Montaż instalacji telekomunikacyjnych

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Marcin Kamusiński
Robert Majchrzak

Montaż instalacji telekomunikacyjnych
725[02].Z2.01

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:

mgr inż. Anna Górska

mgr inż. Beata Miętus

Opracowanie redakcyjne:

mgr inż. Marcin Kamusiński

Konsultacja:

mgr inż. Andrzej Zych

Korekta:

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 725[02].Z2.01

Montaż instalacji telekomunikacyjnych zawartego w modułowym programie nauczania dla
zawodu monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Metody montażu instalacji zakończeń abonenckich

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Klasyfikacja instalacji telekomunikacyjnych. Technologie montażu

i konserwacji

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Pomiary w liniach telekomunikacyjnych. Zasady lokalizacji i naprawy

uszkodzeń

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Metody rozszywania kabla na głowicy kablowej

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik, będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o wewnętrznej sieci

telekomunikacyjnej, montażu instalacji zakończeń abonenckich, testowaniu linii abonenckiej
i rozszyciu kabla na głowicy kablowej.

Poradnik ten zawiera:

1. Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i zakres wiedzy, które

powinieneś mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji tej jednostki modułowej.

2. Cele kształcenia tej jednostki modułowej.
3. Materiał nauczania (rozdział 4). Umożliwia on samodzielne przygotowanie się do

wykonania ćwiczeń i sprawdzianów postępów.
Wykonując sprawdzian postępów powinieneś odpowiadać na pytanie „tak”– jeśli
opanowałeś materiał lub „nie”, co oznacza, że powinieneś jeszcze nad tym popracować.
Do poszerzenia wiedzy wykorzystaj wskazaną literaturę oraz inne źródła informacji.
Ćwiczenia, znajdujące się w rozdziale 4. zawierają: treść poleceń, wskazówki dotyczące
sposobu wykonania oraz opis wyposażenia stanowiska potrzebnego do realizacji
ćwiczenia. Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś
nauczyciela lub instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze
wykonujesz daną czynność.

4. W rozdziale 5 poradnika zamieszczony jest zestaw pytań sprawdzających Twoje

opanowanie wiedzy i umiejętności z zakresu całej jednostki modułowej. Prawidłowe
wykonanie tego sprawdzianu jest dowodem osiągnięcia umiejętności określonych w tej
jednostce modułowej.

Jednostka modułowa Montaż instalacji telekomunikacyjnych, której treść teraz poznasz,

jest konieczna do nabycia wiedzy i umiejętności dotyczących nowoczesnych technologii
wykonywania instalacji telekomunikacyjnych i istotna z punktu widzenia pracy w zawodzie
monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bhp i higieny

pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac.
Przepisy te poznasz podczas trwania nauki.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych w module 725[02].Z2

725[02].Z2.02

Montaż i programowanie końcowych urządzeń

telekomunikacyjnych

Moduł 725[02].Z2

Montaż instalacji i urządzeń

telekomunikacyjnych

725[02].Z2.01

Montaż instalacji telekomunikacyjnych

725[02].Z2.03

Eksploatacja urządzeń telekomunikacyjnych

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej „Montaż instalacji

telekomunikacyjnych”, powinieneś umieć:

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

posługiwać się graficznymi programami komputerowymi,

−

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami bhp,

−

dobierać przyrządy i materiały do wykonania instalacji,

−

stosować zasady rysunku technicznego,

−

czytać schematy montażowe,

−

rozróżniać elementy i podzespoły telekomunikacyjne.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć:

−

zidentyfikować na planach instalacji sieci telekomunikacyjnej elementy, podzespoły

i urządzenia telekomunikacyjne,

−

zidentyfikować na schematach montażowych instalacji telefonicznej rodzaje kabli, gniazd,

złączy i tym podobne,

−

zidentyfikować elementy maskujące (korytka, rurki, elementy mocujące i tym podobne),

−

zidentyfikować w projektach sieci telekomunikacyjnej instalacje wewnętrzną i zewnętrzną,

obwody sygnałowe i zasilające,

−

określić na podstawie projektu lub szkicu instalacji sieci telekomunikacyjnej ilości

potrzebnych elementów i podzespołów oraz materiałów do wykonania takiego projektu,

−

sporządzić wykazy narzędzi i materiałów, elementów, podzespołów i przyrządów

pomiarowych do montażu, konserwacji, lokalizacji i naprawy uszkodzeń,

−

wyznaczyć na podstawie projektu trasę instalacji,

−

przygotować bezpieczne stanowisko do pracy przy wykonywaniu instalacji,

−

wykonać otwory na przejścia instalacji przez ściany zwracając uwagę na instalacje innego

przeznaczenia,

−

umocować korytka maskujące zgodnie z wymaganiami projektu,

−

rozróżnić i rozpoznać na podstawie wyglądu i oznaczeń kable stosowane

w telekomunikacji,

−

ułożyć kable,

−

zainstalować gniazda telefoniczne (tradycyjne, z mikrowtykiem, dla aparatów systemowych

i tym podobne),

−

podłączyć poszczególne linie instalacji do centrali abonenckiej,

−

sprawdzić poprawność działania instalacji, wykonać pomiary i zinterpretować wyniki,

−

zademonstrować poprawność wykonywania instalacji,

−

ocenić jakość i estetykę wykonanej pracy,

−

przewidzieć zagrożenia dla życia i zdrowia w pracy z wykorzystaniem narzędzi i urządzeń

elektrycznych,

−

przewidzieć

zagrożenia

występujące

przy

montażu

pomiarach

instalacji

telekomunikacyjnych,

−

dobrać środki ochrony osobistej podczas prac montażowo-instalacyjnych,

−

wskazać normy i przepisy dotyczące budowy instalacji telekomunikacyjnych.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Metody montażu instalacji zakończeń abonenckich

4.1.1. Materiał nauczania

Instalacja zakończeń abonenckich

Zakończenia abonenckie stanowią: puszki instalacyjne, gniazda telefoniczne i punkty

abonenckie.

Stosowane są puszki instalacyjne natynkowe i podtynkowe (rys.1).

Rys. 1. Puszki instalacyjne: a) natynkowe, b) podtynkowe [9].

By zamontować puszkę natynkową wystarczy zaznaczyć na ścianie miejsca pod kołki,

przewiercić otwory, wbić kołki i przykręcić wkrętami puszkę instalacyjną. Montaż puszki
podtynkowej polega na: wykuciu w ścianie otworu o wielkości umożliwiającej włożenie puszki
instalacyjnej, doprowadzeniu do puszki kabla instalacyjnego z odpowiednim zapasem,
zacementowanie przestrzeni między puszką a wykutym otworem. Po związaniu zaprawy
można zamontować gniazdko telefoniczne.

Gniazda telefoniczne dzielą się na: natynkowe (rys.2) i podtynkowe (rys.3).

Rys. 2. Gniazda natynkowe: a) GT1, b) GT-2, c) GTU-2, d) GTNP-2/4,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

e) GTN-1/4, f) PN2-4, g) Keyston. [9].

Rys. 3. Gniazda podtynkowe: a) polskie, b) GT-3, c) GTPP-2, d) PP1-4, e) PP2-4, f) GTPP-2/4 [9].

Rys. 4. Akcesoria telefoniczne: a) rozgałęźnik R3-4, b) rozgałęźnik R4-4, c) rozgałęźnik R5-4, d) złącze
WT1, e) przejście PT2, f) przejście polsko-amerykańskie, g) złącze żeńskie 623K4-6p4c, h) złącze
modularne WM6p4c (RJ11), i) sznur połączeniowy SP4-4, j) sznur przedłużający SP6-4/02, k) sznur
przedłużający SP2-2 [9].

Gniazdo telefoniczne, które jest wyposażone w złącze żeńskie 623K4-6p4c (rys.4 g) lub

inne podobne przeznaczone do podłączenia złącza modularnego RJ11 (rys.4 h) nazywa się
mikro-gniazdem.

Konfiguracja punktów abonenckich

Stosowane są punkty abonenckie z 2, 4, 6 lub większą liczbą gniazd.

Aby skonfigurować kompletny natynkowy punkt abonencki (rys.5.) na 2 gniazda, należy
zastosować następujące elementy:

– puszka natynkowa na 2 gniazda – 1 szt.,
– support na 2 gniazda – 1 szt.,
– pokrywa puszki na 2 gniazda – 1 szt.,
– płyta czołowa do mocowania modułów typu keystone z przysłoną złącza – 2 szt.,
– dowolny moduł keyston – 2 szt..
Aby skonfigurować kompletny natynkowy punkt abonencki na 4 gniazda mosaic
22,5mm x 45mm, należy zastosować następujące elementy:

– puszka natynkowa na 4 gniazda – 1 szt.,
– support na 4 gniazda – 1 szt.,
– pokrywa mosaic na 4 gniazda – 2 szt.,
– płyta czołowa do mocowania modułów typu keystone z przysłoną złącza – 4 szt.,
– dowolny moduł keyston – 4 szt.,
– w miejsce 2 płytek czołowych można zastosować gniazdo elektryczne 45mm x 45mm.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 5. Elementy składowe punktu abonenckiego: a) kompletny punkt abonencki z gniazdem i zaślepką,

b) suport na 2 gniazda, c) puszka instalacyjna natynkowa, d) pokrywa na 2 gniazda, e) 1-płyta
czołowa, 2-zaślepka [9].

W celu wykonania montażu puszki kablowej i instalacji ochronnej należy:

–

zgromadzić niezbędne do wykonania montażu materiały: puszka kablowa, odgromniki,
zamek, kołki,

–

zgromadzić niezbędne do wykonania montażu narzędzia i przyrządy pomiarowe: nóż
monterski, przyrząd do podłączenia przewodów na łączówkach np. typu Agmar, wkrętak
płaski lub krzyżowy, wiertarka, przymiar, miernik uniwersalny,

–

wyznaczyć położenie puszki kablowej oraz punktów wiercenia,

–

wywiercić otwory na kołki,

–

zamocować puszkę kablową na ścianie,

–

wprowadzić kable oraz przewód ochronny do wnętrza puszki,

–

zamocować zamek w puszce,

–

usunąć powłokę kabla, rozparować kabel i zacisnąć żyły przewodów w łączówce,

–

umieścić odgromniki dwuelektrodowe (np. typu 2P) w magazynie odgromowym i założyć
magazyn na łączówkę,

–

podłączyć przewód ochrony do zacisku przewodu ochronnego,

–

zamknąć osłonę puszki.

