Krishnamurti królestwo szczęścia

Jiddu KRISHNAMURTI

KRÓLESTWO SZCZ

ĘŚ

CIA

Przekład Stanisławy Kuszelewskiej

Nakładem Ksi

garni F. Hoesicka

Warszawa 1929

Copyright Star Publishing Trust 1928

Drukarnia Wł. Łazarskiego, Warszawa, Złota 7/9

The Kingdom of Happiness. London: Allen and Unwin 1927.

Stenografowany, a pó

niej zredagowany, tekst mów wygłoszonych do 35 zaproszonych

osób na Zamku Eerde w lipcu 1926, bezpo

rednio przed rozpocz

ciem trzeciego Obozu

Gwiazdy w Ommen.

W przekładzie uwspółcze

niłem tu i ówdzie pisowni

, ale innych zmian nie

wprowadziłem.

W spisie tre

ci, w nawiasach, numery stron wydania z 1929 r. W.S.

SPIS TRE

CI:

1. Głos Wewn

trzny (5)

2. Zainteresowanie i entuzjazm (15)

3. Osobowo

ść

a prywata (27)

tynia serca (33)

5. Rzeka i ocean (45)

6. Warto

ść

wiadczenia

7. Po

ród wielkich ludzi (67)

8. Rozum - twórca (81)

9. Ołtarz

wiata (93)

10. Ofiara u stóp ołtarza (107)

11. Ogród zachwycenia (121)

12. Wieczysty towarzysz (133)

I. GŁOS WEWN

TRZNY

Pragn

łbym, je

li mo

na, przedstawi

wam pewne my

li, które rozwija

dziecie i

które dadz

wam okre

lone poj

cie o prawdziwym

yciu duchowym.

Przypuszczam, i

dy z was zdaje sobie spraw

e twórczo

ść

- albowiem tworzy

trzeba, by

- jest walk

i ci

giem niezaspokojeniem; chc

c doprowadzi

twórczo

ść

do owocowania, rozwija

musicie własne swe na

wiat patrzenie, własne skłonno

i uzdolnienia; w tym celu chciałbym w ka

dym zbudzi

Głos, owego Tyrana [Natarczywe

żą

danie Duszy, która nie daje spokoju człowieczej naturze a

ta ostatnia usłucha.

Przyp. autora], jedynego prawdziwego przewodnika, który pomo

e wam w tworzeniu.

kszo

ść

z was woli na

ladowa

, jest to bowiem znacznie łatwiejsze. Wielu lubi

ść

w cudze

lady. Wielu uwa

a, i

pro

ciej jest nie rozwija

własnych skłonno

ci,

własnych cech, własnego charakteru, ale po prostu

lepo i

ść

za kim

. My

przyznacie mi słuszno

ść

, je

li powiem, i

jest to dla

ycia Głosu wewn

trznego

zabójcze. Głos ów, Tyran, Intuicja jest naszym najszlachetniejszym przewodnikiem;
jedynie rozwijaj

c go i doskonal

c, dotrze

emy do celu - naszego własnego celu.

Rozwijaj

c w sobie ów Głos, a

stanie si

jedynym panem, któremu posłuch dajemy,

odnale

źć

musimy cel nasz i pracowa

nieustannie nad jego zdobyciem. Czym

e jest

ów cel? Dla mnie jest on osi

gni

ciem Ostatecznej Prawdy. Chc

doj

ść

do stanu duszy,

kiedy sam wiedzie

em zwyci

ęż

ył,

em dotarł,

em si

stał Prawdy owej

wcieleniem. Wtedy wszelkie drobne walki, niepokoje, przeszkody - chocia

one

równie

nie pozbawione s

warto

ci - ju

mnie nie osacz

, nie zwi

ążą

, nie zaciemni

oblicza Prawdy. Osi

wszy ow

Prawd

, osi

jednocze

nie to, czegom pragn

- spokój, doskonał

cicho

ść

li i wzrusze

. Oto mój cel. Pierwszym i

najwa

niejszym ku niemu krokiem jest umocnienie Głosu wewn

trznego. W ka

dym z nas

przemawia on od czasu do czasu. W miar

rozwijania go w sobie i uszlachetnienia,

nauczy

musimy my

i działa

samoistne. Hodowanie w sobie Głosu wewn

trznego

oznacza po prostu

ycie zgodne z jego rozkazami.

Wszelkie na

ladownictwo nie ma nic wspólnego z pi

knem; sztuka polega nie na biernym

odtwarzaniu Natury, lecz na wydobyciu z Natury szlachetno

ci zawartego w niej

symbolu. Tak wi

c , ka

dy z nas winien zosta

artyst

, artyst

, który tworzy ze

siebie samego, albowiem ujrzawszy Wizj

, przej

ty został dreszczem uniesienia.

Przekonacie si

, i

wielcy i prawdziwi arty

ci, wielcy i prawdziwi m

drcy nie uznaj

wył

czno

ci: ogarniaj

rzecz wszelk

, stanowi

stk

wszechrzeczy. Musimy sta

wielostronnymi, by stworzy

dzieło doskonałe. Ogród ró

pełen pi

kny b

dzie,

lecz jednostajny. Ró

e mog

najdoskonalsze i najrozmaitsze w odmianach i

barwach, je

eli jednak kwitn

ąć

same ró

e, nie da to wra

enia prawdziwego

kna. Ka

dy z nas ma wrodzon

skłonno

ść

upodobniania si

do innych. Pragniemy

wszyscy ukształtowa

w pewien typ ogólny, zawrze

w formie, nie przez nas

wykonanej. Jest to zabójcze dla rozwoju doskonałej intuicji. A przecie

nie nale

zapomina

nigdy, i

wszyscy spotkamy si

z czasem w Królestwie Szcz

ęś

cia.

Posiadamy przewa

nie - dzi

ki ró

nicom pochodzenia rasowego lub kultów religijnych

- skłonno

ść

do uwa

ania siebie za odmiennych od innych ludzi. Traktujemy

wiat jako

istniej

cego poza nami, stajemy si

wył

czni w naszym patrzeniu na rzeczy.

Hołduj

c tym tak ograniczonym pogl

dom, tak ciasnym poj

ciom - burzymy, miast

tworzy

. Pragn

łbym, je

li potrafi

, zbudzi

w ka

dym Głos, który poprowadzi was

obran

samodzielnie drog

, waszym własnym

yciem,

cie

własnego czynu. Dopóki

posłuszni b

dziecie temu Głosowi - nie zbł

dzicie.

le czyni ten tylko, kto stara

ąż

za cudzym objawieniem, w

lad cudzej idei, lub pod cudzymi rozkazami.

Ja mog

wskaza

wam, i

ideałem moim jest Prawda, doskonały spokój, dobro

miłuj

ca,

wy jednak sami walczy

o to musicie i sami dotrze

Wyło

wam mog

zasady Prawdy, lecz przez posłuch dany własnemu Głosowi sami

wyrobi

sobie musicie własn

wiedz

, własne idee i wtedy dopiero dojdziecie do celu,

w obliczu którego spotkamy si

wszyscy.

Oto jest dla mnie wielka sprawa

ycia. Nie chc

dawa

posłuchu nikomu - niezale

nie

od tego kim jest - dopóki nie czuj

e ma słuszno

ść

. Nie chc

chowa

za zasłon

która kryje Prawd

. Nie chc

posiada

wierze

, którym nie mog

odpowiedzie

cał

dusz

, całym sercem, cał

istot

. Zamiast da

wlec bezwolnie cudzymi

cie

kami,

zamiast pozostawa

w pospolito

ci i miernocie, słuchajcie Głosu, doskonalcie go,

odkrywaj

c w ten sposób now

rozległo

ść

ycia.

Rozwija

musicie Intuicj

, jakom rzekł, zdaj

c sobie spraw

, i

jest to waszym

ideałem. Doskonała harmonia wzrusze

i rozumu konieczna jest, by Głos waszego

prawdziwego "Ja" - mógł przemówi

. Intuicja jest podszeptem Ducha, kierowniczym

słowem

ywota. Im bardziej zestroimy sił

odczu

z jasno

li, przez ich

doskonalenie i oczyszczanie, tym bli

si b

dziemy usłyszenia Głosu. Intuicja jest

bowiem dana ka

demu, jest cech

całego człowiecze

stwa, nie poszczególnego

osobnika. Hodowa

powinni

cie silne uczucia: wielkiej miło

ci,

ywego szcz

ęś

cia,

prawdziwej dobroci. Człowiek pozbawiony uczu

nie posiada

adnej warto

ci; je

jednak posiada zdolno

ść

do uczu

silnych, mo

e uczyni

je doskonałymi i czystymi,

cho

by nawet uprzednio złe uczucia w sercu nosił. Jedynie człowiek stwardniały i

oboj

tny nie potrafi ani tworzy

, ani burzy

, ani budowa

. Przekonacie si

, i

wielki burzyciel nie jest nigdy miernym, pospolitym człowiekiem - otacza go zawsze
co

z dziedziny cudu; wielki miło

nik nie bywa nigdy przeci

tny. Im wi

cej w was

serca tym lepiej, trzeba jeno uczy

opanowania, wzruszenie bowiem jest jako

ziele: je

li go nie trzebi

, zniszczy ogród. O ile znacie jedynie wzruszenia słabe,

dajcie im po

ywk

: nabior

sił i urosn

. Niektórzy twierdz

, i

w sobie nale

wszelkie odczuwanie, wszelk

zdolno

ść

wzrusze

. Jest to my

l pozbawiona zarówno

sensu, jak ducha. Im pełniejsze jest serce i bardziej przelewne wzruszeniem, tym
lepiej, konieczne jest jednak opanowanie; je

li nie zdołacie uczu

opanowa

cierpie

dziecie. Oddalicie si

od drogi Intuicji, bł

c po bocznych

cie

ynach, zamiast zd

ąż

prosto ku waszemu celowi. Posiadajcie uczucia pot

ęż

ne.

Wyrabiajcie je, radujcie si

nimi. Nie b

cie bierni, ale wychod

cie odwa

nie

naprzeciw niebezpiecze

stwu i walce. Odczuwam tak mocno potrzeb

tego, wszyscy

bowiem d

ąż

ymy do ujednostajnienia si

w pewnym typie; chcemy wszyscy my

tymi

samymi poj

ciami, kr

ąż

w orbicie tych samych osobisto

ci. Boimy si

, i

post

nasz wstrzymany b

dzie, je

li nie przył

czymy si

do tego lub owego ruchu. Có

jednak znaczy post

p? Własne wasze szcz

ęś

cie. "Post

p" - to tylko frazes. Co do

mnie, wol

szcz

ęś

liwy, ni

posi

ąść

wszystkie drobne satysfakcje, które da

wiat. Czy

nie jest oboj

tne, jak

wyznajecie religi

, jakie czcicie

ci,

eli jeste

cie naprawd

szcz

ęś

liwi i cel swój widzicie jasny i nie przy

miony

? Wyobra

cie sobie na chwil

Budd

i Jego uczniów. Stanowili oni wielkie wyj

tki

swego wieku, mieli jednego Mistrza, jeden cel, jeden ideał - Jego. A przecie

z nich posiadał iskr

geniuszu;

aden nie był mierny ani pospolity, albowiem szli

w Jego

lady, w

lady tego, który był wyj

tkiem, kwiatem człowiecze

stwa. Takimi

przykładami wszyscy sta

musimy.

II. ZAINTERESOWANIE I ENTUZJAZM

Chciałbym móc przekona

was o wa

ci zainteresowania si

yciem, inaczej bowiem

nie potraficie dokona

niczego. Powinni

cie jak najgor

cej zainteresowa

yciem. O sobie powiedzie

mog

, i

zajmuje mnie ka

da rzecz, albowiem wszystko,

yje dokoła, przynosi mi coraz wi

ksze zrozumienie. Nic nie istnieje dla mnie

yciu prócz szukania Prawdy, szukania Szcz

ęś

cia, spokojno

ci i uciszenia. Chc

istotnie interesowa

yciem, powinni

cie my

l sw

i zdolno

ść

odczuwania

utrzymywa

w ci

głej czynno

ci i pobudliwo

ci. Pragn

łbym, gdyby było mo

na,

udzieli

wam nieco moich zainteresowa

; aby

cie mogli obudzi

w sobie własne.

eli bowiem nie macie owej ciekawo

ci, owego pragnienia osi

gni

cia, t

sknoty

posiadania, ch

ci odrzucenia wszystkiego dla zdobycia tego, co ostateczne, nie

zdołacie nauczy

sztuki po

cenia. Owo zainteresowanie, o które mi chodzi,

zjawia si

jako owoc istotnej cywilizacji. Dziki, który wst

puje na pierwszy

stopie

ycia, który gromadzi karm

, uczy si

cierpie

, poczyna tworzy

, wszystko

uwa

a za nowe - ten dziki zna jedno tylko ciasne zainteresowanie

yciem: pragnie

osi

ąć

, do

wiadczy

, zazna

wszystkiego, co fizyczne, co materialne.

Istota za

, która przeszła przez cywilizacj

i kultur

, nagromadziła dzi

ki dawnym

czynom, podczas ewolucji wielu

ywotów, wiedz

, do

wiadczenie, intuicj

umiej

tno

ść

rozró

niania. B

dzie ona uporczywie odrzuca

, odtr

rzeczy, które

nie s

ne; jest to dla niej jedyna droga podj

cia szukania Prawdy. A jednak

zarówno dla was jak i dla mnie, owo zainteresowanie musi by

równie

ywe i pal

jak i pal

ce jest dla barbarzy

cy smakowanie przyjemno

ci i dozna

ycia. Wy jednak

znajdujecie si

na innej drodze, posiadacie inne pragnienia, min

cie ju

bowiem dawno tego dzikiego, którego pochłaniaj

całkowicie i wył

cznie zdarzenia

dnia bie

żą

cego. Dziki wci

ąż

jeszcze wplata si

w kr

g przeznacze

, wy ju

powinni

cie si

od niego uwalnia

, wzmaga

wol

i kierowa

żą

dze tak, by móc nauczy

ść

za Głosem - Tyranem. Jedyna droga do usłyszenia i usłuchania owego Głosu

- wiekuistego przewodnika - wiedzie przez entuzjazm. Je

eli zapał ten posiadacie,

zrozumiecie z łatwo

, i

intuicja, i

Głos, ku któremu chciwie nachylacie ucha,

stanie si

waszym Panem, jedynym autorytetem waszego

ycia.

Dla zbudzenia owego zainteresowania i entuzjazmu musicie czuwa

, nauczy

, u

ywa

wyobra

ni, cierpie

, je

li nawet w danej chwili nie przechodzicie

przez stan zwykłego cierpienia. Dam wam przykład. Którego

dnia w wyobra

wyszedłem na przechadzk

z moim bratem. Szli

my w

cie

i ja nieustannie

zdawałem sobie spraw

, i

mój cie

jest ciemniejszy, ni

cie

mego brata.

Zastanowiłem si

nad tym. Doszedłem do wniosku,

wiadomo

ść

moja bardziej jest

skupiona w sobie ni

wiadomo

ść

mojego brata. Podobne to było do spogl

dania przez

dwa szkła, ja

niejsze i ciemniejsze; tym szkłem ciemniejszym byłem ja. Pragn

łem

jednak,

eby oba cienie posiadały nat

ęż

enie jednakowe: istotnie po niedługiej

chwili ró

nica znikła, tak i

mogłem stwierdzi

zupełn

jednorodno

ść

naszych

osobowo

ci. Potem zdawało mi si

e le

ałem w jakim

ogrodzie i przygl

dałem si

błu trawy. Wiecie w jak ciasnej otoczce ro

nie

bło trawy zaraz po

wykiełkowaniu, z czasem dopiero dziel

c si

na dwie lub trzy blaszki.

Poczułem nagle,

e jestem jako trawa, która nie podzieliła si

jeszcze na

bła

osobne. Potem poczu

zdołałem jak trawa przepycha si

w ziemi, jak kiełkuje, jak

wzbieraj

w niej soki, jak dziel

listki. Sam byłem ka

dym listkiem. Kiedym

powrócił do rzeczywisto

ci, rzekłem sobie: "Niczego wi

cej w

yciu nie pragn

jak

tylko utraty poczucia odr

bnej osobowo

ci. Wtedy bowiem zapomnie

mog

o swoim "ja"

i zjednoczy

, zrówna

, roztopi

w reszcie

wiata: w królestwie ro

lin, zwierz

i ludzi; jestem wtedy bli

szy Prawdy, bli

szy doskonało

ci. Drog

ku niej zagradza

wła

nie moja wył

czno

ść

, poni

cy ucisk osobowo

ci, rozdział stwarzany przez

"ja". Mówiłem wi

c , ze dla zdobycia zainteresowania i entuzjazmu musicie my

utrzyma

w czujno

ci, w napi

ciu, przygl

bli

nim, uczy

od nich, musicie

z pocz

tku i

ść

na o

lep, a

zainteresowanie nabierze

ywo

ci, a

entuzjazm stanie

jasny, mocny, nie za

słaby i mglisty, a

rozpali si

w was płomie

geniuszu.

