rowów odwadniających.
Rurociąg należy układać jak najbliżej pasa wywłaszczenia .
• Skrzyżowania z torami tramwajowymi
Rurociąg kablowy krzyżujący się z torami tramwajowymi powinien być
zabezpieczony przed uszkodzeniami mechanicznymi przez ułożenie go w kanalizacji
kablowej pierwotnej lub w przepustach. Stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur
stalowych dopuszcza się w wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych technicznie.
Rury przepustowe powinny być ułożone na całej szerokości torowiska i co
najmniej po 2 m poza skrajne szyny po obu stronach toru.
Końce rur przepustowych powinny być uszczelnione.
Głębokość ułożenia przepustów powinna wynosić co najmniej 1 m od stopki
szyny tramwajowej.
Zaleca się, aby przepusty dla rurociągu kablowego pod torami tramwajowymi
były wykonane bez naruszania torowiska, metodami przecisku lub przewiertu
poziomego. Sposób wykonania przepustu należy określić w projekcie wykonawczym.
• Skrzyżowania z torami kolejowymi
Lokalizacja miejsca skrzyżowania
Skrzyżowanie powinno być zlokalizowane w zasadzie na szlaku linii kolejowej.
W szczególnych wypadkach uzasadnionych technicznie i ekonomicznie dopuszcza
się skrzyżowanie na terenach stacji kolejowych.
Kąt skrzyżowania rurociągu kablowego z torami kolejowymi powinien wynosić
90° z odchyłką dopuszczalną 15°.
Odległość skrzyżowania od urządzeń i obiektów kolejowych powinna wynosić
co najmniej:
− 2 m od semaforów, tablic, znaków sygnałowych, budynków i wież
wodociągowych,
− 10 m od rozjazdów i krzyżownic linii zelektryfikowanych.
Zabezpieczenie rurociągu kablowego przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Rurociąg kablowy powinien być ułożony na całym odcinku pod torami, rowami
ściekowymi lub pod drenażem odwadniającym w rurze ochronnej lub w oddzielnym
otworze kanalizacji kablowej pierwotnej. Rury ochronne powinny być ułożone
poziomo w linii prostej. Jako rur ochronnych należy używać grubościennych rur z
tworzyw sztucznych. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych technicznie,
dopuszcza się stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur stalowych.
Połączenia rur ze sobą powinny być trwałe i wodoszczelne, a otwory na ich
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
70/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
końcach gładkie i bez ostrych obrzeży.
Jeżeli długość ciągu nie jest większa niż 60 m, rury ochronne powinny być
ułożone nieprzerwanie w jednym ciągu pod torami i rowami odwadniającymi, jak to
pokazano przykładowo na rys. 5 i 6.
Rys. 5. Skrzyżowanie rurociągu kablowego z torami kolejowymi usytuowanymi
w wykopie
Przy dużej różnicy między poziomem nawierzchni kolejowej i terenem, przez
który przebiega linia kolejowa, oraz przy długości ciągu większej niż 60 m dopuszcza
się układanie rur ochronnych odcinkami, np. oddzielnie pod rowami ściekowymi lub
pod drenażem odwadniającym, jak to pokazano przykładowo na rys. 7.
Najmniejsze dopuszczalne wymiary obowiązujące dla przepustów kablowych
pod torami kolejowymi podano odpowiednio na rys. 5, 6 i 7.
Słupki oznaczeniowe SO powinny być ustawione w odległości 10 do 15 m od
zewnętrznej szyny najbliższego toru z obu stron podtorza.
Rys. 6. Skrzyżowanie rurociągu kablowego z torami kolejowymi przy
jednakowym poziomie torowiska i terenu
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
71/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Rys. 7. Skrzyżowanie rurociągu kablowego z torami kolejowymi przy dużej różnicy
poziomu torowiska i terenu oraz długości ciągu większej niż 60 m
Ochrona rurociągu kablowego przy skrzyżowaniu z linią kolejową na wiadukcie lub
przepuście kolejowym
Przy skrzyżowaniu rurociągu kablowego z linią kolejową na wiadukcie lub
przepuście kolejowym rurociąg na całej szerokości wiaduktu lub przepustu
kolejowego powinien być zabezpieczony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Rury
ochronne na wiadukcie, w którym jest chodnik, powinny być ułożone pod tym
chodnikiem. W wypadku wiaduktu tylko z jezdnią albo przepustu ściekowego, rury
ochronne powinny być bezpośrednio umocowane na ścianie wiaduktu lub przepustu
na wysokości co najmniej 1 m od ich podstaw. Połączenie rur ze sobą powinno być
wodoszczelne.