Schemat elektryczny ochronników (rys. 6)

Przedstawiony układ zabezpieczający składa się z sześciu elementów, z których cztery

(A i C) tworzą dwa stopnie ochrony przepięciowej oraz rozdzielających je zabezpieczeń
prądowych (B), którymi są samoregenerujące się termistory z dodatnim współczynnikiem
temperaturowym rezystancji (PTC).

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 6. Schemat elektryczny ochronników.

Oznaczenia do rys. 6.:

A – odgromnik 3-elektrodowy ze zworą termiczną,

B – samoregenerujące się zabezpieczenie prądowe – termistor z dodatnim

współczynnikiem temperaturowym rezystancji (PTC),

C – warystor tlenkowy,

Z – uziemienie,

a – a’, b – b’ – ścieżki przewodzące płytki ochronnikowej dla jednej pary.

Typy ochronników (rys. 6): ON-1 – występuje tylko element A,

ON-2 – występują elementy A i C,

OP – występują elementy B,

ONP-1 – występują elementy A i B,

ONP-2 – występują elementy A, B i C.

Oznaczenia graficzne

Rys. 7. Symbole gniazd stosowanych w planach instalacji: a) gniazda wtykowe, a1)symbol
ogólny gniazda, gniazdo pojedyncze, a2) z wtykiem, a3) potrójne (wg IEC), a4)
pojedyncze ze stykiem ochronnym, a5) telefoniczne, a6) antenowe, a7) antenowe
współosiowe, a8) mikrofonowe, a9) gniazdo telekomunikacyjne (wg IEC tylko jeden
symbol ogólny uzupełniony oznaczeniem: TP-telefon, M-mikrofon, FM-modulacja
częstotliwościowa,
TV-telewizja, TX-telex). [2, s.184].

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Z czego składa się punkt abonencki?
2. Na czym polega konfiguracja punktu abonenckiego?
3. Jakie są rodzaje zakończeń abonenckich?

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. W jaki sposób montujemy puszki instalacyjne?
5. Jakie znasz rodzaje gniazd telefonicznych?
6. Jakie czynności należy wykonać, aby zamontować gniazdo podtynkowe?
7. Jakie zasady bhp obowiązują podczas montażu zakończeń abonenckich?
8. Jak na schematach instalacji są oznaczone zakończenia abonenckie?
9. Co to jest mikro-gniazdo?
10. Jakie są rodzaje instalacji ochronnej?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Skonfigurować i zamontować punkty abonenckie z dwoma i czterema gniazdami.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją wykonania konfiguracji punktu abonenckiego z dwoma

i czterema gniazdami,

2) zastosować się do poleceń zawartych w instrukcji,
3) zapisać plan działania,
4) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
5) dobrać elementy wymagane do wykonania konfiguracji,
6) zgromadzić narzędzia i materiały niezbędne do wykonania montażu,
7) sprawdzić stan techniczny narzędzi,
8) wykonać montaż krok po kroku zwracając szczególną uwagę na dokładność,
9) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
10) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
11) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

puszka natynkowa na 2 gniazda,

−

puszka natynkowa na 4 gniazda,

−

pokrywa puszki na 2 gniazda,

−

pokrywa puszki na 4 gniazda,

−

płytka czołowa do mocowania modułów typu keystone,

−

dowolny moduł keystone,

−

suport na 2 gniazda,

−

suport na 4 gniazda,

−

kołki,

−

wkrętak płaski lub krzyżowy,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [2],[5],[9] i [10]).

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Wykonać montaż puszki instalacyjnej podtynkowej i zamontować gniazdko telefoniczne.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją wykonania montażu puszki instalacyjnej i gniazdka

telefonicznego,

materiały niezbędne do montażu puszki instalacyjnej i gniazdka,

7) dobrać, wymagane do wykonania montażu puszki, środki ochrony indywidualnej,
8) sprawdzić stan techniczny narzędzi i sprzętu,
9) wyznaczyć położenie puszki instalacyjnej oraz miejsca wiercenia otworów na kołki

montażowe, wywiercić otwory w ścianie,

10) zamontować puszkę instalacyjną w ścianie,
11) zamontować gniazdko telefoniczne,
12) wykonać zaplanowane czynności zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

ochrony przeciwpożarowej,

13) po zakończonej pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

materiałów,

14) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
15) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
16) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

puszka instalacyjna podtynkowa,

−

gniazdko telefoniczne,

−

kołki,

−

wkrętak płaski lub krzyżowy,

−

wiertarka,

−

przymiar,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [2],[5],[9] i [10]).

Ćwiczenie 3

Wykonać montaż puszki kablowej i zainstalować w niej instalację ochronną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją wykonania montażu puszki kablowej oraz instalacji ochronnej,
2) zastosować się do poleceń zawartych w instrukcji,
3) zapisać plan działania,
4) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
5) dobrać elementy wymagane do wykonania montażu,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6) zgromadzić i rozmieścić na stanowisku pracy w sposób uporządkowany narzędzia oraz

materiały niezbędne do montażu puszki instalacyjnej i gniazdka,

7) dobrać, wymagane do wykonania montażu puszki, środki ochrony indywidualnej,
8) sprawdzić stan techniczny narzędzi i sprzętu,
9) wyznaczyć położenie puszki kablowej oraz miejsca wiercenia otworów na kołki

montażowe, wywiercić otwory w ścianie,

10) zamontować zamek cylindryczny w puszce,
11) zamontować puszkę kablową na ścianie,
12) zamontować instalację ochronną (włożyć odgromniki do magazynu odgromnikowego,

zamontować magazyn, podłączyć przewód ochronny),

13) zamknąć puszkę,
14) wykonać zaplanowane czynności zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

ochrony przeciwpożarowej,

15) po zakończonej pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

materiałów,

16) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
17) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
18) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

puszka kablowa,

−

magazyn odgromników,

−

odgromniki dwuelektrodowe typu 2P,

−

zamek do puszki,

−

kołki,

−

wkrętak płaski lub krzyżowy,

−

wiertarka,

−

miernik uniwersalny,

−

przymiar,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [2],[5],[9] i [10]).

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) rozróżnić rodzaje kabli?



2) określić stronę stacyjną i liniową?



3) dobrać odpowiednie łączówki do głowicy kablowej?



4) dobrać odpowiednie narzędzia do krosowania?



5) zgromadzić narzędzia i materiały potrzebne do krosowania?



6) rozszyć kabel zgodnie z zasadami?



7) wykonać krosowanie kabla na łączówkach nierozłącznych?



8) sprawdzić poprawność wykonania krosowania?



9) przestrzegać zasad bhp podczas krosowania?



„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Klasyfikacja sieci telekomunikacyjnych. Technologie

montażu i konserwacji

4.2.1. Materiał nauczania

Zasady projektowania wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej

Sieć telekomunikacyjna może być zewnętrzna i wewnętrzna. Sieć telekomunikacyjna

zewnętrzna będzie omawiana w module 725[02].Z3.

Sieci wewnętrzne znajdują zastosowanie w osiedlach mieszkaniowych budowanych

systemem blokowym, w budynkach wielokondygnacyjnych i wieloklatkowych.

Projektowanie sieci wewnątrzbudynkowej musi być zgodne z ogólnie obowiązującymi

uregulowaniami normatywnymi: Ustawy, Rozporządzenia, Zarządzenia, obowiązujące Polskie
Normy (np. PN-EN 61935-1:2002/A1:2003U, BN-84/8984-10).

Przy projektowaniu sieci wewnątrzbudynkowej w domach wielorodzinnych należy

kierować się zasadami:
–

wybór rodzaju instalacji zależy od typu budynku i lokalnych uwarunkowań;

–

instalacja powinna być prowadzona w niepalnych rurach elektroinstalacyjnych lub
w korytkach kablowych. Kable układane na zewnątrz budynków (na elewacji) do
wysokości 2,5 m powinny być układane w rurach HDPE

40/3,7 mm, natomiast powyżej

2,5 m w rurach elektroinstalacyjnych.;

–

powinno się używać kabli i przewodów o żyłach miedzianych w izolacji i powłoce
z tworzyw sztucznych. Kabli i przewodów o izolacji PCW nie należy stosować
w pomieszczeniach, w których wilgotność względna przekracza 90%. W takich
przypadkach stosuje się przewody i kable w izolacji polietylenowej;

–

średnice żył kabli i przewodów nie powinny być mniejsze niż 0,5 mm. Osprzęt instalacyjny
powinien być dobrany do typu kabla lub przewodu i podłoża, na którym jest instalowany;

–

dopuszcza się możliwość umieszczania listew opisowych, na zespołach łączówkowych
strony liniowej w wewnątrzbudynkowej skrzynce kablowej, zawierających informację
o wykorzystanych parach ze strony liniowej jednostki dostępowej.
Technologie montażu i konserwacji instalacji telekomunikacyjnych są szerzej opisane

w literaturze z rozdziału 6 [5][9].

Schemat instalacji oraz rozszycia i rozprowadzenia kabli w budynku mieszkalnym

przedstawiony jest na rys. 9., natomiast sposób wykonania instalacji abonenckiej – na rys. 8.