Geniusz jest dla mnie istot

, która ostro widzi swój cel, idzie ku niemu uparcie,

posiada wiecznie

ywy zapał i walczy nieustannie o zachowanie niezm

conej jasno

swej Wizji, swego ideału; geniuszem jest ten, kto nie da si

zatopi

mierno

ciom

ycia, troskom osobistym i ogólnym - rodziny i

wiata - ale wci

ąż

je odsuwa, odtr

ca,

staraj

c si

zawsze utrzyma

ideał swój czysty i nieskalany. Człowiek zwykły,

pospolity, zostaje osaczony przez

ycie; nie posiadaj

c ideału, poddaje si

nieniu otoczenia i traci sw

ywotno

ść

. Walcz

c o osi

gni

cie celu, powinni

cie

zapomnie

o zam

cie

wiata i zdoby

to zainteresowanie, które pcha

was b

dzie wci

ąż

naprzód i naprzód, my

i duchem. Je

li macie tworzy

, je

li macie pomóc

wiatu

- nie poszczególnym ludziom, ale

wiatu całemu - posi

ąść

musicie ideał, napełni

ideałem; kiedy si

nim przepoicie, kiedy si

staniecie jego cz

stk

, on za

wasz

własno

, kiedy sami poznacie Prawd

, mo

ecie innych ku niej prowadzi

Oto jest dzieło, które na was czeka, pragnienie, które ma si

w was rozbudzi

. Nie

znaczy to, aby

cie sta

mieli bogami swego otoczenia; znaczy tylko, i

macie

innym ideał, który jest jedyn

wiecie rzecz

. Nauczyciel jest jeden

dla wszystkich, On jest Miło

nikiem całego

wiata i nie zadowoli si

nigdy

udzieleniem m

dro

ci swojej nielicznym wybra

com. Przychodzi do ka

dego, w ka

dym

obudzi

pragnie pi

kno i szcz

ęś

liwo

ść

. Im wi

cej b

dzie po

ród nas takich, którzy

to zrozumiej

, którzy b

mieli co

do ofiarowania, którzy przebyli walk

i w

samych sobie rozniecili iskr

geniuszu, tym lepiej potrafimy wszyscy rozumie

słucha

i słu

. Mówiłem o Buddzie i Jego uczniach i - jakem rzekł - uczniowie

ci nie byli pospolitymi lud

mi, byli wyj

tkami, niby w puszczy sosny-olbrzymy.

Dawali ochłod

miło

ci tym, którzy na wy

ynach pragn

li cienia. Zdolni byli da

wiatu cz

ęść

wiekuistego pi

kna, albowiem rozumieli swego wielkiego Pana,

yli w

Jego orbicie, oddychali tym samem powietrzem pełnym woni. Oto czym powinni

zosta

: wyniosłymi drzewami po szczytach gór, nie pospolitymi krzakami na równinie,

których wsz

dy bez liku. A przecie

pami

tajmy,

e i krzakiem trzeba umie

Wtedy bowiem tylko wzrosn

ąć

na w drzewo olbrzymie, je

li si

wie, co znaczy by

drobnym zielem przydro

nym.

To wła

nie miałem na my

li, mówi

c o zainteresowaniu

yciem. Prze

trzeba do gł

chwil

. Czytałem wczoraj Bibli

i napotkałem zdanie: "Synu mój, je

pragniesz słu

Bogu, przygotuj dusz

ku pokuszeniu ". Dusza wasza i ciało

czujne by

musi na pokusy, wtedy dopiero słodko jest wyrzec si

i słu

. Po to

wła

nie potrzebna jest kultura. Nie mog

wyobrazi

sobie prawdziwego olbrzyma bez

kultury. Mówi

o olbrzymie my

li i ducha. Jedynie posiadłszy kultur

zainteresowanie i entuzjazm, zdolni b

dziecie usłysze

Głos w całej czysto

ci tonu,

w całej rozkazodawczej pot

dze. Dlatego wła

nie staram si

zawsze podkre

, i

najwa

niejsz

rzecz

jest posiadanie umysłowej i uczuciowej kultury, chocia

nie

przecz

, i

nie mo

na nie zwróci

uwagi na stron

fizyczn

ycia; pi

kno, ład i

dobrobyt. Odzia

ecie ciało jak najwymy

lniej, lecz dopóki rozum i serce nie

posiadaj

kultury, nie potraficie usłysze

Głosu. Nie wyst

puj

przeciwko

kno

ci stroju, podkre

lam jedynie, i

stokro

niejsze jest zdobycie

subtelnej kultury my

li i uczucia. Nie masz na

wiecie nic bardziej rozkosznego,

ksz

darz

cego rado

, ni

owa szlachetno

ść

. Chciałbym zach

was do jej

zdobycia, do spełnienia tej natarczywej pro

by waszej duszy. Je

li zdobyli

cie t

pewn

postaw

wobec

ycia, to nastawienie umysłu, nachylenie ucha ku d

kowi

Głosu - rzecz

jest oboj

do jakiej nale

ycie klasy społecznej, jak

wyznajecie

religi

, jaki przedstawiacie typ lub temperament, jaki wreszcie uprawiacie zawód.

Przecie

ostatecznie owe podziały i ró

nice s

tnami

wiata, który przeminie.

Nie potrzebuj

nikogo, by mi mówił kim jestem; dopóki sam wiem, i

jestem wolny,

prosty i szcz

ęś

liwy. Nie potrzebuj

oparcia na powadze innych. Ci tylko z po

ród

was, którzy s

zawsze niepewni siebie, zawsze goni

cy za drobiazgami

ycia,

potrzebuj

uznania i błogosławie

stwa innych, tworz

c w ten sposób nowe wyznanie.

Dopóki idziecie z niezm

conym wzrokiem, dopóki słyszycie Głos, który jest jeden

dla wszystkich i Głosu tego słuchacie, rzecz

jest oboj

, co powie ktokolwiek

wiecie. Macie słuszno

ść

, skoro spełniacie rozkazy tego, co dla was Najwy

sze.

Coraz mocniej pragn

zbudzi

w was

żą

widzenia rzeczy, które dotychczas zakryte

były przed waszymi oczyma. Je

li raz zobaczycie, je

li raz usłyszycie, i

ść

ecie

naprzód i zdziera

zasłony z oczu bli

nich. Niedobrze jest dawa

im tylko mizerne

satysfakcje, drobne my

li i pospolite doktryny. Ka

dy z was powinien sta

wysła

cem i przykładem. Nie przypuszczacie nawet jak wa

jest rzecz

, by

cie

zapragn

li gor

co widzie

po swojemu, słysze

po swojemu, nie poprzestaj

c na tym,

wiadcz

inni. Najpierw nale

y poczu

owo szlachetne pragnienie, potem je

zaspokoi

, rozwijaj

c przez to samo i rozszerzaj

c dusze wasze. Ka

dy z nas jest

rodkiem własnego koła i nieustannie my

li o sobie samym. Powinien jednak my

twórczo. Powinni

my o ile mo

na zapomnie

nasze drobne własne "ja" i poczu

, i

wszyscy stanowimy jedno. Mog

mie

zow

skór

i czarne włosy, a przecie

stk

was, wy za

stk

mnie. Jest to bowiem jedyny sposób

ycia: roztopi

siebie samego w cudzych

wiatach, a przecie

zachowa

własn

Wizj

- Ideał.

III. ODR

BNO

ŚĆ

A PRYWATA

Staraj

c si

zdoby

Prawd

, Szcz

ęś

cie ostateczne, powinni

my baczy

nieustannie,

eby motywem tego zdobywania nie było zaspakajanie samolubstwa, ani samolubna

rado

ść

, lecz tylko pragnienie pełnienia słu

by i udzielanie pomocy. Nie

przypuszczajmy, i

słu

i pomaga

winien tylko człowiek mierny, ograniczony,

pospolity;

e pełnienie słu

by zamieni nas w maszyny, w wiecznie posłuszne komu

narz

dzie. Osi

gaj

c doskonało

ść

Prawdy, zdobywacie prawdziw

Szcz

ęś

liwo

ść

poczynacie pełni

słu

, albowiem jej nie pełni

nie mo

ecie.

Ja sam dla siebie Wizj

ujrzałem i teraz ju

nikt nie mo

e mi jej za

lub

odebra

, stała si

bowiem cz

ęś

mojej duszy, mojego ciała, całej istoty. Stała

niezniszczaln

i niezachwian

; im bardziej si

zmieniam, tym bardziej trwał

staje si

ona. Ujrze

ecie j

wtedy tylko i tylko wtedy wchłania

dziecie

zdolni Prawd

i sta

ęś

Prawdy, gdy nauczycie si

bez-osobi

ci, wyzuci

z prywaty. Znaczy to,

e zatraci

macie własne "ja", własne mizerne stanowisko,

z którego

wiat widzicie - i zjednoczy

z Prawd

wiekuist

. Odr

bnym, rzecz

prosta, ka

dy z nas by

musi, nie pozb

dziecie si

nigdy odr

bno

ci, ale przecie

powinni

cie pozby

prywaty. Im bardziej si

rozwijacie, tym bli

si jeste

cie

Prawdy, tym wi

ksza staje si

wasza osobowo

ść

i odr

bno

ść

, tym bardziej rozkwita

dusza wasza; im dalsi jeste

cie od Prawdy, tym bardziej jeste

cie prywatni,

osobi

ci, wył

czni. W miar

jednak dosi

gania Prawdy rozwiniecie sw

odr

bno

ść

doprowadzicie do wyrazu skłonno

ci wasze.

Pierwszym wrogiem, którego zwalcza

musicie, by zdoby

postaw

nieosobist

wobec

wiata jest zadowolenie ze siebie samych. Nale

y buntowa

przeciwko zadowoleniu

z siebie. Kiedy zdobywacie jakie

powodzenie

wiatowe lub dokonujecie jakiego

czynu nieprzeci

tnego, wyst

puje od razu skłonno

ść

do zadowolenia z tego, co si

uczyniło i szukanie tytułów do chwały. Je

li poddawa

zaczniecie uczuciu tej

satysfakcji, nie zbli

ycie si

ani na krok ku ostatecznemu celowi, Nie staniecie

blisko Prawdy, dopóki nie zdołacie wznie

ść

ponad troski i przyjemno

ci.

Cierpicie, je

cie opanowani przez prywat

, przez zadowolenie z samych siebie,

z własnego male

kiego "ja". Dok

d wpatrujecie si

jednak w Wizj

wasz

, dok

zdzieracie zasłon

, któr

niedoskonało

ść

wokoło niej tworzy - nie zdołacie nigdy

zadowoleni z siebie. Wiecie jak to ludzie, którzy osi

li powodzenie w

rzeczach drobnych, nosz

na twarzach ci

gły wyraz uciechy, jak gdyby dokonali

jakich

czynów pot

ęż

nych. Stopniowo owo zadowolenie cielesne spływa i na dusz

powoduj

c jej zastój. Je

li pragniecie doj

ść

do celu, je

li chcecie mie

Prawd

po swojej stronie, nie powinni

cie zatrzymywa

po drodze u pos

gów małych bóstw

i mizernych prawd.

Po có

cze

ść

oddawa

drobnym ołtarzom przez wszystkie

ywoty swoje, skoro istnieje

wielka

tynia ubóstwie

. Marnotrawicie czas swój u owych ołtarzy, zamiast da

porwa

na zawsze do stóp Jedynego Ołtarza Prawdy, zado

ść

czyni

c p

dowi rozwoju.

li tylko wierzycie w Nauczyciela Ludzko

ci, jeste

cie przez to samo wzniesieni

ponad wszelkie ołtarze, dogmaty, doktryny i widzicie prawd

poprzez wszystkie

zasłony, które zaciemniaj

Wizj

IV.

TYNIA SERCA

Mówili

my o idei Prawdy, o drodze ku Prawdzie i Szcz

ęś

ciu. Pragn

łbym, aby

cie poj

ąć

zechcieli, i

Prawda owa, pomimo swej abstrakcyjno

ci, jest dla mnie wcieleniem

Mistrza i Nauczyciela, wcieleniem mego Umiłowanego.

Je

li wejdziecie do

tyni i ujrzycie nagie

ciany, kolumny i pustk

, niby we

trzu muszli,

tynia wyda wam si

zimna i martwa; chocia

bowiem b

dzie pi

kna

i wspaniała, zapragniecie jeszcze widzie

w ołtarzu obraz Boga waszej duszy.

demu z nas dana jest

tynia, musimy jednak sami stworzy

w niej wizerunek,

bóstwo, pi

kno, wokół którego snu

dziemy i rozwija

miło

ść

nasz

i oddanie. Je

tynia pozostanie pusta, jak w wielu sercach - nie potrafimy tworzy

. Przez

oddawanie czci i przez miło

ść

- tworzymy, o

ywiamy

tyni

nasz

tyni

nazywam serce. Je

li w sercu umie

cicie Jego, który jest wcieleniem Miło

ci i

Prawdy, je

li stworzycie go tam własnymi r

kami, własn

, własnym wzruszeniem,

to serce nie b

dzie ju

zimne, dalekie i nierzeczywiste, lecz stanie si

ywe,

prawdziwe i promieniej

ce. Taka jest Prawda. Winni

my zda

sobie spraw

, i

tynia serca, pozbawiona tego

ycia i promieniowania, jakiego jej udziela ów

wizerunek, staje si

chłodna, surowa i pozbawiona miłosierdzia; natomiast je

posiadacie w sobie oblicze Jego, stajecie si

Jego cz

ęś

, stajecie si

Nim samym.

Płonie w was wiekuisto

ść

, owo

tych, dok

d udawa

ecie i modli

dowoli, w oddali od

wiata, od zgiełku, zam

tu i trosk,

Uprzednio jednak ozdobi

winni

cie

tyni

. Jest ni

ciało wasze, niech

e wi

stanie si

doskonałe, silne i prawdziwie pi

kne. Ka

dy czyn i ruch, czy to w rado

ci,

czy w czasach cierpienia, o ka

dej godzinie i chwili, powinien by

subtelny, pi

kny

i wydoskonalony, by godnie wyra

przybytek, w którym zamieszkuje Wiekuisto

ść

Tote

ciało mie

powinni

cie doskonale czyste, pi

kne i promienne, a

eby Ten, który

ci w sercu, objawia

mógł godnie poprzez was. Przypuszczam,

e nie doceniacie

faktu, i

wraz z udoskonaleniem my

li i uczu

przychodzi wysubtelnienie ciała. Bez

kultury i subtelno

ci ciało staje si

nieokrzesane, brutalne, brzydkie i niezdolne

do wyra

enia tre

ci wewn

trznej. Pierwsz

rzecz

, jak

zapami

winni

my, jest

konieczno

ść

posiadania godnego przybytku, godnego tabernakulum, je

li Jego go

chcemy w sercu. Wtedy, osi

wszy pi

kno cielesne, szlachetno

ść

uczu

i my

li;

zdob

dziemy istotne wesele, wesele powa

ne.

kszo

ść

z po

ród nas traci wesoło

ść

po nabyciu powagi. Uwa

am,

e powaga

pozbawiona wesela, pogody i rado

ycia jest cz

stokro

sztuczna i nale

y jej

unika

. Je

li rozwija

w sobie b

dziecie powag

wraz z weselem, które wytryska

bujnym

ródłem, poniewa

Bóstwo nosicie w sercu, jako cz

ęść

własnej istoty, to

powaga wasza b

dzie rozkosz

, nie za

ponuro

i chmur

. Ogl

Go mo

ecie w

jasno

ci wesela, nie w mroku powagi; zbli

ecie tylko w prawdziwym

Szcz

ęś

ciu; w szczerym rozpromienieniu, nie drog

zawiłej religijno

ci i mglistych

docieka

rozumowych. On wtedy tylko przebywa w

tyni waszego serca, kiedy

jeste

cie naprawd

ywieni, t

tni

cy weselem i rado

. Wczoraj wyszedłem sam

na przechadzk

, pragn

łem przywróci

sobie wrodzon

pogod

, któr

chwilowo

straciłem. Czyniłem wysiłki,

eby sta

na pewnej wy

ynie uczuciowej i my

lowej -

ale nie mogłem drog

walki, drog

wysiłku nie byłem w stanie zdoby

owej postawy.

skniłem do mego Nauczyciela, do mego Umiłowanego, do mego Geniusza, do mego

ródła

Szcz

ęś

liwo

ci, i oto nagle - jak ju

raz w Indiach - ujrzałem Go. Nie wtedy jednak

kiedym walczył, by si

zbli

, lecz wtedy kiedym si

stał taki jak zwykle.

Wtedy poczułem nagle, jak

ródli si

we mnie jasny nurt szcz

ęś

cia. Ujrzałem jak

On przesłonił sob

niebo i

bła traw, ujrzałem Go wzdłu

całej wysoko

ci drzewa

i po

ród kamieni i wsz

dzie i we mnie samym. I oto

tynia moja stała si

znowu

pełn

, moje

tych - zamieszkałe. Ja byłem Nim, On za

i było to dla

mnie Prawd

Prawda, jako poj

cie oderwane, nie stanowi dla człowieka warto

ci, dopóki nie

przynosi mu tego nat

ęż

onego wewn

trznego wesela, zdolno

ci kochania i ch

tworzenia, tworzenia nie tylko wewn

trz siebie samego, ale i w otaczaj

cym

wiecie.

Jak ptak

piewa z własnej ch

ci, z pełnego serca i dla własnej tylko rozkoszy, tak

Prawda przyj

ść

musi i napełni

tyni

wasz

z własnej woli; wy jednak musicie

nagromadzi

materiał, warunki - jak gdyby zwie

źć

marmur do wykucia pos

gu. B

cie

powa

ni - nie nachmurzeni, nie groteskowi - lecz powa

ni a rado

ni; miejcie t

powag

, która daje zach

do beztroski, do szlachetno

ci, do szcz

ęś

cia. Taki obraz

stworzy

powinni

cie we własnym sercu. Dom swój uczyni

jego przybytkiem.

Codziennie inny widz

obraz mej Prawdy. Z wierzchołka wzgórza ujrze

daje daleki

ła

cuch gór, niedostrzegalny z równiny. Wspi

wszy si

na owe zbocza, my

licie,

cie dotarli na szczyt, z którego wida

wszystko; tak jednak nie jest, albowiem

dalsze i wci

ąż

sze grzbiety gór zasłaniaj

widok całkowity i ostateczny. Tak

samo dzieje si

z Prawd

. Musi istnie

gła zmienno

ść

, ci

gła niestało

ść

, ci

gły

rozwój obrazu. Kiedy posiadacie pragnienie i zdolno

ść

napełniania si

Jego

geniuszem, Jego sił

, Jego szlachetno

, wtedy sami stajecie si

uszlachetnieni

i potraficie odbi

w sobie Jego bosko

ść

. W Nim bior

pocz

tek wszystkie

ródła

odr

bno

ci, wszystkie nurty pi

kna i tworzenia. Wysiłki zdobycia indywidualnego

kna i siły twórczej nie zdadz

na nic, je

li nie posiadamy zdolno

dotkni

cia

ródła wszechrzeczy. W otoczeniu ciszy, jasnych niebios i zielonych pól

zachowajcie ten obraz w sercu, bo

cie go stworzyli własnymi r

koma i my

Pragn

gor

co zmusi

was do roztworzenia szeroko drzwi

tyni i wpuszczenia

słonecznego blasku, który pomo

e wam zburzy

to, co brzydkie, odbudowa

i tworzy

rzeczy nowe, jest to bowiem jedyny sposób zatrzymania Wieczno

ci i

tyni. Kiedy

On przyb

dzie ku ka

demu z was, jak cz

sto przychodzi, pozostanie z wami wtedy

tylko, je

li posiadacie zdolno

ść

zamkni

cia Go w przybytku serca, m

dro

ść

współ

ycia z Nim razem i nie zmarnowania owocu wielu cierpie

i zachwyce

. Jak

pot

ęż

nie szcz

ęś

liwi b

dziecie, zapragn

wszy ubóstwia

u tego ołtarza i zapomnie

o wszystkim innym.

