JASEŁKA 2003 r.

Sceneria:
-

chata /namalowana na dużej płycie styropianowej/,

-

szopa /zrobiona ze słomy, pod nią drewniany żłóbek/,

-

pałac króla Heroda /namalowany na dużym arkuszu papieru

i przyklejony do ściany/.

Osoby:
-

Gwiazdy,

-

Maryja,

-

Józef,

-

Aniołowie,

-

Anioły nocy,

-

Herod,

-

Diabeł,

-

Trzej Królowie,

-

Pasterze,

-

Strażnicy,

-

Śmierć,

-

Chór uczniów.

Gwiazda I

Zanim tę radosną nowinę powiemy,
Wszystkim tu zebranym bardzo dziękujemy,
Że przybyli do nas, bo rzeczy ciekawe
Będziemy przedstawiać, co się działy dawno.

Baczcie tylko pilnie nadstawić nam ucha,
Żeby, co mówimy, dobrze było słychać:
Oto się Bóg Ojciec zlitował nad światem,
Zesłał Syna Swego, by stał się nam bratem.

Aby nas wykupił od grzechu Adama,
Byśmy kiedyś mogli przejść przez nieba bramę.
Powiemy dziś państwu, w jakim przyszedł stanie
I kto przybył pierwszy na to powitanie,

I jakie ofiary dla Pana złożyli.
Wszystko to ujrzycie, jakbyście tam byli.

Chór
„Cicha noc” (śpiew z akompaniamentem).

(wchodzi Józef podtrzymując ciężarną Maryję)

Józef
Święta Panienko zimno tu srodze czemu ustajesz w dalekiej drodze?

Maryja
Święty Józefie nie pójdę dalej może by ludzie nas przenocowali.

(Józef podchodzi do chaty i puka do drzwi)

Józef
We drzwi zamknięte na próżno biję przyjmijcie ludzie Pannę Maryję
(podnosi przy tych słowach ręce błagalnym gestem)

1

Maryja (złamanym i smutnym głosem)
Nie ma litości, nie ma noclegu, trzeba nam będzie odpocząć na śniegu.

(Józef podchodzi do Maryji obejmuje Ją i idą dalej, po kilku krokach Maryja zatrzymuje się przy
szopie)

Józef
Święta Panienko czemuś ustała tu domu nie ma, stodółka mała.
Skrzyczą mnie za to Anioły Boże jeśli dam tobie mieszkać w oborze.

Maryja
Mówił mi Anioł, że się syneczek urodzi na sianie, że się urodzi w małej stajence, że Go ogrzeje ciepło
bydlęce.

(Wchodzą Aniołowie, zasłaniają stajenkę wyciągając ręce do góry)

Aniołowie
Bóg się rodzi i na świat przychodzi
Wszyscy ludzie się radują
I tak razem wyśpiewują

Chór
„Gdy się Chrystus rodzi” ( śpiew z akompaniamentem)

(Podczas kolędy Aniołowie tańczą w kółku, podczas słów Gloria podnoszą ręce w górę)

Gwiazda II

Niedaleko miasta, które zwą Betlejem,
Które się znajduje w palestyńskiej ziemi,
Strzegli o północy swych owiec pasterze,
Przed snem odmawiając wieczorne pacierze.

Gdy mówili pacierz, przyszedł do nich anioł
Z wieścią, by się każdy z nich Bogu pokłonił.
Pokłonił się Bogu, małemu Dzieciątku,
Co się narodziło w żłóbku, niebożątko.

(Wchodzi Anioł i staje przed klęczącymi Pasterzami)

Anioł
Pastuszkowie, bracia mili,
Nie czekajcie ani chwili,
Oto w Betlejem, w stajence
Zrodziła Dziecię Panienka.
Wesoła z nieba nowina:

Bóg Ojciec zesłał nam Syna.
Leży na sianku we żłobie,
Nie ma sukienki na sobie.
Tylko wół i osioł społem
Grzeją Dziecię ciepłem swoim.