W przypadku budynku 4 – piętrowego (rys. 9) instalację należy zaprojektować i wykonać

następująco:
– przy pomieszczeniach piwnicznych kabel rozdzielczy o odpowiedniej pojemności, należy

prowadzić w niepalnej rurce elektroinstalacyjnej RVS 37 mm,

– na piętrze (lub półpiętrze) umieścić punkt dystrybucyjny (skrzynkę kablową) z łączówkami

10 parowymi. Zainstalować w niej:

•

10 parowe łączówki liniowe w liczbie wynikającej z pojemności kabla rozdzielczego,

•

10 parowe łączówki po stronie abonenckiej w ilości zależnej od liczby mieszkań na

kondygnacji. Pojemność kabla YTKSY i wynikające z tego ilości łączówek należy
przyjąć zgodnie z zasadą:
–

2 mieszkania na kondygnacji – kabel YTKSY 7x2x0,5,

–

3 mieszkania - kabel YTKSY 10x2x0,5,

–

4 mieszkania – kabel YTKSY 14x2x0,5,

–

dla większej liczby mieszkań należy przyjąć krotność kabla n x 10par.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

na trzecim piętrze umieścić skrzynkę z łączówkami 10 parowymi, podłączyć ją kablem
YTKSY ze skrzynką na parterze (ilość łączówek zależna od pojemności kabla),

–

na 1, 2, 4 piętrze umieścić puszki POH,

–

pion budynku wykonać z rury niepalnej RVS 37 mm,

–

instalacje od puszek lub skrzynek do mieszkań prowadzić w rurce teletechnicznej niepalnej
12 mm,

–

w przypadku konieczności stosowania korytek zaleca się korytka o wymiarach ok.
60x30 mm, które mają być mocowane do ściany przy pomocy kołków rozporowych
w odstępach co 30 cm., listwy abonenckie poziome mają być wykonane z korytek
o wymiarach ok. 25x15 mm mocowane analogicznie jak w przypadku instalacji
pionowych,

–

przejścia przez stropy powinny być tak wykonane, żeby ich średnica nie była mniejsza niż
37 mm,

–

kable abonenckie rozszywać na łączówce w skrzynce kablowej po kolei (bez wolnego
miejsca na pary rezerwowe).

Skrzynki i puszki kablowe powinny być instalowane na wysokości min 2 m, licząc od

poziomu kondygnacji do dolnej płaszczyzny obudowy kablowej.

Rys. 8. Sposób wykonania instalacji abonenckiej [10].

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 9. Schemat instalacji w budynku 4 – piętrowym (N wynika z ilości mieszkań na kondygnacji, a dla

skrzynki na parterze również od pojemności kabla rozdzielczego) [10].

Prowadzenie instalacji w mieszkaniu

Zasady prowadzenia instalacji w mieszkaniu abonenta:

−

do każdego mieszkania należy doprowadzić kabel 2 – parowy typu YTKSY 2x2x0,5 mm,

−

kabel należy prowadzić w rurce

12 PCW lub (na życzenie właściciela w korycie

kablowym o wymiarach 25x15 mm, koloru białego, mocowanym do ściany kołkami
rozmieszczonymi co 30 cm. Zaleca się dodatkowe zabezpieczenie pokrywy korytka przed
niepowołanym dostępem taśmą polipropylenową zaciskaną o szerokości 5 mm, w kolorze
korytka),

−

wprowadzenie kabla do mieszkania nie może następować przez elementy drewniane ani
metalowe. Zaleca się metodę wiercenia w murze i uszczelniania otworów gipsem.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Wiercenie w murze średnicą odpowiednią do średnicy rurki tj.

12 mm, do głębokości ok.

2,5 cm, dalej przez ścianę należy prowadzić „goły” kabel – zgodnie z wymogami ppoż.
i gazoszczelności,

−

w mieszkaniu kabel należy prowadzić na tynku, używając do mocowania uchwytów typu
FLOP 0 rozmieszczonych co 30 cm,

−

całkowita długość instalacji abonenckiej (od puszki na kondygnacji do gniazda
abonenckiego) nie powinna przekraczać 50 m; instalacja dłuższa jest dopuszczalna, ale
należy ją traktować jako ponadstandardową,

−

zaleca się stosowanie gniazdek abonenckich z mikroftykiem np. typu PGT-4 lub GTPM-4
(umożliwiające stosowanie wtyczek standardowych GNT jak i mikrowtyków RJ-11),

−

na życzenie klienta dopuszcza się zainstalowanie drugiego gniazdka, tak jednak by nie
wydłużać całkowitej długości instalacji.

Materiały do wykonania sieci:

1) Obudowy zakończeń kablowych wnętrzowe: skrzynki, puszki kablowe wnętrzowe.

Obudowy wnętrzowe stosuje się do wykonania punktów dystrybucyjnych (DP), puszek
przelotowo-odgałęźnych (B) na poszczególnych poziomach budynku (w pionowych
ciągach instalacyjnych). Mogą być wykonane ze stali, z tworzyw sztucznych lub
z aluminium, muszą być przystosowane do zamontowania zamków. Obudowy mają
pojemności 10, 20, 30, 50, 70, 100 i 200 par.

2) Kable sieci abonenckiej (instalacyjne) dla pomieszczeń o wilgotności względnej do 90%.

W większości stosuje się kable YTKSY (rozdział 4.4.1.).

3) Kable sieci abonenckiej (instalacyjne) dla pomieszczeń o wilgotności względnej

przekraczającej 90%. W pomieszczeniach takich stosuje się przewody i kable w izolacji
polietylenowej.

4) Łączniki żył – w sieci abonenckiej stosuje się łączniki żył kablowych (ŁŻ) 1-żyłowe

pojedyncze, wielożyłowe (modułowe – ŁŻw) i uszczelniane (ŁŻu).

5) Osłony złączowe – stosowane są osłony termokurczliwe (przelotowe i odgałęźne),

owijane na zimno (przelotowe i odgałęźne).

6) Łączówki, głowice (rozdział 4.4.1.).
7) Korytka osłonowe (rys.10) (korytka kablowe, listwy montażowe) – stosowane przy

okablowaniu poziomym klatek schodowych i korytarzy, dla doprowadzenia kabli
instalacyjnych małoparowych z puszek przelotowo-odgałęźnych B do puszek abonenckich
PA. Na pewnych odcinkach, gdy puszki B rozmieszczone są na co drugim piętrze, korytka
osłonowe mogą na krótkich odcinkach przebiegać pionowo. Należy stosować korytka
osłonowe z materiałów termoplastycznych trudnopalnych.

8) Akcesoria – złączki i kształtki, uchwyty metalowe, kołki, wkręty, opaski mocujące kabel,

kleje do mocowania małoparowych kabli instalacyjnych.

9) Materiały budowlane – w zależności od potrzeb mogą być stosowane: cement, piasek,

gips, pianka montażowa itp.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.10. Korytka osłonowe PVC [9].

Oznaczenia graficzne

Rys. 11. Symbole przewodów, wiązek, kabli: a1) przewód, grupa przewodów, wiązka, kabel linia – symbol
ogólny, a2) jeden przewód, a3) dwa przewody, a4) cztery przewody, a5) n przewodów, a6) cztery przewody,
przejście z przedstawienia jedno liniowego w wieloliniowe, a7) przewód giętki (ruchomy), b1) połączenie
przewodów – symbol ogólny, b2) połączenie rozłączalne, zacisk, połączenie ze stykiem ruchomym,
b3) odgałęzienie linii, przewodu, b4) skrzyżowanie linii, przewodów bez połączenia, b5) skrzyżowanie linii,
przewodów i załamanie pod kątem, b6) skrzyżowanie linii, przewodów połączonych, podwójne odgałęzienie,
b7) skrzyżowanie linii trójprzewodowej o przewodach połączonych, b8) skrzyżowanie linii trójprzewodowej
z dwuprzewodową, b9) odgałęzienie rozłączalne, c1) kabel dwużyłowy, c2) kabel n-żyłowy, c3) grupa pięciu
przewodów, z których dwa są żyłami jednego kabla, połączenie odłączalne, d1) wiązka przewodów wspólnie
skręconych, d2) wiązka dwuprzewodowa (para), d3) wiązka n-przewodowa, d4) grupa pięciu przewodów,
z których dwa są wspólnie skręcone, e1) przewód, linia ekranowana, f1) wiązka k przewodów, z których
odgałęzia się n przewodów, a reszta przechodzi dalej (k=m+n) [2, s. 82].

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.12. Symbole aparatów telefomicznych: a1) symbol ogólny, a2) symbol do planów,
b) miejscowej baterii (MB), c) centralnej baterii (CB), d) z tarczą numerową,
e) z klawiaturą do wybierania numeru, f) z łącznikami (przyciskami) do innych celów
niż wybieranie numeru, g) inkasujący, h) z generatorem zewowym korbowym,
i) głośnikowy, j) ze wzmacniaczem, k) bezbateryjny, l) na dwa łącza co najmniej,
m) głośnikowy drzwiowy, n) biurkowy, o) ścienny, p) radiotelefon. [2, s. 144].

Rys.13. Symbole prowadzenia linii (przewodów) i oznaczenia przewodów: a) na ścianie, na tynku, b) pod
warstwą tynku, c) w tynku, d) w podłodze, e) pod podłogą, f) na podłodze, g) pod stropem, h) w rurze
ochronnej, i) w rurze z oznaczeniem jej końców, j) w korytku kablowym otwartym, k) w korytku z oznaczeniem
jego końców, l) w korytku kablowym krytym, m) w korytku krytym, z oznaczeniem jego końców, n) na
drabince kablowej, o) na drabince z oznaczeniem jej końców, p) na wspornikach, r) na izolatorach, s) pod
listwą, t) na lince nośnej, u) w stropie, w ścianie [2, s. 181].

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.14. Symbole urządzeń rozdzielczych stosowane na planach instalacji: a1) puszka odgałęźna, a2) punkt
rozdzielczy, b1) szafa, tablica, pulpit – symbol ogólny, b2) z zaznaczeniem strony obsługi jednostronnej,
b3) z zaznaczeniem obsługi obustronnej, c1) rozdzielnica we wnęce otwartej, c2) rozdzielnica we wnęce
zamkniętej, c3) rozdzielnica na murze, c4) rozdzielnica na konstrukcji, d1) skrzynka przyłączowa, d2)
skrzynka przyłączowa wg IEC, [2, s. 182].

