Ulotka informacyjna na temat MRSA dla pacjentów, krewnych i opiekunów

Co to jest MRSA i jaki ma wpływ na pacjentów i otaczających ich ludzi – rodzinę i znajomych, lekarzy,
pielęgniarki i pozostałych pacjentów?

Pyt.
Odp.

Co oznacza akronim MRSA?
MRSA oznacza „Methicillin Resistant Staphylococcus Aureus,” czyli gronkowiec złocisty oporny
na metycylinę.

Pyt.
Odp.

Co to jest MRSA?
MRSA to rodzaj bakterii o nazwie gronkowiec złocisty. Bakteria ta zasiedla skórę oraz błony
śluzowe nosa u jednej trzeciej populacji ludzkiej.
Bakteria MRSA jest niegroźna dla ludzi, którzy mają ją na skórze i/lub na błonach śluzowych
nosa. Nosi to nazwę kolonizacji.

Jednak gdy organizm ten dostanie się do ciała poprzez rany, obrażenia, itd. osoba taka może
zostać zakażona.

Pyt.
Odp.

Co powoduje MRSA i jak się rozprzestrzenia?
Na zakażenia gronkowcem złocistym narażone są osoby z obrażeniami ciała lub po zabiegach
chirurgicznych. Osoby przebywające w szpitalu są szczególnie podatne, ale gronkowiec
zazwyczaj nie atakuje ludzi zdrowych.
Zdarza się, że bakteria rozprzestrzenia się w szpitalu z jednej osoby na drugą. Może się również
zdarzyć, że rozprzestrzeni się wśród ludzi, którzy nie mieli styczności ze szpitalami.

Pyt.
Odp.

Skąd wiadomo, że ktoś ma MRSA?
Obecność MRSA można stwierdzić pobierając wymaz lub próbki. Lekarz lub pielęgniarka
pobierze wymaz z błony śluzowej nosa, pachwiny i/lub skóry albo próbkę moczu lub plwociny.
Następnie prześle je do laboratorium do analizy.
Jeżeli laboratorium wyhoduje MRSA z tych próbek, może zajść konieczność dalszych badań.
Wyniki tych badań pozwolą lekarzowi zdecydować, jakiemu leczeniu należy poddać taką osobę.

Pyt.
Odp.

Czy MRSA można leczyć?
Tak. MRSA reaguje na niektóre leki i terapie, w zależności, jak rozległe jest zakażenie. Chociaż
to prawda, że MRSA jest szczepem bakterii opornym na powszechnie stosowane antybiotyki,
lekarze mogą podać inne antybiotyki, aby zakażenie ustąpiło.
Jeżeli skóra lub błony śluzowe nosa są skolonizowane gronkowcem złocistym, lekarz może
zalecić antyseptyczny żel do mycia ciała i krem do nosa.
Powierzchowne infekcje można leczyć stosując krem zawierający antybiotyk, ale w przypadku
poważniejszych zakażeń, może być to antybiotyk w tabletkach lub w kroplówce.

Pyt.
Odp.

Czy MRSA zmienia coś w opiece?
Tak, ale jedynie w szpitalu, gdyż przebywają tam inni podatni pacjenci. MRSA ma wpływ na to,
jak opiekujemy się zakażonym chorym. Jest bardzo prawdopodobne, że taki chory zostanie
umieszczony w separatce. Przedsięwzięcie takiego środka zapobiegnie rozprzestrzenianiu się
MRSA w obrębie szpitala.

Pyt.
Odp.

Czy dozwolone są odwiedziny?
Tak. MRSA jest niegroźny dla zdrowego organizmu, w tym dla kobiet w ciąży, dzieci i niemowląt.
Jednak odwiedzający muszą pamiętać, by umyć ręce specjalnym żelem przed i po odwiedzinach
jak również nie używać żadnych sprzętów i nie siadać na łóżku.
Jeżeli osoba z długotrwałymi problemami zdrowotnymi chciałaby przyjść w odwiedziny, należy
zawczasu zapytać o to pielęgniarki.

Pyt.
Odp.

Czy istnieje konieczność dłuższego pobytu w szpitalu?
Większość pacjentów, u których zasiedliły się bakterie MRSA, zazwyczaj nie pozostaje w szpitalu
na dłużej, ale ci, u których wystąpiło zakażenie, muszą pozostać w szpitalu do czasu ustąpienia
zakażenia.

