plik

Niektóre

prawne
aspekty

włamań

do systemu

komputerowego

Wyobraźmy sobie

następujący scenariusz. Firma „Edytory"

S.A. opracowuje

kolejną wersję popularnego edytora tekstu.

Haker postanawia zdobyć program wraz z dokumentacją, a
następnie wyprodukować pirackie kopie programu. Jako
pierwszy cel ataku wybiera prywatny komputer szefa firmy.
Do włamania używa specjalnego programu łączącego

się

komputerem ofiary

próbującego uzyskać dostęp do

systemu

poprzez podstawianie kolejnych haseł. Haker ma wiele

szczęścia i

po kilku godzinach poznaje hasło dostępu do kom-

putera ofiary. Inwigiluje

system

nie znajdując jednak intere-

sującego go programu. Kontynuując atak przesyła na adres e-
mail biura firmy komputerowej list zawierający konia tro-
jańskiego. Roztargniona sekretarka

„daje

się nabrać" i instaluje

ukrytego

w załączniku

konia trojańskiego na firmowym ser-

werze. Haker uzyskuje szeroki dostęp do systemu, zapoznaje

się z

dokumentacją programu, czyta firmową pocztę i stara

się

ustalić stopień

zaawansowania prac nad programem. Kiedy jest

już pewien,

że

dobiegły one końca, używa kolejnych funkcji

konia

trojańskiego i kopiuje program na dysk swojego

komputera. Następnie wprowadza do systemu komputerowego
firmy "Edytory" S.A. wirusa niszczącego dane zapisane na

serwerze. System

komputerowy firmy zostaje sparaliżowany

na wiele godzin. Żądny popularności haker zmienia firmową
stronę WWW, zamieszczając na niej informacje o włamaniu.

oparciu o powyższą

hipotetyczną

historię

chciałbym

przedstawić odpowiedzialność sprawcy na gruncie

przepisów

kodeksu karnego, kodeksu cywilnego oraz prawa autorskiego.
Włamanie

do systemu komputerowego,

penetracja

systemu

oraz kopiowanie

i niszczenie zgromadzonych

w nim danych stanowi naruszenie szeregu przepisów prawa.

Odpowiedzialność karna

>Pierwsze włamanie

Pierwszym krokiem hakera jest złamanie hasła broniącego
dostępu do prywatnego komputera szefa firmy. Mimo wnikliwej
penetracji systemu haker nie znajduje jednak interesujących go
danych.

Należy zastanowić się, czy taka działalność może zostać

uznana za tzw. przestępstwo hakingu, o

którym

mowa w art.

267 par. l k.k. Zgodnie z tym artykułem odpowiedzialność
karną będzie ponosił sprawca,

który

przełamując elektroniczne,

magnetyczne albo inne szczególne zabezpieczenia, uzyskał bez
uprawnienia informację dla

niego

nie przeznaczoną.

Warunkiem postawienia hakerowi zarzutu naruszenia art.

267 par. 1 k.k jest po pierwsze — przełamanie „szczególnych
zabezpieczeń" chroniących system komputerowy,

po drugie

— uzyskanie informacji dla niego

nie

przeznaczonej. System

musi posiadać zatem aktywne (a nie tylko zainstalowane) [1]
zabezpieczenia, stanowiące realną przeszkodę dla włamywacza,
których sforsowanie wymaga specjalistycznej wiedzy lub
urządzeń. Jak trafnie wskazuje się w literaturze prawniczej,
„przełamanie zabezpieczeń"

miejsce zarówno wtedy, gdy

sprawca niszczy, usuwa zabezpieczenia, jak również kiedy
sprawca oddziałując bezpośrednio na zabezpieczenia chwilowo
niweluje ich funkcję zabezpieczającą 12]. Niewątpliwie w
omawianym przez

nas

przypadku doszło w drodze

„odgadnięcia"

hasła

do przełamania zabezpieczeń systemu

komputerowego.

R o m a n B i e d a

styczeń 2002

www.linux.com.pl

P r a w n e a s p e k t y w ł a m a ń

Na marginesie rozważań zauważmy, że nie będzie ponosił

odpowiedzialności karnej na gruncie omawianego przepisu
haker, który uzyskuje

dostęp do systemu w

inny sposób, niż

łamiąc

zabezpieczenia.

