SEMINARIUM ODNOWY W DUCHU ŚWIĘTYM

Tydzień drugi

Grzech

(na podstawie rekolekcji ignacjańskich oraz książki Herberta Muhlena 

„Nowe życie z Bogiem”)

DZIEŃ PIERWSZY

Księga Rodzaju  3, 1­24
„1A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On 
to rzekł do niewiasty: «Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich 
drzew tego ogrodu?» 2 Niewiasta odpowiedziała wężowi: «Owoce z drzew tego ogrodu jeść 
możemy, 3 tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno 
wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli». 4 Wtedy rzekł wąż do niewiasty: 
«Na pewno nie umrzecie! 5 Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się 
wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło». 
6 Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono 
rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z 
niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł. 7 A wtedy 
otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie 
przepaski. 
8 Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po 
ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew 
ogrodu. 9 Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: «Gdzie jesteś?» 10 On odpowiedział: 
«Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się». 11 
Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci 
zakazałem jeść?» 12 Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała 
mi owoc z tego drzewa i zjadłem». 13 Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to 
uczyniłaś?» Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam». 
14 Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: 
«Ponieważ to uczyniłeś, 
bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; 
na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. 
15 Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, 
pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: 
ono zmiażdży ci głowę, 
a ty zmiażdżysz mu piętę». 
16 Do niewiasty powiedział: «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w 
bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś 
będzie panował nad tobą». 

Gdańsk 2008 – Efraim                                                                                                                                                                  Gdańsk 2008 – Efraim 

17 Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do 
którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść ­ 
przeklęta3 niech będzie ziemia z twego powodu: 
w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie 
po wszystkie dni twego życia. 
18 Cierń i oset będzie ci ona rodziła, 
a przecież pokarmem twym są płody roli. 
19 W pocie więc oblicza twego 
będziesz musiał zdobywać pożywienie, 
póki nie wrócisz do ziemi, 
z której zostałeś wzięty; 
bo prochem jesteś 
i w proch się obrócisz!
20 Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących. 
21 Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i dla jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. 22 Po 
czym Pan Bóg rzekł: «Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie 
wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na 
wieki»6. 23 Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której 
został wzięty. 24 Wygnawszy zaś człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i 
połyskujące ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia.”

Istnieje wąż, symbol złego, który odwrócił się od Boga.
Istnieje ktoś, komu zależy by człowiek nie trwał w relacji miłości z Bogiem, by ta 
relacja została zniszczona.

Wąż w pewnych sytuacjach wykazuje wyższość wobec innych zwierząt. Wciska 
się w szczeliny, w które nikt inny nie zdoła. Przeciska się przez wąskie szpary w 
skałach. Przybliża się do upragnionego celu pozostając przeważnie 
niezauważonym.
To jest jeden z elementów strategii działania złego. Pozostać niezauważonym, 
nierozpoznanym.

Gdyby duch zły próbował zachęcać kogokolwiek do grzechu pokazując jego 
prawdziwy wymiar i wszystkie konsekwencje wtedy prawdopodobnie nie zostałby 
popełniony żaden z grzechów tego świata.
Złemu w Raju a także i dziś zależy by człowiek zwątpił w dobro Boga. 
W przebiegły sposób zły staje się doradcą, który wydaje się troszczyć o dobro 
człowieka.
Wejście w dialog ze złym zasiewa w sercu zwątpienie.
Zły nie neguje Boga ale neguje prawdę o Bogu pełnym miłości. Przeciwstawia 
Boga człowiekowi.

Im bardziej człowiek wchodzi w dialog ze złym tym więcej jest w jego 

sercu wiary w słowa diabla. Przedstawia Boga jako egoistę, który chce pozbawić 
człowieka jakiegoś dobra.

W końcu człowiek pieczętuje rozmowę z diabłem zerwaniem owocu. 

Brak zaufania Bogu staje się faktem a w dodatku rozszerza się dalej na drugiego 
człowieka. 

Co powinienem czynić ?

Czy wchodzę w dialog ze złym ? Czy widzę takie momenty ?
Czy tracę zaufanie do Boga? Jak często? Z czym jest to związane?

Poproś Boga w modlitwie o światło rozeznania by nie wchodzić w dialog ze złym.
Poproś Boga o łaskę wielkiego zaufania Mu i podążania za Jego głosem.

Gdańsk 2008 – Efraim                                                                                                                                                                  Gdańsk 2008 – Efraim 

DZIEŃ DRUGI

Łk 15, 1­7
„1 Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. 2 Na to szemrali 
faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». 3 1 Opowiedział im 
wtedy następującą przypowieść: 4 «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie 
zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? 5 A 
gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona 6 i wraca do domu; sprasza przyjaciół i 
sąsiadów i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła". 7 
Powiadam wam: Tak samo w niebie2 większa będzie radość z jednego grzesznika, który się 
nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują 
nawrócenia”

Grzesznik czuje się przy Jezusie bezpiecznie. Przyszli, aby słuchać 

Jezusa. Nie ukrywają się przed Nim. Bóg głęboko rozumie Ciebie. On wie 
najlepiej jak człowiek w grzechu się gubi, jak cierpi wchodząc w grzech. W życiu 
jest wiele pułapek, wystarczy tylko trochę nieuwagi by wpaść w grzech.