Przy skrzyżowaniu z linią kolejową zelektryfikowaną lub przewidzianą do
elektryfikacji i w razie konieczności zastosowania stalowych rur przepustowych
powinny być one wypełnione rurami z tworzywa sztucznego.
W zależności od stopnia zagrożenia pożarowego rurociąg kablowy powinien
być wykonany z rur trudnopalnych, bezhalogenowych.
Głębokość ułożenia rur ochronnych pod torami kolejowymi
Rury ochronne przy skrzyżowaniu podziemnej linii telekomunikacyjnej z linią
kolejową powinny być ułożone pod torami na głębokości nie mniejszej niż 1,2 m w
linii pionowej od zewnętrznej powierzchni rury ochronnej do stopki szyny.
Głębokość ułożenia rur ochronnych na terenie kolejowym poza torowiskiem
Głębokość ułożenia rur ochronnych pod dnem rowów ściekowych lub
drenażem odwadniającym nie powinna być mniejsza niż 0,5 m w linii pionowej od
zewnętrznej górnej powierzchni rury ochronnej do najniżej położonego punktu dna
rowu lub dolnej powierzchni sączka odwadniającego.
Głębokość ułożenia rurociągu kablowego przy skrzyżowaniu z kanałami
pędniowymi lub z kanałami kablowymi dla kabli sygnalizacyjnych, ułożonymi na
powierzchni ziemi, nie powinna być mniejsza niż 0,8 m w linii pionowej od
zewnętrznej górnej powierzchni rurociągu do dolnej powierzchni kanału.
Głębokość ułożenia rurociągu kablowego przy skrzyżowaniu z kablami
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
72/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
sygnalizacyjnymi lub zasilającymi ułożonymi w ziemi nie powinna być mniejsza niż
0,3 m w linii pionowej od zewnętrznej górnej powierzchni rurociągu kablowego do
zewnętrznej dolnej powierzchni kabla sygnalizacyjnego lub zasilającego.
Głębokość ułożenia rurociągu kablowego na nieuzbrojonych terenach
kolejowych powinna wynosić co najmniej 1 m, a na poboczach nasypów skarp
kolejowych co najmniej 0,8 m.
Długość rur ochronnych
Rury przepustowe dla rurociągu kablowego powinny być ułożone pod
wszystkimi torami kolejowymi na danym podtorzu, bez przerwy na całej długości
skrzyżowania, w ten sposób, ażeby odległość w rzucie poziomym końców rur z
każdej strony torowiska od osi skrajnych szyn wynosiła co najmniej 3,0 m.
Na terenie stacji kolejowej, jeżeli odległość wewnętrznych szyn sąsiednich
torów jest większa niż 12 m, dopuszcza się na takim międzytorzu ułożenie rurociągu
kablowego w ziemi bez rur ochronnych, po uprzednim uzgodnieniu z właściwymi
władzami kolejowymi. Rurociąg w tym miejscu powinien być zabezpieczony
dodatkowo przykrywami kablowymi.
Rury ochronne przepustowe pod torami na podtorzu z nasypu powinny być
ułożone na takiej głębokości, aby ich końce znajdowały się w ziemi co najmniej 1 m
w linii pionowej od końca górnej powierzchni rury do powierzchni zbocza nasypu.
W wypadku trudnych warunków terenowych dopuszcza się mniejszą długość
rur przepustowych po uprzednim uzgodnieniu z jednostką nadzorującą eksploatację
torów kolejowych.
Rury ochronne przepustowe ułożone pod rowami odwadniającymi podtorze
powinny mieć taką długość, żeby końce tych rur z każdej strony rowu sięgały co
najmniej po 0,5 m poza górną jego krawędź.
W wypadku poboczy ściekowych naturalnych i nieuregulowanych bez
wyraźnych krawędzi rowu długość rur ochronnych przepustowych ułożonych pod
nimi powinna być ustalona w projekcie technicznym.
Przy skrzyżowaniu rurociągu kablowego z drenażem odwadniającym podtorze
długość rury ochronnej przepustowej powinna być o 1,0 m większa od szerokości
pasa drenażowego.