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie są rodzaje sieci telekomunikacyjnych?
2. Jak oznaczamy na planach instalację telekomunikacyjną?
3. Z jakich elementów składa się instalacja telekomunikacyjna?
4. Jakie są zasady projektowania instalacji telekomunikacyjnej.?
5. Co to jest i po co stosujemy instalację maskującą?
6. Jakie są metody montażu instalacji telefoniczną?
7. Jakiego rodzaju kable stosujemy do montażu instalacji?
8. Jak ocenić ilość potrzebnego materiału do wykonania instalacji?
9. Jakie są rodzaje korytek stosowanych w montażu instalacji?
10. Wymień zasady bhp obowiązujące podczas montażu punktu abonenckiego?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Rozpoznaj elementy na planach instalacji. Narysuj plan instalacji telekomunikacyjnej

zgodnie z założeniami.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją wykonania ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) zapoznać się z planami instalacji telekomunikacyjnych i rozpoznać na podstawie wyglądu i

oznaczeń zastosowane elementy, podzespoły i urządzenia telekomunikacyjne,

4) narysować symbole graficzne rozpoznawanych elementów, podzespołów i urządzeń,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5) wyszukać w katalogach potrzebne informacje dotyczące elementów i podzespołów

telekomunikacyjnych,

6) zapoznać się z normami i przepisami branżowymi,
7) narysować plan instalacji telekomunikacyjnej zgodnie z założeniami,
8) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

dokumentacja techniczna instalacji telekomunikacyjnych,

−

katalogi elementów, podzespołów i osprzętu telekomunikacyjnego,

−

plany instalacji telekomunikacyjnej,

−

normy i przepisy branżowe,

−

blok techniczny formatu A4,

−

przybory kreślarskie,

−

gumka,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [1],[2],[3],[4],[5] i [8]).

Ćwiczenie 2

Wykonaj instalację telefoniczną oraz maskującą dla telefonu i faksu zgodnie z planem

pomieszczeń i schematem instalacji – załącznik 1. (rys.15.)

Rys.15. Załącznik 1 do ćwiczenia 2.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją wykonania instalacji telefonicznej oraz maskującej,
2) zapoznać się z planem pomieszczenia, schematem instalacji z uwagami do wykonania

instalacji maskującej oraz telefonicznej,

3) zastosować się do poleceń zawartych w instrukcji,

LEGENDA

AP Aparat telefoniczny
FAX Faks
ZK Złącze Krone

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4) zapisać plan działania,

−

czynności prowadzące do wykonania instalacji telefonicznej,

−

nazwy materiałów niezbędnych do wykonania ćwiczenia,

−

nazwy narzędzi niezbędnych do wykonania ćwiczenia,

−

nazwy przyrządów pomiarowych niezbędnych do wykonania i sprawdzenia instalacji
telefonicznej,

5) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
6) dobrać elementy wymagane do wykonania instalacji,
7) zgromadzić narzędzia i materiały niezbędne do wykonania montażu,
8) sprawdzić stan techniczny narzędzi i aparatury kontrolno-pomiarowej,
9) otworzyć pokrywy instalacji maskującej,
10) odmierzyć i przyciąć przewody, oznaczyć linie kablowe, sprawdzić sprawność

wykonanych przewodów przed ich ułożeniem,

11) ułożyć kable w listwach, podłączyć przewody do łączówki w puszce kablowej i do gniazd

telefonicznych (przy podłączeniu przewodów do gniazd należy zakończyć je wtykiem
RJ- 11 zarabiarką),

12) sprawdzić aparatem monterskim występowanie w gniazdach linii abonenckich sygnału

zgłoszenia z centrali telefonicznej,

13) zamknąć instalację maskującą,
14) podłączyć i uruchomić telefon i faks zgodnie z instrukcjami,
15) wykonać zaplanowane czynności zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

ochrony przeciwpożarowej,

16) po zakończeniu pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

materiałów,

17) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
18) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
19) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

gniazda telefoniczne,

−

kabel instalacyjny YTKSY 2x2x0,5,

−

oznaczenia kablowe,

−

wtyki RJ-11,

−

listwa kablowa, wkręty,

−

nóż monterski,

−

komplet wkrętaków płaskich i krzyżowych lub wiertarko-wkrętarkę z kompletem
końcówek roboczych,

−

szczypce uniwersalne,

−

zaciskarka końcówek,

−

przymiar zwijany, miernik uniwersalny,

−

aparat telefoniczny i faks,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [1],[2],[3],[5],[9] i [10]).

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Wykonaj instalację telefoniczną dla dwóch telefonów i faksu zgodnie z planem

pomieszczeń i schematem instalacji – załącznik 2 (rys.16). Po wykonaniu instalacji podłącz
urządzenia i uruchom je zgodnie z dokumentacją.

Rys. 16. Załącznik 2 do ćwiczenia 3.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją wykonania instalacji telefonicznej oraz maskującej,
2) zapoznać się z planem pomieszczenia, schematem instalacji z uwagami do wykonania

instalacji maskującej oraz telefonicznej,

3) zastosować się do poleceń zawartych w instrukcji,
4) zapisać plan działania:

−

czynności prowadzące do wykonania instalacji telefonicznej,

−

nazwy materiałów niezbędnych do wykonania ćwiczenia,

−

nazwy narzędzi niezbędnych do wykonania ćwiczenia,

−

nazwy przyrządów pomiarowych niezbędnych do wykonania i sprawdzenia instalacji

telefonicznej,

wykonanych przewodów przed ich ułożeniem,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11) ułożyć kable w listwach, podłączyć przewody do łączówki w puszce kablowej i do gniazd

telefonicznych (przy podłączeniu przewodów do gniazd należy zakończyć je wtykiem
RJ-11 zarabiarką),

12) sprawdzić w gniazdach linii abonenckiej występowanie sygnałów zgłoszenia z centrali,
13) zamknąć instalację maskującą,
14) podłączyć i uruchomić telefony (gniazda G1 i G2) i faks (gniazdo G3) zgodnie

z instrukcjami,

15) wykonać zaplanowane czynności zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

ochrony przeciwpożarowej,

16) po zakończeniu pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

materiałów,

17) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
18) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
19) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

gniazda telefoniczne,

−

kabel instalacyjny TKSY 1x2x0,5,

−

oznaczenia kablowe,

−

końcówki widełkowe,

−

wtyki RJ-11,

−

listwa kablowa, wkręty,

−

nóż monterski,

−

komplet wkrętaków płaskich i krzyżowych lub wiertarko-wkrętarkę z kompletem
końcówek roboczych,

−

szczypce uniwersalne,

−

zaciskarka końcówek,

−

przymiar zwijany,

−

miernik uniwersalny,

−

telefon monterski,

−

aparaty telefoniczne i faks,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [1],[2],[3],[5],[9] i [10]).

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) odczytać schematy instalacji telekomunikacyjnych?



2) dobrać właściwy kabel potrzebny do wykonania instalacji?



3) określić ilość potrzebnych materiałów do wykonania instalacji?



4) zaplanować trasę (rozkład) instalacji w mieszkaniu?



5) dobrać właściwe elementy potrzebne do wykonania instalacji?



6) dobrać korytka dla odpowiedniego rodzaju kabla?



7) ułożyć korytka w pomieszczeniu?



8) ułożyć kable w listwach?



9) podłączyć przewody do łączówki w puszce kablowej?



10) zamontować instalację maskującą?



„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Pomiary w liniach telekomunikacyjnych. Zasady lokalizacji

i naprawy uszkodzeń

4.3.1. Materiał nauczania

Linia telekomunikacyjna – linia składająca się z połączonych wzdłużnie odcinków kabli

miejscowych zainstalowanych w kanalizacji kablowej, w ziemi lub nad ziemią, a także
w budynkach, zawarta między łączówką przełącznicy głównej a gniazdkiem telefonicznym
abonenckim (linia abonencka), bądź między łączówkami przełącznic głównych dwóch central
lub centrali i koncentratora, reduktora centrali abonenckiej (linia międzycentralowa).

Linia abonencka to instalacja telefoniczna wykonana w domu abonenta. Do linii tej

możemy podłączyć różnego rodzaju urządzenia takie jak: telefon, faks, modem.
Pomiary linii abonenckiej

Do parametrów linii abonenckiej zaliczamy: rezystancję linii, pojemność, izolację żył,

tłumienie, asymetrię wzdłużną, odporność na szumy i zakłócenia impulsowe.

Testowanie linii abonenckiej odbywa się w celu kontroli lub diagnostyki problemów

powstających w parach miedzianych.

Pierwszy pomiar linii dokonywany jest po jej zestawieniu. Następuje wówczas

sprawdzenie czy parametry linii spełniają określone normy. Następne pomiarów powinny być
dokonywane co najmniej raz w roku, a ich wyniki przechowywane na specjalnych kartach
pomiarowych łącza.

