ec screening guidelines pl

Środowisko

Ogólne

Woda

Ziemia

Powietrze

P r z e m y s ł

Odpady

Natura

Urbanizacja

Finansowanie

Prawo

Ekonomia

Komisja Europejska

Podręcznik
postępowa
oceny odd
środowisk

Etap kwalifik
(screening)

Czerwiec 2001

Ocena

E n e r g i a a t o m o w a

Dodatkowe informacje na temat Unii Europejskiej dostępne są w Internecie, na
serwerze Europa (http://europa.eu.int).

Informacje katalogowe znajdą Państwo na końcu niniejszej publikacji.

Luksemburg: Biuro Wydawnictw Oficjalnych Wspólnot Europejskich, 2001

ISBN 92-894-1334-4

Reprodukcja dozwolona pod warunkiem podania źródła.

PODRĘCZNIK OOŚ

Podręcznik
postępowania w
sprawie oceny
oddziaływania na
środowisko

Screening

Czerwiec 2001

Environmental Resources Management

Norloch House, 36 King's Stables Road,

Edinburgh EH1 2EU

Telefon 0131 478 6000

Faks 0131 478 3636

E-mail post@ermuk.com

http://www.ermuk.com

SPIS TREŚCI

SŁOWO WSTĘPNE DO PODRĘCZNIKA OOŚ

PRZEDMOWA DO PODRĘCZNIKA DLA ETAPU KWALIFIKOWANIA

CZĘŚĆ A

ETAP KWALIFIKOWANIA (SCREENING) W POSTĘPOWANIU OOŚ

A1 Ocena

Oddziaływania na Środowisko (OOŚ) oraz etap kwalifikowania (screening)

A2 Wymogi

dotyczące etapu kwalifikowania ustanowione

dyrektywami 85/337/EWG i 97/11/WE

A3 Implementacja screeningu w UE

A3.1 Podejścia do screeningu

A3.2 Oceny na podstawie dyrektywy w sprawie ochrony siedlisk naturalnych

A3.3 Wszczęcie procesu kwalifikacji (screeningu)

A3.4 Rejestracja decyzji kwalifikujących

CZĘŚĆ B

PRAKTYCZNE PORADY DOTYCZĄCE ETAPU KWALIFIKOWANIA

B1 Wprowadzenie

B2 Stosowanie porad

B3 Kroki w procesie screeningu

B3.1 Krok 1 – Czy przedsięwzięcie wchodzi w zakres Załącznika I lub II?

B3.2 Krok 2 – Czy przedsięwzięcie wymieniono na liście obowiązkowej

wymagającej dokonania OOŚ?

B3.3 Krok 3 - Czy przedsięwzięcie wymieniono na liście wykluczeń wyłączającej je

spod OOŚ

B3.4 Krok 4 – Kwalifikowanie indywidualne – przedsięwzięcie

mogące oddziaływać na środowisko w znacznym zakresie?

B3.4.1 Dalsze wskazówki dotyczące kwalifikowania indywidualnego
B3.4.2 Informacje na temat przedsięwzięcia wymagane przy kwalifikowaniu

indywidualnym

B3.4.3 Konsultacje na etapie kwalifikowania indywidualnego

B3.5

Krok 5 – Rejestracja i udostępnienie decyzji kwalifikującej

B4 Narzędzia dla etapu kwalifikowania indywidualnego

B4.1 Listy pomocnicze

B4.2 Interpretacja wyników

B4.3 Użycie list pomocniczych jako formy zapisu oraz przygotowanie list

dostosowanych do konkretnych przedsięwzięć

LISTA POMOCNICZA INFORMACJI DLA POTRZEB SCREENINGU
LISTA POMOCNICZA ETAPU KWALIFIKOWANIA
LISTA POMOCNICZA KRYTERIÓW OCENY ZNACZENIA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO

Załącznik A

PRZEDSIĘWZIĘCIA WYMIENIONE W ZAŁĄCZNIKU I DO
DYREKTYWY 97/11/WE

Załącznik B

PRZEDSIĘWZIĘCIA WYMIENIONE W ZAŁĄCZNIKU II DO
DYREKTYWY 97/11/WE

Załącznik C

ZAŁĄCZNIK III KRYTERIA WYBORU W PROCESIE
KWALIFIKOWANIA

Załącznik D

WYMOGI DOTYCZĄCE INFORMACJI O ŚRODOWISKU USTANOWIONE
ZAŁĄCZNIKU IV DO DYREKTYWY 97/11/WE

SŁOWO WSTĘPNE DO PODRĘCZNIKA UE

nt. POSTĘPOWANIA W SPRAWIE OCENY

ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO (OOŚ)

Ocena Oddziaływania na Środowisko (OOŚ) jest kluczowym elementem unijnej

polityki ochrony środowiska. Od czasu przyjęcia pierwszej dyrektywy OOŚ w 1985

roku (dyrektywa 85/337/EWG) rozwijało się zarówno prawo, jak i praktyka OOŚ. W

1997 roku opublikowano dyrektywę zmieniającą (dyrektywa 97/11/WE), a obecnie

Komisja Europejska ma przyjemność przedstawić trzy dokumenty stanowiące

podręcznik odzwierciedlający aktualny stan ustawodawstwa UE oraz dobrych

praktyk. Dokumenty te dotyczą trzech konkretnych etapów w postępowaniu w

sprawie oceny oddziaływania na środowisko:

• Screeningu

• Scopingu

• Przeglądu raportu OOŚ.

Przedstawiany podręcznik ma na celu zapewnienie praktycznej pomocy wszystkim

podmiotom zaangażowanym w wymienionych etapach postępowania OOŚ, w

oparciu od doświadczenia zgromadzone w Europie i na całym świecie. Stosowanie

podręcznika

Etap kwalifikowania w postępowaniu OOŚ

oraz

Scoping w

postępowaniu OOŚ

powinno przynieść poprawę jakości decyzji o potrzebie

przeprowadzenia postępowania OOŚ oraz o warunkach odniesienia dla

wymaganych analiz, dając tym samym lepsze podstawy całemu postępowaniu

OOŚ. Podręcznik

Przegląd raportu OOŚ

ma na celu dopomóc inwestorom oraz ich

konsultantom w przygotowaniu wysokiej jakości raportów o oddziaływaniu na

środowisko, a właściwym organom i innym zainteresowanym stronom w poprawie

efektywności procesu przeglądu tychże raportów, zapewniając tym samym

możliwość podjęcia decyzji w warunkach jak najlepszej informacji.

Niniejszy podręcznik przygotowano specjalnie do użytku właściwych organów,

inwestorów oraz praktyków OOŚ w Państwach Członkowskich Unii Europejskiej

oraz Krajach Kandydujących. Mamy nadzieję, że wzbudzi on również

zainteresowanie w kręgach akademickich i innych organizacjach

uczestniczących w szkoleniach i kształceniu z dziedziny OOŚ oraz praktyków

na całym świecie.

Przedstawiany podręcznik przeznaczony jest do stosowania w całej Europie i nie

może odzwierciedlać szczególnych wymogów oraz praktyk dotyczących OOŚ

obowiązujących w różnych krajach. Nie może on również zastąpić wytycznych

dotyczących OOŚ wydawanych w poszczególnych Państwach Członkowskich, do

których należy się odwoływać zawsze w pierwszej kolejności. Należy również

czytać go zawsze w powiązaniu z dyrektywami oraz krajowymi i miejscowymi

przepisami w sprawie OOŚ, jako że szczegółowe wymagania różnią się w

poszczególnych Państwach Członkowskich i Krajach Kandydujących.

Niniejszy podręcznik przygotowany został przez Environmental Resources

Management (ERM) w ramach kontraktu badawczego Dyrekcji Generalnej Komisji

Europejskiej ds. Środowiska. Na następnej stronie wymieniono uczestników badań.

Wyjaśnienia podstawowych terminów stosowanych w niniejszym podręczniku
przedstawiono w

Słowniczku terminów.

O dodatkowe egzemplarze podręcznika prosimy zwracać się do Dyrekcji Generalnej

Komisji Europejskiej ds. Środowiska pod adresem:

http://www.europa.eu.int/comm/ environment/eia/eia-support.htm

Główni autorzy: UE

Karen Raymond i Andrew Coates (ERM)

Kierownik projektu:

Marc Vanderhaegen (ENV B4 Komisja Europejska, DG ds. Środowiska)

Grupa sterująca z
ramienia Komisji
Europejskiej:

Jim Burns (Departament Środowiska, Transportu i Regionów, Wielka
Brytania)
Gert Johansen (Ministerstwo Środowiska i Energii, Dania)
Emilio Herranz (Ministerstwo Środowiska, Hiszpania)
Ros Coverley (W S Atkins, Wielka Brytania)
Alessandro Colombo (Wspólne Centrum Badawcze, Komisja
Europejska)
Alain Bozet (Ministerstwo Regionu Walonii, DGRNE - Administracja
Środowiska, Belgia)
Seppo Martikainen ( ENV R4, Komisja Europejska, DG ds. Środowiska)
Rupert Willis (ENV A1, Komisja Europejska, DG ds. Środowiska)
Fotios Papoulias (ENV B2, Komisja Europejska, DG ds. Środowiska)
Jan de Mulder (Ministerstwo Regionu Flandrii AMINAL – Administracja
Środowiska, Belgia)
Francesco La Camera (Ministerstwo Środowiska, Włochy)
Jose Luis Salazar (Europejska Agencja ds. Środowiska)

Panel ekspertów:

Rob Verheem (Prywatny konsultant, Holandia)
Prof. Maria do Rosario Partidario (Wydział Nauk i Technologii Nowego
Uniwersytetu Lizbońskiego, Portugalia)
Thierry Clement (Breche & Oreade, Francja)
Peter Brokking (Departament Infrastruktury i Planowania, Królewski
Instytut Technologii, Szwecja)
Petra Winkler (Instytut Studiów Regionalnych i Planowania
Przestrzennego, Austria)
Prof. Constantinos Cassios (Centrum OOŚ Departament Geografii i
Planowania Regionalnego, Politechnika Narodowa w Atenach, Grecja)

Zespół badawczy:

Dr Norbert Raschke (Niemcy)
Catherine Sibley (Wielka Brytania)
Rui Pimenta (Portugalia)
Wim Van Breusegem (Belgia)

SŁOWNICZEK TERMINÓW

Termin

Wyjaśnienie

Kraje Kandydujące

Kraje ubiegające się o przyjęcie do Unii Europejskiej.

właściwy organ (WO)

Władze wskazane przez Państwa Członkowskie jako odpowiedzialne za
wypełnianie obowiązków wynikających z dyrektywy.

Inwestor

Wnioskodawca o pozwolenie na prywatne przedsięwzięcie bądź
instytucja publiczna inicjująca przedsięwzięcie.

Pozwolenie na budowę

Decyzja właściwych organów uprawniająca inwestora do realizacji
przedsięwzięcia.

Skutki / oddziaływanie

Wszelkie zmiany w środowisku fizycznym, naturalnym lub kulturowym
spowodowane realizacją przedsięwzięcia. Terminy „skutki” i
„oddziaływanie” stosowane są zamiennie.

Zespół OOŚ

Zespół prowadzący badania środowiska i przygotowujący Informacje o
Środowisku dla właściwych organów

Ocenia oddziaływania na
środowisko (OOŚ)

Termin stosowany w niniejszym dokumencie w odniesieniu do procedury
spełniającej wymogi oceny ustanowione dyrektywą 97/11/WE.

Raport o oddziaływaniu na
środowisko (Raport OOŚ)

W wielu choć nie we wszystkich systemach OOŚ, informacje o
środowisku dostarczane właściwym organom przez inwestora
przedstawiane są w formie raportu o oddziaływaniu na środowisko. Jest
to dokument bądź szereg dokumentów zawierających informacje o
środowisku wymagane zgodnie z postanowieniami art. 5 dyrektywy
85/337/EWG z późniejszymi zmianami zgodnie z dyrektywą 97/11/WE.
Termin „raport OOŚ” w niniejszym podręczniku stosowany jest zarówno
w odniesieniu do raportów o oddziaływaniu na środowisko, jak i innych
form przekazywania informacji o środowisku.

Informacje o środowisku

Informacje dostarczane właściwym organom przez inwestora dotyczące
m. in. przedsięwzięcia i jego skutków dla środowiska. Wymogi dotyczące
wspomnianych informacji ustalone zostały w art. 5 oraz Załączniku IV do
dyrektywy (por. ocena oddziaływania na środowisko).

Badania środowiska

Badania i analizy przeprowadzane przez inwestora oraz zespół OOŚ
celem przygotowania informacji o środowisku przedstawianych
właściwym organom.