Usytuowanie rurociągu kablowego na zboczach wysokich nasypów podtorza i
stromych skarp w wykopach
Odcinki rurociągu kablowego po wyjściu z rur ochronnych na zboczach
nasypów i skarp powinny być ułożone w ziemi z falowaniem co najmniej 3%.
Trasa rurociągu układanego w poprzek skarp, stromych wzniesień lub
nasypów o nachyleniu powyżej 30° powinna przebiegać zygzakowato na zboczach
z odchyleniami co najmniej
α
= 30° od linii prostopadłej do podstawy zbocza (rys. 8).
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
73/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Rys. 8. Zasada układania rurociągu kablowego w poprzek skarp
Nie zaleca się układania rurociągu kablowego w zboczach wzdłuż skarp i
stromych nasypów.
W wypadkach koniecznych rurociąg należy układać z falowaniem 3% długości
trasy. Odległość rurociągu od górnej krawędzi skarpy powinna wynosić co najmniej
2 m.
Inne wymagania
Otwory przepustów dla rurociągu kablowego pod torami kolejowymi powinny
być uszczelnione na obu końcach skrzyżowania.
Na terenach stacji kolejowych rurociąg po wyjściu z rury ochronnej i ułożony
bezpośrednio w ziemi powinien być zabezpieczony dodatkowo przykrywami
kablowymi po obu stronach skrzyżowania.
4.5.4.5. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z rurociągami do
przesyłania płynów lub gazów
• Wymagania ogólne
Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z rurociągami do przesyłania
płynów lub gazów powinny być tak wykonane, aby nie dopuścić do:
− przedostawania się płynów lub gazów do rurociągu kablowego,
− podwyższenia temperatury kabla o więcej niż 5° C,
− uszkodzenia mechanicznego przy pracach konserwacyjnych i budowlanych
na rurociągach.
Przy zbliżeniu lub skrzyżowaniu rurociągu kablowego z innymi rurociągami
wykonywanymi z preizolowanych rur stalowych powinny być zachowane odległości
poziome i pionowe nie mniejsze od 0,5 m.
• Zbliżenia do rurociągów
Zbliżenia do gazociągów
Przy zbliżeniach z gazociągami rurociąg kablowy powinien być wykonany jako
nie mający połączeń z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt. Oznacza to, że rurociąg
kablowy przed wejściem do budynków oraz do pierwszych studni kablowych w
miejscowościach powinien być przerwany na długości nie mniejszej niż 1 m, a kabel
powinien być zasypany ubitą ziemią. Końce rur w rurociągu kablowym powinny być
starannie uszczelnione. Kable OTK prowadzone w rurociągu kablowym powinny być
w tym wypadku wprowadzane do budynków i pierwszych studni kablowych
odcinkami ułożonymi bezpośrednio w ziemi.
Przy takim wykonaniu odległości podstawowe pomiędzy rurociągiem
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
74/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
kablowym a gazociągami mogą wynosić:
a) 1 m od gazociągu o nadciśnieniu do 0,4 MPa,
b) 1 m od gazociągu o nadciśnieniu do 1,2 MPa i średnicy do 300 mm,
c) 3 m od gazociągu o nadciśnieniu do 1,2 MPa i średnicy powyżej 300
mm,
d) 1 m od gazociągu o nadciśnieniu do 2,5 MPa i średnicy do 300 mm,
e) 5 m od gazociągu o nadciśnieniu do 2,5 MPa i średnicy powyżej 300
mm,
f) 5 m od gazociągu o nadciśnieniu do 10 MPa i średnicy do 300 mm,
g) 7 m od gazociągu o nadciśnieniu do 10 MPa i średnicy 300 - 500 mm,
h) 8 m od gazociągu o nadciśnieniu do 10 MPa i średnicy 500 - 800 mm,
i) 8 m od gazociągu o nadciśnieniu do 10 MPa i średnicy powyżej
800 mm.
Określone wyżej odległości podstawowe rurociągów kablowych od
gazociągów mogą być zmniejszone pod warunkami ustalonymi w Rozporządzeniu
Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz.U. nr 139, poz. 686), a
zwłaszcza przy zastosowaniu zmniejszenia naprężenia zredukowanego w ściance
gazociągu.
Zbliżenia do innych rurociągów
W razie zbliżenia rurociągu kablowego do rurociągów innych niż gazociągi
powinny być zachowane następujące odległości podstawowe między nimi:
a) od wodociągu
magistralnego
1,0
m,
b) od wodociągu
rozdzielczego
0,5
m,
c) od ciepłociągu
parowego
2,0
m,
d) od ciepłociągu
wodnego 1,0
m,
e) od ropociągu lub rurociągu dla innych płynów technicznych
8,0 m.
