Ekonomia Matematyczna 14.06.2010
Nazwisko i Imi˛e
Rozwi ˛
azania
Indeks
1
2
3
4
5
6
×
Zadanie 1
Przychód firmy R jest iloczynem ceny oraz ilo´sci sprzedanego dobra, tj. R(p) = p q(p), gdzie q(p) jest
funkcj ˛
a popytu.
(a) [2 p] Zapisa´c przychód kra ´ncowy dR/dp przy pomocy formuły zawieraj ˛
acej elastyczno´s´c cenow ˛
a popytu
(p)
.
(b) [1 p] Je ˙zeli elastyczno´s´c cenowa (p) jest w warto´sciach bezwzgl˛ednych wi˛eksza ni ˙z 1 (popyt o du ˙zej
elastyczno´sci) to jak zmieni si˛e przychód firmy przy zwi˛ekszeniu ceny?
(c) [3 p] Niech popyt b˛edzie zadanych funkcj ˛
a q(p) = a − b p, gdzie a, b > 0. Przy jakiej cenie p elastyczno´s´c (p)
wyniesie 1 (w warto´sciach bezwzgl˛ednych).
Rozwi ˛
azanie.
(a) Przychód firmy jest zadany wzorem R(p) = p q(p), pomijaj ˛
ac argumenty mamy zatem ci ˛
ag przekształce ´n
R = p q
dR
dp
= q + p
dq
dp
dR
dp
= q
1 +
p
q
dq
dp
dR
dp
= q 1 + (p)
Ostatnie równanie mo ˙zna równie ˙z zapisa´c w nast˛epuj ˛
acy sposób
dR
dp
= q 1 − |(p)|
,
(1)
korzystaj ˛
ac z faktu, ˙ze wyra ˙zenie (p) jest ujemne.
(b) Korzystaj ˛
ac z formuły (1) wiemy, ˙ze je ˙zeli |(p)| > 1 do oczywi´scie przychód kra ´ncowy dR/dp < 0 a wi˛ec
przychód spadnie.
(c) Aby rozwi ˛
aza´c zadanie obliczamy elastyczno´s´c otrzymuj ˛
ac
(p) =
p
q
dq
dp
=
−b p
a − b p
.
Przyrównuj ˛
ac powy ˙zsze równanie do −1 otrzymujemy
−b p
a − b p
= −1 ⇒ p =
a
2 b
.
Zadanie 2
Dane jest równanie ró ˙zniczkowe postaci
¨
x + ˙
x + x = t + 1.
(2)
(a) [5 p] Poda´c rzeczywiste rozwi ˛
azanie ogólne.
(a) [1 p] Poda´c równanie asymptoty uko´snej wykresu rozwi ˛
azania równania (2) dla t → +∞ (uzasadni´c lub
obliczy´c).
Rozwi ˛
azanie.
(a) Rozwi ˛
azujemy równanie jednorodne postaci
¨
x + ˙
x + x = 0.
Wielomian charakterystyczny jest postaci w(r) = r
2
+ r + 1
. Otrzymujemy dwa pierwiastki zespolone postaci
r = −
1
2
± i
√
3
2
.
Rozwi ˛
azanie równania jednorodnego jest zatem postaci
x(t) = e
−t/2
C
1
sin
√
3
2
t
!
+ C
2
cos
√
3
2
t
!!
.
Całk˛e szczególn ˛
a równania (2) znajdujemy u ˙zywaj ˛
ac funkcji testowej postaci u(t) = a + bt. Wstawiaj ˛
ac j ˛
a do
równania (2) otrzymujemy równo´s´c wielomianów
0 + b + a + bt = t + 1
bt + (a + b) = t + 1
sk ˛
ad b = 1 oraz a = 0. Ostatecznie rozwi ˛
azanie równania (2) jest postaci
x(t) = e
−t/2
C
1
sin
√
3
2
t
!
+ C
2
cos
√
3
2
t
!!
+ t.
(b) Wskazanie asymptoty uko´snej dla t → +∞ jest proste je ˙zeli zauwa ˙zymy, ˙ze pierwszy składnik sumy zbiega
do zera i pozostaje tylko składnik t, który jest liniowy. St ˛
ad asymptota uko´sna jest postaci x = t.
Zadanie 3
Dany jest układ rówa ´n ró ˙zniczkowych postaci (dynamika replikatora w grze anty-koordynacyjnej
dla dwóch populacji)
(
˙
x = (x − 1) x (2 y − 1)
˙
y = − (2 x − 1) (y − 1) y
(3)
Układ (3) rozpatrujemy tylko (!) na kwadracie (x, y) ∈ [0, 1] × [0, 1].
(a) [2 p] Znale´z´c wszystkie równowagi.
(b) [4 p] Zbada´c typ równowag (siodło, ´zródło, ognisko) lub stwierdzi´c, ˙ze na podstawie wprowadzonych
twierdze ´n nie mo ˙zna okre´sli´c stabilno´sci równowagi. Naszkicowa´c portret fazowy.
Rozwi ˛
azanie.
(a) Posta´c równa ´n jest bardzo prosta. Pierwsze równanie f
1
= (x − 1) x (2 y − 1)
zeruje si˛e tylko je ˙zeli x = 0, 1
lub y = 1/2. Podobnie drugie równanie f
2
= − (2 x − 1) (y − 1) y
zeruje si˛e tylko gdy y = 0, 1 lub x = 1/2. Z
dziewi˛eciu kombinacji znajdujemy łatwo pi˛e´c tych, które rzeczywi´scie s ˛
a równowagami. S ˛
a to pary (0, 0), (0, 1),
(1, 0)
, (1, 1) i (1/2, 1/2).
