STRATEGIA EKOROZWOJU POLSKI
Degradacja środowiska – lata 80-te XX w.
Polityka ekologiczna państwa
Wskaźniki emisji głównych zanieczyszczeń
atmosfery w Polsce i krajach OECD w 1989 r.
Pyły
SO
2
NO
x
CO
2
CO
Emisja na mieszkańca (kg/M)
Polska
63,1
102,8
38,9
3301
84,2
OECD
14,6
44,1
38,5
2651
142,6
Emisja na jednostkę powierzchni kraju (t/km
2
)
Polska
7,7
12,5
4,7
402
10,3
OECD
1,1
4,6
4,6
364
13,3
Emisja na jednostkę energii pierwotnej (kg/tpu)
Polska
13,8
22,4
8,5
1029
18,5
OECD
2,0
8,2
6,4
637
24,0
Emisja na jednostkę dochodu narodowego (kg/tys. USD)
Polska
15,0
24,5
9,3
787
20,2
OECD
1,8
5,4
4,0
290
14,3
[MPiH, 1992]
tpu
– tona paliwa umownego
Struktura zużycia energii pierwotnej w Polsce,
krajach OECD i na świecie w 1990 r.
Zanieczyszczenie powietrza
Szacunkowa emisja głównych zanieczyszczeń
atmosfery w Polsce w latach 1987-1989
[mln ton/rok]
Nazwa
substancji
Energetyka
Przemysł Transport
Komunalno-
bytowe,
rolnictwo
OGÓŁEM
Dwutlenek
siarki
2,0
1,0
0,1
0,9
4,0
Tlenki azotu
0,5
0,4
0,4
0,1
1,5
Pyły
0,8
1,3
-
0,9
3,0
Tlenek
węgla
0,06
1,37
0,92
0,85
3,2
Dwutlenek
węgla
180
130
37
110
457
Węglowodory
aromatyczne
0,02
0,15
0,23
-
0,4
Udział Polski i innych krajów w emisji
dwutlenku siarki na obszarze Europy
lata 1987-89
b. ZSRR
22,4%
inne EWG
9,5%
Skandynawia
2,6%
W. Brytania
9,5%
Włochy
6,0%
RFN
3,1%
inne b. Bloku Wsch.
14,0%
Francja
3,1%
b. Czechosłowacja
6,6%
Polska
10,0%
b. NRD
13,2%
Struktura emisji
SO
2
i NOx w Polsce w 1989 r.
Ponad 90% emisji
SO
2
związana ze spalaniem węgla
(
przekroczenie norm w
dużych miastach: Górny Śląsk, K-ów,
Legnicko-
Głogowski Okręg Miedziowy, Sudety
)
Udział technologii przemysłowych – niewielki
Emisja
SO
2
z
pojazdów mechanicznych – w silnikach
Diesla,
związana ze spalaniem zasiarczonego oleju
napędowego
Obszar Czarnego Trójkąta u zbiegu granic
Polski, Niemiec i Czech
17
dużych elektrowni (Turów na terytorium Polski),
brak instalacji do odsiarczania spalin
Emisja SO
2
– 3 mln ton (Turów – 200 tys. ton) na
obszarze
równym ¼ pow. Holandii 20% emisji SO
2
w
Europie
Największe zagłębie
węgla brunatnego w
Europie,
Produkcja ok. 200 mln
ton/rok (Polska
– 20 mln
ton)
ok. 25 % wydobycia w
skali Europy
Depozycja związków siarki w Centralnej
Europie, w mg/m
2
w 1990 r.
Największa depozycja
związków siarki
Zakwaszenie opadów :
pH < 3,0
Zniszczenie lasów w Górach Izerskich
Dramatyczna sytuacja
–
Góry Izerskie i Karkonosze
Po polskiej całkowicie
wyginęły górskie lasy
świerkowe na obszarze 13
tys. ha
Przestrzenny rozkład emisji dwutlenku siarki w
Polsce oraz wielkość transgranicznego
strumienia SO
2
w 1989 roku
Szacunkowa emisja głównych zanieczyszczeń
atmosfery w Polsce w latach 1987-1989
[mln ton/rok]
Nazwa
substancji
Energetyka
Przemysł Transport
Komunalno-
bytowe,
rolnictwo
OGÓŁEM
Dwutlenek
siarki
2,0
1,0
0,1
0,9
4,0
Tlenki azotu
0,5
0,4
0,4
0,1
1,5
Pyły
0,8
1,3
-
0,9
3,0
Tlenek
węgla
0,06
1,37
0,92
0,85
3,2
Dwutlenek
węgla
180
130
37
110
457
Węglowodory
aromatyczne
0,02
0,15
0,23
-
0,4
b. Czechosłowacja
5,1%
inne b. Bloku Wsch.