Nie

będziemy mogli postawić zarzutu

przestępstwa hakingu intruzowi, który wykorzystując błędy

oprogramowaniu omija zabezpieczenia lub używa haseł, które
wcześniej zdobył stosując tzw. social engineering (do

niektórych

ataków tego typu

znajdzie

zastosowanie art. 267 §2

k.k.).

Drugim, po przełamaniu zabezpieczeń, koniecznym

warunkiem karalności hakingu jest uzyskanie przez sprawcę
nieprzeznaczonej dla

niego

informacji. W doktrynie przedmiotu

reprezentowane są dwa stanowiska odnośnie informacji, których
uzyskanie uzasadnia postawienie zarzutu popełnienia
przestępstwa hakingu. Zdaniem A. Adamskiego,

haker

łamiąc

zabezpieczenia w postaci hasła dostępu, „zapoznaje się z nie-
przeznaczoną dla niego informacją, jaką

jest

treść hasła" [31.

Do postawienia

zarzutu

popełnienia przestępstwa z art. 267

l k.k. nie jest zatem konieczne, aby haker wykorzystał

„złamane" hasło, penetrował system

czy zapoznawał się z in-

nymi danymi. Karalne

jest samo

uzyskanie przez osobę

nieuprawnioną

w drodze przełamania zabezpieczenia „infor-

macji" umożliwiającej „wtargnięcie"

systemu komputero-

wego.

Proponowana jest

również odmienna

wykładnia przepisu,

wyraźnie rozróżniająca informację o

zabezpieczeniu od samej

„informacji" chronionej

tym zabezpieczeniem

[4].

Zgodnie

z tą koncepcją haker

ponosi odpowiedzialność

karną,

jeżeli

dokona przełamania

zabezpieczeń i uzyska dostęp

informacji w szerszym

zakresie, niż tylko informacja o

zabezpieczeniu (np. haker

zapozna

się z

dokumentacją

programu,

poczta

elektroniczną pracowników). W omawianym

przez

nas

przypadku haker „złamał" hasło dostępu i wtargnął

systemu, nie

znalazł natomiast

twardym dysku ofiary

informacji będącej

zasadniczym

celem ataku. Przyjmując

pierwszą

z przedstawionych

koncepcji będzie można mu

postawić zarzut popełnienia

przestępstwa

art.

267§

l k.k.

Przyjmując

natomiast za trafną drugą z

proponowanych

wykładni, czyn

hakera należy uznać za

usiłowanie popełnienia

przestępstwa

z art. 267§ l k.k.

Przestępstwo zagrożone

jest

karą

grzywny, ograniczenia wolności

lub pozbawienia

wolności do

lat 2.

Ściganie przestępstwa

następuje na wniosek

pokrzywdzonego.

Odpowiedzialność karna ->
Koń trojański

Kolejnym

krokiem w realizacji planu hakera jest przesłanie

ukrytego

w załączniku

do e-maila

konia trojańskiego. Haker

instaluje konia trojańskiego na komputerze ofiary, za

jego

pomocą inwigiluje system oraz przechwytuje korespondencję
przedsiębiorstwa

straży poufności przekazu informacji stoi art.

267 § 2

k.k. wprowadzający odpowiedzialność karną sprawcy,

który

„w celu

uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony,

zakłada lub posługuje

się

urządzeniem podsłuchowym,

wizualnym lub innym urządzeniem specjalnym". Moim
zdaniem

„urządzenie specjalne", o którym mowa

przepisie,

należy

uznać miedzy innymi komputer wypo-

sażony w specjalistyczne oprogramowanie przeznaczone

do przechwytywania informacji w sieciach komputerowych
[5J.

Do programów tego typu należą różnego rodzaju konie

trojańskie oraz sniffery. Nie ma przy tym znaczenia, czy haker
posługuje się programem zainstalowanym

własnym

komputerze, czy też instaluje taki program na komputerze
ofiary. Zauważmy, że odpowiedzialności karnej podlega także
sprawca, który sam nie zainstalował konia trojańskiego

czy

sniffera, ale posługuje się takim oprogramowaniem wcześniej
zainstalowanym w systemie przez innego hakera.

