1

Konstrukcja odcinka krzywoliniowego składającego się

z łuku kołowego i symetrycznych krzywych przejściowych:

1)

dobieramy promień łuku kołowego R,

2)

dobieramy stałą klotoidy A,

−−−− dobór A

min

w oparciu o wykres,

−−−− warunki: dynamiczny (w zależności od v

p

), konstrukcyjny (w zależno-

ści od szer.), geometryczny, wygody jazdy,

−−−− warunek estetyczny:

R

A

R

p

p

3

−−−− stosunek długości klotoidy do długości łuku kołowego

`

Ł

L

k

powinien

wynosić ~1 : 2 (1 : 3),

2

−−−− ogólnie, im dłuższa prosta przed łukiem, im szersza jezdnia, tym bar-

dziej łagodne powinno być przejście z prostej w łuk.

3)

obliczamy długość klotoidy (L

k

)

R

A

L

k

2

=

4)

obliczamy współrzędne końca klotoidy (X,Y),

...

3456

40

8

9

4

5

−

+

−

=

A

L

A

L

L

X

k

k

k

...

42240

336

6

10

11

6

7

2

3

−

+

−

=

A

L

A

L

A

L

Y

k

k

k

5)

odsunięcie koła krzywizny od stycznej głównej (H

k

)

3

4

24R

A

H

k

=

lub

R

L

H

k

k

24

2

=

lub

)

cos

1

(

τ

−

−

=

R

Y

H

k

6)

odcinek stycznej głównej T

s

,

przy ręcznym konstruowaniu odcinka krzywoliniowego, jeżeli podczas
rysowania łuku kołowego pomiędzy krzywymi przejściowymi chcemy
skorzystać z wierzchołka łuku kołowego wyznaczonego przed wpisaniem
krzywych, wygodnie jest wstępnie założyć promień wydłużony o odle-
głość H

k

.

2

)

(

α

tg

H

R

T

k

s

+

=

7)

współrzędne środka koła krzywizny:

− odcięta środka koła krzywizny

τ

sin

⋅

−

=

R

X

x

s

− rzędna środka koła krzywizny

τ

cos

⋅

+

=

+

=

R

Y

H

R

y

k

s

− przy kącie zwrotu stycznej

τ

3

R

L

2

=

τ

8)

długość łuku kołowego Ł` po wpisaniu krzywych przejściowych

180

α

π

′

=

′

R

Ł

gdzie kąt środkowy

α

` jest równy

τ

α

α

2

−

=

′

9)

odległość Z

s

- od środka łuku do wierzchołka W, odmierzoną na

dwusiecznej wynosi

(

)

k

k

s

H

H

R

Z

+

























−

+

=

1

2

cos

1

α

Wstępnie łuk kołowy, a właściwie tylko jego punkty główne wyzna-

czone przez T

s

i dalej x

s

, y

s

, określono dla promienia (R + H

k

) po to, żeby

później można było skorzystać z tego samego wierzchołka i narysować
łuk kołowy o promieniu R.