Zakres pełnych testów linii abonenckiej obejmuje pomiary:

–

napięcia (V) – w celu wykrycia obecności i zmierzenia wartości napięcia (stałego lub
zmiennego) pochodzącego z centrali, lub obcych źródeł; w różnych konfiguracjach
pomiędzy żyłami A, B i ekranem (A-B, A-GND, B-GND),

–

prądu (mA) – pomiar prądu pętli,

–

rezystancji uziemienia – w trakcie pomiaru prądu pętli, jeżeli centrala to umożliwia,
następuje pomiar rezystancji uziemienia centrali,

–

rezystancji (Ω) – pomiar rezystancji przewodnika i izolacji,

–

pojemności – pomiar pojemności linii,

–

upływności izolacji – w celu zmierzenia zmian izolacji w czasie pomiędzy żyłami i ekranem
(ziemią), wskazania zmiany pod wpływem obecności wysokiego napięcia. Wzrastająca
rezystancja wskazuje obecność zawilgoceń kabla, zaś zmniejszająca się izolacja stanowi
sygnał utleniania się połączeń i wzrastania przewodnictwa pomiędzy żyłam,

–

przerwy – pomiar odległości pomiędzy zaciskami pomiarowymi, a końcami żył
(uszkodzeniami),

–

tłumienia – pomiar poziomu sygnału dla określenia tłumienia toru i pomiar częstotliwości,
(tłumienie to różnica pomiędzy poziomami nadawanym i odbieranym),

–

sygnałów tonowych – generator sygnału do identyfikacji przewodu oraz określenia
tłumienia toru,

–

zakłóceń impulsowych – szum impulsowy zawiera piki szumowe (impulsy szpilkowe)
słyszane często w linii telefonicznej jako trzaski i stuki. Poziom tego rodzaju zakłóceń jest
dużo wyższy niż tło szumu i generalnie jest krótszy od jednej milisekundy. Pomiar
szumowych zakłóceń impulsowych to zliczanie ilości takich szpilek zakłócających
o poziomie większym od ustalonego,

– szumu – w pomiarze tym dokonywany jest pomiar poziomu wszelkich szumów tłowych

w paśmie ograniczonym wybranym filtrem (psofometryczny typu C, płaski 3 kHz, lub
płaski 15 kHz),

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

– szumu z sygnałem – mierzone są wszystkie szumy tłowe oraz szumy, które są generowane

wyłącznie kiedy w torze przesyłany jest sygnał,

– szumu do ziemi – określa szum tłowy istniejący w obwodzie ( w stosunku do ziemi) i jest

pomiarem wrażliwości obwodu elektrycznego na zakłócenia zewnętrzne (zwane również
zakłóceniami interferencyjnymi). Często ta interferencja jest wskaźnikiem możliwości
transmisyjnych łącza (więc jego jakości) i stąd najlepiej dokonywać pomiaru przy użyciu
filtu płaskiego 3 kHz,

– stosunku sygnału do szumu (odstęp sygnału od szumu) – określa stosunek otrzymywanego

sygnału łącznie z szumem łącza do samego szumu i daje nam obraz marginesu między
sygnałem danych a szumem tłowym,

– asymetrii wzdłużnej – aktywny pomiar symetrii linii względem ziemi.

Rys. 17. Protokół pomiarowy linii abonenckiej.

Protokół pomiarowy łącza

Nr łącza .....................................
Typ ................................................................................
Długość .................................................................................
Relacja .................................................................................

.................................................................................

Wprowad I

.................................................................................

Wprowad II

.................................................................................

Pomiar uruchomieniowy

Pomiar awaryjny

Pomiar tłumienności

Pomiar izolacji i oporności pętli

3. Pomiar szumu

Data pomiarów .................................... Podpis ................................................

........................................................ ......................................
Kierownik Grupy Technicznej

Abonent

I Tor

II Tor

I Tor

II Tor

I Tor

II Tor

f [kHz]

[dB]

f [kHz]

[dB]

f [kHz]

[dB]

0,3

0,5

0,8

1,2

1,4

1,7

2,0

2,4

100

2,7

120

3,0

140

3,4

150

a/z

b/z

a/b

a+b

Tor

Ω

]

Ω

]

Ω

]

[

Ω

]

Tor

[dB]

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W zależności od podłączonych urządzeń do linii dokonuje się pomiaru różnych

parametrów. Podstawowe testowanie linii abonenckiej telefonicznej odbywa się w paśmie
akustycznym i obejmuje pomiar: tłumienności mierzonej w paśmie od 300–3400 Hz
(tłumienność przy częstotliwości 800Hz wynosi ok.1,9 dB/km), izolacji (powinna być jak
największa, rzędu setek MΩ, a nawet GΩ), oporności pętli (zależy od długości linii i wynosi
ok. 186 Ω/km) oraz szumu (min 55dB, czym większy tym lepiej). Przykładowy protokół
pomiarowy jest pokazany na rys.17.

W przypadku podłączenia do linii modemu pomiar tłumienności powinien zostać

wykonany dla częstotliwości w górnym paśmie od 1 – 200 kHz.

Do wykonywania pomiarów linii abonenckiej służą następujące przyrządy pomiarowe:

tester pętli abonenckiej Dynatel 945 DSP,

tester linii telekomunikacyjnej MT-186e

i MT-1586e, miernik rezystancji pętli zwarcia TES-1800, miernik rezystancji izolacji
TES-1602, miernik długości przewodó

124443 i wiele innych podobnych.

Najlepszym z wymienionych mierników jest MT-186eWB i MT-1586e, są podręcznymi

urządzeniami pomiarowymi, łączącymi w jednej obudowie funkcje trzech przyrządów. W skład
testerów wchodzi: tester linii do badania podstawowych parametrów linii, cyfrowy multimetr
oraz aparat telefoniczny z funkcją wybierania numeru, rozmowy i odsłuchiwania.

Lokalizacja uszkodzeń kabla

Linia kablowa jest to linia składająca się z połączonych wzdłużnie odcinków kabli

miejscowych zainstalowanych w ziemi (w kanalizacji kablowej) lub nad ziemią oraz
w budynkach, zawarta między łączówką przełącznicy głównej a gniazdkiem telefonicznym
abonenckim.

Podstawowe wymagania elektryczne na telekomunikacyjne linie kablowe to: rezystancja

jednostkowa toru, pojemność elektryczna, pojemność skuteczna, rezystancja izolacji żył.

Podstawowymi parametrami transmisyjnymi toru są: impedancja falowa, jednostkowa

tłumienność falowa, jednostkowa przesuwność falowa

Uszkodzenia kablowe mogą być: rezystancyjne, pojemnościowe i indukcyjne.

Na rys.18 pokazano schemat blokowy przedstawiający linię kablową sieci miejscowej

z uwzględnieniem kabli (magistralnych, międzyszafkowych, rozdzielczych, instalacyjnych).

Rys. 18. Linia kablowa sieci miejscowej [10].

W momencie powstania uszkodzenia w kablu należy w pierwszej kolejności określić

rodzaj uszkodzenia (wykonując odpowiednie pomiary), następnie ustalić uszkodzony odcinek
i usunąć uszkodzenie.

Mogą wystąpić następujące rodzaj uszkodzeń: zwarcie żył, uziemienie żył, przerwa.
Jeśli stwierdzono zwarcie lub uziemienie żył, monter w szafce kablowej izoluje badany tor

na głowicy kabla magistralnego, przez wyłączenie przewodów połączeniowych, a technik na
stanowisku badaniowym wykonuje pomiar. Gdy pomiar wykaże zwarcie lub uziemienie to
uszkodzenia należy szukać w kablu magistralnym. Jeżeli pomiar wykażę przerwę, to
uszkodzenia trzeba szukać w kablu rozdzielczym. Gdy kabel rozdzielczy nie wykaże
uszkodzenia, to uszkodzenie znajduje się w instalacji abonenckiej.

Centrala
telefoniczna

Szafka
kablowa

Skrzynka
kablowa

Słupek
kablowy

Puszka
kablowa

Aparat
telefoniczny

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Po ustaleniu odcinka uszkodzenia przeprowadza się lokalizację szczegółową.
W przypadku krótkich odcinków lokalizacja może być przeprowadzona poprzez oględziny

trasy. Dla dłuższych odcinków przeprowadza się pomiary elektryczne.

Do lokalizacji stosuje się metody mostkowe, a o wyborze metody decyduje rodzaj

uszkodzenia.

Metody stosowane podczas lokalizacji uszkodzenia:

–

metoda Murraya – w przypadku pomiaru uszkodzenia pary żył lub żył o jednakowej
średnicy (wartość izolacji żyły dobrej musi być o wiele większa od izolacji żyły
uszkodzonej),

–

metoda trójpunktowa (wg. Grafa) – w przypadku gdy obie mierzone żyły mają różne
rezystancje lub gdy izolacja żyły dobrej nie jest zbyt duża w stosunku do żyły
uszkodzonej,

–

metoda pętli podwójnego mostka – w przypadku uszkodzenia izolacji wszystkich żył, gdy
nie mamy linii pomocniczej, lub gdy pojawiają się napięcia zakłócające.

Do lokalizacji uszkodzenia izolacji i połączenia z ziemią, stosowana jest metoda Murraya

(rys. 19). W metodzie tej stosuje się pomocniczą żyłę o dobrej izolacji.

Rys. 19. Schemat pomiarowy metodą Murraya.

Do zacisku 1 mostka przyłącza się żyłę pomocniczą, a do zacisku 2 żyłę uszkodzoną.

Rezystancję R reguluję się tak, by mostek był w równowadze. Oznaczając rezystancję pętli
utworzonej z uszkodzonej żyły i żyły pomocniczej przez r, obliczamy rezystancję szukaną R

z zależności równowagi mostka.

(

)

−

⋅

gdzie: A- rezystancja stała

Aby wyznaczyć odległość miejsca uszkodzenia, rezystancję R

dzieli się przez rezystancję

jednostkową badanej żyły.

Aby ustalić miejsce uszkodzenia izolacji długich torów o dużej rezystancji pętli stosuje się

metodę Varleya (rys. 20).

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 20. Schemat pomiarowy metodą Varleya.

Rezystancję szukaną R

oblicza się z warunku równowagi mostka:

(

) (

)

−

gdzie: r

– rezystancja pętli,

A,B – rezystancje stałe,

R – rezystancja regulowana.

W metodzie trójpunktowej (rys.21) stosujemy linię pomocniczą o dowolnej długości, gdyż

jej rezystancja nie wchodzi do wyniku pomiaru. Przy braku linii pomocniczej w kablu
mierzonym należy włączyć taką linie poprzez inny kabel. W metodzie dokonujemy pomiaru
prądów I

i I

oraz napięć U

i U

. Następnie wyliczamy odpowiednie rezystancje.

Rys. 21. Schemat pomiarowy metodą trójpunktową [9].

Oznaczenia na rys.21: Rx – rezystancja żyły od miejsca uszkodzenia do miejsce pomiaru,

Ry – rezystancja żyły od miejsca uszkodzenia do mostka na końcu kabla,

Rf – rezystancja uszkodzenia.

Z rezystancjami związane są wartości odległości i tak:

– z Rx odległość Lx (długość żyły od miejsca pomiaru do miejsca uszkodzenia),
– z Ry odległość Ly (długość żyły od miejsca uszkodzenia do końca kabla),
– z R1 odległość Lt (długość dobrej żyły od miejsca pomiaru do końca kabla),
– z Rf odległość Lr (długość od zmiany przekroju do miejsca uszkodzenia).