Należy

pod-

kreślić, że haker ponosi odpowiedzialność karną niezależnie,
czy zdążył zapoznać się z informacją, czy był w stanie ją zro-
zumieć, a nawet niezależnie, czy uzyskał jakąkolwiek infor-
mację (inaczej niż w omawianym powyżej art. 267 § T k.k.).
Karalna

jest

sama instalacja lub posługiwanie

się

specjalis-

tycznym programem w celu zdobycia takiej informacji. W ana-
lizowanym przez nas przypadku hakerowi będzie można
postawić zarzut popełnienia przestępstwa z art. 267§

k.k.

Odpowiedzialność karna

-» Kopiowanie programu

Po wtargnięciu do systemu haker skopiował interesujący go
program komputerowy. Program komputerowy stanowi utwór
chroniony prawem autorskim. W omawianym przypadku
zastosowanie znajdzie art. 117 ust. l pr. aut., w myśl

którego

każdy, kto „bez uprawnienia albo wbrew jego "warunkom w celu
rozpowszechnienia utrwala lub zwielokrotnia cudzy utwór (..)
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo
pozbawienia wolności do lat 2'' [6].

Na gruncie

tego przepisu

karane jest zatem przygotowanie do przestępstwa tzw. piractwa
komputerowego.

Ochronę programów komputerowych zapewniają również

przepisy kodeksu karnego. Zgodnie z art. 278 k. k. karze

styczeń 2002

www.linux.com.pl

pozbawienia wolności od

3 miesięcy

do 5 lat podlega sprawca,

który „bez

zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program

komputerowy

w celu

osiągnięcia korzyści majątkowej". Pojęcie

„uzyskanie programu komputerowego"

należy interpretować

szeroko, ponieważ obejmie ono zarówno utrwalenie oraz
zwielokrotnienie programu na nośniku materialnym (np. CD),
jak również ściągniecie plików przez Internet na

twardy

dysk

komputera. Uzyskanie cudzego programu musi łączyć

się z

za-

miarem uzyskania korzyści materialnych. Jak trafnie wskazuje
się w literaturze, w większości przypadków sam program
posiada znaczną wartość majątkową — sprawca nielegalnie
uzyskując program może z niego korzystać bez ponoszenia
kosztów nabycia programu [7]. W omawianym przypadku
haker

zamierzał

uzyskać poprzez produkcję pirackich kopii

programu znacznie szerszą korzyść

majątkową. Zauważmy,

że

t. 278 k.k. przewiduje karę wyższą, niż omawiany powyżej art.

117 pr. aut., właściwszym zatem będzie postawienie sprawcy
zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 278 k.k.

Odpowiedzialność karna

-> Zniszczenie danych

Kolejnym

krokiem hakera jest wprowadzenie

do systemu

wirusa

niszczącego zgromadzone na

serwerze

dane oraz modyfikacja

witryny internetowej firmy.

Ochronę integralności zapisu informacji zapewnia art. 268

k.k., zgodnie z którym odpowiedzialności karnej podlega
sprawca, który „niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis
istotnej informacji albo

inny sposób udaremnia lub znacznie

utrudnia osobie uprawnionej zapoznanie się z nią". Czynem
karalnym

staje się

więc umyślne wprowadzenie do systemu

wirusa uszkadzającego lub niszczącego dane, zmiana praw
dostępu do

plików, niszczenie lub

zmiana logów systemowych,

modyfikacja stron WWW itp.

marginesie rozważań

zauważmy, że przepis znajdzie zastosowanie

również

do ataków

typu DoS, które

będzie można zakwalifikować jako działanie

znacznie utrudniające zapoznanie się

informacją

przez

uprawnionego.

Na gruncie cytowanego przepisu ochronie podlega jedynie

„istotna" informacja. Oceniając „istotność" informacji należy kie-
rować

się przede wszystkim

kryteriami obiektywnymi, odnosząc

wartość informacji

pewnego standardu obowiązującego w

dziedzinie,

której dana informacja dotyczy [8].

Nie

bez znaczenia

dla oceny

„istotności" informacji pozostaje również

nakład

środków,

jakie poniósł pokrzywdzony w celu jej uzyskania.

Zauważmy, że

odpowiedzialności karnej podlega tylko

taka

ingerencja w system, która „udaremnia lub znacznie utrudnia"

zapoznanie się z

informacją, a

jak

wiadomo

nie

każda ingerencja

prowadzi do

tego typu skutków. Jak często wskazuje się w

literaturze

[9], nie

dojdzie do

popełnienia przestępstwa, gdy

ofiara

ataku posiada

dodatkową kopię danych i gdy

ich

odtwo-

rzenie

nie

stworzy

przy tym

szczególnych

trudności.