Wczoraj my

lałem przez chwil

em Go stracił. Nie byłem w stanie poruszy

ani oddycha

; wszystkie drzwi i okna

tyni mojej były zamkni

te, pozostałem w

ciemno

ciach. Musiałem walczy

i szuka

Jego. Kiedym Go znalazł i poczuł

rzeczywisto

ść

Jego obecno

ci - wszystko stało si

znowu spokojem, jasno

weselem. Po chmurach, deszczu i burzy nadchodzi promie

sło

ca i cała Natura bie

na jego spotkanie. Tak wła

nie czułem wczoraj. Je

li raz pojmiecie to pi

kno, t

szlachetno

ść

i to wiekuiste szcz

ęś

cie, które nadchodzi po odczuciu Prawdy w sercu

waszym, wtedy

wiat cały stanie si

miejscem

tem

tych.

yjecie, oddychacie,

patrzycie stamt

d i ka

da najmizerniejsza rzecz i najmniejsza czynno

ść

, ka

da my

najbardziej drobna pada na miejsce wła

ciwe, znajduje si

w punkcie sobie

przeznaczonym, osi

gacie wtedy prawdziwe wysubtelnienie, prawdziwy umiar,

prawdziwe o

wiecenie. Jest to jedyna droga osi

gni

cia iskry geniuszu, stan, który

daje szcz

ęś

cie. Je

li posiadacie owo powa

ne wesele, poczucie dostoje

stwa ducha

i umysłu, chwała wzejdzie dla was. Ka

dy posi

dzie jasno

ść

, czysto

ść

; szlachetno

ść

i wielko

ść

, której nic na

wiecie zm

nie zdoła. Wszystko oddycha chwał

Jego,

wszystko za

, co nieszlachetne, zamiera i znika. Nie zdołacie nawet poj

ąć

ile

cie

stracili, je

cie nie poszli ku

ródłu rzeczy. Tylko u tego

ródła poznacie

pocz

tek i koniec. I co jest jeszcze wa

niejsze, b

dziecie tam z Nim, jako Jego

stka; odt

d sami staniecie si

ródłem dla tysi

cy.

Pragn

łbym wi

c, aby

cie zachowali przed oczyma obraz

tyni z pos

giem bóstwa.

Gdzie tylko jeste

cie, w domu czy na ulicy, przy pracy czy przy zabawie - b

dziecie

niezm

ceni i pełni dostoje

stwa, albowiem On jest zawsze z Wami. Oboj

tne jest

wewn

trznemu Bogu czy zmaganie lub walka wre poza obr

bem

tyni. Dopóki

jeste

cie sami spokojni i niezm

ceni, dopóki mu cze

ść

oddajecie i do uwielbie

drugich porywacie, dopóki ich szcz

ęś

liwymi czynicie, czy

wszystko inne nie jest

rzecz

oboj

? Wszystkie zewn

trzne formy, kulty, wszystkie tłumaczenia Boga

przestaj

was obchodzi

. Je

eli wielko

ść

posiadacie - szcz

ęś

liwi jeste

cie. Pij

ródła zdobywacie geniusz, zdolno

ść

tworzenia, zdolno

ść

uszcz

ęś

liwiania innych.

A po to wła

nie

yjemy.

V. RZEKA I OCEAN

W dniu, kiedy tak niesko

czenie rozległy jest bł

kit niebios, kiedy pi

kno syci

nam oczy, o czym

e mówi

na, jak nie o Królestwie Szcz

ęś

cia, o tym, jak je zdoby

Jedyna drog

do Królestwa Szcz

ęś

cia jest zapomnienie o sobie i zjednoczenie duszy

z wieczno

. Wszyscy

ywimy t

mocn

wiar

- dla wielu jest to nawet wi

cej ni

wiara - i

nadejdzie dzie

, kiedy Głos, którego

my słuchali, którego wol

spełniali

my, naka

e nam porzuci

wszystko, wszystkiego zaniecha

, aby i

ść

za Nim.

Doczeka tego ka

dy z nas! Rozkaz ów przyjdzie do ka

dego, cho

pod ró

nymi

postaciami. Przyjdzie niezawodnie. Kiedy za

zabrzmi, w jakiej

e postawie

duchowej, w jakiem napi

ciu uczu

go spotkamy? Jak zaniechamy wszystkiego? Jak

pójdziemy na zew? Co b

dzie on dla nas znaczył? My

lałem nad sob

, co te

dla mnie

zew ten znaczy

dzie? Wydaje mi si

e wyrzeczenie si

dóbr

yciowych, dobrobytu,

rodziny - byłoby stosunkowo łatwe. Znacznie bardziej trudne, powa

ne i warte

oddania, znacznie bardziej

te b

dzie dla mnie wyrzeczenie si

mego "ja" i zlanie

w jedno z Nim. Owo zlanie si

w jedno oznacza konieczno

ść

pozbycia si

własnych

nawyków, przes

dów. Jest to znacznie bardziej trudne, a przecie

to wła

nie uczyni

dzie trzeba. Trzeba b

dzie zapomnie

o tym, czym si

docze

nie jest i sta

jako On.

Czy zauwa

yli

cie, jak czasem drobny wzgórek zasłoni cały ła

cuch

nie

nych

szczytów i sam wydaje si

jedynym widokiem, a

dostrzec nie mo

na pot

ęż

nych

rozległo

ci rozpostartych za nim w oddali. Tak samo dzieje si

z dusz

ludzk

. Zdaje

nam si

, i

oddaj

c rzeczy drobne, uczynili

my wszystko. Rzeczy drobne nie maj

wagi, nie ma te

wagi ich wyrzeczenie. Nale

y wspi

ąć

ponad małe wzgórze i obj

ąć

okiem pot

ęż

ny ła

cuch gór. Nie jest dobrze trzyma

uparcie własnej, szczególnie

ulubionej koleiny

ycia, postawy duszy lub formy kultu. Gwiazdy błyszcz

wspaniale;

dopóki nie wzejdzie ksi

ęż

yc, potem bledn

przy nim, ust

puj

c przed jedynym królem,

jedynym władc

nieba. Tak stanie si

z nami wszystkimi wobec Niego, naszego Władcy.

Nie znaczy to,

e macie si

wyprze

swojej odr

bnej indywidualno

ci, znaczy jeno,

e sta

macie jako On; wtedy tylko to uczynicie, je

li zdołacie wszystko na

wiecie widzie

z Jego wy

yny.

Dla artysty, który spogl

da na chmur

, niebiosa lub drzewo, maj

one znaczenie

swoiste, zastanawia si

bowiem , jak je namaluje lub jak zaklnie w symbol i poda

wiatu, nie na

laduj

c natury, ale dziel

c si

tym, co sani w naturze ujrzał. To

wła

nie, dosłownie to, winni

cie wy uczyni

: zburzy

wszystko, co was wi

ąż

dotrze

na wy

, na której staniecie si

stk

Jego i stamt

d spogl

siebie i na

wiat, stamt

d kierowa

rozumem, wzruszeniami i ciałem. Oto jedyna

droga, wiod

ca w Jego

lady. Nie wiem, ilu spo

ród was zrozumie naprawd

zew, gdy

on zabrzmi, nie wiem, ilu da si

powoła

, gdy pozna, i

oto przemówił rozkazodawca

najwy

szy, którego wola jest ostateczna. Nie wiem, ilu spo

ród was, nawet

usłuchawszy, zdoła roztopi

w Nim, jak kropla wód, padaj

ca w morze, jako nurt

rzeki, ton

cy w bezbrze

nym oceanie.

Wszyscy jeste

cie cia

ni; ka

dy czci odr

bnego Boga, posiada własne upodobania,

ulubione słabostki, zakrzepłe koleiny mówienia i my

lenia. I

ść

za kim

- nie znaczy

przyjmowa

lepo, znaczy tylko mie

oczy zawsze otwarte i serce zawsze przejrzyste,

wolne od przes

dów, od wszelkich z góry powzi

tych idei i zdolne do roztopienia

w Wiekuisto

ci. Tylko t

drog

na i

ść

za Nim, tylko tym sposobem mo

tworzy

. Je

dziecie w owej Wiekuisto

ci, na tej zawrotnej wy

ynie -

staniecie si

geniuszem, czyli tym, czym ka

dy człowiek by

żą

da. Przez to

osi

gniecie Szcz

ęś

cie. Zapominaj

c o wył

czno

ci swego "ja", burz

c j

roztapiaj

c si

we Wszechrzeczy, znajdujecie Szcz

ęś

cie. Kiedy ró

nowarto

ciowa

zaczynacie poszczególne grupy ludzkie, typy i usposobienia - oddalacie si

Rzeczywisto

ci, nie zdaj

c sobie sprawy,

e ró

nice te s

tnami czysto

zewn

trznymi. Nie rozwi

zuj

one zagadnienia; jedynym rozwi

zaniem jest

zapomnienie wszelkie o wył

czno

ci, stanie si

ęś

wiekuistego.

cie ku wieczno

ci, która jest niesko

czona i niezmienna, nie za

chwilowa i coraz

inna. We własnej perspektywie ujrzycie cel wasz, je

li pojmiecie , i

powinni

cie

w ziemskim istnieniu stworzy

odpowiednie warunki dla kształcenia duszy. Mówi si

wiele o rozwijaniu tego, co cielesne, zapominaj

c o tym, co ponadcielesne. Duch

pragnie si

rozwija

i osi

ąć

doskonało

ść

tu, na ziemi. Je

li wysłucha

zechcecie

sknoty waszej, pojmiecie ni

szym swym rozumem, kiedy i jak uczyni

zado

ść

ąż

eniom własnej wy

szej istoty.

Przyzwyczai

powinni

cie do

ycia w Królestwie Szcz

ęś

cia, nie wiem, czy

zdajecie sobie spraw

jak szerokie jest to

ycie, jak niesko

czenie rozległe s

przestrzenie tego Królestwa. Nie wiem tak

e, czy rozumiecie,

e owo prawdziwe

Szcz

ęś

cie warte jest wi

cej ni

wszystkie rzeczy

wiata. Jest to jedyne Królestwo,

warte zdobycia i posiadania. Pragn

łbym móc was tam zaprosi

, by

cie to pi

kno na

własne ujrzeli oczy, albowiem, je

li je raz ujrzycie, nie zechcecie opu

tych

dziedzin, ani pragn

ąć

rzeczy przemijaj

cych i zmiennych. Pewien jestem, i

w miar

czasu rodzi si

w was

wiadomo

ść

, i

jest to jedyna Prawda, godna posiadania, jedyna

Prawda, warta udzielania. Powinni

cie jednak dba

o zdobycie kultury, kultury

wykształcenia, rozwagi, powa

nego wesela; je

li posiadacie t

kultur

piel

gnujcie j

, uczy

cie j

stk

waszej istoty. Staniecie si

wtedy prawdziwymi

Jego uczniami. Bez kultury, bez subtelno

ci nie mo

ecie sta

ęś

Tego, który

jest sam

kultur

, sam

subtelno

. Nie mo

ecie te

stan

ąć

obok Niego i

współpracowa

rozumnie i gor

co. Człowiek, który jest artyst

, który tworzy,

cierpi, upada, bli

szy b

dzie Jemu, ni

ten, który poprzestaje na pospolitym

zadowoleniu i bije pokłony u swego własnego ołtarzyka. Takim artyst

macie,

macie współpracowa

z Nim i dawa

wiatu to, co

cie poj

li do gł

bi. Jak tylko

staniecie na tym poziomie, zobaczycie ze zdumieniem, jak zniknie wszystko, co
stwarza nastrój przygn

bienia, osamotnienia, smutku, co zabija ducha. Kiedy

staniecie si

ęś

tego jedynego Królestwa, dla którego

warto, wtedy

dziecie jedni

ywotem, trwaj

cym poprzez stulecia i tysi

clecia. Zapomnicie,

czy

cie samotni, smutni i przygn

bieni, czy te

pot

ęż

ni i pełni mocy. Wi

kszo

ść

spo

ród was najbardziej l

ka si

pustki, braku miło

ci, braku przyja

ni. Rzeczy

tych, chocia

miłe s

i przez chwil

warto

ść

posiadaj

ałowa

nie b

dziecie,

albowiem towarzyszem waszym zostanie wiekuisto

ść

. Ka

de drzewo, ka

dy ptak, ka

bło trawy, ka

dy cie

udzieli wam wtedy czego

, co warte jest wi

cej ni

zadowolenia doczesne, stanowi bowiem cz

stk

Wieczno

ci. Dlatego skupi

na tym

musicie

ycie i na wszystko wyrobi

sobie patrzenie pod k

tem wieczno

ci.

VI. WARTO

ŚĆ

WIADCZENIA

Chc

mówi

dzi

o tym Głosie-Tyranie, którego słucha

powinni

cie i którego rozkazy

uwa

macie za najwy

szy autorytet. W miar

rozwoju spotyka

dziecie, rzecz

prosta, rozmaite zagadnienia i trudno

ci, które rozwikła

trzeba samodzielnie.

Sta

dziecie musieli jako drzewo, które ostoi si

niezliczonym burzom, pozna

własn

sił

i rado

ść

, któr

daje tej siły poczucie; sta

dziecie musieli jako

drzewo, którego

aden wiatr, ziemski czy niebieski nie wyrwie. Skała trwa

nieporuszona, chocia

bij

o ni

fale oceanu, tak te

stoi drzewo, daj

c schronienie

licznym ptakom, jest bowiem dobrze zakorzenione, gł

boko wrosłe. Tacy sta

macie.

Jedynym rozkazodawc

waszym niechaj b

dzie nieomylny Głos Intuicji, której nic

zachwia

nie mo

e. W ten sposób stopniowo rozwiniecie w sobie poczucie pi

kna,

stworzone przez was samych, w miar

czasu wzrastaj

ce i nios

ce rado

ść

. Głos, o

którym mówi

, jest jedyn

powag

, któr

dy cywilizowany, kulturalny i

uduchowiony człowiek uzna

e. Nie władz

, nie duchowe por

czenie innego

człowieka, lecz tylko własny głos wewn

trzny.

Mówi

c o tym, jak usłysze

ów Głos, owego nieugi

tego Tyrana, zastanowili

my si

nad paru my

lami. Teraz chc

wam przedło

l inn

. Je

li chcecie Głos ten

rozpozna

, winni

cie wznieci

w sobie samych rewolucj

, anarchi

, bunt: umysł wasz

i serce znale

źć

powinny w wirze, za

rodek tego wiru nabiera

musi wci

ąż

kszej i wi

kszej siły, tak,

eby drobiazgi

ycia wyrzuca

na zewn

trz i

pozostawi

tylko mocne d

ąż

enie do celu. "Niechaj z chaosu ducha narodzi si

gwiazda

wiruj

ca i płomienna", ów bunt, niezadowolenie, z którego pocznie si

z czasem

prawdziwe zadowolenie - powinno by

podsycane, nie za

zagłuszane i dobijane. Im

cej pyta

dziecie, zastanawia

, pow

tpiewa

, tym wi

ksza siła wiru, tym

mocniejsze wstrz

ąś

nienia, tym bardziej nat

ęż

ona

żą

dza wykrycia Prawdy. Zadaniem

waszym jest stworzenie takiego wiru w umy

le i w sercu; nie wiru taniego

sentymentalizmu i podniecenia, lecz wiru, który odrzuca na bok i niszczy wszystko,
co niewa

ne, ruchu, którego o

rodkiem jest cel jeden jedyny; wir pop

dzi wkoło coraz

szybciej, coraz wi

kszej nabierze energii, z energii za

tej narodzi si

prawdziwy

geniusz, wspaniała gwiazda iskrz

ca, stworzona przez was samych. W jaki sposób

wznieci

w sobie owo

te niezadowolenie, ów boski bunt? Nie zdob

dziecie go,

przysłuchuj

c si

jedynie słowom innych ludzi. Mog

oni tylko skleci

rusztowanie,

po którym wejdziecie sami, by budowa

; nale

y jednak wnie

ść

własne cegły, własne

wapno i murowa

własnymi r

kami. W tym celu przej

ść

trzeba przez własne

wiadczenie - albowiem nie

wiadomo

ść

nie mo

e by

rozumna. Jedynie człowiek,

który zaznał wielkich cierpie

, wielkich zachwyce

, wielkich po

, wielkich

wybuchów uwielbienia i gniewu, zosta

e istotnie rozumnym, albowiem ci

gle pyta

, nieustannie szuka.

Aby zdoby

rozum,

szcz

ęś

liwie i słu

innym, mie

winni

cie "dusz

przygotowan

na pokusy". Do

wiadczenie jest nieodzowne. Ludzie po dzieci

cemu

niewinni staj

nieraz płytcy, cia

ni i zazdro

ni; my walczmy przeciwko cechom

tak trywialnym. Nie przysporz

one prawdziwych do

wiadcze

. Nie pragnijcie

niewinno

ci dziecka, które nie zaznało niczego, które nie zna cierpienia, ni zam

wzrusze

, ni bólu my

li; dzieci

wiergoli, u

ywa spieszczonych słówek i bełkoce.