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W metodzie pętli podwójnego mostka (rys.22) należy stosować żyły o najmniejszej

i największej wartości izolacji, dla których stosunek rezystancji uszkodzenia wynosi minimum
½, a suma Rfa i Rfb jest większa niż 15kΩ. W metodzie, na końcu pętli pomiarowej należy
wstawić wyłącznik, otwierany lub zamykany na żądanie z miejsca pomiaru.

Rys. 22. Schemat pomiarowy metodą pętli podwójnego mostka [9].

Do lokalizacji uszkodzeń kabla można zastosować przyrząd pomiarowy BARTEC 10T

(określa odległość uszkodzenia od 0,1m do 100km) lub Kabellux 3T.

Szczegółowe dane techniczne przyrządów pomiarowych znajdują się w literaturze

z rozdziału 6 [9].
Zasady lokalizacji i naprawy uszkodzeń są szerzej opisane w literaturze z rozdziału 6 [5][9].

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Co to jest linia abonencka?
2. Jakie parametry posiada linia abonencka?
3. Jakimi przyrządami testujemy linię abonencką?
4. Jakie znasz metody pomiaru linii abonenckiej?
5. Co jaki czas dokonujemy kontrolnych pomiarów linii?
6. Jakie uszkodzenia mogą występować w linii?
7. Jakie znasz metody lokalizacji uszkodzeń linii abonenckiej?
8. Jakie urządzenia możemy podłączyć do linii abonenckiej?
9. Jakie parametry powinna spełniać linia w zależności od rodzaju podłączonych urządzeń?
10. Co się stanie, gdy do jednego gniazdka podłączymy dwa telefony?

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj pomiar parametrów dwóch linii abonenckich z łączówki do gniazdek aparatów

końcowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją pomiaru parametrów linii abonenckiej oraz dokumentacją

załączoną do ćwiczenia,

2) zastosować się do poleceń zawartych w instrukcji,
3) zapisać plan działania,
4) wykonać spis narzędzi i przyrządów pomiarowych niezbędnych do wykonania ćwiczenia,
5) zorganizować stanowisko pracy,
6) dobrać elementy wymagane do wykonania pomiaru linii,
7) zgromadzić narzędzia i przyrządy potrzebne do wykonania ćwiczenia,
8) sprawdzić stan techniczny aparatury kontrolno-pomiarowej,
9) wykonać pomiar podstawowych parametrów linii abonenckiej,
10) po zakończeniu pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

przyrządów,

11) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
12) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
13) dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

łączówka KRONE,

−

linie abonenckie zakończone gniazdkami,

−

kable pomiarowe,

−

tester pętli abonenckiej Dynatel 945 DSP lub inny podobny,

−

miernik izolacji TES 1602 lub inny podobny,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [1],[4],[5],[6] i [9]).

Ćwiczenie 2

Zlokalizuj uszkodzenie w kablu telefonicznym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją lokalizacji uszkodzenia w kablu telefonicznym oraz

dokumentacją załączoną do ćwiczenia,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8) sprawdzić stan techniczny aparatury kontrolno-pomiarowej,
9) wykonać pomiar w celu zlokalizowania uszkodzenia,
10) po zakończeniu pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

przyrządów,

11) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
12) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
13) dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

łączówka KRONE,

−

linie abonenckie zakończone gniazdkami,

−

kable pomiarowe,

−

tester kabli BARTEC 10T lub inny podobny,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [4],[5],[6],[7],[8] i [9]).

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie linii abonenckiej?



2) określić parametry linii abonenckiej?



3) przetestować linię abonencką?



4) dobrać metodę pomiarową?



5) na podstawie pomiarów określić jakość linii?



6) dobrać metodę pomiarową by zlokalizować uszkodzenie ?



7) wykonać pomiar w celu zlokalizowania uszkodzenia?



8) po pomiarze ustalić rodzaj uszkodzenia?



9) posłużyć się przyrządami pomiarowymi?



10) zmierzyć izolację kabla?



„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Metody rozszywania kabla na głowicy kablowej

4.4.1. Materiał nauczania

Kable telekomunikacyjne

Kable telekomunikacyjne dzielą się na: dalekosiężne, miejscowe, zakończeniowe, stacyjne

i instalacyjne.

Podstawowe parametry techniczne kabli to: rodzaj kabla, typ i oznaczenie kabla,

producent, budowa.

Kable dalekosiężne są stosowane do budowy i przebudowy telekomunikacyjnych linii

kablowych dalekosiężnych średniego zasięgu.
Przykład oznaczenia kabla TKDkFtA 39x2, gdzie:

TKD – typ kabla (telekomunikacyjny kabel dalekosiężny),

k – rodzaj osłony na powłoce ołowianej (z taśm z tworzywa sztucznego),

Ft – rodzaj pancerza (taśmy stalowe),

A – rodzaj osłony na pancerzu kabla (osłona włóknista),

39x2 – liczba wiązek i żył.

Kable miejscowe są stosowane do budowy telekomunikacyjnych linii kablowych

w sieciach miejscowych, publicznych i wydzielonych.
Przykład oznaczenia kabla XzTKMXw 10x4x0,5mm, gdzie:

Xz – materiał powłoki (polietylenowa z zaporą przeciwwilgociową),

TKM – typ kabla (telekomunikacyjny kabel miejscowy),

X – materiał izolacji (polietylenowa jednolita),

w – uszczelnienie ośrodka,

10x4x0,5– liczba wiązek i żył (10 wiązek 4 żyłowych izolowanych o średnicy 0,5 mm).

Kable stacyjne są stosowane do połączeń stałych urządzeń systemów telefonicznych,

teletransmisyjnych, przetwarzania informacji, sygnalizacyjnych i alarmowych.

Kable zakończeniowe są stosowane do zakończenia kabli miejscowych w komorach

kablowych.
Przykład oznaczenia kabla YTKZYekw 50x4x0,5, gdzie:

Y – materiał powłoki (polwinitowa),

TKZ – typ kabla (telekomunikacyjny kabel zakończeniowy),

Y – materiał izolacji (polwinitowa), ekw – rodzaj ekranu (ekran wspólny na ośrodku),

50x4x0,5 – liczba wiązek i żył (50 wiązek 4 żyłowych izolowanych o średnicy 0,5 mm).

Kable instalacyjne są stosowane do łączenia między sobą urządzeń telekomunikacyjnych,

pomiarowych, sterowniczych i przetwarzania informacji.
Przykład oznaczenia kabla: J-Y(St)Y…Lg, o liczbie żył lub wiązek: 2; 4; 6; 10; 20; 30; 40; 50;
60; 100x2, i średnicy żył 0,6 lub 0,8 mm.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Tabela.1. Kody oznaczeń telekomunikacyjnych kabli stacyjnych [9].

KODY OZNACZEŃ TELEKOMUNIKACYJNYJNYCH KABLI STACYJNYCH

Pozycja w oznaczeniu

Przykład oznaczenia

TKS

ekw

n x m xd

Przykładowy zapis symbolu YnTKSYekp 10x2x0,5

Materiał powłoki

Y – polwinitowa
Yn – polwinitowa nierozprzestrzeniająca płomienia
Ye – polwinitowa o zmniejszonej emisji chlorowodoru
N – z tworzywa bezhalogenowego nierozprzestrzeniającego płomienia
Nz – z tworzywa bezhalogenowego nierozprzestrzeniającego płomienia z zaporą

przeciwwilgociową

Typ kabla

TKS – telekomunikacyjny kabel stacyjny
TKSN – telekomunikacyjny kabel stacyjny dla systemów nośnych

Materiał izolacji

Y – polwinitowa
X – polietylenowa jednolita
Xp – polietylenowa piankowa (foam-skin lub skin-foam-skin)

Rodzaj ekranu

ekw – ekran wspólny na ośrodku

ekp – ekran indywidualny na wiązkach i wspólny na ośrodku

Liczba wiązek i żył

n – liczba wiązek
m – liczba żył izolowanych w wiązce
d – średnica żyły [mm]

W większości instalacji budynkowych stosuje się kable typu YTKSY o zalecanych

pojemnościach (liczbie wiązek) od 1x4 do 53x2. Kable te powinny mieć żyły o średnicy
0,5 mm. Kable YTKSY są produkowane wg. Norm: PN-92/T-90320 i PN-92/T-90321.

Budowa kabli YTKSY:

– żyły z miękkich drutów miedzianych wg PN-83/E-90150 Kable i przewody elektryczne.

Druty nieocynkowane lub ocynkowane (c) o średnicy 0,5 lub 0,8 mm,

– izolacja – polwinitowa, jednobarwna lub dwubarwna,
– wiązki – parowe, z wyjątkiem kabli 2-parowych, które mają 1 czwórkę gwiazdową,
– obwód ośrodka – taśmy z materiału niehigroskopijnego (np. estrofolu),
– powłoka – polwinitowa.
Kable YTKSY mogą być stosowane w temperaturze otoczenia od -40

C do +70

w wilgotności względnej powietrza do 90%.
Kable YTKSY są produkowane o następujących liczbach wiązek (dla średnicy żył 0,5mm):
1x2, 1x4, 3x2, 4x2, 5x2, 6x2, 7x2, 10x2, 12x2, 14x2, 21x2, 28x2, 30x2, 35x2, 42x2, 48x2,
53x2.
Żyły kabla izolowane polwinitem są skręcane w wiązki parowe (z wyjątkiem kabla
2-parowego, który zawiera 1 wiązkę gwiazdową). Odpowiednia liczba wiązek jest skręcana
warstwowo w ośrodek.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rdzeń wielowiązkowy i warstwy wewnętrzne są owinięte tasiemką syntetyczną

o barwach: rdzeń – czerwona, I warstwa – niebieska, II warstwa – żółta.
Skręcany ośrodek jest owinięty jedną lub kilkoma taśmami z tworzywa. Następnie jest
nałożona zewnętrzna powłoka z polwinitu czarnego lub szarego. Pod powłoką może być
umieszczona cienka i mocna nitka lniana służąca do rozrywania powłoki podczas instalacji.