Odległości podstawowe od rurociągów mogą być zmniejszone o 50% przy
zastosowaniu zabezpieczenia specjalnego dla rurociągu kablowego (rura ochronna)
oraz o 75% przy zastosowaniu zabezpieczenia szczególnego (ścianka oddzielająca).
Jednak odległość rurociągu kablowego od innych rurociągów wykonanych
z preizolowanych rur stalowych nigdy nie może być mniejsza od 0,5 m.
• Skrzyżowania z rurociągami
Skrzyżowania z gazociągami
Przy skrzyżowaniach z gazociągami rurociąg kablowy powinien być wykonany
jako nie mający połączeń z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt, z zachowaniem
warunków określonych wyżej dla zbliżeń z gazociągami.
Przy skrzyżowaniu rurociągu kablowego z gazociągiem o nadciśnieniu do
0,4 MPa najmniejsza dopuszczalna odległość między nimi wynosi 0,5 m.
Jeżeli odległość pionowa od zewnętrznej ścianki gazociągu o nadciśnieniu do
0,4 MPa wynosi od 0,1 m do 0,5 m, to rurociąg kablowy należy zabezpieczyć
dodatkowo rurą ochronną.
Przy skrzyżowaniu rurociągu kablowego z gazociągiem o ciśnieniu wyższym
niż 0,4 MPa rurociąg kablowy powinien być zawsze zabezpieczony rurą ochronną.
Kąt skrzyżowania rurociągu kablowego z gazociągami nie powinien być
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
75/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
mniejszy niż:
a) 60° z gazociągami ułożonymi w miejscach skrzyżowań w rurach
ochronnych,
b) 15° z gazociągami bez rur ochronnych.
Końce rury ochronnej powinny przekraczać o co najmniej 2 m obrys gazociągu
i powinny być uszczelnione za pomocą uszczelek końców rur.
Skrzyżowania z innymi rurociągami
W razie skrzyżowania rurociągu kablowego z rurociągami i urządzeniami
innymi niż gazociągi najmniejsze dopuszczalne odległości między nimi powinny
wynosić:
a) od wodociągu
magistralnego
0,25
m,
b) od wodociągu
rozdzielczego
0,15
m,
c) od obudowy ciepłociągu
0,50 m,
d) od ropociągu lub rurociągu dla innych płynów technicznych
0,80 m,
e) od kanalizacji ściekowej
0,30
m.
Rurociąg kablowy powinien być ułożony nad tymi rurociągami i urządzeniami
w rurze ochronnej uszczelnionej na końcach.
Długość rury ochronnej powinna przekraczać o 2 m obrys innego rurociągu
(urządzenia) z każdej strony.
Dopuszcza się ułożenie rurociągu kablowego pod innym rurociągiem, jeżeli
górna powierzchnia tego rurociągu jest ułożona w ziemi na głębokości mniejszej niż
0,6 m. W tym wypadku rurociąg kablowy powinien być ułożony również w rurze
ochronnej, a odległości pionowe powinny być zachowane jak wyżej.
Skrzyżowania powinny być wykonane prostopadle z dopuszczalnym
odchyleniem o 10° dla kanalizacji ściekowej i 35° dla pozostałych urządzeń.
Odległość pionowa rurociągu kablowego od innego rurociągu wykonanego
z,preizolowanych rur stalowych nigdy nie powinna być mniejsza od 0,5 m.
• Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z innymi rurociągami w
tunelach instalacyjnych
Należy unikać wzajemnego krzyżowania się rurociągu kablowego z innymi
rurociągami w tunelach instalacyjnych.
W tunelach instalacyjnych, w których biegną wodociągi, przewody
wentylacyjne, kanalizacyjne, gazociągi, ale o ciśnieniu nie przekraczającym 50 kPa,
można prowadzić rurociąg kablowy pod warunkiem, że odstęp między nim a innymi
instalacjami prowadzonymi równolegle nie będzie mniejszy niż 0,3 m. Rurociąg
kablowy w tunelu instalacyjnym powinien być oznakowany.
Dopuszcza się również prowadzenie rurociągu kablowego w tunelach
instalacyjnych, w których biegną ciepłociągi, pod warunkiem, że wzajemny odstęp nie
będzie mniejszy niż 0,6 m.