Lista wykluczeń

Lista wartości progowych i kryteriów dla określonych kategorii
przedsięwzięć, wskazująca przedsięwzięcia, dla których OOŚ nie jest
wymagana z uwagi na niewielkie prawdopodobieństwo wywierania
znaczącego oddziaływania na środowisko. Lista wykluczeń może być
uchylona przez inne wymogi, np. mówiące, że OOŚ jest obowiązkowe
dla wszystkich przedsięwzięć w określonych lokalizacjach.

Oddziaływanie

Por. skutki.

Lista obowiązkowa

Lista wartości progowych i kryteriów dla określonych kategorii
przedsięwzięć, wskazująca przedsięwzięcia, dla których OOŚ jest zawsze
wymagana z uwagi na możliwość znacznego oddziaływania na
środowisko.

Lista negatywna

Por. lista wyłączeń

Lista pozytywna

Por. lista obowiązkowa

Przedsięwzięcie

Realizacja prac budowlanych bądź innych instalacji lub projektów, a także
inne interwencje w naturalne otoczenie i krajobraz, w tym przedsięwzięcia
dotyczące wydobycia kopalin.

Przegląd

Proces ustalania, czy dany raport OOŚ jest wystarczający dla właściwych
organów do podjęcia na jego podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę.
Należy zwrócić uwagę, że podjęcie decyzji wymagać będzie zazwyczaj
rozważenia innych informacji oprócz informacji o środowisku, niemniej
przegląd ma na celu sprawdzenie, czy przedstawione informacje o
środowisku są wystarczające.

Screening/Etap
kwalifikowania

Procedura, w której podejmowana jest decyzja, czy w odniesieniu danego
przedsięwzięcia wymagana jest OOŚ czy też nie.

Scoping

Proces określania treści i zakresu informacji o środowisku, jakie należy
przedstawić właściwym organom w ramach postępowania OOŚ.

PRZEDMOWA DO PODRĘCZNIKA DLA ETAPU
KWALIFIKOWANIA (SCREENINGU)

Niniejszy dokument przedstawia wytyczne dotyczące etapu kwalifikowania w

postępowaniu w sprawie Oceny Oddziaływania na Środowisko (OOŚ). Jest to jeden

z trzech dokumentów zawierających wytyczne wydawane przez Komisję

Europejską. Pozostałe dwa to

Scoping w postępowaniu OOŚ

oraz

Raport OOŚ.

Etap kwalifikowania (screening) jest procedurą ustalania, czy w odniesieniu do

danego przedsięwzięcia wymagana jest OOŚ czy też nie.

Pięcioletnia ocena implementacji dyrektywy 85/337/EWG, podjęta na zlecenie

Komisji w 1997 roku wykazała, że stosowanie OOŚ w odniesieniu do różnego

rodzaju przedsięwzięć różniło się znacznie w poszczególnych Państwach

Członkowskich. Odkrycie to było jednym z czynników leżących u podstaw

znowelizowania dyrektywy w drodze dyrektywy 97/11/WE wymagającej

przeprowadzenia screeningu przedsięwzięć, które mogą podlegać postępowaniu

OOŚ. Wyniki wspomnianej pięcioletniej oceny dostępne są pod adresem

http://www.europa.eu.int/comm/environment/eia/eia-studies-and-reports/5years.pdf.

Niniejszy podręcznik składa się z dwóch głównych części (Część A i B) oraz

uzupełniających list pomocniczych i załączników.

• Część A podręcznika opisuje wymagania dotyczące etapu kwalifikowania

(screeningu) dyrektyw Rady Europejskiej o OOŚ (85/337/EWG z późniejszymi

zmianami 97/11/WE) oraz omawia, w jaki sposób wspomniane dyrektywy zostały

transponowane do systemów prawnych Państw Członkowskich. Zawarte w niej

wytyczne należy czytać zawsze w powiązaniu z dyrektywami oraz krajowymi i

miejscowymi przepisami w sprawie OOŚ, jako że szczegółowe wymagania

różnią się w poszczególnych Państwach Członkowskich. Przegląd wymogów

dotyczących etapu kwalifikowania obowiązujących w poszczególnych

Państwach Członkowskich według stanu z sierpnia 1999 roku przedstawiono

w raporcie przygotowanym w trakcie opracowywania niniejszego

podręcznika. Raport ten pobrać można pod adresem:

http://www.europa.eu.int/comm/environment/eia/eia-studies-and-

reports/studyl.htm.

• Część B podręcznika przedstawia praktyczne porady dotyczące etapu

kwalifikowania, opisujące kolejne kroki w procesie ustalania konieczności

przeprowadzenia OOŚ oraz oferuje szereg narzędzi pomocnych w tym

procesie.

Wyjaśnienie podstawowych terminów stosowanych w niniejszym podręczniku
przedstawiono w

Słowniczku terminów.

O dodatkowe egzemplarze podręcznika prosimy zwracać się do Dyrekcji Generalnej

Komisji Europejskiej ds. Środowiska (pod adresem:

http://www.europa.eu.int/comm/environment/eia/eia-support.htm).

Niniejszy podręcznik przygotowano przede wszystkim do użytku właściwych organów,

inwestorów oraz praktyków OOŚ w Państwach Członkowskich Unii Europejskiej oraz

Krajach Kandydujących. Mamy nadzieję, że wzbudzi on również zainteresowanie w

kręgach akademickich i innych organizacjach uczestniczących w szkoleniach i

kształceniu z dziedziny OOŚ oraz praktyków na całym świecie.

CZĘŚĆ A ETAP KWALIFIKOWANIA W POSTĘPOWANIU OOŚ

A1 Ocena

Oddziaływania na Środowisko (OOŚ) oraz etap

kwalifikowania (screening)

OOŚ jest postępowaniem wymaganym zgodnie z postanowieniami dyrektyw Unii

Europejskiej nr 85/337/EWG i 97/11/WE o ocenie skutków niektórych przedsięwzięć o

charakterze publicznym i prywatnym dla środowiska. Artykuł 2 dyrektyw stanowi: „Państwa

Członkowskie podejmą wszystkie konieczne działania dla zapewnienia, że przed

udzieleniem pozwolenia, przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko,

na podstawie, między innymi ich charakteru, rozmiaru lub położenia, podlegają wymaganiu

pozwolenia na budowę i ocenie w odniesieniu do ich skutków.” Dalej, artykuł 8 stanowi:

„Wyniki konsultacji i informacje zebrane zgodnie z [procedurą OOŚ] muszą być

uwzględnione w procedurze wydawania pozwoleń na budowę”.

Wymagania te rozwinięte są dalej w treści dyrektywy oraz w ramach systemów OOŚ

wprowadzonych w Państwach Członkowskich. Procedury OOŚ obowiązujące w

poszczególnych Państwach Członkowskich w swych szczegółach różnią się między sobą

znacząco, jednak ich etapy praktyczne w większości systemów przedstawiają się jak na

Schemacie 1

. Etapy oznaczone na

Schemacie 1

kolorem

regulują postanowienia

dyrektywy. Pozostałe etapy są częścią dobrych praktyk w postępowaniu OOŚ i niektóre z

nich zostały przyjęte i wprowadzone w niektórych Państwach Członkowskich.

Kwalifikowanie (screening) jest pierwszym etapem procedury wymaganej dyrektywą, w

którym podejmowana jest decyzja o konieczności przeprowadzenia OOŚ lub jej braku.

A2 Wymogi

dotyczące etapu kwalifikowania ustanowione

dyrektywami 85/337/EWG i 97/11/WE

Wymogi dotyczące etapu kwalifikowania zawarte są w art. 4 dyrektywy 97/11/WE.

Artykuł 4 ust. 1 stanowi: „(…) przedsięwzięcia wymienione w Załączniku I poddane będą

ocenie (…)”. A zatem, postępowanie OOŚ jest obowiązkowe dla kategorii przedsięwzięć

wymienionych w Załączniku I oraz musi zostać uwzględnione w regulacjach Państw

Członkowskich. Wykaz Załącznika I przedstawiono w

Załączniku A.

Definiuje on około 21

kategorii przedsięwzięć, dla których postępowanie OOŚ jest obowiązkowe. Etap

kwalifikowania w odniesieniu do tych przedsięwzięć musi kończyć się decyzją

stwierdzającą konieczność przeprowadzenia OOŚ.

Artykuł 4 ust. 2 stanowi, że „(…) dla przedsięwzięć wymienionych w Załączniku II, Państwa

Członkowskie powinny określić poprzez

(a) indywidualne badanie lub

(b) ustalane przez siebie progi lub kryteria,

czy projekt powinien zostać poddany ocenie (…). Państwa członkowskie mogą

zdecydować o stosowaniu obu procedur o których mowa w punktach (a) i (b)”.

Schemat 1 Procedura Oceny Oddziaływania na Środowisko (OOŚ)

GŁÓWNE ETAPY

UWAGI

Przygotowanie

przedsięwzięcia

Inwestor przygotowuje propozycję przedsięwzięcia.

Powiadomienie właściwych

organów

W niektórych PC istnieje wymóg powiadomienia przez inwestora WO z
wyprzedzeniem o wniosku o wydanie pozwolenia na budowę. Inwestor
może również dokonać wspomnianego powiadomienia dobrowolnie i w
sposób nieformalny.

Etap kwalifikowania

(Screening)

WO podejmują decyzję o konieczności przeprowadzenia OOŚ. Etap ten
może mieć miejsce po otrzymaniu przez WO powiadomienia o zamiarze
złożenia wniosku o pozwolenie na budowę bądź inwestor może złożyć
wniosek o wydanie opinii kwalifikującej. Decyzja na etapie kwalifikowania
rejestrowana jest w aktach i ogłaszana publicznie. (Por. podręcznik

Etap kwalifikowania w postępowaniu OOŚ)

(Artykuł 4).

Scoping

dyrektywa stanowi, że inwestorzy mogą zwracać się do WO z
wnioskiem o wydanie opinii w ramach scopingu. W opinii tej określone
zostaną zagadnienia, jakie obejmować mają informacje o środowisku.
Może ona również dotyczyć innych aspektów postępowania OOŚ (por.
Podręcznik

Scoping w postępowaniu OOŚ).

Przygotowując swoją

opinię, WO zobowiązane są do przeprowadzenia konsultacji z
władzami odpowiedzialnymi za środowisko (art. 5 ust. 2). W niektórych
PC Scoping jest obowiązkowy.

Badania środowiska

Inwestor przeprowadza badania środowiska celem zebrania i
przygotowania informacji o środowisku wymaganych postanowieniami
artykułu 5 dyrektywy (por.

Załącznik D).

Przedstawienie informacji

o środowisku właściwym

organom

Inwestor przedstawia WO informacje o środowisku wraz z wnioskiem o
pozwolenie na budowę. Jeżeli wniosek w sprawie przedsięwzięcia
objętego Załącznikiem I lub II składany jest bez przedstawienia
informacji o środowisku, WO zobowiązane są dokonać kwalifikacji
przedsięwzięcia w celu ustalenia konieczności przeprowadzenia OOŚ
(por. powyżej). (Art. 5 ust 1 i art. 5 ust. 3).
W większości PC informacje o środowisku przedstawiane są w postaci
Raportu OOŚ.

Przegląd wystarczalności

informacji o środowisku

W niektórych PC istnieje formalny wymóg przeprowadzenia
niezależnego przeglądu wystarczalności informacji o środowisku zanim
zostaną one rozpatrzone przez WO. W innych PC za orzeczenie
wystarczalności informacji o środowisku odpowiadają WO. Do pomocy
na tym etapie przygotowano podręcznik

Przegląd raportu OOŚ

. Jeśli

przedstawione informacje zostaną uznane za niewystarczające,
inwestor może zostać zobowiązany do ich uzupełnienia.

Konsultacje z państwowymi

organami ds. środowiska,

innymi zainteresowanymi

stronami i opinią publiczną

Informacje o środowisku należy udostępnić władzom odpowiedzialnym
za środowisko oraz innym zainteresowanym organizacjom i opinii
publicznej. Podmiotom tym należy zapewnić możliwość
wypowiedzenia się na temat przedsięwzięcia i jego skutków dla
środowiska zanim podjęta zostanie decyzja w sprawie pozwolenia na
budowę. Jeśli prawdopodobne jest wystąpienie znaczących skutków
transgranicznych, należy obowiązkowo przeprowadzić konsultacje z
innymi PC, które odczują owe skutki (art. 6 i 7).

Rozpatrzenie informacji o

środowisku przez właściwy

organ przed wydaniem

decyzji o pozwoleniu na

budowę

WO muszą rozpatrzyć informacje o środowisku i wyniki
przeprowadzonych konsultacji przed podjęciem decyzji w sprawie
wniosku o pozwolenie na budowę (art. 8).

Ogłoszenie decyzji

Decyzję należy ogłosić publicznie wraz z podaniem jej powodów oraz
opisem środków, jakich podjęcie wymagane będzie w celu złagodzenia
negatywnego oddziaływania na środowisko (art. 9).