Żyły w kablu są wyróżnione za pomocą barwnej izolacji (tabela. 2).

Tabela.2. Barwy izolacji .żył w kablu YTKSY.

Numer

kolejny

wiązki

żyła a

żyła b

Numer

kolejny

wiązki

żyła a

żyła b

biała

niebieska

czarno-niebieska

niebieska

pomarańczowa

zielona

brązowa

szara

czerwona

niebieska

żółto-niebieska

niebieska

pomarańczowa

żółto-niebieska

pomarańczowa

zielona

brązowa

szara

czarna

niebieska

biało-pomarańczowa

niebieska

pomarańczowa

zielona

brązowa

szara

żółta

niebieska

czerwono-

pomarańczowa

niebieska

pomarańczowa

zielona

żółta

brązowa

szara

biało-niebieska

niebieska

czarno-

pomarańczowa

niebieska

pomarańczowa

zielona

brązowa

szara

czerwono-

niebieska

pomarańczowa

zielona

brązowa

szara

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Tabela.3. Barwy izolacji żył w kablu XzTKMXw według PN-92/T-90335.

Barwa izolacji żyły

Rodzaj pęczka

Numer
czwórki

czerwona

naturalna lub biała

zielona

szara

niebieska

naturalna lub biała

zielona

szara

żółta

naturalna lub biała

zielona

szara

brązowa

naturalna lub biała

zielona

szara

5-czwórkowy

nieparzysty

fioletowa

naturalna lub biała

zielona

szara

czerwona

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

niebieska

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

żółta

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

brązowa

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

5-czwórkowy

parzysty

fioletowa

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

czerwona

naturalna lub biała

zielona

szara

niebieska

naturalna lub biała

zielona

szara

żółta

naturalna lub biała

zielona

szara

brązowa

naturalna lub biała

zielona

szara

fioletowa

naturalna lub biała

zielona

szara

czerwona

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

niebieska

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

żółta

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

brązowa

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

10-czwórkowy

fioletowa

naturalna lub biała

zielona

pomarańczowa

Rys. 23. Profil kabla YTKSY 35x2.

Kable YTKSY posiadają następujące właściwości elektryczne:

– maksymalna rezystancja pętli żył 0,5mm w temperaturze 20

C wynosi 185,6 Ω/km, a żył

0,8mm – 75 Ω/km,

– minimalna rezystancja izolacji w temperaturze 20

C wynosi 500 MΩ

⋅

km,

– pojemność skuteczna C par w gotowym kablu wynosi 120nF/km (wartość średnia wynosi

95 nF/km dla żył 0,5mm i 90 nF/km dla żył 0,8mm),

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

– asymetria pojemności dla odcinka 500 m osiąga maks. 400pF dla 90% i 500pF dla 10%

pomiarów,

– odporność na napięcie probiercze przyłożone przez 1 minutę pomiędzy żyły 0,5 mm

wynosi co najmniej: 1500V (napięcie stałe) lub 1000V (napięcie przemienne). Dla żył
0,8mm odpowiednio: 2250V i 1500V,

– tłumienność falowa jednostkowa toru w temperaturze 20

C, przy f = 800Hz wynosi: dla

żył 0,5 mm α = 1,85 dB/km, a dla żył 0,8 mm α = 1,13 dB/km.

Głowica kablowa i łączówki
Głowica kablowa (rys.24a) – zakończenie kabla utworzone z łączówek dwustronnych
osadzonych na korpusie w postaci pudła, którego komora umożliwia uszczelnienie końca
wprowadzonego do niej kabla, np. przez wypełnienie jej odpowiednią masą izolacyjną.
Zakończenia kabli miejscowych w urządzeniach rozdzielczych tj. w szafkach, puszkach
i skrzynkach kablowych muszą być zabezpieczone przed dostępem wilgoci, a takie
zabezpieczenie zapewniają głowice kablowe, które są odpowiednio uszczelniane zaraz po
wprowadzeniu do nich kabli.
Głowica kablowa składa się z obudowy żeliwnej z pokrywą przykręcaną śrubami i tuleją do
wprowadzenia kabla oraz przeważnie 10-parowych łączówek. Pojemność głowicy zależy od
ilości zamontowanych w niej łączówek. Najczęściej spotykane są głowice 10 do 100 parowe.

Rys.24. Głowice kablowe: a) różnej wielkości, b) przykładowe łączówki zastosowane w głowicy [9].

Typy stosowanych łączówek: Krone, Agmar, Reichle & De-Massari, GKM, AT&T, Iskra,

ZŁ, Siemens, Mars Alcatel, Quante-Pouyet, Mondragon, OP.
Łączówki mogą być: rozłączne (wyposażone w elementy łączeniowe złożone z dwóch części
połączonych zestykiem, który przez wciśnięcie wtyczki izolującej umożliwia rozłączenie strony
wejściowej i wyjściowej łączówki), nierozłączne (przystosowana do trwałego połączenia
przewodów), przełączne, odgałęźne (łączówka wyposażona w elementy łączeniowe
umożliwiające przyłączenie dwóch przewodów wychodzących do każdego przewodu
przychodzącego), porcelanowe lub plastikowe, zaciskane lub skręcane na śruby (GKM
rys.24b), szczelinowe (wyposażona w zaciski szczelinowe), ochronnikowe (jest wyposażona
w elementy służące do elektrycznego zabezpieczenia przyłączonych torów przed przepięciami
i przetężeniami), jednostronne (zaciski dla przewodów przychodzących i wychodzących są po
tej samej stronie korpusu) lub dwustronne (zaciski dla przewodów przychodzących
i wychodzących są po przeciwnej stronie korpusu), o różnej pojemności najczęściej 8 i 10
parowe.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.25. Łączówki: a) Krone – przełączna (pojemność 8), b) Krone – rozłączna (pojemność 10), c) Pouyet –

STG C210 (pojemność 10), d) Agmar – nierozłączne (pojemność 10), e) AT&T-S.C. 99
(pojemność 100), f) Siemens (pojemność 104) [9].

Rozszywanie kabli

Skrzynka kablowa (rys.26) jest podzielona na dwie części: liniową i abonencką. Do części

abonenckiej jest doprowadzony kabel stacyjny YTKSY, który jest rozszyty w górnej części
skrzynki kablowej na łączówkach (liczba łączówek zależy od ilości mieszkań) i jest położony
wewnątrz budynku. W dolnej części skrzynki kablowej (część liniowa) jest rozszyty kabel
miejscowy XzTKMXpw, który łączy budynek z centralą telefoniczną.

W przypadku rozszywania kabla XzTKMXpw należy:

– zgromadzić niezbędne do wykonania rozszycia narzędzia: narzędzie do zaciskania

łączników pojedynczych żył UY2, płaskoszczypy, cęgi z cięciem bocznym, narzędzie do
zdejmowania powłoki kabla (lub nóż monterski), narzędzie do cięcia kabla,

– zgromadzić przyrządy pomiarowe: multimetr cyfrowy lub analogowy (miernik

uniwersalny), megaomomierz, przewody pomiarowe do multimetru i megaomomierza,

– zdjąć powłokę zewnętrzną (izolacji) z kabla rozszywanego nie uszkadzając przy tym

izolacji na żyłach kabla, wykorzystując do tego odpowiednie narzędzia do zdejmowania
powłoki kabla,

– rozparować cały kabel zgodnie z oznaczeniem barw izolacji żył zachowując ich prawidłową

kolejność (tabela. 3) i schematem rozszywania kabli czwórkowych i parowych,

– właściwie i przy użyciu odpowiednich narzędzi połączyć żyły na łączówkach w skrzynce

kablowej (zaciskarki odpowiednie dla określonego typu łączówek np. w przypadku
łączówek Krone zaciskarka Krone),

– sprawdzić jakość wykonanego rozszycia: wykonać pomiar (przy użyciu multimetru

ustawionego na pomiar rezystancji) na zwarcie i przerwę dla wszystkich żył na łączówce,
wykonać pomiar oporności izolacji pomiędzy żyłami (przy użyciu megaomomierza
z napięciem pomiarowym w zakresie 50 ÷ 100V) dla wszystkich par kabla.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rozszycie kabla typu YTKSY odbywa się w podobny sposób, przy czym rozparowanie kabla
odbywa się zgodnie z oznaczeniem barw izolacji żył (tabela. 2).

Rys.26. Schemat rozszycia kabla na parterze budynku mieszkalnego.

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Z czego składają się głowice kablowe?
2. Jakie są rodzaje łączówek?
3. Jakie są rodzaje kabli?
4. Jakie są podstawowe parametry techniczne kabli?
5. W jaki sposób rozszywa się kable na łączówkach?
6. Jak zbudowany jest kabel?
7. Jakie są zastosowania kabli?
8. Jakie narzędzia stosujemy do krosowania?
9. Jakie narzędzia stosujemy do rozszycia kabli?
10. Co to jest strona liniowa i abonencka?

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj krosowanie kabla YnTKSYekp 10x2x0,5mm na łączówkach nierozłącznych

KRONE.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją krosowania kabla oraz dokumentacją załączoną do ćwiczenia,
2) zastosować się do poleceń zawartych w instrukcji,
3) zapisać plan działania,
4) wykonać spis materiałów niezbędnych do wykonania ćwiczenia,
5) wykonać spis narzędzi niezbędnych do wykonania ćwiczenia,
6) wykonać spis przyrządów pomiarowych niezbędnych do wykonania ćwiczenia,
7) wykonać spis środków ochrony osobistej,
8) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
9) dobrać elementy wymagane do wykonania krosowania kabla,
10) zgromadzić narzędzia i materiały niezbędne do wykonania krosowania,
11) sprawdzić stan techniczny narzędzi i aparatury kontrolno-pomiarowej,
12) wykonać krosowanie kabla na łączówce KRONE (przestrzegając właściwej kolejności

wykonywania czynności i zasad numeracji par w kablu),

13) wykonać zaplanowane czynności zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

ochrony przeciwpożarowej,

14) po zakończeniu pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

materiałów,

15) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
16) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
17) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

łączówka KRONE,

−

kabel stacyjny YnTKSYekp 10x2x0,5,

−

narzędzie do zdejmowania powłoki kabla lub nóż monterski,

−

cęgi z cięciem bocznym (ucinaczki),

−

szczypce uniwersalne,

−

zaciskarka końcówek,

−

przymiar zwijany,

−

miernik uniwersalny,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [1],[2],[3],[5],[9] i [10]).