8,2%
Francja
7,8%
RFN
13,8%
Włochy
8,5%
W. Brytania
12,6%
Skandynawia, Austria,
Szwajcaria
6,5%
inne EWG
12,4%
b. ZSRR
17,9%
Polska
7,2%
Udział Polski i innych krajów w emisji tlenków
azotu na obszarze Europy
Struktura emisji SO
2
i
NOx
w Polsce w 1989 r.
Ok. 60% emisji
NO
x
pochodzi z
procesów spalania
paliw (w energetyce,
ciepłownictwie komunalnym i
przemysłowym; udział małych źródeł ciepłowniczych
– piece, małe kotły – mniejszy niż w przypadku SO
2
)
Udział motoryzacji w emisji
NO
x
– ok. 30%; znacznie
większy niż w przypadku SO
2
.
Szacunkowa emisja głównych zanieczyszczeń
atmosfery w Polsce w latach 1987-1989
[mln ton/rok]
Nazwa
substancji
Energetyka
Przemysł Transport
Komunalno-
bytowe,
rolnictwo
OGÓŁEM
Dwutlenek
siarki
2,0
1,0
0,1
0,9
4,0
Tlenki azotu
0,5
0,4
0,4
0,1
1,5
Pyły
0,8
1,3
-
0,9
3,0
Tlenek
węgla
0,06
1,37
0,92
0,85
3,2
Dwutlenek
węgla
180
130
37
110
457
Węglowodory
aromatyczne
0,02
0,15
0,23
-
0,4
Udział Polski i innych krajów w emisji pyłów na
obszarze Europy
lata 1987- 89
b. ZSRR
34,8%
państwa EWG
16,9%
Skandynawia, Austria,
Szwajcaria
1,9%
inne b. Bloku Wsch.
17,7%
Czechosłowacja
7,1%
Polska
12,5%
b. NRD
9,2%
Zanieczyszczenie wód, gleb. Odpady.
Stopień oczyszczania ścieków w Polsce w 1989 r.
1989 r.
– 1/3 ścieków komunalnych i przemysłowych –
zrzucana do wód bez oczyszczenia
Dalsze 35%
– po wstępnym oczyszczeniu mechanicznym
Pozostałe ok. 32% ścieków oczyszczano w stopniu
zadawalającym
Zanieczyszczenie wód – 1989 r.
• 44% miast polskich nie miało oczyszczalni (w tym 3
miasta o liczbie
mieszkańców > 200 tys. – Białystok,
Łódź, Radom)
• Możliwości przerobowe oczyszczalni w wielu dużych
aglomeracjach miejsko-
przemysłowych (Warszawa,
Kraków, Wrocław, Poznań, Gdańsk, Bydgoszcz,
Szczecin)
– daleko niewystarczające w stosunku do
potrzeb.
• W wyniku tych zaniedbań – stan czystości wód w
Polsce
– bardzo zły.
Stan zanieczyszczenia rzek w Polsce w 1989 r.
• I klasa czystości
–
woda zdatna do picia:
5%
ogólnej dł. rzek
• Wody
pozaklasowe
(nie
nadające
się
nawet
do
celów
przemysłowych):
35%
Udziały poszczególnych krajów
w zanieczyszczeniu Bałtyku
substancjami biogennymi i
organicznymi w 1989 r.
BZT
5
– substancje organiczne
Zanieczyszczenie Bałtyku
azotem i fosforem, w kg na
mieszkańca rocznie
Ilość odpadów komunalnych wytwarzanych w
Polsce w latach 1975-90
Ilość odpadów komunalnych przypadających w
Polsce na jednego mieszkańca – ok. 1,2 m
3
.
W krajach Europy Zachodniej
– 3-4 m
3
.
Odpady przemysłowe wytwarzane,
wykorzystywane i składowane w latach 1975-90
Wg oficjalnych danych GUS
– na hałdach, składowiskach i
stawach
osadowych
–
ponad
1,6
mld
ton
odpadów
przemysłowych (szacunki wykonane przez specjalistów – 2,5-3
mld ton)
Prawie
połowa tych składowisk – na terenie woj. katowickiego
Składowiska odpadów przemysłowych – ok. 11 tys. ha
Obszary ekologicznego zagrożenia w Polsce
W 1989 r. w
województwie katowickim wydobywano:
98% krajowego wydobycia
węgla kamiennego;
100% krajowego wydobycia cynku;
wytwarzano: ok. 50 % krajowej produkcji stali;
34%
– koksu;
41%
– szkła okiennego;
50%
– samochodów osobowych
7%
– kwasu siarkowego.