Pasterz jest zatroskany, robi wszystko by odnaleźć zagubioną owcę. 

Zagubionego Ciebie. Jesteś dla Niego ważny.

Gdy już odnajduje zagubionego człowieka z radością bierze go w 

ramiona.

Co powinienem czynić?

Stań przed Jezusem, który Ciebie dzisiaj szuka. Pragnie odnajdywać w Tobie 
owce, które się pogubiły.
Wyobraź siebie jako sto owiec. 
Ile z tych stu owiec idzie tak naprawdę za głosem dobrego Pasterza?
Czy znasz głos Boga?
Czy znasz te owce, które się pogubiły?
Zaakceptuj je i oddaj Jezusowi.
Podziękuj Bogu, że ciągle szuka i NIGDY nie rezygnuje.

DZIEŃ TRZECI

Mt 22,34­40

„34 Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, 35 a 
jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał Go, wystawiając Go na próbę: 36 «Nauczycielu, które 
przykazanie w Prawie jest największe? 37 On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana 
Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. 38 To jest 
największe i pierwsze przykazanie. 39 Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował 
swego bliźniego jak siebie samego. 40 Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i 
Prorocy.”

Bóg pokazuje nam cel. On nas prowadzi ku życiu.
Bóg zaprasza Ciebie tu i teraz do relacji miłości z Nim.
Twoja miłość jednak może być tylko odpowiedzią. Nie możesz być źródłem 
miłości.

Z miłości do Boga wypływa miłość do bliźniego. W tej właśnie miłości 

ukonkretnia się miłość do Boga.

Co powinienem czynić?
Ile jest we mnie pragnienia, by odpowiadać na miłość Boga? Jest to dla Ciebie 
pragnienie czy nakaz?
Jeśli odkrywasz, że to nakaz, proś Boga by to zmienił.
Czy znajdujesz w sobie odpowiedź na miłość Boga w postaci miłowania bliźnich ?

Czy miłujesz siebie ? Czy jesteś Bogu wdzięczny za siebie?
Ile jest w Tobie niezgody, uciekania, niechęci?
Czy Twoja grzeszność budzi w Tobie strach przed Bogiem?
Czy Twoja grzeszność jest powodem ucieczki od Boga?

Powiedz Bogu w modlitwie o tym wszystkim, co Ciebie przerasta, powiedz Mu o 
tym, w co niedowierzasz.

Gdańsk 2008 – Efraim                                                                                                                                                                  Gdańsk 2008 – Efraim 

Proś Go byś potrafił lepiej przyjąć Jego miłość i byś pragnął z głębi serca na Nią 
odpowiadać.

DODATEK :
Spowiedź
1. W przeżywaniu spowiedzi pomagają : 
­ dziękczynienie (za to co dostałem w ostatnim czasie)
­ wyznanie prawdy mojego życia
­ wyznanie wiary (mimo słabości zawierzam się Bogu )
2. Sposoby podejścia do spowiedzi :

W kategoriach prawnych

 W kategoriach osobowych

Bóg jest Sędzią
Człowiek­ poddany prawu
Grzech­ przekroczenie prawa
Spowiedź­ moment sądu

Bóg jest Osobą
Człowiek­ dzieckiem Boga
Grzech­ zerwaniem relacji
Spowiedź­ powrotem i pojednaniem

Powinniśmy zdecydowanie odrzucić model prawny.
3. Spowiedź nie rozwiązuje moich problemów ale gładzi grzechy.
4. Żal za grzechy
Istnieje żal Piotrowy i Judaszowy.
Żal Piotrowy otwiera mnie na przebacznie i przyjęcie prawdy o sobie.
Żal Judaszowy jest paraliżujący, wzbudza we mnie wstyd oraz szuka 
samousprawiedliwienia. 
Jeśli odkrywamy w sobie ten drugi to szukajmy przyczyn np.
Złe potraktowanie przez Kapłana. Szukać stałego spowiednika i prosić Boga o 
przemianę.
5. Owocne przeżycie spowiedzi :

a) świadomość z Kim się spotykam

b) dobre przygotowanie spowiedzi 

­ stanięcie w prawdzie
­ atmosfera modlitwy

        c)   bez pośpiechu
        d) szczery żal – bez ogólników
e) przebacznie 

­innym
­sobie
­przyjęcie przebacznia od Boga

Gdańsk 2008 – Efraim                                                                                                                                                                  Gdańsk 2008 – Efraim