Monitoring podecyzyjny

jeśli wydano pozwolenie

Można wprowadzić wymóg prowadzenia monitoringu skutków
zrealizowanego przedsięwzięcia.

Etapy oznaczone kolorem są obowiązkowe we wszystkich Państwach Członkowskich na mocy dyrektyw
85/337/EWG i 97/11/WE. Scoping nie jest etapem obowiązkowym na mocy dyrektyw, jednak Państwa Członkowskie
zobowiązane są do ustanowienia dobrowolnej procedury, w której inwestorzy mogą występować do właściwych
organów z wnioskiem o opinię w ramach scopingu, jeśli mają takie życzenie. Etapy, które nie zostały zaznaczone
kolorem są częścią dobrych praktyk w postępowaniu OOŚ i zostały sformalizowane w niektórych Państwach
Członkowskich. Na niektórych z przedstawionych dodatkowych etapów, niektóre Państwa Członkowskie mogą
wymagać przeprowadzenia konsultacji z władzami odpowiedzialnymi za środowisko oraz innymi zainteresowanymi
stronami.
Stosowane skróty: WO = Właściwe organy; PC = Państwo(a) Członkowskie.

Załącznik II przedstawiono jako Załącznik

B. Definiuje on około

80 kategorii

przedsięwzięć, dla których OOŚ wymagana jest przy prawdopodobnym wystąpieniu

znaczących skutków dla środowiska.

W odniesieniu do przedsięwzięć objętych Załącznikiem II, artykuł 4 ust. 3 stanowi,

że: „Gdy przeprowadzono indywidualne badanie lub ustalono progi lub kryteria (…),

zostaną wzięte pod uwagę odnośne kryteria wyboru podane w Załączniku III”.

Wymagają one od właściwych organów uwzględnienia w procesie

podejmowania decyzji o konieczności przeprowadzenia OOŚ wrażliwości

środowiska w miejscu lokalizacji przedsięwzięcia oraz potencjalnego

oddziaływania, jak również charakterystyki przedsięwzięć.

Wszystkie kryteria ustanowione w Załączniku III przedstawiono w Załączniku

Wreszcie, artykuł 4 ust. 4 stanowi, że: „Państwa członkowskie powinny zapewnić

dostępność postanowień podjętych przez właściwy organ (…) dla społeczeństwa”.

A zatem decyzje podejmowane na etapie kwalifikacji obowiązkowo udostępniane

są opinii publicznej.

A3 Implementacja screeningu w UE

A3.1 Podejścia do screeningu

Państwa Członkowskie przyjęły następujące podejścia do etapu kwalifikowania:

• We wszystkich Państwach Członkowskich OOŚ przeprowadzana jest

obowiązkowo dla przedsięwzięć wymienionych w Załączniku I (por.

Załącznik

A) do dyrektywy

97/11/WE. Przedsięwzięcia takie ujęte są na listach

obowiązkowych przedsięwzięć zawsze wymagających dokonania OOŚ.

• Niektóre

Państwa Członkowskie do list obowiązkowych ustalających ustawowe

progi i kryteria dla przedsięwzięć, odnośnie których postępowanie OOŚ jest

zawsze wymagane dołączyły wybrane przedsięwzięcia objęte Załącznikiem II

(por.

Załącznik B)

. Jest to zgodne z postanowieniami art. 4 ust. 2 punkt b. Przy

ustalaniu wspomnianych progów i kryteriów dyrektywa 97/11/WE wymaga od

Państw Członkowskich uwzględnienia kryteriów wyboru ujętych w Załączniku

III (por.

Załącznik C)

• W niektórych przypadkach, Państwa Członkowskie ustanowiły również listy

„wykluczeń” lub „negatywne”, określające progi i kryteria, poniżej których nigdy

nie wymaga się przeprowadzenia OOŚ lub poniżej których obowiązuje

uproszczone postępowanie OOŚ. W odniesieniu do progów negatywnych

występować mogą wyłączenia, na przykład dla przedsięwzięć w

określonych, szczególnie wrażliwych lokalizacjach. Wyjątki takie mają

zastosowanie w przypadku ocen na podstawie dyrektywy w sprawie ochrony

siedlisk naturalnych (por. poniżej).

Listy wykluczeń określające progi, poniżej których nigdy nie wymaga się

przeprowadzenia OOŚ stosowane są w Państwach Członkowskich w bardzo

ograniczonym zakresie

(por. http://www.europa.eu.int/comm/environment/eia/eia-studies-and-

reports/studyl.htm).

• Jeżeli dane przedsięwzięcie nie znajduje się ani na liście obowiązkowej ani

na liście wykluczeń, właściwy organ zobowiązane są rozpatrzyć je

indywidualnie pod kątem prawdopodobieństwa wywierania przez to

przedsięwzięcie znaczącego oddziaływania na środowisko. W niektórych

Państwach Członkowskich większość przedsięwzięć ujęta jest bądź na liście

obowiązkowej bądź na liście wykluczeń, tak więc przeprowadzenie

indywidualnego screeningu wymagane jest rzadko. W innych, normalnym

podejściem do większości przedsięwzięć jest indywidualny screening.

dyrektywa wymaga uwzględnienia przez właściwy organ w podejmowaniu

decyzji w poszczególnych przypadkach kryteriów określonych w Załączniku III

(por.

Załącznik C)

. Wiele Państw Członkowskich zapewnia dodatkowe wytyczne

w tym zakresie, na przykład dotyczące charakterystyki przedsięwzięć, progów,

lokalizacji, itp., które oznaczają, że dane przedsięwzięcie może wywierać

istotne skutki i z tego względu wymaga OOŚ. Wytyczne te przeznaczone są dla

inwestorów, właściwych organów i innych zainteresowanych podmiotów jako

pomoc w podjęciu decyzji o konieczności przeprowadzenia OOŚ.

A3.2 Oceny na podstawie dyrektywy w sprawie ochrony siedlisk naturalnych

Szczególne dodatkowe wymagania dotyczące oceny oddziaływania na środowisko

wynikają z artykułu 6 ust. 3 dyrektywy w sprawie ochrony siedlisk naturalnych

(92/43/EWG). Państwa Członkowskie zobowiązane są wprowadzić regulacje

wymagające przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko w

przypadku przedsięwzięć, w związku z którymi istnieje prawdopodobieństwo

znacznych skutków dla obszarów Natura 2000 (Specjalnych Obszarów Ochrony

wyznaczonych zgodnie dyrektywą 79/409/EWG lub Specjalnych Rezerwatów

wyznaczonych zgodnie z dyrektywą 92/43/EWG). W wielu przypadkach, ocenę tę

uzyskać można w oparciu o procedurę OOŚ wprowadzoną zgodnie z

dyrektywami 85/337/EWG i 97/11/WE, jednak czasami, na przykład gdy dane

przedsięwzięcie nie wchodzi w zakres Załącznika I ani II, konieczna jest odrębna

procedura. Specjalne wytyczne dotyczące wspomnianych wymogów uzyskać

można w Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Środowiska pod adresem

http://www.europa.eu.int/comm/environment/pubs/home.htm.

A3.3 Wszczęcie procesu kwalifikacji (screeningu)

Podobnie jak poprzednio, w poszczególnych Państwach Członkowskich występują
różne procedury wszczynające postępowanie kwalifikacyjne:

• W niektórych, inwestorzy zobowiązani są powiadomić z wyprzedzeniem

właściwy organ o zamiarze złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na budowę

w związku z przedsięwzięciem z zakresu Załącznika I lub II. właściwy organ

zobowiązane są następnie do podjęcia wyraźnej, formalnej decyzji kwalifikującej

oraz poinformowania inwestora i opinii publicznej o konieczności

przeprowadzenia OOŚ lub jej braku.

• W innych, nie ma wymogu wcześniejszego zgłaszania wniosków o pozwolenie na

budowę. Inwestorzy mogą albo dobrowolnie przedstawić informacje o środowisku

wraz z wnioskiem o pozwolenie albo złożyć wniosek bez takowych informacji, a

wówczas właściwy organ zobowiązane są rozpatrzyć takowy wniosek i podjąć

formalną decyzję, czy wymagane jest przeprowadzenie OOŚ.

W drugim wspomnianym przypadku wniosek o wydanie pozwolenia zawieszany

jest zazwyczaj do czasu uzyskania stosownych informacji.

• W

wyżej wspomnianych Państwach Członkowskich istnieją zazwyczaj przepisy

pozwalające inwestorom występować do właściwych organów z wnioskiem o

podjęcie decyzji lub wydanie opinii kwalifikującej jeszcze przez złożeniem przez

nich wniosku o wydanie pozwolenia. W takich przypadkach, właściwy organ

zobowiązane są do podjęcia formalnej decyzji w sprawie konieczności

przeprowadzenia OOŚ po złożeniu wniosku o wydanie pozwolenia.

A3.4 Rejestracja decyzji kwalifikujących

A zatem, formalne decyzje kwalifikujące podejmuje się w trzech przypadkach:

• gdy

właściwy organ otrzymają powiadomienie o zamiarze złożenia wniosku o

wydanie pozwolenia na budowę;

• gdy

właściwy organ otrzymają wniosek o wydanie pozwolenia na budowę w

odniesieniu do przedsięwzięcia objętego Załącznikiem I lub II bez informacji o

środowisku;

• oraz gdy inwestor wystąpi do właściwych organów o podjęcie decyzji
kwalifikującej.

W każdym z wymienionych przypadków, właściwy organ zobowiązane są

prowadzić rejestr decyzji z uwzględnieniem ich powodów oraz przedstawiać owe

decyzje do publicznej wiadomości.

Reasumując, w Państwach Członkowskich występuje szereg różnych podejść do

procesu kwalifikacji (screeningu) przedsięwzięć. Wszystkie one opierają się na

wykazach ustanowionych w Załącznikach I i II oraz kryteriach ustalonych w

Załączniku III, niemniej by zidentyfikować konkretne wymogi mające zastosowanie,

inwestorzy, praktycy OOŚ i właściwy organ muszą odwoływać się do

regulacji na poziomie Państw Członkowskich.

W każdym przypadku, należy przede wszystkim pamiętać, że OOŚ wymagana jest
gdy istnieje prawdopodobieństwo, iż dane przedsięwzięcie mieć będzie
znaczące skutki dla środowiska. W następnej części podręcznika
przedstawiono szereg praktycznych porad dla podmiotów uczestniczących w
procesie OOŚ dotyczących sposobów ustalania istnienia takowego
prawdopodobieństwa.

CZĘŚĆ B PRAKTYCZNE PORADY DOTYCZĄCE ETAPU
KWALIFIKOWANIA

B1 Wprowadzenie

W tej części podręcznika przedstawiono praktyczne wskazówki dotyczące

etapu kwalifikowania zgodnie z wymogami dyrektywy 97/11/WE, tj. ukazujące

sposób podejmowania decyzji o konieczności przeprowadzenia OOŚ dla danego

przedsięwzięcia lub rodzaju przedsięwzięcia.

Na tym etapie należy rozróżnić pojęcia „screening” i „scoping”, chociaż możliwe jest
występowanie pewnych elementów wspólnych.

Screening a scoping

• Screening, czyli kwalifikowanie jest tą częścią postępowania OOŚ, w której ustala się, czy dla danego

przedsięwzięcia konieczne jest przeprowadzenie OOŚ.

• Scoping jest czynnością polegającą na wyborze zagadnień, jakie należy zbadać w ramach

prowadzonej OOŚ, wykonywaną po ustaleniu, że przeprowadzenie OOŚ jest konieczne (tj. po podjęciu

decyzji kwalifikującej).

Potencjalne wspólne elementy screeningu i scopingu

• Informacje wykorzystywane w screeningu (tj. przy podejmowaniu decyzji kwalifikującej) mogą

następnie znaleźć zastosowanie na etapie scopingu.

• W niektórych systemach wykonywana jest wstępna ocena wspomagająca podejmowanie decyzji

kwalifikującej (screening). Jeżeli zostanie ustalone, że konieczne jest przeprowadzenie OOŚ,

informacje pochodzące z oceny wstępnej mogą zostać wykorzystane również na etapie scopingu.

Wytyczne dotyczące scopingu przedstawiono w oddzielnym podręczniku zatytułowanym

Scoping w postępowaniu OOŚ

B2 Stosowanie

porad

Wskazówki te zostały przygotowane przede wszystkim z myślą o właściwych

organówach, inwestorach, praktykach OOŚ oraz konsultantach OOŚ, w tym o

organizacjach rządowych, pozarządowych i społeczeństwie. Istnieje szereg

sytuacji, w których wymienione grupy skorzystać mogą z przedstawionych porad.