Wy sta

cie si

jako człowiek, który cierpiał, który zaznał, który budował, który

poj

ł. Tacy b

cie. Zaznajcie własnego dreszczu

ycia, nie tylko słuchajcie o

cudzych. Nie znaczy to bynajmniej,

eby rzuca

na o

lep ku niedorzecznym

wiadczeniom, niedorzecznym wyrazom uczu

. Niechaj do

wiadczenie składa si

zwykłych ludzkich trosk, rado

ci, cierpie

, i dozna

; z nich budowa

nale

y. Oto

strumienie i rzeki, po których

eglowa

macie ku ogromnemu oceanowi, w którym

roztopi

wam wolno własne nabyte do

wiadczenia, własn

wył

czno

ść

, by sta

kropl

oceanu. Musicie jednak posiada

łodzie, na których mogliby

cie

eglowa

umie

obchodzi

aglem i z wiosłem, posiada

całe bogactwo do

wiadczenia,

tni

pragnieniem do

wiadcze

nowych. Musicie nosi

w sobie owo boskie

niezadowolenie, ów chaos, z którego narodzi si

z czasem gwiazda iskrz

ca.

kszo

ść

ludzi rada jest z siebie samych, rada z własnego mizernego

ywota i przez

to stwarza sobie ciasny

wiat pospolito

ci. Je

li chcecie by

inni, znajd

cie sami

siebie, poczujcie swoj

istotn

źń

. Id

cie własn

cie

, patrzcie we własny

cel Szcz

ęś

cia i Prawdy. Niby rybak, który chodzi od jeziora do jeziora, od rzeki

do rzeki, od morza do morza, łowi

c zdobycz, zbieraj

c do

wiadczenie, nie

zadowalaj

c si

jedn

mał

rybk

albo nawet jedn

ogromn

- pragn

ąć

musicie zebrania

ró

norodnych kształtów, barw i wyrazów bosko

ci w oceanie

ycia. Usłysze

musicie

sami ów Głos, który dojrzewa w nas jedynie przez do

wiadczenie, rozwa

anie, czucie,

prze

ycia. Nie zapragniecie

adnych piedestałów,

adnych obrz

dów, je

posi

dziecie t

rzecz jedyn

: t

niespokojn

bosk

sknot

. Bosko

ść

zamieszkuje

wsz

dy: w l

nieniu sło

ca, na skrzydłach ptaka, płyn

cego po

ród bł

kitów, w

samotno

ci przydro

nego drzewa, na cichej ł

ce, w małym w

drownym strumyku i w

dym kielichu kwiatu. Wszystko to kryje prawdy

ycia, istotne wyrazy duchowo

ci.

Albowiem, je

li rozpoznacie Prawd

w owych drobnych sprawach dnia powszedniego i

roztopi

potraficie w ich pi

knie, zdob

dziecie Prawd

wieczyst

dziecie w Królestwie Szcz

ęś

cia. A kiedy zdob

dziecie, potraficie udziela

innym.

Człowiek, który sam nie zdobył Prawdy, a jednak próbuje przekonywa

innych, jest

hipokryt

; człowiek za

, który zdobył cho

by pierwszy błysk, przemawia

dzie z

przekonaniem, wiedz

i powag

. Wie bowiem , co znaczy czu

razem z Wszech

wiatem

i z ludzko

; z ka

dym, kto cierpi, z ka

dym, kto jest szcz

ęś

liwy; tworzy

dzie

i drugich nauczy tworzy

własne my

li, własne poj

cia

ycia. Da to inn

barw

jego

istnieniu, now

rado

ść

, nie zaznane t

tno; wtedy wszystkie zewn

trzne kształty i

wyrazy strac

warto

ść

, albowiem tu

blisko bije wiekuiste

ródło wszechrzeczy.

Dotrze

tam mo

ecie jedynie wzbudziwszy w sobie ów chaos duszy, bunt i nieustann

sknot

. Jedna wizja wieczno

ci nie zaspakaja. Jedna otwiera drug

i tak przez

wszystkie

ywoty. Ewolucja nie rozpoczyna si

nagle w jakiej

chwili, ani w innej

chwili nie dobiega kresu. Nie ko

czy si

po jednym

ywocie; jest niesko

czon

drog

. Człowiek, któremu ka

dy krok naprzód sprawia rado

ść

, nie powinien

zatrzymywa

u drzwi małych tajemnic, drobnych ogranicze

, ołtarzy sztucznych

olbrzymów, wtedy bowiem ewolucja staje si

długotrwałym cierpieniem. Je

li za

człowiek widzi w oddali

tyni

, własnymi siłami stworzon

, obraz, który sam

wymarzył i o

ywił przez cierpienie, przez szcz

ęś

cie, przez pi

kno

ycia - idzie

wtedy nieustannie i prosto ku Królestwu Szcz

ęś

cia.

Musicie wybra

, albo zostajecie geniuszem, twórc

i burzycielem, albo pospolitym

zielskiem po

ród wartkiego pr

du, zielskiem, niesionym od brzegu do brzegu. Musicie

sta

głównym nurtem

ycia, główn

sił

, bowiem

yjecie w Nim i w Nim jego

ródło

istnienia. Pi

kno jest Prawd

, Prawda jest w Nim. Tym, za którym t

sknicie, którego

ubóstwiacie i którego wizerunek stworzyli

cie w sercach. Pi

kno owo i Prawda stan

ęś

was samych, gdy

szli

cie przebojem ku Niemu i odnale

cie Jego. Takie

cie daje natchnienie do

ycia, do oddychania, do my

lenia i czucia. Lecz je

jeste

cie pełni zadowolenia z samych siebie, tracicie ów pot

ęż

ny, niespokojny

dreszcz uduchowienia, nie dopomagacie nikomu, b

c tylko pospolitymi

ladowcami; nie stwarzacie nic, stanowi

c jeno poboczne produkty

ycia.

Chciałbym, a

eby

cie ujrze

mogli, ka

dy z was bowiem miewa chwile jasnowidze

zachwycie i szcz

ęś

ciu; chciałbym, powtarzam, aby

cie ujrze

mogli wa

ść

utrzymania stale tego poziomu

ycia w Królestwie Szcz

ęś

cia. Je

li tam jeste

cie,

niew

tpliwie Królestwo to zamieszkuj

c, w

drowa

ecie naprzód i stwarza

bardziej

ywo, bardziej zuchwale, bardziej szlachetnie ni

inni. Zawsze bowiem

powróci

ecie do Królestwa Szcz

ęś

cia. Da wam to poczucie nat

ęż

enia

ycia ludzi

wielkich, nie tylko dla was samych, ale dla pomocy innym, dla burzenia rzeczy
niewa

nych i stwarzania rzeczy wiekuistych. Zamiast by

olbrzymami nie

wiadomo

ci,

sta

cie si

olbrzymami stwarzania. W chwili obecnej wszyscy szukamy, t

sknimy,

pytamy, podczas gdy rozwi

zanie wielkich tajemnic le

y pod ka

dym kamieniem

przydro

nym, we wszystkich stworzeniach

ywych i nieo

ywionych. Je

li jeste

cie

wieceni naprawd

, i

ść

ecie i sta

wysła

cami owego Królestwa. Jam pił u

ródła i pragn

dego z was tam przyprowadzi

; kiedy zaznacie rozkoszy

ycia pod

osłon

Królestwa Wieczno

ci, zapragniecie równie

wprowadza

tam innych.

VII. PO

RÓD WIELKICH LUDZI

Pragn

raz jeszcze wrazi

wam w pami

ęć

, i

dbanie o doskonało

ść

Królestwa Szcz

ęś

cia

jest niesko

czenie wa

ne. Po tre

ci słów waszych pozna

na, czy

yjecie w

Królestwie owym, czy te

nie. Przygl

dałem si

wam i sobie samemu,

eby poj

ąć

czy

nieustannie w Królestwie owym przebywamy. Ze sposobu bycia, z pragnie

i czynów

dzi

emy i zrozumie

, jak daleko nam jeszcze do przybytku Rzeczywisto

ci i

jak gł

boko wnikn

my w dziedzin

Królestwa Szcz

ęś

cia.

eli walczycie o wej

cie do Królestwa, zgn

bicie z łatwo

wasze własne troski,

zapomnicie o własnym jarzmie i własnych koleinach; przyjmuj

c w siebie troski i

cierpienia

wiata. Je

yjecie w Królestwie Szcz

ęś

cia, nie mo

ecie oddzieli

samych siebie od czynno

ci waszego dnia powszedniego; wraz z my

wasz

, z prac

z wszystkim, co czynicie - ju

cie w Królestwie owym, ju

wcielacie Je w czyny.

Wida

od razu, jak odmienni s

ci ludzie, którzy schwytali wzrokiem cho

by przelotny

rozbłysk Królestwa, jacy s

szcz

ęś

liwi, jak harmonijnie zrównowa

eni, ani zbyt

uczuciowi ani zbytnio w sam rozum wierz

cy. Poznacie z ich postaci, z otaczaj

cej

ich atmosfery, i

wiedz

, co znaczy przebywanie w Szcz

ęś

liwej Dziedzinie. Byłoby

bardzo

le, gdyby

my mieli nawiedza

wył

cznie w chwilach wyj

tkowych, w

godzinach rozmy

czy samotno

ci. Cał

nasz

istot

przenika

musi dreszcz

Szcz

ęś

cia, wtedy jedynie

emy w Królestwie. Winni

cie wyra

to Szcz

ęś

cie

wszystkimi uczuciami, całym dniem powszednim, nie tylko za

w nim przez

nieliczne i krótkie chwile, niby mizerne owady, obdarzone kilkugodzinnym
istnieniem. Tak wła

nie czyni wi

kszo

ść

ludzi - jedno słowo zdradza barw

waszych, cało

ść

poj

ęć

wiecie.

Czuj

, jak bardzo wa

jest rzecz

prawdziwe wesele z powag

, miast daremnej walki

i bezpłodnych wysile

. Nie przypuszczajcie; i

tylko nieliczni, uprzywilejowani

ludzie zamieszkuj

Królestwo Szcz

ęś

cia; ka

dy, kto walczy, kto posiada

szlachetno

ść

li i uczu

, mo

e by

pewien, i

yje w tej Dziedzinie.

Powinni

my przemieni

de miejsce naszego przebywania,

wiat cały w ogóle, w

prawdziwe Królestwo Szcz

ęś

cia; pomóc za

musi ka

dy z was, albowiem zamieszkujecie

wiat, albowiem go stwarzacie. Wnie

ść

musicie zdolno

ci swoje, cierpienia,

szcz

ęś

cie, przyjemno

ci i wesele; dostarczy

materiału do budowy. Ka

dy pomóc

winien, samotna bowiem jednostka nie osi

gnie nic. Powinni

cie by

wielcy duchem,

i oddycha

tylko w Królestwie Szcz

ęś

cia. Wszystkie ograniczenia poj

ęć

waszych

powinny by

zwalone, wszystkie ciasnoty i mierno

ci - rozbite. Nie wiecie jaki

dreszcz wesela to daje.

adna arena

wiata nie dostarczy wam tak wzniosłego

widowiska.

Wyobra

my sobie na chwil

my wszyscy bogami, wtedy mo

emy zasi

ąść

razem z Nim

do wspólnego stołu. Pomy

lcie tylko, co by

my uczyni

mogli - b

c jako Budda i

Jego uczniowie. On był nad-geniuszem, najwi

kszym z ludzi, uczniowie za

Jego byli

równie

geniuszami, wielkimi lud

mi swojej epoki. Wyobra

cie sobie, jak cudown

jak rozkoszn

musiała by

atmosfera, któr

ludzie ci stwarzali. Potem przenie

cie

na kraniec przeciwny i wyobra

cie sobie całe zło

wiata. Jak

rozigrało: Próbuje unicestwi

i zm

dzieło bogów. Ludzie - jakimi my jeste

- znajduj

pomi

dzy owymi dwoma kra

cami, tworz

c przewa

ęść

wiata. Kiedy

On przychodzi, jak przychodzi istotnie - kiedy On przebywa z nami, jak przebywa

naprawd

- sta

musimy wielkimi lud

mi i ka

dy z nas walczy

ma dla siebie o

najwy

doskonało

ść

. Je

li potem zbierzemy si

wszyscy razem - pomy

lcie - jak

gł

bok

rozkosz

dzie takie obcowanie; znajdziemy si

bowiem po

ród

najszlachetniejszych, po

ród wielkich artystów, wielkich twórców, po

ród ludzi o

tych duszach, pi

knie zharmonizowanych z ich doskonałymi ciałami.

Nie masz nic cudowniejszego na

wiecie, jak obcowanie z lud

mi wielkich idei, z

lud

mi, którzy cali s

tre

, nie tylko za

skorupk

o drobnym ziarnie tre

ci.

Człowiek jednak, który nie zakosztował szcz

ęś

liwo

ci, nie zgromadził wielu

wiadcze

, ani zaznał cierpienia, nie mo

e by

towarzyszem wielkich ludzi, ani

nawet wielkich grzeszników. Człowiek taki nie pomo

e w niczym, nie udzieli

szcz

ęś

cia, ani wzi

ąć

go nic potrafi. Nie pojmie ró

nicy mi

dzy pi

knem i

subtelno

, a tym, co pospolite i brutalne: s

dy jego mie

nie b

adnej wagi,

nie jest on bowiem ni twórc

, ni burzycielem, wlok

go jeno za sob

urojenia i

kaprysy

wiata mierno

ci.

Poniewa

nie pragniecie nale

do owego

wiata, pami

tajcie zawsze, i

wszystko

co my

licie i czujecie, posiada znaczenie istotne, znaczenie wielkiej wagi. Dlatego

powinni

cie rozwin

ąć

i wyhodowa

kne ciało o wysubtelnionym sercu i wysoce

kulturalnym mózgu. Je

eli bowiem ciało wasze i duch nie b

doskonałe, nie

posi

dziecie doskonałej cielesno

ci i duchowo

ci, zm

cicie sob

kno i

zakłócicie harmoni

zgromadzenia ludzi wielkich; gdyby

cie nawet m

drzy byli w

słowach, wyraz wasz, postawa cała, cała istota zdradzi niedoskonało

ść

rozwoju

wewn

trznego.

Powinni

cie równie

zachowa

doskonał

czysto

ść

i doskonałe zdrowie; z łatwo

przekonacie si

, czemu jest to rzecz

tak wa

, czemu ciała maj

idealnie

zdrowe i czyste, piel

gnowane i strze

one niby najcenniejsze klejnoty. To samo

dotyczy uczu

i my

li. Brzydkie my

li, niskie uczucia, ukryte nawet przed

przyjaciółmi, objawi

jednak w waszych spojrzeniach, powiedzeniach, sposobie

ycia, pogl

dach na

wiat. Nieraz z wielkim zaciekawieniem przygl

dam si

twarzom

ludzi, ich ruchom, postawie i zachowaniu; najcz

ęś

ciej udaje mi si

rozró

typ

danego człowieka. Przyznaj

e te szczegóły powierzchowne mog

złudne i nie

zawsze os

dzone słusznie, w ogólno

ci jednak zdradzaj

charakter. Tote

nale

doskonali

ciało, uczucie i rozum, by móc osi

ąć

Królestwo Szcz

ęś

liwo

ci i

w nim nieprzerwanie. Nie post

pujcie wbrew rozs

dkowi, wbrew zastanowieniu i nie

starajcie si

ukształtowa

siebie w zastygłe niezmienne formy. Czy

na wyobrazi

sobie morze - t

pot

ywotno

ci i niepokoju - zamkni

na zawsze w kształt

okre

lony? Rozerwie wszelkie wi

zy, niczemu nie pozwoli zamkn

ąć

siebie i

ograniczy

. My wszyscy d

ąż

ymy do kształtów okre

lonych i zamkni

tych, jest to

bowiem o wiele łatwiej, o wiele wygodniej, wymaga znacznie mniejszej walki. Dla
tych jednak, którzy nie znaj

niewolnictwa kształtów, którzy

w Królestwie nie

posiadaj

cym granic - owa nieokiełznana wolno

ść

rozprz

ęż

enia sił jest prawem

niesko

czenie wa

nym i niesko

czenie pi

knem. Musicie poj

ąć

, i

li naprawd

pragniecie po

ród wielkich, rozwin

ąć

w sobie macie takie spojrzenie na

wiat, które

nie mo

e by

niczym zwi

zane ni ograniczone. Zrozumiecie w jak wielkim zachwyceniu

dziecie mogli - w jak zrównowa

onej, harmonijnej ekstazie, je

li nieustannie

wyobra

sobie b

dziecie,

cie w Królestwie Szcz

ęś

cia,

cie po

ród ludzi

wielkich. Ilu z was umie obcowa

z wielkim człowiekiem, z geniuszem, z Nim -

wcieleniem Królestwa Szcz

ęś

cia? Zaiste - niewielu, bardzo niewielu. Pomy

lcie,

jakiem cierpieniem, jak

dla tej Istoty jest

wiadomo

ść

e posiada zaledwie

dwóch - trzech towarzyszy, zamiast całego

wiata, który winien by z Ni

pracowa

i z Ni

zaznawa

Szcz

ęś

liwo

ci.

