Grubowarg dwubarwny (Labeo bicolor)

Opis

W książkach akwarystycznych możemy spotkać ten gatunek pod nazwą Labeo bicolor
(Epalzeorhynchus bicolor). Jest rybą bardzo żywotną i przydenną. Często przebywa również
w środkowych partiach zbiornika, najczęściej kręci się wokół roślin i kryjówek. Regularnie
pływa tuż przy liściach zjadając glony. Bardzo ciekawie wygląda, gdy zjada glony ze spodniej
części liścia. Budowa jego ciała i wygląd jest ściśle związany ze środowiskiem życia, jakim
jest strefa przydenna. Płetwa ogonowa koloru czerwonego lub pomarańczowego, zaś reszta
ciała jest czarna. Osobniki młode posiadają końce płetw piersiowej, grzbietowej i odbytowej
koloru białego. Posiada dwie pary wąsików, ułatwiających poszukiwania pokarmu.
Rozróżnienie samca od samicy jest bardzo trudne. Najprawdopodobniej samice mają
pełniejsze partie brzuszne. Grubowarg dwubarwny przy odpowiednich warunkach
hodowlanych wygląda olśniewająco. Jakiekolwiek niespełnienie jego wymagań hodowlanych,
na przykład nieodpowiednia woda, dieta, wnętrze akwarium, uwidaczniane są poprzez
bledniecie intensywnie czerwonej płetwy, poszarzenie aksamitnoczarnego ciała.
Największym błędem popełnianym przez akwarystów jest umieszczanie tej pięknej ryby w
towarzyskim akwarium. Grubowarg dwubarwny zupełnie się do niego nie nadaje, ze względu
na swoje agresywne zachowanie w stosunku do przedstawicieli innych gatunków, a także
wobec innych grubowargów. Już bardzo młode grubowargi toczą gwałtowne walki o swe
terytorium, a ich agresja wzrasta z wiekiem. Kiedy tylko dostrzeże w obrębie swego
terytorium czerwoną płetwę ogonową intruza, rusza do ataku. Gatunków inaczej ubarwionych
nie zauważa. Grubowargi dostępne w sprzedaży pochodzą z odłowów w ich naturalnym
środowisku. W Tajladnii są również rozmnażane na specjalnych farmach, w warunkach
naturalnych.
W sklepach akwarystycznych można spotkać również spokrewnionego z opisywanym
gatunkiem grubowarga zielonego (E. frenatus), którego ubarwienie jest nieco jaśniejsze i
wszystkie płetwy są czerwone (widoczny na górnym zdjęciu). Akwaryści hodujący ten
gatunek powinny odznaczać się cierpliwością. Jest to gatunek bardzo ciekawy i interesujący.

Rodzina

Karpiowate

Pochodzenie

Tajlandia, Indie Wschodnie.

Długość

Około 13 centymetrów. W naturze do 20 cm.

Odżywianie

Zjada każdy pokarm, w szczególności żywe przydenne. Szczególnie chętnie spożywa
doniczkowce, rureczniki, oczliki, rozwielitki, larwy wodzieni, komarów i ochotek. Należy
pamiętać, by jego dieta zawierała również składniki roślinne. Szczególnie polecana jest sałata
oraz sparzone płatki owsiane. Pokarm suchy musi zawierać glony morskie, proteiny roślinne,
chlorofil, błonnik, karoten i witaminy.

Temperatura

23-26 C, wyższa w okresie tarła.

Warunki hodowlane

Grubowarg obiera sobie terytorium, więc w akwarium powinny być umieszczone korzenie,
jaskinie, by zapewnić mu możliwość wyboru kryjówek. Funkcję podłoża może pełnić ciemny
żwirek . Wymaga akwarium dużego i długiego. Również należy zapewnić mu wolną
przestrzeń do pływania. Gatunek ten najlepiej toleruje dojrzałą miękką lub lekko twardą
wodę. Grubowargi nie znoszą zbyt jasnego oświetlenia, co wiąże się z ich sposobem życia.
Nie atakuje gatunków takich jak.: żaglowiec skalar, kiryśnik czarnoplamy, pielęgnica
skośnopręga oraz wąsacz niebieski.

Rozmnażanie

W warunkach domowych bardzo rzadko udaje się rozmnożyć grubowargi. Trudność polega
na agresywności ryb w stosunku do własnego gatunku. Używane powinny być zbiorniki 500-
1000 litrowe. Woda w zbiorniku tarliskowym być miękka, pH około 6,5 oraz temperatura 26-
28 C. Musi działać filtr torfowy. Wywołane hormonalnie tarło prowadzi do rozrzucenia ikry,
podczas gdy naturalne przebiega przy dnie zbiornika w zagłębieniu. Młode grubowargi
wykluwają się po około dwóch dniach.