Inwestorzy

• Inwestor

może dobrowolnie podjąć się przeprowadzenia OOŚ bez formalnej decyzji ze strony

właściwych organów. Postanowienie takie bazować może na własnej kwalifikacji inwestora, opinii

niezależnych praktyków OOŚ lub być efektem polityki prowadzonej przez danego inwestora. W swoich

decyzjach o dobrowolnym podjęciu się przeprowadzenia OOŚ inwestorzy opierać się będą na

regulacjach dotyczących OOŚ oraz wytycznych Państw Członkowskich, jednak coraz częściej różne

organizacje ustalają politykę OOŚ w odniesieniu do swoich nowych przedsięwzięć, na której opierają

decyzje podejmowane w tym zakresie. Podejmując się dobrowolnie przeprowadzić OOŚ, mogą oni

oszczędzić czas i koszty w dalszych fazach realizacji przedsięwzięcia, jako że wydanie pozwolenia

na budowę może ulec opóźnieniu z uwagi na brak OOŚ.

• W niektórych systemach, w przypadku gdy inwestor nie ma pewności co do potrzeby OOŚ i

normalnie nie podjąłby się przeprowadzenia takowej oceny w ramach swoich standardów, może

on zwrócić się do właściwych organów o wydanie formalnej decyzji kwalifikującej. To właśnie na

inwestorze spoczywa obowiązek dostarczenia właściwym organom informacji na temat

przedsięwzięcia wystarczających do podjęcia takowej decyzji. Jak najwcześniejsze zwrócenie się do

właściwych organów o ich opinię dopomóc może w przeprowadzeniu badań środowiska jako integralnej

części procedury realizacji przedsięwzięcia. Wówczas już na samym początku możliwe jest włączenie

czynników środowiskowych do projektu przedsięwzięcia, minimalizując jednocześnie zarówno związane

z nim skutki dla środowiska, jak i koszty.

Właściwe organy

•

W przypadku dostarczenia przez inwestora powiadomienia o zamiarze wystąpienia z wnioskiem o

wydanie pozwolenia na budowę lub wniosku o decyzję kwalifikującą, właściwy organ zobowiązane są

rozważyć konieczność dokonania OOŚ dla danego przedsięwzięcia, prowadzić rejestr decyzji

kwalifikujących z uwzględnieniem ich powodów oraz przekazywać owe decyzje do wiadomości

publicznej.

•

Jeżeli zostanie złożony wniosek o wydanie pozwolenia na budowę w związku z przedsięwzięciem

objętym Załącznikiem I bez podania informacji o środowisku wymaganych postanowieniami

dyrektywy, właściwy organ zobowiązane są żądać przeprowadzenia postępowania OOŚ. Jeżeli

zostanie złożony wniosek o wydanie pozwolenia na budowę w związku z przedsięwzięciem objętym

Załącznikiem II bez podania informacji o środowisku, władze zobowiązane są rozważyć konieczność

dokonania OOŚ, odnotować swoją decyzję kwalifikującą z uwzględnieniem jej powodów i przekazać ją do

wiadomości publicznej. Kwalifikowanie (screening) może przyjąć formę odniesienia do określonych

wymogów prawnych bądź indywidualnej analizy zależnie od procedur obowiązujących w danym Państwie

Członkowskim.

Praktycy OOŚ
•

Praktycy OOŚ często angażowani będą przez inwestorów lub właściwy organ jako doradcy w procesie

podejmowania decyzji kwalifikujących o konieczności przeprowadzenia OOŚ w odniesieniu do

określonego przedsięwzięcia.

Konsultanci OOŚ

•

właściwy organ oraz inwestorzy na etapie kwalifikowania zwracają się również często o poradę do

rządowych konsultantów, organizacji pozarządowych oraz do społeczeństwa w sprawie konieczności

dokonania OOŚ. właściwy organ oraz inne instytucje rządowe i inwestorzy Państw Członkowskich coraz

częściej dostrzegają korzyści z zaangażowania w procesie kwalifikowania możliwe szerokich kręgów w

celu zapobiegania późniejszym sporom i opóźnieniom.

Kroki w procesie screeningu

Proces podejmowania decyzji o konieczności dokonania OOŚ dla danego

przedsięwzięcia obejmować będzie szereg kroków. Kroki te wraz

ze stosownymi

wskazówkami

przedstawiono poniżej na Schemacie

. Postępowanie przebiega

przez poszczególne kroki aż do podjęcia decyzji o konieczności lub braku

konieczności dokonania OOŚ. Jeżeli możliwe jest podjęcie wspomnianej decyzji we

wcześniejszym kroku, postępowanie ulega przerwaniu, a dalsze kroki nie są

konieczne. Niemniej, w każdym przypadku, gdy zostanie podjęta określona decyzja,

Krok 5 – Rejestracja i udostępnienie decyzji kwalifikującej jest obowiązkowy.

B3.1 Krok 1 – Czy przedsięwzięcie wchodzi w zakres Załącznika I lub II?

Pierwszym krokiem w ramach screeningu jest ustalenie, czy dane

przedsięwzięcie zostało ujęte w wykazie ustanowionym w Załączniku I lub II do

dyrektywy 97/11/WE (por.

Załącznik A

Załącznik B)

bądź w jakichkolwiek

równoważnych wykazach obowiązujących w danym Państwie Członkowskim. Należy

zauważyć, że niektóre Państwa Członkowskie rozszerzyły swoje wymagania

dotyczące OOŚ na pewne rodzaje przedsięwzięć nieuwzględnione w wykazach

Załącznika I lub II, w związku z czym istotne jest, by zapoznać się z regulacjami

obowiązującymi w danym Państwie Członkowskim.

Reasumując, jeżeli przedsięwzięcie nie należy do rodzajów wymienionych w

Załączniku I lub II ani w żadnych innych równoważnych wykazach Państw

Członkowskich, OOŚ nie jest wymagane, chyba że wymagana jest ocena na

podstawie dyrektywy w sprawie ochrony siedlisk naturalnych (por. A3.2 powyżej).

B3.2 Krok 2 – Czy przedsięwzięcie wymieniono na liście obowiązkowej
wymagającej dokonania OOŚ?

Następnym zadaniem jest ustalenie, czy dla danego przedsięwzięcia przepisy

Państwa Członkowskiego przewidują wymóg obowiązkowego dokonania OOŚ.

Postępowanie OOŚ wymagane będzie, jeżeli dane przedsięwzięcie zostało

wymienione w Załączniku I lub jeżeli spełnia kryteria lub przekracza odpowiednie

wartości progowe określone w przepisach Państwa Członkowskiego. Wspomniane

progi i kryteria zostaną określone na obowiązkowych lub pozytywnych listach

rodzajów przedsięwzięć i mogą odnosić się na przykład do rozmiarów

przedsięwzięcia, jego rodzaju bądź lokalizacji.

Schemat 2 Kroki w procesie screeningu

Krok 1

Załącznik I lub II

Czy

przedsięwzięcie

należy do kategorii

wymienionej w

Zał. I lub II?

Przedsięwzięcie o

potencjalnie

znacznych skutkach

dla obszaru Natura

2000?

OOŚ wymagana jest dla wszystkich przedsięwzięć wchodzących w zakres

Załącznika I oraz dla tych przedsięwzięć z zakresu Załącznika II , w

odniesieniu do których istnieje prawdopodobieństwo znacznego oddziaływania

na środowisko. Dokonanie oceny może być również wymagane na

podstawie art. 6 ust. 3 dyrektywy w sprawie ochrony siedlisk naturalnych

(92/43/EWG), jeżeli istnieje prawdopodobieństwo oddziaływania przez dane

przedsięwzięcie na obszar Natura 2000. Oceny tej dokonać można w

ramach OOŚ. W przypadku oceny w związku z dyrektywą w sprawie

ochrony siedlisk naturalnych wymagana jest odrębna decyzja kwalifikująca.

Krok 2

Lista obowiązkowa

Czy przedsięwzięcie

wymieniono na liście

obowiązkowej

przedsięwzięć, dla

których OOŚ jest

zawsze wymagana?

K r o k 3

Lista wykluczeń

Czy przedsięwzięcie

wymieniono na liście

wykluczeń

przedsięwzięć, dla

których OOŚ nie jest

wymagana?

Krok 4

Kwalifikowanie

indywidualne

Przedsięwzięcie o

potencjalnie

znacznych skutkach

dla środowiska?

Konieczne odniesienie do ustawowych

progów i kryteriów obowiązujących dla

przedsięwzięć w danym PC, powyżej których

OOŚ jest zawsze wymagana, np. rozmiary

przedsięwzięcia, lokalizacja, rodzaj

Niektóre PC ustaliły minimalne progi i kryteria

ustawowe, dla wybranych przedsięwzięć, poniżej

których OOŚ nie jest wymagana (lub stosuje się

procedurę uproszczoną). Niemniej, w takich

przypadkach możliwe są wyjątki w odniesieniu

np. do wrażliwych lokalizacji (np. obszary Natura

2000)

W niektórych Państwach Członkowskich

większość przedsięwzięć ujęta jest bądź na liście

obowiązkowej bądź na liście wykluczeń, tak więc

przeprowadzenie indywidualnego screeningu

wymagane jest rzadko. W innych, normalnym

podejściem do większości przedsięwzięć jest,

indywidualny screening. W przypadku

kwalifikowania indywidualnego, dyrektywa

wymaga uwzględnienia czynników określonych w

Załączniku III. Należy również uwzględnić

wszelkie stosowne wytyczne PC.

Progi i kryteria

Progi i kryteria są prostą metodą na
określenie, czy dane
przedsięwzięcie wymaga OOŚ.
Rolę progu lub kryterium spełniać
może:

• określona ilościowa cecha

przedsięwzięcia, np. zajmowana
powierzchnia, poziom produkcji,
ilości wydobywanego surowca,
długość infrastruktury liniowej,
napięcie, ciśnienie, koszt,
pojemność;

•

określona, zdefiniowana cecha
jakościowa przedsięwzięcia, np.
położenie na określonym terenie
(np. w obszarze chronionym),
wytwarzanie określonych
rodzajów substancji (np.
substancje chemiczne, materiały
wybuchowe), usuwanie odpadów
za pomocą określonych metod
(np. poprzez spalanie);

• połączenie cech ilościowych i

jakościowych, np.
przedsięwzięcie w określonej
odległości od terenów danego
rodzaju, przedsięwzięcie
generować będzie określony
poziom zanieczyszczeń, itp.

Progi i kryteria w regulacjach PC
dotyczących OOŚ będą jasnymi
wymogami prawnymi w zakresie
konieczności dokonania OOŚ.
Wskazania dotyczące progów i
kryteriów zawarte dokumentach
pomocniczych PC nie stanowią
wymogów prawnych, jednak mogą
być stosowane jako pomocne w
podejmowaniu indywidualnych
decyzji kwalifikujących w sprawie
OOŚ.

WO = Właściwe organy
PC = Państwo(a) Członkowskie

Krok 5

Rejestracja decyzji kwalifikujących

W przypadku podjęcia formalnej decyzji kwalifikującej, zarówno pozytywnej, jak i negatywnej, właściwy organ

zobowiązane są zarejestrować decyzję wraz z jej powodami oraz przekazać ją do publicznej wiadomości.

Tak

Nie

Tak

OOŚ
niewymagana

OOŚ
wymagana

Tak

Nie

OOŚ niewymagana

OOŚ wymagana

OOŚ niewymagana

Wszystkie Państwa Członkowskie transponowały Załącznik I do swoich systemów

prawnych, a niektóre do swoich list obowiązkowych włączyły również wybrane

przedsięwzięcia z Załącznika II, ustalając progi i kryteria, powyżej których OOŚ jest

zawsze wymagana.

Podsumowując, jeżeli dane przedsięwzięcie znajduje się na liście obowiązkowej,
wówczas wymagane będzie dokonanie OOŚ.

W przypadku gdy przedsięwzięcie finansowane jest przez instytucje wspierające, np.

krajowe agencje pomocy czy instytucje międzynarodowe takie jak Europejski Bank

Odbudowy i Rozwoju, przy określaniu konieczności dokonania OOŚ należy również

wziąć pod uwagę procedury stosowane przez daną instytucję.

B3.3 Krok 3 - Czy przedsięwzięcie wymieniono na liście wykluczeń
wyłączającej je spod OOŚ?

Jeśli po przejściu Kroku 2 nadal nie można podjąć decyzji, w trzecim kroku

sprawdza się, czy dla danego przedsięwzięcia istnieją wykluczenia. Niektóre

Państwa Członkowskie wprowadziły progi lub kryteria minimalne, na przykład w

oparciu o rozmiary przedsięwzięcia, poniżej których OOŚ nie jest wymagana.

Owe progi i kryteria ustalają listy wykluczeń lub negatywne listy przedsięwzięć.