Chciałbym równie

rzec słów kilka o miłowaniu, w

tpi

bowiem , czy zdajecie sobie

spraw

, ile siły i

ywotno

ci daje czyja

miło

ść

i przywi

zanie, zrównowa

one i

prawdziwe. U

ywam słowa "zrównowa

one", najcz

ęś

ciej bowiem widzimy, i

ludzie

posiadaj

cy pot

ęż

uczuciowo

ść

, wielk

zdolno

ść

kochania, pozbawieni s

siły,

umiaru i równowagi. Uczucia ich s

jak wody, które zbyt gwałtownie puszczone,

zalewaj

tylko i niszcz

, nie czyni

c nic dobrego. Dlatego nale

y posi

ąść

równowag

. Człowiek zdolny do zrównowa

onych uczu

- nie do sentymentalizmu, ani

tym bardziej gwałtownych wybuchów nami

tno

ci - ale do tego wieczystego przejawu

zwanego miło

, zacznie powoli zatraca

i roztapia

swoje wył

czne "ja". Ka

poznał zapewne w

yciu owo kochanie, które wzbiera, t

tni, przelewa si

przez

brzegi, staje si

coraz szersze, ro

nie w bezmiar, a

wreszcie ogarnia nie tylko

kilka istot wybranych, lecz wszystkich dokoła. Takie miłowanie pozwala nam
zapomnie

, unicestwi

własne "ja" - ów korze

wszelkiego cierpienia. Kto

c ,

kto nigdy nie odczuł tej pot

ęż

nej miło

ci, jest egoist

, gada, zabiega, plotkuje,

wszczyna swary, popełnia wszystkie te mało

ci, których by nigdy nie uczynił

człowiek prawdziwie wielki, prawdziwie boski. Od tej chwili, kiedy zdołacie
zapomnie

o sobie, o tym wył

cznym "ja", które istnieje w ka

dym z nas i potraficie

zjednoczy

i zla

w jedno z olbrzymim "Ja" wszech

wiata - od tej to chwili

zaczynacie w Królestwie Szcz

ęś

cia i innych wie

ść

tam pragniecie.

Dzisiaj o ka

dym z was rzec by mo

na raczej,

e czyni gor

czkowy wysiłek, ni

spełnia

czyn. Nieustannie walczycie, ale jeszcze

cie nie osi

li. Brak wam odwagi,

zdecydowania,

miało

ci, nie rzucili

cie si

jeszcze w gł

b oceanu, jeste

cie

raczej jak to dzieci

na brzegu morza, które nie

miało zanurza stop

do wody i cofa

skwapliwie po pierwszym dotkni

ciu chłodnej fali. Je

li si

lizgniecie - nic

to, wstaniecie raz jeszcze; je

li zdecydujecie popłyn

ąć

, dobrniecie do celu bez

tpienia, nie nale

y jeno waha

cały dzie

przed postanowieniem dosi

gni

cia

dalekiego brzegu; musicie rzuci

w fale, tak bowiem rozkazuje wam Głos

wewn

trzny. Je

li Głosu tego nie usłuchacie, nie zaznacie ani chwili spokoju ni

szcz

ęś

cia. Głos b

dzie was przywoływał, b

dzie pchał naprzód, a

pod

ąż

ycie ku

ródłu wszechrzeczy; kiedy za

wreszcie dotrzecie do tego zdroju, staniecie si

bogiem, nadczłowiekiem, panem.

Wielcy nauczyciele

wiata pod

ąż

ali ku

ródłu

ywota. Stali si

Mistrzami. Raz

poznawszy czym jest owo

ródło i jego cudowno

ść

- sami stali si

owym

ródłem, Drog

Wcieleniem m

dro

ci i umiłowania. To samo naszym niechaj b

dzie celem. Nie wszyscy

zosta

ecie Chrystusem lub Budd

, wszyscy jednak posi

ąść

ecie te same sny,

sknoty, pragnienia, d

ąż

enia. Je

li raz pojmiecie cał

wspaniało

ść

, cał

chwał

Ich Królestwa, wypracowa

sobie zdołacie sami dla siebie własn

drog

twórcz

która najlepiej wyrazi wasz ideał, wasz sposób widzenia nie

miertelnej chwały.

Staniecie si

wtedy najwi

kszymi po

ród pisarzy, my

licieli, artystów, uczonych;

posi

dziecie j

zyk m

drców. W tym wła

nie tai si

ów dreszcz rozkoszy duchowej,

jedyna na

wiecie ambicja, któr

posiada

warto. Musicie zosta

niezale

ni, nie

tylko uczuciowo i umysłowo, ale równie

wolni od wszelkich wi

zów fizycznych.

Osi

gni

cie zupełnej wolno

ci my

li, serca i ciała jest jedyn

drog

najwi

kszego Szcz

ęś

cia, jedynym sposobem

ycia w Królestwie Szcz

ęś

liwo

ci.

VIII. ROZUM-TWÓRCA

Rozum jest tre

bosko

ci; mo

e on zarówno stwarza

jak burzy

; sprawdza i kieruje

uczucia - ów impet istotny, pchaj

cy nas ku celowi. Rozum mo

e i powinien znale

źć

dla siebie Prawd

, musi nauczy

o władnych siłach w Królestwie Szcz

ęś

cia;

bez wrodzonej inteligencji i wyrobionego umysłu nie mo

ecie zbli

do celu.

A przecie

nie mo

na nie zauwa

, i

umysł wła

nie czyni wszelkie sprawy ciasnymi,

umysł

żą

da formuł i ogranicze

, pragnie zapełni

; posiada zawsze p

d do nadmiernego

konkretyzowania - tej cechy umysłu strzec si

musicie. Cz

stokro

wydaje nam si

e tylko to, co my czynimy, jest słuszne,

e wybrana przez nas

cie

ka jest

cie

jedyn

e nasza

tynia, ołtarz, sposób oddawania czci, forma kultu,

uciele

nienie sił twórczych -

e to wszystko jest jedynie prawdziwe i

e t

tylko

drog

e Bosko

ść

wyrazi

siebie w

yciu zewn

trznym. Wobec tego mówimy bli

niemu:

"Nie masz słuszno

ci, ale je

li pójdziesz za mn

, my

dziesz tak jak ja, czyni

to, co ja, wtedy b

dziesz miał słuszno

ść

". Tak przewa

nie my

licie wszyscy. S

taki jednak, to prawdziwy kamie

pod nogi tego, kto doj

ść

pragnie do Królestwa

Szcz

ęś

cia.

Nie ma tam bowiem tak ciasnej jedno-kształtno

ci: tam ka

dy, kto walczy, kto

yje

yciem szlachetnym, kto jest istotnie pi

kny z natury, zarówno umysłem jak sercem

- ka

dy mo

e sta

jedni

z innymi, jest t

jedni

naprawd

. Najwi

cej znaczy

yciu owo poczucie zjednoczenia; jest to jedyny pokarm, którym nakarmi

zgłodniałego, jedyne rozwikłanie wszelkich zagadnie

ycia. Owo ciasne

przekonanie, i

dy człowiek, my

cy niezale

nie, jest w bł

dzie, ten za

słuszno

ść

, kto idzie za mn

- za moj

własn

intuicj

, za moim Mistrzem, za moim

Bóstwem - takie przekonanie wrogie jest post

powi duchowemu. Dopóki t

tni w was

entuzjazm, płonie iskra

tego buntu, dr

y t

sknota ucieczki przed złud

ywota

- dopóty jest rzecz

oboj

, czy nale

ycie do jakiej

religii czy do

adnej, do

jakiej sekty, klasy, rasy lub wiary; tak czy inaczej jeste

cie bowiem na prawdziwej

drodze do Królestwa Szcz

ęś

cia. T

l no

cie w sobie zawsze.

Wej

ść

do Królestwa, sta

jego obywatelem - mo

ecie wtedy tylko, kiedy

yjecie

yciem szlachetnym, kiedy walczycie przeciwko ciasnocie poj

ęć

, przeciwko duchowi

wył

czno

ci. Po to wła

nie posiada

winni

cie umysł jasny, przejrzysty i zdolny

do pomieszczenia wszystkiego. Wyrobiwszy sobie taki umysł, zyskacie tym samem
szlachetny i szcz

ęś

liwy sposób odczuwania; gdy jednak wył

czni jeste

cie i skłonni

do wykluczania ka

dego, my

cie wyj

tkiem - co jest tylko afirmacj

wył

cznego "ja" - nie wejdziecie do Królestwa Szcz

ęś

cia.

li wiadomo wam,

e kto

cierpi, przechodzi ci

ęż

kie chwile,

e sam z dusz

własn

szcz

ęś

liwy nie jest,

e walczy - wtedy jedyne schronienie, w którym zapewni

ecie odpoczynek i ochłod

, jedyn

pociech

, jak

mu ofiarowa

jeste

cie zdolni,

to owa Szcz

ęś

liwo

ść

, której kosztujecie, owa rozkosz, jakiej zaznali

cie sami,

odnalazłszy rzeczy wiekuiste. Pragn

łbym móc wam udzieli

tego szcz

ęś

cia, by

cie

wy z kolei dawa

je mogli innym, ucz

c ich odczuwa

pot

ęż

jego rzeczywisto

ść

;

chciałbym zaprowadzi

was do tego Królestwa, dopiero bowiem wszedłszy w Dziedzin

Szcz

ęś

liwo

ci zdolni b

dziecie nasyci

głodnego, uspokoi

cierpi

cego, balsam

poło

na zranion

dusz

Musicie tam jednak

własnym

yciem, słucha

własnego Głosu wewn

trznego,

odnale

źć

własnego Mistrza, własny oddech

ywota. Oto jedyna ambicja warta

posiadania. Wtedy dopiero mo

ecie nale

wiata i dawa

siebie

wiatu, albowiem

pełni jeste

cie i doskonali. Ciało wasze, serce, mózg i dusza - napełnione s

tym,

co wieczyste. Dawajcie wtedy bez wahania, bez l

ku. Im bardziej dojrzewacie, tym

troskliwiej sy

cie w sobie ten nastrój. Nie mo

ecie bowiem zaznawa

szcz

ęś

cia, nie

czyni

c innych szcz

ęś

liwymi. To za

ostatnie dost

pne jest tylko, je

zamieszkujecie Królestwo Szcz

ęś

cia, je

cie usłuchali rozkazu, je

cie

dosłyszeli szept Głosu, którym przemawia wieczno

ść

. Wtedy wie

ść

za sob

ecie

ludzi, dawa

im szcz

ęś

cie, podsyca

walk

o szlachetno

ść

, zach

do słuchania

w sobie samych poszeptów Bosko

ci. Podczas walki cierpie

, ale wszystkie

zmagania, wszystkie cierpienia s

stkami podj

tego dzieła - dziełem za

jest

znalezienie Szcz

ęś

cia. Oto jest prawdziwy oddech gór, oto istotny powiew z wy

yn,

który owionie was Wieczno

i da pot

ęż

moc pozostania w samotno

ci i bez

oparcia. Drzewo na szczycie gór silniejsze by

winno, ni

li drzewo równin i mocniej

zakorzenione - albowiem bij

w nie wszystkie wichry

wiata i wszystkim oprze

musi; dumniejsze by

winno, bardziej wyniosłe, bardziej szlachetne, bli

sze jest

bowiem niebios; pierwsze chwyta promienie

witania, z mniejszej odległo

spogl

da ku gwiazdom. To samo dzia

dzie z wami, od chwili wst

pienia w regiony

absolutu; gł

bsze potrzebne wam korzenie, bo

cie bli

si Boga, wi

ksza pot

wzrostu, bo widzicie pierwsze promienie sło

ca. Kiedy dosi

gniecie wy

yn,

pojmiecie czym s

złudzenia

ycia, nieistotno

ść

rzeczy błahych, nietrwałych, nie

wiekuistych.

Obraz takiego samotnego drzewa,

cego zawsze w

wie

ci górskiego powietrza,

obraz drzewa wzrastaj

cego w moc z dniem ka

dym, drzewa, które runie wtedy tylko,

gdy góra istnie

przestanie, ten obraz napawa mnie sił

Tego Ducha udzieli nam On, by

my poj

li Jego, który jest Szcz

ęś

ciem jedynym, jedyn

pewno

, któr

ywi

warto. Utrzyma

Go zdołamy w sercach, i

ść

zdołamy za Nim

wówczas, gdy nie o

mielimy si

czu

i my

my wyj

tkowi, gdy nie zechcemy

nale

do ciasnych sekt, pili

my bowiem u

ródeł Rzeczywisto

ci i posiedli

zdolno

ść

gni

cia ku niebiosom. Odt

d zapragniemy, by wszyscy inni kosztowali

tego samego trwałego Szcz

ęś

cia.

Oto jedyna Prawda, któr

człowiek rozumny - szcz

ęś

liwy czy cierpi

cy - przyj

ąć

i powinien. Je

eli posi

dziecie to zrozumienie, staniecie si

jako drzewo, trwaj

w niesko

czono

ść

, cienia i odpoczynku udzielaj

ce ludziom - drzewo wybujałe jedynie

w Królestwie Szcz

ęś

liwo

ci. Niechaj rosn

wam skrzydła co dzie

ksze, by

cie

wzlecie

mogli na owe wy

yny, skrzydła za

rosn

tylko w nieustannej walce, trudzie,

wysiłku, mozole. Znaczy to, i

zmienia

winni

cie z dniem ka

dym; odrzuci

wszystko, co wi

ąż

e, przykuwa, zatrzymuje, odgradza od zupełnej wolno

ci, kusi

złudzeniami

ycia. Odrzucanie jest jedynym sposobem ro

cia, zdobywaniem nowej

mocy, nowego wesela. Jedynie skrzydła wci

ąż

rosn

ce, unios

was na wy

yny.

dziecie nieustannie zakochani i na nowo z dniem ka

dym. Wszystko co

yje, porusza

lub trwa w bezruchu, niechaj wam udzieli nowego bod

ca do miłowania. I tak samo

jak chcecie,

eby ka

dy człowiek wszedł do Królestwa Szcz

ęś

cia, zapragnijcie

równie

wnie

ść

tam wszystko, co was otacza. Kiedy zdołacie rozszerzy

dziedziny

Królestwa, pojmiecie cał

niewa

ść

i nieistotno

ść

zewn

trznych kształtów

ycia

i wiedzie

dziecie, i

jedyna prawdziwa warto

ść

, to wprowadzenie innych w kraj

Szcz

ęś

cia. Dlatego wła

nie pragn

udzieli

wam cz

stki lub cało

ci tego, co sam

znalazłem. Zakosztowawszy raz - kosztowa

mog

znowu, poj

wszy - znowu poj

ąć

mog

Kto jednak nie zakosztował jeszcze, nie zaznał tego bogactwa i pi

kna, nie pojmie

nigdy pełni i cudu

ycia. Je

li za

zakosztuje, nie zadowoli si

rzeczami, które

przemijaj

. Dlatego chciałbym da

wam odetchn

ąć

moim szcz

ęś

ciem - nauczy

was

mieszka

w moim Królestwie.

Obud

cie si

, otwórzcie na o

cie

drzwi i okna dusz i wyruszcie na poszukiwania

jedynej Rzeczywisto

ci; nie gubcie si

jeno w gor

czkowych a bezpłodnych próbach,

nie bł

cie po ciemnych zaułkach, szukajcie dróg jasnych, dziedzin Prawdy,

Królestwa Szcz

ęś

cia.

W zachwyceniu, w pot

ęż

nym rozradowaniu, pozbywszy si

jedynej rzeczy, która wi

ąż

z nizinami - wył

cznego "ja" - znajdziecie

ródło natchnienia, jedyne potrzebne

kno, jedyn

prawd

wart

posiadania i walki, wart

wszelkiej ofiary. Miejcie

ambicj

- nie znajduj

na to lepszego wyrazu - miejcie nat

ęż

one pragnienie

wej

cia do Królestwa Szcz

ęś

cia, wtedy ka

dy czyn wasz, jakikolwiek - nosi

dzie

tno Wieczno

ci i gdzie tylko si

znajdziecie, staniecie si

wcieleniem

Królestwa,

ywym jego znakiem.

IX. OŁTARZ

WIATA

Niechaj stanie si

wam do gł

bi jasne, i

jedynym celem jest osi

gni

cie wewn

trznej

pewno

ci, niezm

conej i niezachwianej Prawdy. Prawdy tej nikt nie mo

e ofiarowa

ni narzuci

; musicie zdoby

własnymi siłami. Wtedy tylko stanie si

to mo

liwe,

li ockniecie si

, by słucha

Głosu wewn

trznego. Odt

d ka

dy czyn, my

l i zamiar

rodzi

powinien jedynie z owej Prawdy, odnalezionej i zrozumianej samodzielnie.

Prawdy tej nie mo

na z nikim podzieli

, nie sposób jej wr

czy

bli

niemu. Ka

Wielki Nauczyciel kładł nacisk na to, i

Prawd

znale

źć

trzeba własnymi siłami,

potem za

zgodnie z ni

. Wtedy stajecie si

sami wcieleniem owej Prawdy, jej

apostołem, drogowskazem na

cie

ce wiod

cej ku wiekuistemu Szcz

ęś

ciu.

eby zrozumie

l, post

powa

nale

y tak, jak ona

żą

da i

ywi

takie

pragnienia, które godne s

Prawdy. Posi

ąść

winni

cie p

d wzrostu z waszym

przyrodzonym otoczeniu, jak wzrasta kwiat, pi

knie i zgodnie z natur

; kiedy jest

jeszcze w p

ku, przeczuwa ju

niew

tpliwie sw

przyszł

bujno

ść

, wie, i

ujrzy

sło

ce i wo

cudn

le w

wiat. Tak samo ka

dy z was, w okresie wzrastania i

rozwoju, niechaj rozmy

la nad t

wiatło

i prawd

, która nadejdzie z chwil

pełni rozkwitu.

Owo

wiatło słoneczne, ow

moc i rado

ść

posi

dziecie wtedy, gdy posłuchacie Głosu

wewn

trznego, nie przyjmuj

lepo cudzych wiar, powag ni tradycji. Innymi słowy

sami dla siebie sta

macie prawodawc

zgodnie z własnymi przekonaniami

i własn

intuicj

, s

to bowiem wyniki do

wiadcze

, zebranych przez was w

yciu

obecnym i w szeregu poprzednich. Istnieje jedno tylko prawo, jedno najwy

sze

spełnienie, jedna tre

ść

, jedno Królestwo Szcz

ęś

cia; je

li zrozumiawszy do gł

bi,

post

powa

zaczniecie zgodnie z tym zrozumieniem, rozwijaj

c si

, my

cierpi

c, podejdziecie bli

ej tre

ci Jedni i wiekuistej Prawdy. Szarpa

musicie

ród zw

tpie

, pyta

, buntów i niepokojów, a

wreszcie zdołacie sami usłysze

sami pochwyci

i ogarn

ąć

Prawd

Podczas walki o zrozumienie, niech

wiadomo

ść

wasza b

dzie

wiadomo

drców,

nie za

głupców, miejcie wiedz

tych, którzy ujrzeli Wizj

szlachetniejszej strony

ycia, nie za

miernych i ciemnych ludzi, o poj

ciach pospolitych. Je

eli uda wam

wyró

ść

ponad n

li i wyra

nie usłysze

poszepty Głosu, wtedy zrozumiecie

niew

tpliwie i nieomylnie, czym jest Królestwo Szcz

ęś

cia, Prawo i Prawda.