Przestęp-

stwo naruszenia integralności informacji zapisanej

nośniku

komputerowym zagrożone

jest karą pozbawienia

wolności

do lat

3. Jeżeli

sprawca

swoim

czynem wyrządził znaczna

szkodę

majątkową, podlega karze pozbawienia

wolności od 3 miesięcy

do 5 lat. Zgodnie ż art. 115 S

5 k.k. „znaczną szkodą" będzie

szkoda w

wysokości

przekraczającej

dwustukrotną wysokość

najniższego miesięcznego wynagrodzenia.

Odpowiedzialność cywilna

-» Włamanie

Rozpatrując odpowiedzialność sprawcy za włamanie i in-
wigilację systemu komputerowego należy wskazać na
możliwość zastosowania przepisów kodeksu cywilnego o
ochronie dóbr osobistych. Kodeks cywilny nie definiuje
pojęcia dobro osobiste. W art. 23 k.c. ustawodawca jedynie
przykładowo wymienia dobra pozostające pod ochroną
prawa cywilnego, w tym m.in. zdrowie, wolność, tajemnice
korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość
naukową. Zarówno doktryna przedmiotu, jak i
orzecznictwo, nieustannie „odkrywa" nowe, pozostające pod
ochroną prawa dobra osobiste. Zgodnie ze stanowiskiem
doktryny oraz orzecznictwem sfera życia prywatnego
stanowi podlegające ochronie dobro osobiste człowieka.
Zdaniem A. Kopffa [10] „dobrem osobistym w postaci życia
prywatnego jest to wszystko, co ze względu na uzasadnione
odosobnienie się jednostki od ogółu społeczeństwa służy jej
do rozwoju fizycznej i psychicznej osobowości oraz
zachowania osiągniętej pozycji społecznej". W moim
przekonaniu włamanie oraz inwigilacja systemu kompu-
terowego stanowi wkroczenie w sferę prywatności jed-
nostki, w rezultacie następuje niedopuszczalne naruszenie
spokoju psychicznego ofiary ataku. Nie ma przy tym
znaczenia sam techniczny aspekt włamania i

nie

będzie

koniecznym stwierdzenie przełamania zabezpieczeń sys-
temu. Moim zdaniem sama bezprawna inwigilacja sytemu
komputerowego stanowi naruszenie dóbr osobistych jed-
nostki. Zgodnie z art. 24 k.c. osoba, której dobro osobiste
zostało zagrożone, może żądać zaniechania bezprawnych
działań. A zatem podniesienie takiego roszczenia będzie możliwe
już

fazie przygotowania ataku, np. skanowania portów. Gdyby

doszło do bezprawnego naruszenia dobra, poszkodowany
może żądać zaniechania takiego działania, usunięcia
skutków naruszenia, w tym złożenia oświadczenia o odpo-
wiedniej treści

w odpowiedniej formie (np. przeprosin w ga-

zecie). Poszkodowany może wystąpić również o zasądzenie
odpowiedniej sumy jako zadośćuczynienia pieniężnego

doznaną krzywdę lub o zasądzenie takiej sumy na wskazany
cel społeczny. Jeżeli w skutek naruszenia pokrzywdzony doznał
szkody majątkowej, może dochodzić jej naprawienia na
zasadach ogólnych (art. 415 k.c. omówiony poniżej).

Odpowiedzialność cywilna

-» Koń trojański, inwigilacja poczty

Art.

Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej gwarantuje

wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Natomiast
art. 23 k.c. wprost wymienia „tajemnice korespondencji"
jako chronione prawem dobro osobiste człowieka. W
doktrynie prawniczej dyskutowany jest problem, czy przekaz
w formie elektronicznej podlega ochronie w ramach
tajemnicy korespondencji, czy

raczej

właściwsze jest

stosowanie szerszego pojęcia, tj. tajemnicy komunikacji.