Zanieczyszczenie środowiska na Górnym Śląsku
Z
produkcją przemysłu Górnego Śląska związana jest
emisja ok.:
560 tys. ton
pyłów
950 tys. ton SO
2
250 tys. ton
tlenków azotu
900 m
3
ścieków, z których tylko 25% było
oczyszczanych we
właściwy sposób.
Zanieczyszczenie środowiska na Górnym Śląsku
Liczne analizy
wykazały dodatnią korelację między
zanieczyszczeniem
środowiska
a
chorobami
cywilizacyjnymi, jakimi
są: alergie, choroby dróg
oddechowych
i
pokarmowych
czy
choroby
nowotworowe, a
także nadumieralność noworodków
i skracanie
życia.
Zanieczyszczenie środowiska na Górnym Śląsku
Na
Górnym Śląsku – średnia długość życia była o rok
krótsza, niż w innych częściach Polski,
– nadumieralność mężczyzn w wieku 30–59 lat
przewyższała o około 40% średnią krajową,
– dzieci rodziły się przeważnie z mniejszą masą
ciała i o 60% częściej z wadami wrodzonymi, niż w
innych
częściach Polski,
– liczba zgonów noworodków – najwyższa w
Polsce
– w 1989 r. 18,5/1000 żywych urodzeń
(średnia dla Polski – 15,9/1000)
Notowane
były też przypadki uszkodzenia kodu
genetycznego
u
ludzi
żyjących na terenach o
najwyższym zanieczyszczeniu.
Zanieczyszczenie środowiska na Górnym Śląsku
Średnioroczne wartości stężeń głównych zanieczyszczeń atmosfery
na obszarze Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego w 1989 r.
[µg/m
3
]
Nazwa
substancji
Stężenie
dopuszczalne wg
norm
Średnie stężenie
na terenie GOP
Maksymalne
natężenie w
miastach Śląska
Dwutlenek
siarki
32
44
65-83
Tlenki azotu
50
66
100-120
Pyły
50
132
185-214
Tlenek węgla
120
6 500
12 900-17 500
Ołów
0,2
0,3
1,3-1,9
Kadm
0,01
0,10
0,80-1,16
Węglowodory
alifatyczne
(do C-5)
820
5700
11 100-13 600
Benzo(a)piren
0,001
0,042
0,070-0,89
Obszary ekologicznego zagrożenia
Termin
„obszary ekologicznego zagrożenia” po raz
pierwszy
zastosowano
w
aktach
prawnych
w
załączniku do uchwały Rady Ministrów marcu 1983
roku
w
sprawie
projektu
Narodowego
Planu
Społeczno-Gospodarczego na lata 1983-1985.
Kryteria wyznaczenia granic
obszarów ekologicznego
zagrożenia:
przekroczenie dopuszczalnych
stanów normatywnych
co najmniej
dwóch elementów środowiska lub
wielokrotne
bądź szczególnie uciążliwe (toksyczne)
przekroczenie dopuszczalnego stanu normatywnego
jednego elementu
Obszary ekologicznego zagrożenia
• Obszar ekologicznego zagrożenia
– obszar, na
którym
nastąpiła
degradacja
komponentów
środowiska przyrodniczego: powietrza, wody, gleby
lub szaty
roślinnej.
Zwykle
przyczyną
degradacji
jest
intensywna
działalność gospodarcza człowieka, której skutkiem
jest
wielokrotne
i
długotrwałe
przekraczanie
dopuszczalnych dawek zanieczyszczenia.
W konsekwencji prowadzi to do naruszenia stanu
równowagi ekologicznej.
•
Tereny, oficjalnie uznane za
„obszary ekologicznego
zagrożenia”,
zajmowały
około
10%
polskiego
terytorium i zamieszkane
były przez około 30%
mieszkańców kraju (27 regionów w Polsce) .