Jako deszcz, padaj

c na ziemi

, od

ywia ka

dy gatunek drzewa, ka

odmian

liny

i ka

dy kwiat, tak nektar tre

ci kr

ąż

y i pulsuje we wszelkim stworzeniu. R

garncarza wyrabiaj

glin

i rze

naczynia po

yteczne i pi

kne, do kwiatów, do

u, do mleka; inne s

naczyniami wszelakiej nieczysto

ci. Wszystkie jednak

wytworzyła ta sama r

ka, ta sama glina, te same obroty koła. W tre

ci wszyscy

jednacy, lecz w

wiecie form - ró

ni; stosownie do tych ró

nic zmienia

musi nasz sposób pojmowania Prawdy. Im wi

ksi jeste

cie, im wi

cej zaznali

cie

cierpie

i wesela, tym bli

ej wam ku zrozumieniu Wszechjedno

ci. Oto jedyne prawo

wiod

ce do Królestwa Szcz

ęś

cia. Jest to rozpoznanie jednej i tej samej tre

ci w

rzeczach, pozornie w kształcie swym ró

nych. Jedynie

ycie w

wietle tej wiedzy

niesie wiecznotrwał

Szcz

ęś

liwo

ść

Niemało jednak trzeba czasu,

eby osi

ąć

to zrozumienie; dla zdobycia Prawdy

nat

ęż

musicie wol

i u

ywa

rozumu, albowiem rozum słu

wam b

dzie za

przewodnika. Mo

e on jednak skierowa

was zarówno w dobr

jak i w zł

stron

, mo

odwie

ść

precz od prywaty, precz od przes

dów, od wszystkich spraw drobnych i

pospolitych, które stwarzaj

w was uczucie wył

czno

ci; rozum ka

e jednak te

trzyma

uporczywie pogl

du,

e jeste

cie czym

wyj

tkowym. Je

eli posiadacie

umysł, który rozpoznaje, który drog

licznych do

wiadcze

i ofiar nauczył si

odró

nia

to, co rzeczywiste, od tego co urojone, to, co trwałe od tego, co

przemijaj

ce, i

ść

dziecie drog

jedyn

, w my

l istotnego prawa. Przestajecie

wtedy czyni

zbyteczne próby, umiecie ju

bowiem po

wszystko dla tego

jedynego Szcz

ęś

cia. Trzeba koniecznie umie

siebie, twoje słabostki,

przes

dy, ciasne osobiste ulubienia,

wiatowe wi

zy, po to, by wst

na drog

wiod

ku Szcz

ęś

ciu. Nie wybierajcie drogi tej dlatego ,

e was zapewniam o jej

słuszno

ci, ani dlatego, i

wygodnie jest schroni

w cie

cudzej powagi.

Wybierzcie j

, bowiem poszukiwanie Prawdy jest waszym własnym pragnieniem, wasz

własn

sknot

żą

. Ro

nijcie jak ro

nie kwiat, pi

knie i po prostu, le

y to

bowiem w jego naturze, by kwitn

ł i był szcz

ęś

liwy.

Prawd

znajdziecie wtedy tylko, gdy nat

ęż

ycie wol

, któr

wyrobicie sobie uprzednio

i strzec troskliwie b

dziecie, kieruj

c i syc

c odpowiedni

ywk

. Dopóki nie

posi

dziecie wy

wiczonej nale

ycie woli, dopóty, zamiast powodze

i spełnie

liczy

dziecie wci

ąż

tylko gor

czkowe, a daremne próby; zamiast przekracza

przeszkody, b

dziecie je sobie wci

ąż

stwarza

; zamiast dono

ny zew rzuca

szczytów gór, wci

ąż

jeszcze

ali

dziecie po dolinach.

dy na

wiecie poj

ąć

musi i uzna

e istnieje jedno tylko prawo, jeden cel, jedna

Prawda, jedno Królestwo Szcz

ęś

cia. Wej

ść

do tego Królestwa mo

ecie tylko

zgodnie z prawem, które jest zrozumieniem wszechjedno

ycia, jedynej tre

ci we

wszystkim. Takie uj

cie, dla mnie przynajmniej, daje pot

ęż

ne prze

wiadczenie, i

nic nie jest naprawd

ne samo w sobie; daje poczucie zupełnej pewno

ci, a co

za tym idzie doskonałego spokoju wewn

trznego; spokoju tego nic mi nie zm

ci, nikt

nie odbierze, nie zburzy

adne przelotne cierpienie lub nieszcz

ęś

cie, utrata

czyjego

przywi

zania lub szacunku tłumu, spokój ten jest bowiem kwiatem własnej

mej duszy, jest moim tworem i skarbem, którego nikt na

wiecie odebra

mi nie zdoła.

Posiadłszy raz ów spokój - posiedli

cie sił

, mo

ecie czyni

wszystko, co

zechcecie. Mo

ecie pozosta

na szczytach gór, czy

cie samotni, czy przez cały

wiat

otoczeni, przeszli

cie bowiem przez do

wiadczenie, cierpienie, rado

ci i wesele;

skoro tylko posiedli

cie ów spokój, ow

sił

, stajecie si

kim

naprawd

rzeczywistym, gdziekolwiek si

znajdziecie, jeste

cie jednak zawsze i tylko w

Królestwie Szcz

ęś

cia.

Czy widzieli

cie kiedy olbrzymie dynamomaszyny, rodz

ce elektryczno

ść

Widzieli

cie owe koła pot

ęż

ne? Pracuj

stosunkowo cicho, a przecie

wiemy,

nieustannie stwarzaj

energi

, wydaj

ogromn

sił

. Tak

wła

nie wspaniał

wytwórni

mocy sta

winni

cie, zrównowa

i pełn

milcz

cej godno

ci; ale

wtedy tylko ni

staniecie, je

li poj

ąć

zdołacie jedyn

tre

ść

, jedyn

istotno

ść

ycia - ow

jedni

i umkn

ąć

od złudy. Odt

d zyskacie te

nasycenie

ycia celowo

bez czego nikt nie mo

e by

szcz

ęś

liwy, nikt nie zdoła si

rozwin

ąć

. Musicie zyska

cel

ycia, zainteresowanie

yciem. Wi

kszo

ść

z nas

yje w domu o licznych

przegrodach, oboj

tna czy widzi samo

ródło

wiatła, czy te

zadowoli

musi

jego słabym odbiciem.

Celowo

ść

da wam zdecydowanie, da wam wol

, da mo

ść

doj

cia do mety. Je

odnajdziecie samych siebie, nikt was nie cofnie, nie odsunie z drogi, nie zamknie
w zagrodzie; doszedłszy za

o własnych siłach do własnego przeznaczenia, własnego

ołtarza i

tyni, ubóstwia

ecie w wi

kszej chwale i uniesieniu, sami, czy

otoczeni rozmodlonym tłumem. Wypiel

gnowawszy w sobie te zdolno

ci, przekonacie

e inne cechy równie wa

ne do rozumienia

ycia, obudz

w was same przez

. Cierpliwo

ść

, która da wam poczucie umysłowego spokoju, pow

gliwo

ść

równowaga, tak potrzebna do uzewn

trznienia waszego poj

cia Prawdy; wreszcie

współdziałaj

ca niezale

ść

. Musicie by

niezale

ni, musicie by

wolni, umysłowo,

uczuciowo i ciele

nie; a jednak musicie nauczy

współdziała

, poniewa

wszyscy

kroczymy t

sam

drog

, do tego samego celu, słuchaj

c tego samego Prawa i tego

samego Głosu. Je

li raz rozpoznacie to prawo, które jest prawem ogólnym - ow

jedni

ycia we wszelkim stworzeniu - wtedy

dziecie w prawdziwej miło

ci i przyja

ku wszystkim i wszystkiemu. Wtedy tylko poj

ąć

zdołacie szcz

ęś

cie lub niedol

bli

niego.

Ci, którzy poszukuj

Królestwa, nie powinni by

zwi

zani tradycj

, dawn

lub now

lecz

maj

nowym

yciem, poniewa

zrozumieli jego sens. Zarówno ci, którzy

zebrali si

tutaj, by

i pracowa

, uczy

i cierpie

, je

li nie cierpieli

uprzednio, jak ci, którzy przebywaj

by zazna

rado

ci,

tego wesela - wszyscy

musz

natchnieni przez owo prawo jedyne, musz

wszyscy wkroczy

do Królestwa

Szcz

ęś

cia. Powinni

my natchn

ąć

sam

nadziej

, t

sam

wie

, chocia

chwilami chmury przesłania

mog

szcz

ęś

cie nasze. Wytwarzajmy i rozpromieniajmy

now

energi

twórcz

i nowe idee

ycia, odwieczne a zapomniane ju

rozwi

zania dla

naszych zagadnie

współczesnych, czystszy oddech, który oby upoił

wiat. Wszyscy

wej

ść

winni

cie do Królestwa Szcz

ęś

cia, pi

z jednego

ródła i modli

u stóp

jednego ołtarza, albowiem ołtarzem naszym jest Ten, którego wielbimy, jako

ródło

wszechrzeczy. Istnieje On ponad rozumowaniem, ponad sporami, ponad osobistymi
ambicjami, ponad prywat

walki. On jest naszym istotnym "ja". Dopóki prawo to

uznajecie, dopóki zmagacie si

w szlachetnej walce, dopóty wnosicie w

ycie nowe

zrozumienie, nowy p

d, now

nadziej

dla tych, którzy cierpi

. Powinni

cie tu

przyje

, by zyska

sił

tworzenia, budowania, gojenia szarpi

cych ran

ycia;

i w chwili kiedy rany te si

zgoj

, kiedy zyskacie spokój, potraficie udziela

innym. Nie tu jest miejsce na szukanie nowych ram, form i gwarancji, nie jest to
miejsce zaspakajania osobistych ambicji; niechaj ka

yje tutaj na miar

najwy

, najsilniej, najpi

kniej, zgodnie z prawem wieczystym. Nie powinni

cie

robi

z tego oto miejsca siedliska fałszywych ideałów, sami si

ujarzmia

okiełzna

; nie stwarzajcie sobie małych bo

ków i drobnych ołtarzyków; bł

dny to

jest bowiem sposób ubóstwiania, bł

dna postawa duchowa, bł

dny rodzaj nabo

stwa.

Kiedy

cie raz napili si

ródła, nie zechcecie kosztowa

innego napoju. Któ

zechce modli

przy blasku

wiecy je

li ma sło

ce nad głow

, to jednak czynicie

przez dzie

cały, usprawiedliwiacie istnienie drobnych ołtarzy po małych

domostwach waszych, po ciasnych celach. My tu staramy si

jednak zbudowa

ołtarz

olbrzymi, u stóp którego modli

e cała ludzko

ść

. Coraz mocniej czuj

sami dla siebie powinni

cie to odkry

. Sta

to musi cz

ęś

was samych. Ja mog

przemawia

, wzywa

, woła

piewa

, sam w sobie czu

ywy dreszcz Szcz

ęś

cia, mo

zdołam nawet rozpali

w was płomyk uniesienia, lecz sami musicie podj

ąć

wysiłek.

Sami posi

ąść

prawdziw

i trwał

ambicj

doj

cia do kresu, osi

gni

cia Królestwa

Szcz

ęś

cia, gdzie kwitnie pi

kno, darz

ce prawdziwym weselem, gdzie zamieszkuje

jedyna Prawda, warta szukania, gdzie rz

dzi jedyne Prawo, wedle którego

nale

Musicie posi

ąść

wolno

ść

wzrostu, wolno

ść

odczuwania, wolno

ść

walczenia. To, co ja

zjem i wypij

, nie da wam siły ni zdrowia. Gdyby tak było, mo

na by do jutra zbawi

wiat. Có

z tego,

e ja pochłon

wszelkie najwarto

ciowsze po

ywki ziemi? Przecie

to wasza dusza ma zosta

zasilona, ma otrzyma

wła

ciwe warunki, wła

ciwe doznania,

eby mogła i

ść

naprzód i

yciem wielkim. Ka

dy z was musi odnale

źć

- o ile nie

odnalazł dotychczas - własny Głos wewn

trzny, własny promie

sło

ca; to d

ąż

enie

mie

powinni

cie, t

ambicj

i ten niepokój. Kiedy za

Głos ów usłyszycie, zapewniam

was, oboj

tnym si

stanie czy mieszkacie w pałacu, czy chodzicie po

wiecie w

łachmanach i o kiju

ebraczym, znale

cie bowiem ow

tre

ść

jedyn

, któr

ecie zawsze; i nie tylko

sami - lecz uczy

innych, jak czu

szcz

ęś

liwie.

X. OFIARA U STÓP OŁTARZA

Je

eli słuchali

cie mnie z zainteresowaniem; to przypuszczam,

e poj

cie do

gł

bi, i

aby wst

w dziedzin

Szcz

ęś

liwo

ci, wolni by

musicie od wszystkiego,

co wi

ąż

e, wi

zi, trzyma przy ziemi, przy troskach, przyjemno

ciach i rozlicznych

niepokojach; my

równie

e poj

cie, i

ucieczka i uwolnienie si

od spraw

ziemskich, to posłusze

stwo jedynemu prawu, to wst

pienie w krain

jedynego i

zupełnego Szcz

ęś

cia. To jeszcze uwolnienie si

od karmy. Albowiem w przeszło

ci,

na któr

obecnie nie macie ju

adnego wpływu, popełnili

cie szereg bł

dów, tak

zwanych grzechów, uczynili

cie szereg niesłusznych os

dów, co w wyniku dało liczne

zy i troski, b

ce zawsze darem karmy. Na tera

niejszo

ść

jednak i na przyszło

ść

wpływ posiadacie, przyszło

ść

ecie wzi

ąć

w r

ce, opanowuj

c tera

niejszo

ść

i w

ten sposób odebra

moc złudzeniu czasu i przestrzeni. Wy, którzy czynicie wysiłki,

by zrozumie

, by doj

ść

do celu, by sta

ęś

owej dziedziny, gdzie króluje

wiekuista Szcz

ęś

liwo

ść

, zdacie sobie spraw

e ani w przyszło

ci, ani w

tera

niejszo

ci nie nale

y zbiera

cej karmy czyli stwarza

nowych przeszkód

pomi

dzy wami, a celem waszym. Innymi słowy, powinni

cie bacznie uwa

powinni

cie si

skupi

w radosnym a uroczystym rozmy

laniu,

eby wszelkie uczucia,

li i pragnienia nie zagradzały wam wej

cia do Królestwa Szcz

ęś

liwo

ci; wrota

tego Królestwa nie s

zamkni

te, albowiem nie ma tam wrót ani murów. Wy sami

stwarzacie przegrody, bramy i stra

ników bram. Opanowa

karm

ecie tylko drog

najtroskliwszego my

lenia, wnikania w gł

b siebie, przygl

dania si

drobnym

sprawom

ycia, całemu jego biegowi, szcz

ęś

ciu i przyjemno

ciom waszego dnia

powszedniego. Wnikanie w gł

b siebie nie jest wcale równoznaczne z ponuro

chmurnym zamy

leniem, nie oznacza te

bynajmniej robienia z siebie o

rodka

wiata

i nie widzenia poza sob

nikogo. Zdolno

ść

wnikania w siebie powinna wam pomóc do

piel

gnowania i rozwoju waszej umysłowej, wzruszeniowej i fizycznej istoty,

zgodnie z jedynym najwy

szym pragnieniem. Jak winoro

l, której instynkt ka

rozrasta

we wszystkich kierunkach, a nie w jednym poszczególnym, tak i wy

szuka

dziecie dokoła coraz bardziej gor

czkowo; z czasem dopiero opanujecie t

skłonno

ść

umysłu i serca, jak m

dry ogrodnik, który przycina zbytni rozrost winnej

łozy. Wnikanie w siebie nie powinno, jakem rzekł, chyli

ku pos

pno

ci i

przygn

bieniu; introspekcj

nale

y stosowa

liwie bezosobowo, jak uczony, który

prowadzi swoje codzienne okre

lone badania naukowe. Bez surowego zadawania pyta

samemu siebie nie zbudujecie charakteru; bez charakteru za

, bez zalet rozwini

tych

logicznie i systematycznie do mo

liwie najdalszych granic, b

dziecie martwi jak

próchno, pozbawieni zasadniczych cech, potrzebnych tym, którzy pragn

tworzy

szlachetnie.

dy z was musi mie

do ofiarowania u stóp ołtarza, ka

dy wej

ść

musi do

tyni

z koszem pełnym kwiatów, kwiatów w rozkwicie, wonnych, pi

knych i szlachetnych.

li z takim darem podejdziecie, ch

tnie b

dziecie przyj

ci, je

li za

bez daru

i tylko z uwielbieniem ckliwym, nic z siebie nie daj

c, to znaczy nie rozwin

wszy

w sobie

tych uzdolnie

- b

dziecie bezu

yteczni. Musicie mie

ofiarowania. Nie mo

na powiedzie

po prostu: "Dałem samego siebie". Ka

dy mo

e tak

powiedzie

, je

li niewiele ma do dania. Post

piliby

cie wtedy jak człowiek, który

nic nie posiadaj

c, rzecze: "Wyrzekam si

wszystkiego, nie pragn

wiata". Lecz

li człowiek bogaty w do

wiadczenie, człowiek, który zrozumiał i zdobył

wiat,

li taki człowiek wyrzeka si

swoich skarbów, ofiara posiada warto

ść

; albowiem

zaznał on, przecierpiał i dar jego staje si

przykładem dla innych. Kiedy kto

nie

posiadaj

c nic w swoim ogrodzie, mówi: "Daj

wszystko, co mam - wyrzekam si

wszystkiego" - niewiele to jest warte, poniewa

mała jest jego nabo

ść

, płytki

rozum; nie masz pi

kna w tym ge

cie; natomiast je

li człowiek pełen istotnego rozumu

i nabo

stwa, mocy i powodzenia, wyrzeka si

wszystkiego, id

c za swoim ideałem

- taki człowiek zostanie przyj

ty.

li nawet nie posiadacie wielkich zdolno

ci, wielkiej inteligencji, gł

bokiego

oddania, niezmiernej energii, mo

ecie jednak ofiarowa

ukształtowany charakter,

okre

lony czyn, kwiat wyhodowany we własnym ogrodzie, utrzymany przy

yciu w czas

huraganu i niepogody. Kiedy z takimi darami podejdziecie do ołtarza - to chocia

nie bogate, posiadaj

one warto

ść

, oznaczaj

bowiem zrozumienie, i

ofiarowa

nale

y jedynie rzeczy godne przyj

cia, cenne, szlachetne. I jakem rzekł uprzednio,

nadejdzie czas, musi nadej

ść

czas, kiedy Głos, ów tyran, rozka

e wam wyrzec si

wszystkiego, wszystko ofiarowa

i pój

ść

za nim; na ten to czas musicie by

gotowi.