Rurociąg kablowy należy układać na ścianach i stropach albo na
konstrukcjach wsporczych. Rurociąg układany na ścianach i stropach nie powinien
do nich bezpośrednio przylegać. Odległość między rurociągiem i podłożem powinna
wynosić co najmniej 0,01 m.
Nie zaleca się instalować rurociągu kablowego w tunelach, gdzie temperatura
przekracza:
a) 45°C w wypadku występowania zagrożeń mechanicznych, tj. gięcia lub
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
76/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
drgań,
b) 60°C w wypadku braku zagrożeń mechanicznych.
W zależności od stopnia zagrożenia pożarowego rurociąg kablowy powinien
być wykonany z rur trudnopalnych, bezhalogenowych.
4.5.4.6. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z terenami wodnymi
• Zbliżenia z terenami wodnymi
Rurociąg kablowy wzdłuż kanałów i dróg wodnych należy lokalizować w takiej
odległości, aby przy najwyższym stanie wód nie był on podmywany.
Przebieg rurociągu kablowego należy lokalizować poza pasem terenów
zalewowych, a przy wysokich brzegach w odległości co najmniej 10 m od górnego
stałego brzegu.
Przebieg rurociągu kablowego wzdłuż kanałów i rowów melioracyjnych należy
lokalizować w odległości co najmniej 1 m od ich brzegów.
• Skrzyżowania z terenami wodnymi
Wymagania ogólne
Skrzyżowania rurociągu kablowego z rzekami, kanałami i rowami
melioracyjnymi powinno być wykonane po uprzednim uzgodnieniu na etapie
opracowania dokumentacji technicznej z zarządami dróg wodnych i melioracji
wodnych i po uzyskaniu odpowiednich pozwoleń wodnoprawnych.
Uzgodnienia te decydują o lokalizacji miejsc skrzyżowań, głębokości ułożenia
kabli lub przepustów pod dnem przeszkód wodnych, o technologii wykonania robót
oraz sposobie zabezpieczenia brzegów po zakończeniu prac budowlanych.
O technologii wykonania robót decyduje zwykle:
a) szerokość przeszkody wodnej,
b) szerokość terenu zalewowego,
c) sposób zagospodarowania i eksploatacji przeszkody wodnej,
d) ważność linii telekomunikacyjnej.
Jako szerokość przeszkody wodnej przyjmuje się szerokość lustra wody przy
średnim stanie wody. Dla rowów melioracyjnych szerokość liczy się między brzegami
rowu.
Szerokość terenu zalewowego wyznaczona jest odległością pomiędzy wałami
ochronnymi albo liniami zalewu średniej wody.
Przeszkody wodne mogą być spławne lub niespławne, żeglowne bądź
nieżeglowne. Mogą też mieć brzegi ze specjalnymi umocnieniami, które w trakcie
budowy przejścia kablowego muszą być częściowo rozebrane, a następnie
przywrócone do stanu pierwotnego.
Skrzyżowania rurociągu kablowego z przeszkodami wodnymi powinny być
wykonywane w miejscach dogodnych, bezpiecznych dla trwałości kabla, pod kątem
90° od osi przeszkody, z dopuszczalną odchyłką 15°.
Przy przekraczaniu dużych przeszkód wodnych skrzyżowania powinny być
budowane w oddaleniu od mostów i ostróg rzecznych.
Przepusty mogą być wykonane sposobem bagrowniczym przy użyciu
urządzeń pływających i koparek albo też metodą przewiertu sterowanego pod dnem
cieków, w zależności od lokalnych warunków terenowych i rachunku ekonomicznego.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
77/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Przejścia przez przeszkody wodne należy wykonywać rurą polietylenową
(HDPE) grubościenną.
Dopuszcza się stosowanie rur stalowych wg PN-80/H-74219 w wypadkach,
gdy wymaga tego użytkownik cieku lub gdy wynika to ze stosowanej technologii
budowy przepustu.
Sposoby wykonywania przejść przez przeszkody wodne podaje tablica 2 w
rozdziale 3.
W wypadkach przewidzianych w dokumentacji technicznej dla skrzyżowań z
terenami wodnymi może być zastosowane rozwiązanie rokadowe przebiegu
rurociągu kablowego.