Obszary ekologicznego zagrożenia
Oprócz
Górnego
Śląska
do
obszarów
ekologicznego
zagrożenia
należały
wszystkie
duże okręgi przemysłowe:
rejon
Wałbrzycha (18 – wydobycie węgla
kamiennego, koksownie, huty
szkła)
rejon Legnicy, Lubina i
Głogowa (9 –
kopalnie i huty miedzi)
rejon Tarnobrzega (21
– wydobycie siarki,
produkcja kwasu siarkowego, huta
szkła)
rejon Płocka (8), Włocławka (7), Puław (14), Tomaszowa Maz. (13),
Tarnowa (27) i Szczecina (1)
– wielkie fabryki chemiczne
rejon Częstochowy (19), Kielc (20), Zawiercia (25) – zakłady
hutnicze i cementownie
rejon Opola (22), Chełma (15), Inowrocławia (5) – cementownie
rejon Bełchatowa (11), Turowa (16), Konina (6) – wielkie kopalnie
węgla brunatnego i elektrownie
Obszary ekologicznego zagrożenia
Za
zagrożone uważano także obszary
wielkich miast:
Kraków (26)
Łódź (12)
Poznań (3)
Wrocław (10)
Bydgoszcz (4)
– gdzie zlokalizowane były
liczne
uciążliwe zakłady przemysłowe
Oprócz tego:
rejony
Zatoki
Gdańskiej
i
Puckiej
(2)
oraz
Zalewu
Szczecińskiego (1) zostały uznane za obszary klęski ekologicznej
Morza
Bałtyckiego, ze względu na wielkie ilości ścieków, jakie
tam
trafiają wraz z wodami Wisły, Odry, miast nadbrzeżnych
(Gdańska, Gdyni, Szczecina) oraz dużych portów morskich
Koncentracja naruszeń środowiska na obszarach ekologicznego
zagrożenia (według GUS – Ochrona Środowiska, 1994)
Struktura strat materialnych w 1989 r.
spowodowanych zanieczyszczeniem
środowiska w Polsce
A
– z punktu widzenia elementów środowiska
B
– z punktu widzenia rodzaju ponoszonych strat
(MOŚZNiL, 1991)
Najważniejsze osiągnięcia w dziedzinie ochrony
środowiska
1991 r. – przyjęcie przez sejm uchwały w sprawie
Polityki ekologicznej państwa
rozpoczęcie tworzenia nowego prawa ekologicznego
przez uchwalenie czterech ustaw, m. in.
powołanie
Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska;
stworzenie systemu finansowania
przedsięwzięć z
zakresu ochrony
środowiska;
1992 r. – powołanie Rady Ekologicznej Przy
Prezydencie RP;
Realizacja postanowień z Rio w Polsce
1993 r. – przetłumaczenie i wydanie dokumentów z
konferencji "Środowisko i Rozwój";
powoływanie
wojewódzkich
i
gminnych
Rad
Ekologicznych w celu opracowywania lokalnych
programów ekorozwojowych;
1994 r. – powołanie Narodowej Komisji ds.
Ekorozwoju;
wydawanie
materiałów
instruktażowych
dla
przygotowywania
programów
ekorozwoju
gmin
(1993);
powołanie Towarzystwa Filozofii Ekologicznej;
rozwijanie
się ekologicznych ruchów pozarządowych
wydających czasopisma i materiały edukacyjne.
Polityka ekologiczna państwa
Głównym celem polityki ekologicznej państwa jest
realizacja
przyjętej
w
Konstytucji
RP
zasady
zrównoważonego rozwoju (przyjęta w Rio de Janeiro
w 1992 r.).
Podstawowym
założeniem
ekorozwoju
jest
takie
stymulowanie
procesów
gospodarczych
i
społecznych,
aby
zachować
zasoby
i
walory
środowiska
w
stanie
zapewniającym
trwałe
możliwości korzystania z nich,
zarówno przez
obecne jak i przez
przyszłe pokolenia, zachowując
jednocześnie trwałość funkcjonowania środowiska
przyrodniczego.
Polityka ekologiczna państwa
Ta
podstawowa
zasada
jest
w
polityce
ekologicznej
państwa uzupełniona szeregiem zasad konkretyzujących:
• zasada równego dostępu do środowiska przyrodniczego,
• zasada regionalizacji polityki ekologicznej państwa,
• zasada uspołecznienia realizacji polityki ekologicznej
państwa,
• zasada "zanieczyszczający płaci"
• zasada przezorności
• zasada prewencji (zasada likwidacji zanieczyszczeń,
uciążliwości i zagrożeń u źródła)
Polityka ekologiczna państwa
Ta podstawowa zasada jest w polityce ekologicznej
państwa
uzupełniona szeregiem zasad konkretyzujących:
• zasada zintegrowanego podejścia do ochrony środowiska
• zasada stosowania najlepszych dostępnych technik (BAT)
– zapewnienie ochrony środowiska na najwyższym
poziomie
(dostępnym technicznie i ekonomicznie)
• zasada subsydiarności i pomocniczości działań na
wyższym szczeblu zarządzania wobec działań na szczeblu
niższym
• zasada
skuteczności
ekologicznej
i
efektywności
ekonomicznej
przedsięwzięć ochrony środowiska
Polityka ekologiczna państwa
Wszystkie procesy i
działania społeczno-gospodarcze
prowadzone na terenie Polski, a w
związku z tym
również określające i stymulujące je strategie,
programy i plany rozwoju gospodarczego, rozwoju
społecznego
czy
ochrony
środowiska
i
jego
zasobów powinny być ze sobą zintegrowane i
wzajemnie
powiązane
celami,
zadaniami
oraz
instrumentami
wdrażania dążąc do zrównoważonego
rozwoju.