Ogród wasz powinien by

dobrze wypielony i wypiel

gnowany, kwiaty czekaj

zerwania. Wtedy z rozumu swego i z

arliwo

ci dawa

ecie wi

cej, z wi

ksz

pewno

e dar zostanie przyj

ty i u

yty, albowiem

wiczyli

cie dusz

wypiel

gnowali jej zdolno

ci; sami wtedy jeste

cie jej panami. Kiedy czynicie

ofiar

- je

li w ogóle mo

na to nazwa

ofiar

, pod

ąż

acie bowiem za własnym

pragnieniem i własn

rozkosz

- kiedy wchodzicie do

tyni z tymi kwiatami, wtedy

kapłan, którym jest wasz własny Głos wewn

trzny, wasz własny prawodawca i władca,

przyjmie dar kwiatów, po

ywi je, uczyni jeszcze pi

kniejszymi, tchnie na nie i

udzieli im bosko

ci.

Nieustannie w

druj

c i szukaj

c, pami

tajcie, i

zasadnicz

jest rzecz

nie

przestawa

kształtowa

charakteru, pozwoli

dojrzewa

owocom, by je zerwa

, gdy

czas nadejdzie po

ywi

i uradowa

bli

nich. Dlatego wła

nie tak bardzo potrzebne

jest skupienie wewn

trzne, ci

gła baczno

ść

, ci

gła czujno

ść

. Nie wolno wam zasn

ąć

chocia

wolno

; musimy czuwa

, poj

c si

jednak cisz

wizji. Im bardziej

jeste

cie baczni i czujni, tym łatwiej zwalcza

ecie drobne sprawy, które

stwarzaj

karm

, które wiod

was ku temu kołu urodze

i zgonów, ku wiecznotrwałemu

wirowi i zgiełkowi, który niesie troski i smutki. Odrzuciwszy to wszystko,

ecie w Królestwie Szcz

ęś

cia; odrzuci

potraficie wtedy tylko, kiedy macie

nale

ycie wy

wiczony umysł, subtelne, wła

ciwie

ywione uczucia i sprawnie

opanowane ciało.

Skupianie si

, wnikanie w siebie, badanie wszystkiego, co małe i wielkie,

praktykowane by

musi codziennie. My

lcie, rozmy

lajcie, zastanawiajcie si

, aby

z dniem ka

dym znikały wszystkie małe przegrody, drobne słabostki; w ten sposób

drog

rozwa

ania stwarza

dziecie. To samo niechaj b

dzie z sercem: oczy

ść

cie

je, uczy

cie bezosobowym, silnym, wyrzu

cie wszelkie cienie małostkowo

ci,

samolubstwa, zazdro

ci, mizernych gniewów, usu

cie wszystkie drobne kamyki, które

rosn

z czasem w barykady. Rozum wasz i serce działa

powinny z doskonał

sprawno

. Kiedy za

posi

dziecie taki umysł i serce, nader łatwo ju

wam b

dzie

opanowa

ciało; nietrudno jest bowiem oderwa

od cielesnych pragnie

, po

żą

cierpie

, i traktowa

je tak tylko, jak si

traktuje pi

szat

. Zechciejcie

darowa

e powiem słów kilka o samym sobie: pami

tam,

e b

c kiedy

w Ooty

[Nilgiri, Indie] czyniłem do

wiadczenia, które nie udawały mi si

z pocz

tku, a

które pouczy

mnie miały w jaki sposób mógłbym oderwa

od własnego ciała i ujrze

je takim, jakim jest w istocie. Robiłem próby przez dwa lub trzy dni, mo

e nawet

przez tydzie

, i zrozumiałem wreszcie,

e na pewien przeci

g czasu potrafi

oderwa

od własnego ciała i spogl

na nie z poza siebie. Stałem na przykład przy

posłaniu, na którym le

ało moje ciało, bardzo to dziwne uczucie. Od tego dnia

zacz

ło si

zupełnie wyra

ne wra

enie oddzielania, rozdziału pomi

dzy tym, który

dzi, a tym, które jest rz

dzone. Ciało, miewaj

c swoje po

żą

dania, niepokoje,

pragnienia pogoni za uciechami, za własnym wył

cznym

yciem, ciało to nie powinno

nigdy znale

źć

w kolizji z naszym prawdziwym Ja. Dlatego kształtowa

winni

cie

wszystkie wasze ciała - umysłowe, wzruszeniowe i fizyczne, aby ka

de istniało

oddzielnie, a przecie

współpracowało razem. Tak by rozum powiedzie

mógł uczuciom:

"Macie odczu

to - a to, i

ść

wam wolno dot

d, nie dalej". To samo

żą

danie postawi

mog

uczucia ciału. Jeste

cie wtedy trzema oddzielnymi istno

ciami i jest wam z

tym znacznie lepiej;

ycie staje si

ciekawsze, bujniejsze. Nie jedn

jeste

cie

osob

, lecz trzema istotami; posiadacie trzy punkty widzenia, trzy stosunki do

dej rzeczy, trzy zainteresowania, trzy rado

ci. W ten sposób nauczycie si

stanowi

stk

wiata, cz

stk

cało

ci danego systemu, zamiast pozostawa

wył

czn

zamkni

w sobie osobowo

. Roztapiacie siebie - swoje potrójne "ja"

- w niezliczonych milionach innych ja

ni. Wszystkie walcz

wzdłu

tych samych

linii, chocia

wyra

siebie w ró

norodny sposób. Je

li zdołacie próbowa

tej

rozkoszy, wyhodowa

nale

ycie wszystkie trzy swoje istno

ci, uwolnicie si

rozlicznych wi

zów karmy; przekonacie si

cie wolni,

e odej

ść

potraficie od

wszelkich spraw ziemskich i zamieszka

na zawsze w Królestwie Szcz

ęś

cia. Da wam

to nowe zrozumienie, nie zaznan

rozkosz,

wie

y oddech

ycia. Pragniecie

zakosztowa

bólu do

wiadcze

, pragniecie wchłania

wra

enia, uczy

obserwowa

, uczyni

wszystko i wszystkiego zazna

, a jednak wolnymi by

od wi

zów.

Jeste

cie postronnym widzem, który nie waha si

sprawdza

, wa

, roztrz

dzi

: je

cie zdolni czyni

to dzie

cały i ka

dej dnia tego chwili - lecz bez

zbytniej powagi i nie bez iskry humoru - przekonacie si

, i

wrota Królestwa s

otwarte,

e wchodzi

wam wolno i wychodzi

i kl

ąć

do modlitwy wtedy i tam, gdzie

zechcecie. Oto jedyna rado

ść

yciu, jedyna rozkosz dla rozumnego człowieka; bo

przecie

ostatecznie rozumny człowiek nie zadowoli si

wiatem na czas zbyt długi,

musi posi

ąść

ponadto, musi mie

swoje sny, marzenia, wizje i pot

ęż

ne t

sknoty.

Bardzo niewielu spo

ród nas zasługuje na nazw

prawdziwie rozumnych ludzi: niewielu

lubi smak niebezpiecze

stw, próby, przygody, w

drówki; niewielu zna t

sknot

odkrywania rzeczy nowych. A przecie

zawsze stwarza

na nowo mo

emy, zawsze wali

przegrody, otwiera

okiennice, które skrywaj

jasno

ść

i przyciemniaj

Prawd

Wtedy prawdziw

rozkosz dadz

nam sny, marzenia, wizje pot

ęż

ne, wizje te bowiem

i marzenia s

Prawd

istotn

, s

rzeczywisto

, s

ywieniem, które umo

liwia

ycie. Musimy

, musimy mie

marzenia. Cho

my byli jak najbardziej konkretni

i nieskomplikowani, musimy pozwoli

sobie na ten jeden własny mistycyzm, na to

ycie

tajemne, ukryte przed innymi. Musimy posiada

własne płótno do tworzenia obrazu,

który upi

kszamy przez wieki, który zawsze dostarcza nam rado

ci tworzenia,

odnawiania, czynienia tego, co najbardziej czyni

pragniemy i co chroni nas przed

rzecz

straszliw

: zadowoleniem z samych siebie, poczuciem pozostawania wci

ąż

tym samem kole, w tej samej zagrodzie. Oto prawda, któr

dy z nas posi

ąść

winien.

Wszedłszy w krain

snu, ujrzawszy, si

wszy w marzenie, zawsze mo

emy powróci

w naszym Królestwie.

XI. OGRÓD ZACHWYCENIA

Chciałbym umie

wprowadzi

was do Królestwa Szcz

ęś

cia, nauczy

was

w prawdziwie

Rzeczywistym, oddycha

powietrzem czysto

ci niezmiernej i radowa

z samych

siebie w owej Krainie.

Chciałbym umie

wprowadzi

was do mego serca i my

li, by

cie zobaczyli rzeczy

wiata, jakimi s

w istocie, odczuli

wiat jako taki i

pocz

li wraz ze mn

ród

spraw naprawd

istotnych i trwałych. Nie wołam was; nie zapraszam ani zmuszam do

drowania poprzez krainy nieznane, poprzez sprawy nowe, których nikt nie

wiadczył i nie pami

ta. Pragn

i namawiam, aby

cie pozostali w Królestwie

Szcz

ęś

cia, czyli w

wiecie prawdziwej rzeczywisto

ci dlatego tylko,

e sami wiecie

o istnieniu tego nie

miertelnego schronienia, dlatego,

e sami odwiedzali

cie

to Królestwo,

yli

cie tam, marzyli i zaznawali jego wesela. Chciałbym,

eby

cie ju

nie wracali na ten padół nierealno

ci i przemijania, pozostaj

c na

zawsze w Prawdzie. Wielu z nas wkracza do owego istotnego Królestwa, do kraju
rzeczywisto

ci, jako do czego

obcego, dziwnego, nieznanego (tymczasem wła

nie ten

wiat,

wiat dost

pny zmysłom, jest naprawd

nieznany, przemijaj

cy, trywialny i

koniec ko

ców nic nie znacz

cy .

li raz weszli

cie i odetchn

wie

, cisz

, spokojem tego Królestwa -

wtedy nigdy ju

zapomnie

nie zdołacie tego, co rzeczywiste, tego, co jest samym

oddechem

ycia, tego, co ma cen

istotn

. Ju

nigdy nie zw

tpicie, ju

nigdy nie

dziecie cierpieli. Wtedy tylko przekonacie si

e nie idziecie

lepo w tropy

obce, lecz ku Absolutowi, ku wieczno

ci. Wtedy tylko stanowi

zaczniecie jedni

z Nim, który

yje we wszelkim stworzeniu. Wtedy tylko mo

ecie naucza

, wtedy

posi

dziecie j

zyk uczonego, serce m

drca i miło

nika. Wtedy tylko ukazywa

ecie

ludziom, jak nale

y uciec od trosk i smutków, od wszystkich spraw pospolitych, które

i przytłaczaj

w codziennym

yciu. Bo tu trzeba odnale

źć

samych siebie,

słucha

Głosu intuicji, cierpie

i uczy

z ka

dej drobnej rzeczy dnia

codziennego. Jak tylko posi

dziecie siebie - posiedli

cie tym samem Jego. On staje

ęś

was, jedni

z wami; jest tam gdzie wy, nie za

odr

Istot

, wył

czn

cało

w samotnej promienno

ci. Gdzie wy, tam On; On tam gdzie ka

dy,

kto

ył w Królestwie Szcz

ęś

cia i radował si

nim. Poniewa

znale

cie siebie,

znale

cie swoje prawdziwe Ja. Odk

d za

posiadacie Jego, mo

ecie zawsze wróci

ródłu. Posiadacie wtedy klucz do wszelkiej wiedzy, macie moc stania si

ęś

Wiekuistego Współczucia, Wiekuistego

ródła Wszechistnie

. Chciałbym móc udzieli

wam tego spojrzenia na rzeczy, tego odczucia rzeczy, przez was samych. Siedziałem
wczoraj w alei przed tym oto zamkiem. Wiecie jak rosn

tu drzewa, jedne drobne,

inne wysokie i jak razem tworz

sklepienie z gał

zi. I tam ujrzałem m

chwał

, moje

szcz

ęś

cie, wszystko, co stanowi moj

rzeczywisto

ść

ródło,

ycie wszystkich tych

drzew, wszystkich stworze

li za

zdołacie ujrze

Jego,

w Nim, zamkn

ąć

w Nim swe istnienie,

pozostaniecie w tym ogrodzie nie jako obcy widz, patrz

cy z daleka na kilka drzew

lub ró

. Istniej

ludzie, którzy zamieszkuj

ów ogród pełen słodyczy,

wie

ci,

czaru, spokoju i cichego poszeptu tysi

cy szmerów, ogród, którego powietrze pulsuje

oddechem wiekuistego pi

kna, siły, zdumiewaj

cej mocy i rzeczywisto

ci. Inni,

stoj

cy poza obr

bem tego cudnego ogrodu, widz

tylko wierzchołki drzew i nieco

mizernych kwiatów, nie zaznaj

c cienia, albowiem listowie ubogie jest na schn

cych

gał

ziach jesieni. Je

li raz wkroczyli

cie do ogrodu cudów, mo

ecie innym wr

czy

klucz i namawia

ich, by weszli tam sami, o własnych siłach. Mo

ecie te

wytłumaczy

, i

ogród ten, to Królestwo, nie jest otoczone

adnym murem, jedyn

urojon

przeszkod

stawiaj

ludzkie my

li i uczucia. Je

cie ju

weszli, nie

spogl

dacie z zewn

trz na

wiat wewn

trzny, lecz spogl

dacie na

wiat zewn

trzny

z przybytku prawdy, z ponad

ródła wszechrzeczy, z gł

bi prawdziwej Ja

ni.

cie posiedli klucz, mo

ecie zawsze wyj

ść

na zewn

trz, spojrze

na wi

gał

zie, na szcz

tki zwarzonych jesiennych kwiatów, na ubogie listowie; mo

ecie

zawsze wyj

ść

po nowe do

wiadczenia; poniewa

znacie ju

drog

powrotu do prawdziwej

wiedzy, do prawdziwego szcz

ęś

cia. Dlatego wła

nie, gdybym mógł, porwałbym was sił

i przemoc

. Je

li raz spojrzeli

cie na cud tego ogrodu i schwytali okiem cho

przelotn

jego wizj

, nie zadowolicie si

nigdy zewn

trznym widokiem rzeczy, ich

pozornym wdzi

kiem, zapragniecie zawsze powróci

, ujrze

obraz tamten, jeszcze

rozleglejszy, wyra

niejszy, bardziej promienny; je

li zostaniecie na zewn

trz,

ciga

was b

dzie tysi

ce przera

. Lecz z chwil

gdy wchodzicie pod schron

wieczno

ci, gin

natychmiast owe przera

enia, owe wi

zy rzeczy dolegliwych, cho

nie maj

cych

adnego znaczenia, owe w

tpliwo

ci, troski i przemijaj

ce cierpienia;

zaczynacie

wiecie chronionym i ukrytym, gdzie

jeno nieliczni, prawdziwi

poszukiwacze wiedzy, istotni wyznawcy, niezwyci

ęż

eni pionierzy. W ten to

wiat i

ść

winni

cie, w jedyny

wiat Prawdy, w

wiat nieprzemijania. W innych

wiatach

zmuszeni jeste

cie stwarza

smutki, przes

dy, dogmaty i wszelkie rzeczy

nieistotne. W tym

wiecie przestajecie istnie

jako osobowo

ść

wył

czna.

Jeste

cie cz

stk

wszystkiego, cz

stk

najdrobniejszego listka i najwspanialszego

drzewa, jeste

cie bowiem cz

stk

Jego, do Niego za

nale

y ów ogród, schronienie,

królestwo. Tam wszyscy

macie, tam

ja. Wszystkich nas ten sam Głos

wstrz

ąć

musi i przeszy

. Przekonacie si

, o ile bardziej natchniony, po

żą

dany

i bujniejszy jest tamten

wiat, ni

li ten. Lecz

eby go zdoby

musicie si

wiczy

Głos stanie si

w was tak d

czny, tak czysty i niemilkn

cy,

e ka

e wam i

ść

naprzód ku Królestwu, ku tej oazie pi

kna po

ród

wiata - po

ród wszystkich

wiatów.