Skrzyżowania z rzekami i kanałami żeglownymi, spławnymi o dowolnej szerokości
oraz z niespławnymi o szerokości lustra wody większej niż 25 m przy średnim stanie
wody
Skrzyżowania rurociągu kablowego z rzekami i kanałami żeglownymi
spławnymi o dowolnej szerokości i nieżeglownymi o szerokości lustra wody powyżej
25 m przy średnim stanie wody powinno być wykonane przez ułożenie rur
przepustowych wg tablicy 5 bezpośrednio w dnie rzeki na jednej, w miarę możliwości,
rzędnej i na głębokości, liczonej od najniższego punktu dna, wynoszącej od 1,0 m do
1,7 m w korycie kanału żeglownego oraz 1,0 m do 2,2 m w korycie rzeki w zależności
od rodzajów gruntów. Mniejsze głębokości ułożenia należy stosować przy układaniu
w gruntach zwięzłych, nie ulegających erozji dennej.
Rura przepustowa powinna być ułożona na całej szerokości rzeki, kanału lub
jeziora oraz na terenach przybrzeżnych ograniczonych wałami ochronnymi lub linią
zalewu średniej wielkości wody. Zaleca się, aby rura przepustowa już w czasie jej
układania zawierała od razu odpowiednią liczbę rur dla rurociągu kablowego, w celu
uniknięcia procesu zaciągania tych rur po wybudowaniu przepustu.
Zaleca się również, aby rurociąg ułożony w przepuście stanowił jednolity
odcinek fabrykacyjny na całej szerokości koryta rzeki lub kanału.
Skrzyżowanie powinno być wykonane w dogodnym miejscu, bezpiecznym dla
trwałości rurociągu, pod kątem 90° do osi podłużnej cieku z dopuszczalną odchyłką
15°.
Zaleca się, aby skrzyżowanie było wykonane poniżej mostu, ostrogi rzecznej
lub zakrętu rzeki, w odległości co najmniej 100 m od tych obiektów.
Minimalna głębokość ułożenia rurociągu kablowego w dnie koryta rzeki,
kanału lub jeziora, liczona od najniższego punktu dna, powinna wynosić co najmniej:
a) 2 m w dnie koryta rzeki w gruntach sypkich, ulegających erozji dennej,
b) 1,5 m w dnie koryta kanałów żeglownych i jezior w gruntach sypkich,
ulegających erozji dennej,
c) 1 m w dnie koryta rzek i kanałów w gruntach zwięzłych, nie ulegających
erozji dennej.
W jeziorach i zalewach o głębokości powyżej 8 m rurociąg należy układać na
dnie tych obiektów, stosując odpowiednie obciążniki.
Przy przejściach rurociągu przez strome brzegi terenów wodnych głębokość
ułożenia nie może być większa niż 1,5 m i mniejsza niż 0,8 m.
Falowanie poziome rurociągu ułożonego w rowie kablowym wykonanym w
dnie rzeki, kanału lub jeziora powinno wynosić 2% w gruntach zwięzłych i 5% w
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
78/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
gruntach sypkich.
Skrzyżowania rurociągu kablowego z drogą wodną powinno być oznaczone
wyraźnymi trwałymi znakami ostrzegawczymi dobrze widocznymi ze środka toru
wodnego. Znaki te, o zakazie kotwiczenia, powinny być ustawione po dwa na
każdym brzegu rzeki lub kanału w odległości nie większej niż 50 m od kabla w górę i
w dół rzeki i powinny odpowiadać wymaganiom Zarządzenia Ministra Żeglugi z dnia
1 lutego 1967 r. w sprawie uprawiania żeglugi i spływu na śródlądowych drogach
wodnych (MP nr 14, poz. 71).
Brzegi rzek, kanałów i jezior naruszone w czasie układania kabli powinny być
zabezpieczone wg wymagań służb eksploatacyjnych gospodarki wodnej.
Skrzyżowania z rzekami i kanałami nieżeglownymi i niespławnymi o szerokości lustra
wody mniejszej niż 25 m przy średnim stanie wody
Skrzyżowania rurociągu kablowego z rzekami i kanałami niespławnymi o
szerokości lustra wody poniżej 25 m przy średnim stanie wody, z terenami
bagnistymi i zalewowymi o szerokości nie większej niż 20 m oraz skrzyżowania ze
strumieniami, rowami odwadniającymi i melioracyjnymi niezamulonymi powinny być
wykonane w rurach ochronnych wg tablicy 2 w dnie rzeki lub rowu na głębokości co
najmniej 0,5 m od najniżej położonego punktu oczyszczonego dna rzeki lub rowu.