Kluczem
strategii
zrównoważonego
rozwoju
-
racjonalne
użytkowanie zasobów naturalnych.
Polityka ekologiczna państwa
Cele
zrównoważonego
rozwoju
–
racjonalne
użytkowanie zasobów naturalnych:
• racjonalizacja użytkowania wód;
• zmniejszenie materiałochłonności i odpadowości
produkcji;
• zmniejszenie energochłonności gospodarki;
• ochrona gleb i racjonalności ich wykorzystania;
• prawidłowa gospodarce leśnej;
• ochrona zasobów kopalin.
II Polityka ekologiczna państwa na lata 2002-2010
II Polityka ekologiczna państwa – fundament
strategii
zrównoważonego rozwoju Polski – zakłada
przede wszystkim
poprawę jakości życia obywateli
przez zapewnienie im
bezpieczeństwa ekologicznego
tj. egzystencji w nie
skażonym środowisku
i
racjonalnych
możliwości korzystania z zasobów
naturalnych.
II Polityka ekologiczna państwa na lata 2002-2010
Podstawowe zadania:
• podniesienie
energetycznej
efektywności
całej
gospodarki,
• wprowadzenie licznych zmian w technologiach
spalania w energetyce i w transporcie,
• wprowadzanie czystszych paliw,
• rozwój odnawialnych i niekonwencjonalnych źródeł
energii.
II Polityka ekologiczna państwa na lata 2002-2010
Zgodnie z
treścią „II Polityki ekologicznej państwa”
przy
formułowaniu
poszczególnych
zadań
uwzględniono następujące priorytety:
konieczność
likwidacji
związanych
ze
stanem
środowiska bezpośrednich zagrożeń dla życia i
zdrowia
ludzi
(w
tym
likwidacji
tzw.
„gorących
punktów”);
konieczność przeciwdziałania degradacji środowiska
przyrodniczego na terytorium kraju,
zwłaszcza na
obszarach o
szczególnych walorach przyrodniczych (w
tym przestrzeni rolniczej i
leśnej);
konieczność
partycypowania
przez
Polskę
w
przeciwdziałaniu
zagrożeniom
środowiska
o
charakterze globalnym.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej
Polskiej w latach
2009-2012
z uwzględnieniem
perspektywy do roku
2016
Działania na rzecz ochrony środowiska w Polsce
wpisują się w priorytety w skali Unii Europejskiej do
których należy zaliczyć:
• działania na rzecz zapewnienia realizacji zasady
zrównoważonego rozwoju,
• przystosowanie do zmian klimatu,
• ochronę różnorodności biologicznej.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w latach
2009-2012
z uwzględnieniem perspektywy do roku
2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
1
. Ochrona przyrody
2. Ochrona i zrównoważony rozwój lasów
3. Racjonalne gospodarowanie zasobami wody
4. Ochrona powierzchni ziemi
5. Gospodarowanie zasobami geologicznymi
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
1. Środowisko a zdrowie
2. Jakość powietrza
3. Ochrona wód
4. Gospodarka odpadami
5. Oddziaływanie hałasu i pól elektromagnetycznych
6. Substancje chemiczne w środowisku
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Ochrona przyrody
Podstawowym
celem
jest
zachowanie
bogatej
różnorodności biologicznej polskiej przyrody na
różnych poziomach organizacji:
– na poziomie wewnątrzgatunkowym (genetycznym),
– gatunkowym,
– ponadgatunkowym
(ekosystemowym),
wraz
z
umożliwieniem
zrównoważonego
rozwoju
gospodarczego
kraju,
który
w
sposób
niekonfliktowy
współistnieje z różnorodnością
biologiczną.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Ochrona przyrody – c.d.
W latach 2009-2012 jest konieczne
dokończenie
inwentaryzacji
i
waloryzacji
różnorodności
biologicznej
Polski.
Stworzy
to
podstawę
do
ustanowienia
pełnej listy obszarów ochrony ptaków i
ochrony siedlisk w europejskiej sieci Natura 2000.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Ochrona i zrównoważony rozwój lasów
Dalsze prace w kierunku racjonalnego
użytkowania
zasobów leśnych przez kształtowanie ich właściwej
struktury gatunkowej i wiekowej, z zachowaniem
bogactwa biologicznego. Oznacza to rozwijanie idei
trwale
zrównoważonej i wielofunkcyjnej gospodarki
leśnej.
