15

Kreacjonizm

Kreacjonizm

Kreacjonizm

Kreacjonizm

Kreacjonizm

(7)

U PODSTAW DYLUWIOLOGII

Mieczys³aw Pajewski

Dyluwiologia a kreacjonizm

Nie ma tematu religijnego bardziej wy-

œmiewanego ni¿ biblijna opowieœæ o po-

topie Noego, zapisana w Ksiêdze Ro-

dzaju 6-9. Przeciwko dos³ownej natu-

rze potopu wymienia siê takie sprawy

jak niemo¿liwoœæ zebrania zwierz¹t na

arkê, rozmiary arki, czas trwania poto-

pu itd. Ataki tego rodzaju przeprowa-

dzaj¹ nie tylko niewierz¹cy, co jeszcze

mo¿na zrozumieæ, ale tak¿e ci, którzy

przedstawiaj¹ siê jako wierz¹cy w Bo-

ga. Wiêkszoœæ dzisiejszych biblistów

odrzuca dos³own¹ historycznoœæ opo-

wieœci z Ksiêgi Rodzaju przed rozdzia-

³em 12. Pierwsze 11 rozdzia³ów tej

ksiêgi uwa¿aj¹ oni za wype³nione para-

bolami, symbolami i staro¿ytn¹ poezj¹.

Historia potopu opowiedziana w Bi-

blii zajmuje w niej jednak poczesne

miejsce. Biblia poœwiêca mu nawet wiê-

cej miejsca ni¿ samemu stworzeniu

œwiata. Cztery z pierwszych jedenastu

rozdzia³ów Ksiêgi Rodzaju opisuj¹ wiel-

ki potop za dni Noego. Z kart Biblii wy-

³ania siê obraz tej katastrofy wodnej

jako najwiêkszego fizycznego wydarze-

nia w historii Ziemi. Nic porównywal-

nego z potopem nie wydarzy³o siê do

tej pory, ani nie wydarzy siê a¿ do osta-

tecznego zniszczenia œwiata w ogniu (II

Piotra 3). Potop oznacza koniec piêk-

na stworzonego przez Boga jako do-

skona³ego miejsca dla cz³owieka. Ozna-

cza te¿ pocz¹tek nowego œwiata, od-

znaczaj¹cego siê tylko blad¹ kopi¹ pier-

wotnej chwa³y. W ca³ej zapisanej histo-

rii Ziemi potop, mo¿e za wyj¹tkiem

Upadku, wywar³ najwiêkszy wp³yw na

wygl¹d i warunki, jakie panuj¹ na Zie-

mi. Jeœli potop Noego rzeczywiœcie

mia³ miejsce, to roli tej olbrzymiej ka-

tastrofy nie mo¿e pomijaæ ¿aden bio-

log, geolog czy badacz historii Ziemi.

O potopie Noego nie mówi¹ jedy-

nie pierwsze rozdzia³y Biblii. Liczne

wzmianki o nim znajdujemy w wielu

ksiêgach Starego Testamentu. Nie

mo¿na zapominaæ, ¿e tak¿e Jezus i au-

torzy Nowego Testamentu czynili uwa-

gi na temat dziejów Noego i potopu jako

„Potop” – rycina z Biblii Brzeskiej wydanej w 1563 r.

rzeczywistych, niefikcyjnych wyda-

rzeñ (Mat. 24:36-39; 1 Piotra 3:18-22;

Hebr. 11:7; 2 Piotra 3:5-7). Przez ca³e

wieki uczeni i teologowie przypisywali

wiele cech Ziemi wp³ywowi wielkiego

potopu Noego i uznawali nauczanie

Biblii na temat stworzenia i potopu.

Czasy te jednak ju¿ minê³y. Dzisiaj pod-

rêczniki i monografie naukowe poœwiê-

caj¹ wiele stron wp³ywowi wody i lo-

dowców w kszta³towaniu powierzchni

Ziemi, ale nie wspominaj¹ nic o poto-

pie, najwy¿ej mówi¹ o nim jako o histo-

rii biblijnej, nie zaœ jako o historycz-

nym fakcie.

Przyczyn¹ takiego stanu rzeczy jest

fundamentalna niezgodnoϾ geologii

ewolucyjnej i S³owa Bo¿ego. Dla dzieci

wychowanych w rodzinach chrzeœci-

jañskich kontakt ze œwieckim naucza-

niem musi byæ pewnego rodzaju szo-

kiem. Odkrywaj¹ oni ze zdumieniem,

¿e nauczyciele i autorzy podrêczników

nie wierz¹ w to, o czym uczy Biblia.

