POLITECHNIKA WARSZAWSKA WYDZIAŁ IN
Ż
YNIERII
Ś
RODOWISKA
LABORATORIUM Z WYTRZYMAŁO
Ś
CI MATERIAŁÓW I MECHANIKI BUDOWLI
_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
opracowanie: Sz.I., P.P.
3.3. TEST ZALICZENIOWY (zej
ś
ciówka)
Imi
ę
i nazwisko ............................................................................ grupa..................... data ........................
Próbki o przekroju kołowym, wykonane z materiałów A i B poddano statycznej próbie rozciągania. Wykresy rozciągania
we współrzędnych σ-ε i
P-∆l
otrzymane podczas próby oraz wymiary próbek przedstawiono na rysunku. Wyznaczyć
lub odczytać bezpośredni z wykresów wskazane charakterystyki. Wyniki przedstawić w [mm], [mm
2
],[kN], [MPa].
1.
Określić charakterystyki geometryczne próbek:
S
o
- pole przekroju początkowego próbki,
k
- wskaźnik wielokrotności próbki,
S
u
- pole przekroju próbki w miejscu zerwania,
A
p
- wydłużenie względne, [%],
S
r
- pole przekroju próbki w połowie dłuższego
A
r
- wydłużenie równomierne, [%],
odcinka pomiędzy szyjką a końcem odcinka pomiarowego,
Z - przewężenie, [%].
2.
Określić parametry wytrzymałościowe materiałów A i B:
Dla materiału A
R
0,05
,R
0,2
- umowne granice sprężystości i plastyczności oraz siły P
0,05
i P
0,2
odpowiadające tym naprężeniom
P
m
- wartość maksymalnej siły rozciągającej próbkę i R
m
- wytrzymałość na rozciąganie
P
u
- wartość siły występującej w próbce w momencie zerwania i R
u
- naprężenie zrywające
Naszkicować wykres naprężeń rzeczywistych, jeżeli naprężenie rzeczywiste odpowiadające wytrzymałości na
rozciąganie wynosi 300 MPa oraz R
u
=350 MPa.
Dla materiału B
P
H
- wartość maksymalnej siły proporcjonalnej do wydłużenia i R
H
- granicę proporcjonalności
P
spr
- wartość maksymalnej siły, której próbka zachowuje się jak ciało sprężyste i R
spr
- granicę sprężystości
P
e
- wartość siły, przy której następuje wyraźne plastyczne odkształcenie próbki (próbka płynie)
R
e
– granicę plastyczności
P
m
- wartość maksymalnej siły rozciągającej próbkę i R
m
- wytrzymałość na rozciąganie
P
u
- wartość siły występującej w próbce w momencie zerwania i R
u
- naprężenie zrywające
3.
W punkcie max siły rozciągającej (lub siły rozrywającej) określić i zaznaczyć na wykresach:
- odkształcenia próbki A (moduł Younga E
1
=100 GPa): ε
c
–
odkszt. całkowite, ε
spr
- odkszt. spręż., ε
pl
– odkszt. plast.,
- wydłużenia próbki B (E
2
=200 GPa): Δl
c
–wydłużenie całkowite, Δl
spr
–wydł. sprężyste, Δl
pl
– wydł. plastyczne.
4. Pytania z zakresu obrony sprawozdań
280
R
u
=350
150
50
σ
[MPa]
ε
[%]
0.05
0.2
φ
9,5
128
φ
7,5
100
φ
10
∆
l [mm]
P [kN
]
170
150
90
55
60
[mm]
[mm]
E
1
= 100 GPa
E
2
= 200 GPa
A.
B.
18
18