(b) Aby znale´z´c typ równowagi obliczamy macierz Jacobiego, która jest postaci
J (x, y) =
(2 x − 1) (2 y − 1)
2 (x − 1) x
−2 (y − 1) y
− (2 x − 1) (2 y − 1)
.
Obliczaj ˛
ac warto´sci J dla poszczególnych punktów otrzymujemy
J (0, 0) = J (1, 1) =
1
0
0
−1
oraz
J (1, 0) = J (1, 0) =
−1 0
0
1
.
2
Konsekwentnie wszystkie równowagi w wierzchołkach kwadratu (równowagi w strategiach czystych) s ˛
a
siodłami i s ˛
a niestabilne. Obliczaj ˛
ac J w równowadze (1/2, 1/2) otrzymujemy
J (1/2, 1/2) =
0
−1/2
1/2
0
.
Warto´sci własne tej macierzy to ±i/2, a wi˛ec na podstawie przedstawionych na wykładzie twierdze ´n nie mo ˙zna
stwierdzi´c jakiego typu jest ta równowaga
1
.
Zadanie 4
Dany jest układ równa ´n ró ˙zniczkowych postaci
˙
x
1
= −2x
1
+ x
2
˙
x
2
= (2x
1
− 4x
2
− 2x
3
)/3
˙
x
3
= (−x
1
+ 2x
2
− 5x
3
)/3
(4)
(a) [6 p] Znale´z´c rozwi ˛
azanie ogólne.
Rozwi ˛
azanie.
(a) Zapisujemy macierz układu
A =
−2
1
0
2
3
−
4
3
−
2
3
−
1
3
2
3
−
5
3
a nast˛epnie obliczamy warto´sci własne. Wielomian charakterystyczny jest postaci
w(r) = −
2 −r −
5
3
3
+
−r −
5
3
−r −
4
3
+
4
9
(−r − 2) +
2
9
= − (r + 1) (r + 2)
2
,
sk ˛
ad r
1
= −1
(krotno´s´c algebraiczna 1) oraz r
2
= −2
(krotno´s´c algebraiczna 2). Obliczamy wektory własne. Dla
warto´sci r
1
jest to trywialne i jako wektor własny mo ˙zemy przyj ˛
a´c h
1
= [2, 2, 1]
.
W przypadku r
2
mamy
A − r
2
I =
0
1
0
2
3
2
3
−
2
3
−
1
3
2
3
1
3
∼
0
1
0
2
3
2
3
−
2
3
−1
2
1
∼
0
1
0
2
2
−2
−1
2
1
∼
0
1
0
1
1
−1
−1
2
1
∼
0
1
0
1
1
−1
0
3
0
∼
0
1
0
1
1
−1
0
1
0
∼
0
1
0
1
1
−1
0
0
0
∼
0
1
0
1
0
−1
0
0
0
.
Jako wektor własny mo ˙zemy przyj ˛
a´c wektor h
2
= [1, 0, 1]
. Poniewa ˙z krotno´s´c geometryczna wynosi 1 wi˛ec
musimy doliczy´c seri˛e korzystaj ˛
ac z równania
Ah
3
= r
2
h
3
+ h
2
sk ˛
ad otrzymujemy macierz rozszerzon ˛
a układu postaci
0
1
0
1
2
3
2
3
−
2
3
0
−
1
3
2
3
1
3
1
∼
0
1
0
1
1
0
−1
−1
0
0
0
0
.
1
Mo ˙zna pokaza´c u ˙zywaj ˛
ac innych metod, ˙ze jest to centrum.
3
Konsekwentnie jako wektor z serii mo ˙zemy przyj ˛
a´c h
3
= [0, 1, 1]
.
Rozwi ˛
azanie ogólne jest wi˛ec postaci
x(t) = C
1
e
−t
h
1
+ C
2
e
−2t
h
2
+ C
3
e
−2t
(th
2
+ h
3
) .
Zadanie 5
Dane jest równanie ró ˙zniczkowe postaci
˙
x = f (x),
(5)
gdzie f jest ´sci´sle rosn ˛
ac ˛
a, dodatni ˛
a funkcj ˛
a ró ˙zniczkowaln ˛
a w sposób ci ˛
agły.
(a) [3 p] Uzasadni´c, ˙ze ka ˙zde rozwi ˛
azanie x równania (5) musi by wypukł ˛
a funkcj ˛
a ´sci´sle rosn ˛
ac ˛
a.
(b) [3 p] Czy jest to nadal prawda, gdy istnieje przynajmniej jedna warto´s´c ¯
x
taka, ˙ze f (¯
x) = 0
. Uzasadni´c!
Rozwi ˛
azanie.
(a) Niech x b˛edzie rozwi ˛
azaniem równania (5). Wtedy musi to by´c funkcja rosn ˛
aca bo f jest z zało ˙zenia funkcj ˛
a
dodatni ˛
a. Ró ˙zniczkuj ˛
ac stronami otrzymujemy
¨
x =
d
dt
˙
x =
d
dt
f (x) = f
0
(x) ˙
x = f
0
(x)f (x)
gdzie wyra ˙zenie f
0
(x)f (x) > 0
bo z zało ˙zenia f jest rosn ˛
aca. Zatem x musi by´c wypukła.
(b) Nie. Je ˙zeli istnieje ¯
x
takie, ˙ze f (¯
x) = 0
to wystarczy przyj ˛
a´c x = ¯
x
. Taka funkcja jest stała i oczywi´scie jest
rozwi ˛
azaniem równania (5).
4