Jeżeli dane przedsięwzięcie znajduje się na takowej liście, OOŚ nie będzie

wymagana.

Prawo Państw Członkowskich przewidywać może wyjątki od list wykluczeń, jeżeli

przedsięwzięcie zlokalizowane jest na szczególnie wrażliwym terenie. Wyjątek taki

miałby zastosowanie, gdyby istniało prawdopodobieństwo oddziaływania danego

przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 (por. wyżej). Celem ustalenia wszelkich

innych lokalizacji zaklasyfikowanych jako wrażliwe, w których lista wykluczeń nie

miałaby zastosowania, należy zapoznać się z regulacjami obowiązującymi w

danym Państwie Członkowskim.

B3.4 Krok 4 – Kwalifikowanie indywidualne – Czy przedsięwzięcie może
oddziaływać na środowisko w znacznym zakresie?

Listy obowiązkowe i listy wykluczeń stworzono z myślą o uproszczeniu procesu

poprzez wskazanie progów i kryteriów wyznaczających przedsięwzięcia, które

zawsze są lub nigdy nie są uważane za stanowiące potencjalne zagrożenie dla

środowiska.

Jeżeli dany rodzaj przedsięwzięcia nie znajduje się ani na liście obowiązkowej

ani na liście wykluczeń, decyzję kwalifikującą podejmuje się indywidualnie w

każdym przypadku. Niektóre Państwa Członkowskie stosują kwalifikowanie

indywidualne w odniesieniu do wszystkich przedsięwzięć z zakresu Załącznika II.

Inne posługują się kombinacją progów i kryteriów oraz screeningu indywidualnego,

jeszcze inne stosują kwalifikowanie tylko w bardzo rzadkich przypadkach. Praktyki w

tej dziedzinie uległy zmianie na skutek dyrektywy 97/11/WE, tak iż Państwa

Członkowskie, które wykorzystywały jedynie ustawowe progi i kryteria, obecnie

stosują również kwalifikowanie indywidualne przynajmniej w pewnym zakresie.

W screeningu indywidualnym należy obowiązkowo uwzględnić czynniki wymienione

w Załączniku III do dyrektywy (por.

Załącznik C)

, jak również wszelkie wytyczne

wydane przez dane Państwo Członkowskie.

Reasumując, jeżeli w drodze indywidualnego badania ustalone zostanie, że

przedsięwzięcie może mieć istotne skutki dla środowiska, OOŚ będzie wymagana.

B3.4.1 Dalsze wskazówki dotyczące kwalifikowania indywidualnego

Aby dopomóc uczestnikom postępowania OOŚ w stosowaniu kryteriów

Załącznika III w kwalifikowaniu indywidualnym, w rozdziale B4 podręcznika

przedstawiono szereg użytecznych narzędzi. Stworzono je z myślą o

zapewnieniu pomocy w przypadkach, których Państwo Członkowskie nie

uwzględniło w swoich wytycznych i wskazówkach bądź w których konieczność

OOŚ jest wciąż niejasna. Narzędzia te mają dopomóc w udzieleniu odpowiedzi na

pytanie „Czy przedsięwzięcie może mieć potencjalnie znaczne skutki dla

środowiska?”

Należy podkreślić, że stosowanie przedstawionych narzędzi nie wymaga żadnych

specjalistycznych badań. Stworzono je do użytku osób o kwalifikacjach i

doświadczeniu powszechnie spotykanych w właściwych organówach oraz przy

wykorzystaniu łatwo dostępnych informacji o przedsięwzięciu i terenie inwestycji.

B3.4.2 Informacje na temat przedsięwzięcia wymagane przy kwalifikowaniu
indywidualnym

Indywidualna analiza przedsięwzięć wymagać będzie zazwyczaj dostarczenia przez

inwestora właściwym organom określonych informacji na temat zamierzonego

przedsięwzięcia. Informacje, które okazać się mogą przydatne na etapie

kwalifikowania przedstawiono na końcu rozdziału B4 w formie

Listy pomocniczej

informacji dla potrzeb screeningu

B3.4.3 Konsultacje na etapie kwalifikowania indywidualnego

W podjęciu przez właściwy organ decyzji kwalifikującej pomocne będą kontakty
rozmowy pomiędzy nimi a inwestorem, jednak wskazane może być dla nich również
skonsultowanie się i uzyskanie porady ze strony różnych innych organizacji i
instytucji, w tym:

• władz z mocy prawa odpowiedzialnych za zagadnienia związane ze

środowiskiem (np. kontrolę emisji zanieczyszczeń, ochronę przyrody,
dziedzictwo kulturowe, gospodarkę wodną, odpadami, itp.);

• innych zainteresowanych stron, w tym opinii publicznej, celem zidentyfikowania

ewentualnych lokalnych niepokojów wywoływanych planowanym
przedsięwzięciem;

• ekspertów, jak na przykład praktycy OOŚ oraz kadra ośrodków akademickich

lub badawczych;

• innych

właściwych organów, które podejmowały decyzje w związku z

podobnymi przedsięwzięciami w danym Państwie Członkowskim.

B3.5 Krok 5 – Rejestracja i udostępnienie decyzji kwalifikującej

W przypadku podjęcia przez właściwy organ formalnej decyzji kwalifikującej, decyzja

ta musi zostać zarejestrowana i podana do publicznej wiadomości.

W większości systemów występować będą przepisy krajowe umożliwiające

inwestorowi odwołanie się od decyzji kwalifikującej. Wskazówek dotyczących

postępowania odwoławczego należy szukać w regulacjach obowiązujących w

danym Państwie Członkowskim.

B4 Narzędzia dla etapu kwalifikowania indywidualnego

B4.1 Listy

pomocnicze

Załącznik III do dyrektywy ustala kryteria, jakie należy uwzględnić w procesie kwalifikowania. Aby

dopomóc uczestnikom postępowania w sprawie OOŚ w stosowaniu owych kryteriów w

indywidualnej analizie różnych przypadków, przygotowano dwie listy pomocnicze dla procesu

podejmowania decyzji dotyczącej prawdopodobieństwa znacznego oddziaływania na

środowisko ze strony rozważanego przedsięwzięcia. Listy te przedstawiono na końcu tego

rozdziału.

• Pierwsza

–

Lista pomocnicza etapu kwalifikowania –

przedstawia szereg pytań dotyczących

przedsięwzięcia i jego otoczenia, którymi posłużyć się można, poszukując odpowiedzi na

pytanie „Czy dane przedsięwzięcie może znacząco oddziaływać na środowisko?” Na

początku podano instrukcję stosowania listy pomocniczej wraz z przykładowymi

wypełnieniami.

• Druga lista to

Lista pomocnicza kryteriów oceny znaczenia oddziaływania na środowisko.

Przygotowano ją z myślą o zastosowaniu łącznie z

Listą pomocniczą etapu kwalifikowania

w sposób opisany na wstępie.

Jeszcze raz należy podkreślić, że stosowanie przedstawionych narzędzi nie wymaga żadnych

specjalistycznych badań. Stworzono je do użytku osób o kwalifikacjach i doświadczeniu

powszechnie spotykanych w właściwych organówach oraz przy wykorzystaniu łatwo

dostępnych informacji o przedsięwzięciu i jego otoczeniu. Użytkownik powinien szybko przejść

przez poszczególne pytania i jeśli jego odpowiedź brzmi „nie wiem”, zapisać ją oraz wziąć

pod uwagę, jako niepewność, która może sugerować konieczność dokonania OOŚ.

B4.2 Interpretacja wyników

Nie ma określonych zasad pozwalających stwierdzić, czy wyniki zastosowania

Listy pomocniczej

etapu kwalifikowania

powinny prowadzić do pozytywnej lub negatywnej decyzji kwalifikującej (tj.

czy OOŚ jest wymagana czy nie). Teoretycznie, jeśli otrzymujemy jedną odpowiedź „Tak” na

pytanie, czy dane oddziaływanie może być znaczące, OOŚ może być wymagana, a ogólnie

rzecz ujmując, im większa liczba twierdzących odpowiedzi oraz im większe znaczenie

zidentyfikowanych oddziaływań tym wyższe prawdopodobieństwo, że OOŚ jest konieczna.

Odpowiedzi „?” („nie wiem”), oznaczające niepewność co do wystąpienia lub znaczenia

oddziaływania, również powinny wskazywać w kierunku pozytywnej decyzji kwalifikującej (tj.

że OOŚ jest wymagana), ponieważ postępowanie w sprawie OOŚ pomoże wyjaśnić owe

wątpliwości.

B4.3 Użycie list pomocniczych jako formy zapisu oraz przygotowanie list
dostosowanych do konkretnych przedsięwzięć

Lista pomocnicza etapu kwalifikowania

zaprojektowana została w taki sposób, by miała

zastosowanie do wszelkiego rodzaju przedsięwzięć. Będzie ona szczególnie użyteczna dla

właściwych organów, które zobowiązane są odnotowywać powody swoich decyzji

kwalifikujących, jako że wypełnione formularze stanowić będą zapis uwzględnionych

czynników.

Dla inwestorów oraz właściwych organów, które mają do czynienia wyłącznie z określonymi

rodzajami przedsięwzięć wygodniejsze może okazać się przygotowanie skróconych wersji list

pomocniczych koncentrujących się tylko na wybranych zagadnieniach.

LISTA POMOCNICZA INFORMACJI DLA POTRZEB SCREENINGU

Rozpatrując konieczność dokonania OOŚ, niezbędne będą pewne informacje na temat danego

przedsięwzięcia. Poniżej wymieniono rodzaje informacji, jakie mogą okazać się przydatne. W przypadku

podjęcia formalnej decyzji kwalifikującej przez właściwe organy, inwestor może być zobowiązany do

dostarczenia władzom wybranych lub wszystkich wymienionych informacji. Szczegóły dotyczące wymagań

informacyjnych określają regulacje i wskazówki Państw Członkowskich.

Należy pamiętać, że informacji tych można żądać, jedynie jeśli uzasadnione jest mniemanie, że na danym

etapie realizacji przedsięwzięcia inwestor znajduje się w ich posiadaniu. Jeżeli screening odbywa się we

wczesnej fazie projektu, wówczas dostępne będą jedynie niektóre z wymienionych informacji. Istniejące luki i

niepewności zostaną zidentyfikowane i wzięte pod uwagę.

Informacje dla potrzeb screeningu i scopingu_____________________________

1. Dane kontaktowe inwestora

Firma;

Adres, numer telefonu, faks oraz adres e-mail firmy;

Nazwisko głównej osoby kontaktowej oraz bezpośredni adres, telefon, faks i adres e-mail.

2. Charakterystyka przedsięwzięcia

• Krótki opis proponowanego przedsięwzięcia.

• Powody zaproponowania przedsięwzięcia.

• Plan

ukazujący granice przedsięwzięcia, w tym tereny wymagane tymczasowo podczas budowy.

• Forma fizyczna przedsięwzięcia (planowane rozmieszczenie, budynki, inne konstrukcje, materiały budowlane, itp.).

• Opis podstawowych procesów, w tym rozmiary, pojemność, przepustowość, wejście i wyjście.

• Wszelkie nowe drogi dojazdowe lub zmiany w istniejącym układzie dróg.

• Harmonogram prac budowlanych, rozruchu, eksploatacji, a także przywrócenia i fazy poeksploatacyjnej, w

przypadku gdy ma to zastosowanie.

•

Techniki budowlane.

•

Zasoby wykorzystywane w fazie realizacji i eksploatacji (materiały i surowce, woda, energia, itp.)

• Relacje z innymi istniejącymi/planowanymi przedsięwzięciami.

• Informacje na temat rozważanych alternatyw?

• Informacje na temat rozważanych środków łagodzących oddziaływanie na środowisko.

•

Inne czynności, jakie mogą być konieczne na skutek realizacji przedsięwzięcia (np. budowa nowych dróg,

wydobycie kruszywa, zapewnienie dostaw świeżej wody, generowanie lub przesył energii elektrycznej, zwiększone

potrzeby mieszkaniowe lub odprowadzania ścieków).

•

Szczegóły wszelkich innych pozwoleń wymaganych w związku z przedsięwzięciem.

3. Lokalizacja przedsięwzięcia

• Mapy i fotografie ukazujące lokalizację przedsięwzięcia względem otoczenia fizycznego, naturalnego oraz innych

obiektów.

• Dotychczasowe zastosowanie terenu przedsięwzięcia oraz terenów przyległych, a także wszelkie planowane

przyszłe zastosowania.

• Polityki planowania przestrzennego.

• Obszary i obiekty chronione.

•

Obszary wrażliwe.

•

Szczegóły dotyczące rozważanych lokalizacji alternatywnych.