Bez

wdawania się w nieco teoretyczne dyskusje, należy

stwierdzić, że na gruncie przepisu art. 23 k.c. ochronie
podlegają obie formy porozumiewania. Jak zostało to ju ż
zasygnalizowane, samo zagrożenie dobra osobistego

stanowi

podstawę do wystąpienia z roszczeniem

styczeń 2002

www.linux.com.pl

o zaniechanie bezprawnych działań narusza-
jących

dobro. Moim zdaniem, ofiara ataku

będzie mogła podnieść roszczenie z art. 24

k.c.

ju ż w momencie przesłania na jej konto

konia

trojańskiego, wtedy bowiem następuje

zagrożenie dobra osobistego. Przechwyty-
wanie poczty elektronicznej oraz inwigilacja
systemu stanowi j u ż naruszenie dobra oso-
bistego, a zatem poszkodowany w oparciu o
art. 24 k.c. może wystąpić z roszczeniami w
szerszym zakresie (omówione powyżej).

Należy

wskazać, że zgodnie z przepisem art.

k.c. przepisy o

dobrach osobistych

stosuje

się odpowiednio do osób prawnych (osobą
prawną jest np. spółka

akcyjna).

Jak stwierdził Sąd

Najwyższy,

„dobra oso-

biste osób prawnych

— to wartości

niema-

jątkowe, dzięki którym osoba prawna może
funkcjonować zgodnie

ze swoim

zakresem dzia-

łań" [11]/ Niewątpliwie

wolność oraz

tajemnica

komunikowania się stanowi podstawę prawidło-
wego funkcjonowania

przedsiębiorstwa.

Odpowiedzialność cywilna

-> Odpowiedzialność za szkodę

Jeżeli haker swoim działaniem doprowadzi do
powstania szkody majątkowej, znajdą zasto-
sowanie ogólne

zasady kodeksu

cywilnego

dotyczące odpowiedzialności z

tytułu czynów

niedozwolonych. Podstawową zasadę odpowie-
dzialności z

tego tytułu wprowadza

przepis art.

415 k.c.

stanowiący, że „Kto z winy

swej

wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany

jest do

jej

naprawienia".

Dochodząc odszkodowania

poszkodowany musi

udowodnić wystąpienie

następujących zdarzeń.

• Istnienie szkody,

rozumianej jako powstała

wbrew

woli poszkodowanego różnica

między obecnym

jego stanem majątkowym

tym stanem, jaki

zaistniałby, gdyby

nie

nastąpiło

zdarzenie wywołujące

szkodę.

Szkoda obejmie

zarówno straty, jakie poniósł

poszkodowany,

jak i utracone korzyści,

któ-

rych mógł się

spodziewać, gdyby mu

szkody

nie wyrządzono. W omawianym

przypadku

odszkodowanie

obejmie zarówno

wartość

straconych danych,

koszty związane z

po-

nowną instalacją

i konfiguracją

oprogramo-

wania, jak również

wartość

zleceń, które

spółka mogłaby przyjąć i wykonać, gdyby
jej system komputerowy działał poprawnie.

• Zawinione zachowanie sprawcy. Poszkodo-

wany musi więc wykazać,

że doszło do

wła-

mania, zniszczenia danych itp. oraz że haker

ponosi winę za

te działania. Analiza pojęcia

winy przekracza rozmiary niniejszego

Wybrane przepisy KK i KC

Art. 267 kodeksu karnego

5 1. Kto bez uprawnienia uzyskuje informację dla niego nie przeznaczoną, otwierając

zamknięte pismo, podłączając się do przewodu służącego do przekazywania
informacji lub przełamując elektroniczne, magnetyczne albo inne szczególne jej
zabezpieczenie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest upra-

wniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo
innym urządzeniem specjalnym.

5 3. Tej samej karze podlega, kto informację uzyskaną w sposób określony w § l lub 2

ujawnia innej osobie.

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w 5 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzo-

nego.

Arł. 268 kodeksu karnego

§ 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis

istotnej informacji albo w inny sposób udaremnia lub znacznie utrudnia osobie
uprawnionej zapoznanie się z nią, podlega grzywnie, karze ograniczenia wol-
ności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Jeżeli czyn określony w § l dotyczy zapisu na komputerowym nośniku informacji,

sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 3. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § l lub 2, wyrządza znaczną szkodę

majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-3 następuje na wniosek pokrzywdzo-

nego.

