ALTERNATYWNIE

W Parku Narodowym Main Range, na południe od Brisbane w Australii, znajduje się niewielki teren
piknikowy, a w nim ogromne stoły, na których przybito tabliczki z następującym ostrzeżeniem:
„Miejscowe zwierzęta karmione ludzką żywnością mogą: zachorować; lub nadmiernie się rozmno-
żyć, lub gryźć, kopać, dziobać lub podrapać Ciebie, jak i inne osoby odwiedzające Park.” Rząd
Stanu Queensland

Intencja przekazu na blacie stołu jest jed-

noznaczna: chrońmy australijskie zwierzęta,
nie dawajmy im jedzenia, które może wy-
wołać u nich choroby, ekscesy seksualne,
a także antyspołeczny charakter owocujący
gryzieniem, kopaniem, dziobaniem etc.

O tym, że ludzkie żarło powoduje cho-

roby, włącznie z umysłowymi, wiadomo od
dawna. Natomiast dopiero niedawno Barba-
ra Reed Stitt rzuciła nieco światła na związek
między współczesną żywnością konsumo-
waną przez ludność krajów rozwiniętych, a
zachowaniem. Autorka książki „Food and Be-
haviour, a Natural Connection” z pasją wyko-

nywała swoje zadania jako kurator sądowy,
sprawując opiekę nad młodymi ludźmi, którzy
weszli w konflikt z prawem w Ameryce, ści-
ślej w Ohio. Jednakże możliwości wyko-
nywania tej interesującej pracy zaczęły się
komplikować, kiedy u Barbary pojawiły się
różne dolegliwości. Kłopoty ze snem i ma-
kabryczne sny powodowały nieustanne zmę-
czenie. Gwałtownie zmieniały się jej nastroje.
Z byle powodu łapała infekcje, a co najgor-
sze - zaczęła tracić pamięć do tego stopnia, że
nagle nie mogła sobie przypomnieć, co robiła
pół godziny wcześniej. Lekarze nie potrafili
zdefiniować tej choroby.

Kiedy wydawało się, że nie ma już dla

niej żadnego ratunku, przeczytała książkę
Gaylorda Hausera „Look Younger and Live
Longer”. Zawierała ona rozliczne porady na
wiele dolegliwości, ale w każdym przypadku
powtarzała się jedna zasada: „nie jeść zde-
chłej żywności” (dead food). Za tym okre-
śleniem kryły się rafinowane i przetwarzane
produkty; głównie cukier, biała mąka, kawa
i czekolada.

Barbara uświadomiła sobie, że nałogowo

konsumowała „zdechłą żywność”. Zdecydo-
wała się zastosować rady Hausera. Zaczęła
od redukcji kawy, pijąc najpierw bezkofeino-
wą, a później eliminując ją całkowicie. Prze-
stała jeść produkty zawierające białą mąkę
i cukier, zastępując je naturalnym jedzeniem -
warzywami, owocami i ziarnami. Szybko po-
jawiły się pozytywne efekty. Zaczęła dobrze
spać i budzić się wypoczęta. Przestała mieć
problemy z pamięcią. Poczuła się wspaniale
fizycznie i psychicznie.

Stan ducha spowodował, że przypisała

sobie rolę apostoła. Zaczęła przyglądać się
swoim młodocianym podopiecznym. Oka-
zało się, że młodzi ludzie, którzy mieli kło-

poty z prawem, byli karmieni niezdrowym
jedzeniem („junk food junkies”). Konsumo-
wali głównie przetwarzaną żywność i słodkie
przekąski, a więc jedzenie bez jakichkolwiek
wartości odżywczych. Ich umysły nie mogły
pracować prawidłowo. Jak więc mogli za-
chowywać się zgodnie z przyjętymi norma-
mi?

Autorka książki zainteresowała się bliżej

hipoglikemią, czyli odwrotnością cukrzycy,
chorobą polegającą na zbyt niskim poziomie
cukru we krwi. Choroba ta bierze się z nad-
miernego spożywania cukru, znajdującego się
głównie w napojach chłodzących i przetwa-

rzanej żywności, gdzie producenci pakują go,
ponieważ cukier sztucznie zwiększa apetyt.
Symptomy towarzyszące tej chorobie obej-
mują skłonność do irytacji, niekontrolowane
myśli i emocje, depresję, tendencje samobój-
cze, bezsenność, fobie, gwałt i agresję. Barba-
ra Stitt sporządziła dla swych podopiecznych
kwestionariusz z listą 93 symptomów. Wy-
stępowanie 25 z tej listy oznaczało hipoglyke-
mię. Okazało się, że wszyscy z nich chorowali
na tę chorobę.

Praca kuratorki sądowej nie była ściśle

sprecyzowana. Sędziowie oczekiwali, że po-
wstrzyma ona młodych ludzi od dalszych
kontaktów z wymiarem sprawiedliwości i ak-
ceptowali jakiekolwiek jej inicjatywy, byle
zgodne z prawem. Zamiast więc wysyłać
młodych ludzi do psychologa, Barbara zaczę-
ła ich zachęcać do diety. Najważniejszy był
zakaz spożywania cukru, białej mąki, dodat-
ków chemicznych, kofeiny i alkoholu. Mało-
laty konsumowały za to duże ilości surowych
warzyw i owoców, ziarna oraz chude mięso
kurczaków, ryby, piły też dużo wody.

Zmiany, jakie następowały w zachowa-

niu młodych ludzi, którzy weszli w konflikt

z prawem, zaskoczyły wszystkich zaangażo-
wanych w proces ich wychowywania. Barba-
ra bardzo szybko awansowała na stanowisko
szefa Wydziału Nadzoru Kuratorskiego. Jej
podopieczni zwykle oświadczali: „Wysoki
Sądzie, ja naprawdę wierzę, że nie będę nigdy
więcej stwarzał kłopotów. Jestem na diecie
pani Reed...”.

Po krótkim czasie sędziowie zaczęli do-

ceniać jej metodę. Jeden z nich miał zwyczaj
mówić: „Przekażę cię w ręce Barbary i bę-
dziesz musiał trzymać się diety, jaką ci ona
przepisze. Jeśli nie, to będziesz miał kłopoty
i znajdziesz się w więzieniu.”

Wieści o sukcesach kuratorki z Ohio zaczę-

ły wychodzić poza jej stan. Swą metodę pre-
zentowała senackiej komisji, a także Radzie
Miejskiej Los Angeles. W efekcie bezwartoś-
ciowe jedzenie zostało wycofane z więzień
dla nieletnich w Los Angeles.

Autorka podkreśla, że jej dieta nie jest

lekarstwem na każdy rodzaj problemów
emocjonalnych, psychologicznych, czy też
zaburzeń w zachowaniu. Jednakże niedo-
żywiony centralny system nerwowy w nie-
unikniony sposób prowadzi do poważnych
fizycznych i psychicznych problemów, nie
do naprawienia w sposób medyczny, ani za
pomocą psychiatrii. Brak zrozumienia tego
faktu powoduje obserwowany na całym świe-
cie wzrost agresji; zwłaszcza wobec kobiet,
dzieci i osób starszych.

Janusz Rygielski
Australia

W

W TROSCE O

O KANGURY

ii...

... LUDZI

RYS. ANNA MAZUR, ZS STRZYŻÓW

KONKURS „MOJA ZIEMIA - MÓJ ŚWIAT” 2004

PAPIER

EKOLOGICZNY

46

STYCZEŃ 2005

NR 1 (138)