4. Charakterystyka potencjalnego oddziaływania

Krótki opis potencjalnego oddziaływania przedsięwzięcia z uwzględnieniem następujących czynników:

• Oddziaływanie na mieszkańców, ludzkie zdrowie, faunę i florę, glebę, wykorzystanie terenów, aktywa materialne,

jakość wód i zagadnienia hydrologiczne, jakość powietrza, klimat, hałas i drgania, krajobraz i środowisko wizualne,

obiekty historyczne i dziedzictwa kulturowego oraz zależności pomiędzy wymienionymi elementami.

• Charakter

oddziaływania (tj. bezpośrednie, pośrednie, wtórne, kumulatywne, krótko-, średnio- czy długookresowe,

trwałe i tymczasowe, pozytywne i negatywne).

• Zasięg oddziaływania (obszar geograficzny, rozmiary populacji /siedlisk/gatunki w zasięgu oddziaływania).

• Wielkość i złożoność oddziaływania.

• Prawdopodobieństwo oddziaływania.

• Czas trwania, częstotliwość oraz odwracalność skutków oddziaływania.

• Środki łagodzące przewidziane w projekcie przedsięwzięcia mające na celu zredukowanie, zapobieganie bądź

zrównoważenie znacznych negatywnych skutków dla środowiska.

• Transgraniczny charakter oddziaływania.

LISTA POMOCNICZA ETAPU KWALIFIKOWANIA

Instrukcje

Poniższą listę pomocniczą stworzono z myślą o wsparciu użytkowników w podjęciu decyzji o konieczności
dokonania OOŚ w oparciu o cechy przedsięwzięcia i jego otoczenia.

Należy zacząć od przedstawienia krótkiego opisu przedsięwzięcia.

Następnie, przy pomocy informacji dostępnych na temat przedsięwzięcia należy odpowiedzieć na poszczególne
pytania, wpisując w drugiej kolumnie:

• Tak – jeśli odpowiedź brzmi „tak”,
• Nie – jeśli odpowiedź brzmi „nie”,
• ? – jeśli odpowiedź brzmi „nie wiem”.

Jeżeli nie mają Państwo pewności, co może być istotne, należy posłużyć się pytaniami bardziej
szczegółowymi przedstawionymi w podręczniku

Scoping w postępowaniu OOŚ

, który pomoże

Państwu w rozstrzygnięciu problemu.

Należy pokrótce opisać istotne cechy przedsięwzięcia lub jego otoczenia, a następnie rozważyć, czy dane
oddziaływanie może być znaczące i wpisać odpowiedź w kolumnie trzeciej, podając uzasadnienie. W
udzieleniu odpowiedzi na pytanie „Czy dane oddziaływanie może być znaczące?” dopomóc może
przedstawiona dalej Lista pomocnicza kryteriów oceny znaczenia oddziaływania na środowisko.

Poniżej przedstawiono przykłady ilustrujące sposób użycia listy pomocniczej.

Zagadnienia, które należy uwzględnić
Dalsze wskazówki dotyczące czynników, jakie należy wziąć
pod uwagę znajdą Państwo w bardziej szczegółowych
pytaniach przedstawionych w podręczniku Scoping w
postępowaniu OOŚ

Tak / Nie / ? . Krótki opis

Czy dane
oddziaływanie może
być znaczące?
Tak/Nie/? – Dlaczego?

Krótki opis przedsięwzięcia:

Budowa 500 domów mieszkalnych w bezpośrednim sąsiedztwie terenów rolniczych w ABCville

1. Czy realizacja, eksploatacja lub likwidacja
przedsięwzięcia będzie mogła powodować fizyczne
zmiany na danym terenie (np. pod względem cech
topograficznych, użytkowania terenu, zmian
warunków hydrologicznych, itp.)?

Tak. Przedsięwzięcie dotyczyć
będzie zabudowy rozległego
obszaru obecnie
wykorzystywanego w rolnictwie,
przeciętego niewielką rzeczką.

Tak. Utrata gruntów
rolnych oraz zmiana
biegu rzeki

3. Czy przedsięwzięcie będzie wymagać
wykorzystania, przechowywania, transportu,
zagospodarowania lub wytwarzania substancji lub
materiałów, które mogłyby szkodzić zdrowiu ludzi
lub środowisku albo budzić wśród społeczeństwa
obawy o faktyczne lub domniemane zagrożenie dla
zdrowia ludzi?

Nie, za wyjątkiem niewielkich
ilości zazwyczaj
wykorzystywanych w
gospodarstwach domowych.

Nie

4. Czy w czasie realizacji, eksploatacji lub likwidacji
przedsięwzięcia będą wytwarzane odpady stałe?

Tak. Budowa wymagać będzie
zniwelowania niewielkiego
wzgórza oraz transportu i
usunięcia lub ponownego
wykorzystania dużych ilości gleby.

Tak. Transport może
znacząco
oddziaływać na
sąsiadującą wieś.

9. Czy przedsięwzięcie będzie mogło spowodować
zmiany społeczne, np. zmiany demograficzne,
zmiany sposobu życia mieszkańców lub struktury
zatrudnienia?

Nie. Istniejąca wieś powstała
głównie w latach 50 XX wieku.

Nie

10. Czy istnieją inne czynniki, które należy
uwzględnić, np. inwestycje wynikające z istnienia
przedsięwzięcia, które będą mogły oddziaływać na
środowisko; lub powstanie możliwości
kumulowania oddziaływań z innymi już istniejącymi
lub planowanymi w okolicy rodzajami działalności?

Tak. Przedsięwzięcie wymagać
będzie rozbudowy wiejskiej
oczyszczalni ścieków, która już
teraz jest przeciążona.

Tak. Nie ma zbyt wiele
miejsca na rozbudowę
oczyszczalni ścieków, a
istniejąca już teraz jest
uciążliwa dla wsi z
uwagi na nieprzyjemne
zapachy.

Tak / Nie / ? . Krótki opis

Czy dane
oddziaływanie może
być znaczące?
Tak/Nie/? – Dlaczego?

19. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się tereny lub obiekty o znaczeniu
historycznym lub kulturowym, na które
przedsięwzięcie będzie mogło oddziaływać?

? Brak informacji o terenie

? Wymaga
dalszych badań

Lista pomocnicza etapu kwalifikowania

Tak / Nie / ? . Krótki opis

Czy dane
oddziaływanie może
być znaczące?
Tak/Nie/? – Dlaczego?

Krótki opis przedsięwzięcia:

2. Czy w czasie realizacji, eksploatacji lub likwidacji
przedsięwzięcia będą wykorzystywane zasoby
środowiska, np. grunt, woda, surowce lub energia, a
zwłaszcza jakiekolwiek nieodnawialne lub
ograniczone zasoby środowiska?

4. Czy w czasie realizacji, eksploatacji lub likwidacji
przedsięwzięcia będą wytwarzane odpady stałe?

5. Czy przedsięwzięcie będzie emitować do
atmosfery substancje zanieczyszczające lub
substancje niebezpieczne, toksyczne czy
szkodliwe?

6. Czy przedsięwzięcie będzie powodować emisje
takie jak hałas, wibracje, światło, energia cieplna lub
promieniowanie elektromagnetyczne?

7. Czy przedsięwzięcie będzie zagrażać skażeniem
gleby lub wody na skutek wprowadzania substancji
do ziemi, do wód powierzchniowych lub
podziemnych, przybrzeżnych lub morskich?

8. Czy z realizacją, eksploatacją lub likwidacją
przedsięwzięcia będzie związane ryzyko
wystąpienia awarii mogących oddziaływać na
zdrowie ludzi lub środowisko?

9. Czy przedsięwzięcie będzie mogło spowodować
zmiany społeczne, np. zmiany demograficzne,
zmiany sposobu życia mieszkańców lub struktury
zatrudnienia?

10. Czy istnieją inne czynniki, które należy
uwzględnić, np. inwestycje wynikające z istnienia
przedsięwzięcia, które będą mogły oddziaływać na
środowisko; lub powstanie możliwości
kumulowania oddziaływań z innymi już
istniejącymi lub planowanymi w okolicy rodzajami
działalności?

Tak / Nie / ? . Krótki opis

Czy dane
oddziaływanie może
być znaczące?
Tak/Nie/? – Dlaczego?

11. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się obszary chronione na
podstawie przepisów międzynarodowych,
krajowych lub miejscowych, ze względu na ich
walory przyrodnicze, krajobrazowe, kulturowe lub
inne, na które przedsięwzięcie będzie mogło
oddziaływać?

12. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się inne obszary ważne lub
wrażliwe ze względu na ich cechy przyrodnicze,
np. obszary wodno-błotne, cieki lub zbiorniki
wodne, morska strefa przybrzeżna, góry, lasy lub
puszcze, na które przedsięwzięcie będzie mogło
oddziaływać?

13. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się obszary wykorzystywane
przez chronione, ważne lub wrażliwe gatunki roślin
lub zwierząt np. w celu rozmnażania,
gniazdowania, żerowania, zimowania lub
wędrówek, na które przedsięwzięcie będzie mogło
oddziaływać?

14. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu występują wody śródlądowe, przybrzeżne,
morskie lub gruntowe, na które przedsięwzięcie
będzie mogło oddziaływać?

15. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu występują obszary lub obiekty o wysokich
walorach krajobrazowych lub widokowych, na
które przedsięwzięcie będzie mogło oddziaływać?

16. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się trasy lub obiekty
zapewniające dostęp społeczeństwa do urządzeń
rekreacyjnych lub innych, na które przedsięwzięcie
będzie mogło oddziaływać?

17. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się mocno obciążone trasy
komunikacyjne lub które same mogą powodować
problemy środowiskowe, na które przedsięwzięcie
będzie mogło oddziaływać?

18. Czy przedsięwzięcie będzie zlokalizowane na
terenie znajdującym się w polu widzenia znacznej
liczby osób?

19. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się tereny lub obiekty o znaczeniu
historycznym lub kulturowym, na które
przedsięwzięcie będzie mogło oddziaływać?

20. Czy przedsięwzięcie będzie zlokalizowane na
terenie niezagospodarowanym, powodując utratę
terenów dotychczas nie przekształconych przez
człowieka?

21. Czy przedsięwzięcie będzie mogło oddziaływać
na obecne sposoby użytkowania terenu, np.
zabudowę mieszkaniową, ogrody, inne mienie
prywatne, obiekty przemysłowe, handlowe,
rekreacyjne, otwartą przestrzeń publiczną, obiekty
użyteczności publicznej, tereny rolne, leśne,
obiekty i tereny turystyczne, tereny górnictwa
podziemnego lub odkrywkowego?

22. Czy przedsięwzięcie będzie mogło oddziaływać
na przyszły rodzaj użytkowania terenu, określony
w planach zagospodarowania przestrzennego?

23. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się gęsto zaludnione lub
zabudowane obszary, na które przedsięwzięcie
będzie mogło oddziaływać?

Tak / Nie / ? . Krótki opis

Czy dane
oddziaływanie może
być znaczące?
Tak/Nie/? – Dlaczego?

24. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się obszary wrażliwe ze względu
na sposób użytkowania, np. szpitale, tereny
szkolne, miejsca kultu, obiekty użyteczności
publicznej, na które przedsięwzięcie będzie mogło
oddziaływać?

25. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu występują obszary zawierające ważne,
wysokiej jakości lub rzadkie zasoby naturalne, np.
wody gruntowe, wody powierzchniowe, zasoby
wykorzystywane w gospodarce leśnej, rolnictwie,
rybołówstwie i turystyce lub zasoby kopalin, na
które przedsięwzięcie będzie mogło oddziaływać?

26. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia lub w
pobliżu znajdują się obszary o wysokim poziomie
zanieczyszczeń lub obszary szkód w środowisku,
np. obszary, gdzie już przekroczone zostały
standardy jakości środowiska, na które
przedsięwzięcie będzie mogło oddziaływać?

27. Czy na terenie lokalizacji przedsięwzięcia
istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia trzęsień
ziemi i wstrząsów, osiadania lub osuwania gruntu,
erozji, powodzi albo ekstremalnych lub
szkodliwych warunków klimatycznych, np. inwersji
temperatury, mgieł i porywistych wiatrów, na
skutek czego przedsięwzięcie będzie mogło
powodować problemy środowiskowe?

Podsumowanie cech przedsięwzięcia i jego lokalizacji wskazujących na potrzebę dokonania OOŚ

LISTA POMOCNICZA KRYTERIÓW OCENY ZNACZENIA
ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO

Instrukcje dotyczące etapu kwalifikowania

Poniższą listę pomocniczą stworzono z myślą o pomocy użytkownikom w podjęciu decyzji o

konieczności dokonania OOŚ w oparciu o cechy możliwego oddziaływania przedsięwzięcia na

środowisko. Jest ona przeznaczona do użytku w analizie indywidualnej w połączeniu z

Listą

pomocniczą etapu kwalifikowania.