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Wykonaj krosowanie kabla YTKSY 35x2x0,5mm na łączówkach nierozłącznych

AGMAR. Przekrosuj linię abonencka od strony centrali i głowicy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

wykonywania czynności i zasad numeracji par w kablu),

13) przekrosować linię abonencką od strony centrali i głowicy,
14) wykonać zaplanowane czynności zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

ochrony przeciwpożarowej,

15) po zakończeniu pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

materiałów,

16) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
17) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
18) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

łączówka AGMAR,

−

kabel stacyjny YTKSY 35x2x0,5,

−

narzędzie do zdejmowania powłoki kabla lub nóż monterski,

−

cęgi z cięciem bocznym (ucinaczki),

−

szczypce uniwersalne,

−

zaciskarka końcówek,

−

przymiar zwijany,

−

miernik uniwersalny,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [1],[2],[3],[5],[9] i [10]).

Ćwiczenie 3

Wykonaj krosowanie kabla XzTKMXw 10x4x0,5mm na łączówkach nierozłącznych

KRONE.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją krosowania kabla oraz dokumentacją załączoną do ćwiczenia,
2) zastosować się do poleceń zawartych w instrukcji,

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3) zapisać plan działania,
4) wykonać spis materiałów niezbędnych do wykonania ćwiczenia,
5) wykonać spis narzędzi niezbędnych do wykonania ćwiczenia,
6) wykonać spis przyrządów pomiarowych niezbędnych do wykonania ćwiczenia,
7) wykonać spis środków ochrony osobistej,
8) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
9) dobrać elementy wymagane do wykonania krosowania kabla,
10) zgromadzić narzędzia i materiały niezbędne do wykonania krosowania,
11) sprawdzić stan techniczny narzędzi i aparatury kontrolno-pomiarowej,
12) wykonać krosowanie kabla na łączówce KRONE (przestrzegając właściwej kolejności

wykonywania czynności i zasad numeracji par w kablu),

13) wykonać zaplanowane czynności zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz

ochrony przeciwpożarowej,

14) po zakończeniu pracy uporządkować stanowisko i rozliczyć się z narzędzi i pobranych

materiałów,

15) przygotować w formie pisemnej sprawozdanie z wykonanego ćwiczenia,
16) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
17) dokonać oceny poprawności i estetyki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja do wykonania ćwiczenia,

−

łączówka KRONE,

−

kabel miejscowy XzTKMXw 10x4x0,5,

−

narzędzie do zdejmowania powłoki kabla lub nóż monterski,

−

cęgi z cięciem bocznym (ucinaczki),

−

szczypce uniwersalne,

−

zaciskarka końcówek,

−

przymiar zwijany,

−

miernik uniwersalny,

−

megaomomierz,

−

literatura z rozdziału 6 (pozycje: [1],[2],[3],[5],[9] i [10]).

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) rozróżnić rodzaje kabli?



2) określić stronę stacyjną i liniową?



3) dobrać odpowiednie łączówki do głowicy kablowej?



4) dobrać odpowiednie narzędzia do krosowania?



5) zgromadzić narzędzia i materiały potrzebne do krosowania?



6) rozszyć kabel zgodnie z zasadami?



7) wykonać krosowanie kabla na łączówkach nierozłącznych?



8) sprawdzić poprawność wykonania krosowania?



9) przestrzegać zasad bhp podczas krosowania?



„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.
4. Test zawiera 24 pytania dotyczące montażu instalacji telekomunikacyjnych. Pytania: 1, 2,

3, 4, 7, 9, 10, 13, 15, 16, 17 i 20 są to pytania wielokrotnego wyboru i tylko jedna
odpowiedź jest prawidłowa; pytania: 5, 6, 8, 11, 12, 14, 18 i 19 to pytania, w których
należy udzielić krótkiej odpowiedzi; pytania 21, 22, 23, 24 to pytania opisowe.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi:

−

w pytaniach wielokrotnego wyboru zaznacz prawidłową odpowiedź X (w przypadku
pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić
odpowiedź prawidłową),

−

w pytaniach z krótką odpowiedzią wpisz odpowiedź w wyznaczone pole,

−

w pytaniach opisowych wpisz krótką charakterystykę w wyznaczone pole.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż rozwiązanie

zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas. Trudności mogą
przysporzyć Ci pytania: 20 – 24, gdyż są one na poziomie trudniejszym niż pozostałe.

8. Na rozwiązanie testu masz 90 min.

Powodzenia!

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

I część

1. Przedstawiony symbol graficzny oznacza:

a) zacisk przewodów,
b) połączenie rozłączne przewodów,
c) rozgałęzienie przewodów,
d) skrzyżowanie przewodów.

2. Przedstawiony symbol graficzny oznacza sposób prowadzenia instalacji:

a) w tynku,
b) w korytku kablowym otwartym,
c) w podłodze,
d) na izolatorach.

3. Kabel oznaczony symbolem YTKSY 14x2x0,5 posiada ośrodek składający się z:

a) 14 par żył o średnicy znamionowej 0,5 mm,
b) 14 żył o średnicy znamionowej 0,5 mm,
c) 14 żył o średnicy znamionowej 2 mm i izolacji grubości 0,5 mm,
d) 14 par żył o średnicy znamionowej 2 mm i izolacji grubości 0,5 mm.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. Zlokalizować uszkodzony kabel można za pomocą:

a) reflektometru,
b) mostka Wheatstone’a,
c) generatora,
d) mostka Murray’a.

5. Sieć telekomunikacyjna to:

…………………………………………………………………………..………………
…………………………………………………………………………………………..

6. Podstawowe parametry transmisyjne toru to:

…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………..

7. Instalacje telefoniczne wykonane w domu abonenta nazywamy liniami:

a) stacyjnymi,
b) wyniesionymi,
c) abonenckimi,
d) międzystrefowymi.

8. Wymień trzy przyrządy pomiarowe stosowane do testowania miedzianych kabli

telekomunikacyjnych:

……………………………………………………………………………………………..

9. Pokazany na ilustracji element może pełnić funkcję kabla:

a) światłowodowego,
b) stacyjnego,
c) miejscowego,
d) międzystrefowego.

10. Jaką metodę pomiarową stosujemy przy uszkodzeniu izolacji wszystkich żył:

a) metoda trójpunktowa,
b) pętla podwójnego mostka,
c) pętla pojedynczego mostka,
d) metoda Murraya.

11. Jakie znasz rodzaje uszkodzeń kablowych:

………………..…………………………………………………………………………

12. Podać rodzaje gniazdek telefonicznych:

…………………………………………………………………………………………..

13. Narzędziem pokazanym na fotografii można zacisnąć żyły we wtyku:

a) BNC typu RG,
b) modularnym typu RJ,
c) zwykłym WT-4,
d) palcowym typu JACK.

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14. Jaką metodę pomiarową stosujemy przy różnej rezystancji żył:

…………………………………………………………………………………………..

15. W wyniku pomiaru stwierdzono, że wartość izolacji żył kabla jest mniejsza od 100 kΩ.

Może to być spowodowane:
a) zwarciem żył kabla,
b) uszkodzeniem ekranu elementu indukcyjnego,
c) oddziaływaniem napięć zakłócających małej częstotliwości,
d) sprzężeniem pojemnościowym.

16. Przedstawiony symbol instalacji oznacza:

a) gniazdo pojedyncze,
b) gniazdo antenowe,
c) gniazdo mikrofonowe,
d) gniazdo telefoniczne.

17. Przedstawiony symbol graficzny oznacza:

a) złącze przelotowe,
b) zakończenie kablowe,
c) szafka kablowa,
d) słupek kablowy.

18. Trzy typy kabli o torach metalowych to:

…………………..………………………………………………………………………

19. Podstawowe parametry techniczne dla kabli stacyjnych to:

…………………..………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………..

II część

20. Ile musisz przeznaczyć pieniędzy na zakup listew maskujących i pokryw, jeżeli masz

wykonać 20 mb instalacji maskującej. 1 mb listwy maskującej z pokrywą kosztuje 4 zł.
Przyjmij 10% stratę materiału:
a) 88 zł

b) 96 zł

c) 72 zł

d) 80 zł

21. Opisz metodę pomiaru Murraya:

………………..…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………..

22. Wymienić barwy izolacji żył z zaznaczeniem kolejności wiązki w kablu YTKSY 21x2x0,5:

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23. Podaj kolejność czynności występujących podczas krosowania kabla na łączówkach

nierozłącznych:
………………..…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………..

24. Opisz metodę pomiaru trójpunktową:

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Montaż instalacji telekomunikacyjnych

Zakreśl poprawną odpowiedź, wpisz krótkie odpowiedzi lub scharakteryzuj.

zadania

Odpowiedź

Punkty

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Razem:

„

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1. Kammerer J., Oberthur W., Zastaw P. (tłumaczenie Rodak A.): Pracownia podstaw

elektrotechniki i elektroniki. WSiP, Warszawa 2000

2. Michel K., Sapiński T.: Rysunek techniczny elektryczny. WNT, Warszawa 1987
3. Okoniewski S.: Technologia dla elektroników. WSiP, Warszawa 2000
4. Saj E.: Urządzenia telegraficzne, telemetryczne i transmisji danych. WSiP, Warszawa 1994
5. Skoczyłaś J.: Eksploatacja telekomunikacyjna. WSiP, Warszawa 1996
6. Taras E.: Urządzenia telekomunikacyjne cz.1. WSiP, Warszawa 1996
7. Witulski St.: Urządzenia telekomunikacyjne cz. 2. WSiP, Warszawa 1996
8. Zagrobelny T.: Urządzenia teletransmisyjne. WSiP, Warszawa 1996
9. Materiały reklamowe producentów
10. Normy i katalogi