Długość rur ochronnych powinna być tak ustalona, aby ich końce leżały na
stałych brzegach rzeki lub rowu na długości co najmniej po 1 m. Rury ochronne
powinny być uszczelnione.
Przy przejściach trasy rurociągu kablowego przez strome brzegi terenów
wodnych należy zachować głębokość ułożenia nie większą niż 1,5 m i nie mniejszą
niż 0,8 m, licząc prostopadle od powierzchni stoku (skarpy).
Przy przekraczaniu rowów melioracyjnych o szerokości dna do 1 m rurociąg
należy układać zgodnie z zaleceniami tablicy 2.
Na brzegach rzeki rurociąg powinien być umocowany i zabezpieczony przed
odsłonięciem przez wody powodziowe.
Przykład rozwiązania przejścia rurociągu kablowego w rurze ochronnej pod
dnem cieku pokazano na rys. 9.
Rys. 9. Przykład przejścia rurociągu kablowego w rurze ochronnej pod dnem cieku
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
79/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Skrzyżowanie powinno być wykonane w dogodnym miejscu, bezpiecznym dla
trwałości rurociągu kablowego, pod kątem 90° do osi cieku z dopuszczalną odchyłką
15°.
Odległość osi skrzyżowania od mostu nie powinna być mniejsza niż:
a) 20 m przy szerokości lustra wody powyżej 10 m,
b) 10 m przy szerokości lustra wody do 10 m.
Zaleca się, aby rurociąg ułożony na całej szerokości koryta rzeki lub kanału
stanowił jednolity odcinek fabrykacyjny.
W wypadkach szczególnych dopuszcza się wykonanie skrzyżowania z
przeszkodami wodnymi niespławnymi w inny sposób, np. na konstrukcji wsporczej
umożliwiającej ułożenie rurociągu kablowego nad powierzchnią wody.
Brzegi rzek i kanałów naruszone w czasie układania rurociągu kablowego
powinny być zabezpieczone wg wymagań służb eksploatacyjnych gospodarki
wodnej.
4.5.4.7. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z liniami
elektroenergetycznymi
• Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z liniami
elektroenergetycznymi napowietrznymi
Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z napowietrznymi liniami
elektroenergetycznymi mogą być wykonane w odległościach zapewniających
zabezpieczenie rurociągu przed uszkodzeniami mechanicznymi, jakie mogą nastąpić
przy remoncie i konserwacji linii elektroenergetycznej, a także zapewniających
bezpieczeństwo służbie eksploatacyjnej telekomunikacji przy czynnościach
konserwacyjnych.
• Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z liniami
elektroenergetycznymi kablowymi
Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z liniami elektroenergetycznymi
kablowymi mogą być wykonane w dowolnych odległościach poziomych i pionowych,
pod warunkiem jednak zapewnienia możliwości wyraźnego i niezawodnego
wyróżnienia ciągów w wykopie, kanale lub na konstrukcjach wsporczych.
4.5.4.8. Zbliżenia i skrzyżowania rurociągu kablowego z pozostałymi obiektami
uzbrojenia terenowego
Najmniejsze dopuszczalne odległości rurociągu kablowego od innych
obiektów uzbrojenia terenowego wynikają z załącznika do Zarządzenia Ministra
Łączności z dnia 12 marca 1992 r. w sprawie zasad i warunków budowy linii
telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, wodnych, kanałów oraz w pobliżu
lotnisk i w miejscowościach, a także ustalenia warunków, jakim te linie powinny
odpowiadać.
Przy zbliżeniu rurociągu kablowego odległości powinny wynosić co najmniej:
a) od kanalizacji ściekowej lub prowadzącej wody opadowe
1,0 m,
b) od podbudowy linii telekomunikacyjnej
nadziemnej 2,0
m,
c) od ściany
budynku
i
ogrodzenia
0,5
m,
d) od urządzeń ochrony budowli od wyładowań atmosferycznych
5,0 m,
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
80/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
e) od drzew wzdłuż drogi
2,0 m,
f) od
słupów oświetleniowych
0,8 m.
Przy skrzyżowaniu rurociągu kablowego z kanalizacją prowadzącą wody
opadowe lub ścieki odległość pionowa nie powinna być mniejsza niż 0,3 m.
4.6. Minikanalizacja kablowa - kable “puste”
4.6.1. Wprowadzenie
Minikanalizację światłowodową można uważać za pewnego rodzaju odmianę
kanalizacji kablowej, przeznaczonej do zaciągania kolejnych wiązek światłowodów w
miarę wzrastających potrzeb eksploatacyjnych.