Lata 2009-2012
– realizacja przez Lasy Państwowe
„Krajowego
programu
zwiększenia
lesistości”,
lesistość Polski powinna wzrosnąć do 30% w 2020 r.
i do 33% w 2050 r.,
Ochrona
terenów wodno-błotnych
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Ochrona i zrównoważony rozwój lasów – c.d.
Dostosowanie
składu gatunkowego drzewostanów
do
siedliska
oraz
zwiększenie
różnorodności
genetycznej i gatunkowej biocenoz
leśnych, w tym
realizacja programu restytucji
jodły w Sudetach oraz
ochrony i restytucji cisa w Polsce.
W latach 2009-2012 przewiduje
się także rozbudowę
funkcji
leśnych banków genów oraz wprowadzenie
alternatywnego systemu certyfikacji
lasów.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Racjonalne gospodarowanie zasobami wody
Główny
cel
–
racjonalizacja
gospodarowania
zasobami
wód powierzchniowych i podziemnych w
taki
sposób, aby uchronić gospodarkę narodową od
deficytów wody i zabezpieczyć przed skutkami
powodzi
oraz
zwiększenie
samofinansowania
gospodarki wodnej.
Naczelne zadanie
– dążenie do maksymalizacji
oszczędności
zasobów
wodnych
na
cele
przemysłowe i konsumpcyjne, zwiększenie retencji
wodnej
oraz
skuteczna
ochrona
głównych
zbiorników
wód
podziemnych
przed
zanieczyszczeniem.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Racjonalne gospodarowanie zasobami wody –
c.d.
Stopniowe
wprowadzanie
odpłatności
przez
użytkowników wód za korzystanie przez nich z
zasobów wodnych, z uwzględnieniem oddziaływania
na
środowisko,
Pełne dostosowanie polskiego prawa do prawa UE,
Wyznaczenie
obszarów zalewowych tam, gdzie nie
zostały jeszcze wyznaczone,
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Ochrona powierzchni ziemi
•
Główne cele dla ochrony powierzchni ziemi, a w
szczególności dla ochrony gruntów użytkowanych
rolniczo:
- rozpowszechnianie dobrych praktyk rolnych i
leśnych,
zgodnych
z
zasadami
rozwoju
zrównoważonego,
-
przeciwdziałanie degradacji terenów rolnych,
łąkowych
i
wodno-
błotnych
przez
czynniki
antropogeniczne,
-
zwiększenie
skali
rekultywacji
gleb
zdegradowanych i zdewastowanych,
przywracając im
funkcję przyrodniczą, rekreacyjną lub rolniczą.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Ochrona powierzchni ziemi – c.d.
•
W latach 2009-2012 powinny
zostać podjęte lub być
kontynuowane
następujące działania:
- opracowanie krajowej strategii ochrony gleb, w
tym walki z ich zakwaszeniem,
- promocja rolnictwa ekologicznego i rolnictwa
zintegrowanego,
-
waloryzacja
terenów
pod
względem
ich
przydatności do produkcji zdrowej żywności oraz
promocja takiej
żywności,
-
rozwój monitoringu gleb,
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Ochrona powierzchni ziemi – c.d.
•
W latach 2009-2012 powinny
zostać podjęte lub być
kontynuowane
następujące działania:
-
finansowe
wspieranie
przez
fundusze
ekologiczne
inicjatyw
dotyczących
rekultywacji
terenów zdegradowanych i zdewastowanych,
-
zakończenie opracowania systemu osłony
przeciwosuwiskowej
przez
Państwowy
Instytut
Geologiczny.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Gospodarowanie zasobami geologicznymi
Podstawowy cel
– racjonalizacja zaopatrzenia ludności
oraz
sektorów gospodarczych w kopaliny i wodę z
zasobów podziemnych oraz otoczenia ich ochroną
przed
ilościową i jakościową degradacją.
doskonalenie prawodawstwa
dotyczącego ochrony
zasobów kopalin i wód podziemnych,
ograniczenie
presji
wywieranej
na
środowisko
podczas
prowadzenia
prac
geologicznych
i
eksploatacji kopalin,
eliminacja nielegalnej eksploatacji kopalin,
wzmocnienie ochrony niezagospodarowanych
złóż
kopalin w procesie planowania przestrzennego,
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH
Gospodarowanie zasobami geologicznymi – c.d.