Proces œwieckiej edukacji przypomina

16

Kreacjonizm

Kreacjonizm

Kreacjonizm

Kreacjonizm

Kreacjonizm

stopniowe wyjmowanie kolejnych ce-

gie³ z duchowej budowli wzniesionej

w pierwszych latach chrzeœcijañskie-

go ¿ycia. Napór autorytetu nauczyciel-

skiego i powszechnie akceptowanej na-

uki jest niezwykle silny. Nic wiêc dziw-

nego, ¿e dzieci pochodz¹ce z rodzin

chrzeœcijañskich czêsto po edukacji

szkolnej trac¹ wiarê. Dlatego tak wa¿-

ne jest, by badaæ zagadnienia znajduj¹-

ce siê na styku nauka-religia, w tym za-

gadnienie potopu Noego.

Sam potop nie jest zagadnieniem

œciœle kreacjonistycznym. Ale jest

z kreacjonizmem powi¹zany niezwy-

kle silnie. Przede wszystkim, alterna-

tywny wobec kreacjonizmu model ewo-

lucjonistyczny zdecydowanie odrzuca

autentycznoϾ potopu Noego. W tym

sensie dyluwiologia (nauka o Potopie)

jest sojuszniczk¹ kreacjonizmu: mamy

wspólnego wroga. Poza tym ewolucjo-

niœci formu³uj¹ ca³y szereg argumen-

tów antykreacjonistycznych opartych

na idei starej Ziemi. Warstwy geolo-

giczne do swego powstania wymagaj¹,

ich zdaniem, dziesi¹tków i setek milio-

nów lat. W sukurs kreacjonistom wier-

nym S³owu Bo¿emu, kreacjonistom

m³odej Ziemi, id¹ w³aœnie zwolennicy

historycznoœci potopu Noego. Tak wiel-

ka katastrofa wodna, potop o zasiêgu

globalnym,musia³wywo³aæwielkiezmia-

ny w strukturze geologicznej po-

wierzchni Ziemi. Tzw. geologia potopu,

mówi¹ca o kszta³towaniu siê warstw

geologicznych w trakcie potopu, pozwa-

la zneutralizowaæ bardzo wa¿ne argu-

menty antykreacjonistyczne. Dyluwio-

logia jest wiêc bardzo mocno i bezpo-

œrednio powi¹zana z kreacjonizmem.

Szczegó³owe badania biblijnego

ujêcia potopu dowodz¹, ¿e jeœli potrak-

tujemy je jako prawdziwe, dos³owne

i historyczne ujêcie, dostarczy nam

ono najbardziej rozs¹dnego wyjaœnie-

nia wielu problemów, jakie pojawiaj¹

siê, gdy chodzi o wiarygodnoœæ Biblii.

Potop a natchnienie biblijne

Podstawowym Ÿród³em wiedzy o po-

topie Noego jest zapis biblijny. A jeœli

tak, to kluczow¹ spraw¹ staje siê sto-

sunek do tekstu biblijnego. Coraz czê-

œciej spotykamy chrzeœcijan, którzy

pod naporem œwiatowych ideologii re-

zygnuj¹ z idei, ¿e ca³a Biblia jest na-

tchnionym S³owem Bo¿ym. Uwa¿aj¹

oni zamiast tego, ¿e w Biblii znajduje

siê objawienie, ale to, które czêœci Bi-

blii nale¿y traktowaæ powa¿nie, a któ-

re s¹ nieistotnym kulturowym i histo-

rycznym balastem, zale¿y od ustaleñ

nauki b¹dŸ innych zewnêtrznych

wzglêdem Biblii autorytetów. Ponie-

wa¿ w nauce dominuje ewolucjonizm

i koncepcja starej Ziemi, uwa¿aj¹ oni

pierwsze 11 rozdzia³ów Ksiêgi Rodza-

ju za zbiór mitów i legend.

Chrzeœcijanie tradycyjnie wierzyli

jednak w s³owne i pe³ne natchnienie

ca³ej Biblii. Choæ g³ównym celem Bi-

blii jest Bo¿e objawienie, które ma na

celu zbawienie cz³owieka, podawane

w niej fakty historyczne objête s¹ tak-

¿e natchnieniem Bo¿ym. Fakty histo-

ryczne, takie jak stworzenie czy Potop,

choæ nie nale¿¹ do centralnych zagad-

nieñ biblijnych, s¹ nierozerwalnie z ni-

mi zwi¹zane. Na przyk³ad idea „drugie-

go Adama” nie ma sensu, jeœli pierw-

szy Adam jest tylko mitem.