Art. 117.1. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom w celu rozpowszechnienia utrwala

lub zwielokrotnia cudzy utwór w wersji oryginalnej lub w postaci opracowania,
artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie, podlega grzywnie,
karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. l stałe

źródło dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. l, organizuje lub nią
kieruje, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 23 kodeksu cywilnego

Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda
sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność
mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają
pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych
przepisach.

Art. 24 kodeksu cywilnego

§ 1. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać

zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego
naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia,
dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby
złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach
przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego
lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

§ 2. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda mająt-

kowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

§ 3. Przepisy powyższe nie uchybiają uprawnieniom przewidzianym w innych prze-

pisach, w szczególności w prawie autorskim oraz w prawie wynalazczym.

styczeń 2002

www.linux.com.pl

artykułu.

Na marginesie

naszych rozważań warto wskazać,

że

nie można przypisać

winy osobie niepoczytalne), w

tym

małoletniemu

do lat

13. Jak

wskazuje orzecznictwo Sądu

Najwyższego, ocena poczytalności nieletnich w wielu

13-18

lat

może również w konkretnym przypadku

wyłączać

przypisanie im winy. Osoby takie

nie

będą zatem

odpowiadać

za szkodę

wyrządzoną swoim działaniem. Za

szkodę spowodowana włamaniami nastoletnich hakerów
będą najczęściej odpowiadać osoby zobowiązane do nad-
zoru nad nimi (np. rodzice, wychowawcy).

• Związek przy czy nowy pomiędzy czynem sprawcy a szkodą. W

omawianym przypadku istnieje oczywisty związek między
włamaniem

wprowadzeniem wirusa, a skasowaniem

danych i

paraliżem systemu komputerowego.

Odpowiedzialność cywilna

-» Kopiowanie programu

Jak zostało

to już

zasygnalizowane, większość programów

komputerowych podlega ochronie autorsko-prawnej. Haker,
kopiując program komputerowy, narusza majątkowe prawa
autorskie twórcy programu, nie ma przy

tym

znaczenia, czy

zdążył on rozpowszechnić

program lub sam

z niego korzystać.

W omawianym przypadku uprawniony

praw autorskich

będzie mógł żądać w oparciu

o art.

79 ust.

l pr. aut. zaniechania

naruszeń,

wydania uzyskanych korzyści lub zapłaty stosownego

wynagrodzenia

potrójnej wysokości oraz

naprawienia

szkody

na zasadach przedstawionych powyżej. Przez „stosowne
wynagrodzenie" należy rozumieć wynagrodzenie, jakie
otrzymałby twórca, gdyby

sprawca zawarł z

nim umowę o

korzystanie

z programu (nabył

licencję)

[121. Ponadto,

jeżeli

Przypisy

1. Zwraca na

to uwagę P.

Kardas, Prawnokarna ochrona informacji w polskim

prawie

karnym, C/.asopismo prawa karnego i nauk penalnych 2000/1.

2. W. Wróbel w: G. Bogdan, K . Buchała,

Ćwiakalski,

Dąbrowska-Kar-

das,

P. Kardas, J. Majewski, M.

Rodzynkiewicz, M.

Szewczyk,

Wróbel, A.

Zoli, Kodeks karny, Część szczególna. Komentarz, t.

str. 1007.

A. Adamski,

Prawo

karne komputerowe, Warszawa 2000, str.

47; A.

Adamski,

Przestępstwa komputerowe

w nowym

kodeksie karnym str. 39

w: Nowa

Kodyfikacja Karna Krótkie

Komentarze, Warszawa 1998.

4. W.

Wróbel,

Kodeks

karny...j.w., str.

1007, a

także

Kardas, Prawnokarna

ochrona informacji... j.w., str.69.

Pogląd taki

reprezentuje A. Adamski. Komputer

paragrafach, Rzeczpo-

spolita 30.10.1997; Przestępstwa komputerowe w nowym kodeksie... j.w.

str. 56, Prawo karne komputerowe, str. 59. W doktrynie

prezentowane jest

również stanowisko odmienne

W. Wróbel , Kodeks

karny ...

j.w.

str. 1010.

6. J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z.

Ćwiakalski, R. Markiewicz, E.

Trapie, Komentarz do ustawy

o prawie

autorskim

prawach pokrewnych,

Warszawa 1995,

str. 486 i

nast.

A. Adamski, Przestępstwa komputerowe w nowym kodeksie... j.w.,

str.