Gwiazda III
Ucieszyli się pasterze z tej nowiny,
Spieszą, spieszą radośnie do Dzieciny.
Dary dla Dzieciątka zabierają,

2

I tak po drodze śpiewają:

Pasterze
„Pójdźmy wszyscy do stajenki” ( śpiew i gra na flecie)
( Maszerują pasterze, pod koniec kolędy podchodzą do stajenki przy której siedzą Maryja i Józef a w
żłóbku leży Dziecina. Pasterze klękają i składają ręce jak do modlitwy)

Pasterka
Witaj Dziecino w żłobie
Wyznajemy Boga w Tobie
Coś się narodził tej nocy
Byś nas wyrwał z diabła mocy.

Gwiazda IV
Tak, piękne były te wszystkie śpiewy,
Podniosła radość z narodzin Jezusa,
Lecz gdy pomyśleć, jakie chmury gniewu
Idą nad stajenką, to krwawi się dusza.
Bo oto, drogie i kochane dzieci,

Nie zawsze słońce na niebie nam świeci.
Tak było również i w Jezusa życiu,
Choć jeszcze leżał malutki w powiciu.

Król Herod wielki, król żydowskiej ziemi,
Władca okrutny, panowania chciwy,
Pragnie odwieczne wyroki odmienić
I czyha właśnie na życie Dzieciny.

Straszny to władca, lęka się go każdy,
Na jego widok bledną nawet gwiazdy.

Gdzie tylko spojrzy jego dziki wzrok,
Tam krew, tam zbrodnia, tam jęki i mrok.
To wam wystarczy! Na teraz – dosyć!
Resztę niech ujrzą własne wasze oczy.

(Pałac króla Heroda, na tle pałacu stoi tron.
Wchodzi król Herod)

Herod
(mocnym i zdecydowanym głosem gestykuluje rękami, w jednej ręce trzyma berło)

Jestem król Herod – władza niemała
Mocniejszy nawet od generała
Lecz doniesiono mi potajemnie
Że się ktoś rodzi większy ode mnie.

(Herod siada na tronie a wtedy podchodzą do niego Anioły nocy)

I Anioł nocy
Oto jesteśmy anioły nocy,
By tobie, królu, przyjść dziś z pomocą.
Dla nas na świecie nie ma trudności,
Wszystko umiemy rozwiązać z łatwością.

Wiemy o twoim zmartwieniu, Herodzie,
Że smucisz i gnębisz, i martwisz się srodze.
A masz się też czego i gnębić, i smucić,
Bo owa Dziecina z tronu chce cię zrzucić,

3

Tyleś dokonał już w życiu swym zbrodni,
Abyś mógł w kraju panować swobodnie,
A oto znowu znienacka i skrycie
Niebezpieczeństwo grozi twemu życiu.

Dopóki żyć będzie Dzieciątko ono
Ty zawsze będziesz niepewny tronu.

II Anioł nocy
Nie martw się o to, cny królu Herodzie,
My do Dzieciątka znajdziemy drogę.
Gdy mrok zapadnie, już nie będzie w twej mocy,
Tylko zaufaj aniołom nocy.

(Do Heroda przyskakują diabeł z widłami w ręce i śmierć z kosą)

Diabeł
Biada, biada królowi strasznemu Herodowi.
(grozi mu widłami)

Herod
(rozkazującym głosem)
Przysłać mi wojsko, przysłać mi straże
Wszystkich was dzisiaj uwięzić każę.

(Do Heroda przyskakuje śmierć z kosą i wygraża Herodowi)

Śmierć
Biada, biada królowi strasznemu Herodowi

(Do Heroda podchodzi generał)

Generał
Królu Herodzie, Bóg się narodził
Bo wielka gwiazda po niebie chodzi
Królu Herodzie w żłobku on leży
Oraz trzech króli do niego bieży.

Herod
Do mnie straże, do mnie sługi
Zabrać miecze i maczugi!
Wszystkie dzieci wymordować!
Trudno się przede mną schować.
(Herod wygraża pięścią)

Generał
Królu Herodzie!
Rozkaz rzecz święta! Wymordujemy te niemowlęta
Nawet twojego syna.

Herod
(przerażony)
Mojego syna?
(Do Heroda przyskakuje Diabeł i Śmierć)

Diabeł
Diabeł ci figla sprawił, Twojego syna zabił.

4

Herod
(dramatycznym gestem łapie się za głowę)
Ojejku!

Śmierć
Biada, biada królowi strasznemu Herodowi
Za chwilę zetnę cię kosą
A diabli do piekła poniosą.