Na temat natchnienia ksi¹g biblij-

nych niezwykle trafnie pisa³ znany teo-

log protestancki, Benjamin B. Warfield:

Koœció³ od samego pocz¹t-

ku utrzymywa³, ¿e Biblia jest S³o-

wem Bo¿ym w tym sensie, ¿e

jej s³owa, choæ zapisane przez

ludzi i nosz¹ce œlady pochodze-

nia od ludzi, zosta³y jednak zapi-

sane pod takim wp³ywem Du-

cha Œwiêtego, ¿e s¹ s³owami

Boga i precyzyjnie wyra¿aj¹

Jego postawê i wolê. Zawsze te¿

uwa¿ano, ¿e ta koncepcja wspó³-

autorstwa zak³ada, i¿ nadzór ze

strony Ducha Œwiêtego rozci¹-

ga siê tak daleko, ¿e dotyczy na-

wet wyboru s³ów przez ludzkich

autorów (jest to natchnienie

werbalne) oraz zabezpiecza po-

wsta³y utwór od wszystkiego, co

jest niezgodne z autorstwem

Bo¿ym. [...] w ten sposób

wszystko, co Pismo zak³ada

i stwierdza, jest prawdziwe i wol-

ne od b³êdu (nieomylne).

1

Elementy nadprzyrodzone

Bóg sprawowa³ pe³n¹ kontrolê, jak wy-

nikaztekstubiblijnego,oddoprowadze-

nia zwierz¹t do Noego (Ks. Rodz. 6:19-

20) do zamkniêcia drzwi arki (Ks. Rodz.

7:16). Potop to nadprzyrodzony ci¹g

zdarzeñ od pocz¹tku do koñca. John

Whitcomb w klasycznym dziele The

World That Perished wymieni³ przy-

najmniejszeœædziedzin,wktórychczyn-

nik nadprzyrodzony interweniowa³

w czasie Potopu z Ksiêgi Rodzaju:

1. Bo¿y projekt arki

2. zgromadzenie i troska o zwierzêta

3. wyst¹pienie wód spod powierzch-

ni ziemi

4. opadniêcie wód z wysoka

5. ukszta³towanie siê obecnych base-

nów oceanicznych

6. powstanie obecnych kontynentów

i pasm górskich.

2

Ale nie mo¿na wykluczyæ, ¿e inter-

wencji tego rodzaju by³o wiêcej. Z pew-

noœci¹ nie da siê czysto naturalnymi

procesami wyjaœniæ wszystkich aspek-

tów Potopu. Nie znaczy to jednak, ¿e

Potop to nieprzerwane pasmo cudów,

jak twierdz¹ niechêtni wobec dos³ow-

nego rozumienia Potopu Noego.

3

Oprócz konkretnych cudów wspo-

mnianych w Piœmie Œwiêtym i takich,

o których tam nie wspomniano, po-

trzebnych do rozpoczêcia, trwania i za-

koñczenia tego okresu, Potop realizo-

wa³ swoje dzie³o zniszczenia przy po-

mocy czysto przyrodniczych i natural-

nych procesów.

4

Procesy te mo¿na

badaæ, przynajmniej do pewnego stop-

nia, w laboratoriach i przy pomocy sy-

mulacji komputerowych. Przydatne s¹

równie¿ spostrze¿enia powodzi, jakie

ka¿dego roku zdarzaj¹ siê w ró¿nych

rejonach globu ziemskiego.

Zjawiska nadprzyrodzone wspó³-

dzia³a³y z naturalnymi w Potopie z Ksiê-

gi Rodzaju.

Mieczys³aw Pajewski

[e-mail]

http://www.creationism.org.pl

1

Benjamin B. W

ARFIELD

, „The Real Problem

of Inspiration”, w: Samuel C. C

RAIG

(ed.), The

Inspiration and Authority of the Bible,

Presbyterian & Reformed, Philadephia 1948,

s. 173.

2

Por. Dr John W

HITCOMB

, The World That

Perished, Baker, Grand Rapids, Michigan

1973, s. 19.

3

Tak uwa¿a³ na przyk³ad wybitny teolog

Bernard R

AMM

(The Christian View of

Science and Scripture, Eerdmans, Grand

Rapids, Michigan 1954, s. 167).

4

Por. W

HITCOMB

, The World That Peri-

shed..., s. 67.