Podstawowe określenia dotyczące aktualnie ukształtowanych zasad
dotyczących projektowania i budowy minikanalizacji (kanalizacji trójnej) dla potrzeb
sieci ODN:
• Minikanalizacja (kanalizacja trójna) ODN - wiązka minitub ODN
ułożona w rurze kanalizacji wtórnej ODN.
• Minikanalizacja ODN luźna - luźna wiązka minitub ODN ułożona w
rurze kanalizacji wtórnej.
• Minikanalizacja ODN okablowana (kabel pusty - OTKP) -
okablowana (otoczona powłoką) wiązka minitub ODN ułożona w
rurze kanalizacji wtórnej lub w ziemi.
• Minituba ODN - rura plastikowa o małej średnicy dla minikabli
OTKm.
• Węzeł ODN odgałęźno-zaciągowy minikabli OTKm - miejsce
rozgałęziania i zaciągania minikabli OTKm.
• Osłona węzła ODN rozgałęźno-zaciągowego - osłona stanowiąca
rozgałęzienie minikanalizacji ODN, służąca jednocześnie do
zaciągania minikabli OTKm do minikanalizacji ODN.
Budowa minikanalizacji światłowodowej powinna się odbywać ściśle wg
zatwierdzonej dokumentacji technicznej (projekt budowlany i wykonawczy). Z tego
względu jest istotne, aby na etapie projektowania zostały jednoznacznie
rozstrzygnięte i określone w projekcie technicznym wszystkie szczegóły dotyczące
minikanalizacji kablowej.
Należy mieć na uwadze, że sytuacja w zakresie rozwiązań technicznych
dotyczących minikanalizacji światłowodowej ulega ciągłym, szybkim zmianom
wynikającym ze stosowania udoskonaleń technicznych, np. system kabli
światłowodowych pustych (OTKP).
4.6.2. Podstawowe wymagania
Podstawowe wymagania w zakresie minikanalizacji ODN przedstawiają się
następująco:
Wymagania funkcjonalne
• Utworzenie ciągów minikanalizacji umożliwiających zaciąganie w jednej
operacji minikabli na odcinkach od centrali do węzła ODN oraz między
węzłami.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
81/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
• Zabezpieczenie minikabli przed wilgocią.
Rodzaje minikanalizacji
• Minituby kończone w studniach kablowych i komorze kablowej.
• Minituby wprowadzane do węzłów ODN szafkowych.
• Minituby wewnątrzbudynkowe.
Elementy konstrukcyjne
• Minituby zaciągane do rur kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych.
• Tuby odgałęźne od rur kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych.
• Odgałęźniki tub odgałęźnych od rur kanalizacji wtórnej i rurociągów
kablowych.
• Złączki minitub.
• Uszczelki końców minitub z kablami i bez kabli.
Wymagania szczególne ODN
• Konstrukcja wg instrukcji fabrycznej instalacji minitub.
• Możliwość zaciągania minitub do kanalizacji wtórnej i rurociągów
kablowych (
∅ 32 - co najmniej 4 minituby, ∅ 40 - co najmniej 8 minitub).
• Uszczelnienie końców minitub.
• Odgałęzienia szczelne minitub w tubach odgałęźnych.
• Rozróżnienie minitub barwami na całej długości minikanalizacji.
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
82/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
4.7. Zasady łączenia elementów kanalizacji kablowej
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
83/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
84/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
Projektowanie kanalizacji kablowej
Przygotowana przez:
Numer Normy. Strona
Departament Planowania i Modelowania Sieci
ZN-02/TD S.A. - 02
85/85
Zatwierdzona przez:
Data
Wersja
3
5. Zasady określania kosztów budowy kanalizacji kablowej
Zasady określania kosztów budowy kanalizacji kablowej należy przyjmować
wg normy zakładowej ZN-02/TD S.A. – 01.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
DIALOG ZN 06
dialog zn 11 id 135614 Nieznany
DIALOG ZN 07
dialog zn 01 4
dialog zn 01 1 id 135611 Nieznany
dialog zn 01 3
Elektroliza Zn 02 12 15
dialog zn 01 2 id 135612 Nieznany
DIALOG ZN 06
DIALOG ZN 03
DIALOG ZN 08
DIALOG ZN 04
DIALOG ZN 05
DIALOG ZN 09
DIALOG ZN 06
więcej podobnych podstron