wykonanie
bilansu
pojemności
struktur
geologicznych, w
których możliwa jest sekwestracja
dwutlenku
węgla na terenie Polski,
rozpoznanie
geologiczne
złóż
soli
kamiennej,
wyczerpanych
złóż
ropy
i
innych
struktur
geologicznych
pod
kątem magazynowania ropy
naftowej
i
gazu
ziemnego
oraz
składowania
odpadów, w tym promieniotwórczych,
dokończenie
dokumentowania
zasobów
dyspozycyjnych
wód leczniczych i termalnych oraz
głównych zbiorników wód podziemnych.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Środowisko a zdrowie
Celem
działań w obszarze zdrowia środowiskowego jest
dalsza poprawa stanu zdrowotnego
mieszkańców w
wyniku
wspólnych działań sektora ochrony środowiska
z
sektorem
zdrowia
oraz
skuteczny
nadzór nad
wszystkimi
w
kraju
instalacjami
będącymi
potencjalnymi
źródłami
awarii
przemysłowych
powodujących zanieczyszczenie środowiska.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Środowisko a zdrowie – c.d.
Dla realizacji
głównego celu najistotniejsza jest ścisła
współpraca Państwowej Inspekcji Sanitarnej z Inspekcją
Ochrony
Środowiska w zakresie:
zbierania i
udostępniania informacji na temat zagrożeń
dla zdrowia
społeczeństwa (zarówno nagłych, jak i
długotrwałych),
opracowania zasad analizy ryzyka zdrowotnego dla
procedur
związanych z dopuszczaniem inwestycji do
realizacji,
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Środowisko a zdrowie – c.d.
Dla realizacji
głównego celu najistotniejsza jest ścisła
współpraca Państwowej Inspekcji Sanitarnej z Inspekcją
Ochrony
Środowiska w zakresie:
poprawy funkcjonowania
państwowego monitoringu
środowiska i monitoringu sanitarnego przez poprawę
technicznego
wyposażenia
służb
kontrolnych
w
nowoczesny
sprzęt oraz sieci alarmowe,
wspólnych działań Państwowej Inspekcji Sanitarnej i
Inspekcji
Środowiska w celu poprawy jakości wody
pitnej,
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Środowisko a zdrowie – c.d.
Dla realizacji
głównego celu najistotniejsza jest ścisła
współpraca Państwowej Inspekcji Sanitarnej z Inspekcją
Ochrony
Środowiska w zakresie:
wspólnego
prowadzenia
akcji
edukacyjno-
szkoleniowych dla
służb zakładów przemysłowych i
pracowników
administracji
publicznej
w
zakresie
zapobiegania awariom oraz
skażeniom środowiska.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Jakość powietrza
• dalsza redukcja emisji SO
2
, NO
x
i
pyłu drobnego z
procesów wytwarzania energii
(zadanie to jest
szczególnie
trudne dlatego,
że struktura przemysłu energetycznego Polski jest głównie
oparta na spalaniu
węgla i nie można jej zmienić w ciągu kilku lat)
• konieczne opracowanie i wdrożenie przez właściwych
marszałków województw programów naprawczych w
161
strefach
miejskich,
w
których
notuje
się
przekroczenia
standardów dla pyłu drobnego PM10 i
PM2,5
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Jakość powietrza – c.d.
• możliwie
szybkie
uchwalenie
nowej
polityki
energetycznej Polski do 2030 r., w
której zawarte będą
mechanizmy
stymulujące zarówno oszczędność energii,
jak i
promujące rozwój odnawialnych źródeł energii;
Polska
zobowiązała
się
do
tego,
aby
udział
odnawialnych
źródeł energii w 2010 r. wynosił nie mniej
niż 7,5%, a w 2020 r. - 14%
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Ochrona wód
Do
końca 2015 r. Polska powinna zapewnić 75%
redukcji
całkowitego ładunku azotu i fosforu w ściekach
komunalnych
(kończąc krajowy program budowy oczyszczalni
ścieków i sieci kanalizacyjnych dla wszystkich aglomeracji powyżej
2000 RLM
– równoważna liczba mieszkańców)
.
Osiągnięcie tego celu będzie oznaczało przywrócenie
dobrego stanu
wód powierzchniowych i podziemnych w
całym kraju, a także realizację Bałtyckiego Programu
Działań dotyczącego walki z eutrofizacją wód Bałtyku.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Ochrona wód – c.d.