Lista pomocnicza etapu kwalifikowania

obejmuje szereg pytań mających na celu pomóc w

zidentyfikowaniu potencjalnych zależności pomiędzy przedsięwzięciem a środowiskiem. Listę tę

stworzono, by dopomóc w określeniu, czy dane zależności – skutki – mogą być znaczące.

Podmioty odpowiedzialne za podejmowanie decyzji kwalifikujących mają często trudności ze

zdefiniowaniem pojęcia „znaczące”. Użytecznym, prostym testem jest zadanie sobie pytania, czy dany

skutek powinien być uwzględniony i czy powinien on wpływać na decyzję w sprawie wydania

pozwolenia na budowę. We wczesnej fazie etapu kwalifikowania najprawdopodobniej będzie niewiele

informacji, na których można by oprzeć taką decyzję, niemniej przedstawione poniżej pytania mogą

okazać się pomocne.

Pytania te można zadawać w odniesieniu do każdej twierdzącej odpowiedzi na pytanie z

Listy

pomocniczej etapu kwalifikowania,

a płynące z nich wnioski wraz z ich powodami odnotowywać na

liście pomocniczej. Pytania te zostały zaprojektowane w taki sposób, że odpowiedź twierdząca

oznacza zazwyczaj konieczność dokonania OOŚ, natomiast odpowiedź przecząca oznacza brak

takiej konieczności.

Zagadnienia, które należy uwzględnić

1. Czy

nastąpi istotna zmiana warunków środowiska?

2. Czy nowe obiekty wyróżniać się będą w istniejącym otoczeniu?
3. Czy oddziaływanie będzie będą nietypowe dla danego otoczenia lub wyjątkowo złożone?
4. Czy przedsięwzięcie będzie oddziaływać na rozległy obszar?
5. Czy istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia oddziaływań transgranicznych?
6. Czy przedsięwzięcie będzie oddziaływać na dużą liczbę osób?
7. Czy przedsięwzięcie będzie oddziaływać na elementy środowiska przyrodniczego (np. zwierzęta,

rośliny, siedliska, elementy zagospodarowania)?

8. Czy przedsięwzięcie będzie oddziaływać na cenne lub rzadkie elementy lub zasoby środowiska?
9. Czy może dojść do naruszenia standardów jakości środowiska?
10. Czy istnieje ryzyko oddziaływania na obszary, tereny lub obiekty prawnie chronione?
11. Czy istnieje wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia oddziaływania?
12. Czy oddziaływanie będzie długotrwałe?
13. Czy skutki będą raczej trwałe, a nie tymczasowe?
14. Czy oddziaływanie będzie miało charakter raczej ciągły, a nie nieciągły?
15. Jeśli oddziaływanie będzie miało nieciągły charakter, to czy będzie występowało z dużą

częstotliwością, a nie rzadko?

16. Czy skutki oddziaływania będą nieodwracalne?
17. Czy trudno będzie zlikwidować, zminimalizować lub zrekompensować skutki oddziaływania?

ZAŁĄCZNIK A

PRZEDSIĘWZIĘCIA WYMIENIONE W ZAŁĄCZNIKU I DO
DYREKTYWY 97/11/WE

Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy 97/11/WE stanowi, że następujące rodzaje przedsięwzięć
obowiązkowo podlegają postępowaniu OOŚ.

Załącznik I Przedsięwzięcia

1. Rafinerie ropy naftowej (z wyłączeniem przedsiębiorstw wytwarzających tylko smary na

bazie surowej ropy naftowej) i instalacje gazyfikacji i upłynniania węgla lub łupka
bitumicznego w ilościach 500 ton dziennie lub więcej.

2. Elektrociepłownie i inne instalacje spalania o wydajności cieplnej co najmniej 300

megawatów, a także elektrownie atomowe i inne reaktory jądrowe, w tym demontaż i

wycofywanie z eksploatacji takich elektrowni lub reaktorów (*) (oprócz instalacji

badawczych dla produkcji i konwersji materiałów rozszczepialnych i paliworodnych,

których maksymalna moc nie przekracza 1 kilowata ciągłego ładunku cieplnego).

3. (a) Instalacje do przeróbki napromieniowanego paliwa jądrowego;

(b) Instalacje przeznaczone:

•

do produkcji lub wzbogacania paliwa jądrowego,

•

do przeróbki napromieniowanego paliwa jądrowego lub odpadów wysoce

radioaktywnych,

•

do ostatecznego usuwania napromieniowanego paliwa jądrowego,

• wyłącznie do ostatecznego usuwania odpadów radioaktywnych,
• wyłącznie do składowania (przewidzianego na więcej niż 10 lat)

napromieniowanego paliwa jądrowego lub odpadów radioaktywnych w miejscu

innym niż miejsce produkcji.

4. (a) Zintegrowane zakłady wstępnego wytopu żeliwa i stali;

(b) Instalacje do produkcji surowych metali nieżelaznych z rudy, koncentratów lub

surowców wtórnych w procesach metalurgicznych, chemicznych lub

elektrolitycznych.

5. Instalacje wydobycia azbestu oraz przeróbki i transformacji azbestu i produktów

zawierających azbest: dla produktów azbestowo-cementowych o rocznej produkcji

ponad 20000 ton produktu końcowego, dla materiałów ciernych o rocznej produkcji

ponad 50 ton produktu końcowego a dla innych zastosowań azbestu o zużyciu ponad

200 ton rocznie.

6. Zintegrowane instalacje chemiczne, tj. instalacje do wyrobu na skalę przemysłową

substancji przy zastosowaniu procesów chemicznych, w których kilka jednostek jest

zestawionych lub funkcjonalnie ze sobą powiązanych i które są przeznaczone:

(i)

do produkcji podstawowych organicznych substancji chemicznych;

(ii)

do produkcji podstawowych nieorganicznych substancji chemicznych;

(iii) do

produkcji sztucznych nawozów fosforowych, azotowych i potasowych

(prostych lub wieloskładnikowych nawozów sztucznych);

(iv)

do produkcji podstawowych środków ochrony roślin i biocydy;

(v)

do produkcji podstawowych środków farmaceutycznych z zastosowaniem

procesów chemicznych lub biologicznych;

(vi)

do produkcji materiałów wybuchowych.

7. (a) Budowa dalekodystansowych linii kolejowych i portów lotniczych (1) o

podstawowej długości pasa startowego 2100 m i więcej;

(b) Budowa autostrad i dróg ekspresowych (2);

poszerzanie istniejących dróg dwupasmowych i węższych w celu uzyskania czterech lub

więcej pasów ruchu, gdzie takie nowe lub przebudowane i/lub poszerzone części dróg będą

miały 10 km lub więcej ciągłej długości.

8. (a) Śródlądowe drogi wodne i porty śródlądowe o dozwolonym ruchu statków o ponad 1350

tonach;

(b) Porty handlowe, nabrzeża załadunkowe i rozładunkowe połączone z lądem i poza

portami (za wyjątkiem nabrzeży dla promów), które mogą przyjąć statki ponad 1350

ton.

Instalacje usuwania poprzez spalanie, przeróbkę chemiczną zgodnie z definicją Załącznika IIA

do dyrektywy 75/442/EWG (3) pod nagłówkiem D9 lub składowiska odpadów niebezpiecznych

(tj. odpadów, do których znajduje zastosowanie dyrektywa 91/689/EWG (4).

10. Instalacje usuwania poprzez spalanie lub przeróbkę chemiczną zgodnie z definicją

Załącznika IIA do dyrektywy 75/442/EWG pod nagłówkiem D9 odpadów nie stwarzających

niebezpieczeństwa o wydajności większej niż 100 ton dziennie.

11. Pobór wód gruntowych lub sztuczne systemy zasilania wód gruntowych, gdzie roczna

objętość wody wydobytej lub zasilanej jest wynosi lub przewyższa 10 milionów metrów

sześciennych.

12. (a) Przedsięwzięcia transferu zasobów wodnych między dorzeczami rzek, gdy transfer

ten ma na celu zapobieganie brakowi wody i gdzie ilość przeniesionej wody przekracza

100 milionów metrów sześciennych rocznie;

(b) We wszystkich przypadkach, przedsięwzięcia związane z przemieszczeniem

zasobów wodnych między dorzeczami rzek, gdzie wieloletni średni przepływ dorzecza

przekracza 2000 milionów metrów sześciennych rocznie, i gdzie ilość przeniesionej

wody przekracza 5% tego przepływu.

W obu przypadkach transfery wody pitnej rurociągami są wyłączone.

13. Instalacje oczyszczania ścieków o wydajności przekraczającej 150 000 równoważnika

ludnościowego według definicji z artykułu 2 ust. 6 dyrektywy 91/271/EWG (5).

14. Wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego dla celów komercyjnych, gdzie wydobywana

ilość przekracza 500 ton dziennie w przypadku ropy i 500 000 m3/dzień w przypadku

gazu.

15. Tamy i inne instalacje zaprojektowane do spiętrzania i utrzymania stałego zapasu

wody, gdzie nowa lub dodatkowa ilość wody spiętrzonej lub zmagazynowanej

przekracza 10 milionów metrów sześciennych.

16. Rurociągi do transportu gazu, ropy lub substancji chemicznych o średnicy większej niż

800 mm i długości ponad 40 km.

17. Instalacje do intensywnej hodowli drobiu lub świń o więcej niż:

(a) 85,000 miejsc dla brojlerów, 60,000 miejsc dla kur;

(b) 3,000 miejsc dla produkcji świń (ponad 30 kg) lub

18. Przemysłowe instalacje do

(a) produkcji miazgi drzewnej lub podobnych materiałów włóknistych;

(b) produkcji papieru i kartonu, gdzie wydajność produkcji przekracza 200

ton dziennie.

19. Kamieniołomy i kopalnie odkrywkowe o powierzchni terenu przekraczającej 25

hektarów lub wydobycie torfu o powierzchni terenu przekraczającej 150 hektarów.

20. Budowa napowietrznych linii energetycznych o napięciu 220 kV lub więcej i długości

ponad 15 km.

21. Instalacje do składowania ropy naftowej, produktów naftowych i chemicznych o

pojemności 200,000 ton i więcej.

ZAŁĄCZNIK B

PRZEDSIĘWZIĘCIA WYMIENIONE W ZAŁĄCZNIKU II DO
DYREKTYWY 97/11/WE

Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy 97/11/WE stanowi, że następujące przedsięwzięcia obowiązkowo podlegają

postępowaniu OOŚ, jeżeli zostanie ustalone w drodze analizy konkretnego przypadku bądź na

podstawie wartości progowych i kryteriów ustalonych przez dane Państwo Członkowskie, że istnieje

prawdopodobieństwo znacznego oddziaływania na środowisko.

Załącznik II Przedsięwzięcia _______________________________________________________

1. Rolnictwo, leśnictwo i hydroponika

a) Przedsięwzięcia dotyczące restrukturyzacji użytkowania gruntów wiejskich;

b) Przedsięwzięcia dotyczące wykorzystania obszarów nieuprawnych lub półdzikich dla

potrzeb rolnictwa intensywnego;

c) Przedsięwzięcia dotyczące zarządzania zasobami wodnymi w rolnictwie, w tym

irygacji i melioracji gruntów;

d) Wstępne zalesianie i wycinka lasów dla potrzeb przekształcenia gruntów do innego

zastosowania;

e) Instalacje do intensywnej hodowli żywca (przedsięwzięcia nieuwzględnione w

Załączniku I);

f) Intensywna hodowla ryb;

g) Odzyskiwanie terenów zagarniętych przez morze.

2. Przemysł wydobywczy

a) Kamieniołomy, górnictwo odkrywkowe i wydobycie torfu (przedsięwzięcia

nieuwzględnione w Załączniku I);

b) Górnictwo

podziemne;

c) Wydobycie kopalin przez urabianie morskie lub rzeczne;

d) Odwierty

głębinowe, a szczególnie:

• odwierty

geotermiczne,

•

odwierty w celach związanych ze składowaniem odpadów radioaktywnych,

• odwierty

związane z zaopatrzeniem w wodę,

za wyjątkiem odwiertów dokonywanych w celu zbadania stateczności gleby;

(e)

Powierzchniowe instalacje przemysłowe dla potrzeb wydobycia węgla, ropy

naftowej, gazu ziemnego oraz rud, jak również łupków bitumicznych.

3. Przemysł energetyczny

(a) Instalacje przemysłowe do produkcji energii elektrycznej, pary i gorącej wody

(przedsięwzięcia nieuwzględnione w Załączniku I);

(b) Instalacje przemysłowe do przesyłu gazu, pary oraz gorącej wody, przesyłu energii

elektrycznej za pomocą linii napowietrznych (przedsięwzięcia nieuwzględnione w

Załączniku I);

(d) Podziemne składowanie gazów palnych;

(e) Powierzchniowe składowanie paliw kopalnych;

(f) Przemysłowe brykietowanie węgla kamiennego i brunatnego;

(g)

Instalacje do przetwarzania i składowania odpadów radioaktywnych (chyba że

uwzględnione w Załączniku I

);

(h) Instalacje do produkcji energii hydroelektrycznej;

(i) Instalacje do wykorzystania siły wiatru do produkcji energii (farmy wiatrowe).