118

podobnie

Czarny-Drożdżejko,

Ochrona

Informacji

i programów

kom-

puterowych w nowym kodeksie karnym,

str. 216

w: Prawo autorskie a postęp

techniczny, Kraków

1999.

8. Zwraca na to

uwagę także

Kardas, Prawnokarna ochrona

informacji,

str.

88.

9. A.

Adamski,

Przestępstwa

komputerowe

nowym kodeksie... j.w. str. 57.

10.

A. Kopff, Koncepcja prawa do intymności i do prywatności

życia osobistego,

Studia Cywilistyczne,

T XX, Kraków

1972.

11. Wyrok SN z 14.11.1986, II CR 295/86, OSNC 1988/2-3/40.
12. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiakalski,

R. Markiewicz, E.

Trapie,

Komentarz do ustawy...j.w., str. 375 i nast.

sprawca narusza prawa autorskie w ramach prowadzonej dzia-
łalności gospodarczej, uprawniony może domagać

się,

aby

sprawca uiścił odpowiednią sumę na Fundusz Promocji Twór-
czości.

Odpowiedzialność cywilna ->
Zmiany na stronie

Ostatnim z destrukcyjnych kroków hakera była zmiana zawar-
tości firmowej strony WWW. Zakładamy,

że

strona WWW

ofiary charakteryzowała się twórczością i indywidualnością w
stopniu uzasadniającym uznanie jej

utwór chroniony prawem

autorskim.

Jednym z osobistych praw autorskich twórcy jest

prawo

nienaruszalności treści i formy oraz rzetelnego wykorzystania
utworu

(tzw.

prawo

cło

integralności utworu). Niedopuszczalne

jest dokonywanie

bez

zgody twórcy jakichkolwiek zmian w

projekcie i kompozycji strony. Haker będzie zatem odpowiadał

naruszenie osobistych praw autorskich.

podstawie art. 78 ustl pr. aut. twórca

będzie mógł

wystąpić z roszczeniem

usunięcie skutków naruszenia, w

szczególności o złożenie stosownego oświadczenia (np.
przeprosin) oraz żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub
przekazania odpowiedniej sumy

wskazany

cel

społeczny.

Ponadto zmieniając zawartość strony WWW, haker

naraził

szwank renomę przedsiębiorstwa. Spółka może

zatem

wystąpić

z roszczeniem

oparciu o przepisy o ochronie dóbr osobistych

(tj.

art.

i art.

w związku

art. 43 k.

c.).

Wydaje się, że szczególnie uzasadnione będą tu

żądania

zmierzające do odbudowy renomy spółki, np. zamieszczenie
przeprosin w prasie.

Zakończenie

W chwili obecnej istnieją instrumenty prawne pozwalające

pociągnięcie cło odpowiedzialności sprawców włamań
komputerowych. W omawianym przypadku haker naruszył
przepisy kodeksu karnego, kodeksu cywilnego

oraz

ustawy

prawie autorskim i prawach pokrewnych. Odpowie za to w
procesie karnym oraz

procesach cywilnych wytoczonym

przez spółkę „Edytory"

A oraz jej prezesa. Należy ponadto

wskazać, że zgodnie z art. 62 k.p.c. pokrzywdzony może w
postępowaniu karnym dochodzić roszczeń majątkowych
wynikających bezpośrednio z przestępstwa.

Moim zdaniem konieczna jest jednak dalsza praca dok-

tryny prawniczej oraz orzecznictwa w kierunku przyjęcia
wykładni przepisów uwzględniającej wyzwania postępu tech-
nicznego.

Ponadto nieodzownym staje się podjęcie prac nad noweli-

zacja kodeksu karnego — zwłaszcza jego paragrafów dotyczą-
cych przestępstwa

hakingu

(art. 267§ l k.k).

Moim

zdaniem,

karalne powinno

być

samo wejście przez nieuprawnionego do

sytemu komputerowego w celu uzyskania zgromadzonych w
nim informacji, niezależnie,

czy

łączy się to z „przełamaniem

zabezpieczeń" oraz czy haker w wyniku ataku uzyskał infor-
mację. A

Autor jest absolwentem prawa U'niwersytetu Jagiellońskiego.
Prowadzi serwis prawniczy www.praivnik.net.pl. Kontakt

autorem: prawnik®prawnik.net.pl.

styczeń 2002