Naczelny cel polityki ekologicznej Polski w zakresie
ochrony
zasobów
wodnych
–
utrzymanie
lub
osiągnięcie dobrego stanu wszystkich wód, w tym
również
zachowanie
i
przywracanie
ciągłości
ekologicznej
cieków.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Gospodarka odpadami
osiągnięcie w 2014 r. odzysku min. 60% i recyklingu
55%
odpadów opakowaniowych,
osiągnięcie w 2010 r. odzysku co najmniej 25%
odpadów biodegradowalnych tak, aby nie trafiły na
składowiska, a w 2013 r. odzysku 50% tych odpadów,
zebranie w 2012 r. 25%
zużytych baterii i akumulatorów,
a w 2016 r. 45% tych
odpadów.
zamknięcie do 2012 r. wszystkich wysypisk, które nie
spełniają wymagań dyrektywy 99/31/WE.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Gospodarka odpadami – c.d.
utrzymanie tendencji oddzielenia
ilości wytwarzanych
odpadów od wzrostu gospodarczego kraju
(mniej
odpadów na
jednostkę produktów, mniej opakowań, dłuższe okresy życia produktów itp.)
znaczne
zwiększenie odzysku energii
z
odpadów
komunalnych w
sposób bezpieczny dla środowiska,
zamknięcie wszystkich składowisk, które nie spełniają
standardów UE i ich rekultywacja,
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Gospodarka odpadami – c.d.
sporządzenie spisu zamkniętych oraz opuszczonych
składowisk
odpadów
wydobywczych,
wraz
z
identyfikacją obiektów wpływających znacząco na
środowisko,
eliminacja kierowania na
składowiska zużytego sprzętu
elektrycznego i elektronicznego oraz
zużytych baterii i
akumulatorów,
pełne zorganizowanie krajowego systemu zbierania
wraków samochodów i demontaż pojazdów wycofanych
z eksploatacji,
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Gospodarka odpadami – c.d.
takie zorganizowanie systemu preselekcji sortowania i
odzysku
odpadów komunalnych, aby na składowiska
nie
trafiało ich więcej niż 50% w stosunku do odpadów
wytworzonych w gospodarstwach domowych.
dokończenie akcji likwidacji mogilników, zawierających
przeterminowane
środki ochrony roślin i inne odpady
niebezpieczne
oraz
akcji
eliminacji
PCB
z
transformatorów i kondensatorów (do końca 2010 r.).
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Oddziaływanie hałasu i pól elektromagnetycznych
Cel w zakresie ochrony przed
hałasem – dokonanie
wiarygodnej
oceny
narażenia
społeczeństwa
na
ponadnormatywny
hałas
i
podjęcie
kroków
do
zmniejszenia tego
zagrożenia tam, gdzie jest ono
największe.
Podobny
jest
też
cel
działań
związanych
z
zabezpieczeniem
społeczeństwa przed nadmiernym
oddziaływaniem pól elektromagnetycznych.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Oddziaływanie hałasu i pól elektromagnetycznych – c.d.
Pilne
sporządzenie map akustycznych dla miast
powyżej 100 tys. mieszkańców oraz dla dróg krajowych i
lotnisk,
a
także wynikających z nich programów
ochrony przed
hałasem. W programach tych powinny
być zawarte konkretne przedsięwzięcia techniczne i
organizacyjne dla zmniejszenia poziomu
hałasu tam,
gdzie jest on ponadnormatywny.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Oddziaływanie hałasu i pól elektromagnetycznych – c.d.
likwidacja
źródeł hałasu przez tworzenie stref wolnych
od transportu, ograniczenie
szybkości ruchu, wymiana
taboru tramwajowego na mniej
hałaśliwy, a także
budowa
ekranów akustycznych.
Istotne
też
jest
wykorzystywanie
planowania
przestrzennego dla rozdzielenia potencjalnych
źródeł
hałasu od terenów mieszkaniowych. Konieczny jest też
rozwój systemu monitoringu hałasu.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w
latach 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Oddziaływanie hałasu i pól elektromagnetycznych – c.d.
zorganizowanie
laboratorium
referencyjnego
do
pomiaru
pól w ramach Inspekcji Ochrony Środowiska i
szkolenie
specjalistów w zakresie ich pomiaru, a także
opracowanie w
Ministerstwie
Środowiska procedur
zapewniających
bezpieczną
lokalizację
źródeł
pól
elektromagnetycznych.
zobowiązanie operatorów telefonii komórkowej do
zgłoszenia organowi ochrony środowiska instalacji
stanowiących źródła promieniowania.
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej
Polskiej w latach 2009-2012 z uwzględnieniem
perspektywy do roku 2016
POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA I BEZPIECZEŃSTWA EKOLOGICZNEGO
Substancje chemiczne w środowisku
Celem
polityki
ekologicznej
w
odniesieniu
do
chemikaliów jest stworzenie efektywnego systemu
nadzoru
nad
substancjami
chemicznymi
dopuszczonymi na rynek, zgodnego z zasadami
Rozporządzenia REACH (Rozp. 1907/06 Parlamentu
Europejskiego i Rady z 2006 r. w sprawie rejestracji,
oceny,
udzielania
zezwoleń
i
stosowanych
ograniczeń w zakresie chemikaliów) .