4. Produkcja i obróbka metali

(a) Instalacje do produkcji surówki lub stali (topienie pierwotne i wtórne), w tym odlewanie

ciągłe;

(b) Instalacje do przetwarzania metali żelaznych:

(i) walcownie gorące;

(ii) kuźnie z młotami;

(iii) stosowanie ochronnych powłok metalowych;

(d) Instalacje do wytapiania metali nieżelaznych, łącznie z wytwarzaniem stopów, oprócz

metali szlachetnych, w tym produkty z odzysku (oczyszczanie, odlewanie, itd.);

(e) Instalacje do obróbki powierzchni metali i materiałów plastycznych przy zastosowaniu

procesów elektrolitycznych lub chemicznych;

(f) Wytwarzanie i montaż pojazdów silnikowych oraz wytwarzanie silników do tych

pojazdów;

(g) Stocznie;

(h) Instalacje do budowy i naprawy samolotów;

(i) Wytwarzanie

sprzętu kolejowego;

(j) Kucie przy zastosowaniu materiałów wybuchowych;

(k) Instalacje do prażenia i spiekania rud metali.

5. Przetwórstwo kopalin

(a) Piece koksownicze (sucha destylacja węgla);

(b) Instalacje do produkcji cementu;

nieuwzględnione w Załączniku I);

(d) Instalacje do wytwarzania szkła, w tym włókna szklanego;

(e) Instalacje do wytopu substancji mineralnych, w tym produkcja włókien mineralnych;

(f) Wytwarzanie produktów ceramicznych przez wypalanie, zwłaszcza dachówek, cegieł,

cegieł ogniotrwałych, płytek, kamionki lub porcelany.

6. Przemysł chemiczny (przedsięwzięcia nieuwzględnione w Załączniku I)

(a) Obróbka półproduktów i produkcja substancji chemicznych;

(b) Produkcja pestycydów i produktów farmaceutycznych, farb i lakierów, elastomerów i

nadtlenków;

7. Przemysł spożywczy

(a) Wytwarzanie olejów i tłuszczów roślinnych i zwierzęcych;

(b) Pakowanie i puszkowanie produktów zwierzęcych i roślinnych;

(d) Warzenie piwa i słodowanie;

(e) Produkcja wyrobów cukierniczych i syropów;

(f) Instalacje do uboju zwierząt;

(g) Instalacje do przemysłowego wyrobu skrobi;

(h) Fabryki mączki rybnej i tranu;

(i) Cukrownie.

8. Przemysł tekstylny, skórzany, drzewny i papierniczy

(a) Zakłady przemysłowe produkcji papieru i kartonu (przedsięwzięcia nieuwzględnione w

Załączniku I);

(b) Zakłady obróbki wstępnej (operacje takie jak płukanie, wybielanie, merceryzacja) lub

farbowania włókien lub wyrobów włókienniczych;

(d) Instalacje produkcji i obróbki celulozy.

9. Przemysł gumowy - Wytwarzanie i obróbka produktów na bazie elastomerów.

10. Przedsięwzięcia w zakresie infrastruktury

(a) Projekty zagospodarowania przestrzennego nieruchomości przemysłowych;

(b) Przedsięwzięcia rozwoju miast, w tym budowa centrów handlowych i parkingów dla

samochodów;

między różnymi rodzajami transportu (przedsięwzięcia nieuwzględnione w

Załączniku I);

(d) Budowa lotnisk (przedsięwzięcia nieuwzględnione w Załączniku I);

(e) Budowa dróg, przystani i instalacji portowych, w tym portów rybackich (przedsięwzięcia

nieuwzględnione w Załączniku I);

(f) Budowa

śródlądowych dróg wodnych nie wymienionych w Załączniku I, roboty

kanalizacyjne i przeciwpowodziowe;

(g) Tamy i inne instalacje projektowane w celu zatrzymania wody lub magazynowania

jej w długim okresie (przedsięwzięcia nieuwzględnione w Załączniku I);

(h) Tramwaje, koleje napowietrzne i podziemne, linie podwieszone lub podobne linie

określonego typu używane wyłącznie lub głównie dla transportu pasażerskiego;

(i) Instalacje

rurociągowe ropy i gazu (przedsięwzięcia nieuwzględnione w Załączniku I);

(j) Instalacje dalekodystansowych akweduktów;

(k) Roboty przybrzeżne zwalczające erozję i prace morskie mogące zmienić wybrzeże przez

budowę na przykład wałów ochronnych, mol, pirsów i inne prace chroniące przed

morzem, za wyjątkiem utrzymania i rekonstrukcji takich prac;

(l) Wydobycie wody gruntowej i sztuczne systemy zasilania wód gruntowych

nieuwzględnione w Załączniku I;

(m) Roboty związane z transferem zasobów wodnych między dorzeczami rzek

nieuwzględnione w Załączniku I.

11. Inne przedsięwzięcia

(a) Stałe tory wyścigowe i testowe dla pojazdów silnikowych;

(b) Instalacje do usuwania odpadów (przedsięwzięcia nieuwzględnione w Załączniku I);

(d) Miejsca składowania szlamu;

(e) Składowanie złomu żelaznego, w tym złomowanych pojazdów;

(f) Stanowiska do prób silników, turbin i reaktorów;

(g)

Instalacje do wytwarzania sztucznych włókien mineralnych;

(h) Instalacje do odzysku lub niszczenia substancji wybuchowych;

(i)

Złomowiska.

12. Turystyka i wypoczynek

(a) Trasy narciarskie, wyciągi narciarskie, koleje linowe i instalacje towarzyszące;

(b) Przystanie jachtowe;

towarzyszące;

(d) Stałe pola kempingowe i karawaningowe;

(e) Parki rozrywki.

13. Wszelkie zmiany lub rozbudowy przedsięwzięć wymienionych w Załączniku I lub Załączniku II,

dopuszczonych do realizacji, wykonanych lub w trakcie realizacji, które mogą mieć znaczące

negatywne skutki dla środowiska;

Przedsięwzięcia ujęte w Załączniku II, podjęte wyłącznie lub głównie w celu rozwoju lub

testowania nowych metod lub produktów i nie używane przez więcej niż dwa lata.

ZAŁĄCZNIK C

ZAŁĄCZNIK III KRYTERIA WYBORU W PROCESIE
KWALIFIKOWANIA

Artykuł 4 ust. 3 dyrektywy 97/11/WE wymaga od właściwych organów, by w poszczególnych

przypadkach podejmując decyzje w procesie kwalifikowania (screeningu) oraz przy ustalaniu progów i

kryteriów dla przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia OOŚ, brały pod uwagę kryteria wyboru

określone w Załączniku III do dyrektywy.

1. Charakterystyka przedsięwzięć

Charakterystykę przedsięwzięć rozważać należy uwzględniając w szczególności:

• rozmiary

przedsięwzięcia,

• kumulację z innymi przedsięwzięciami,
•

wykorzystanie zasobów naturalnych,

• wytwarzanie

odpadów,

•

zanieczyszczenia oraz uciążliwość,

•

ryzyko wypadków, uwzględniając szczególnie stosowane substancje oraz technologie.

2. Lokalizacja przedsięwzięć

Należy uwzględnić wrażliwość środowiska obszarów geograficznych potencjalnie narażonych

na oddziaływanie ze strony przedsięwzięcia, biorąc pod uwagę szczególnie:

•

dotychczasowe wykorzystanie terenu,

• względną obfitość, jakość oraz możliwości regeneracyjne zasobów naturalnych na danym terenie,

• możliwości absorpcyjne środowiska naturalnego, zwracając szczególną uwagę na

następujące obszary:

• obszary

wodno-błotne,

• strefy

przybrzeżne,

•

obszary górzyste i leśne,

•

rezerwaty i parki narodowe,

•

obszary chronione na mocy ustawodawstwa Państw Członkowskich,

•

obszary szczególnej ochrony wyznaczone przez Państwa Członkowskie zgodnie z

dyrektywami 79/409/EWG oraz 92/43/EWG,

•

obszary, na których standardy jakości środowiska ustalone w prawie wspólnotowym zostały

już przekroczone,

• obszary

gęsto zaludnione,

•

krajobrazy o znaczeniu historycznym, kulturowym lub archeologicznym.

3. Charakterystyka potencjalnego oddziaływania

Należy rozważyć potencjalne znaczące skutki przedsięwzięcia w odniesieniu do kryteriów

przedstawionych powyżej w punktach 1 i 2, biorąc pod uwagę szczególnie:

• zasięg oddziaływania (obszar geograficzny oraz wielkość populacji w zasięgu oddziaływania),
•

transgraniczny charakter oddziaływania,

• wielkość i złożoność oddziaływania,
• prawdopodobieństwo oddziaływania,
•

czas trwania, częstotliwość oraz odwracalność oddziaływania.

ZAŁĄCZNIK D

WYMOGI DOTYCZĄCE INFORMACJI O ŚRODOWISKU
USTANOWIONE ZAŁĄCZNIKU IV DO DYREKTYWY 97/11/WE

Artykuł 5 ust. 1 dyrektywy 97/11/WE wymaga od Inwestora przedstawienia właściwym organom

wymienionych poniżej informacji w zakresie, w jakim są one istotne na danym etapie procedury

wydawania pozwolenia oraz dla określonych cech przedsięwzięcia i elementów środowiska, na które

potencjalnie oddziaływać będzie dana inwestycja. Inwestor może być w uzasadnionym zakresie

zobowiązany do opracowania wspomnianych informacji, mając na względzie m. in. aktualny stan

wiedzy oraz metody oceny.

Wymogi dotyczące informacji w postępowaniu OOŚ ______________________________________________

1. Opis

przedsięwzięcia obejmujący w szczególności:

- fizyczną charakterystykę całego przedsięwzięcia oraz potrzeb dotyczących terenu zarówno w fazie

realizacji, jak i eksploatacji,

- ogólną charakterystykę procesów produkcyjnych, np. rodzaje i ilości zużywanych materiałów,

- szacunki

dotyczące spodziewanych rodzajów i wielkości pozostałości oraz emisji (wód, zanieczyszczeń

powietrza i gleby, hałasu, drgań, światła, ciepła, promieniowania, itp.) w wyniku eksploatacji proponowanego

przedsięwzięcia.

2. Zarys przeanalizowanych przez Inwestora głównych rozwiązań alternatywnych wraz ze wskazaniem

najważniejszych powodów stojących za dokonanym przez niego wyborem, uwzględniając skutki dla

środowiska.

3. Opis elementów środowiska, na jakie proponowane przedsięwzięcie może oddziaływać w znaczący sposób,

ze szczególnym uwzględnieniem populacji, fauny, flory, gleby, wód, powietrza, czynników klimatycznych,

aktywów materialnych, w tym spuścizny architektonicznej i archeologicznej, krajobrazu, jak również

współzależności pomiędzy wymienionymi czynnikami.

4. Opis prawdopodobnych istotnych skutków proponowanego przedsięwzięcia dla środowiska wynikających z:

- istnienia przedsięwzięcia,

- wykorzystania zasobów naturalnych,

emisji zanieczyszczeń, uciążliwości oraz usuwania odpadów,

także wyjaśnienia Inwestora dotyczące metod prognostycznych zastosowanych przy ocenie oddziaływania

na środowisko.

5. Opis przewidywanych środków zapobiegania, łagodzenia oraz, o ile to możliwe, równoważenia wszelkich

negatywnych skutków dla środowiska.

6. Nietechniczne streszczenie informacji przedstawionych zgodnie z powyższymi punktami.

7. Wskazanie wszelkich trudności (niedoborów technicznych lub braku know-how) napotkanych przez Inwestora

w trakcie opracowywania informacji.

Komisja Europejska

Podręcznik postępowania w sprawie OOŚ – kwalifikowanie (screening)

Luksemburg: Biuro Wydawnictw Oficjalnych Wspólnot Europejskich 2001 —

30 ss. — 21 x 29.7 cm ISBN 92-894-1334-4

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ec scoping guidelines pl(1)
Perceived risk and adherence to breast cancer screening guidelines
cargo securing guidelines pl
jak zrobic print screen zapytaj pl
MEX BT3700U QG PL screen
D20 building guideline FEWE pl
CDX S2020 S2220 IG PL screen
MEX BT3700U IG PL screen
PromoSCene Guidelines SCF & Energy (PL)31 34
Blachownica EC PL id 89892 Nieznany (2)
MEX BT3700U QG PL screen

więcej podobnych podstron