Herod
Ojejku!

Diabeł
Chciałeś ty zabić Pana
Dosięgła ciebie kara.

Śmierć
Chciałeś ty zabić Pana
Rzuciłam cię na kolana.

Śmierć i Diabeł
Królu Herodzie za twe zbytki
Idź do piekła boś ty brzydki
A kysz, a kysz, a kysz.

Gwiazda V
Tak oto Herod słuszną poniósł karę
Za swoje zbrodnie i za podlą duszę.
A rzeź niewiniątek to pierwsza ofiara,
Którą poniosły dzieci dla Jezusa.

(Diabeł i Śmierć porywają króla Heroda)

Chór
„Mędrcy świata” (śpiew z akompaniamentem)

Gwiazda VI
Oto z dalekiego Wschodu, mimo trudu i zachodu,
Trzej Królowie przyjechali, bo gwiazdę śliczną ujrzeli.
Gwiazda stanęła nad żłobkiem,
Gdzie leży Dziecię malutkie.
Dziecię małe, lecz Król wielki, bo usunie smutek wszelki.

(Wchodzą trzej królowie i zatrzymują się przed żłóbkiem)

Królowie
Z dalekiej krainy myśmy tutaj przyszli
By zobaczyć maleńkiego Jezusa narodzonego
Dary niesiemy z ochotą
Mirrę, kadzidło i złoto.

Król I
Przywiodła nas gwiazda na ten próg.

Król II

5

Bo tutaj narodził się Bóg.

Król III
Przywiodła nas gwiazda wśród nocy
Jak powiedzieli prorocy.

Józef
(zwraca się do króli)
Nie za głośno, bo się Dzieciątko przebudzić może
Mówcie ciszej, to wam śpiącą Dziecinę pokażę.

Chór
„Jezus malusieńki” (śpiew przy akompaniamencie)
(Maryja podczas tej kolędy bierze Dzieciątko na ręce i kołysze.
Królowie klękają przed żłóbkiem)

Król I
Królu Wielki przynieś miłość dla świata,
Bardzo trzeba, żeby brat nie bił brata.

Król II
Królu Wielki przynieś wiarę tej ziemi,
Bo się wszędzie słowo fałszywe pleni.

Król III
Królu Wielki przynieś ludziom nadzieję,
Bo ze strachu serce w nich mdleje.

(Wstaje Maryja i zwraca się do króli)

Maryja
Wiarę, miłość i nadzieję dostaniecie,
Ale teraz niech mi uśnie moje Dziecię.

(Podchodzi Józef i zwraca się do wszystkich)

Józef
Dla tych wszelkich rzeczy
Przyszło między nas (wskazuje na Dzieciątko)
Niechaj pośpi jeszcze
Póki mu nie czas.

Chór
„Grudniowe noce, zimowe noce” (śpiew z akompaniamentem)

Gwiazda
Wesołych Świąt!
Bez zmartwień,
Z barszczem, z grzybami, z karpiem,
Z gościem co niesie szczęście!
Czeka nań przecież miejsce.

Wesołych Świąt!
A w święta,
Niech się snuje kolęda.
I gałązki świerkowe
Niech Wam pachną na zdrowie.

6

Wesołych Świąt!
A z gwiazdką –
Pod świeczek łuną jasną
Życzcie sobie – najwięcej
Zwykłego, ludzkiego szczęścia.

Pastuszek
Cieszymy się goście mili,
Żeście z nami Boga czcili,
A na koniec zaśpiewajcie
Wszyscy, Dziecię pożegnajcie.

Wszyscy
„Podnieś, rękę Boże Dziecię”
(Wszyscy uczestnicy przedstawienia kłaniają się i wspólnie mówią)

Wesołych Świąt! Do siego roku!

(Wręczenie gościom prezentów)

Literatura:

Elżbieta Gałczyńska, Zofia Garczyk „Uczcijmy wierszem i piosenką”
Zbigniew Trzaskowski „Jezus malusieńki. Wybór jasełek i obrazków bożonarodzeniowych”.
„Z uśmiechem w życie. Wiersze, piosenki, inscenizacje dla najmłodszych”. Kielce 1992.
Zbiory własne nieznanych autorów.

7