Chciałbym, aby

cie mogli

ze mn

, jest to bowiem

ródło, z którego sam pij

schronienie, które mnie osłania. Chciałbym podzieli

z ka

dym tym, co sam

znalazłem. Kiedy raz zakosztujecie tego smaku, jakom ja zakosztował, nie zdołacie
go ju

nigdy zatraci

, lecz b

dziecie odnajdywa

wci

ąż

na nowo. Je

cie go nie

poszukiwali, nie walczyli o jego zdobycie, nie potraficie zrozumie

co to oznacza,

jak

posiada sił

, jak

daje podniecaj

ambicj

, jakie uniesienie, jakie

oczarowanie. To nie sentyment, to sama Prawda, sok

ywotny wszystkich rzeczy, ich

tre

ść

; dlatego jest tak

ywa, tak realna; dlatego, je

li zechcecie dokona

wielkich

rzeczy, tworzy

pot

ęż

nie i

szlachetnie, wej

ść

musicie do Królestwa,

ogrodzie zachwycenia, radowa

jego cieniem, woni

rozlicznego kwiecia,

pobrz

kiem mnogich rojów pszczelich.

w tym ogrodzie, to znaczy

yciem

wielkim, szlachetnym, na wy

ynach doskonało

ci; tak wi

c, co tylko uczynione jest

w sposób wieczny i trwały, musi by

uczynione z wy

yn owego schronienia, musi

wypływa

z tego

ródła, musi pochodzi

z tego Królestwa. Wszystkie próby,

przedsi

wzi

cia, wysiłki i czyny id

na marne, je

li nie s

trwałe, je

li s

zmienne

i przemijaj

ce. Tote

, je

li wszystko, co czynicie, nosi piecz

ęć

tego Królestwa,

dzie godne przyj

cia przez wszystkich ludzi, wszystkich bogów, wszystkie

Królestwa Natury; albowiem to Królestwo jest dziedzin

bogów, krain

ideału,

ródłem wszystkich uczu

i czynów.

Musicie sami zda

sobie spraw

, dlaczego i po co szukacie tego ogrodu i schronu.

Z chwil

, gdy wiedzie

to b

dziecie, nie potrzebujecie ju

walczy

o zatrzymanie

tej wiedzy - ona sama was nie opu

ci. Nie potrzebujecie obawia

e wam zniknie

z powodu waszych bł

dnych wyst

pków, mizernych po

żą

, małostkowych trosk. Jak

kny obraz, jak miła oczom wizja, powraca

dzie zawsze w chwilach uspokojenia

lub odwrotnie gwałtownego zm

cenia spokoju. Pozostanie zawsze jako tło pami

waszej. Mo

ecie zawsze schroni

do tego ogrodu, uciec tam od

wiata złudze

w którym si

obracacie. Znajd

cie jeno siebie, usłyszcie zew. Prze

trzeba tysi

tpie

, trwóg, postawi

niezliczon

ilo

ść

pyta

, zanim odnale

źć

na ów Głos

prawdziwy. Do tego czasu oby

cie nie zaznali spokoju, uciszenia, zadowolenia, ni

szcz

ęś

cia, wszystko inne jest bowiem nierzeczywiste, a On jest ideałem najwy

szym,

istot

najgł

bsz

zrozumienia.

Czy widzieli

cie kiedy, jak ciche wody le

żą

c pod doskonale jasnym niebem, odbijaj

w sobie cie

najl

ejszy, ka

dego ptaka, lec

cego nad toni

i ka

dy obłok niesiony

leciuchnym podmuchem wiatru? Oto nagle drobny owad dotyka fal i m

ci ich gład

spokojn

, ju

niknie obraz. Ten mały owad na powierzchni wód, kłóci cał

kno

ść

wiata, wreszcie znika i wtedy powraca znowu uspokojenie, cicho

ść

, doskonała

przejrzysto

ść

odbicia. Musicie strzepn

ąć

ten mały okruch, który gmatwa

rzeczywisto

ść

; nale

y bez miłosierdzia zabi

ten drobny twór. Jest nim wył

czna

osobowo

ść

, wasze oddzielne "ja".

Dopóki mo

ecie odbija

w sobie Królestwo Szcz

ęś

cia z cał

pewno

, z cał

wiedz

e odbicie to jest równie doskonałe jak samo Królestwo, dopóki cali jeste

cie tym

tylko odbiciem - dopóty

aden drobny owad,

aden wiatr w

drowny nie zdoła zm

cichej toni waszego

ycia; lecz wtedy tylko zdolni b

dziecie odbija

w sobie

kno

ść

Królestwa, je

li zdołacie odnale

źć

swoje prawdziwe Ja i

gle w owym

Królestwie. Wtedy On stanie si

waszym wieczystym towarzyszem. Wtedy nosi

w sobie

dziecie owo uspokojenie zupełne, daj

ce niezmiern

moc i pot

, albowiem

odnale

cie siebie i

yjecie w

ród tego, co nie

miertelne, co wieczyste, co godne

posiadania. Chciałbym móc pchn

ąć

was ku czynowi, by

cie musieli tworzy

, marzy

przeczuwa

. Ale pchn

ąć

musicie sami siebie, musicie sami sobie da

ostrog

ostrze tej ostrogi poczujecie wtedy tylko, kiedy usłyszycie zew. Głos ów wzywa
ci

gle, nieustannie, natarczywie; im pot

ęż

niejsze jego brzmienie, tym wi

ksza

szlachetno

ść

poczyna

waszych - tym wi

ksza siła, tym mocniejsze pragnienie wej

cia

do ogrodu zachwycenia, do Królestwa Szcz

ęś

liwo

ci.

XII. WIECZYSTY TOWARZYSZ

Jak piorun, pełen pot

gi, grozy i tajemnicy, tak jest zew Prawdy w duszy silnego

człowieka. I jako huk piorunu przerzucaj

sobie szczyty górskie, jak szczyt ka

chwyta go i odbija dalej, tak i Głos Jego - Naszego władcy, prawodawcy, kierownika
i przyjaciela - brzmi w duszy człowieka d

ążą

cego w

lady doskonałej Prawdy, Prawdy

przez siebie stworzonej. Jak szczyt pełen zwartej mocy, pot

gi, godno

ci i

majestatu, taki jest człowiek, który odnalazł siebie, stworzył ideał własny i
ruszył ku swemu celowi. Człowiek taki jest cenny i powinien by

przewodnikiem innych

ludzi, powinien stwarza

i odnawia

siły tych, którzy s

słabi, którzy pozostaj

jeszcze w dolinach i na równinach, tam bowiem huk piorunu nie jest pot

ęż

ny jak po

ród

szczytów, gdzie jeno silny człowiek radowa

nim zdoła w uroczystej a ogromnej

powadze. Człowiek za

słaby, mieszkaniec równin nie odczuje wspaniałego pi

kna

piorunowego głosu. Silny zosta

winien przewodnikiem pełnym rado

ci, dla niego

bowiem ów Głos pi

kna i mocy oznacza koniec poszukiwa

, pocz

tek nowego

ycia.

Niechaj człowiek silny b

dzie równie radosny jak owe wierzchołki drzew, owe wiotkie

gał

zie i drobne li

cie, igraszki wichrów w

drownych i ulubienic sło

ca, które

zachwycone w

wietliwo

ci promieni, albowiem bliskie s

niebios. Nie znaj

walki, ani znu

enia; pełne s

sił

ywotnych, a jednak poddaj

kko, nie znaj

co opór. Nie wiedz

c nic o korzeniach-

ywicielach, wbitych mocno w gł

b ziemi,

walcz

cych i rosn

cych nieustannie, a wstrz

sanych niepokojem, czy wy

ywi

zdołaj

owe zielone wysoko

ci. Tak

moc walki i tak

pot

tworzenia daje Królestwo

Szcz

ęś

cia. Je

li człowiek znajdzie w sobie wielk

sił

a zarazem ogromne wesele,

wielk

waleczno

ść

a zarazem gł

boki zachwyt nad

yciem, moc rozrostu a zarazem

doskonał

sko

czono

ść

kształtu, człowiek ten poczuje, i

nosi w sobie Wieczystego

Towarzysza i gdziekolwiek jest, gdziekolwiek oddycha, nie b

dzie ju

sam ani

opuszczony, ni nad przepa

cy, lecz kroczy rado

nie prost

drog

, wiod

nieomylnie do Królestwa Szcz

ęś

cia. Przekona si

wtedy, jak przekonało si

tylu

Hindusów, miłuj

cych Szri Kriszn

, i

On ukazał si

im, albowiem pragn

li Go za

towarzysza i hodowali w sercach niemilkn

za Nim t

sknot

. On był ich towarzyszem,

ich rado

, ukojeniem i stawał si

coraz inny, zale

nie od stopnia ich własnego

rozwoju, od rozrostu ich umysłu i serca. Był tym, czym oni sami Go uczynili, czym
pragn

li, aby stał si

- Bogiem, lub zwykłym przyjacielem, wielkim w

drownikiem

lub leniwym towarzyszem, wielkim twórc

lub słabym burzycielem. Kształt jego

zewn

trzny zale

ał od kształtu ich t

sknoty, od ich serc, które cierpiały i znalazły

nowy oddech

ycia.

Tak samo jest z ka

dym z nas, którzy szukamy Jego, wcielenia Królestwa

Szcz

ęś

liwo

ci. Ukazuje nam si

takim, jakim Go ujrze

pragniemy. Jest, jacy sami

jeste

my. Jest - w jaki kształt go wrze

bimy. Dlatego te

, dopóki trwa t

sknota,

dopóty trwa pragnienie pozostawania z Nim, poj

cia Go, radowania si

z Nim - jest

rzecz

oboj

, jaki b

dzie nasz stopie

rozwoju. Oto jedyna

yciodajna prawda

ycia. Albowiem On jest wcieleniem wszystkiego i dopóki rozumiemy w sercu naszym

tre

ść

tej Prawdy w całej jej prostocie, przebywamy z Nim Wiekui

cie. Na pocz

tku

jednak zaistnie

musi pragnienie, przeogromna t

sknota, nat

ęż

one rozpłomienienie,

as znajdziemy wreszcie ów ogród, w którym stwarza

dziemy mogli wizerunek Jego,

który jest wiekuisty. Kilka miesi

cy temu szukałem Go powsz

d, we wszystkich

rzeczach i pragn

łem nieustannie widzie

wszystkie rzeczy poprzez Niego. Chciałem,

by oczy moje stały si

oczyma Jego i ujrzały wszystko małe czy du

e, martwe czy

ywe poprzez Niego. Pragnienie to było coraz gor

tsze, a

wreszcie stało si

moim

oddechem i jak tylu dawnych Hindusów, jak tylu mistyków rozproszonych po

wiecie,

którzy szczerze t

sknili do Prawdy, szukali, cierpieli i wreszcie odnale

li Jego

- tak i ja znalazłem Go wreszcie. I odt

yłem ju

w ogrodzie niezliczonych ró

w ogrodzie nieprzebranych woni, w zachwyceniu, wdycham to upojne powietrze, to
powietrze jedyne, które daje mi wzrasta

, poi mnie sił

, daje

ywotno

ść

memu

umysłowi, sercu, całej istocie. Posiadaj

c ow

sił

musz

jej udziela

, nie mog

zatrzyma

dla siebie.

Przed kilku dniami wyszedłem na przechadzk

, id

c, czułem

e id

z Nim, z moim

Wieczystym Towarzyszem. Szedłem czas jaki

, poczym usiadłem pod drzewem, my

tylko o tej rzeczy jedynej; spojrzałem i oto pojawił si

przede mn

, oto siedział

przede mn

; wtedy ujrzałem jak ubóstwia Go natura. Wielbiły Go drzewa i

bła traw

i lekki wietrzyk. W miar

jakem patrzył, w miar

jak dusza moja nabierała sił w

ekstazie, dreszcz mnie przebiegał i poj

łem,

em jest jako On, nie istniała ró

nica,

stanowiłem ju

stk

Jego; nie mogłem odró

odr

bnej osobowo

ci; nie mogłem

oddzieli

siebie od wiekuistego. I kiedym oddychał tam samem co On powietrzem,

poj

łem, co znaczy

w Królestwie Szcz

ęś

cia, igra

w ogrodzie zachwycenia;

poj

łem, co znaczy spogl

na kwiaty i na obcych przechodniów, id

cych drog

Wszystko stało si

stk

Jego, albowiem wszyscy szukaj

cy, cierpi

cy i szcz

ęś

liwi

na wieki Jego własno

. I b

c w nim - zrozumiałem. Dlatego te

wszyscy spo

ród

nas, którzy czuj

pot

ęż

sknot

za Prawd

, musz

zrozumie

, i

bez Niego, który

jest Wcieleniem Prawdy - nic nie pojm

i nie potrafi

zwyci

ęż

wył

cznej

osobowo

ci; musimy zamkn

ąć

Jego w po

ród Istoty naszej i wtedy promieniowa

, niby

iskry tryskaj

ce z ogniska. Kiedym si

znajdował w stanie owego zachwytu - nic w

tym nie ma dziwnego, ani nienormalnego, ani te

nadnaturalnego - kiedym trwał,

powiadam w owej wzniosłej ekstazie, przekonałem si

, i

nie istniej

adne

przegrody pomi

dzy mn

, a Królestwem Szcz

ęś

cia; zerwałem wszystkie zasłony,

kryj

ce miejsce

tych; wkroczyłem do ogrodu i odrzuciłem precz wszystko,

co kryje wizerunek doskonało

ci.

I je

li zechcecie i

ść

ze mn

, pami

taj

c, i

ść

nie nale

lepo, tedy id

my razem

i sta

my si

towarzyszami. Poka

żę

wam jasn

wizj

ogrodu zachwycenia, poka

żę

wam

Królestwo Szcz

ęś

cia, dziedzin

wieczno

ci, przybytek, gdzie istnieje

tych. Lecz posiada

musicie oczy widz

ce, mózg dobrze wy

wiczony, subtelny i

zdolny do szerokich os

dów; musicie mie

serce pełne owej ogromnej miło

ci, miło

bezosobowej, miło

ci, która nie zna przygód, wyró

nie

ani przes

dów. Posiada

musicie sił

do pracy, zdolno

ść

pania po upalnych równinach i pi

cia si

chłodne szczyty; mie

musicie dusz

nie l

kaj

pokus, pozna

liczne trwogi,

nie zazna

zadowolenia z siebie, a ponad wszystkim winni

cie mie

wielko

ść

która pochodzi z bogatego do

wiadczenia, by móc oceni

kno

ycia w ogrodzie

zachwytu. Je

li w

lad za mn

do ogrodu tego pójdziecie i poszukacie tam Prawdy,

znajdziecie Prawd

najprostsz

, najczystsz

, nektar bogów najbardziej szlachetny

i słodki. Jest to Prawda jedyna, jedyny ołtarz do modlitwy. I oto zako

czenie.

Prawda najprostsza mo

e zosta

osi

gni

ta tylko drog

bogatych do

wiadcze

przyj

ść

e tylko przez ekstaz

miło

ci, przez olbrzymie po

cenie; znajdziecie

w niej schron w czas upału i burzy, w czas walk, trosk i bólów. Raz znalazłszy,
nie odczujecie ju

tpliwo

ci ani nawet waha

, albowiem wtedy jeste

cie władc

ideałem tysi

cy, pomocnikiem licznych rzesz, jeste

cie drogowskazem dla tych,

którzy krocz

na o

lep i nie widz

i walcz

w ciemno

ci.

Odk

d i

ść

emy razem po

cie

ce wiekuistego pokoju, prowadz

cej do Królestwa

Szcz

ęś

cia, nie istnieje ju

rozł

ka ni osamotnienie, ni w

tpliwo

ść

osi

gni

cia -

tego osi

gni

cia, które jest doskonało

wiatłem; wtedy bowiem jeste

cie sami

wcieleniem tego wszystkiego, czego szukacie. I kiedy kroczycie po owej drodze,
sycicie si

weselem wieczystego ogrodu i kryjecie przed sło

cem w cienisto

drzew, wtedy

my wszyscy przyjaciółmi i wieczystymi towarzyszami, wtedy wszyscy

tworzymy w obliczu Jego, który jest

tym

tych. I kiedy wreszcie

zakosztujecie tego nektaru

ycia, zachowa on wam wieczn

młodo

ść

, chocia

zaznacie

bogatych do

wiadcze

, wylejecie niemało łez, wycierpicie wiele, istnie

w was nie

przestanie bij

ce perliste

ródło, które da wam wieczn

pełni

, młodo

ść

i rado

ść

jako gwiazd

wspaniał

ród ciemnej nocy, albowiem znacie ju

wszystko i

unicestwione w was zostało wył

czne "ja", ów burzyciel Prawdy, ów Prawdy

odmieniacz. Tak wi

c, je

li chcecie i

ść

za mn

- musicie wszyscy ruszy

ku owym

wrotom, które dziel

od ogrodu wieczno

ci, odnajdziecie tam liczne klucze. Ka

e wzi

ąć

klucz i wej

ść

. Musicie jednak pozna

niezmiern

rozkosz zanim

wejdziecie do Królestwa Szcz

ęś

cia; wtedy pojmiecie,

cie władc

e zatrzymało

dla was koło narodzin i zgonów. Wtedy odnajdziecie wieczysty schron, wieczn

Prawd

, utracicie wył

czne swoje "ja" i stwarza

dziecie nowe

wiaty, nowe

królestwa, nowe schronienia dla bli

nich.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Jiddu KRISHNAMURTI KRÓLESTWO SZCZĘŚCIA
Krishnamurti J Krolestwo Szczescia
Jiddu KRISHNAMURTI KRÓLESTWO SZCZĘŚCIA
Jiddu Krishnamurti Krolestwo Szczescia
Krishnamurti Jiddu Krolestwo szczescia
Krishnamurti Jiddu Królestwo szczęścia
Krishnamurti Jiddu Krolestwo
Pełnia szczęścia raport
Jak osiągnąć szczęśćie poprzez minimalizm
SZCZĘŚLIWY TEN CO UKOCHAŁ, WYPRACOWANIA J.POLSKI
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I PÓŁNOCNEJ IRLANDII, WNPiD, moje, ChomikBox, współczesne sy
aby dzieci nadpobudliwe byly szczesliwe i zdrowsze, edukacja, psychologia
pogaństwo w kościele krd Ratzinger, Poszukiwanie szczęścia, Powszechne szaleństwo
Bajka o ocalonym królestwie, psychologia ogólna
Polityka szczęścia, Bezpieczeństwo Wewnętrzne - Administracja Bezpieczeństwa Wewnętrznego WSAiB, Po
30 kroków do szczęścia

więcej podobnych podstron