Pyt.
Odp.

Czy zaistnieje konieczność leczenia w domu?
Osobie, u której zasiedliły się bakterie MRSA, mogą zostać przepisane kremy i żele do mycia
ciała, zwłaszcza, jeżeli ma być ponownie przyjęta do szpitala.
Może zajść konieczność dalszego leczenia w domu po pobycie w szpitalu. Pielęgniarka
środowiskowa lub pielęgniarka z przychodni może przyjść zmieniać opatrunki. Należy zapoznać
się z poradami „Nowoczesnych metod leczenia MRSA w domu” zamieszczonymi poniżej.

Nowoczesne metody leczenia MRSA w domu

Mycie rąk, ciała i
głowy:

Należy stosować antyseptyczny roztwór zamiast mydła i szamponu do
czasu zakończenia kuracji (od 5 do 7 dni).
Nanieść bezpośrednio na wilgotną skórę lub włosy i myć tak długo, jak
zalecono.
Aby zminimalizować podrażnienia, przed nałożeniem antyseptycznego
mydła lub szamponu, zawsze należy zmoczyć skórę, a po umyciu,
dokładnie spłukać. Głowę należy myć przynajmniej dwukrotnie w czasie
kuracji dołączonym antyseptycznym roztworem.
Należy brać prysznic lub kąpiel przynajmniej co drugi dzień; po każdym
myciu, wytrzeć się świeżym ręcznikiem. Nikt inny nie powinien używać
ręcznika osoby stosującej kurację.
Zalecamy, aby po kąpieli zakładać świeżo upraną bieliznę, koszulę,
skarpetki, itd. i zmieniać piżamę, prześcieradła i poszewki.
Używane ubranie, prześcieradła i ręczniki można bezpiecznie prać w
pralce lub ręcznie. Stosować taki cykl prania (60°C lub więcej), na jaki
pozwala na to materiał.

Maść do nosa:

Patyczkiem z wacikiem lub małym palcem należy wprowadzić niewielką
ilość maści do każdego nozdrza, a następnie rozetrzeć nozdrza, aby
rozprowadzić maść. Należy pamiętać o umyciu rąk.

Krem na ranę:

Lekarz/pielęgniarka poinformują gdzie i jak stosować krem i jak często.

Pyt.
Odp.

Czy rodzina będzie bezpieczna?
Tak. MRSA stanowi jedynie ryzyko dla osoby chorej, lub która ma cewnik, lub której umieszczono
inną rurkę na stałe. MRSA nie zagraża ludziom zdrowym.
Należy pamiętać o myciu rąk i dopilnować, aby nie używać tych samych ręczników, myjek,
gąbek, itd.

Zapobieganie

Aby zminimalizować ryzyko zakażania podczas pobytu w szpitalu, należy przedsięwziąć
następujące środki ostrożności:
• Utrzymywać ręce i ciało w czystości. Można wziąć ze sobą mydło i chusteczki odświeżające

jak również maszynkę do golenia.

• Zawsze

myć ręce po korzystaniu z toalety lub sedesu pokojowego (ściereczki do wycierania

są dostępne w Norfolk & Norwich University Hospital dla pacjentów, którzy nie są w stanie
dojść do umywalek).

• Zawsze

myć ręce lub wycierać je wilgotną ściereczką przed posiłkiem.

• Dopilnować, by łóżko było utrzymywane w czystości i informować personel o braku należytej

czystości w toaletach bądź łazienkach.

• W przypadku wątpliwości co do higieny, bez obawy należy pytać lekarza prowadzącego lub

pielęgniarkę, czy umyli ręce.

UWAGA: Jeżeli chory ma MRSA lub zetknął się z bakterią MRSA, niezwłocznie powinien
powiadomić personel medyczny leczący go.

W celu uzyskania dalszych informacji, należy skontaktować się z lekarzem w szpitalu lub
pielęgniarką, przychodnią lub z zespołem ds. kontroli zakażeń (Infection Control Team).

Departament ds. Kontroli Zakażeń

Zarządzanie ryzykiem

Norfolk and Norwich University Hospital NHS Trust

Data wydania: maj 2006 Wznowienie: maj 2007